ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΛΟΓΩ ΠΕΘΕΡΙΚΩΝ?

Διαλυεται ενας γαμος λογω πεθερικων?

Καλησπέρα,

Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω για την κατάσταση που με έχει ρίξει απίστευτα ψυχολογικά και αφορά στο γάμο μου. Δεν έπαιρνα το θάρρος να γράψω μα δεν αντέχω άλλο/ Ο συζυγός μου είναι καλό παιδί και σε γενικές γραμμές δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα εκτός από ένα μεγάλο: ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ!! Εδώ και ένα χρόνο έχουμε και ένα παιδάκι και είμαστε 3 χρόνια παντρεμένοι.

Πριν το γάμο (σημειώνω ότι είμαστε αρκετά χρόνια μαζί) είχαν εκφράσει έντονη δυσαρέσκεια με τη δικαιολογία ότι είναι μικρός (ήταν τότε 31 και εγώ 27) πριν 3-4 χρόνια που παντρευτήκαμε δηλαδή. Ο πατέρας του είναι αρκετά «χύμα» ανθρωπός δηλαδή μιλάει συνεχώς με προσβολές και βρισιές ενώ η μάνα και η αδελφή είναι «κυρίες» σε σφάζουν με το γαντι δηλαδή…Να σημειώσω ότι ο σύζυγος είναι γιατρός στο επάγγελμα – μάλλον γι αυτό δε με ήθελαν δε ξέρω…- και εγώ απλή λογίστρια εργάζομαι χρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι πλούσιοι οι δικοί του (γιατί μπορεί να υποθέσετε ότι γι αυτό δε με θέλουν) κάθε άλλο μένουμε σε σπίτι δικό μου του οποίου τα έξοδα (χαράτσια κτλ. Κάνω εγώ και τα υπόλοιπα τα κάνουμε μισά μισά) Όπως είπα έχω τη δουλειά μου και ποτέ δε έχω εκμεταλλευτεί οικονομικά το σύζυγό μου τουναντίον. Οι δικοί του στο γάμο μας και γενικά δε έχουν δώσει ούτε ευρώ ενώ οι δικοί μου μέχρι και τώρα προσφέρουν πάντα(βέβαια αυτό δε με απασχολεί ούτε με ενοχλεί απλά το αναφέρω γιατί δεν είναι λόγος τα οικονομικά προς το παρόν να μη με θέλουν) Ψάχνομαι και γω όπως καταλάβατε να βγάλω άκρη τι γίνεται…

Λοιπόν για να μη μακρυγορώ και μεσα στη διάρκεια του γάμου αλλά και πριν ο πατέρας του μου έκανε ποικίλες προσβολές λέγοντας ότι είμαι άσχημη ( που δεν είμαι αντικειμενικά) και πάρα πολύ αδύνατη επειδή δεν έχω διαστάσεις και είμαι 1,70 και 58 κιλά με λέει κοκκαλιάρα και τέτοια. Αυτά τα κατάπινα. Λίγο πριν κάνουμε παιδί έλεγε ότι είμαι ανίκανη να γίνω μάνα και κάτι τέτοια…και είχαμε ψυχρανθεί πολλές φορές. Ο άντρας μου δε με υπερασπιζόταν γιατί όπως λέει είναι το στυλ του πατέρα του να τα λέει αυτά και αν τον αγαπώ θα τα δεχόμουν…Η μάνα του από την άλλη είχε πάντα παράπονα γιατί ήθελα πάντοτε (Δεδομένης και της κατάστασης) μια τυπική σχέση μαζί τους ενώ εκείνη ήθελε να είμαι πιο εγκάρδια και να κάνουμε παρέα…..(παρόλο που πριν το γάμο μου ειχε πει ότι δε θα μου πάρεις εσύ μωρή το γιό μου…Όλοι οι γύρω μας μου λενε ότι καταλαβαίνουν ότι οι γονείς του δε πάνε καλά.. Εν τω μεταξύ η κόρη τους (που τη θεωρούν πανέμορφη) έχει παντρευτεί έναν 50 άρη + και αυτή είναι 30 και προφανώς τα χουν βάλει και γι αυτό μαζί μου…(πως εγώ το χάλι πήρα το γιό τους).

Μετά το παιδί νόμιζα θα φτιάξουν τα πράματα και η μάνα του με είχε βοηθήσει πολύ και στο μαιευτήριο αλλά μετά επειδή την απέλυσαν από τη δουλειά της μας ζήτησε λεφτά να κρατάει το παιδί και γω δε δέχτηκα και είπα θα το κρατά η μάνα μου αφιλοκερδώς..από τότε ξανάρχισαν τα προβλήματα. Ο πατέρας του άρχισε να λέει θα βρούμε άλλη μάνα στο παιδί (ενώ ήμουν λεχώνα) ότι δεν έχω ψυχή, και έλεγε στον άντρα μου μακάρι το παιδί να μη γίνει μαλάκας μονογάμης σαν εσένα …εγώ δε μίλαγα έκλαιγα μόνη μου βέβαια. Μέχρι που μια ωραία μέρα και μετά από ξενύχτι τρελό με το μωρό πήγαμε στο χωριο του άντρα μου όλοι μαζί ΣΚ/. Εκεί μου λέει ο πατέρας του στο τραπέζι όταν γίνεις 50 λέει ο γιος μου θα βρει γυναίκα και συ θασαι μια σταφίδα πια…Ε θα βρω και γω άλλον του λέω αν βρει. Μακαρι μου λέει να βρεις να δει και ο γιος μου τη τύχη του. Οκ λέω συγκρατιέμαι και λέω στον άντρα μου πάμε να φύγουμε. Λέει αυτός άστη να φύγει τη μαλακισμένη εκεί δε κρατήθηκα και τον έβρισα και γω.

Από τότε δε μου μιλάει κανείς τους και είπαν στον άντρα μου να μη με ξαναπάει σπίτι τους…Στα βαφτίσια (που θα βγάλουμε και το όνομα του πατέρα του το παιδί) θα ρθουν μόνο λέει εκκλησία. Το παιδί το βλέπουν μια φορά τη βδομάδα που τους το πάει ο άντρας μου. Εκείνος από την άλλη έχει καλή σχέση μαζί τους και δε τους μιλάει και δέχεται αυτή τη κατάσταση λέγοντας ότι θα είμαστε μαζί αλλά οι δικοί του να βλέπουν το παιδί και αυτός θα πηγαίνει 2-3 φορές τη βδομάδα να τους βλέπει.

Δε ξέρω με έχει καταβάλει πολύ όλο αυτό και πιο πολύ η συμπεριφορά του άντρα μου. Ενώ δεν έχω άλλο παράπονο από εκείνον γιατί δε τους βάζει στη θέση τους? Γιατί αφού θέλει να τους βλέπει δε τους λέει ότι πρέπει να με σέβονται και αυτοί και να είμαι και γω δίπλα του??Κοντεύω να τρελαθώ….Εσείς αν έχετε εμπειρία τι με συμβουλεύετε?

Υ.Γ Χιλια συγγνώμη για το τεράστιο μήνυμα μα ήθελα κάπου να μιλήσω γιατί κλαίω μόνη μου συνέχεια και φοβάμαι ότι επηρεάζω και το μωράκι μου και έχει γίνει μελαγχολικό τελευταία…

Παράθεση:
Originally posted by newmammy123
Ενώ δεν έχω άλλο παράπονο από εκείνον γιατί δε τους βάζει στη θέση τους?

.... μπουνταλλλλας καραμπινατος.
ομως....αφου σε ολα τα αλλα σε εχει κομπλε.

παιξε.... συστημα... "αρον τον κρεββατον σου και περιπατει"!

ητοι.... κοπανηστε την ... για αλλη πολη!!!
με το καλο... με το κακο.... με γκρινια.. με εκβιασμο...
με ο,τι σκεφτεις...
( μια γιαγια ... εδω πανω... επεισε τον παππου..τοτενες....στα 1940!!
οτι το σπιτι εχει φαντασματα.... επειδη δεν της αρεσε η γειτονια...

και ηρθανε νταουν ταουν!)

Ειδατε που αν υπαρχει "διαθεση" και εκ του μακρωθεν γινονται τα "μαρκαρισματα"?

Και στην ακρη του κοσμου να πανε,θα στελνουν τα σχολιακια με σηματα καπνου!

Ακου η αλλη ηθελε και μισθα για να κραταει το εγγονι της.........μηπως ηθελε και ενσημα να συμπληρωσει για συνταξη?

Εισαι καλη μου ....αντι να τον χωρισεις ....πηγες και τον παντρευτηκες !!!!!!!!

Δε σου φταιει κανεις ....................

Ο αντρας σου ετσι ειναι και δεν θα αλλαξει .
Ετσι τον γνωρισες ,ετσι συμπεριφεροτανε και ετσι συνεχιζει .
Δηλαδη ειναι η κλασσικη περιπτωση Μπουλη και Χλαπατσα μαζι .
Ακομη κρεμεται απο τα φουστανια της μανα του και δεν ξερει καν για ποιο λογο φοραει τα παντελονια .
Δε του μαθανε ποτε οι δικοι του οτι θα πρεπει να υπρασπιζεται την οικογενεια ΤΟΥ ......γι αυτους η μονη οικογενεια ειναι η Μανα του ο Πατερας του και η αδελφη του ....
Εσυ εισαι μια απλα ....περαστικη ......μια δευτερη οποτε δεν εχει και κανενα λογο να σε στηριξει .
Αυτος ειναι ο Μπουλης ..........

Τι θα κανεις απο εδω και περα ..........
Τι να σου πω ..............εσυ περνεις της αποφασεις για την ζωη σου .
Παντως ενα θα σου πω ......μην κανεις 2ο παιδι...........Ναι ?

Ηρεμησε ,βαλε τις σκεψει σου σε μια ταξη ....καντου και αυτουνου μια κουβεντα ολικης ( ασε που δεν θα καταλαβει τιποτα ) και οποιος σε προσβαλει....να τον προσβαλεις και εσυ .......
Καλη σου τυχη ( την χρειαζεσαι......)

Πέτα ενα αλλο ονομα στη βάφτιση να ερθουν τα πάνω κατω να σου πω εγω!!!

Αυτοί δεν πρόκειται ν΄αλλάξουν και το καλύτερο που έχεις να κάνεις αν σε χαλάνε ειναι να κόψεις τις επαφες μαζί τους,τραπέζια τώρα τις γιορτες κτλ.

Οσο για τον άντρα σου να κάτσεις να του πεις αυτα που μας λες και εδώ,οτι πρεπει να τους μιλήσει για τη συμπεριφορά τους ειδικά γι΄αυτό που ειπε η μάνα του οτι θελει χρηματα για να κρατήσει το παιδί.Καλά ο άντρας σου τι ειπε γι αυτο?Προφανώς δε θέλει να τα χαλασει με κανεναν και κρατάει μια ουδέτερη στάση.Ομως ξεκαθάρισε του οτι αυτή η στάση του σε στεναχωρεί.
Του συζύγου οι σχέσεις με τους δικούς σου γονείς πώς είναι?

και αν δεν αφήνουν να πας σπίτι τους τοτε να μην τους αφήνεις και εσύ να βλέπουν το μωρό.

Κοπελλια, δυστυχως για σενα το προβλημα σου προερχεται εξ' ολοκληρου απο τον αντρα σου. Αυτον τον αντρα, ο οποιος απο οτι φαινεται δεν σε εχει σε καμμια εκτιμηση.

Αυτον τον αντρα που αν σε εκτιμουσε θα απαιτουσε κυριως απο τον πατερα του, να προσεχει πως μιλαει για την γυναικα του και μανα του παιδιου του, διοτι οι τροποι του προς την συντροφο του τον προσβαλουν και σαν ανθρωπο και σαν επιστημονα, και εν πασει περιπτωσει δεν ανεχεται απο κανεναν κουβεντα για εκεινη που επελεξε για συζυγο του και μανα των παιδιων του.

Αρα, κατι συμβαινει κοπελλια που τον κανει τοσο ανεκτικο με τους γονεις του. Απο καπου τον κρατανε για να μην θελει να τους δυσαρεστησει.

Σε καθε περιπτωση, και προκειμενου το θεμα αυτο να σε οδηγει σε συνεχη δακρυα και πικρα παραπονα νιοπαντρη γυναικα, καλυτερα να αρχισεις να συζητας με τον δικο σου την λυση του χωρισμου στα σοβαρα, μηπως ξυπνησει και αντιδρασει επιτελους και ο δικος σου.

Βαριεμαι απιστευτα τις μεγαλες αναρτησεις.
Συγνωμη αλλα απαντω διχως να το διαβασω.
"ΝΑΙ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΓΑΜΟΣ ΓΙΑ ΤΡΙΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ"

ακου .......

ετσι οπως θετεις το ερωτημα ......

ναι ενας γαμος διαλυεται απο παρεμβασεις τριτων .,...και κυριως πεθερικων .....

και ειναι η πρωτη αιτια διαζυγιου .....

αλλα ....

διαβαζοντας το ποστ σου .....διαπιστωνω μια κλισε περιπτωση πεθερικων που δεν εγκρινουν την γυναικα που επελεξε ο γιος τους ....

σαφως κι ο λογος ηταν το οτι αυτος ηταν γιατρος ....

και μια και δεν ησουν κι εσυ γιατρος η δικηγορος ....

θα πρεπε για τον πεθερο οπως για ολους τους μ.....κες αντρες να εισαι εστω ομορφη ....

πραγμα που ο αντρας πεθερος δεν εγκρινει .....

θα σου ελεγα να κλεισεις το στομα σου .....

και να αρκεστεις σ αυτο που εχεις .....

αυτοι για να σε αποδεχτουν αποκλειεται ....

και φυσικα καμια σημασια δεν εχει αν εγινες η μανα του εγγονιου τους .....

αυτα ειναι πολυ ρομαντικες αποψεις στενομυαλης νοοτροπιας ....

κανενα εγγονι δεν αλλαζει την διαθεση ενος γονιου για την νυφη η τον γαμπρο .....

τα πεθερικα σου οσο και να τους μιλησει ο γιος τους δεν προκειται ν αλλαξουν .....και να σε αποδεχτουν ....

και στο τελος αυτο που θα καταφερεις ειναι να τους φερεις σε συγκρουση και να πετυχεις το διαζυγιο ....

μια χαρα παει μονος του το παιδι στους παπουδες .....

εσυ εισαι μακρια και πολυ καλα κανεις ....

και ασε τον γιο τους και το εγγονι να τους επισκεπτονται οποτε θελουν ....

αλλωστε αυτοι ειναι πρωτη βαθμου συγγενεια κι οχι εσυ .....

τι τρωγεσαι ;

σου κατσε κουτι ....

κι ουτε του παπα να το πεις ......

τυπικες σχεσεις για να εχεις το κεφαλι σου ησυχο .....

μακρια κι αγαπημενοι οπως λεει ο λαος ....

μην του πεις τιποτα .....δεν υπαρχει κανενα θεμα .....

δεξου βοηθεια απο την μητερα σου και κρατα την πεθερα σε αποσταση .....

μουγκα ....και θα θυμηθεις στην πορεια ποσο δικιο ειχα .....

Ο ντοκτορας φταει και συ, δε φταινε τα πεθερικα σου. Εσενα οταν σε προσβαλουνε συστηματικα γιατι δεν απαντας και κανεις το παπι? Ασε ο ντοκτορ...μαλλον θα καλαφατιζει καμμια νοσοκομα στις εφημεριες...

λυπάμαι που θα στο πω αλλά αν πας κόντρα στους γονείς του , λόγω του χαρακτήρα του , θα πάει με το δικό τους μερος και θα χαλάσεις την οικογένειά σου... Εγώ λέω να μην τα πάρεις τα πράγματα τόσο βαθιά... Δες τα πιο επιφανειακά .... Αφού δεν έχεις κανένα παράπονο απο αυτόν και επειδή δεν υπάρχει και το τέλειο και επισης επειδή είναι δυσκολο να μεγαλώνεις μόνη σου παιδιά παιξτο τρελή ....!!!Μη σε νοιάζει καθόλου για αυτούς ... να πηγαινεις να τους βλέπεις τυπικά και να τους λες ναι ναι.... και όταν πας σπίτι σου να λες στον άνδρα σου τι θες να κάνετε και αν συμφωνεί όλα καλά .....!!!το θέμα θα ήταν αν δεν συμφωνούσε με εσένα τότε θα χες πρόβλημα ... κοινώς μπενάκις βγαινάκις ... Πρόσεξε αν διεκδικήσεις τον άνδρα σου από τους γονείς του θα χάσεις το παιχνίδι ... πρόσεχε μην βγεις η κακιά της υπόθεσης γιατί ο άνδρας σου δεν θα σε θέλει ... αυτά επρεπε να τα χες δει πριν το γάμο και να ξέρεις ότι οι επιστήμονες έχουν πολλά χουσούρια .....

Να πω και το δικο μου προβλημα; Αν και ζω 2 χρονια στο εξωτερικο με τον φιλο μου, εκεινος αφηνει τους γονεις του να μπλεκονται και να αποφασιζουν πραγματα τα οποια αφορουν εμας. Τελευται( σταγονα στο ποτηρι μου, χθες, οταν μπροστα τον πατερα του ειπε οτι μου εκανε προσφατα, προταση γαμου μονο και μονο επειδη η μητερα μου ειναι πολυ αρρωστη. Ο πατερας του μετα απο λιγο ειπε οτι θεωρει οτι ισως να λεω ψεμματα οτι η μητερα μου ειναι αρρωστη για να..τυλιξω το γυιο του! Το εκλπληκτικο ειναι οτι μεχρι τωρα μας πιεζαν να παντρευτουμε! Και μας εχουν βοηθησει οικονομικα χωρις να το εχουμα αναγκη και χωρις να τους το ζητησουμε.
καθε φορα που ερχομαστε ελλαδα για διακοπες παντα μαλλωνουμε με τον φιλο μου, ο οποιος παρεπιπτοντως ειναι 2 χρονια μικροτερος απο εμενα κι εγω ειμαι 36 χρονων.

μη περιμενεις να αλλαξουν αυτοι. ξεχασε το.
για μενα καλα κανεις και δεν εχεις πολλα πολλα μαζι τους. αρκει να σαι καλα με τον αντρα σου. ποτε μου δε καταλαβα τη νοοτροπια του στυλ πρεπει να αγαπας και τους τριτους. αμα ταιριαζεις ναι, να κανεις παρεα, να περνας καλα και να τους αγαπας.
Ειναι σημαντικο που ειστε μακρια τους και σε "ουδετερο" χωρο. Δεν τους εχεις αναγκη. Οποτε συνεχισε να μη τους βλέπεις. Εκφραστηκαν ανοιχτα εναντιον σου, οποτε και συ δε τους θες. γραφτους κανονικά. Εαν θελει ο χαλβας (σορρυ.. ο αντρας σου) να παιρνει το παιδι και να το πηγαινει να το βλέπουν... Αλλά και σαυτο να κατσετε να μιλησετε. Ποσες φορες, για ποση ωρα κτλ... Στη βαφτιση σαφως να βγαλετε το ονομα του πεθερου σου, εφοσον το αποφασισατε απο κοινού.
Απο κει και περα καμια επαφή. τυπικουρες μονο. Σα να μην υπαρχουν. Για να σωσεις την ψυχικη σου υγεια.
Μια ερωτηση... Τοσο αναγκη εχει ο αντρας σου να βλεπει τους γονεις του, που τους επισκεφτεται 2,3 φορες τη βδομαδα?? Τραγικο... Απο κει ξεκινανε ολα... Τον βλεπουν σα παιδακι ακομα... Αυτες τις 3 φορες τις στερει απο σενα και το παιδακι... Δουλευει γιατρος κιολας, ποσος χρονος να μενει για να ειστε ολοι μαζι??

Η λυση εν τελει ειναι να πεις του δικου σου, ομορφα ικαι ωραια, οτι εφοσον δε σε θελουν μια δε τους θελεις δεκα. Και τελειωσε το παραμυθι.

Καλησπέρα,

Κατ αρχήν σας ευχαριστώ όλους πολύ για τις απαντήσεις και που ασχοληθήκατε με το πρόβλημα που με απασχολεί.

Συμφωνώ με πολλά από όσα λέτε και ότι είμαι χαμένη αν εναντιωθώ στους δικούς του ειδικά από τη στιγμή που δεν έχω υποστήριξη. Το κακό είναι ότι δεν έχει νόημα να εναντιωθώ αφού ήδη η κατάσταση έφτασε στα άκρα και η σχέση ουσιαστικά έχει έρθει σε ρήξη. Ο άντρας μου πάντως δεν είναι ‘’χαλβάς’’ τον έχω ακούσει στη δουλειά του στο τηλέφωνο πως μιλάει σε συναδέλφους του και υπερασπίζεται τον εαυτό του. Στο πατέρα του όμως δε μπορεί ούτε τον εαυτό του να υπερασπίσει και το έχω δει και αυτό. Δε ξέρω γιατί μάλλον γιατί ο πατέρας του είναι άνθρωπος που κόβει τη καλημέρα εύκολα…και φοβάται μήπως σταματήσει να του μιλάει. Σε ένα βαθμό αυτό έχει γίνει, από ότι μου έχει πει δεν έχουν πια την επικοινωνία που είχαν παλαιότερα εξαιτίας μου…

Με τα αδέλφια του να φανταστείτε ο πατέρας του δε μιλάει εδώ και χρόνια είναι τέτοιος άνθρωπος. Εκείνος προσβάλει τους άλλους μα αν του πουν έστω και το παραμικρό έρχεται σε ρήξη και σταματάει τις επαφές. Ο άντρας μου προφανώς το φοβάται πολύ αυτό γιατί νιώθει μια ασφάλεια κοντά στους δικούς του και επειδή τον σπούδασαν και όλα αυτά δε θέλει να τους χάσει καθώς πιστεύει ότι είναι οι άνθρωποι που τον αγαπούν πραγματικά. Εγώ σίγουρα έρχομαι δεύτερη το έχω καταλάβει αυτό….. Να σας πω την αλήθεια το καταλαβαίνω αυτό και εγώ δε θα ήθελα να έκοβα ποτέ επαφή με τους γονείς μου…παρόλο που εγώ θα είχα τσακωθεί άσχημα μαζί τους αν είχαν φερθεί έτσι στον άντρα μου και σίγουρα δε θα υπεράσπιζα αυτούς.

Από την άλλη, είμαι σίγουρη ότι οι δικοί του δεν ήθελαν να έρθουν σε τέτοια ρήξη μαζί μου (ειδικά η μάνα του δε πιστεύω ότι ήθελε να μη μιλάμε) αλλά δεν ήθελαν και να αντιδρώ στις προσβολές δηλαδή ήθελαν να τις παίρνω για πλάκα(έτσι μου λεγε και η μάνα του ότι ο πατέρας του μου κάνει πλάκα) Προφανώς οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει τις προσβολές του. Βέβαια στο πρόσωπό μου εξαπέλυε τις πιο βαρύγδουπες προσβολές και δε το άντεξα. Πολλές φορές με πληγώνει που ο άντρας μου, μου έχει πει πως αν τον αγαπούσα θα δεχόμουν τις προσβολές χωρίς να λέω τίποτα…

Τα έχω σκεφτεί και όλα αυτά που είπατε ότι είναι δύσκολο να μεγαλώνεις μόνη σου παιδί και ότι και το παιδί χρειάζεται και το πατέρα και δε θέλω να χαλάσω την οικογένειά μου και ο άντρας μου δε θέλει και εκείνος από ότι λέει. Γενικά ναι τα έβλεπα αυτά και πριν το γάμο όμως είναι καλό παιδί και αγαπιόμαστε. Είμαστε 8 χρόνια μαζί έχουμε περάσει πολλά, δε μπορεί άλλος να πάρει τη θέση του στη καρδιά μου….φοβάμαι πολύ ότι η κατάσταση αυτή με τον καιρό θα είναι εις βάρος μου ότι τελικά θα τον επηρεάσουν και θα τον πείσουν να βρει κάποια και να περνάνε όλοι μαζί καλά…Κάνω σκέψεις ότι θα πάρουν και το παιδί με το μέρος τους και εγώ θα μείνω ολομόναχη..η μαμά μου έχει προβλήματα υγείας, ο μπαμπάς μου στο κόσμο του και εγώ μόνη εναντίον όλων….

Σίγουρα μια λύση είναι αυτή που προτάθηκε, περί αδιαφορίας και τυπικούρας..
Όμως δυστυχώς αυτή είναι μια προσωρινή λύση αποφυγής κι όχι ουσιαστική λύση του υπάρχοντος προβλήματος..

Φαίνεσαι ευαίσθητος χαρακτήρας και θα δυσκολευτείς να τα δεις όλα επιφανειακά, ώστε να μη σε αγγίζουν..
Φοβάμαι πως θα υποβόσκουν όλα μέσα σου και καιρό με τον καιρό, η ψυχολογία σου θα φτάσει σε τέλμα όπου θα ξεσπάσεις άσχημα..

Αυτό που χρειάζεται να διευθετήσεις είναι η αντιμετώπιση του άντρα σου.
Εκείνον παντρεύτηκες, με εκείνον χτίζεις οικογένεια κι όχι με τους (τρομερά ηλίθιους και κακιασμένους) γονείς του.

Κατανοούμε ότι περισσότερο σε πληγώνει η συμπεριφορά του άντρα σου, όπου δυστυχώς δείχνει να είναι μαμάκιας-μπαμπάκιας και αδύναμος να διαχειριστεί την αδικία που συμβαίνει.
Δείχνει να μη σε υποστηρίζει και κατ'επέκταση να μη σε σέβεται, κι εκεί είναι η βάση του προβλήματος.
Η αδυναμία του να εναντιωθεί και να βάλει στη θέση τους τους δικούς του.

Αλήθεια, είναι δυνατόν ο άντρας σου να μην αντιλαμβάνεται την άσχημη συμπεριφορά τους απέναντί σου?
Το έχετε συζητήσει? Και τί σου είπε? Μη δίνεις σημασία, έτσι είναι αυτοί?
Κι εσύ το δέχτηκες?
ΕΕ ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ!

Κάνε μια πιο ουσιαστική κουβέντα μαζί του (διότι έχετε σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας και κατανόησης), έτσι ώστε να του δώσεις να καταλάβει πόσο πολύ σε πονάει αυτή η κατάσταση και πως αν δε κάνει κάτι για να τους επιβληθεί και να αλλάξουν τα πράματα, δυστυχώς θα αναγκαστείς να σκέφτεσαι ως σενάριο έναν πιθανό χωρισμό.

Εξήγησέ του ανθρώπινα πόσο ψυχοφθόρο σου είναι όλο αυτό και πόσο αρνητικά δρα στη ψυχολογία σου.
Δυστυχισμένη θέλει να σε βλέπει?

Πες πως αν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, στη θέση του δε θα επέτρεπες τους γονείς σου να του συμπεριφέρονται έτσι και να επηρεάζουν τη μεταξύ σας σχέση.
Διότι πλέον, πάνω απ'όλα είστε εσείς και η οικογένειά σας.
Χρειάζεται επιτέλους να απαγκιστρωθεί από δαύτους..

Σε καμιά περίπτωση μην αφήσεις τη κατάσταση να διαιωνίζεται διότι βλέπω τη κατάθλιψη νωχελικά να σου χτυπάει τη πόρτα...

Καλό κουράγιο.. (σκέψου το μωράκι σας και δράσε!)

Παράθεση:
Originally posted by newmammy123

Πολλές φορές με πληγώνει που ο άντρας μου, μου έχει πει πως αν τον αγαπούσα θα δεχόμουν τις προσβολές χωρίς να λέω τίποτα…

(Μόλις διάβασα την απάντησή σου..)

Κι ο άντρας σου αν σ'αγαπούσε πραγματικά, θα καταλάβαινε πόσο ψυχοφθόρο σου είναι αυτό και θα έκανε κάτι για να το αλλάξει..

Αν είναι δυνατόν τέτοιες συμπεριφορές και προσβολές να τις θεωρήσεις μια "πλάκα"!

Είναι αδύναμος και δειλός ο άντρας σου, μπροστά στην ισχύ των δικών του.
Δεν είπαμε να τους εναντιωθεί με αποτέλεσμα να ξεκόψουν από οικογένεια (που να σου πω, μια χαρά έκαναν τα αδέρφια του αντιλαμβάνοντας τι κουμάσι είναι ο πατέρας τους και τον έκαναν στην άκρη βρίσκοντας την ευτυχία μακρυά τους.)
Λέμε απλά, να βάλει τη κατάσταση σε μια τάξη.
Τί στο διάλο άντρας είναι? (με συγχωρείς, συγχύστηκα!)

Εκεί να "στοχεύσεις", στον άντρα σου και στη μεταξύ σας επικοινωνία.

σιγουρα θελει κουβεντα. αλλα κοιτα να εισαι προετοιμασμενη. τι ειναι αυτο που θες, πως θα το διεκδικησεις, μεχρι πιο σημειο θα υποχωρησεις.

σαφως και δεν εισαι υποχρεωμενη να ακους προσβολες όπως επισης δεν εισαι υποχρεωμενη να τους "αγαπας" επειδή αγαπας τον αντρα σου...

τωρα υπαρχει προβλημα? σου κανει παραπονα που δε πας να τους δεις? τι γινεται? εχει αποδεχθει τ γεγονος?

morgoth,

εκείνος έχει αποδεχθεί το γεγονός ότι δε με θέλουν στο σπίτι τους και μου λέει να ζήσουμε μόνοι μας με το παιδί. Εγώ στεναχωρίεμαι που με απόρριψαν και μου είπαν να μη ξαναπατήσω σπίτι τους και έχω ανασφάλεια για το που θα οδηγήσει αυτό απο τη στιγμή που εκείνος είναι τόσο δεμένος μαζί τους και ειδικά με τη μαμά του...

Να ρωτήσω έχει κανείς παρόμοια εμπειρία?? Μπορεί να γίνει αυτό σα πατέντα οικογένειας??Δηλαδή εγώ με τον άντρα μου και το παιδί μου και αυτός με το παιδί να πηγαίνει να τους βλέπει συχνά και να έχει στενές επαφές ενώ με εκείνους να μη μιλάω καθόλου??Θα κρατήσει έτσι ο γάμος μας?ή αυτό θα τον επηρεάσει?

Παράθεση:
Originally posted by newmammy123
Δηλαδή εγώ με τον άντρα μου και το παιδί μου και αυτός με το παιδί να πηγαίνει να τους βλέπει συχνά και να έχει στενές επαφές ενώ με εκείνους να μη μιλάω καθόλου??Θα κρατήσει έτσι ο γάμος μας?ή αυτό θα τον επηρεάσει?

.....θα 'ρχεται "φτιαγμενος".....
θα αρχισει..... να"στεναχωριεται" και να κλαιει η "μαμα" του....
πως την απορριπτεις.... πως δεν τη αγαπας...

θα ρχεται αυτος με κατι μουτρα... κατεβασμενα.... μεχρι το πατωμα.....

θα σου λεει τιποτα δεν εχω...

ε μετα....

θα σου λέει....
και στο τελος... θα σε φανε οι ενοχες ..οτι τον πονας....
και θα ...γινεις κοτσος....
κι αντε και πας και νταραβεριζεσαι....
ολο κατι θα πεις ή θα κανεις... που δεν ειναι ... οπως τους αρεσει....

και θα ρχεται παλι αυτος.. να σου λεει...
μη τους στεναχωρεις ..μωρε... γερους ανθρωπους.....
και μετα..... μια οι στεναχωριες.. μια οι αναλυσεις....εξηγησεις...
θα κανετε... να ερθετε σε ουσιαστικη.. αλλα και κανονικη επαφη σαν ζευγαρι..κανα μηνα...
κολοκυθια.....
αμα ο αλλος .. ειναι μεγαλωμενος...
να εχει την οικογενεια ΤΟΥΣ πανω απ'ολα....
δεν βγανεις ακρη.....

χεστηκες με το συμπαθειο που σε απερριψαν. το θεμα ειναι να σαι εσυ καλα.
εφοσον το χει αποδεχθει, εχει αποδεχθει και τους λογους ειναι ενα καλο βημα.
απο κει και περα μπορει ναι να πηγαινει να τους βλεπει και να βλεπουν και το εγγονι τους.
το ποσο θα μεινει ανεπηρεαστος δεν μπορουμε να το προδικασουμε. οσο ειστε καλα, μην ανησυχεις.
δεν ειναι θεμα πατεναντας οικογενειας. δεν ειναι πλεον ο πυρηνας της οικογενειας σου. δε μπορει να σε αναγκασει κανεις να τους βλεπεις και να σε βλεπουν. και να μη το πηγαινει το παιδι συχνα. να αραιωνετε οσο περναει οκαιρος.

και σκεψου το εξης. οι περισσοτεροι εχουν τους γονεις τους στην επαρχια (ειδικα η προηγουμενη γενια). βλεπανε τα εγγονια μια δυο φορες το χρονο, αντε κανα τηλεφωνο. Παθανε τιποτα?? Εγω ετσι μεγαλωσα. δεν αγαπαω τους παππουδες μου?
Οταν κανεις οικογενεια, μανα, πατερας, αδερφη ειναι εξω απο τον πυρηνα της οικογενειας σου. φροντιζεις πρωτα τη γυναικα σου και τα παιδια σου.