Η πεθερά μου με χωρισε!!!!??

Η πεθερά μου με χωρισε!!!??

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι νέο μέλος και έχω διαβάσει αρκετές από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες του site. Θα σας πώ την ιστορία μου και θα ήθελα την άποψή σας επί του θέματος, θα με βοηθούσε πολύ!

Καταρχάς ήμουν αρραβωνιασμένη μέχρι και πριν από ένα χρόνο με έναν καταπληκτικό άνθρωπο. Πραγματικά δεν είχαμε κανένα πρόβλημα μεταξύ μας και ζούσαμε ήρεμα και αγαπημένα κατά την διάρκεια της σχέσης και στον αρραβώνα μέχρι και ένα μήνα πριν χωρίσουμε (συνολική διάρκεια σχέσης+αρραβώνα 3 χρόνια). Ο χωρισμός ήταν ξαφνικός και γρήγορος εκ μέρους του. Με τον ίδιο δεν είχα κανένα πρόβλημα, ο ίδιος όμως κουβαλούσε στην πλάτη του απίστευτα οικογενειακά προβλήματα από την ηλικία των 14, οπότε και πέθανε ο πατέρας του. Τότε ανέλαβε όλα τα οικογενειακά βάρη και έγινε ο ίδιος η κεφαλή της οικογένειας. Η οικογένεια αποτελούνταν από μία μητέρα με αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς/ψυχολογικά και μία αδερφή με ήπια νοητική υστέρηση. Η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή και ο ίδιος αναγκαζόνταν να δουλεύει (ενώ συγχρόνως σπούδαζε) για να βιοπορίζεται όλη η οικογένεια. Στα 20 του παντρεύει την αδερφή του η οποία μετέπειτα έκανε 2 παιδιά, το ένα εκ των οποίων είναι επίσης άτομο με ειδικές ανάγκες (μαθησιακές διαταραχές κτλ). Όμως ο γαμπρός του κακοποιούσε την αδερφή με ήπια νοητική υστέρηση. Εκτός αυτού η οικογένεια της αδερφής είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Σχεδόν ένα εξάμηνο πρίν τον αρραβώνα μου και από μισόλογα του πρώην μου άρχισα να καταλαβαίνω την κατάσταση (εκτός από την μητέρα δεν είχα δει κανέναν άλλο γιατί ζούσαν σε άλλη πόλη).- Για να σας κατατοπίσω θα κάνω μια παρένθεση στα λεγόμενά μου, όταν γνώρισα τον πρώην μου ζούσε σε πολύ άσχημες συνθήκες, σε ένα σπίτι με τα απολύτως απαραίτητα και ίχνος κοινωνικής ζωής, δεν είχε κανέναν φίλο και αν και ήταν 32 τότε δεν είχε πάει ποτέ διακοπές, δεν είχε βγεί ποτέ σε ένα μπαρ κτλ(εν αντιθλεση με εμένα που είχα ζήσει μία γεμάτη ζωή). Μου είχε εξηγήσει τότε ότι δεν είχε "ζωή" γιατί ποτέ δεν είχε λεφτά αρκετά ώστε να κάνει "περιττά έξοδα" (ο μισθός του πρώην μου κατά τα άλλα ήταν 1.500€ τον μήνα και η δουλειά του πάρα πολύ καλή). Και πάλι τον θαύμασα γιατί κατάλαβα ότι έχει περάσει πολλά και βοηθά την οικογενειά του, ποτέ όμως δεν μου μίλησε ξεκάθαρα για όλα τα θέματα της οικογένειας. - Συνεχίζοντας την παραπάνω αφήγησή μου, τον έβλεπα να στενεύεται τρομερά οικονομικά και με υποννοούμενα μου είχε πει ότι στηρίζει την οικογένεια αλλά συγχρόνως ότι θέλει πολύ να κάνει και δική του οικογένεια. Αποφασίζουμε λοιπόν να προχωρήσουμε σε αρραβώνα και του κάνω μία συζήτηση πολύ απέξω απέξω, ότι τώρα που θα ανοίξεις δικό σου σπίτι πρέπει να κοιτάς πρώτα από όλα τον εαυτό σου και την οικογένεια και τα παιδιά που θα κάνεις και συμφώνησε (μάλλον όμως δεν είχε καταλάβει τι εννοούσα!). Εν ολίγοις η κατάσταση είχε ως εξής : Ο πρώην μου δεν είχε ούτε φράγκο στα τόσα χρόνια που δούλευε γιατί στήριζε απόλυτα οικονομικά την οικογένεια της αδερφής του και την μητέρα η οποία βεβαίως είχε σύνταξη που πήγαινε σχεδόν εξ΄όλοκλήρου στα δυό της εγγόνια και μετά τον αρραβώνα, όπου υπάρχει η προοπτική καινούριας οικογένειας, συνέχιζε να συντηρεί αυτήν την κατάσταση. Εγώ είχα αρχίσει να καταλαβαίνω και να του πετάω καρφάκια ότι καταλαβαίνω τι γίνεται, και αυτός βεβαίως έλεγε όλα τα παράπονά μου στην μαμά του, πράγμα που κατάλαβα αργότερα με την επίσκεψη της πεθεράς μου στο σπίτι μας. Έρχεται η πεθερά και με την πρώτη ευκαιρία που μένουμε μόνες μας αρχίζει να μου την λέει ,μέσω παραδειγμάτων, όπως "μπορεί κάθε μήνα ο άντρας σου να δίνει ένα ποσό του μισθού του στην μάνα του και αν αγαπάς τον άντρα σου πρέπει να χαίρεσαι, αφού κι αυτός χαίρεται να δίνει λεφτά στην μάνα, κι ας πηγαίνουν τα λεφτά αυτά στην αδερφή" και "πρόσεχε γιατί αν πείς στον άντρα λόγια για την μάνα, ο άντρας θα απομακρυνθεί από εσένα" (μετάφραση: τόλμα να πείς κάτι από αυτά που σου λέω και στον απομάκρυνα) και εκατοντάδες ακόμη τέτοιου τύπου καρφάκια για διάφορα θέματα, μέχρι και για μία οικιακή συσκευή που είχα γκρινιάξει στον γιό της ότι δεν μου παίρνει. Στην αρχή λέω άντε ας μην δώσω σημασία, έμεινε όμως αρκετές εβδομάδες και τα επανέλαβε αρκετές φορές, έτσι πήρα την απόφαση να τα πώ στον άντρα μου. Του λέω επακριβώς όπως μου τα είπε τα δύο παραδείγματα που σας ανέφερα πιο πάνω και μου απαντά: "Πρόσεχε τι λές γιατί αγγίζεις ιερά πράγματα (εννοώντας ότι έθιξα την μάνα του). Θα ρωτήσω την μάνα μου να δω αν τα είπε." Και μετά από 3 μέρες, αφού είχε ρωτήσει την μητέρα του και δεν μου το είχε πεί βεβαίως, σε μία συζήτηση του λέω "Εγώ δεν έχω πρόβλημα με σένα, έχω με την οικογένειά σου", χωρίς να με αφήσει να του εξηγήσω τι εννοώ, μου λέει "Αυτά τα προβλήματα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα σου και θα τα έχεις μια ζωή, θέλω να χωρίσουμε". Τον παρακάλεσα να το ξανασκεφτεί, έκανα τα πάντα παιδιά, ότι μπορούσα και δεν μπορούσα να σκεφτώ για να μην χωρίσουμε, αλλά αυτός ήταν αδιάλλακτος.Μου είπε "Σε αγαπάω αλλά δεν μπορώ" πήρε μια βαλίτσα και έφυγε από το σπίτι που νοικιάζαμε μαζί. Από τότε δεν θέλει ούτε να ξαναθίξουμε το θέμα επανασύνδεσης. Διευθετήσαμε τα διαδικαστικά και τέλος. Ακόμη και τώρα υποστηρίζει ότι η μάνα του δεν είπε τίποτα από όλα αυτά που του είπα και ότι δεν τον αγάπησα πραγματικά...Παιδιά τί να κάνω? Αυτό είναι άδικο για την αγάπη μας, για μένα, για τον ίδιο που συνεχίζει και θυσιάζεται για τους άλλους και δεν τον ενδιαφέρει ο εαυτός του. Μπορώ να κάνω κάτι να αλλάξουν τα πράγματα?Οι συμβουλές σας και η άποψή σας επί του θέματος θα ήταν σημαντικές!!!

κανεις δε ΣΑΣ χωρισε.....

απλα... αλλου εβλεπε ο ενας. κι αλλου ο αλλος.
οποτε ο καθεις πηγε εκει που κοιτουσε.
ευτυχως.... νωρις.

φαντασουν κα το καταλαβαινες.... οταν θα σου πια αλλοιθωρη.......

Κατινιές, καρφάκια και κουραφέξαλα.

Ακόμα δεν παντρεύτηκες και ήθελες να κάνεις κουμάντο στα οικονομικά του και στις σχέσεις του με την οικογένειά του.

Τι μανία είναι αυτή να γνωρίζετε κάποιον που σας αρέσει και να θέλετε να τον αλλάξετε μετά.

τυχερήηηηη...άλλες δε γλυτώνουν τόσο εύκολα...καταδικασμένες για χρόνια να κάνουν τις...αδελφές του ελέους...

Να θυμασε οτι δεν χωρισες ....αλλα ΣΩΘΗΚΕΣ.................

Ο ανθρωπος αυτος δεν κανει για οικογενεια .
Αστον να παει να βρει τον δρομο του και εσυ να βρεις εναν ανθρωπο ο οποιος θα εχει ξεκαθαρισει οτι η δημιουργια οικογενεια δικιας ΤΟΥ ειναι ενας πολυ σημαντικος πυλωνας στην ζωη του και ο χι ο δορυφορος της μανας του και της αδελφη του .

ΓΛΥΤΩΣΕΣ.................

Keep Walking

Μηπως τη νοητικη υστερηση την εχεις εσυ? Μ αρεσει που λες οτι εχεις κανει και τη ζωη σου...

Ετσι όπως περιγράφεις τα πράγματα, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα χωρίζατε. ΠΟΤΕ δε θα ήσουν το Νο 1 στη ζωή του. Είναι κρίμα για τον ίδιο που δεν μπορεί να χαράξει τις διαχωριστικές γραμμές του πού τελειώνει η ζωή της μητέρας του και της αδερφής του και πού αρχίζει η δικιά του, αλλά με τα βιώματα που έχει θα ήταν πολύ δύσκολο να τον κάνεις να καταλάβει αυτά που εσύ θεωρείς (και καλά κάνεις) αυτονόητα.

Είναι προτιμότερο να πονέσεις προσωρινά λόγω του χωρισμού από το να μπλέξεις σε μια "αρρωστημένη" κατάσταση από την οποία δε θα μπορέσεις εύκολα να ξεφύγεις και σίγουρα θα τραυματίσει κι εσένα.

Και όπως σωστά λέει και ο συνδίκτυος από πάνω... keep walking!

Αυτός ο άνθρωπος έμαθε από μικρός να είναι και πατέρας και σύζυγος κατα κάποιο τρόπο.Εμαθε να στηρίζει την οικογένεια του και να΄ναι δίπλα σε αυτήν,ήταν επιλογή του να ειναι μόνος,να έχει κλειστεί στον ευατό του και να έχει παραμερίσει δικές του ανάγκες.

Εσείς πώς γνωριστήκατε ομως αφού ήταν και είναι τόσο κλειστός και δεν βγαίνει?

Απο την άλλη δεν μπορείς ν΄αποκόψεις τον άλλον και να του λες να σταματήσει ν΄αδιαφορεί και να συμβάλλει στην οικογένεια του (μητέρα/αδελφη) αν το έχουν ανάγκη και δεν τα βγάζουν πέρα.
Επρεπε να περιμένεις οτι τοσα χρονια ηρεμίας καποια στιγμή από κάπου θα εμπαζε.Αυτός ο ανθρωπος δεν ειναι ετοιμος για δική του οικογενεια έχει αλλες εγνοιες στο μυαλο του.Δεν μπορεί να τα χωρέσει όλα μαζι οσο και αν το θέλει γι αυτο και την εκανε μόλις ενιωσε εστω και λίγο πίεση κ οτι η κατάσταση μπορεί ν΄αλλαξει προς το χειρότερο με το να συνεχίζατε γιατί δε θελει ν΄αλλαξει αυτη την κατάσταση και ούτε πρόκειται.Ηθελε εναν ανθρωπο δίπλα του απλά να υπάρχει,χωρίς πολλα πολλά.

Μπορεί να μη το βλέπεις τώρα αλλά με τον καιρό θα καταλάβεις οτι δεν ταιριάζατε.

Τώρα ότι έγινε έγινε ...χωρίσατε ... Η κατάστασή του ήταν αυτή ... και συ για να είσαι μαζί του έπρεπε να την αποδεχθείς .... εσύ δεν την δέχτηκες και χωρίσατε...
Δεν θα άλλαζε μετά το γάμο... Γενικά στον πόλεμο νύφης - μάνας κερδίζει πάντα η μάνα ... τι να κάνουμε έτσι είναι τα πράγματα ... και γω θα χώριζα ... μπορεί να βρεθεί άλλη και να αποδεχτεί αυτή την κατάσταση και μπορεί και να μην βρεθεί ποτέ... δεν υπάρχει σωστό ή λάθος .... ήσασταν διαφορετικοί και είχατε διαφορετικά θέλω....Γενικά δεν εναντιωνόμαστε με την οικογένεια του συζύγου και ούτε και το λέμε και ανοιχτά γιατί και ο σύζυγος μας νομίζει και κακιές .... παρόλο που οι πεθερές μιλάνε υπογείως .... και δεν έπρεπε να μιλάς καθόλου μαζί με την πεθερά γιατί μπορεί να του έλεγε ότι είπες άλλα .... τέλος πάντων πιστεύω καλύτερα έτσι για να βρεις την ηρεμία σου ....

2 πραγματα μπορεις να της πεις...

http://www.youtube.com/watch?v=9ec75jTeT74

http://www.youtube.com/watch?v=bx7V_h26HSw

ευτυχως που ξεμπλεξες νωρις.. δεν τον κατηγορω , αντιθετως τον κατανοω πληρως.. ωστοσο πιστευω οτι για εσενα ειναι καλυτερα που χωρισατε

Πρώτα από όλα σας ευχαριστώ όλους που δώσατε έστω και λίγο από τον χρόνο σας για να απαντήσετε στο άρθρο μου. Πραγματικά όλοι, και αυτοί που το μήνυμά τους έχει συμπονετικό ύφος και αυτοί που μιλούν αυστηρά, με βοηθάτε πάρα πολύ. Όσο για το αν είμαι κατίνα ή κατωτέρου επιπέδου, μπορεί και εγώ αν δεν είχα βιώσει την κατάσταση να έλεγα, "ωρε τι κατινιά υπάρχει στον κόσμο, η κοπέλα είναι ξεφτιλισμένη κατίνα!". Γενικά είμαι ανεξάρτητη οικονομικά και δεν στηριζόμουν στον άλλο, ίσα ίσα τον βοηθούσα και όσο μπορούσα. Πάντα έλεγα στην ζωή μου ότι αηδιάζω με τις κατινιές και ότι ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσα να γίνω κι εγώ κατίνα, αλλά πραγματικά όταν μπαίνεις σε τέτοιες καταστάσεις, δεν μπορείς να επικοινωνήσεις αλλιώς και χάνεις τον εαυτό σου. Σίγουρα έχω μεγάλο μέρος ευθύνης για το πώς χειρίστηκα την κατάσταση, αλλά θα ήταν χειρότερο να τον κοροιδέψω ότι όλα είναι καλά με την πεποίθηση ότι μετά τον γάμο θα αλλάξουν όλα, αυτό θα ήταν πραγματική κατινιά με δόλο. Δεν είμαι ούτε χαζή, ούτε ηλίθια, ούτε η γυναίκα του video. Απλά ζήτησα να μην κουβαλάω προβλήματα άλλων, γιατί το θέμα δεν ήταν μόνο οικονομικό, είχε αναλάβει και άλλες οικογενειακές ευθύνες της οικογένειας της αδερφής του. Παιδιά εγώ απλά ανέφερα μία λάθος κουβέντα σε μία λάθος στιγμή, θεωρώντας ότι όλα τα προβλήματα έχουν μία λύση πέραν του χωρισμού. Δεν το συζήτησε καν, αν το συζήταγε ενδεχομένως να υπήρχε και μία λύση. Δεν περίμενα ότι θα πάρει μια βαλίτσα και θα φύγει έτσι απλά, χωρίς να συζητήσει.

Katerinoyla,

Θέλω να σου πω καταρχήν ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα….έχεις αγαπήσει έχεις ερωτευθεί και πονάς πολύ και απορείς πως είναι δυνατόν να σου λέει και εκείνος ότι σε λατρεύει να σου έχει φερθεί καλά στη διάρκεια της σχέσης και ξαφνικά να ανοίγει με τόση ευκολία τη πόρτα και να φεύγει…..Έχω ζήσει με τον τώρα άντρα μου (εγώ τον παντρεύτηκα….και τα λούζομαι τώρα… ακριβώς το ίδιο σκηνικό και για ακριβώς τον ίδιο λόγο: τους δικούς του.

Ήμουν 25 χρονών κοπέλα όταν πρωτοπήγα στο πατρικό του και με πέταξαν κυριολεκτικά έξω με δικαιολογίες όπως είναι άσχημη, αδύνατη φοράει κοντό φόρεμα άρα θα είναι ελευθέρων ηθών, είναι αμόρφωτη (έχω τελειώσει ΑΕΙ οικονομικά παρεπιπτόντως) ενώ εσύ είσαι γιατρός παιδί μου, η μάνα του να φωνάζει δε θα μου τον πάρεις εσύ μωρή…το αποτέλεσμα???Έφυγε έτσι ξαφνικά και εκείνος με χώρισε και εγώ έπαθα σοκ!! Το σοκ της ζωής μου ως τα τότε γιατί μετά το γάμο έχω πάθει άλλα 5-6 με αποτέλεσμα πια να μην είναι σοκ αλλά μια μαυρίλα που σκεπάζει τη κοινή μας ζωή…Πέρασαν κάποιοι μήνες και εγώ όντας ακόμη ερωτευμένη τον ικέτευα να το ξανασκεφτεί ..εκείνος έκανε κάποιες σχεσούλες και απογοητεύτηκε όπως είπε, και ξαναγύρισε είπε ότι μ αγαπάει και θα αντιμετωπίσει τους δικούς του. Έτσι και έγινε… Να μη στα πολυλογώ δυό μήνες πριν το γάμο μας οι δικοί του (και ενώ με είχαν δεχθεί) έπαθαν αμόκ άρχισαν πάλι τις υστερίες και παθαίνω και εγώ το δεύτερο σοκ…έπινα λεξοτανιλ με αγιασμό!!!!(τα είχα όλα έτοιμα τα προσκλητήρια μοιρασμένα και τον άντρα μου να μου λέει να το ξανασκεφτούμε γιατί οι δικοί του ξαφνικά ξύπνησαν από λάθος πλευρό…/. Και συνεχίζω κατερίνα ένα μήνα μετά το γάμο (τελικά πάλι τον έπεισα και με παντρεύτηκε) γίνεται ένας χαμός γιατί η μάνα του, του είχε γνωρίσει μια κοπέλα με την οποία έμαθα ότι αντάλλασαν μηνύματα πανικός και εκεί. Ηρεμούμε ξανά, και φθάνουμε στις προσπάθειες να κάνουμε παιδί…ο πατέρας του να με αποκαλεί ανίκανη για μάνα και ο σύζυγος να μη του λέει τίποτα. Οι προσβολές η μία μετά την άλλη κάθε φορά που πηγαίναμε (και πηγαίναμε συχνά γιατί ήθελε να βλέπει συνέχεια τους γονείς του) , Και συνεχίζω κατερίνα……κάνω παιδί και έρχεται ο δικός σου στο μαιευτήριο και λέει να κάνουμε dna test. Κάντε λέω…δε μιλάω και μετά πάλι προσβολές αν θες διάβασε το ποστ μου να δεις και τη συνέχεια γιατί κουράστηκα…Τώρα είμαι 30 παρεπιπτόντως. Με ένα παιδάκι λοιπόν και έχοντας καταφέρει να έχω τον άντρα μου πως σου φαίνεται περνάω καλά?????

Κοίτα ξέρω πως ότι και να σου πουν τώρα δε θα ακούσεις κανέναν, όπως είχα κάνει και εγώ τότε. Πιθανώς να τα ξαναβρείτε (γιατί δεν αμφιβάλλω ότι και εκείνος έχει αισθήματα για σένα και βαθιά μέσα του καταλαβαίνει τα λάθη του) εσύ όμως ειλικρινά στο λέω από τη καρδιά μου πρέπει να κάτσεις πολύ σοβαρά και να ρωτήσεις τον εαυτό σου: Θα αντέξεις να ζήσεις τη κατάσταση που περιγράφεις στη δική σου ιστορία??Μη περιμένεις να αλλάξει τίποτα. Όλο και περισσότερα θα σου ζητάνει και όσο δε τα δίνεις θα είσαι η κακιά!!και ο δικός σου θα παίρνει πάντα το μέρος τους και θα σε πληγώνει και θα σε σκοτώνει και κάποια μέρα δε θα αντέξεις….

Δε ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον στη δική μου ιστορία …αν και σκούρα τα βλέπω τα πράματα…Να ξέρεις όμως επειδή το έχω σκεφτεί πάρα πολύ πιστεύω ειλικρινά ότι το κλειδί ένα ζευγάρι το κρατάει αυτό στη σχέση του. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός και αυτόνομος και αυτό θέλω σα μάνα να το περάσω στο δικό μου γιο ώστε να μη με κουβαλάει ‘’σακί’’ στον ώμο του, όπως κάνουν άλλες μάνες. Δημιουργώντας έναν άνθρωπο ανεξάρτητο και αυτόνομο, καταλαβαίνει που και πότε πρέπει να βάζει όρια σε τρίτους ώστε να μην εισβάλλουν στη ζωή του και του τη καταστρέφουν.

Οι συγκεκριμένες μάνες αλλιώς μεγάλωσαν τα παιδιά τους με αποτέλεσμα να μη μπορούν να απαγκιστρωθούν από εκείνες…

Κατερίνα πρόσεξε εσύ δεν έχεις παιδιά από ότι κατάλαβα δεν είστε παντρεμένοι, μπορείς να φύγεις να στρώσεις αλλού τη ζωή σου…Ξέρω πόσο δύσκολο σου ακούγεται τώρα αυτό,θα πονέσεις τώρα αλλά θα σώσεις τη ψυχική σου υγεία μακροπρόθεσμα….
Η δική σου περίπτωση μάλιστα θεωρώ ότι είναι χειρότερη από τη δική μου…..Εκτός αν είσαι έτοιμη να παντρευτείς έναν άνθρωπο αλλά να δεχθείς ότι το μόνο εισόδημα στην οικογένεια θα το φέρνεις εσύ (πολύ φοβάμαι ότι θα αρχίσουν μετά να ζητάνε και από αυτό μερίδιο) αν κάνεις παιδιά να τα μεγαλώνεις μόνη σου, να είσαι και μάνα και πατέρας και απλώς να έχεις ένα σύζυγο που θα σου λέει μερικά γλυκόλογα και θα κοιμάστε μαζί το βράδυ ( και αυτό αν δεν αντιμιλάς στους δικούς του και τα δέχεσαι όλα τα παραπάνω). Ρώτα τον εαυτό σου ? Μπορείς???Αν δε μπορείς σε παρακαλώ κάνε το σταυρό σου (που σώθηκες) και αργά ή γρήγορα θα βρεθεί ένας σωστός άνθρωπος στο δρόμο σου να σε κάνει ευτυχισμένη. Μέχρι τότε θα κερδίζεις από την ψυχική σου ηρεμία….Κάνε το και για μένα(που τασπασα τα μούτρα μου)..τουλάχιστόν εσύ να σωθείς…
Υ.Γ. Όχι δε σε χώρισε η πεθερά..απλά η πεθερά μεγάλωσε έναν άνθρωπο και τον έκανε να μη μπορεί να φτιάξει τη δική του οικογένεια…Κάποια στιγμή θα το βρει μπροστά του όλο αυτό. Επειδή ο άνθρωπος είναι για λύπηση μη πέσεις στη παγίδα και τον λυπηθείς και του συμπαρασταθείς σε αυτή του τη κατάσταση γιατί θα καταδικάσεις τη ζωή σου….

Τώρα αν πει ότι θα αλλάξει να σιγουρευτείς πρώτα, να αφήσεις να περάσει καιρος να το δεις με πράξεις (αν και δε νομίζω να αλλάξει ποτέ…

Καλή Τύχη (μέσα από μια πληγωμένη καρδιά)!!!!

Δε σε χωρισε η πεθερα, ο μαλακοπιτουρας που διαλεξες για συντροφο ευθυνεται και το ξερο σου το κεφαλι.

ΣΩΣΤΟΣ!

Παράθεση:
Originally posted by aladdin30
Μηπως τη νοητικη υστερηση την εχεις εσυ? Μ αρεσει που λες οτι εχεις κανει και τη ζωη σου...

Παιδιά, ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.

Να σας πώ και κάποιες άλλες σημαντικές λεπτομέριες. Συγκατοικούσαμε στο σπίτι μου (τα έξοδα όλα δικά μου) και αυτός νοικίαζε ένα σπίτι στο οποίο δεν πατούσε ποτέ, παρά μόνο όταν ερχόνταν οι δικοί του να τον δούν - Το νοικίαζε ουσιαστικά για να έρχονται οι δικοί του. Έτσι του είπα να μείνουμε μαζί για να μην έχουμε περιττά έξοδα. Μου λέει εντάξει και μετά από κάποιες μέρες μου πετάει ότι αν θέλω να μείνουμε μαζί πρέπει να αρραβωνιαστούμε (ενώ ήξερε ότι δεν είμαι και πολύ υπέρ του αρραβώνα γενικά), αλλά εγώ του είπα "ναι" (Μήπως πόνταρε σε ένα "όχι" μου?). Παρεπιστόντως με το που άκουσε αυτό το ναι ήταν ανέκφραστος.

Επίσης, όπως είπε (και το είχα θάψει βαθιά μέσα στο μυαλό μου) με αρραβωνιάστηκε για να μην με χάσει...άκου τώρα...ο κόσμος συνήθως αρραβωνιάζεται γιατί θέλει να ζήσει μια ζωή μαζί με τον άλλον. Άσε που ποτέ δεν του είπα προχωράμε ή χωρίζουμε...το μόνο που του είπα ήταν ότι θα ήταν καλύτερο να μείνουμε μαζί και στην ίδια συζήτηση τον ρώτησα που το βλέπει να πηγαίνει το πράγμα μετά από κάποια χρόνια (1-2)...και μου απάντησε..."Μου αποκάλυψες την έκπληξη, σε ένα μήνα από τωρα ήθελα να σου κάνω πρόταση γάμου (ψεμα)...άντρας με παντελόνια έτσι? Και λέω ότι είναι ψέμα γιατι σε συνομιλία μας - πριν χωρίσουμε - ο ίδιος μου είπε ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμη...και τον ρώτησα "και πότε θα ήσουν έτοιμος?" η απάντησή του "Σε δύο χρόνια από τώρα"...Εκεί τον ρώτησα...και γιατί μου ζήτησες να αρραβωνιαστούμε τότε και μου απάντησε "για να μην σε χάσω"

Δεν με χώρισε η πεθερά μου..που από ότι είδατε το έχω γράψει με ερωτηματικό στο τέλος... Ο τύπος στα 36 με δουλειά στο δημόσιο και δεν ήταν έτοιμος ακόμη να παντρευτεί και να κάνει παιδιά... Δεν χρειάζεται να προσπαθώ άλλο...ποτέ δεν θα είναι έτοιμος γιατί έχει οικογένεια, δεν τον ενδιαφέρει ουσιαστικά να κάνει δική του.

Έφυγε με την πρόφαση ότι αφού είχα πρόβλημα με την οικογένειά του (όταν του έθιξα το θέμα "που πάνε τα λεφτά σου, και λές συνέχεια ότι δεν έχεις?"), θα το είχα μια ζωή, και είπε "Σε αγαπάω αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ, νόμιζα ότι μπορούσα αλλά δεν μπορώ..." Θα με ρωτήσετε γιατί άλλαξα έτσι ξαφνικά γνώμη...ένα ερέθισμα μου άνοιξε τα μάτια!...

Και πάλι χίλια ευχαριστώ σε όλους!

Υ.Γ. Την αφορμή μπορεί να την έδωσα εγώ και η πεθερά μου....Η αιτία όμως ήταν η ανεντιμότητά του απέναντί μου...Άλλα άκουγα, άλλα έβλεπα και άλλα καταλάβαινα...Τελικά alladin30 μάλλον την νοητική υστέρηση την είχα εγώ και το ξερώ μου το κεφάλι (παρεπιπτόντως αυτό που είχα πεί για την αδερφή του, δεν είναι δικά μου λόγια, αλλά ιατρική διάγνωση, όπως μου είχε πεί ο πρώην)

Δηλαδη οι " μη καταπληκτικοι ανθρωποι " πως ειναι ?Καταπληκτικος αρα ανθρωπος συμφωνα με τις περιγραφες σας ειναι ενας δημοσιος υπαλληλος με μεταποιημενο ριγε κουστουμακι και τσαντα σχολικη δερματινη με δυο κουμποματα εις τα ακρα.Παπουτσι σκαρπινι μονο για Κυριακατικες εξοδους ,γαμους και εκδηλωσεις του συλλογου του χωριου του.Επαργυρα μανικετοκουμπα δωρο της μητρος και μπρελοκ της Εμπορικης Τραπεζης !

Από την στιγμή που έγραψα αυτό το άρθρο και μετά συμμετέχω στο forum, διαβάζω ιστορίες και ψάχνω να βρώ το τέλος τους...μερικές έχουν...μερικές όχι...έτσι αποφάσισα να γράψω κι εγώ το τέλος της δικής μου ιστορίας.

Το άρθρο μου το έγραψα 30/4 και είχα χωρίσει 12/4 (πρώτη συμμετοχή, θολωμένο μυαλό και ψαράκι...είπα ψεματάκι ότι χώρισα πριν ένα χρόνο φοβούμενη μην με τσακώσει ο πρώην... Ο χωρισμός μου ήταν νωπός και πόναγε πολύ. Αυτά που έγραφα ήταν όλα επακριβώς η αλήθεια...αλλά ξαναδιαβάζοντάς τα τώρα πια συνειδητοποιώ ότι ήταν μόνο η επιφάνεια. Η ουσία ήταν πολύ πιο βαθιά. Φταίγαμε και οι δυο για τον χωρισμό...ή μάλλον δεν φταίγαμε απλά δεν ταιριάζαμε, το ξέραμε από την αρχή αλλά αυτός μου έλεγε ότι θέλει να αλλάξει (χωρίς να του το ζητήσω) κι εγώ πίστευα ότι μπορώ να τον βοηθήσω να αλλάξει...

Δεν άλλαξε όμως...και στην προσπάθεια να το διαχειριστώ έχασα τον εαυτό μου. Γύρω στον Γενάρη πλέον ήμουν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που ζούσε μέσα στην μιζέρια...Πλεόν δεν ξέρω αν έχω βρεί τον εαυτό μου ή αν τον ψάχνω ακόμα...ξέρω όμως ότι τώρα η καρδιά μου είναι πιο αγνή, πιο ανοιχτή και πιο χαμογελαστή από πρίν.

Όλο αυτό το διάστημα πένθησα τον χωρισμό μου, σεβάστηκα τον εαυτό μου και αυτήν την ανάγκη μου, ανέλυσα την κατάσταση...και πλέον αρχίζω να σηκώνομαι, αρχίζω να στέκομαι στα πόδια μου να χτίζω την αυτοεκτίμησή μου και να βάζω νέους στόχους. Εύχομαι σε όλους να μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε γιατί έτσι μόνο μπορείτε να κάνετε την ζωή τους όνειρο...συγχρόνως όμως να μην είστε και αχάριστοι...

Σας ευχαριστώ για την συμμετοχή σας στο άρθρο μου.

Στην ζωή 9 φορές θα πέσεις και 10 θα σηκωθείς, κάθε φορά που σηκώνεσε είσαι και πιο δυνατός.

κατι που μαθαινω και εγω ειναι οτι δεν λεμε τιποτα στον αντρα μας απο αυτα που μας λεει η πεθερα μας.
Δεν το διαβασα ολο το κειμενο σου αλλα λιγο πολυ καταλαβα και απο τον τιτλο σου.Θα πω οτι δεν σε χωρισε η πεθερα σου αλλα σε χωρισε ο ιδιος σου ο εαυτος διοτι εσυ τα εβγαλες ωραια και καλα απο μεσα σου αλλα τελικα εμεινες στον ασσο.
Δυσκολο να το κανεις αυτο που σου ειπα στην αρχη εισαι ανθρωπος θα ξεφυγει η γλωσσα σου λιγο και δεν θα αντεξεις θα πεις κατι για την μανα του ή θα πει αυτος κατι για την δικια σου.
Μονο αν δει με τα ιδια του τα ματια θα πιστευε αυτα που θα ελεγες.
Πως να τον φερεις πισω?Δεν θα σου πω οτι ειναι αργα απλα δεν ξερω αν εχει το παλικαρι καποια σχεση αυτο το διαστημα ή αν βλεπει καποια αλλη...Μαθε το αυτο.
Σε περιπτωση που ειναι μονοοος προσπαθησε να εχεις μια επικοινωνια.Βρεθειτε τουλαχιστον εστω για εναν καφε πες του τελευταια φορα για να του εξηγησεις ολο τον καιρο πως αισθανοσουν και τι θεση νομιζες οτι ειχες εσυ για αυτον.Πες του θελω να ξερεις καποια πραγματα για να μην τα κουβαλαω μεσα μου.
Αφου πεις τα εσωψυχα σου και οι δυο καναμε λαθη και εγω το παραδεχομαι πιστευεις οτι δεν αξιζουμε μια ευκαιρια ακομη? αν σου πει οχι...ή τελος παντων παγωσα ή κρυωσε το πραγμα.
Πες του τελικα ηταν μια αφορμη για να ξεκινησεις κατι καινουργιο ελπιζω να περνας καλα.
Αυτα δεν λες τιποτε αλλο ας τον να μιλησει και γενικα να μιλαει.Εσυ στο τελος πες πιστευα στην αγαπη μας και οτι θα τα ξαναβρησκαμε ή τουλαχιστον θα εδινες μια ευκαιρια να σου αποδειξω τα οσα λεω.
Αν παλι τον δεις χαλαρο εχει αλλη ή παιζει κατι αλλο! συμφοιτητρια κ.τ.,λ

Τοτε πανε για αλλα.Μην κατηγορεις μονο την πεθερα αλλα και εσενα!Κατι θα εκανες και εσυ λαθος μαλλον το οτι ησουν πολυ καλη και δινωσουν πολυ σε ολους!χαλι να σε πατησουν...μερικα ατομα δεν καταλαβαινουν τι καλοσυνη του αλλου και να την βλεπουν στα ματια τους μπροστα την ποδοπατανε,

ML μου,

Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη. Πόσο δίκιο είχες με την φράση σου "δεν σε χωρισε η πεθερα σου αλλα σε χωρισε ο ιδιος σου ο εαυτος". Σε αυτήν την σχέση είχα χάσει το χαμόγελό μου, τον εαυτό μου...κι έτσι απλά, ασυνείδητα ο ίδιος μου ο εαυτός πρίν χαθεί τελείως και με αποχαιρετήσει, μετατρέποντάς με σε έρμαιο των άλλων αποφάσισε να πάρει θέση.

Παρακαλώ όλους τους ανθρώπους που εγκλωβίζονται σε μία δυστυχισμένη σχέση και αρχίζουν να χάνουν τον εαυτό τους- και υπό την προυπόθεση ότι δεν υπάρχουν παιδιά - να μην συνεχίσουν να διατηρούν αυτήν την κατάσταση και να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους. Όταν είμαστε εμείς καλά, είναι καλά και όλοι οι γύρω μας που μας αγαπούν, αν εμείς είμαστε καλά και εξαιτίας αυτού οι γύρω μας δεν είναι τότε...μας αγαπούν?

Πλέον δεν θέλω να επιστρέψω σε αυτήν την κατάσταση στην οποία έμενα επειδή ήμουν αδύναμη. Το μόνο που θέλω είναι να μάθω να σέβομαι τον εαυτό μου και να έχω στην ζωή μου ανθρώπους που θέλουν να με κάνουν να χαμογελώ και χαίρονται με το χαμόγελό μου αυτό. Ευχαριστώ για όλα όλους σας!