Η πεθερά μου με χωρισε!!!!??

Κατερινα ξερεις τι γινεται καμια φορα δεν φταιες και εσυ που εδινες καποια πραγματα με το παραπανω σε κανει η κατασταση να εισαι δοτικη ή δοτικος.Εχεις το ερεθισμα στην πορεια ομως καταλαβενεις και λες εχω χασει πολυ σωστα το χαμογελο μου.Μου το πηραν μου μοιαζει σαν να σε περνουν ολοι την ενεγρεια σου.Θα πεις μα πως γινεται οντως να νιωθεις κατι τετοιο?να χανεις σταδιακα τον εαυτο σου?πολυ απλα κοιτα γυρω σου ποσοι ανθρωποι σου ανοιγουν την καρδια τους σημερα?απο φιλους γνωστους σου.Αν σου την ανοιγουν τι λενε?Μιζερα πραγματα για την ζωη τους! Αυτο γιατι πιστευεις οτι γινεται?
Γιατι δεν θελουν να βλεπουν για τους δικους τους λογους μια Κατερινα,Μαρια ή Δεσποινα χαμογελαστη ευχαριστη πολυ απλα θελουν με ΘΡΑΣΟΣ να σου το παρουν κατα καποιο τροπο και αρχιζουν να λενε για αρρωστιες του καθενος κοινου φιλου τους ειτε για το προβλημα που εχουν το οικονομικο ειτε για το προβλημα τους το προσωπικο με τον αντρα -συντροφο τους επιγραματικα και οχι σε βαθος.
Αν παρατηρισεις κανεις δεν εμπιστευεται κανεναν απο αδερφο ,αδερφη κ,τ,λ θα πει ο καθενας αυτα που του βολευουν να πει.

Δεν ξερω τελευταια στην ζωη μου τουλαχιστον βλεπω πολυ θρασος να εχουν οι ανθρωποι.
Ειναι πολυ ομορφο να διαβαζω αυτο που λες θελω να εχω ανθρωπους που να με κανουν να χαμπγελο!
Τελειο και να το βρεις,να το εχεις!Να ξερεις ομως οτι αυτο που χανουμε ολοι ειναι η ουσια στην σχεση οτι η Κατερινα ειναι η Κατερινα και οχι η συζυγος καποιου παραδειγμα λεω τωρα.Αυτο τι σημαινει αμεσως αν σε δει ετσι ο συντροφος σου θα σε σεβαστει το ιδιο και για σενα!Περνουμε στην πλατη μας πολλους ρολους και χανουμε την ουσια.Διοτι στο τελος διαπυστωνουμε μα! καλα γιατι μου μιλας ετσι? μετα ενοχλουμαστε με το παραμικρο γιατι δεν βαλαμε ορια σεβασμου στον αλλον ή στην αλλη!

Κατερινα αν πραγματικα σε αγαπαει μονος του θα το καταλαβει!θα του λειπεις! Απλα για αν το βγαλεις ολο αυτο πες του το για να μην το εχεις αποθυμενο τι νιωθεις πως το νιωθεις.Αν εχει μεινει ορεξη να σε ακουσει θα το κανει και θα δεχτει να σε δει και να τα πειτε!

ML μου,

Μετά από αυτό το ποστ σου το μόνο που μπορώ να πώ, με κάθε ειλικρίνια, είναι ότι σε σέβομαι και ότι εκτιμώ και θα εκτιμώ την γνώμη σου. Είσαι απόλυτα σωστή σε όλα όσα γράφεις και ειδικά στο σημείο "οτι η Κατερινα ειναι η Κατερινα και οχι η συζυγος καποιου παραδειγμα λεω τωρα.Αυτο τι σημαινει αμεσως αν σε δει ετσι ο συντροφος σου θα σε σεβαστει το ιδιο και για σενα!Περνουμε στην πλατη μας πολλους ρολους και χανουμε την ουσια.Διοτι στο τελος διαπυστωνουμε μα! καλα γιατι μου μιλας ετσι? μετα ενοχλουμαστε με το παραμικρο γιατι δεν βαλαμε ορια σεβασμου στον αλλον ή στην αλλη!" αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα...απλά respect!!!

Στις 19/5 έκανα αυτήν την συζήτηση που με συμβούλεψες σε προηγούμενο ποστ να κάνω, ακριβώς αυτά που έγραφες είπα κι εγώ και ακόμα περισσότερα στο ίδιο ύφος...Δεν μπορούσα όμως να βγάλω καμία άκρη, ήταν σαν να μιλούσα σε έναν άλλο άνθρωπο, έλεγε παράπονα που δεν ίσχυαν όλα επουδενι και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι όσον αφορά μερικά παράπονα ήταν λόγια της μητέρας του στην φάση "δεν με ντάντευες σωστά". Θα μπορούσα να συνεχίσω να προσπαθώ και είμαι επίσης σχεδόν σίγουρη ότι θα επέστρεφε μετά από πολύ κόπο και πόνο ψυχής εκ μέρους μου. Αλλά αν επέστρεφε δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμασταν πλέον τα ίδια άτομα. Ο πρώην μου έχει ενδοβάλλει μέσα του από 15 ετών ότι είναι ο προστάτης μίας οικογένειας, ότι είναι ο "συζηγος της μητερας του και ο πατέρας της αδερφής του". Για να καταφέρει να καταλάβει ότι θα γινόταν σύζηγός δικός μου έπρεπε να καταρρίψει εν μέρει όλο αυτό...κάτι τέτοιο θεωρώ ότι είναι απίστευτα δύσκολο και από την στιγμή που δεν το θέλει πρέπει να το σεβαστώ (Για να μην παρεξηγούμαι : όταν λέω "να καταρρίψει εν μέρει όλο αυτό" δεν λέω να μην την συντηρεί χρηματικά εκεί που πρέπει, βεβαίως και να το κάνει...ήμουν διατεθιμένη και να έρθει η μητέρα του στο σπίτι μας να την φροντίσουμε όταν μεγαλώσει και να έρθει η ανιψούλα του να την φιλοξενήσουμε για τις σπουδές..δεν με πείραζαν αυτά, βρίσκομαι σε πολλή καλή οικονομική κατάσταση, αλλά άλλο το να στηρίξεις κάποιον και άλλο να βλέπεις τον σύζηγό σου να σου λέει ψέμματα,την μάνα του να σε εκβιάζει και να σε κοροιδεύει και ουσιαστικά ο σύζηγός σου να είναι και σύζηγός της μητέρας του και μάλιστα να νιώθω και ο τρίτος σε αυτήν την σχέση).

Δεν αμφιβάλλω ότι με αγάπησε, όπως ήξερε να αγαπάει τέλοσπάντων...τον θαυμάζω για όλο αυτό που κάνει...πάντα τον θαύμαζα...αλλά δεν μπορώ να κουβαλήσω αυτό το βάρος...φοβάμαι ότι θα μου κάνει κακό. Η πρώην πεθερά μου είναι πολύ κακός άνθρωπος...φαντάσου ότι στην αρχή της σχέσης μας είχε γίνει το εξής : Έρχεται μια μέρα ο πρώην στο σπίτι μου με κλάμματα και μου λέει: Έκανα κάτι ανήθικο, άκουσα την μάνα μου και είπα στον αδερφό της ότι το παιδί του δεν είναι δικό του παιδί". (Για να σε κατατοπίσω ο αδερφός 82 χρονων χωρισμένος εδώ και πολλά χρόνια. Το παιδί - γυναίκα 40 ετών πλέον - ήταν δικό του, αλλά η γλυκιά πεθερούλα μου έπραξε κατα αυτόν τον τρόπο προκειμένου ο αδερφός της να γράψει την περιουσία του στον πρώην...τελικά ο παππούς πέθανε, δεν πρόλαβε να γράψει την περιουσία...και πέθανε με την αμφιβολία ότι το παιδί του δεν ήταν δικό του)  Ο πρώην εν συνεχεία με ρώτησε, είναι ανήθικό αυτο Κατερίνα? Του απάντησα ναι, έχασα την γή κάτω από τα πόδια μου...αλλά τα είχαμε λίγο διάστημα, ένα τρίμηνο σχεδόν, και δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία...

Τώρα πια καταλαβαίνω το πόσο νοσηρή ήταν η κατάσταση...Πίστευα ότι μπορώ να τον βοηθήσω...αλλά δεν μπορώ...είχα χάσει τον εαυτό μου...στεναχωριέμαι τόσο πολύ για αυτόν...αλλά δεν μπορώ να τον βοηθησω, οφείλω να σεβαστώ τα όριά μου, την καρδούλα μου...που έχει μέσα της τόση πολλή αγάπη να δώσει στον κόσμο!

ML μου έχω περάσει πολλά στην ζωή μου, και καλά και κακα...ορφάνεψα μικρή, η υγεία μου χτυπήθηκε σοβαρά στα 25 μου, έχω κλαψει πολύ αλλά έχω γελάσει και πολύ και ξέρεις τι λέω? "δόξα τον θεό που πέρασα όλα αυτά γιατί με κάνανε καλύτερο άνθρωπο...μου μάθαν να εκτιμώ αυτά που έχω...κάθε φορά που περνάω και μία δυσκολία...αφού την ξεπεράσω βγαίνω πιο χαμογελαστή από πρίν...με περισσότερη αγάπη στην καρδιά μου..με περισσότερη εκτίμηση στα αγαθά του κόσμου. Η αγάπη στην καρδιά μας ότι κι αν συμβαίνει είναι η πραγματική ευτυχία...Δεν με ενδιαφέρει η σαθρότητα που επικρατεί...αν εγώ μπορέσω να κάνω έστω και έναν άνθρωπο την μέρα χαμογελαστό με το χαμόγελό μου, τις πλάκες μου, τα αστεία μου, την συμπαράστασή μου, θα είμαι ευτυχισμένη...εκεί είναι η ουσία της ζωής...βαθιά μέσα μας...στον ήλιο της καρδιάς μας που δεν παύει να λάμπει ποτέ...ακόμα κι αν εμείς δεν το βλέπουμε. Και σε όλους αυτούς που έχουν θράσσος...προσπαθώ να τους κάνω να χαμογελούν...δεν με αγγίζει το θράσσος τους από την στιγμή που εγώ είμαι καλά με τον εαυτό μου...