Σκέψεις και προβληματισμοί......

Σκέψεις και προβληματισμοί...

Τι θελει ενας ανθρωπος σημερα-στην ηλικια των 30-35-για να ειναι ευτυχισμενος?Να εχει μια επαγγελματικη απασχόληση (ή/και εστω ενα χομπυ που να του δινει ψυχικη ικανοποιηση-να νιωθει χρησιμος,δημιουργικος), για να βγαζει καποια χρηματα που ειναι απαραιτητα για λογους επιβιωσης (αντε και για κανενα ταξιδακι για μερικες ψυχες!), να εχει 2-3 καλους φιλους και μια ομορφη σχεση ή μια ομορφη οικογενεια.

Πολλα ειναι αυτα?
Λενε οτι οι ανθρωποι ειμαστε απληστοι, κι οσα κι αν εχουμε θελουμε παντα περισσοτερα...Υπαρχει καποιος εδω μεσα που να τα εχει τα παραπανω και να θελει κι αλλα???

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ...ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ?ΑΓΑΠΗ, ΕΡΩΤΑ,ΠΑΘΟΣ, ΧΗΜΕΙΑ,ΩΡΑΙΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ-ΕΚΤΙΜΑΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ και ομοιως εκεινος εμας...φανταζομαι...

Ειναι πολλα αυτα?ειναι tragic απαιτησεις?
Γιατι δεν τα εχουμε ολοι?
Ειναι τυχερα αυτα θα πουνε καποιοι...οι ανθρωποι ‘μαζοχιζομαστε’ θα προσθεσω εγω...μας ελκει το δυσκολο, το διαφορετικο...

γιατι να πρεπει καποιος ντε και καλα να εχει το πανω χερι στη σχεση?η ισορροπια γιατι ειναι τοσο δυσκολο να επιτευχθει?

Και ποτε φευγει κανεις απο μια σχεση?

Καθε σχεση λενε καποιοι ειναι κι ενα μαθημα...ειναι ομως ετσι?γινομαστε τελικα οντως καλυτεροι ανθρωποι μεσα απο τις εμπειριες μας ή αυτο ειναι "μια παρηγορια στον παθόντα" για να μη πεσει στα πατωματα?Και ποσα μαθηματα να παρουμε πια?...

Γιατι μενουμε σε μια σχεση αφου δεν περναμε καλα?
Για τον ερωτα που ζουμε>?Εθελοτυφλούμε?Ερμηνευουμε τη σταση του συντροφου οπως μας βολευει?
Και απο τι εξαρταται η υπομονη που κανει καποιος?
Απο το χαρακτηρα του?Τη δυναμη των συναισθηματων που τρεφει για το συντροφο?Το ποσοστο στο οποιο ικανοποιουνται οι προσδοκιες του?Το αν εχει η δεν εχει μια καβατζα?
Το επιπεδο της αυτοεκτιμησης του?Η ολα αυτα μαζι?

Ποιες οικογενεις ειναι πραγματικα ευτυχισμενες σημερα?Ειναι τοσο απιαστη πια αυτη η ευτυχία ή μήπως εμεις κανουμε τα ευκολα δύσκολα?

Η λυση για να βγαλουμε χρηματα, να επιβιωσουμε ειναι να φυγουμε ολοι στο εξωτερικο?
Η φυγη ειναι επιλογή ή απλως προσαρμογη στις συνθηκες(αναγκαστικη)?
Οποιος ψαχνει βρίσκει?ή οι τυχεροι ειναι λιγοι, οι εχοντες το 'μεσον'?
Η κριση δημιουργει ευκαιρίες ή ειναι κι αυτο...φρούδες ελπίδες?

Και εν τελει...ειναι μοιραίες όλες οι σχεσεις που κανουμε?
Που μπαινει ο συντελεστης "επιλογη" στην εξισωση?
Μονο στο αν και ποτε θα εγκαταλειψουμε τη...μοιραια σχεση και στο πως θα φερθουμε στο συντροφο?
Απο τι εεξαρταται το ειδος των ανθρωπων που θα γνωρισουμε και θα συναψουμε σχεσεις μαζι τους?Απο τη μοιρα?απο εμας?απο τη φαση που βρισκομαστε?απο τι το εκπεμπουμε?

Απλες σκεψεις εκφραζω εδω...να δω κι εσεις πως το βλεπετε...

Αν και βαριεμαι απιστευτα τις μεγαλες αναρτησεις.
Το διαβασα !!!!
Το μονο που εχω να πω ειναι πως κατα την γνωμη μου ΕΧΕΙΣ τις απαντησεις...
ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ (κυρίως απο την δευτερη ερωτηση καθε παραγραφου σου ).

Αρα δεν χρειαζεσαι τιποτα περισσοτερο παρα εφαρμογή των...

Να συμπληρωσω δε , πως ολα οσα σωστα εγραψες δεν πανε μαζι στην ψυχούλα μας.
Ερχονται ως αναγκες ενα-ενα.
Για να σού ζητήσει "αυτη" να ερωτευθεις πχ θα πρεπει να εχει καλυψει την πρωταρχική της αναγκη που ειναι το " μάμ" " η στεγη" δηλαδη το χρημα..
Μετα θα σού ζητησει αισθηματα, διασκεδαση, φιλους κλπ...

Συνεπως η εποχη που ζουμε (της ανεργιας δηλαδη ) ειναι ενα τροχοπέδι το οποιο θα ληξει καποια στιγμη αλλα γιαυτο ακους συνεχεια ...
ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ !!!

Ξεκινα να κανεις καταφαση τις ερωτησεις σου

εγω θελω γκομενο βαρβατο
ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε

ΜαρακιΛαρ, τι γίνεται όταν θέλεις να φύγεις , το έχεις κάνει ξεκάθαρο με κάθε τρόπο , αλλά για πρακτικούς λόγους δεν μπορείς να φύγεις άμεσα ;
Και είσαι αναγκασμένη να βιώνεις μια εμπόλεμη κατάσταση καθε μέρα , επειδή τόλμησες να απορρίψεις ερωτικά τον μεχρι πρότινος σύντροφό σου; (μούτρα , εκνευρισμοί, ειρωνείες )

όλη αυτή η αγάπη που υπήρχε κάποτε που πάει ;
είναι τόσο δύσκολο να υποτάξει κάποιος τον εγωισμό του ;
ή μήπως δεν υπήρξε ποτέ και ήταν "παραμύθι" ;

Ρε Μαράκι, πολύ δύσκολα και πολλά μας βάζεις!

Αυτό το θέμα θα μπορούσες να "το σπάσεις" σε πέντε έξι κομμάτια, να απαντήσουμε κι εμείς σαν άνθρωποι και να βοηθήσουμε την περίπτωσή σου

(μην κοιτάς την άλληνα που είπε "εγω θελω γκομενο βαρβατο, ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε" ...)

Δε μπορούν να το πουν όλες αυτό, όσο κι αν το θέλουν, διότι ενδρέπονται!

Και το ρίχνουν στη φιλοσοφία

Παράθεση:
Originally posted by elix_geo
Ρε Μαράκι, πολύ δύσκολα και πολλά μας βάζεις!

Αυτό το θέμα θα μπορούσες να "το σπάσεις" σε πέντε έξι κομμάτια, να απαντήσουμε κι εμείς σαν άνθρωποι και να βοηθήσουμε την περίπτωσή σου

(μην κοιτάς την άλληνα που είπε "εγω θελω γκομενο βαρβατο, ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε" ...)

Δε μπορούν να το πουν όλες αυτό, όσο κι αν το θέλουν, διότι ενδρέπονται!

Και το ρίχνουν στη φιλοσοφία

καλε μου εγω ειμαι συκεντρωτικος τυπος!Λεω τωρα θα τα εχετε μαζεμενα ολα σε 1 κι αν θελει ο καθενας ας πει τη γνωμη του σε οποιον προβληματισμο τον ενδιαφερει να σχολιασει!Δεν ειναι αναγκη να τα θιξετε ολα τα θεματα!

(με λενε Ριζο κι οπως θελω τα γυριζω!!)

Παράθεση:
Originally posted by Andreanna
Τι γίνεται όταν θέλεις να φύγεις , το έχεις κάνει ξεκάθαρο με κάθε τρόπο , αλλά για πρακτικούς λόγους δεν μπορείς να φύγεις άμεσα ;[/font]

Γιατι βιαστηκες να ανακοινωσεις την αποφαση σου πριν κατοχυρωθεις πρακτικα (διαμονη)?Γιατι κουραστηκες να προσποιείσαι, ε?
Οπως και να 'χει, αφου αλλη επιλογη δεν εχεις, υπομενεις με στωικοτητα τη μερα που θα λυτρωθεις(οταν βρεις αυτο που σου λειπει) και μειωνεις τις προσδοκιες σου απο αυτον τον ανθρωπο για να μην απογοητευεσαι.

Παράθεση:
Κι αν είσαι αναγκασμένη να βιώνεις μια εμπόλεμη κατάσταση καθε μέρα (μούτρα , εκνευρισμοί, ειρωνείες ) , επειδή τόλμησες να απορρίψεις ερωτικά τον μεχρι πρότινος σύντροφό σου, πως το αντιμετωπίζεις αυτο;

Φανταζομαι οτι την περιμενες μια τετοια αντιδραση, γνωριζοντας τον ανθρωπο σου, ξεροντας ποιον εχεις διπλα σου...οποτε θαρρω θα ειχες σκεφτει απο πριν το πως θα το αντιμετωπισεις...
βασικα περιμενεις ποτε θα βγαλει ολο το θυμο και θα ηρεμησει, προσπαθωντας τοτε να εξηγησεις λογικα-οσο το δυνατον σε ηρεμο τονο-τους λογους που σε οδηγησαν στην απορριψη.
Οι σχεσεις θελουν δουλεια, τα ωραια καποτε τελειωνουν, οταν οι ανθρωποι επαναπαυονται και δεν εχει να κανει με την αγαπη που ενιωθες.

Παράθεση:
είναι τόσο δύσκολο να υποτάξει κάποιος τον εγωισμό του ;

Ειναι τοσο και δυσκολοτερο οταν το "εγω" ειναι τιτανοτεραστιο και δει πληγωμενο αρα δε βλεπει το δικο του μεριδιο ευθυνης οπου οδηγησε τα πραγματα προ τετελεσμενου!

Παράθεση:
όλη αυτή η αγάπη που υπήρχε κάποτε που πάει ;
ή μήπως δεν υπήρξε ποτέ και ήταν "παραμύθι" ;

Αγαπη υπηρχε προφανως, αλλα το 'εγω' γινεται θεριο που τρωει τα παντα, οταν κανεις νιωθει πληγωμενος, ειδικα αν ειναι αντρας,που το παιρνουν και πιο προσωπικα το θεμα αυτο και δεν το καταπινουν ευκολα.
Ειναι προβλημα να μην καταλαβαινει ο αλλος οτι καπου εφταιξε...σε τετοιες καταστασεις λεμε...it takes two to tango!

Και συνηθως, οταν ραγισει το γυαλι δεν ξανακολλαει...

Παράθεση:
Originally posted by POYLAKI-TSIOU
Αν και βαριεμαι απιστευτα τις μεγαλες αναρτησεις.
Το διαβασα !!!!
Το μονο που εχω να πω ειναι πως κατα την γνωμη μου ΕΧΕΙΣ τις απαντησεις...
ΑΝ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ (κυρίως απο την δευτερη ερωτηση καθε παραγραφου σου ).

Αρα δεν χρειαζεσαι τιποτα περισσοτερο παρα εφαρμογή των...

Να συμπληρωσω δε , πως ολα οσα σωστα εγραψες δεν πανε μαζι στην ψυχούλα μας.
Ερχονται ως αναγκες ενα-ενα.
Για να σού ζητήσει "αυτη" να ερωτευθεις πχ θα πρεπει να εχει καλυψει την πρωταρχική της αναγκη που ειναι το " μάμ" " η στεγη" δηλαδη το χρημα..
Μετα θα σού ζητησει αισθηματα, διασκεδαση, φιλους κλπ...

Συνεπως η εποχη που ζουμε (της ανεργιας δηλαδη ) ειναι ενα τροχοπέδι το οποιο θα ληξει καποια στιγμη αλλα γιαυτο ακους συνεχεια ...
ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ !!!

Ξεκινα να κανεις καταφαση τις ερωτησεις σου

Εγω ρωταω με τη χρηση του "ή"...εσυ με το δευτερο σκελος των ερωτησεων που εθεσα ταυτιζεσαι, αν καταλαβα καλα,ε?

μαλιστα...

αυτο που λες για τις ανάγκες με βρίσκει σύμφωνη, αλλα θεωρώ οτι ειχε εφαρμογη στα παλιά χρόνια τοτε που η ύλη και το χρήμα ηταν αυτοσκοπός, οπότε που χρόνος για καλλιέργεια του πνεύματος?...σήμερα όμως...?
η γενια μας-οι 30ρηδες-έχουν ήδη φροντίσει να εξελλίξουν το πνευμα και οντας άνεργοι, συντηρούνται απο τους γονείς.οπότε...τι να πούμε?σε ποσο δυσκολοι θεση ειναι και οι μεν και οι δε...ενας νεος τωρα, στην πιο παραγωγικη ηλικία να μη μπορει ουτε καν να ονειρευεται...

οσο για τις σχεσεις...

για μενα ολες οι σχεσεις εχουν το στοιχειο του μοιραίου...απλα σε μας υποκειται ως προσωπικη ευθυνη η πορεια της καθε σχεσης...δε διαλεγουμε το ποιους θα συναντησουμε αλλα διαλεγουμε το με ποιους απο αυτους θα κανουμε σχεση και το πως θα φερθουμε στα πλαισια αυτης...

και η ευτυχία δεν ειναι τοοσ δυσκολο να τη βρεις!ολοι μας θελουμε για τον εαυτό μας το καλύτερο...ομως...πρεπει να ξερεις τι θελεις...κι αν αυτα που χρειαζεσαι πραγματικα ειναι τα 'λίγα και καλα'...συμβιβαζεσαι και πορευεσαι με οσα εχεις...οποιος ψαχνει τα πολλα, χανει και τα λίγα, ξερω εγω να πω...ειδικα σε εποχες ισχνών αγελάδων...

οσον αφορα το θεμα 'εξωτερικο'...
εγω προσωπικα πιστευω πως η διαμονη στο εξωτερικο ειναι καλο να γινεται ως η εσχατη λυση, δοκιμαστικα και για μικρο χρονικο διαστημα με την προοπτικη της επιστροφης στην πατριδα αφου αποκτηθεί ενα σεβαστο ποσο που να σου επιτρεπει να εθεις εδω και να ανοιξεις πχ μια δικια σου επιχειρηση(ρισκο αλλα ο τολμων, μπορει και να πετυχει αν το χειριστει σωστα, ο δειλος εχει καταδικαστει στην αποτυχία ευθυς εξαρχης), αλλιως δεν παλευεται-ο Ελληνας εχει αλλη νοοτροπια-, εκτος κι αν πας με ενα φιλο/συντροφο μαζι, ετσι ναι!

Επειδη εβαλες πολλα θεμα και οπως εχω δηλωσει ειναι τεμπελης......
θα απαντησω σε δυο..και επειδη ειμαι ανθρωπος των ακρων θ απαντησω
στο πρωτο και στο τελευταιο........

Παράθεση:
Τι θελει ενας ανθρωπος σημερα-στην ηλικια των 30-35-για να ειναι ευτυχισμενος?

Λιγα εγραψες,μαλλον εγραψες αυτα που θελει ο μεσος ανθρωπος...ενας
μπορει να θελει να παρει 2-3 master για παραδειγμα για να ειναι ευτυχισμενος
αλλος να θελει να κατακτησει Ολυμπιακο μεταλιο...Οποτε σχετικα ειναι ολα...

Παράθεση:
Απο τι εεξαρταται το ειδος των ανθρωπων που θα γνωρισουμε και θα συναψουμε σχεσεις μαζι τους?Απο τη μοιρα?απο εμας?απο τη φαση που βρισκομαστε?απο τι το εκπεμπουμε?

Παμε και στα δυσκολα.......Εγω νομιζω εξαρτατε απο το timing
Δεν μιλαμε για ανθρωπους φυσικα που κανουν 5 σχεσεις το μηνα...
αυτοι δεν εχουν κριτηρια....

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 11/05/13 07:33
... Τι θελει ενας ανθρωπος σημερα-στην ηλικια των 30-35-για να ειναι ευτυχισμενος?Να εχει μια επαγγελματικη απασχόληση (ή/και εστω ενα χομπυ που να του δινει ψυχικη ικανοποιηση-να νιωθει χρησιμος,δημιουργικος), για να βγαζει καποια χρηματα που ειναι απαραιτητα για λογους επιβιωσης (αντε και για κανενα ταξιδακι για μερικες ψυχες!), να εχει 2-3 καλους φιλους και μια ομορφη σχεση ή μια ομορφη οικογενεια.

Πολλα ειναι αυτα?
Λενε οτι οι ανθρωποι ειμαστε απληστοι, κι οσα κι αν εχουμε θελουμε παντα περισσοτερα...Υπαρχει καποιος εδω μεσα που να τα εχει τα παραπανω και να θελει κι αλλα???
...

maraki θα πάρω μέρος στη συζήτηση στα θέματα που έθεσες ...τώρα στην ησυχία της νύχτας ...
για όλα αυτά που μιλάς στις πρώτες γραμμές , γνωρίζεις φυσικά ότι θα έπρεπε να είναι τα αυτονόητα και όχι να υπάρχει ανάγκη να αποδείξουμε το ότι δεν είναι ζήτημα πλεονεξίας ή απληστίας...

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 11/05/13 07:33
... Ειναι πολλα αυτα?ειναι tragic απαιτησεις?
Γιατι δεν τα εχουμε ολοι?
Ειναι τυχερα αυτα θα πουνε καποιοι...οι ανθρωποι ‘μαζοχιζομαστε’ θα προσθεσω εγω...μας ελκει το δυσκολο, το διαφορετικο...

γιατι να πρεπει καποιος ντε και καλα να εχει το πανω χερι στη σχεση?η ισορροπια γιατι ειναι τοσο δυσκολο να επιτευχθει?

Και ποτε φευγει κανεις απο μια σχεση?
...

πιστεύω ότι στο ζήτημα των σχέσεών μας με το άλλο φύλο καθοριστικός
παράγον είναι μόνο ο εγωισμός μας ,αν υποθέσουμε ότι όλα τ΄άλλα
όπως : κοινωνικά, μορφωτικά, ίσως οικονομικά, κριτήρια δεν δημιουργουν
''ζήτημα'' και υπάρχει χημεία και κοινά ενδιαφέροντα...

ο εγωισμός μας λοιπόν και η ωριμότητα της διαχείρησής του και από τις δύο μεριές κι αν όλα τ άλλα είναι τακτοποιημένα, θα καθορίσει
την πορεία της σχέσεις ή του γάμου , την ποιότητα και τη διάρκεια...

αν τα παραπάνω δεν υφίστανται ,καλύτερα να ...πηγαίνουμε

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 11/05/13 07:33
... Γιατι μενουμε σε μια σχεση αφου δεν περναμε καλα?
Για τον ερωτα που ζουμε>?Εθελοτυφλούμε?Ερμηνευουμε τη σταση του συντροφου οπως μας βολευει?
Και απο τι εξαρταται η υπομονη που κανει καποιος?
Απο το χαρακτηρα του?Τη δυναμη των συναισθηματων που τρεφει για το συντροφο?Το ποσοστο στο οποιο ικανοποιουνται οι προσδοκιες του?Το αν εχει η δεν εχει μια καβατζα?
Το επιπεδο της αυτοεκτιμησης του?Η ολα αυτα μαζι?
...

όλα αυτά θα πρέπει να τα αποφύγεις γιατί δεν παλεύονται...
και είναι υποχρεωσή σου να τα καταφέρεις εφ΄ όσον δεν έχεις τη δικαιολογία της πολύ νεαρής ηλικίας...

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 11/05/13 07:33
... Ποιες οικογενεις ειναι πραγματικα ευτυχισμενες σημερα?Ειναι τοσο απιαστη πια αυτη η ευτυχία ή μήπως εμεις κανουμε τα ευκολα δύσκολα?
...

ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ ΣΤΗ ΚΟΡΥΦΗ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΑ...
ότι και ναχεις κάνει για να τα καταφέρεις να φτάσεις στο επιθυμητο παει στράφει αν χαλαρώσεις .
και για να μην το κουράζω άλλο στην εξίσωση πάντα θα πρέπει να μπαίνει η ''επιλογή'' του σωστου για μας ανθρώπου ,ως συντελεστή και να μην τα ρίχνουμε όλα στο ''μοιραίο''

όσο για το εξωτερικό και αυτό θέμα επιλογής , ίσως και ανάγκης...

Καλημερα, Θαλασσίτσα!
Ευχαριστω για τις απαντησεις...
Να σου πω κι εγω πως το βλεπω...

Παράθεση:
by thalassa27 + maraki_lar
... Τι θελει ενας ανθρωπος σημερα-στην ηλικια των 30-35-για να ειναι ευτυχισμενος?Να εχει μια επαγγελματικη απασχόληση (ή/και εστω ενα χομπυ που να του δινει ψυχικη ικανοποιηση-να νιωθει χρησιμος,δημιουργικος), για να βγαζει καποια χρηματα που ειναι απαραιτητα για λογους επιβιωσης (αντε και για κανενα ταξιδακι για μερικες ψυχες!), να εχει 2-3 καλους φιλους και μια ομορφη σχεση ή μια ομορφη οικογενεια.

για όλα αυτά που μιλάς στις πρώτες γραμμές , θα έπρεπε να είναι τα αυτονόητα και όχι να υπάρχει ανάγκη να αποδείξουμε το ότι δεν είναι ζήτημα πλεονεξίας ή απληστίας...

Παράθεση:
Γιατι καποιος πρεπει να εχει παντα το πανω χερι?Μι ισορροπία δε γινεται να επιτευχθει?

πιστεύω ότι στο ζήτημα των σχέσεών μας με το άλλο φύλο καθοριστικός παράγον είναι μόνο ο εγωισμός μας ,αν υποθέσουμε ότι όλα τ΄άλλα όπως : κοινωνικά, μορφωτικά, ίσως οικονομικά, κριτήρια δεν δημιουργουν "ζήτημα'' και υπάρχει χημεία και κοινά ενδιαφέροντα...

ο εγωισμός μας λοιπόν και η ωριμότητα της διαχείρησής του και από τις δύο μεριές, αν όλα τ άλλα είναι τακτοποιημένα, θα καθορίσει
την πορεία της σχέσης ή του γάμου , την ποιότητα και τη διάρκεια...

αν τα παραπάνω δεν υφίστανται ,καλύτερα να ...πηγαίνουμε

Με βρισκεις απόλυτα σύμφωνη.

Παράθεση:
... "Γιατι μενουμε σε μια σχεση αφου δεν περναμε καλα?
Για τον ερωτα που ζουμε>?Εθελοτυφλούμε?Ερμηνευουμε τη σταση του συντροφου οπως μας βολευει?
Και απο τι εξαρταται η υπομονη που κανει καποιος?"

όλα αυτά θα πρέπει να τα αποφύγεις γιατί δεν παλεύονται...
και είναι υποχρεωσή σου να τα καταφέρεις εφ΄ όσον δεν έχεις τη δικαιολογία της πολύ νεαρής ηλικίας...

Ki edw symfwnw.Esy me poia kritiria diatireis mia sxesh gia kairo?
Oi dikes mou proteraiotites einai: na yparxei erwtas/agaph kai na to eispratw kai mesa apo poiotiko sex,kali epikoinwnia, taksidakia-ekplikseis-dwrakia,koina endiaferonta/protimiseis.

Παράθεση:
"Ποιες οικογενεις ειναι πραγματικα ευτυχισμενες σημερα?Ειναι τοσο απιαστη πια αυτη η ευτυχία ή μήπως εμεις κανουμε τα ευκολα δύσκολα?"

ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ ΣΤΗ ΚΟΡΥΦΗ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΓΩΝΑ...
ότι και ναχεις κάνει για να τα καταφέρεις να φτάσεις στο επιθυμητο, παει στράφι αν χαλαρώσεις.

στην εξίσωση πάντα θα πρέπει να μπαίνει η ''επιλογή'' του σωστου για μας ανθρώπου ,ως συντελεστής και να μην τα ρίχνουμε όλα στο ''μοιραίο''

Ta oikogeneika biwmata kai to patriko/mitriko protypo kata poso pisteyeis oti epireazoyn tis sxeseis mas me toys metepeita syntrofous mas?

Παράθεση:
Originally posted by 9_xwris_bournouzi
εγω θελω γκομενο βαρβατο
ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε

το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν...

Παράθεση:
Από το μέλος VLEMMA - 12/05/13 08:10
...

Παράθεση:
Originally posted by 9_xwris_bournouzi
εγω θελω γκομενο βαρβατο
ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε

το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν... ...

pidixou maraki και τα έλυσες όλα τα θέματα

και οι αμπελοφιλοσοφούντες εχουν ψυχη με φούντες

ειδικά όταν λακωνίζουν κιόλας

εχω κόσμο για τραπέζωμα σήμερα λογω του ότι η κορασίς μου ξενιτευεται

...και με παρασέρνετε ουφ αυριο πάλι

???????.....Βασανιζεσαι???......για το...ΤΠΤΑ!!!!........

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 12/05/13 07:58
... Ki edw symfwnw.Esy me poia kritiria diatireis mia sxesh gia kairo?
Oi dikes mou proteraiotites einai: na yparxei erwtas/agaph kai na to eispratw kai mesa apo poiotiko sex,kali epikoinwnia, taksidakia-ekplikseis-dwrakia,koina endiaferonta/protimiseis.
...

maraki mou αν υπήρχε συνταγή όλος ο κόσμος θα ήταν ευτυχισμένος.
νομίζω όμως ότι μετά τα τριάντα (οχι ότι ντε και καλά πρέπει να αποκλεισεις τον έρωτα)...
θα πρέπει να υπάρξει κάποια συνειδητή επιλογή από τα δύο μέρη ...
τωρα πως θα βρεθούν ...
βλέπε : sxeseis ,συνοικέσια κλπ που να εμπεριέχεται όμως , η ''χημεία'' και
να ζητείται το σοβαρό αποτέλεσμα ,της συμβίωσης ή του γάμου...

όσο για τα κριτήρια είναι εντελώς υποκειμενικά.

σε ό,τι αφορά δώρα και ταξίδια , αν ο άνθρωπος είναι φτωχός ...δεν γίνεται να τα έχεις ...θα τον αποκλείσεις άν είναι σωστός; ...θα είναι λάθος.

μίζερος και τσιγκούνης στην ψυχή να μην είναι, τ΄ άλλα βρίσκονται όταν έχεις δουλειά και ΚΕΦΙ

και ασχέτως ''ζωδίων''
τώρα αν ταιριάξει έχει καλώς...

Παράθεση:
Από το μέλος maraki_lar - 12/05/13 07:58
... Ta oikogeneika biwmata kai to patriko/mitriko protypo kata poso pisteyeis oti epireazoyn tis sxeseis mas me toys metepeita syntrofous mas?
...

...ως δικαιολογία , για τις άσχημες συμπεριφορές μας παίζουν περίφημα
τον ρόλο τους...
ΚΑΜΙΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΓΟΝΙΟΣ ΣΟΥ...

Παράθεση:
Originally posted by VLEMMA

Παράθεση:
Originally posted by 9_xwris_bournouzi
εγω θελω γκομενο βαρβατο
ολα τα υπολοιπα ειναι σαλτσες και να΄χαμε να λεγαμε

το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν...

σε φχαριστω

ξαναγυρισαν οι παλιες πληγες βλεπω

δεν μπορεσαν να μεινουν μακρια μας

Ούτε σκέψεις, ούτε προβληματισμούς έχω.
Δεν αναλώνομαι να ψάχνω την ευτυχία γιατί, έχω καταλάβει πως
ευτυχία είναι αυτό που μας συμβαίνει, ό,τι και αν είναι αυτό. Σημαίνει ότι ζούμε! Υπάρχει κάτι καλύτερο;;

Αυτό εμένα μου αρκεί.
Το μόνο που ήθελα ήταν ένας άνθρωπος σαν και μένα, και τον βρήκα.
Το μόνο που δέχομαι σαν πηγή δυστυχίας είναι η μοναξιά και να μη μοιράζεσαι τη ζωή σου.

Ολα τα άλλα είναι παρλαπίπες μίζερων.

Δυστυχία είναι, να είσαι ευτυχισμένος και να μην το βλέπεις!

Παράθεση:
Από το μέλος somebody961 - 17/05/13 06:04
... Ούτε σκέψεις, ούτε προβληματισμούς έχω.
Δεν αναλώνομαι να ψάχνω την ευτυχία γιατί, έχω καταλάβει πως
ευτυχία είναι αυτό που μας συμβαίνει, ό,τι και αν είναι αυτό. Σημαίνει ότι ζούμε! Υπάρχει κάτι καλύτερο;;

Αυτό εμένα μου αρκεί.
Το μόνο που ήθελα ήταν ένας άνθρωπος σαν και μένα, και τον βρήκα.
Το μόνο που δέχομαι σαν πηγή δυστυχίας είναι η μοναξιά και να μη μοιράζεσαι τη ζωή σου.

Ολα τα άλλα είναι παρλαπίπες μίζερων.

Δυστυχία είναι, να είσαι ευτυχισμένος και να μην το βλέπεις! ...

καλημέρα Σαμ ωραίο σχόλιο χρήσιμη και αυτή η οπτική...
μόνο που το maraki δεν έχει την ηλικία μας ...και ψάχνει τη ζωή της
όπως κάναμε όλοι ως νεότεροι μη σου πω και μεγαλύτεροι...

οφείλουμε κάτι να της πούμε αν και όλοι...''οφείλουμε να σπάσουμε τα
μούτρα μας...ίσως''
μόνο να είναι πριν τα παιδιά ή πολύ μετά...

Σε ευχαριστώ και καλή μας μέρα!.

Τα 'σπασα κάποτε και συνέχισα να τα σπάω, μέχρι που κατέληξα πως βαρέθηκα να σκουπίζω τα σπασμένα.. και να αποδεχτώ το γεγονός πως όντας η 'νοικοκυρά' της ζωής μου, αποφάσισα να μη κάνω άλλο 'σκουπίδια'.

Και το μαράκι (που το συμπαθώ παρ' όλη τη προϊστορία εδώ), αν συνεχίσει να ψάχνεται τόσο, θα φτάσει στην ηλικία μας και δεν θα έχει μάθει ακόμα από που φυσάει η ζωή.