ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Βοηθεια!!!Εχω πεσει σε καταθλιψη

ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ....ΑΠΟΛΥΘΗΚΑ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ....ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΕΝΟ.....ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ....ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΠΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ....ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ...Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΑ ΖΟΡΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ...ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΒΙΟΨΙΑ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΘΕ ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ....ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΦΙΛΗ, ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ, ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΩ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΓΕΛΙΕΣ...ΕΧΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 'Η ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ...ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΙΛΗ...ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ...ΤΩΡΑ ΑΠΛΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΩ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑΚΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ....ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ....
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ

Ειναι σαφες...οτι η ευρεση εργασιας σου έγινε εμμονη.
Σε καταλαβαινω δεν εχεις ιδεα.

Ειναι λαθος ομως.
ΕΙναι λαθος γαιτι ενας λογος που γινεται αυτο, ειναι γιατι στηρ'ιζουμε τις υποθεσεις οτι δε βρισκουμε εργασια καθαρα σε προσωπικους λογους. Σε προσωπικα λαθη, σε ελλειψεις του εαυτου μας.
Δεν ειναι ετσι.Η ανεργια ειναι παρα πολυ ψηλα...και στη θεση τη δικη σου βρισκονται παρα πολλοι νεοι. Νεοι που ισως εχουν και πλουσιοτερο βιογραφικο απο το δικο σου.
Αυτο δε σημαινει οτι εσυ εισαι ελειπης. Καλως ή κακως για να βρεις δουλεια σημερα παιζει σημαντικοτατο ρολο η τυχη.
Εγω απο ενα σημειο κ μετα...το ειδα ετσι.
Μπορεις να κανεις κατι για τον παραγοντα αυτο; Δυστυχως δεν ειναι στο χερι σου ουτε στον ελεγχο σου.

Μετα περα απο το θεμα της δουελιας προφανως ολο αυτο επηρεασε και αλλους τομεις της ζωης σου.
Επισης λογικο.
Κουκλα μου, απλα πρεπει να ηρεμησεις κ να δεις το θεμα λιγο πιο απεξω.
Καταλαβαινω οτι η αναγκη σου μπορει να ειναι μεγαλη για δουλεια. Οτι εχεις απελπιστει...Οτι εχεις πεσει σε σημεια που πιανουν πατο.
Οτι νιωθεις πως δεν αξιζεις.

Καταθλιψη δε νομιζω να εχεις...Ειναι μια ασθενεια πολυ τυχερη κ δεν την |αποκτας" τοσο απλα. Για να μη φτασεις ομως εκει....προσπθησε να δεις τη κατασταση αλλιως.
Πιο ψυχρα. Πιο αντικειμενικα. Προσπαθησε να εκλογικευσεις τη κατασταση. Ειναι η καλυτερη αμυνα.
Πιστεψε με δεν εισαι η μοναδικη. Δυστυχως ειναι πολλοι.
Περα απο τη τυχη σημαντικος παραγοντας...ειναι η επιμονη. Η δικη σου.
Επεμενε...κ προσπαθησε να τα βλεπεις απεξω.
Μην αφηνεις ολο αυτο να σε κανει να πιστεψεις οτι εσυ εισαι η "αχρηστη".
Γιατι ετσι θα νιωθεις, το ξερω.

Ηρεμησε...και αν μπορεις κ θελεις, πηγαινε σε καποιο ψυχολογο. Συζητησε ολα αυτα. . . Θα ειναι για καλο.

Η κατασταση αυτη θελει επιμονη κ υπομονη. Πολλη ποσοτητα κ απο τα δυο.
Μη το αφηνεις ομως να "αρρωσταινει" ολη τη ζωη συο. Τη προσωπικη...
Θα σε καταστρεψει. Εσυ εκει πρπει να εισαι κ να μην αφησεις να συμβει αυτο,

Παράθεση:
Originally posted by SOFIA_ENVY
ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ....ΑΠΟΛΥΘΗΚΑ ΠΕΡΣΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ....ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΕΝΟ.....ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΟΧΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ....ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΠΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ....ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ...Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΑ ΖΟΡΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΖΟΡΙΖΕΤΑΙ...ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΜΠΗΚΑ ΓΙΑ ΒΙΟΨΙΑ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΘΕ ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ....ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΗ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΦΙΛΗ, ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ, ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΩ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΓΕΛΙΕΣ...ΕΧΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 'Η ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ...ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΙΛΗ...ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ...ΤΩΡΑ ΑΠΛΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΓΓΙΖΩ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑΚΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΙ....ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ....
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ

...αφού έχεις τη δύναμη να γράφεις τόσα πολλά...

...και μάλιστα με κεφαλαία...

...μια χαρά είσαι

Για τα προβληματα που ερχομαστε αντιμετωποι ποτε δεν ειμαστε προετοιμασμενοι .

Αυτο που μετραει ειναι η θετικη σκεψη και βεβαια ο χαραχτηρας ο οποιος εχει ο καθενας .
Καταλαβαινω απολυτα το ενα χρονο τωρα εχεις υποστει ενα σοκ και δεν ξερεις πως να αντιδρασεις στα καινουργια δεδομενα της ζωη σου .
Σαφεστατα η καταθλιψη ειναι κατι υπουλο .

Θα πρεπει να ξερεις πως κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει.....μονο εσυ τον εαυτο σου μπορεις να βοηθησεις .
Κανεις και ασχημες σκεψεις για την ζωη σου ....αυτο θα πρεπει να βρεις τον τροπο να το αποβαλεις .

Σαφεστατα σαν ανθρωπος θες να επιστρεψεις στην κατασταση την οποια βρισκοσουνα .....εφοσον εισαι καλα στην υγεια σου θα μπορεσεις να το καταφερεις ....σε ολες τις αλλες περιπτωσεις δεν ειναι δυνατον .

Πραγματευσου και αναδιαπραγμευσου με τον εαυτο σου τα καινουργια δεδομενα που υπαρχουν .
Καλο θα ειναι να γραφεις οτι σε απασχολει σε να χαρτι ετσι το αγχο σου σταδιακα θα μειωνετε .

Πρεπων θα ηταν τις σκεψεις σου και αυτα που σε απασχολουν να τα μοιραστεις με τον συντροφο σου .

Ζητα επαγγελματικη βοηθεια , στους δημους πλεον υπαρχουν ψυχολογοι που ειναι δωρεαν για να βοηθησουν περιπτωσεις σαν την δικη σου .

Προσπαθησε να αλλαξεις οπτικη γωνια που βλεπεις τα πραγματα .
Θα μου πεις ....δεν εχω δουλεια και θα ηθελα να ειχα και τα πραγματα θα ειναι διαφορετικα .

Πιστευεις οτι μονο με την ευρεση εργασιας ολα τα προβληματα σου θα λυθουν ?

Η εργασια σαφεστατα ειναι κατι πολυ σπουδαιο ....αλλα γιατι ολος ο ψυχικο σου κοσμο ειχε στειρηχτει πανω σε αυτο ?
Τωρα νιωθεις ...αχρηστη ?

Οι σκεψεις σου ,ο χαραχτηρα σου η ιδιοσυγρασια σου ειναι τα ιδια .... αυτοι ειναι οι παραγοντες για τους οποιους σε επελεξε ο συντροφο σου ,οι φιλοι σου , αυτοι ειναι οι παραγοντες οι οποιοι ,οι οικιοι σου σε αναγνωριζουν .....και οχι απο την εργασια σου ............

Λαβε υποψη σου και αυτα τα θεματα .

Ο συντροφο σου λες ειναι ζορισμενος ....σου κανει παραονα ? σε φερνει σε δυσκολη θεση ? Μαλλον οχι , γιατι δεν αναφερεις κατι τετοιο .

Το οτι αυτο το χρονικο σημειο εισαι χωρις εργασια σε ποναει ...αλλα δεν ειναι το τελος του κοσμου .

Σηκωσε το κεφαλι ....μη ντρεπεσαι που δεν εχεις δουλεια .και μολις χαλαρωσεις τοτε θα ερθουν τα θεματα που σε απσχολουν σε ευθεια γραμμη .

να θυμασε ...............

Keep Walking

Διαθεση S O U P E R !!



Σοφια, δεν ειναι κακο να συναντησεις καποιον ειδικο.
Σου επεσαν μαζεμενα

οπως γινεται παντα στους περισσοτερους μας

λες και καποιος δοκιμαζει τις αντοχες μας ..

αλλά ολα τα προσπερναμε και ολα τα νικαμε με το καιρο.

Ακομα και χαλια να νιωθεις, ή να μην θελεις να δεις κανεναν,
εγω ειμαι υπερ της συνειδητης "απομονωσης" εως οτου
ανασυνταχθεις και βγεις απο το καβουκι σου.

Εννοειτε οτι οι ζωες ολων μας άλλαξαν! Αυτο που περιγραφεις
(εκτος απο την ασθενεια) είναι κατι που αγγιξε ολους γυρω σου
και ολοι μας προσπαθουμε να συνειδητοποιησουμε τη νεα ζωη μπροστα μας
και φυσικα και το δικο μας "νεο προσωπο".. γιατι ναι! και εμεις
οι ιδιοι αλλαζουμε μετα απο τόσες ριζικες αλλαγες!

Το οτι δεν εχεις δουλεια, δεν σε κανει ανευθυνο ατομο..
Το οτι θελεις να εισαι ανεξαρτητη ειναι απολυτα κατανοητο και σεβαστο,
και αυτο ειναι που βαρεσε τους περισσοτερους η κριση.. την ανεξαρτησια μας (εστω την φαινομενικη)

Εισαι και ταυρος γμτο και δεν ειναι και καλη περιοδος για σας!

Πατα pause .. και δεν εχεις να δωσεις λογαριασμο σε κανενα..
ουτε τι εισαι, ουτε τι κανεις ουτε γιατι δεν το κανεις...

Cool λοιπον.. η ζωη συνεχιζετε ακομα και μετα απο μια παυση..
και πολλες φορες, μετα απο αυτη την "παυση"
τρως μια ωθηση... ναααα μετα συγχωρησεως

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΠΟΛΥ....ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΥΛΑΒΙΚΑ....ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΑ..ΤΟ ΟΤΙ ΝΙΩΘΩ ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ..ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΛΕΝΕ" ΜΑ ΚΑΛΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ?" ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΑΙΝΩ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ....ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΒΑΛΛΩ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ....Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ...ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΑΠΡΑΓΗ..ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΩΣ ΝΙΩΘΩ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ...ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΣΙΤΩ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ....ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΛΟΥΣΑ ΑΛΛΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΕΣΤΩ ΚΑΤΙ...ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ Γ@ΜΗΜΕΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΝΕΡΟ.......

Σοφια ηρεμια!...

ΑΝ εχετε σχεση εμπιστοσυνης κ αγαπης με το συντροφο σου, εκεινος οφειλει να σου σταθει κ να εκτιμησει την προσπαθεια που κανεις.
Σε αναλογη περιπτωση το ιδιο θα οφειλες να κανεις κ εσυ για εκεινον.

Ηρεμησε,,..δωσε χρονο στον εαυτο σου.
Κανει υπομονη ρε σοφια κ γραψε οποιον λαλακα σου τη πει.
Οταν του μπει κ εκεινου το αυγο στον κ@λο...κοιτα εσυ απο την αλλη κ αστον να σφιγγεται.

Τον ανεργο δε τον κρινουμε. Και μαλιστα τον ανεργο που το ψαχνει σε σημειο εμμονης. Σε τετοιο σημειο που βλαπτει τη ψυχικη του ηρεμια.

Τον τεμπελη τον κρινει ο καθενας. Εκεινος ναι...παρασιτει.

Παράθεση:
Originally posted by naughtyM
Η κατασταση αυτη θελει επιμονη κ υπομονη. Πολλη ποσοτητα κ απο τα δυο.

Νοτυ, αν η μπαταρια της ψυχης της δεν φορτιζει δεν θα αντεξει. να υπομενει.. να επιμενει.....

σε καποιον τομεα... θα πρεπει να τα πηγαινει καλα!
αψογα!
να αντλει κουραγιο απο εκει....
οκ..δεν ειναι καταθλιπτικη...
ειναι ομως σιγουρα μελαγχολικη.
πρεπει να βρει τροπους να απελευθερωσει ο εγκεφαλος της.. ενδορφινες!
συμφωνεις?
και να σε ρωτησω κατι....
τωρα που σε βρηκα ευκαιρη...
ποσα χρονια μπορει να αντεξει ενας ανθρωπος σε κατασταση στρες?

ή μηπως εν τελει ετσι ειναι η ζωη..
και πρεπει απλα να συνηθισουμε.. και να βρουμε τροπους διαχειρισης του....?

κατ αρχην ψυχραιμια .......

το οτι υπαρχει ενα σπιτι και μενεις ...

κι ο φιλος σου που σε στηριζει υποτυποδως ......ειναι παρα πολυ σημαντικο ....

οι γονεις σου που καπου υπαρχουν και ζοριζονται αλλα που καποια στιγμη ενα πιατο φαγητο θα σου το δωσουν ειναι κι αυτο πολυ σημαντικο ......

αν ηξερες ποσες οικογενεις καθημερινα ψαχνουν να ταισουν τα παιδια τους .....

να εχουν νερο και ρευμα για να πληρωσουν λογαριασμους ......

αν η τν εδειχνε την πραγματικη διασταση της ελλαδος σημερα το 1/3 του πληθυσμου θα ειχε παει για αυτοκτονια ....

εχεις ενα χρονο ανεργη και δουλειες δεν υπαρχουν .....

δεν εισαι μη μονη ....παρα πολυς κοσμος ειναι στην θεση σου και καθε μερα ολο και περισσοτεροι απολυονται .....

απο το να κανεις υπομονη και να ψαχνεις μπορεις να κανεις κατι αλλο ;

δεν νομιζω ......

η διαβιωση σημερα στην ελλαδα ειναι εφιαλτης για ολους μας ......

αν σου ελεγα ποσες φορες εχω φτασει στα ορια μου δεν θα το πιστευεις .....για διαφορους λογους ......τελευταια περισσοτερο λογω οικονομικων .......

αλλα το παλευω ......

οσο παραιτεισαι τοσο χειροτερα ......

λογικο να σε επηρεαζει ψυχολογικα ......αλλα ξανασηκω και προσπαθησε ......

μονο ετσι θα επιτυχεις τον στοχο σου ξανα και ξανα .....

κι οτι βρεις ......μην επιλεγεις σε πρωτη φαση .....

ολοι οι νεοι πανε σερβιτοροι .....πουλανε καφεδες ....σαντουιτς ......

δεν μπορει..... κατι θα βρεις ......

καμια δουλεια δεν ειναι ντροπη ....ως που να βρεις κατι καλυτερο ....

σου συνιστω να ατσαλωσεις και να μην το βαλεις κατω .......

υπομονη......

καποια στιγμη κατι θα ρθει ...ειμαι σιγουρη ......

σου ευχομαι το καλυτερο ....

Παράθεση:
Originally posted by KLELIA22

Παράθεση:
Originally posted by naughtyM
Η κατασταση αυτη θελει επιμονη κ υπομονη. Πολλη ποσοτητα κ απο τα δυο.

Νοτυ, αν η μπαταρια της ψυχης της δεν φορτιζει δεν θα αντεξει. να υπομενει.. να επιμενει.....

σε καποιον τομεα... θα πρεπει να τα πηγαινει καλα!
αψογα!
να αντλει κουραγιο απο εκει....
οκ..δεν ειναι καταθλιπτικη...
ειναι ομως σιγουρα μελαγχολικη.
πρεπει να βρει τροπους να απελευθερωσει ο εγκεφαλος της.. ενδορφινες!
συμφωνεις?
και να σε ρωτησω κατι....
τωρα που σε βρηκα ευκαιρη...
ποσα χρονια μπορει να αντεξει ενας ανθρωπος σε κατασταση στρες?

ή μηπως εν τελει ετσι ειναι η ζωη..
και πρεπει απλα να συνηθισουμε.. και να βρουμε τροπους διαχειρισης του....?

κουμπαρουλα (να δωσω ενα φιλι καταρχην).
Ετσι ειναι οπως τα λες.
Η λυση στα παντα ειναι η διαχειρηση. Ο τροπος που επιλεγουμε και να δουμε τις καταστασεις αλλα κ να τις αντιμετωπισουμε.

Εχω αναθεωρησει παρα πολλες φορες στη ζωη μου, βλεποντας τα χειροτερα.
Ναι, θα μου πεις...κλισε!
Ομως ετσι ειναι.
Κατι που θα συμβει σε σενα. Κατι που θα συμβει ακριβως διπλα σου.
Το χειροτερο. Αυτο που αν το φανταστεις, οι δικες σου συνθηκες ζωης μοιαζουν ξαφνικα...σιγουρα περισσοτερο "οκ".

Ειναι μελαγχολικη, οκ.
Εχει πανικοβληθει.
Μοιαζει να πνιγεται και να αναζητα καποιον/κατι να τη τραβηξει εξω.
Και αν δε βρεθει αυτο το κατι; Αυτος ο καποιος;
Καθεσαι κ πνιγεσαι ή κανει τα αδυνατα δυνατα;
Χθες η φιλη μου μου ειπε στη συζητηση μας "αυτο ειναι αδυνατο".
Της απαντησα "τιποτα δεν ειναι αδυνατο, αν το θες".
Ειναι παρα πολυ δυσκολη κατασταση αυτη. Εχω φτασει 1,5 χρονο ανεργη ψαχνοτνας για δουλεια σε σημειο εμμονης.
Παραμελώντας πραγματα κ χομπι μου απο την απελπισια στην οποια ειχα φτασει.
Νιωθοντας αχρηστη πραγματικα.
Δε κοιμομουν τα βραδια καλα γιαιτ φοβομουν οτι μπορει να χτυπησει το τηλ στις 9-10 το πρωι για συνεντευξη και να μην το ακουσω.
Εμμονη.

Μεχρι που ειπα φτανει.
Δε θα πεθανουμε.
Μετρας τα θετικα. Τα εκμεταλλευεσαι εξισου με τετοιο τροπο κ πας παρακατω.
Μπορει να μην εχει στοχο. Γιατι εχεις χαθει.
Απλα να κοιτας ο στοχος να δειχνει προς τα πανω κ να κουβαλα αισιοδοξια. Οσα σκατα κ αν βρεις.
Και ολα αυτα...ας ακουγονται φιλοσοφικες παιδιαστικες μπουρδολογιες.
Οταν αποφασισεις να δεις τα σκατα σου αλλιως...εχει νοημα.
Στη πραξη. Θα το δεις κ θα με θυμηθεις.
ΥΓ. Δεν υπαρχει οριο σ αυτα που μπορουμε να αντεξουμε. Υπαρχουν στιγμες που θα κλαταρεις...εννοειται!
Απλα...μολις το θελησεις κ το αποφασισεις, θα επανελθεις.
Αν το θες.
Αλλιως...θα βουλιαζεις... μη βλεποντας γυρω σου.

Κοπελιά,τί ακριβώς δουλειά ψάχνεις?

Θα πήγαινες πχ να καθαρίζεις σπίτια?Να σφουγγαρίζεις σκάλες?Να φροντίζεις ηλικιωμένους?

Ή αυτές οι δουλειές...δεν είναι για μας τους Έλληνες?

Παράθεση:
Originally posted by sotos-1
Κοπελιά,τί ακριβώς δουλειά ψάχνεις?

Θα πήγαινες πχ να καθαρίζεις σπίτια?Να σφουγγαρίζεις σκάλες?Να φροντίζεις ηλικιωμένους?

Ή αυτές οι δουλειές...δεν είναι για μας τους Έλληνες?

Α καλα!
Η κοπελα ξερεις ειναι νοσηλευτρια.

Οταν εσυ θα χεζεσαι επανω σου

αυτη θα σε καθαριζει

εαν δεν εχεις βρει μεχρι τοτε μια γυναικα του γουστου σου...
για αυτο φροντισε να εισαι τουλαχιστον ευγενικος με τον κοσμο
αφου αποφασισες να μεινεις μονος.

Παντως σε καταστασεις μονιμους αγχους

σιγουρα παιζει προβλημα με καποιον στο κοντινο
περιβαλλον!

Δεν υπαρχει τιποτα που να μας δημιουργει αγχος
αν δεν ειναι "ζωντανο ον"...

Με την υλη μια χαρα τα παμε. Με τους ανθρωπους
αγχωνομαστε και αυτο διαρκει!

Το οικονομικο λιγο εως πολυ, μας αγχωνει την μια μερα
μας ξεαγχωνει τη δευτερη! Δεν ειναι μονιμο!

Το μονιμο αγχος εχει να κανει με παρουσια
ανθρωπων που απομυζουν απο εμας ενεργεια.

Αντεχεις το στρες οσο αντεχεις και αρνεισαι να δεις το "βαμπιρ"
και φυσικα αναλογα με το ποσο δυνατο καρυδι εισαι.
Αν εισαι δυνατο και πεισματαρικο καρυδι
μπορει να κραταει χρονια...

Απλα οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος, μειωνονται οι αντοχες
και δεν εχεις να τροφοδοτησεις.

Παράθεση:
Originally posted by sunnyeyes-
Παντως σε καταστασεις μονιμους αγχους

σιγουρα παιζει προβλημα με καποιον στο κοντινο
περιβαλλον!

Δεν υπαρχει τιποτα που να μας δημιουργει αγχος
αν δεν ειναι "ζωντανο ον"...

Με την υλη μια χαρα τα παμε. Με τους ανθρωπους
αγχωνομαστε και αυτο διαρκει!

Το οικονομικο λιγο εως πολυ, μας αγχωνει την μια μερα
μας ξεαγχωνει τη δευτερη! Δεν ειναι μονιμο!

Το μονιμο αγχος εχει να κανει με παρουσια
ανθρωπων που απομυζουν απο εμας ενεργεια.

Αντεχεις το στρες οσο αντεχεις και αρνεισαι να δεις το "βαμπιρ"
και φυσικα αναλογα με το ποσο δυνατο καρυδι εισαι.
Αν εισαι δυνατο και πεισματαρικο καρυδι
μπορει να κραταει χρονια...

Απλα οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος, μειωνονται οι αντοχες
και δεν εχεις να τροφοδοτησεις.

Και γιατι να διατηρεις τα βαμπιρια διπλα σου σαννυ?

Παράθεση:
Originally posted by naughtyM

Παράθεση:
Originally posted by sunnyeyes-
Παντως σε καταστασεις μονιμους αγχους

σιγουρα παιζει προβλημα με καποιον στο κοντινο
περιβαλλον!

Δεν υπαρχει τιποτα που να μας δημιουργει αγχος
αν δεν ειναι "ζωντανο ον"...

Με την υλη μια χαρα τα παμε. Με τους ανθρωπους
αγχωνομαστε και αυτο διαρκει!

Το οικονομικο λιγο εως πολυ, μας αγχωνει την μια μερα
μας ξεαγχωνει τη δευτερη! Δεν ειναι μονιμο!

Το μονιμο αγχος εχει να κανει με παρουσια
ανθρωπων που απομυζουν απο εμας ενεργεια.

Αντεχεις το στρες οσο αντεχεις και αρνεισαι να δεις το "βαμπιρ"
και φυσικα αναλογα με το ποσο δυνατο καρυδι εισαι.
Αν εισαι δυνατο και πεισματαρικο καρυδι
μπορει να κραταει χρονια...

Απλα οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος, μειωνονται οι αντοχες
και δεν εχεις να τροφοδοτησεις.

Και γιατι να διατηρεις τα βαμπιρια διπλα σου σαννυ?

Πρωτον γιατι τους αγαπας

δευτερον γιατι δεν μπορεις να το δεις ξεκαθαρα

τριτον γιατι ετσι μπορει να εχεις μαθει.
Βαμπιρ μπορει να ειναι ο οποιοσδηποτε!

Καταρχη, ας παρουμε παραδειγμα το κοριτσι μας εδω
που περναει αυτο που περναει!

Δεν ειναι η μονη? Σωστα?

Σαφεστατα!!!

Παρολα αυτα εκεινη το βιωνει με εντονη δυσκολια.
(Δεν λεω καταθλιψη γιατι πια εχει γινει καραμελα)

Εαν ειχε συμπαρασταση θα το βιωνε το ιδιο?

Εαν ενας ανθρωπος, που περναει μια οικονομικη κριση
εχει την συμπαρασταση των γυρων του...

θα εχει την ιδια δυσκολια?

Οχι!

Εαν εχεις πχ τη μανα σου να σου λεει

"αμαν! ακομα δεν βρηκες? Εγω δεν εχω να σε ταισω"...

που πολυ συχνα συμβαινει αυτο..

τοτε, το ατομο, αντι να επικεντρωθει στο προβλημα του
και να κινητοποιηθει,
του δημιουργουντε ακομα περισσοτερες
ενοχες με αποτελεσμα να αδρανει!.
Ετσι δεν ειναι?

Eτσι ειναι...

Και ας το παρουμε συμφωνα με τη "σκηνη" που περιγραφεις πιο πανω καθως...την εχω ζησει ουκ ολιγες φορες...

Στην περιπτωση μας εδω λοιπον, η θεματοθετρια δεν μενει να κανει τιποτα αλλο παρα να εκλογικευσει-κ παλι!

γιατι η μανα της...κ η καθε μανα, που εχει να βγει σε αυτον τον ανισο κ αδικο αγωνα εργασιας εκει εξω, λεει και θα λεει ΠΑΝΤΑ τα δικα της.

Η κοπελα βιωνει αυτη την κατασταση στο πετσι της.
Οταν θα συνειδητοποιησει οτι το προβλημα δεν αφορα μονο εκεινη αλλα ειναι καθολικο...
Οταν θα καταλαβει οτι με το να χτυπιεται , να πεφτει...να υποτιμα τελικα τον εαυτο της κ τις δυνατοτητες της, τρεφει στην ουσια τη "μαυριλα¨μεσα της...

Θα αλλαξει σταση ως προς αυτο που ζει αρχικα.
Και μετα θα περασει κ στην πραξη.
Εγω οταν μιλουσα για βαμπιρια, σαφως δεν ειχα στο μυαλο μου τους γονεις...αν κ δυστυχως μπορει να αποτελεσουν κατι τετοιο ορισμενοι.

Πες με σκληρη, αλλα προσωπικα αν αντιληφθω οτι καποιος διπλα μου ειναι πραγματικα βαμπιρ, μου ρουφα την ενεργεια, τη ζωη...
τον διωχνω. Η φευγω.
κλεινω αυτια κ ματια.

Γιατι με βαμπιρια διπλα σου δεν πας μπροστα.
Γιατι για να πανε εκεινοι μπροστα τραβανε εσενα πισω.
Και αν σε αγαπας πραγματικα οπως πρεπει...δεν αφηνεις τιποτα κ κανεναν να σε τραβηξει πισω.

Δεν ειναι αναγκη να διωξεις κανεναν νοτυ.

Το μονο που κανεις ειναι να σταματησεις την τροφοδοτηση.
Θα ξυνισουν.. θα τους περασει.

Αν ηταν ετσι δεν θα μιλουσαμε σε κανεναν

Επειδη η δικη μου εμπειρια πανω σε βαμπιρς...αφορουσαν ανθρωπους που επρεπε να απομακρυνθουν, για αυτο αναφερθηκα σ αυτο.

Αλλιως...οταν αφορα γονεις, αδερφια που οι δεσμοι μεταξυ σας ειναι αλλοι...ε, ναι...εκει σταματας το feedback κ ο καθενας οτι καταλαβαινει.

...για να σου γράφουν τόσα πολλά...
...φαντάσου πόσο καταθληπτικοί είναι....
...δεν είσαι μόνη

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΤΕ....Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ..ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ..ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ...ΟΜΩΣ ΣΤΕΛΝΩ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΣΑΣ...ΔΕΝ ΝΤΡΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ...ΝΤΡΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ.....ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ....Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΚΑΛΑ....ΜΙΛΑΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΑΠΩ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΟΤΙ ΘΑ ΜΕ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ....ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Κ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΤΕΨΕ ΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΟΜΩΣ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΟΜΩΣ ΔΙΑΛΥΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΙΑ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ...ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΝΕΚΡΗ..ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ.