Aγαπημένα βιβλία

και το κορυφαιο!!!: 

 Αδωνις Γεωργιαδης_-_Ομοφυλοφιλια στην Αρχαια Ελλαδα 
(διοτι, αμα δε στηριξουμε τον υπουργο μας,ποιον θα στηριξουμε???)

aladdin30

Είμαι χαμαιλέων...μετατρέπομαι σε ό,τι βάζει ο νους. Μεταξύ άλλων γίνομαι και σπασικλάκι!

ΥΓ=από όλο αυτό το κατεβατό , εσύ εκεί εστίασες?

Παράθεση:
Σχόλιο # 36 από aladdin30

 

μπελετσα το εχουμε καταλαβει οτι εισαι σπασικλακι, δε χρειαζεται να μας το επιβεβαιωνεις σε καθε ποστ!

 

 

Ενα που μου εκαναν δωρο, λεγεται τον Απρίλη χωρις στεφανα, της Χρυσούλας Ψιμουλη...Πολυ ωραιο, συνιστω να το διαβασετε...οταν μεγαλωσει η κορη μου θα της το δωσω...Το βιβλιο που δεν αποχωριζομαι ποτε, ειναι η ασκητικη του καζατζακη..οταν νιωθω να με πνιγουν οι εννοιες, μου θυμιζει ποσο ασημαντοι μα και πολυδύναμοι ειμαστε ταυτοχρονα...Και μικυ μαους...λατρευω το γκουφυ

Ε, ναι

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από Heptamer

Richard Dawkins - Η περί Θεού αυταπάτη

 

John Gray - Ανδρες απο τον Αρη, γυναικες απο την Αφροδιτη

 

Χρηστος Ζαμπουνης_-_SAVOIR_VIVRE

 

Χρήσιμα και τα τρία προτεινόμενα βιβλία

 

Το πρώτο για το κομοδίνο. Για να το διαβάζεις και να το ξαναδιαβάζεις και να ξεστραβώνεσαι. 

 

Τα άλλα δυο για να στερεώνεις το τραπέζι της κουζίνας

που κουτσαίνει. και κουνιέται..

(Τώρα, αν το μάθει το παιδί μου ότι σας το είπα, θα μου κόψει την καλημέρα, αλλά βασίζομαι στην εχεμύθειά σας.)


Είναι λοιπόν σε αυτή τη φάση της εφηβείας, που διαβάζει Κάφκα, Πόε, Νοστογιέφσκι και λοιπά μαυροψυχιασμένα, κι εγώ, δεν έχω αρχίσει ακριβώς να ανησυχώ, αλλά κάνω πότε-πότε καμιά ελαφριά νύξη "πουλάκι μου, κάνε ένα διάλειμμα, έχουμε κι άλλα βιβλία στο σπίτι", οπότε, με το που τελειώνει τη Μεταμόρφωση, πιάνει, όντως ένα πιο ελαφρύ βιβλίο.


Κυριακή βράδυ το ξεκίνησε, Δευτέρα πρωί πάει στο μαθηματικό της στο σχολείο.

- Κύριε, πώς μπορούμε να αποδείξουμε κάτι στα μαθηματικά;

Αρχίζει να εξηγεί ο άνθρωπος ότι υπάρχει η ευθεία απόδειξη, η απόδειξη με επαγωγή, η απόδειξη με εις άτοπον απαγωγή, κλπ

- Κι αν θέλουμε να αποδείξουμε ότι κάτι ισχύει για όλα;

- Ε, τότε μιλάμε για θεώρημα. Εσύ τι ακριβώς θέλεις να αποδείξεις;

- Α, κάτι εύκολο. Ότι κάθε άρτιος μεγαλύτερος του 2 μπορεί να γραφεί ως άθροισμα δύο πρώτων αριθμών

Γελάει ο άνθρωπος: Μήπως διάβασες κανένα βιβλίο τώρα τελευταία;

- Ναι, αλλά είμαι στην αρχή, μη μου πείτε, ΜΗ μου πείτε την απόδειξη, θέλω να το παλέψω μόνη μου

- Δεν διαβάζεις και λίγο παρακάτω;

- Όχι, ΟΧΙ, γιατί, δεκαέξι το παιδί στο βιβλίο, δεκαέξι κι εγώ, πού θα πάει, όπως το βρήκε αυτός, θα το βρω κι εγώ...

- Ε, χμ.. ξέρεις...

- Τι; Δεν το βρήκε;

- 

- Όχι, ε;

-

- Ούτε και κανένας άλλος;

- Ούτε...


Τετάρτη βράδυ, τελείωσε με σπαραγμό ψυχής το Θείο Πέτρο και την Εικασία του Γκόλνμπαχ, κι αμέσως ξαναγύρισε να διαβάζει Το Υπόγειο...

Να σας πω και εγώ 2 από τα αγαπημένα μου που διάβασα πρόσφατα

"Μέρες Αλεξάνδρειας" του Δημήτρη Στεφανάκη, το οποίο κατα τη γνώμη μου είναι καταπληκτικό!!
                                                          και 
"Αθηνά Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη" του Κώστα Καρακάση.

Μερικά βιβλία

Μαξ Στίρνερ « Ο μοναδικός και το δικό του» (Ελευθερος τυπος)

Νικόλας Ασιμος «Αναζητώντας κροκανθρώπους» (υπαρχει σε pdf)

Ιταλο Καλβίνο «Δύσκολοι έρωτες» (Καστανιώτης) (για το καλοκαίρι) 

Τασος Λειβαδίτης «Ποίηση» (Κεδρος)

 

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ένα βιβλίο που νομίζω πραγματεύεται την φύση της αληθινής αγάπης.

Οτι και να γράψω είναι λίγο για τους Άθλιους του Βικτορ Ουγκο.

Υπήρξα ανέτοιμος να το διαβάσω εκεί κοντά στα 25 μου χρόνια. Οι τελευταίες του σελλίδες με συντάραξαν τρομερά. Ποτέ στην ζωή μου δεν θυμάμαι να ένιωσα τόσο βαθιά  θλίψη απο ένα βιβλίο. Ο Γιαννης Αγιαννης έφευγε απο την ζωή ευτυχισμένος γιατί είχε στο πλάι του την αγαπημένη του Τιτίκα.
Σίγουρα κάτι δεν πήγαινε καλά με εμένα απο τότε που ήμουν μικρός...

Ένα άλλο βιβλίο που μπορώ τώρα να θυμηθώ πολύ θετικά είναι το ταπεινοί και καταφρονεμένοι του Φιοντορ Ντοστογιέφκσι. Βέβαια το διάβασα κάπου στα 19 μου και ίσως τελικά να μην είναι απο τα καλύτερα του συγκεκριμένου συγγραφέα, αλλά μου έχει αφήσει μια δυνατή ανάμνηση.

Ένα άλλο βιβλίο που μπορώ τώρα να θυμηθώ πολύ θετικά είναι το ταπεινοί και καταφρονεμένοι του Φιοντορ Ντοστογιέφκσι. Βέβαια το διάβασα κάπου στα 19 μου και ίσως τελικά να μην είναι απο τα καλύτερα του συγκεκριμένου συγγραφέα, αλλά μου έχει αφήσει μια δυνατή ανάμνηση.

Με το θέμα διάβασμα έχω "τσακωθεί". Αλλά επειδή παράλληλα απολαμβάνω τη πρόκληση της ποίησης, θα έλεγα πως ο παχύς τόμος των Απάντων της Κικής Δημουλά είναι πάντα δίπλα μου.
Ενας στίχος που θυμάμαι έτσι πρόχειρα είναι:

Για σας θα κάνω κάνω μια καλύτερη τιμή, είπε το τίποτα στο κάτι,
και αυτό το ηλίθιο το 'χαψε..

Και αυτό έχει εφαρμογή πολύ συχνά στον κόσμο αυτό.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει και ένας Ελύτης να με ταξιδεύει..

Γιατί, δεν μπορώ να μη γεμίσω μέσα μου Ελλάδα, να μη γεμίσω με Ερωτα
όταν διαβάζω στίχους από το Μονόγραμμα.

Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ,
ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα
κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει.

Μετά από αυτό, τίποτα δεν υπάρχει να διαβάσω και να με ταρακουνήσει συθέμελα..

Σωστά

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από somebody961

Με το θέμα διάβασμα έχω "τσακωθεί". Αλλά επειδή παράλληλα απολαμβάνω τη πρόκληση της ποίησης, θα έλεγα πως ο παχύς τόμος των Απάντων της Κικής Δημουλά είναι πάντα δίπλα μου.

 

 

 Τα άπαντα της Δημουλά πρέπει να βρίσκονται πάντα δίπλα μας στο κομοδίνο.

 

 

Γιατί

 

όπως είπε ένας άλλος ποιητής γι αυτήν:

 

" Κυρία μου ξενύχτησα χθες βράδυ για να διαβάσω τα ποιήματά σας

και με πήρε ο ύπνος"

 

 

( εντάξει αστειεύομαι. Αστειεύομαι να γίνομαι κακός. Γίνομαι κακός για να κρύβω την μελαγχολία μου ). 

Αυτό είναι και το πρόβλημα με τη ποίηση.
Σου αρέσει ένας ποιητής και τελικά τσακώνεσαι με άλλους ποιητές που τους αρέσουν άλλοι, ή για να μην πω, μόνον ο εαυτός τους!

Προτρέπω κάθε πραγματικά δικό μου άνθρωπο να διαβάσει το Κατηγορώ του Εμιλ Ζολα.

Δεν είναι κάποιο λογοτεχνικό έργο, αλλά η προσωπική βιογραφία του μεγάλου συγγραφέα, και του αγωνα του ενάντια στην αδικία. Ο Ζολά αγωνίστηκε για την δικαιοσύνη και την αλήθεια, ύψωσε το ανάστημα του ενάντια στις σκοτεινές μεθοδεύσεις της εποχής του. Δίπλα του συντάχτηκαν οι δυνάμεις του πνεύματος και του καλού, ένας τρομερός αγώνας που έδωσε  για την ίδια την Γαλλία, που κινδυνευε να πέσει στα πιο χυδαία και ταπεινά ένστικτα, να σβηστεί απο τον χάρτη των πολιτισμένων εθνών.
Το 1902 χάθηκε δηλητηριασμένος. Ο δημιουργός της Νανά,  δεν ήταν ποια στην ζωή. Τον θρήνησε όλος ο κόσμος. ο Ντρέιφους αργότερα αποδείχτηκε αθώος κάτι που δεν πρόλαβε να δει. Ο Ζολά όμως είχε αποδειχτεί χίλιες φορές άξιος της πατρίδας του. Αισθάνομαι για αυτόν τον βαθύτερο σεβασμό.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 54 από tanton-

 Γίνομαι κακός για να κρύβω την μελαγχολία μου 

 

 

Το μέλος KLELIA22 έχει επισυνάψει το αρχείο: ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.JPG (222.03KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 74 φορές

κι εγω διαβασα το Αθηνα: ευτυχως που δεν γεννηθηκα ομορφη...Αν εξαιρεσεις οτι σκυλοβαρεθηκα να διαβαζω τις λεπτομερειες απο τις πτυχες των βελουδινων κουρτινων και για τα κρυσταλλινα τασακια, κατα τ'αλλα ηταν συμπαθητικο βιβλιο...Α, και ξενερωσα εκει που το εκανε πρωτη φορα με τον Λορεντζο και εκεινος και καλα την οδηγουσε σαν σκουνα και δεν ξερω 'γω τι αλλο...τες πα...

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από bellezza

Να σας πω και εγώ 2 από τα αγαπημένα μου που διάβασα πρόσφατα

"Μέρες Αλεξάνδρειας" του Δημήτρη Στεφανάκη, το οποίο κατα τη γνώμη μου είναι καταπληκτικό!!
                                                          και 
"Αθηνά Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη" του Κώστα Καρακάση.

 

 

Καλωσόρισες vassoulini!!

Αν θες, να το συζητήσουμε το θέμα.

Στις περιγραφές των λεπτομερειών των αντικειμένων και εγώ κουράστηκα σε κάποια σημεία.

Ίσως όμως είχε ως στόχο να τονίσει την υψηλή ποιότητα, άρα και αξία των αντικειμένων και μέσω αυτών την κοινωνική θέση της οικογένειας στο νησί.

Η περιγραφή της πρώτης νύχτας γάμου μου άρεσε! Δεν ήταν ούτε γλυκανάλατη, ούτε πρόστυχη, ήταν αισθησιακή όσο έπρεπε. Έδινε τόσο παραστατικά την ένταση, που είχα την αίσθηση πως βρισκόμουν σε καμιά γωνιά και τους κρυφοκοίταζα!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 58 από vassoulini

κι εγω διαβασα το Αθηνα: ευτυχως που δεν γεννηθηκα ομορφη...Αν εξαιρεσεις οτι σκυλοβαρεθηκα να διαβαζω τις λεπτομερειες απο τις πτυχες των βελουδινων κουρτινων και για τα κρυσταλλινα τασακια, κατα τ'αλλα ηταν συμπαθητικο βιβλιο...Α, και ξενερωσα εκει που το εκανε πρωτη φορα με τον Λορεντζο και εκεινος και καλα την οδηγουσε σαν σκουνα και δεν ξερω 'γω τι αλλο...τες πα...

 

 

 

Δηλαδή

Υπάρχουν κάποιες  ( υποθέτω όχι κάποιοι, ευτυχώς! )

Που διαβάζουν το " Ευτυχώς γεννήθηκα άσχημη"

και μετά κυκλοφορούν ανάμεσά μας; 


Πολύ επικίνδυνη έχει γίνει η ζωή μας!

Δεν τρεχει μια

...καθ' οτι ως γνωστον...Ντεηντζερ ιζ μαι μηντλ νεημ...

"Αθηνα"--->  50 εκδόσεις , 156 000 αντίτυπα

(το κείμενο είναι μικρό)

 

Δεν έχω άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο, 

αλλά βρε μπελέτσα αυτό δεν είναι επιχείρημα. 


Αν το καλοσκεφτείς 

ο πιο επιτυχημένος άνθρωπος του θεάτρου σήμερα (εισπρακτικά εννοώ)

που το θέατρό του είναι πάντοτε γεμάτο 

και όπου κι αν πάει στριμώχνονται για να τον δουν 

είναι ο Σεφερλής  


Εντάξει, τα έργα δεν θεωρούνται και αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικού ελληνικού θεάτρου όμως ε; 

 

Μα ακριβως ετσι οπως τα λες ειναι...Απλα εμενα με κουρασαν αυτες οι περιγραφες απο ενα σημειο και μετα...Η ιστορια ομως μου αρεσε και σε καποια σημεια μου κεντριζε πολυ το ενδιαφερον...Ok, μπορει να μην ειναι στο  top των αγαπημενων μου αλλα χαρηκα που το διαβασα.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 59 από bellezza

Καλωσόρισες vassoulini!!

Αν θες, να το συζητήσουμε το θέμα.

Στις περιγραφές των λεπτομερειών των αντικειμένων και εγώ κουράστηκα σε κάποια σημεία.

Ίσως όμως είχε ως στόχο να τονίσει την υψηλή ποιότητα, άρα και αξία των αντικειμένων και μέσω αυτών την κοινωνική θέση της οικογένειας στο νησί.

Η περιγραφή της πρώτης νύχτας γάμου μου άρεσε! Δεν ήταν ούτε γλυκανάλατη, ούτε πρόστυχη, ήταν αισθησιακή όσο έπρεπε. Έδινε τόσο παραστατικά την ένταση, που είχα την αίσθηση πως βρισκόμουν σε καμιά γωνιά και τους κρυφοκοίταζα!