Aγαπημένα βιβλία

Δεν το γράφω για δικαιολογήσω την ποιότητά του βιβλίου, σε καμία περίπτωση.

Η ποιότητά του κρίνεται από άλλα στοιχεία!

Το γράφω γιατί υπήρξε παραπάνω η απορία για το αν υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν ένα βιβλίο με το συγκεκριμένο τίτλο!

Απ'ότι φαίνεται λοιπόν το διάβασαν αρκετοί!

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 63 από Leigh-Cheri

 

Δεν έχω άποψη για το συγκεκριμένο βιβλίο, 

αλλά βρε μπελέτσα αυτό δεν είναι επιχείρημα. 


Αν το καλοσκεφτείς 

ο πιο επιτυχημένος άνθρωπος του θεάτρου σήμερα (εισπρακτικά εννοώ)

που το θέατρό του είναι πάντοτε γεμάτο 

και όπου κι αν πάει στριμώχνονται για να τον δουν 

είναι ο Σεφερλής  


Εντάξει, τα έργα δεν θεωρούνται και αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικού ελληνικού θεάτρου όμως ε; 

 

 

 

Κα σε εμένα δεν βρίσκεται στο top αγαπημένων συνολικά.

Αλλά από αυτά που διάβασα τελευταία, μου άρεσε περισσότερο από άλλα!

 Ήταν αξιοπρεπέστατο!

Παράθε

ξιοπρεπέστατο

ση:
Σχόλιο # 64 από vassoulini

Μα ακριβως ετσι οπως τα λες ειναι...Απλα εμενα με κουρασαν αυτες οι περιγραφες απο ενα σημειο και μετα...Η ιστορια ομως μου αρεσε και σε καποια σημεια μου κεντριζε πολυ το ενδιαφερον...Ok, μπορει να μην ειναι στο  top των αγαπημενων μου αλλα χαρηκα που το διαβασα.

 

 

 

 

Λοιπον...απο τα βιβλια που διαβασα το 2014 μου αρεσαν παρα πολυ το The fault in our stars του John Green (Λαθος Αστερι, εκδ. Λιβανη) με το οποιο εριξα το κλαμα της ζωης μου, το A walk to Remember του Nicholas Sparks, το Notebook  (αυτα στα αγγλικα γιατι στα ελληνικα δεν τα βρισκεις πλεον.)

Τωρα διαβαζω το Φεγγαρι 2 Ημερων το οποιο ειναι παρα πολυ αναλαφρο σε σχεση με καποια αλλα που διαβασα επισης φετος (Αθηνα: ευτυχως που δν γεννηθηκα ομορφη και Να με θυμασαι- Λεσλι Πηρς) και το διαλεξα μπας και χαλαρωσω λιγο...Επισης εχω αφησει στη μεση εδω και μερες το Ρωμαιος και Ιουλιετα, κι ας ειναι μικρο...δεν προλαβα να το ξαναπιασω και πρεπει να το τελειωσω...
Η λιστα must read ειναι μεγαλη αλλα το ταμειον ειναι μειον, κι ετσι αποφασισα να γραφτω στη δημοτικη βιβλιοθηκη μπας και...

Oλα έχουν αξία στη ζωή...έχετε δίκιο.

Το θέμα είναι ο προγραμματισμός που κάνεις...αν θες ολα τα προλαβαινεις...

Και το μπανακι στην παραλια, και το ταβερνακι, και το παρτάκι στο beach bar, και το χαβαλέ σου στο forum και το καλό βιβλίο.

Προσωπικά προτιμώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που διαβάζουν πολύ και ας φλερτάρουν με τον ψυχίατρο, παρά με ανθρώπους που πέρα από τα σκυλάδικα και τα ξενύχτια δεν ξέρουν τίποτα άλλο.

Όλα επιλογές είναι! Ας κάνει ο καθένας ό,τι θεωρεί καλύτερο!

 

Παρακαλώ το θέμα να μείνει αυστηρά στα βιβλία! Μην το χαλάσουμε το θεματάκι και μου αρέσει πολύ!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 75 από isixos_geroulis

Οχι τιποτα αλλο...αλλα θα τριζουν και μερικα κοκκαλα...

 

ου γαρ ερχεται μονον...

Οσο για τον Καζαντζακη και τον Καββαδια και την Δημουλα κλπ κλπ κλπ...δεν θα το σχολιασω καθολου...θα σας απαντησω με αυτο το τραγουδι...

Νίκος Καββαδίας_Το μαχαίρι - YouTube

Ειναι ενα ποιημα του Ν.Καββαδια...ακου το νοημα των στιχων του και μετα ...σχολιασε το αν θες...

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ισως ο καλυτερος ολων
ακομη μου αρεσει πολυ και ο WILBUR SMITH
διαφορετικο βεβαια το γραψιμο του ενος και του αλλου
απο τον SMITH μου αρεσαν πολυ τα
οι κουρσαροι
μουσωνας
γαλαζιος οριζοντας
στα νυχια του λιονταριου
η δυναμη των οπλων
στην καυτη αμμο    <με αριστα το 10 του δινω 1000>
η χρυση αλεπου
ο θεος ποταμος

Έλα ! Κι εγώ δημοσιογράφος ήθελα να γίνω ... μέχρι που μπήκε και στην Γ'Δέσμη και με φαγατε οι τριτοδεσμίτες. Κατάντησα Ασοεεε-ίτησα (Άσχετο)

-Εμένα πάλι όοοολα τα άλλα της εκτός από αυτό.

- Φακίνου όχι με την καμία (Από τα βιβλία της που έχω διαβάσει "Ζάχαρη στην άκρη", "Γάτα με πέταλα" και ναι και την "Αστραδενή" δε με αρέσει - Τώρα θα μου πεις γιατί διάβασες και τα τρία; Τι να πω; Ήθελα να της δώσω μια (+μια) ευκαιρία μετά την Αστραδενή που ήταν συμπαθητικό , αν και σκληρό. Ουσιαστικά αυτό δε μου άρεσε... σκληρό θέμα η κακοποίηση...)

 

Αααα! Θυμήθηκα και μια άλλη που μου αρέσει!!! Δε θα ήταν σωστό να μην την αναφέρω. Είναι η αγαπημένη μου: Μπελίκα Κουμπαρέλη . Κι αυτή δημοσιογράφος παρεπιπτόντως... Είδες; Όλοι συνάδελφοι βγήκαμε

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 80 από athina1975

Οσο για τον Καζαντζακη και τον Καββαδια και την Δημουλα κλπ κλπ κλπ...δεν θα το σχολιασω καθολου...θα σας απαντησω με αυτο το τραγουδι...

Ειναι ενα ποιημα του Ν.Καββαδια...ακου το νοημα των στιχων του.

 

Ο Δον Μπασίλιο (tanton) σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια!

Εμένα πάλι, για κάποιο λόγο, για καιρό τα αγαπημένα μου βιβλία ήταν αυτά που είχαν εκδοθεί με συγκεντρωμένες κριτικές και άρθρα του Ραφαηλίδη...τα είχε ο πατέρας μου και κάποια στιγμή τα ξετρύπωσα κι έπαθα μια ψιλο-μανία...μα έτρωγα το μεσημέρι, μα στην τουαλέτα ήμουνα(αυτά είναι τα συνήθη μέρη που διαβάζω!) είχα ένα απο δαύτα παραμάσχαλα...τι να πεις, ανωμαλίες...

Εγώ το διάβασα Ά γυμνασίου και είχα σοκαριστεί!!   Ίσως θα έπρεπε να το αφήσω για πιο μετά!

Μου είχε φανεί και εμένα σκληρό βιβλίο, και έτσι σχεδόν το απώθησα από τη μνήμη μου! 

Με το ποστ της Κλέλιας θυμήθηκα πως το είχα διαβάσει...

Παράθεση:
Σχόλιο # 84 από ZiziPelagie

 Αστραδενή που ήταν συμπαθητικό , αν και σκληρό. Ουσιαστικά αυτό δε μου άρεσε... σκληρό θέμα η κακοποίηση...)

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 87 από __mikeman

είχα ένα απο δαύτα παραμάσχαλα...τι να πεις, ανωμαλίες...

 

 

Νέα τεχνολογική ανακάλυψη χρόνια τώρα άγνωστη..

Εκπληκτική, αλλά κρύβει έναν σοβαρό κίνδυνο. Να αλλάξει την ιδέα που έχουμε για τον κόσμο.
ή, ακόμα χειρότερα,
να μας δούμε τι πραγματικά είμαστε μέσα από ένα τέτοιο. Απαπα, αηδίες..

http://www.youtube.com/watch?v=JPkbbQy2eOY

Σαφώς και διάβασα ό,τι λες για τα βιβλία που έχεις διαβάσει εσύ για εσένα/εσύ για την κόρη σου. Και το θέμα δεν είναι ότι δεν αναφέρεις πουθενά ένα βιβλίο για να καταλάβω σε τι αναφέρεσαι εφόσον τη λογοτεχνία και καταξιωμένους συγγραφείς και ποιητές τους θεωρείς "αηδίες", αλλά σε αυτή τη φάση, για να σου μιλήσω ειλικρινά, ανησυχώ και για το τι θεωρείς καν βιβλίο.

Πάντως, το μήνυμά μου πήγαινε ξεκάθαρα σε απάντηση του πρώτου δικού σου στην τέταρτη σελίδα περίπου. Δεν έκρινε τη συνολική σου προσωπικότητα αλλά τη μεμονωμένη άποψη που διατύπωσες για τη λογοτεχνία και τους συγγραφείς της εν γένει. Αν θεωρείς ότι εγώ σε εκθέτω ή σε προσβάλλω με αυτά που λέω, κάνεις μεγάλο λάθος, γιατί πολύ απλά αυτό το έκανες μόνη σου με την άποψη που διατύπωσες. Το χειρότερο είναι ότι ούτε καν το καταλαβαίνεις. Εφόσον, όμως, καταθέτεις με τέτοια σιγουριά, βεβαιότητα κι αυτοπεποίθηση μια τόσο άξια για γέλια κατά τη γνώμη μου άποψη, να είσαι έτοιμη να δεχτείς και την αντίστοιχη κριτική. Τώρα, αν επικοινωνώ με τον εγκέφαλό μου όπως τόσο κομψά το θέτεις, ναι, πιστεύω ότι το κάνω. Πολύ περισσότερο απ'ό,τι επικοινωνείς εσύ με το δικό σου, σίγουρα πάντως.

Αυτά. Φεύγω πριν κλειδωθεί κι αυτό το θέμα που συμμετέχω. Γιατί αν συνεχίσεις να απαντάς, θα απαντάω κι εγώ και σίγουρα θα πάει για διαγραφή με αυτά που θα γράψω -δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου- από την αγανάκτησή μου σε αυτά που θα διαβάζω από εσένα.

 

Γερούλη,

εσενα θα σου αρέσει αυτό

Πηγαίνουμε ταξίδι, και παίζουμε τέντα στο αυτοκίνητο το Λύχνο του Αλλαδίνου, και έχουμε παρασυρθεί οι τέσσερεις μεγαλύτεροι και τραγουδάμε με πάθος "κόκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά", οπότε το μικρότερο παιδί μου περιμένει υπομονετικά να τελειώσει η περφόρμανς για να ρωτήσει

"μαμά, ποιός είναι αυτός ο Πειρατής Ρεγάλος;"

Και όποιον

αμφισβητεί την αξία των βιβλίων,

τον παραπέμπω στον ανυπέρβλητο Groucho Marx

Τώρα συγγνώμη τζούλια, μπήκες σε ένα τόπικ με θέμα τα βιβλία και χαρακτήρισες "καζαντζάκηδες, καβαδίες, ελύτηδες κτλ κτλ" ως "λογοτεχνικές αηδίες", είπες ότι...εξοργίζεσαι οταν βλέπεις την κόρη σου με ένα βιβλίο στο χέρι, και περίμενες να ακούσεις...τι ακριβώς?? Μιλάς για "επίδειξη πνεύματος"...οταν νομίζεις ότι μπορείς εσύ να "ακυρώνεις"(που δεν μπορείς βέβαια) με τόσο "κωλοπαιδισμό" αυτούς τους ανθρώπους, τι ακριβώς κάνεις, "επίδειξη" δεν κάνεις? Με γεια σου και χαρά σου αν δεν σ'αρέσει να διαβάζεις λογοτεχνία, δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά ήσουν γελοιωδώς προκλητική σε σημείο τρολλαρίσματος...και έκλεισες το ποστ σου με "κλείσε το στόμα σου ταντόν"...

 

...και τελικά ακόμα δεν έχουμε μάθει ποια βιβλία είναι αυτά που σ'αρέσουν...επιστημονικά? δοκίμια? μαγειρικής? αυτοβιογραφίες? "αυτοβοήθειας"? "100 τρόποι πως να γίνετε ευτυχισμένοι και εκατομμυριούχοι σε 8 εβδομάδες"? Το θέμα αυτό ρωτάει, μπορούσες απλώς να τα αναφέρεις όπως κάναμε όλοι οι υπόλοιποι και να γίνει μια ωραιότατη συζήτηση...αλλά, συγγνώμη που το λέω, με το κουτοπόνηρο θράσος που σε χαρακτηρίζει τρωγόσουνα για σαματά...ως τώρα είχα κάποιες επιφυλάξεις για σένα ότι ίσως δεν είσαι ο τύπος της "κυράτσας" που πολλοί νομίζουν αλλά με αυτό εδώ πέρα μου τελείωσαν...όχι ότι όφείλεις να δίνεις δεκαρούλα τσακιστή για την γνώμη μου, απλώς το αναφέρω...

 

Αλλά και για να πω και για τον τάντονα, οτι δεν είναι ανάγκη σε κάθε παρόμοιο θέμα να σχολιάζει συνεχώς τα γούστα των άλλων με ειρωνία οπως κάνει με Κλέλια, Μπελέζα κτλ κτλ...κάτι που εμένα μου χτυπάει πάρα πολύ άσχημα...νομίζω εδώ δεν είμαστε σχολική αίθουσα και δεν βαθμολογούμαστε απο κανένα, ούτε θα φοβόμαστε να πούμε αν μας αρέσει ή οχι το τάδε βιβλίο ή η δείνα ταινία που δεν γουστάρεις τάντονα... συχνά παρουσιάζεις την προσωπική σου γνώμη σαν να είναι θέσφατο και όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι και ανίδεοι αν διαφωνούν...εμένα λοιπόν η αγαπημένη μου ταινία είναι το "Fight Club", η δεύτερη το "Dark City" και η τρίτη οι "Δώδεκα Πίθηκοι"...και να μου πεις ειρωνικά ότι έχω γούστα εφήβου και μυαλό δωδεκάχρονου, απο το ένα αυτί θα μου μπει και απο το άλλο θα βγεί...σε σέβομαι, αλλά δεν θα σε προσκυνήσω κιόλας... 

χμ

Αγαπημένα βιβλία ε?
Δεν θα ξεχωρίσω τα βιβλία ως βιβλία, παρα ως προς τους δημιουργούς τους
γιατί σχεδόν ποτέ δεν διαβάζω μόνο ενα βιβλίο απο εναν συγγραφέα/ποιητή.
Αγαπημένους λοιπόν νιώθω τους εξής:
το Νίκο Καζαντζάκη που μου έδειξε την Ουσία πίσω απο τη γραφή.
τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη που μου έδειξε την ευλαβική του τραγικότητα.
Το Γιώργο Σεφέρη για τα ομορφότερα Ελληνικά που απόλαυσα ποτέ σε έργο.
Τον Οδυσσέα Ελύτη γιατί το Άξιον Εστί του, περιλαμβάνει, στα 3 μέρη του
την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, με εικόνες, μυρωδιές, θάλασσα και αίμα.
Τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκεζ και την Ιζαμπέλ Αλιέντε, γιατί τα έργα τους 
"μυρίζουν"  άλλη γη και πολιτισμούς αλλιώτικους απο το δικό μας.
Το Ναζίμ Χικμέτ που ομόρφυνε τα πρώτα μου διαβάσματα.
Τον Κάφκα για τη σκληρότητά του.
Τον κινέζο Μο Γιάν  που με σόκαρε με τις περιγραφές του.
Τον Εμπειρίκο και το Λόρκα που μου έδειξαν οτι οι λέξεις έχουν χρώμα 
και ήθος, ακόμα και όταν μοιάζουν ασύνδετες.
Τον D. Goleman που μου έλυσε πολλές απορίες.
Τέλος το Ντίνο Χριστιανόπουλο γιατί γράφει ως Άνθρωπος.

Αυτά...προς το παρόν