Eφορευτική

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από Rhadamanthus

Προσωπικά, λίγο με ενδιαφέρει αυτό που επιλέγει να κρατήσει κάποιος απο εμένα. Αν θέλει να εστιάσει στο συντακτικό, δικαίωμα του. Άν πάλι δεν θέλει να εστιάσει πουθενά, ακόμη καλύτερα.

Για όσο χρόνο λοιπόν θα βρίσκομαι σε αυτό το χώρο, γιατί μπορεί να είμαι και "περαστικός" που λένε, θα γράφω  ό,τι, όταν και κυρίως ΟΠΩΣ μου αρέσει.

Νομίζω πως έχω πλήρη και νηφάλια συναίσθηση του χώρου που δραστηριοποιούμαι και δεν επιδιώκω τίποτα πέραν της συμμετοχής μου. Δεν ήρθα ούτε για να το παίξω επιστήμονας, ούτε να διεκδικήσω το αλάθητο. Θα μπορούσα να επιλέξω άλλους, καταλληλότερους χώρους για κάτι τέτοιο.
Αυτό σημαίνει πως δεν ανταγωνίζομαι κανέναν και για τίποτα. Και όταν δεν προσμένεις τίποτα, αποκτάς και πλεονέκτημα έναντι αυτών που βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα.

Τώρα, αν κάποιοι αρέσκονται στο να "περιμένουν στην γωνία", λίγο με νοιάζει.

Θα με ενδιέφερε περισσότερο να "καταρρίψουν" τις απόψεις μου, παρά το συντακτικό μου.
Για την "ταμπακιέρα" λοιπόν, τίποτα;

 

Συγνώμη που επεμβαίνω στα "οικογενειακά" σας, αλλά επί της ουσίας και μιας και το παρόν φορούμι έχει να κάνει με τις διαπροσωπικές σχέσεις και με τη συμβουλευτική σε επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό επίπεδο, έχω να πω πως περαν του ότι έχετε ξεφύγει από το θέμα (πράγμα συνήθες εδώ μέσα, που το κάνω κι εγώ...), υπάρχουν και "ψαράδες" οι οποίοι ρίχνουν το δόλωμα και ότι πιάσουν.

Όταν κάποιος κάνει μομφή σχετικά με ένα λάθος που κάναμε, ενώ δεν θα έπρεπε να το κάνουμε λογο της ιδιότητάς μας (γιατροί, δικηγόροι), τότε, σε περίπτωση που αυτό προκαλέσει την αντίδρασή μας (απολογία), σημαίνει πως κατ' αρχήν ξεχνάμε το ότι είμαστε άνθρωποι (άρα κάνουμε και λάθοι) και κατα δεύτερο παραβλέπουμε το αν η κριτική αυτή που μας ασκήθηκε ήταν καλοπροαίτερη ή όχι.

Με λίγα λόγια ενδίδουμε στην επιθυμία-ανάγκη του άλλου να μας "κακοποιήσει ψυχικά-συναισθηματικά". Βέβαια, εδώ μέσα δεν μας περιορίζει κανείς άλλος σε αυτό το τριπάκι, εκτός από τις παγίδες στη σκέψη μας (λανθασμένει νοοτροπία).