σε αδιεξοδο...

σε αδιεξοδο...

Γεια σε ολους,

για να φτασω εγω σε σημειο να ζηταω βοηθεια σε φορουμ ειμαι πραγματικα σε αδιεξοδο..αλλα χρειαζομαι μια συμβουλη ειτε θετικη ειτε αρνητικη επειδη κοντευ να τρελαθω!Γνρισα τον αντρα μου πριν απο δυο χρονια περιπου σε γνωστο σαιτ κοινωνικης δυκτιωσης,μιλουσαμε σαν φιλοι αρχικα και στη συνεχεια καταντησαμε να εχουμε ανταλαξει τηλεφνα και να μιλαμε 19 ωρες τη μερα χωρις υπερβολη!!Εγω θεσσαλονικια εκεινος Γιαννιωτης...η αποσταση μεταξυ μας καταλαβαινετε δε βοηθουσε για αυτο και δε το εβλεπα μακροπροθεσμα!Αποφασισαμε μετα απο 5 μηνες να βρεθουμε απο κοντα αν και το απεφευγα και δν ηθελα με τιποτα..στο τελος επεισα τν εαυτο μου και ειπα να παω να τν δω εστω για μια μοναδικη φορα μιας και μετα απο τοσο κοντα που ειχαμε ερθει τουλαχιστν ενας καφες αξιζε!τν συναντησα και ολα ηταν σαν παραμυθι...η μια φορα εγινε 2..3...4..10..και παει λεγοντας...καταντησαμε να κανουμε εναλλαξ αμετρητα χιλιομετρα για να βρεθουμε καθε δευτερη σχεδων μερα και μας αρκουσε να καθομαστε αγκαλιασμενοι σε ενα παρκακι και απλα να κοιταζομαστε!ηταν ονειρικα και μαγικα...δν πιστευα στις σχεσεις απο αποσταση και προσπαθουσα να πεισω τν εαυτο μου οτι οπου ναναι θα τελειωσει ομως γινοταν ολο και πιο δυνατο...εκανε απιστευτες θυσιες για μενα..ερχοταν να με βρει ανα πασα ρα και στιγμη μου εφερνε λευκα τριανταφυλα και μου ελεγε λογια που δν πιστευω οτι εχω ξανακουσει ουτε καν σε ρομαντικη ταινια με 10 οσκαρ!!μεχρι που ολο αυτο δν μας ηταν αρκετο και αρχισε να μου ζηταει να φυγω μαζι του στα ιωαννινα...μου κοστισε να το αποφασισω..τσακωθηκα με φιλους συγγενεις και αναγκαστικα να κανω περα ολα οσα ειχα στη πολη μου και να παω εκει και να ξαναρχισω απο το μηδεν!το εκανα τελικα και τον ακολουθησα...εκει δε μου ηταν ολα ροδινα...ζοριστικα πολυ..εκεινος ειχε δικο του μαγαζι εκει και η οικογενεια του δε συμφωνουσε με μας..(ειμαστε και οι δυο 25 χρονων)..οποτε εκει που τν στυριζαν και τν βοηθουσαν τν παρατησαν και μειναμε τελειως μονοι με αποτελεσμα να μη του ξαναμιλησουν...εγω επειδη ενιωθα τυψεις και δν ηθελα να ειναι μονος του πηγαινα και δουλευα στο πλαι του απο τις 3 τη νυχτα εως τις 6 το απογευμα 1 ολοκληρο χρονο...ειμασταν ενωμενοι και τπτ δε μας χωριζε...ολη μερα μαζι..με τν καιρο δν ξερω αν τα προβληματα τα οικονομικα τα οικογενειακα η ολα μας αλλαξαν...αλλα γινομασταν ολο και πιο κρυοι μεταξυ μας...ενω γελαμε πολυ και διασκεδαζουμε δν υπαρχει καθολου ερωτας παθος ουτε καν τρυφεροτητα...παντρευτηκαμε μεσα σε 6 μηνες και ενα χρονο μετα εμεινα εγκυος..η οικογενεια του καπως μετανιωσε και τωρα εχουμε καποιες τυπικες σχεσεις...το θεμα ειναι οτι ειμαι 5 μηνων εγκυος και δυστηχησμενη..δεν μπορω να χαρω τιθποτα...σκεφτομαι μονο να φυγω...να τα παρατησω ολα και να παω θεσσαλονικη..ξερω οτι θα ειναι δυσκολο ειδηκα τωρα ετσι οπως ειμαι αλλα δν βλεπω αλλη λυση...δε μου δινει συμασια...δε με φιλαει πια..και αν προσπαθω εγω τραβιεται...για σεξ ουτε κουβεντα ετσι...ειδηκα αποταν εμαθα την εγκυμοσυνη δε θυμαμαι καν πως ειναι...δε θελει τπτ...δε με κερατωνει γιατι ειμαστε 24 ωρες μαζι,,,αν και μερικες φορες ευχομαι να το εκανε γιατι τουλαχιστων θα ηξερα τι εφταιγε...ξερω πως καταβαθος μαγαπαει αλλα δε μπορ να ζησω ετσι...θελω να ζησω ευτηχησμενη και ερωτευμενη...δε μπορω να συμβιβαστω απο τα 26 σε μια φιλικη σχεση..μονο και μονο για το παιδι που ερχεται...δε μας αξιζει αυτο..τα εχω κανει σκατα...δε ξερω τι να κανω...βοηθηστε με!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από maraki9759

δε μου δινει συμασια...δε με φιλαει πια..και αν προσπαθω εγω τραβιεται...για σεξ ουτε κουβεντα ετσι...ειδηκα αποταν εμαθα την εγκυμοσυνη δε θυμαμαι καν πως ειναι...δε θελει τπτ...

 

Βρε Μαράκι, 

δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος από εδώ μέσα, 

ή κάποιος άλλος γενικότερα. 

Το πιο πιθανό είναι ο καθένας να σου πει το μακρύ του και το κοντό του. 

και να βρεθείς κατηγορούμενη ότι βιάστηκες κλπ. 

 

Στη φάση που είσαι, η ουσία είναι μία. 

Να ηρεμήσεις λόγω της κατάστασής σου 

και επίσης επειδή ο πανικός δεν βοηθά ποτέ στο να σκεφτείς καθαρά. 

 

Συζήτησες μαζί του τα παραπάνω; 

 

αν ναι, τι σου είπε ο ίδιος; 

 

 

Καλησπέρα και καλώς όρισες!

Να σου ευχηθώ αρχικά, να έχεις με το καλό το μωρό σου σε λίγους μήνες!

Προς το παρόν ηρέμησε και να έχεις πάντα στο μυαλό σου πως όλα λύνονται.

Τώρα χρειάζεσαι ηρεμία, να κρατάς το μυαλό και το κορμί σου ήρεμα

για να έρθει στον κόσμο το παιδί σας υγιές και με σένα ήσυχη.

Κάνε σαν να τα "παγώνεις" για λίγο όλα αυτά που σε βασανίζουν,

σαν να αφορούν σε κάποιον άλλο άνθρωπο.

Ορμονικά και μόνο, συμβαίνουν πολλά μέσα σου, γιαυτό
και χρειάζεται να περιμένεις δίνοντάς σου μια περίοδο χάριτος
και σε σένα και στον άντρα σου και στα προβλήματά σας.

Όταν θα έρθει το παιδάκι με το καλό,
θα μπορείτε να δείτε πιο καθαρά και τα μεταξύ σας
και το κατά πόσο μπορείτε να τα λύσετε.

τα συζητησα αλλα δειχνει να τα αγνοει τελειως...γενικα αντιμετωπιζει τα παντα με μια ανωριμοτητα και ειρωνια...ολα ειναι αστεια και παιχνιδι για εκεινων...ισως εχετε δικιο...αλλα δε μπορω να μεινω και να γεννησω εδω και να τα περιπλεξω ολα ακομα περισσοτερο...σας ευχαριστω πολυ κοριτσια! 

Ίσως να κάνει πως τα παίρνει στην πλάκα

για να ελαφρύνει το κλίμα.

Αν πιστεύεις πως θα σου κάνει καλό,

συζητήστε το να πας για λίγο καιρό στους δικούς σου

όσο να 'ναι, θα ηρεμήσεις αν βρεθείς για λίγο με την οικογένειά σου.

Όπως και να έχει όμως, μην τα βάζεις όλα μαζί στο κεφάλι σου γιατί έτσι μοιάζουν βουνό.

Αμερικανιες...απ' αυτες στις οποιες εκτιμησα βαθυτατα, την Μελανι Γκριφιθ

 Και στην Ελλάδα οι άνθρωποι

 αγαπιούνται

 κάνουν μωρά

 περνούν δυσκολίες

 ξεπερνούν δυσκολίες.

Τα αφοριστικά "αμερικανιές" κλπ

δεν αποτελούν πρόταση

ειδικά όταν αυτή ζητείται

απο μια κοπέλα  που κυοφορεί

και ζει τη δική της αγωνία.

 

Ξέρεις, αυτό το "τα παίρνω όλα στην πλάκα" 
είναι μία μορφή άμυνας για κάποιους. 
Όταν τα προβλήματα συσσωρεύονται και φτάνουν να σε πνίγουν 
έχεις δύο επιλογές. 
Ή θα το αφήσεις να σε πάρει μαζί του, με ότι αυτό συνεπάγεται
ή θα το ρίξεις λιγάκι στην πλάκα γιατί αλλιώς θα τρελαθείς. 

Και απ' ότι έχεις δει, στην εποχή που ζούμε, δεν είναι και τόσο δύσκολο να συμβεί. 

Μαράκι, δεν ξέρω σε τι κλίμα γίνονται οι συζητήσεις σας, 
αλλά πάντοτε πίστευα πως η έντονη συζήτηση είναι ο πιο λάθος τρόπος 
για να κάνεις τον άλλον να σε ακούσει. Όσο δίκιο και να έχεις. 

Κάνε αυτό που σου λέει η Σαν. 
Φύγε για λίγο και προσπάθησε να ηρεμήσεις. 
Το να βρεθείς στο περιβάλλον σου, θα σε βοηθήσει πολύ 
να δώσεις λίγο χρόνο σε εσένα και στο μυαλό σου να ξεκουραστεί. 


Όταν γυρίσεις, θα κάνεις μία ήρεμη συζήτηση (όχι πολλές και συνεχείς) 
εφ' όλης της ύλης πλέον. 
Πες του πως νιώθεις μόνη. 
Πως δεν νιώθεις πια ότι τον έχεις δίπλα σου, όπως παλιά. 
Πως τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεσαι τη στήριξή του. 

Μην τον κατηγορήσεις. Μίλησέ του. 

Καν' τον να δει πως πραγματικά νιώθεις. 

Άλλωστε δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις 
χωρίς να έχεις ακούσει τι είναι διατεθειμένος να κάνει και εκείνος 
από εδώ και πέρα. 

 

Μαιστα...

Το κείμενο σας είναι πολύ μικρό και δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά.

Στο ίδιο αδιέξοδο που είσαι εσύ, μάλλον βρίσκεται και εκείνος. 

Πέσατε και οι δύο κατευθείαν στα βαθιά και μάλιστα με κλωτσιές. Η άρνηση των δικών του να σας βοηθήσουν στο ξεκίνημα σας ήταν καταλυτική πιστεύω. 
Δεν ξέρω ειλικρινά τι να σου προτείνω. Το μόνο σίγουρο που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι ήρεμη γιατί πλέον είσαι υπεύθυνη και για έναν άνθρωπο που δημιουργείται μέσα σου. 
Ελπίζω όλα να αλλάξουν και να γίνεις όσο ευτυχισμένη ήσουν και ακόμα περισσότερο.

 Γυρνα στη μαμα σου στη θεσνικη επειγοντως.

Οι παραγοντες ειναι πολλοι...

αλλα οπως περιγραφεις και αφηνεις να εννοηθει υπηρξε επι μακρον
μια αληθινη ελξη και χημεια μεταξυ σας που απαιτησε θυσιες,
οι οποιες εγιναν και πηγατε στα Γιαννενα (με δυο παπουτσια πανινα).
Ευγε!
Τα υπολοιπα σαν αδυναμια διαχειρισης μιας αλλαγης (που ειναι εξελιξη)
στη σχεση (γαμος) φαινεται να ειναι τοσο και απο τους δυο, οσο και απο
το περιβαλλον σας.
Μην φοβαστε το Θαυμα της Φυσης.
Συνεχιστε το δρομο προς την Ολοκληρωση της Ευτυχιας σας κι ας διστασατε λιγο
για κατι πρωτογνωρο και ισως αγνωστο.
Χρειαζεται να βρεις φιλους-συμμαχους σ' αυτο και ενδεχομενως βοηθεια
αλλα αν φαινεται καπου-καπου οτι αυτα λειπουν δεν χαθηκε και ο κοσμος!
Σε μερικες περιπτωσεις μπορει να βοηθησει και η απομακρυνση αλλα κατα τη γνωμη μου θελει προσεκτικοτερη διαχειριση απο την παρουσια και εμπλεκονται περισσοτερο
<αναρμοδιοι> στα χωραφια σας. Εξαλλου και ο τσακωμος ενος ζευγαριου -που δεν εχετε- Επικοινωνια ειναι, κατι σαφως καλυτερο απ την Ακοινωνια.

Ο Αγώνας της Ζωής,
Καλή Δύναμη,
Τα Πράγματα Αλλάζουν

Γιαννιώτης..?

Λυπάμαι, αλλά την έχεις πατήσει άσχημα!!!
(Δεν ήξερες, δε ρώταγες???)
Άσε τους έρωτες, τα φιλια και το σεξ... και κοίτα
φυλάξου από παντού: Προπαντός οικονομικά -
τραπεζικά - φορολογικά - χρέη - πιστώσεις -
κάρτες - δάνεια - αυτοκίνητα - κινητά και ακίνητα...
Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα, μίλα με τους δικούς σου.
Δεν θέλω να σε πανικοβάλω..!!!
Να σε προφυλάξω θέλω...

Δώσε βάση στην κουλτούρα που έχουν...
στο πώς συμπεριφέρονται γενικά οι αντρες στις γυναίκες..
στην αλαζονεία, στο σωβινισμό, στην εκμετάλλευση...
Κάθεται να συζητήσετε??? Όχι! Πετάει μια ειρωνεία και
σηκώνεται και φεύγει... Όλα θα μείνουν άλυτα, τσάμπα σκας..

Δεν θα έλεγα να ζητήσεις διαζύγιο... αυτή τη στιγμή όχι.
Ούτε να φύγεις απότομα... Πήγαινε λίγο στη μητέρα σου,
ας έρθει και η μητέρα σου λίγο εκεί... Θα σου πάρει χρόνο...
Προσπάθησε μήπως σώνεται η κατάσταση, μήπως δεν είναι
εντελώς μουλάρι, μήπως έχει στο βάθος κάποια φλέβα ευαισθησίας...

(Συγνώμη, αλλά φυσσάω και το γιαούρτι...)

Μαμακιας, τι περιμενεις? Κανει και παιδια μετα...

Αν και προσωπικα θεωρω πως η ιστορια σας εχει τελειωσει, κανε μια τελευταια προσπαθεια ερχομενη στην Θεσσαλονικη, μηπως ο τυπος και οι δικοι του ταρακουνηθουν, και αλλαξει πιεζομενος ο δικος σου τακτικη και σταση απεναντι σου.

Εαν τιποτε δεν αλλαξει το ταξιδι σου αυτο, νομιζω πως το διαζυγιο ειναι πλεον μονοδρομος για σενα.

Βλεπεις, πειστηκες πολυ ευκολα, και τωρα θα την πληρωσεις. Διοτι ρε κοπελλια, η πειρα λεει, πως ΠΟΤΕ δεν παιρνουμε στα σοβαρα αρσενικο μικροτερο απο τα 40, και αυτο οχι παντοτε, και οχι σιγουρα.

γιαννιωτης;

 

η απολυτη μπουρτζιαση ...τσιγκουνια ...τομαρια ...αξεσια ...

 

μπαστουνοβλαχος με τα ουλα ...του ...ορθιο ζωον και λιγα λεω ...

 

νοοτροπια και καταγωγη ...

 

εχε χαριν που ξεμεινε απο τα νιατα μου ...

 

τωρα πλεον τον εχω για πατακι να σκουπιζω τα ποδια μου ...

 

ουτε κι αυτο ...

 

φτου φτου φτου ...

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από Cruella-DeVil

Γιαννιώτης..?

Λυπάμαι, αλλά την έχεις πατήσει άσχημα!!!
(Δεν ήξερες, δε ρώταγες???)
Άσε τους έρωτες, τα φιλια και το σεξ... και κοίτα
φυλάξου από παντού: Προπαντός οικονομικά -
τραπεζικά - φορολογικά - χρέη - πιστώσεις -
κάρτες - δάνεια - αυτοκίνητα - κινητά και ακίνητα...
Έχε τα μάτια σου δεκατέσσερα, μίλα με τους δικούς σου.
Δεν θέλω να σε πανικοβάλω..!!!
Να σε προφυλάξω θέλω...

Δώσε βάση στην κουλτούρα που έχουν...
στο πώς συμπεριφέρονται γενικά οι αντρες στις γυναίκες..
στην αλαζονεία, στο σωβινισμό, στην εκμετάλλευση...
Κάθεται να συζητήσετε??? Όχι! Πετάει μια ειρωνεία και
σηκώνεται και φεύγει... Όλα θα μείνουν άλυτα, τσάμπα σκας..

Δεν θα έλεγα να ζητήσεις διαζύγιο... αυτή τη στιγμή όχι.
Ούτε να φύγεις απότομα... Πήγαινε λίγο στη μητέρα σου,
ας έρθει και η μητέρα σου λίγο εκεί... Θα σου πάρει χρόνο...
Προσπάθησε μήπως σώνεται η κατάσταση, μήπως δεν είναι
εντελώς μουλάρι, μήπως έχει στο βάθος κάποια φλέβα ευαισθησίας...

(Συγνώμη, αλλά φυσσάω και το γιαούρτι...)

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από maraki9759

σε αδιεξοδο...

Γεια σε ολους,

για να φτασω εγω σε σημειο να ζηταω βοηθεια σε φορουμ ειμαι πραγματικα σε αδιεξοδο..αλλα χρειαζομαι μια συμβουλη ειτε θετικη ειτε αρνητικη επειδη κοντευ να τρελαθω!Γνρισα τον αντρα μου πριν απο δυο χρονια περιπου σε γνωστο σαιτ κοινωνικης δυκτιωσης,μιλουσαμε σαν φιλοι αρχικα και στη συνεχεια καταντησαμε να εχουμε ανταλαξει τηλεφνα και να μιλαμε 19 ωρες τη μερα χωρις υπερβολη!!Εγω θεσσαλονικια εκεινος Γιαννιωτης...η αποσταση μεταξυ μας καταλαβαινετε δε βοηθουσε για αυτο και δε το εβλεπα μακροπροθεσμα!Αποφασισαμε μετα απο 5 μηνες να βρεθουμε απο κοντα αν και το απεφευγα και δν ηθελα με τιποτα..στο τελος επεισα τν εαυτο μου και ειπα να παω να τν δω εστω για μια μοναδικη φορα μιας και μετα απο τοσο κοντα που ειχαμε ερθει τουλαχιστν ενας καφες αξιζε!τν συναντησα και ολα ηταν σαν παραμυθι...η μια φορα εγινε 2..3...4..10..και παει λεγοντας...καταντησαμε να κανουμε εναλλαξ αμετρητα χιλιομετρα για να βρεθουμε καθε δευτερη σχεδων μερα και μας αρκουσε να καθομαστε αγκαλιασμενοι σε ενα παρκακι και απλα να κοιταζομαστε!ηταν ονειρικα και μαγικα...δν πιστευα στις σχεσεις απο αποσταση και προσπαθουσα να πεισω τν εαυτο μου οτι οπου ναναι θα τελειωσει ομως γινοταν ολο και πιο δυνατο...εκανε απιστευτες θυσιες για μενα..ερχοταν να με βρει ανα πασα ρα και στιγμη μου εφερνε λευκα τριανταφυλα και μου ελεγε λογια που δν πιστευω οτι εχω ξανακουσει ουτε καν σε ρομαντικη ταινια με 10 οσκαρ!!μεχρι που ολο αυτο δν μας ηταν αρκετο και αρχισε να μου ζηταει να φυγω μαζι του στα ιωαννινα...μου κοστισε να το αποφασισω..τσακωθηκα με φιλους συγγενεις και αναγκαστικα να κανω περα ολα οσα ειχα στη πολη μου και να παω εκει και να ξαναρχισω απο το μηδεν!το εκανα τελικα και τον ακολουθησα...εκει δε μου ηταν ολα ροδινα...ζοριστικα πολυ..εκεινος ειχε δικο του μαγαζι εκει και η οικογενεια του δε συμφωνουσε με μας..(ειμαστε και οι δυο 25 χρονων)..οποτε εκει που τν στυριζαν και τν βοηθουσαν τν παρατησαν και μειναμε τελειως μονοι με αποτελεσμα να μη του ξαναμιλησουν...εγω επειδη ενιωθα τυψεις και δν ηθελα να ειναι μονος του πηγαινα και δουλευα στο πλαι του απο τις 3 τη νυχτα εως τις 6 το απογευμα 1 ολοκληρο χρονο...ειμασταν ενωμενοι και τπτ δε μας χωριζε...ολη μερα μαζι..με τν καιρο δν ξερω αν τα προβληματα τα οικονομικα τα οικογενειακα η ολα μας αλλαξαν...αλλα γινομασταν ολο και πιο κρυοι μεταξυ μας...ενω γελαμε πολυ και διασκεδαζουμε δν υπαρχει καθολου ερωτας παθος ουτε καν τρυφεροτητα...παντρευτηκαμε μεσα σε 6 μηνες και ενα χρονο μετα εμεινα εγκυος..η οικογενεια του καπως μετανιωσε και τωρα εχουμε καποιες τυπικες σχεσεις...το θεμα ειναι οτι ειμαι 5 μηνων εγκυος και δυστηχησμενη..δεν μπορω να χαρω τιθποτα...σκεφτομαι μονο να φυγω...να τα παρατησω ολα και να παω θεσσαλονικη..ξερω οτι θα ειναι δυσκολο ειδηκα τωρα ετσι οπως ειμαι αλλα δν βλεπω αλλη λυση...δε μου δινει συμασια...δε με φιλαει πια..και αν προσπαθω εγω τραβιεται...για σεξ ουτε κουβεντα ετσι...ειδηκα αποταν εμαθα την εγκυμοσυνη δε θυμαμαι καν πως ειναι...δε θελει τπτ...δε με κερατωνει γιατι ειμαστε 24 ωρες μαζι,,,αν και μερικες φορες ευχομαι να το εκανε γιατι τουλαχιστων θα ηξερα τι εφταιγε...ξερω πως καταβαθος μαγαπαει αλλα δε μπορ να ζησω ετσι...θελω να ζησω ευτηχησμενη και ερωτευμενη...δε μπορω να συμβιβαστω απο τα 26 σε μια φιλικη σχεση..μονο και μονο για το παιδι που ερχεται...δε μας αξιζει αυτο..τα εχω κανει σκατα...δε ξερω τι να κανω...βοηθηστε με!

 

Αυτή την περίοδο πρέπει όσο το δυνατόν να είσαι ήρεμη και χαρούμενη.

Το στρες της μητέρας στην εγκυμοσύνη έχει σαν αποτέλεσμα,  βιοχημικές και ορμονικές αλλαγές, την αυξημένη παραγωγή ορμονών όπως η κορτιζόλη στο εμβρυικό περιβάλλον, που τελικά μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το έμβρυο. Ακόμα και ιδιοσυγκρασιακά αργότερα όταν πλέον θα έχει γεννηθεί. Aν το να επιστρέψεις κοντά στους γονείς θεωρείς ότι θα σε βοηθήσει να είσαι πιο ήρεμη τότε γύρνα κοντά τους. Θα σε βοηθούσε να μάθεις τεχνικές διαχείρισης του στρες, και επίσης να ζητήσεις απο τον άνδρα σου να αποφύγετε τις περιττές εντάσεις μέχρι να ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη. Θα μπορούσες σε αυτό το ενδεχόμενο να του εξηγήσεις πως θα εξετάσετε τα προβλήματα στον γάμο σας μετά την γέννηση του παιδιού σας, και αν είναι δυνατόν αυτό το διάστημα να σου σταθεί με αγάπη.

Όσον αφορά τον γάμο σου. Μάλλον βιαστήκατε να παντρευτείτε. Η σχέση σας δεν είχε δοκιμαστεί στα δύσκολα, δεν υπήρχε η απαραίτητη τριβή και οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στην συνέχεια έφεραν στην επιφάνεια μια αδυναμία διαχείρισης των δύσκολων συναισθημάτων και κενά όσον αφορά την επικοινωνία σας.

Διότι  το πάγωμα που περιγράφεις, που σας απομάκρυνε και δημιούργησε ένα τοίχο ανάμεσα σας, δεν μπορεί να συνέβη ξαφνικά και χωρίς λόγο. Ήτα το αποτέλεσμα της πίεσης αρνητικών συναισθημάτων προς τα μέσα, η της αδυναμίας σας να τα διαχειριστείτε σωστά κάθε φορά που εμφανιζόντουσαν. έντονη ανησυχία προκαλεί η ατονία στην σεξουαλική σας ζωή, και είναι και αυτή αποτέλεσμα της συναισθηματικής απομάκρυνσης. Ο άνδρας σου μάλλον πρέπει να κατανοήσει ότι για να διατηρηθεί αυτή η σχέση, είναι απαραίτητο να επενδύσει χρόνο και συναίσθημα.

Για να σπάσει τώρα αυτη η αδιαφορία αλλά και η βαρεμάρα θα χρειαστει να δεσμευτεί και ο άνδρας σου σε μια προσπάθεια να διορθωσετε τα κακά κείμενα του γάμου σας. Και στην συνέχεια να μάθετε καινούργιες συνήθειας επικοινωνίας. Για να καταφέρετε να φέρετε ξανά την αγάπη και τα ζεστά συναισθήματα στην επιφάνεια θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί αν διορθωθεί με μια συζήτηση. Ένας σύμβουλος γάμου μπορει να φανεί ιδιαίτερα βοηθητικός σε αυτες τις περιπτώσεις.

Σου εύχομαι να τα καταφέρετε.

 

Τελικα θα συμφωνησω:

Τσιχλα  ειναι

τονε φτυνεις και κολλαει...

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από tzoulia59
γιαννιωτης; 

η απολυτη μπουρτζιαση ...τσιγκουνια ...τομαρια ...αξεσια ... 

μπαστουνοβλαχος με τα ουλα ...του ...ορθιο ζωον και λιγα λεω ...

 νοοτροπια και καταγωγη ...

 

δεν τα πιστευω αυτα ...

 

ποτε δεν τα πιστευα ...

 

κατι δεδομενα κατι γραμματοσημα ...και κατι φτυσιματα ,...

 

ειναι λογικες για σχεσεις  βραχειας διαρκειας ...

 

και οταν δεν θελουμε να ζυμωσουμε ...

 

μπορω να σου βρω χιλιες δικιολογιες ...

 

υγ ,,,γουσταρω τρελα δεδομενιλα ...

Παράθεση:
Σχόλιο # 18 από giorgos170

Τελικα θα συμφωνησω:

Τσιχλα  ειναι

τονε φτυνεις και κολλαει...

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 21 από flat_line

 

Δεν καταλαβαίνω την απάντηση σου στο θέμα

Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένος;

 

Flat, θες να δεις κι άλλο κλείδωμα ε;