Οι πιο όμορφοι άνθρωποι στον κόσμο.

Λυπήθηκα πάρα πολύ στο άκουσμα και αυτής της είδησης.

Τα τελευταία χρόνια έχουν "φύγει" από το Sxeseis πολύ αξιόλογοι άνθρωποι...

Ο Έλικας, η Μονοτόνικ, τώρα ο Τάντονας.

Συγχωρήστε με αν ξεχνώ κάποιον...

Με τον Τάντονα είχαμε μια μικρή διάσταση απόψεων.

Όμως, αυτό δε με εμπόδισε να θαυμάζω τον τρόπο που "αφηγείτο" και που χειριζόταν το λόγο...

Ας αναπαυθεί και αυτός εν ειρήνη... όπως όλοι... που θα τους θυμόμαστε για πάντα...

πω πω ,,,

Στο είχα πει

Γερούλη μου...

το διαισθάνθηκα από το προηγούμενο Σάββατο...

σε ρώτησα μέσα στη βδομάδα...

σου είπα ότι ο νους μου πάει στο κακό πάντα.

Και σήμερα  έμαθα  από φίλη του φόρουμ ότι έγινε αυτό που πίστευα...μου έστειλε μήνυμα.

Ξέρεις που ήμουν όταν το έμαθα; 

εκεί που ο σκύλος του τα έκανε μαντάρα με τα μπαρμπούνια...στον Αη-νικόλα.

Πικράθηκα πολύ, πόνεσα...

να κλάψω ή όχι; 

αυτός έκλαιγε μόνο για μερικούς ανθρώπους...

εγώ θα κλάψω γιατί ήταν από αυτούς τους μοναδικούς...μετά θα πάρω το βιβλίο του αγκαλιά

και θα ξέρω ότι θα είναι πάντα κοντά μας.

Και αύριο ή μεθαύριο θα περάσω από το εδώ σπίτι του για να του πω ένα γεια...

γιατί ξέρω ότι όταν έρθει η δικιά μου η σειρά θα τον βρω στη Μονόπετρα...

και ίσως και καμμιά φορά στον αγαπημένο του Μύλο.

Και κει στη Μονόπετρα θα τον αγκαλιάσω και θα του πω πόσο μας έλειψε.

Κάποτε μου είχε πει για κάτι, ήσουν η μόνη που το κατάλαβες...

Κατά τον ίδιο τρόπο κατάλαβα ότι δεν είναι πια εδώ...

Δάσκαλε σ'αγαπώ και θα μου λείψεις. 

Τα γιασεμιά από δω και πέρα θα μου θυμίζουν μόνο εσένα...

και θα σε νιώθω κάθε βράδυ που θα κοιτώ τα δικά σου

Δηλαδη

ειναι
οριστικο
&
αμετακλητο ?

αφού η φίλη του ρόζα λέει πως την κατάβρισκε όταν  μιλούσαν για αυτόν

παίρνω το θάρρος να πω τη σκέψη μου

συνήθως όταν κάποιος απουσιάζει για καιρό,

κάνω μια μακάβρια ερώτηση, για να αστειευτώ

αλλά δεν μπόρεσα, σκέφτηκα...και αν είναι αλήθεια?

συλλυπητήρια στους οικείους του

θέλω να είναι

ψέμα...

volkswagen

folks
Το κείμενο σας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά.

αριστοκρατικής

καταγωγής γαρ,

Τον είδα τελευταία φορά, πριν 15 περίπου ημέρες, στο στέκι που πέρναγε τα πρωινά, και τα περισσότερα απογεύματα. Παλιότερα είχε πει: "Α, τα πρωινά πάω αλλού!".
Πέρναγα κάθε μέρα, τον έβλεπα πότε με το λάπτοπ, πότε με ένα βιβλίο να τον ταξιδεύει στις σελίδες του. Τότε, δεν τού διέκοπτα ποτέ το ονειροπόλημα.

Πήγαινε εκεί, επειδή είχε την αίσθηση ότι είναι με ανθρώπους, έβλεπε ανθρώπους γύρω του και δεν ένιωθε μόνος.. Θαρρώ πως και για αυτό ήταν και στο σχέσεις. Να αλληλεπιδρά, να προσφέρει κομμάτια τής πλούσιας ζωής του.
Να νιώθει ζωντανός, ψευδαίσθηση ότι κοροϊδεύει το θάνατο, που η διαίσθηση του δεν τού έκρυβε. Το είχα διακρίνει αυτό στις τελευταίες επισκέψεις μου και στα τελευταία του γραπτά εδώ. (ένας υπέροχος άνθρωπος, που έφυγε, στη γριά τρελή που την βοήθησαν στο νοσοκομείο κάποιοι περιθωριακοί... ένιωθε ταύτιση.. και στο πρώτο, και στο δεύτερο.. Ενιωθε - πιστεύω - περιθωριακός κι εκείνος πια.

Ουσιαστικά, φώναζε για ζωή.

Ισως για αυτό και είχε ανάγκη να "τη λέει" σε λίγα μέλη.. για να έχει την αίσθηση ότι ζει.

Και μια φίλη μού είχε πει: "Είμαι σίγουρη πως όταν "πειράζει", γελάνε και τα μουστάκια του!".
Τον βρήκα και του το σχολίασα. "Ε, όχι πάντα!" μού απάντησε! Και όταν η φίλη εκδήλωσε την επιθυμία της να έρθει να τον γνωρίσει, όταν του το μετέφερα, απάντησε : "Είναι ..σίγουρη;"!

Και αυτά τα μάτια του.. πόσο έλαμπαν αυτά τα μάτια, πόσο γλύκαινε όλο του το πρόσωπο, όταν έβλεπαν να τον πλησιάζει άνθρωπος..
"θα μιλήσω με άνθρωπο!", μου λέγανε.. Και ένιωσα και εγώ τη μαγεία, να σε ταξιδεύει με τα λόγια του, σε μέρη που έζησε, σε περιπέτειες που πέρασε.. που θαρρούσες τα ξαναζεί.. και τον άφηνα.. να διηγείται.. να διηγείται..

Τελευταία συζήτηση που κάναμε, για τον κόσμο τού κινηματογράφου. Περιπέτειες από ένα γύρισμα.
Σαν να ήμουν και εγώ εκεί..

Για αυτά, και για πολλά άλλα, τον αγαπώ..


Ηταν ένας μοναχικός άνθρωπος, ένας μοναδικός άνθρωπος...
Θα μου λείψει πολύ..

Εύχομαι με τη καρδιά μου, που την έκανε πλουσιότερη με τη παρουσία του εδώ, τώρα να βρίσκεται με τη πρώην γυναίκα του, που την αγαπούσε κάθε του κύτταρο, τώρα που βρεθήκανε ξανά μετά από χρόνια,
να σχεδιάζουν, μαζί ξανά, ένα ταξίδι, για να το γιορτάσουν...


Καλό δρόμο και καλή διαμονή αγαπημένε μου Τάκη Αντωνόπουλε.. (Τ. Αντων...)

Καλημέρα κ καλή βδομάδα σε όλους μας.

.Είμαι όπως ξέρετε "νέα" στο φόρουμ , όχι στην ηλικία...διαβάζω πολλών τις αναρτήσεις, τις

απαντήσεις κ σε κάποια απαντώ...

.

τον κ. Τάντον, πάντα τον σεβόμουν χωρίς να ξέρω κάτι για αυτόν τον άνθρωπο, χωρίς να έχω μιλήσει, ούτε εδώ αλλά ούτε κ στο τσατ που έμπαινε χωρίς να μιλήσει, καθόταν κ παρακολουθούσε τις συζητήσεις, θεωρούσα ότι κατά κάποιον τρόπο "μελετούσε" συμπεριφορές, ίσως από τα γραφόμενα όλων μας κ μία μέρα μάλιστα νευρίασε γιατί δεν χρησιμοποιούσαν "οι απολίτιστοι" όπως έγραψε τόνους...τότε ήθελα να ξεκαθαρίσω την θέση μου, δεν ξέρω γιατί, θεώρησα ότι έπρεπε να απολογηθώ, να εξηγήσω γιατί δεν έβαζα τόνους...μα γιατί έγραφα από τάμπλετ είπα...δεν το είπε για μένα θεωρώ ,απλά εγώ ένοιωσα ότι έπρεπε να εξηγήσω..

.

Θέλω να πω με αυτό, ότι κάποιοι άνθρωποι, χωρίς να τους ξέρεις, έστω κ για λίγο να τους έχεις διαβάσει, πάντα κατά την δική μου άποψη, σου απορρέουν ένα είδος "σεβασμού", ως προς την ποιότητα των γραπτών τους.

.

.Λυπάμαι που "έφυγε" ένας ακόμα άνθρωπος για την πάνω γειτονιά, δεν κυττάω πόσο χρονών είναι, δεν με αφορά, απλά λυπάμαι όταν φεύγει κάποιος..

.

Για εσάς που τον ξέρετε ή τον γνωρίζετε χρόνια, σας εύχομαι να τον σκέφτεστε με αγάπη, σεβασμό κ αν σας έρχονται στον νου, κουβέντες ή σχόλιά του, να τις γράφετε, είναι καλό να θυμόμαστε αυτούς που μας άφησαν ένα σημάδι στα γραπτά ή στην ζωή μας.

.

.Καλό Ταξίδι κ. Τάντον κ αν συναντήσετε τους γονείς μου, να τους πείτε ότι πάντα θα τους αγαπώ κ μου λείπουν πολύ.

Δεν  το  πιστεύω  

Αργησα πολυ να μαθω ποιος κρυβετε πισω απο το ψευδωνυμο...

Μολις σημερα το εμαθα απο την αναρτηση του Σαμ...

Δεν ειχα ανταλλαξει ουτε μια κουβεντα μαζι του, απο τα θεματα του ειχα διαβασει μερικα...

Δεν τον γνωρισα ποτε ουσιαστικα..

Αλλα, παρ'ολα αυτα σοκαριστηκα χθες απο την αναγγελια του θανατου του...

Ισως γιατι, ακομα και αν αφορα ιντερνετικη γνωριμια, καθημερινως ερχομαστε σε επαφη και "τριβομαατε" με καποιους ανθρωπους, και οταν εκεινοι φευγουν για το μακρυ ταξιδι τους ειναι παντα μισ απωλεια...

Σ'εκεινους που τον γνωρισαν και τον αγαπησαν θα ζει παντα μεσα τους...

Σε ολους τους υπολοιπους θα μεινουν οι ωραιες ιστοριες, η γλαφυροτητα του στις διηγησεις, τα "τσουχτερα" του σχολια...

Τα συλληπητηρια μου στους οικειους του.

Για όσους θα ήθελαν...

Η κηδεία του Τάντονα, (πολιτική κηδεία), θα γίνει αύριο Τρίτη, 4 η ώρα, στο νεκροταφείο Βύρωνα, στην είσοδο, μπροστά στην εκκλησία.

Τελικά είναι αλήθεια. ..

Ένας  υπέροχος  άνθρωπος   !

Για  να  μην  ξεχάσω  ας  γράψω...

Δεν θέλω να ξεχάσω την πρώτη και τελευταία συνάντηση μαζί σου ...

Από τις πρώτες σου κουβέντες το παράπονό σου για την καταστροφή του " ονείρου σου" για εκδρομή που συνεχώς ανέβαλες ...

Για την κάπαρη που ήθελες να φέρεις, να βλέπεις το άνθος της αλλά που δεν γινόταν να ευδοκιμήσει στην Αθήνα... 

Για την υπέρτατη βία της ποινής του θανάτου ...

Για τις εβραιοπούλες που από αυτές εξαρτάται η καταγωγή των παιδιών τους ...

Για το ρυζότο σου με κάσιους ...

Για το όνειρό σου να ανεβάσεις 

Ιφιγένεια εν Ταύροις

Και την πρόκληση για τον σκηνοθέτη μιας και η Τραγωδία έχει έντονα στοιχεία κωμωδίας ...

Αλλά μόνο σε άκουγα εκστατική απολάμβανα την αφήγησή σου και είπα άσε θα ξαναδιαβάσω την τραγωδία και θα ρωτήσω στο μέλλον ... συγκεκριμένα. ... 

και τώρα δεν έχει ...μέλλον ...

Με ρώτησες με ενδιαφέρον και φροντίδα  

είναι καλό το τσάι σου ;

Μετά ήρθε η ώρα να φύγω ... χειραψία παρατεταμένα βλέμματα χωρίς λόγια για χαιρετισμό ...

σαν να ήξερα ότι δεν θα σε ξαναδώ ...

Ήταν το ίδιο κοίταγμα όπως τότε που έβλεπα τη μάνα μου να φεύγει και σκεπτόμουν ...

Η τελευταία ματιά ...

Μόνο που με σένα δεν το κατάλαβα , τώρα το αναγνωρίζω !

Αναγνωρίζω επίσης τον θάνατο που ήταν από "πάνω" μου και τον "ερμήνευα" και τον μνημόνεψα σε πρόσφατο θέμα ... Τον θάνατο που μου στέρησε πολλούς , που τον έκανα φίλο μου για να σταματήσει να μου στερεί ... 

Παράθεση:
Σχόλιο # 73 από rosa_dei_venti

Για όσους θα ήθελαν...

Η κηδεία του Τάντονα, (πολιτική κηδεία), θα γίνει αύριο Τρίτη, 4 η ώρα, στο νεκροταφείο Βύρωνα, στην είσοδο, μπροστά στην εκκλησία.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 73 από rosa_dei_venti

Για όσους θα ήθελαν...

Η κηδεία του Τάντονα, (πολιτική κηδεία), θα γίνει αύριο Τρίτη, 4 η ώρα, στο νεκροταφείο Βύρωνα, στην είσοδο, μπροστά στην εκκλησία.

 

Θεέ μου, πόσο θα ήθελα να έρθω, μα είναι τόσο μακρυά!

Τελικά είμαστε μια οικογένεια...

Σαμ , ο πιο ωραίος επικήδειος! Σ΄ευχαριστούμε

θα θέλαμε ,  να του το πείτε ...

Παράθεση:
Σχόλιο # 73 από rosa_dei_venti

Για όσους θα ήθελαν...

Η κηδεία του Τάντονα, (πολιτική κηδεία), θα γίνει αύριο Τρίτη, 4 η ώρα, στο νεκροταφείο Βύρωνα, στην είσοδο, μπροστά στην εκκλησία.

 

Ρε παιδιά, δεν μπορώ να το χωνέψω, ειλικρινά.
Σκέφτομαι, εμείς οι υπόλοιποι, λέμε και ...χαζά, είμαστε λίγοι μπροστά του.
Αυτός πάντα είχε κάτι ουσιαστικό να πει. Δυστυχώς δεν τον ξέρω, παρά μόνο από δω, αλλά νομίζω ότι το φόρουμ έχασε το πιο σοφό μέλος . Όσο απρόσωποι κι αν είμαστε, ο καθένας έχει δείξει τα χαρακτηριστικά του. Και για τον Τάντονα θα έλεγα πως είναι:  Αξιοπρέπεια και σοφία. 
Γίναμε πνευματικά φτωχότεροι. ...
Νομίζω σήμερα είναι μια μέρα πένθους για το φόρουμ.

Χρονια πριν.

...τοτε που ο γιος ηταν ακομα "πιτσιρικας"...μεναμε Ραφηνα και η Ανδρος ηταν "ενα τσιγαρο δρομος"

Θα παω με την C για μια βδομαδα Ανδρο μου λεει...Σεπτεμβρης πρεπει να ηταν.

Αααα του λεω...σκεφτομαστε να ερθουμε για μια μερα με την L και τον κανακαρη να δουμε την εκθεση που εχει το Μουσειο Γουλανδρη.

Τελεια...θελω να την δω κι εγω...οποτε θα σας περιμενω να την δουμε μαζι...ποτε λετε να ερθετε?

Λεμε Τριτη γιατι την Δευτερα τα Μουσεια ειναι συνηθως κλειστα

Ωραια...γιατι Τεταρτη πρωι γυριζω κι εγω Αθηνα

Φτανουμε Τριτη πρωι...μας περιμενε στο λιμανι...στο δρομο για τη Χωρα μου λεει...εχω κατι για σενα.

Σταματαμε σε μια στροφη του δρομου...δεξια και κατω η θαλασσα...αριστερα σε μια εσοχη ενα καφενεδακι.

Ανεβαινουμε...κρυο νερο και γλυκο κουταλιου...ανθος λεμονιας...πρωτογνωρο...ποσες φορες το εχουμε μνημονευσει απο τοτε...

Κερασε και τον γιο παγωτο...ο πιτσιρικας τον λατρεψε...

Φτασαμε Χωρα...ας πιουμε κι ενα καφε πρωτα...

Παμε μετα στο Μουσειο...ταμπελιτσα...Καθε Τριτη κλειστα

Κατακεφαλα μας ηρθε...

Μια απελπιδα προσπαθεια και στο Ιδρυμα Κυδωνιεως...τα ιδια...

Καταληξαμε σε παραλιακο ταβερνακι...φαγαμε...ηπιαμε...μιλησαμε...φυγαμε...

Χρονια μετα ακομα γελουσαμε μ' αυτο...

Παράθεση:
Σχόλιο # 78 από isixos_geroulis

Χρονια πριν.

...τοτε που ο γιος ηταν ακομα "πιτσιρικας"...μεναμε Ραφηνα και η Ανδρος ηταν "ενα τσιγαρο δρομος"

Θα παω με την C για μια βδομαδα Ανδρο μου λεει...Σεπτεμβρης πρεπει να ηταν.

Αααα του λεω...σκεφτομαστε να ερθουμε για μια μερα με την L και τον κανακαρη να δουμε την εκθεση που εχει το Μουσειο Γουλανδρη.

Τελεια...θελω να την δω κι εγω...οποτε θα σας περιμενω να την δουμε μαζι...ποτε λετε να ερθετε?

Λεμε Τριτη γιατι την Δευτερα τα Μουσεια ειναι συνηθως κλειστα

Ωραια...γιατι Τεταρτη πρωι γυριζω κι εγω Αθηνα

Φτανουμε Τριτη πρωι...μας περιμενε στο λιμανι...στο δρομο για τη Χωρα μου λεει...εχω κατι για σενα.

Σταματαμε σε μια στροφη του δρομου...δεξια και κατω η θαλασσα...αριστερα σε μια εσοχη ενα καφενεδακι.

Ανεβαινουμε...κρυο νερο και γλυκο κουταλιου...ανθος λεμονιας...πρωτογνωρο...ποσες φορες το εχουμε μνημονευσει απο τοτε...

Κερασε και τον γιο παγωτο...ο πιτσιρικας τον λατρεψε...

Φτασαμε Χωρα...ας πιουμε κι ενα καφε πρωτα...

Παμε μετα στο Μουσειο...ταμπελιτσα...Καθε Τριτη κλειστα

Κατακεφαλα μας ηρθε...

Μια απελπιδα προσπαθεια και στο Ιδρυμα Κυδωνιεως...τα ιδια...

Καταληξαμε σε παραλιακο ταβερνακι...φαγαμε...ηπιαμε...μιλησαμε...φυγαμε...

Χρονια μετα ακομα γελουσαμε μ' αυτο...

 

''Έχει ένα σημάδι στο μέτωπο
και κάθεται πάντα στην άκρη.
Ακόμα και όταν έχει ''ύψος'',
ο μοναχικός άνθρωπος είναι μοναχός.
''Αποξεραίνει βότανα''
ή με το πιρούνι - τις αναμνήσεις σκάβει,
σέρνοντας την ''παλιά κουβέρτα'' του.
Και όσο οι άλλοι κλαίνε, φωνάζουν ή ...μιλάνε για τέχνη,
ο μοναχικός...
πιάνει τις μύγες, τις μετράει και τις αφήνει...
Αν όμως - γράφει ποίηση,
αφήνει ένα δάκρυ στα μάτια ή γρατσουνιά στη μνήμη...
Έχει σπίτι, και ζεστή σούπα έχει,
αλλά είναι τόσο κλειστή η ζωή του...

Σε τι φωτιές έχει πέσει, κάτω από ποιο ''σίδερο'';
Για να μάθεις, θα πρέπει πολύ κρασί μαζί του να πιεις.

Και το σπιτι του, ας γυρίσει με τα κεραμίδια ανάποδα,
εκείνος λάσπες θα φάει, αλλά δεν θα προσκυνήσει.

Έτσι, και όπως περπατά -
στο ένα χέρι, κρατώντας το βιβλίο - της ανήσυχης ψυχής του,
στο άλλο - τυλίγοντας σχοινάκι στη τσέπη του,

ο μοναχικός, στο πλήθος θα χαθεί...

Ξαφνικά! Σαν να ήταν μία χάντρα!''


Τον έβλεπα για χρόνια ...ένας άνθρωπος, που ζει κάπου κοντά σου, δεν μπορεί να μην σου κάνει εντύπωση, όταν και αν τύχει να τον συναντήσεις.
Όταν έμαθα πως στη γειτονιά μου, μένει ο Ταντον, δεν ξέρω πώς, αλλά ήξερα που είναι ο ίδιος άνθρωπος που συναντούσα πολύ συχνά, χωρίς να ήξερα τίποτα για εκείνον.
Η πρώτη μου εντύπωση - μια βελούδινη φωνή, ευγενική και ζεστή, μου έμεινε χαραγμένη για πάντα μέσα μου.

Αυτός για μένα, ήταν ο Ταντον, ο πραγματικός Ταντον.

Όταν ''άκουγα'' εδώ εκείνη τη ''φωνή'', την απολάμβανα, όταν έλειπε, την αναζητούσα.


Χάθηκε, σαν μια χάντρα! Έφυγε...
Μένει όμως η θέση της στην ''αλυσίδα'', εκεί που ήταν ο Ταντον - για αυτούς που τον γνώρισαν και που άφησε στον καθένα ένα πολύ προσωπικό κενό.

''Όταν φεύγει ένας άνθρωπος, σαν να καίγεται μια ολόκληρη βιβλιοθήκη''.

Καλό σου ταξίδι, (συν) Ανθρωπε μας...