Οι πιο όμορφοι άνθρωποι στον κόσμο.

 

δεν έγραψες τίποτα κακό ( άλλωστε είπαμε για το "καλό" και το "κακό", ναι; ).

 

Κατάλαβα ότι δεν ήξερες, αλλά κι αυτό δεν έχει σημασία...την αλήθεια σου είπες.

 

Όπως την έλεγε και αυτός  . Και σίγουρα θα χαμογελούσε αν το διάβαζε (ίσως και να το διάβασε  )

 

Και είμαι απολύτως σίγουρη ότι δεν σε θεωρούσε υποδεέστερο.

 

Τo youtube δεν συμπαθούσε γιατί αλλοίωνε την ποιότητα της μουσικής...δεν είχε κι άδικο , ε;

 

Αλλά, είπαμε ...η διαφορετικότητα μας συμπληρώνει, δεν μας εξουδετερώνει.

 

Και σε μερικούς ανθρώπους δεχόμαστε την ιδιομορφία τους,

 

 γιατί αυτή τους κάνει μοναδικούς, και αντίστροφα η μοναδικότητά τους, τους κάνει ιδιόμορφους.

 

Και κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τον κόσμο μας πιο φωτεινό και ενδιαφέροντα.

 

Να είμαστε όλοι καλά, να τους γνωρίζουμε, να "παίρνουμε" κάτι από αυτούς

 

 και να διευρύνουμε το δικό μας μοναχικό μονοπάτι.

 

Σε φιλώ γλυκά.

 

 

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 160 από Never_look_back

Δεν ήξερα μέχρι τώρα ότι έφυγε.

(Κατά συνέπεια λυπάμαι Bliss αν έγραψα κάτι που δεν έπρεπε προχτες...)

Άφησε το στίγμα σε εμένα και σε όλο το φόρουμ γενικά.

Να ζήσετε να τον θυμάστε όσοι τον αγαπούσατε.

Δυστυχώς (για μένα) με θεωρούσε πιστεύω αστοιχείωτο και κολλημένο με το γιου τιουμπ και δεν θα ήθελε νόμιζω να γράψω περισσότερα

 

 

Για τον enter μας

https://www.youtube.com/watch?v=579W06tuT_M

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 159 από zacharoula

Εντερ μου, 

ήμουν σίγουρη πως είναι ψέμα, πως ήσουν στο νησί και έκανες τα μπάνια σου κι εμείς σε "κηδεύαμε", ήμουν σίγουρη πως μία μέρα του Σεπτέμβρη θα μπω στο τσατ και θα δω το νικ σου ... και θα γελούσαμε, θα γελούσαμε, θα γελούσαμε ... όμως σήμερα ήρθε η επιβεβαίωση του κακού μαντάτου ...
Συγνώμη που παλιότερα σε είχα ειρωνευτεί, συγνώμη για όλα εκείνα τα ποιήματα που μου έστελνες κι εγώ η άχρηστη δεν είχα διαβάσει ούτε ένα ...
Δεν πίστευα ποτέ οτι θα στεναχωρηθώ τόσο πολύ για τον θάνατο ανθρώπων που δεν έχω συναντήσει ποτέ μου, όμως "επικοινωνούσα" καθημερινά μαζί τους ...
Εντεράκο μου καλέ, καλό παράδεισο να έχεις, καλό ταξίδι ... 

 

 

Εκτιμώ πολύ αυτά που μου έγραψες Bliss.

Με καθυστέρηση έμαθα για τον θάνατό του.

Δεν είχα καλή σχέση μαζί του και έφυγα εξαιτίας του μάλιστα από εδώ, αλλά αυτό τώρα πια καμιά σημασία δεν έχει ή αν έχει - είναι μόνο για μένα προσωπικά, που δεν κατάφερα ποτέ να τα βρω μαζί του και αυτό δεν αλλάζει.

Είμαστε πολύ λίγοι και μικροί μπροστά στο θάνατο και είναι, όπως η γέννησή μας, η κοινή μοίρα όλων μας...

Όλα μπορούν να αντικατασταθούν στην ζωή εκτός από την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Συγνώμη αν ήμουν κακόπιστος, δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω.

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Saint_Paul_-_Sur_l%27amour.ogg

όσοι ήταν εκεί ξέρουν...

Το κείμενο σας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά.

Μετά από καιρό, διαπιστώνω και επιβεβαιώνομαι πως δυστυχώς,

Ο χρόνος, ΔΕΝ είναι γιατρός..  Οι άνθρωποι που φεύγουν, "επιστρέφουν" με την απουσία τους,
κάθε μέρα και πιο μαρτυρικά.

Επιστρέφουν, σαν τις μεταστάσεις τής γνωστής αρρώστιας.

Γιατί, διαπιστώνεις πως σου λείπουν σε κομμάτια σου που νόμιζες πως δεν έλειπαν.


Αφιερωμένο, με αγάπη που δεν πρόλαβα, σε όσους δεν διαβάζουν τώρα αυτό.


Με την ευχή, τις "μεταστάσεις" να τις βλέπουμε όσο είμαστε ακόμα εδώ. Αφού το "εκεί" δεν το ελέγχουμε.

Γιατί είπαμε: Ο θάνατος, σου μαθαίνει τη ζωή.

 την πιο ομορφη γυναικα που ειδα ποτε μου...ειχε μπει τυχαια στο λεωφορειο, παρεα με ..δυο τσαντες ψωνια ...

 

Εκεί, λοιπόν, πάνω από μερικά μπουκάλια κρασί ( πάντα το φτηνότερο ) και ατέλειωτα ποτήρια μπύρα ( και κάποια σάντουιτς για τους πλούσιους ) συζητούνται όλα τα φλέγοντα θέματα μέχρι αργά το βράδυ ( μέχρι το «τελευταίο Μετρό» που λέει και ο Τρυφώ )

 

Αφού. Λοιπόν, λύσαμε όλα τα πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά προβλήματα του ντουνιά η κουβέντα ήρθε, που άλλου; Στις γυναίκες και τους άντρες.

 

Και μπήκε, μια και επρόκειτο, για καλλιτέχνες το θεμελιώδες ερώτημα:

 

Ποιοι είναι οι όμορφοι άντρες;

 

Ποιες είναι οι πιο όμορφες οι γυναίκες;

 

Και μια που υπήρξαν διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις αποφάσισαν η συζήτηση να γίνει οργανωμένη.

 

Κάθε Παρασκευή θα υπήρχαν εισηγήσεις, προτάσεις και θα ακολουθούσε ψηφοφορία. Σε ένα μήνα έπρεπε να καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα!

 

( ζώντας σε ένα πλούσιο πολυπολιτιστικό περιβάλλον είχαμε δείγματα από όλους τους λαούς )

 

Για να μην πολυλογώ καταλήξαμε κάπως έτσι:

 

Οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου είναι τα κορίτσια από τα νησιά Φίτζι.

( 60% κίτρινο αίμα. 30% μαύρο. 10% λευκό )

 

Κορμοστασιά, Χάρη κίνησης, ομορφάδα προσώπου και κυρίως η πιο όμορφη διάφανη επιδερμίδα που μπορεί να βρει κανείς!

 

( θυμάμαι ότι πολλές ψήφους είχαν μαζέψει και οι Βορειοιταλίδες. Αυτές όμως θεωρήθηκαν οι πιο κομψές και όχι οι πιο όμορφες )

 

Οι πιο όμορφοι άντρες ψηφίστηκαν οι Σιχ ( ή Σικ )

 

( οι Σιχ είναι μια μειονότητα φυλετική και θρησκευτική ανάμεσα Ινδία και Πακιστάν. Ορεσίβιοι, ανυπότακτοι, μαχαιροβγάλτες. Υπηρέτησαν πάντα σε διάφορους ηγεμόνες σαν σωματοφύλακες και μισθοφόροι στρατιώτες ).

 

Αυτό που εκτιμήθηκε περισσότερο είναι οι κορμοστασιά τους- δυο μέτρα ευθυτενείς άντρες- το χρώμα τους- το πρασινόμαυρο της ελιάς. Τα μαλλιά και τα γένια τους που η θρησκεία τους τους απαγορεύει να τα κόβουν! Έτσι τα «κρύβουν» σε πανέμορφα σαρίκια ( μπλε ή μαύρα ) και τα γένια που τα διπλώνουν με λαστιχάκια.

 

( οι πιο κάτω σε ψήφους ήταν οι Αφρόαμερικανοί, οι Αιθίοπες, οι Τουαρέγκ και κάποιοι Δανοί και Ισλανδοί )

 

Αυτά, λοιπόν, τότε. Πίστευα αυτή την κατάταξη για πάρα πολλά χρόνια μετά.

 

Μέχρι που η τύχη μου έφερε να γνωρίσω από κοντά τους πραγματικά πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο και τα τίναξε όλα στον αέρα.

 

Αύριο, όμως γι΄αυτούς!

 

Υ,Γ Μια από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές των Σιχ σαν τους πιο όμορφους άντρες στο κόσμο, σε εκείνες τις ψηφοφορίες ήταν και η σύντροφός μου.

Χρόνια πολλά μετά, στην Ελλάδα έχουμε χωρίσει. Ο καθένας την δικιά του ζωή πλέον και δεν βλεπόμαστε πια.

 

Συναντώ κοινούς φίλους:

 

Τι κάνει η Α; έχω καιρό να μάθω νέα της.

 

Δεν τα έμαθες; Παντρεύτηκε την προηγούμενη βδομάδα και μετακόμισε στις Βρυξέλλες που ζει ο άντρας της.

Α! μπράβο, πολύ χαίρομαι.

Άκου και τα υπόλοιπα! Ο γαμπρός είναι γνήσιος Σιχ. Πολιτικός πρόσφυγας, ελληνολάτρης, πλούσιος έμπορος χαλιών στις Βρυξέλλες και τον λένε Ισκαντάρ ( Αλέξανδρο )

 

Μα που στο διάολο το βρήκε αυτό το κελεπούρι; Σε ταξίδι;

 

Μπα εδώ. Είχε έκθεση  στο Κάραβελ και μια μέρα μπήκε σαν πελάτης.

 

Σε μια βδομάδα τον παντρεύτηκε!

 

 

 εκανα καποιο λαθος

και λέω και γω!!!

 υπάρχει κι άλλος που γράφει σαν τον Τάντον;

Παράθεση:
Σχόλιο # 167 από sakis377

 εκανα καποιο λαθος

 

 

Για σένα

εκεί ψηλά...σε θυμόμαστε 

https://www.youtube.com/watch?v=C72AOKA3Sj0

ελπίζω κάποιες φορές να περνάς κι από τον Μύλο σου...
Σε θυμάμαι πάντα...

 

https://www.youtube.com/watch?v=q3SjqGfe-yM

 

 

We are stardust
 We are golden 
And we've got to get ourselves
Back to the garden


We are stardust

 Billion year old carbon 

We are golden

 Caught in the devil's bargain 

And we've got to get ourselves

 Back to the garden


Το κείμενο σας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά

 

γρήγορα περνά ο καιρός...3 μήνες κιόλας... 

Το κείμενο σας είναι πολύ μικρό και δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά.

Nai  3m

Παράθεση:
Σχόλιο # 104 από ILIOVASILEMAa

Αποχαιρετισμός

Όταν χανόταν ένας άνθρωπος ο tantonas πήγαινε και χάζευε το ηλιοβασίλεμα ...

Όλη η οικογένεια του σας ευχαριστεί για τα όμορφα λόγια που γράψατε για εκείνον.

Σας επισυνάπτω τον αποχαιρετισμό μου, για όσους ήθελαν αλλά δεν κατάφεραν να είναι εκεί.

Η μικρή του,

Υ.Γ Κοίταξα ψηλά και  είδα την πεταλούδα - είναι τελικά αλήθεια...

 

 

 

Το μέλος thalassa27 έχει επισυνάψει το αρχείο: 20151001_192412(1).jpg (375.08KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 173 φορές

"τα θερμά μου συλλυπητήρια"

σε όλους τους δικούς του ανθρώπους 

..νιώθω ότι έχασα ένα μεγάλο δάσκαλο,έναν ιδιαίτερο άνθρωπο (κι ας μην τον είδα πότε ,τον"έζησα "μέσα από τις "σπέρες "του , τις σιωπές του , τα γραφτά του.Ήταν ο άνθρωπος που μου έλυνε ό,τι απορία είχα..Κύριε Τάντον μας,"καλό σου Ταξίδι"...όποτε ακούω αυτό το τραγούδι (δεν ξέρω γιατί μα)  σε σκέφτομαι .Και πάντα στο ηλιοβασίλεμα θα σε"κοιτάω" από δω χαμηλά!

https://www.youtube.com/watch?v=v1IHjCJGKr8

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,

 αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

 Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,

 και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

 Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, 

και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. 

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, 

η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, 

ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,

 ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,

 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. 


Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

για δύο πανέμορφους ανθρώπους...

 

καλέ μου ...

Χρειάζομαι τραύματα 

Εγώ χρειάζομαι τραύματα για να 'μαι
 κείνος που είμαι, βέλη και ημερομηνίες
 να καρφώνονται πάνω μου, πόνο δίχως αιτία
 για να κλαίω τη μοίρα μου, ποθητή οδύνη,


 αγαπημένο μαρτύριο, δίψα για αίμα, 
χαρά  θανάτου στα εχθρικά μου χέρια
 που με θέλουν νεκρό για να μ' αγαπούνε 
και μου ορμάνε από μέσα μου


 και κάνουν τον τρόμο χαράκωμα
 και τη λύπη στρατηγική της ήττας μου.


 Εγώ χρειάζομαι τραύματα για να κοιτάζω 
μ' αυτά -κόκκινα μάτια- τη μάχη
 όπου πεθαίνω στα χέρια του εαυτού μου.

Juan Vicente Piqueras

Αυτές τις μέρες, λείπουν αγαπημένοι Άνθρωποι πιο πολύ.
Από αυτό να είναι η λεγόμενη θλίψη των γιορτών;

Αποφεύγω να σκεφτώ τι θα είχε να μας πει Εκείνος που έβαλε το θέμα τέτοιες μέρες. Δεν θέλω.
Δεν άντεξα όμως, και κάτι έκανα, και τον ευχαριστώ για αυτό.

Πήγα και πήρα το βιβλίο του εχτές, το "ταξίδια στην ιστορία".

Τον Τάντον που αγαπήσαμε είδα και διαβάζω. Ζει περισσότερο έτσι.

Κάποια στιγμή, το βιβλίο θα τελειώσει.

Ο συγγραφέας του όμως,
και εκείνο που μου άφησε μέσα από το δρόμο των λέξεων, ποτέ.

Και πώς ξεχωρίζεις έναν καλό συγγραφέα;
Οταν βλέπεις/διακρίνεις πως οι λέξεις, τρόπος έκφρασης που διαβάζεις, είναι μόνο δικές του, τού ανήκουν.

Ο καλός συγγραφέας, Σαμ, είναι εκείνος,

που ''οι λέξεις, τρόπος έκφρασης που διαβάζεις, δεν είναι μόνο δικές του, δεν τού ανήκουν''

Δλδ., όταν γράφει, με της λέξεις του - μέσα σου.

Όταν αγγιζει κομμάτια της ψυχής σου.

Συγ+γραφεας = ''μαζι'' ...''γράφουμε''


Αυτό είναι το ωραίο, που λέγαμε... Το νόημα...

Να πάρουν μορφή άλλη, να παίρνουν, και πήραν τα ''μέσα σου'' - την ομορφιά, στην ώρα τους

Με την ευκαιρια.

...ας κλεισουμε και την τριλογια...
ΑΠ: Αγαπάμε απο απελπισία και φόβο... 
από Tanton » Σάβ Φεβ 22, 2003 8:55 pm
Τρίτος ( και τελευταίος ) σταθμός του δρόμου για να βρούμε γιατί αγαπάμε
 ( Στον πρώτο μικρό το ενδιαφέρον, μόνο ο Ασπικ έβγαλε το συμπέρασμα ότι είμαι άθεος σύγχρονος διανοούμενος που ταυτίζει την αγάπη με την αναπαραγωγή! Στον δεύτερο σταθμό - για την εποχή της ηδονής και του έρωτα - κανένα ενδιαφέρον και καμιά αντίδραση, μόνο ο Ασπικ πάλι έβγαλε το συμπέρασμα ότι τα σαββατόβραδα μου πηγαίνω στον Ρουβά! δεν βαριέσαι ας τα εντάξουμε και αυτά στα πάθη και τους καημούς της αγάπης ) 
Πότε λοιπόν ο Δυτικός άνθρωπος ανακάλυψε την αγάπη και γιατί; ( γι΄αυτόν μιλάμε , αυτός την χρειάσθηκε και την βρήκε, άλλοι πολιτισμοί Ο Ιαπωνικός π.χ δεν την ανακάλυψαν ποτέ ) 
Όταν το στυ διαλύθηκε μέσα στις αχανείς εκτάσεις την εποχή της πρώτης Παγκοσμιοποίησης , την εποχή των Αυτοκρατοριών ( Ελληνιστικής πρώτα , Ρωμαϊκής μετά ) ο άνθρωπος αισθάνθηκε χαμένος. Ο μόνος συνδετικός κρίκος της κοινωνίας είναι τώρα ο νόμος. Γραμμένοι, σταθεροί, λογικοί, κανόνες συμπεριφοράς για όλα την περιοχή από την Αγγλία μέχρι την Συρία από την Αίγυπτο ως τα Βαλκάνια και ακόμα παρά πέρα Οι κώδικες επικοινωνίας όσο απλώνονται στο χώρο, όσο αγκαλιάζουν περισσότερες πολιτισμικές και κοινωνικές ομάδες, πιο διαφορετικές κουλτούρες γίνονται υποχρεωτικά πιο χοντροκομμένοι. Τα μηνύματα τους πιο άξεστα , απλουστευτικά και πρωτόγονα. Οι εξουσίες πιο αυταρχικές... 
( σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά; Καλά κάνουν και σας θυμίζουν )

Ο άνθρωπος εξωτερικά νοιώθει πιο ασφαλής αλλά εσωτερικά τρέμει το φυλλοκάρδι του. Έχασε τον σύντροφό του. Αυτόν που μεγάλωσαν μαζί. Παίξανε τα ίδια παιχνίδια. Του προστάτευε τον δεξιό ώμο όταν πολεμούσαν δίπλα δίπλα. Έτρωγαν και στοχαζόντουσαν μαζί τα βράδια. Ο άνθρωπος των Αυτοκρατοριών φοβόταν το βράδυ δεν κοιμόταν ξένοιαστος. Ο νόμος μπορεί να τον προστάτευε , αλλά ο νόμος είναι μακριά και δεν σε ζεσταίνει με την ανάσα του. 
Τότε, και μόνο τότε, όσο ο κόσμος μεγάλωνε αυτός κατέφευγε στο μικρό . Αυτό που είχε πάντοτε, αλλά μέχρι τότε είχε άλλη λειτουργία , έγινε η καταφυγή του. Η οικογένεια πήρε άλλη διάσταση και ο μικρός της κύκλος έγινε το τείχος του , η ασπίδα του , το κάστρο του και η ασφάλειά του. 
Τότε , και μόνο τότε, ένωσε στο ίδιο πρόσωπο πράγματα που μέχρι τότε τα είχε ξεχωριστά. Στον σύντροφο του αναζήτησε την ηδονή τον έρωτα την συντροφικότητα την διαιώνιση του είδους . Όλα μαζί σε ένα πρόσωπο. 
 Και τα ονόμασε όλα αυτά αγάπη 
 ( Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγάλος προφήτης αυτής της εποχής ο Απ. Παύλος- έγραψε τον ύμνο της, τον καλλίτερο από όσους γραφτεί μέχρι τώρα γι αυτήν ).

Και από τότε οι άνθρωποι αγαπάνε. Διαλέγουν ένα σύντροφο ( πώς; Τρέχα γύρευε άλλοι μιλάνε για Φερομόνες,,. άλλοι για κοινωνικά πρότυπα άλλοι για ταυτίσεις επιδιώξεων ποιος τόβρε και δε τόπε ακόμη..) και τον αγαπάνε 
 Αγαπάνε, δηλαδή; 
 Απαλλοτριώνουν ένα μέρος της προσωπικότητας τους ( την αλλάζουν και λίγο αν χρειαστεί ) παραχωρούν. ένα μέρος του προσωπικού χώρου τους, δίνουν λίγη ( ή και πολύ ) από την ελευθερία τους, αλλάζουν τα σχέδια τους και τις επιδιώξεις τους, ανταλλάσσουν υγρά και μοιράζονται αγαθά και συναισθήματα 
Και κερδίζουν από αυτό το παζάρι κερδίζουν γιατί η ζωή γίνεται .με το ζευγάρι να περπατάει μαζί, πιο χαρούμενη και πιο εύκολη. Και πιο πλούσια. Το ζευγάρι ανακαλύπτει προσωπικούς, μοιρασμένους, υπο-κώδικες που κάνουν την χαρά πιο χαρούμενη και την δυσκολία λιγότερο δύσκολη 
Μα πάνω από όλα ξαναβρίσκουν την συντροφικότητα και την ασφάλεια που αυτή προσφέρει Αγαπάμε γιατί πάντα στην μάχη ο δεξιός ώμος μένει ακάλυπτος μια διπλανή ασπίδα πρέπει να τον καλύπτει... Αγαπάμε για να κοιμόμαστε ξέγνοιαστα, ανάσκελα τα βράδια, πάντα κάποιος θα μας προσέχει τις ώρες που είμαστε ευάλωτοι 
 Αγαπάμε για να έχουμε πάντα κάποιον καλεσμένο στα Συμπόσιά μας 
 Αυτά.