δεν έγραψες τίποτα κακό ( άλλωστε είπαμε για το "καλό" και το "κακό", ναι; ).
Κατάλαβα ότι δεν ήξερες, αλλά κι αυτό δεν έχει σημασία...την αλήθεια σου είπες.
Όπως την έλεγε και αυτός . Και σίγουρα θα χαμογελούσε αν το διάβαζε (ίσως και να το διάβασε
)
Και είμαι απολύτως σίγουρη ότι δεν σε θεωρούσε υποδεέστερο.
Τo youtube δεν συμπαθούσε γιατί αλλοίωνε την ποιότητα της μουσικής...δεν είχε κι άδικο , ε;
Αλλά, είπαμε ...η διαφορετικότητα μας συμπληρώνει, δεν μας εξουδετερώνει.
Και σε μερικούς ανθρώπους δεχόμαστε την ιδιομορφία τους,
γιατί αυτή τους κάνει μοναδικούς, και αντίστροφα η μοναδικότητά τους, τους κάνει ιδιόμορφους.
Και κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τον κόσμο μας πιο φωτεινό και ενδιαφέροντα.
Να είμαστε όλοι καλά, να τους γνωρίζουμε, να "παίρνουμε" κάτι από αυτούς
και να διευρύνουμε το δικό μας μοναχικό μονοπάτι.
Σε φιλώ γλυκά.
Παράθεση:
Σχόλιο # 160 από Never_look_backΔεν ήξερα μέχρι τώρα ότι έφυγε.
(Κατά συνέπεια λυπάμαι Bliss αν έγραψα κάτι που δεν έπρεπε προχτες...)
Άφησε το στίγμα σε εμένα και σε όλο το φόρουμ γενικά.
Να ζήσετε να τον θυμάστε όσοι τον αγαπούσατε.
Δυστυχώς (για μένα) με θεωρούσε πιστεύω αστοιχείωτο και κολλημένο με το γιου τιουμπ και δεν θα ήθελε νόμιζω να γράψω περισσότερα
Παράθεση:
Σχόλιο # 159 από zacharoulaΕντερ μου,
ήμουν σίγουρη πως είναι ψέμα, πως ήσουν στο νησί και έκανες τα μπάνια σου κι εμείς σε "κηδεύαμε", ήμουν σίγουρη πως μία μέρα του Σεπτέμβρη θα μπω στο τσατ και θα δω το νικ σου ... και θα γελούσαμε, θα γελούσαμε, θα γελούσαμε ... όμως σήμερα ήρθε η επιβεβαίωση του κακού μαντάτου ...
Συγνώμη που παλιότερα σε είχα ειρωνευτεί, συγνώμη για όλα εκείνα τα ποιήματα που μου έστελνες κι εγώ η άχρηστη δεν είχα διαβάσει ούτε ένα ...
Δεν πίστευα ποτέ οτι θα στεναχωρηθώ τόσο πολύ για τον θάνατο ανθρώπων που δεν έχω συναντήσει ποτέ μου, όμως "επικοινωνούσα" καθημερινά μαζί τους ...
Εντεράκο μου καλέ, καλό παράδεισο να έχεις, καλό ταξίδι ...
Εκτιμώ πολύ αυτά που μου έγραψες Bliss.
Με καθυστέρηση έμαθα για τον θάνατό του.
Δεν είχα καλή σχέση μαζί του και έφυγα εξαιτίας του μάλιστα από εδώ, αλλά αυτό τώρα πια καμιά σημασία δεν έχει ή αν έχει - είναι μόνο για μένα προσωπικά, που δεν κατάφερα ποτέ να τα βρω μαζί του και αυτό δεν αλλάζει.
Είμαστε πολύ λίγοι και μικροί μπροστά στο θάνατο και είναι, όπως η γέννησή μας, η κοινή μοίρα όλων μας...
Όλα μπορούν να αντικατασταθούν στην ζωή εκτός από την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Συγνώμη αν ήμουν κακόπιστος, δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω.
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Saint_Paul_-_Sur_l%27amour.ogg
όσοι ήταν εκεί ξέρουν...Μετά από καιρό, διαπιστώνω και επιβεβαιώνομαι πως δυστυχώς,
Ο χρόνος, ΔΕΝ είναι γιατρός.. Οι άνθρωποι που φεύγουν, "επιστρέφουν" με την απουσία τους,
κάθε μέρα και πιο μαρτυρικά.
Επιστρέφουν, σαν τις μεταστάσεις τής γνωστής αρρώστιας.
Γιατί, διαπιστώνεις πως σου λείπουν σε κομμάτια σου που νόμιζες πως δεν έλειπαν.
Αφιερωμένο, με αγάπη που δεν πρόλαβα, σε όσους δεν διαβάζουν τώρα αυτό.
Με την ευχή, τις "μεταστάσεις" να τις βλέπουμε όσο είμαστε ακόμα εδώ. Αφού το "εκεί" δεν το ελέγχουμε.
Γιατί είπαμε: Ο θάνατος, σου μαθαίνει τη ζωή.
την πιο ομορφη γυναικα που ειδα ποτε μου...ειχε μπει τυχαια στο λεωφορειο, παρεα με ..δυο τσαντες ψωνια ...
Εκεί, λοιπόν, πάνω από μερικά μπουκάλια κρασί ( πάντα το φτηνότερο ) και ατέλειωτα ποτήρια μπύρα ( και κάποια σάντουιτς για τους πλούσιους ) συζητούνται όλα τα φλέγοντα θέματα μέχρι αργά το βράδυ ( μέχρι το «τελευταίο Μετρό» που λέει και ο Τρυφώ )
Αφού. Λοιπόν, λύσαμε όλα τα πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά προβλήματα του ντουνιά η κουβέντα ήρθε, που άλλου; Στις γυναίκες και τους άντρες.
Και μπήκε, μια και επρόκειτο, για καλλιτέχνες το θεμελιώδες ερώτημα:
Ποιοι είναι οι όμορφοι άντρες;
Ποιες είναι οι πιο όμορφες οι γυναίκες;
Και μια που υπήρξαν διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις αποφάσισαν η συζήτηση να γίνει οργανωμένη.
Κάθε Παρασκευή θα υπήρχαν εισηγήσεις, προτάσεις και θα ακολουθούσε ψηφοφορία. Σε ένα μήνα έπρεπε να καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα!
( ζώντας σε ένα πλούσιο πολυπολιτιστικό περιβάλλον είχαμε δείγματα από όλους τους λαούς )
Για να μην πολυλογώ καταλήξαμε κάπως έτσι:
Οι πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου είναι τα κορίτσια από τα νησιά Φίτζι.
( 60% κίτρινο αίμα. 30% μαύρο. 10% λευκό )
Κορμοστασιά, Χάρη κίνησης, ομορφάδα προσώπου και κυρίως η πιο όμορφη διάφανη επιδερμίδα που μπορεί να βρει κανείς!
( θυμάμαι ότι πολλές ψήφους είχαν μαζέψει και οι Βορειοιταλίδες. Αυτές όμως θεωρήθηκαν οι πιο κομψές και όχι οι πιο όμορφες )
Οι πιο όμορφοι άντρες ψηφίστηκαν οι Σιχ ( ή Σικ )
( οι Σιχ είναι μια μειονότητα φυλετική και θρησκευτική ανάμεσα Ινδία και Πακιστάν. Ορεσίβιοι, ανυπότακτοι, μαχαιροβγάλτες. Υπηρέτησαν πάντα σε διάφορους ηγεμόνες σαν σωματοφύλακες και μισθοφόροι στρατιώτες ).
Αυτό που εκτιμήθηκε περισσότερο είναι οι κορμοστασιά τους- δυο μέτρα ευθυτενείς άντρες- το χρώμα τους- το πρασινόμαυρο της ελιάς. Τα μαλλιά και τα γένια τους που η θρησκεία τους τους απαγορεύει να τα κόβουν! Έτσι τα «κρύβουν» σε πανέμορφα σαρίκια ( μπλε ή μαύρα ) και τα γένια που τα διπλώνουν με λαστιχάκια.
( οι πιο κάτω σε ψήφους ήταν οι Αφρόαμερικανοί, οι Αιθίοπες, οι Τουαρέγκ και κάποιοι Δανοί και Ισλανδοί )
Αυτά, λοιπόν, τότε. Πίστευα αυτή την κατάταξη για πάρα πολλά χρόνια μετά.
Μέχρι που η τύχη μου έφερε να γνωρίσω από κοντά τους πραγματικά πιο όμορφους ανθρώπους στον κόσμο και τα τίναξε όλα στον αέρα.
Αύριο, όμως γι΄αυτούς!
Υ,Γ Μια από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές των Σιχ σαν τους πιο όμορφους άντρες στο κόσμο, σε εκείνες τις ψηφοφορίες ήταν και η σύντροφός μου.
Χρόνια πολλά μετά, στην Ελλάδα έχουμε χωρίσει. Ο καθένας την δικιά του ζωή πλέον και δεν βλεπόμαστε πια.
Συναντώ κοινούς φίλους:
Τι κάνει η Α; έχω καιρό να μάθω νέα της.
Δεν τα έμαθες; Παντρεύτηκε την προηγούμενη βδομάδα και μετακόμισε στις Βρυξέλλες που ζει ο άντρας της.
Α! μπράβο, πολύ χαίρομαι.
Άκου και τα υπόλοιπα! Ο γαμπρός είναι γνήσιος Σιχ. Πολιτικός πρόσφυγας, ελληνολάτρης, πλούσιος έμπορος χαλιών στις Βρυξέλλες και τον λένε Ισκαντάρ ( Αλέξανδρο )
Μα που στο διάολο το βρήκε αυτό το κελεπούρι; Σε ταξίδι;
Μπα εδώ. Είχε έκθεση στο Κάραβελ και μια μέρα μπήκε σαν πελάτης.
Σε μια βδομάδα τον παντρεύτηκε!
εκανα καποιο λαθος
και λέω και γω!!!
υπάρχει κι άλλος που γράφει σαν τον Τάντον;
Παράθεση:
Σχόλιο # 167 από sakis377εκανα καποιο λαθος
https://www.youtube.com/watch?v=q3SjqGfe-yM
We are stardust
We are golden
And we've got to get ourselves
Back to the garden
We are stardust
Billion year old carbon
We are golden
Caught in the devil's bargain
And we've got to get ourselves
Back to the garden
Το κείμενο σας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως κείμενο γραμμένο στα ελληνικά ή τα αγγλικά
Nai 3m
Παράθεση:
Αποχαιρετισμός
Σχόλιο # 104 από ILIOVASILEMAaΌταν χανόταν ένας άνθρωπος ο tantonas πήγαινε και χάζευε το ηλιοβασίλεμα ...
Όλη η οικογένεια του σας ευχαριστεί για τα όμορφα λόγια που γράψατε για εκείνον.
Σας επισυνάπτω τον αποχαιρετισμό μου, για όσους ήθελαν αλλά δεν κατάφεραν να είναι εκεί.
Η μικρή του,
Υ.Γ Κοίταξα ψηλά και είδα την πεταλούδα - είναι τελικά αλήθεια...
σε όλους τους δικούς του ανθρώπους
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,
αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,
και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου,
και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
για δύο πανέμορφους ανθρώπους...
καλέ μου ...
Αυτές τις μέρες, λείπουν αγαπημένοι Άνθρωποι πιο πολύ.
Από αυτό να είναι η λεγόμενη θλίψη των γιορτών;
Αποφεύγω να σκεφτώ τι θα είχε να μας πει Εκείνος που έβαλε το θέμα τέτοιες μέρες. Δεν θέλω.
Δεν άντεξα όμως, και κάτι έκανα, και τον ευχαριστώ για αυτό.
Πήγα και πήρα το βιβλίο του εχτές, το "ταξίδια στην ιστορία".
Τον Τάντον που αγαπήσαμε είδα και διαβάζω. Ζει περισσότερο έτσι.
Κάποια στιγμή, το βιβλίο θα τελειώσει.
Ο συγγραφέας του όμως,
και εκείνο που μου άφησε μέσα από το δρόμο των λέξεων, ποτέ.
Και πώς ξεχωρίζεις έναν καλό συγγραφέα;
Οταν βλέπεις/διακρίνεις πως οι λέξεις, τρόπος έκφρασης που διαβάζεις, είναι μόνο δικές του, τού ανήκουν.
Ο καλός συγγραφέας, Σαμ, είναι εκείνος,
που ''οι λέξεις, τρόπος έκφρασης που διαβάζεις, δεν είναι μόνο δικές του, δεν τού ανήκουν''
Δλδ., όταν γράφει, με της λέξεις του - μέσα σου.
Όταν αγγιζει κομμάτια της ψυχής σου.
Συγ+γραφεας = ''μαζι'' ...''γράφουμε''
Αυτό είναι το ωραίο, που λέγαμε... Το νόημα...
Να πάρουν μορφή άλλη, να παίρνουν, και πήραν τα ''μέσα σου'' - την ομορφιά, στην ώρα τους
στα social media