Η ταινία "για πάντα"

Η ταινία "για πάντα"

Με λένε Κώστα. Είμαι ο ήρωας της ταινίας Για Πάντα. Η ταινία λέει την δική μου ιστορία. Και της Άννας. Εγώ την γνωρίζω την Άννα, εκείνη δεν με ξέρει. Την βλέπω κάθε μέρα στον ηλεκτρικό που παίρνει για να πάει στην δουλειά της. Εγώ οδηγώ τον συρμό του ηλεκτρικού. Είμαι οδηγός. Είμαι μόνος μου, όπως μόνη της μοιάζει να είναι και η Άννα. Εδώ, στο forum του Sxeseis.gr που μας φιλοξενεί, θα ξεδιπλώσω τις ερχόμενες εβδομάδες την ιστορία της ταινίας μας. Και κάποιες σκέψεις, για εμάς, την μοναξιά μας, την Αθήνα.

Γιατί τις επόμενες εβδομάδες κ όχι τώρα?

Εμένα πάντως από τώρα μου μοιάζει σαν sequel του Brief Encounter. Η και remake, δεν ξέρω θα δείξει στο ξεδίπλωμα υποθέτω

Ενδιαφέρον ακούγεται..μοναχικό αρκετά..κρυμμένος πίσω απο το τζάμι να παρατηρείς το άτομο που θα ήθελες να έχεις δικό σου και να μην τολμάς ούτε καν να της μιλήσεις..ονειροπόλο..και κάπως για ανεκπλήρωτο έρωτα μου κάνει..θα περιμένω...

Κι εμείς τι θα γράφουμε / απαντάμε???


ΥΓ. Εγώ πάντως, θα ήθελα να είσαι ο Άγγλος ασθενής,
να οδηγείς αεροπλάνο και να πέσεις ένδοξα στην έρημο...

θαθελα η αννα να ειναι ορφανη κ στερημενη απο αγαπη με δυσκολα παιδικα χρονια κ εσυ να γινεις τα παντα για εκεινη!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Troulitsa

θαθελα η αννα να ειναι ορφανη κ στερημενη απο αγαπη με δυσκολα παιδικα χρονια κ εσυ να γινεις τα παντα για εκεινη!

 

Δυστυχώς, Τρουλιτσα μου, ένα παιδί, στερημένο από αγάπη, δεν μπορεί να ξέρει τι είναι για να την πάρει, όταν μεγαλώσει.

Είναι σαν τη γλώσσα, που πρέπει να μάθει έως το αργότερα τα πέντε του χρόνια, για να μπορεί να κοινωνικοποιηθεί. Μετά τα κέντρα, υπεύθυνα για αυτό, κλείνουν.

Στα πρώτα μας χρόνια σαν παιδιά, μαθαίνουμε τι θα πει αγάπη - αν την έχουμε, αν την νιώθουμε.

Μετά, αργότερα, και να μάθουμε, είναι μόνο λόγια και θεωρία.

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Kwstas_for_ever

Η ταινία "για πάντα"

Εγώ την γνωρίζω την Άννα, εκείνη δεν με ξέρει.

Την βλέπω κάθε μέρα στον ηλεκτρικό που παίρνει για να πάει στην δουλεία της.

Είμαι μόνος μου, όπως μόνη της μοιάζει να είναι και η Άννα.

 

 

 

 Στο σενάριο, λάβε σοβαρά υπόψη σου ότι η Αννα, την ώρα που περιμένει τον ηλεκτρικό

α. Δεν έχει πιεί ακόμα καφέ

β. βρίζει τον ΗΣΑΠ που έχει συχνότητα συρμών κάθε 7 με 8 λεπτά σε ώρα που ο κόσμος θέλει να πάει στη δουλειά του και είναι τα βαγόνια τίγκα

Όταν φτάνει στη δουλειά της και πίνει τον πρώτο καφέ, βλέπει τον κόσμο με άλλα μάτια.

αυτό που ξέρω εγώ

είναι πως το "για πάντα"


είναι πολύς καιρός

 

 

εμενα το για παντα μαζι μου αρεσει παρα πολυ ,,,

και δεν ξερω γιατι τρομαζει ,,,
το μονο που θα ηθελα ειναι να ειμαι μ εναν ερωτα  μεχρι που να πεθανω ,,,

Τελικά?

"το μονο που θα ηθελα ειναι να ειμαι μ εναν ερωτα μεχρι που να πεθανω ,,, "
Ω ναί,
σίγουρα, στα νειάτα μας, τότε που πιστεύαμε πως αθάνατοι θα μείνουμε, ο ένας και μοναδικός άνθρωπος ή δεν υπήρχε ή δεν εκπληρούσε προϋποθέσεις (όπως τελικά? αποδείχτηκε).
Τώρα, σιμά στο grand finale, δίνουμε άλλη σημασία στον "άλλο"  και προσδοκούμε ...
 

 

      Αγαπητέ  Κώστα  φορ  έβερ,   ο  λαός αδημονεί  για  την  συνέχεια  της  μυθοπλασίας,  

αυτό  το  για  πάντα  δεν  μπορεί  εύκολα  να κατανοηθεί.
Για   άλλους  είναι  κόκκινο  πανί  "ανελευθερίας", για άλλους   η  απόλυτη  συντροφικότητα, για  άλλους  απλά   μύθος ...
      Εμένα   το  για  πάντα   μου  δίνει  ελπίδα  της   συνέχειας  για  τη  θωπεία  της  ψυχής  ,του  μυαλού ,της  καρδιάς  , του  σώματος  ,συνέχεια   της  "αγκαλιάς " του  ανθρώπου,  το  μοίρασμα  τηςδοτικότητας  της  χαράς  ,του   εδιαφέροντος  και  την ανάγκη επικοινωνίας  που   αποτρέπει την   μοναξιά ,χωρίς  να  ενοχλεί  και  να  περιορίζει  τη μοναχικότητά   μου...
        Με αφορμή   το    ποστ   του   αγαπημένου  φίλου   Dylan  θα  ήθελα   να  ρωτήσω   είμαστε ικανοί   στο   να    παραχωρούμε  ,   να   προσφέρουμε   τον   εαυτό  μας   για  κάτι   τέτοιο  ?
        Την  "ευτυχία "  του   για    πάντα   δεν  μπορεί  να  την  περιμένουμε  από   τους   άλλους 
Επίσης   πιστεύω   πως  το  " για   πάντα " αφορά   μόνο   εμάς  και   το   κατά  πόσο  μπορούμε να    είμαστε    σύντροφοι  στο  δεδομένο  χρόνο  ,το   τι   δίνουμε   και   κατά   πόσο  επιστρέφεται  ...
Τα   πρόσωπα   στην πορεία   της    ζωής  , για  πολλούς  λόγους   μπορεί  να αλλάξουν,  
η   στάση  μας   και   η   συνέπεια   στη   ζωή   μας  θεωρώ  ότι " πρέπει " να   στηρίξει τις   επιλογές  μας  δλδ  προχωράμε   με    σύντροφο    ή    μόνοι ?


χωρίς    γκρίνιες.

κι αυτο αλλα και το εξιδανικευμενο ,,,

 

ο καθενας ,,,γνωριζει μονο για τον ιδιο ,,,(σουρεαλ)πιασε το αυγο και κουρευτο ,,,

 

τελος παντων ...εγω τον περιμενω ,,,

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από dylanthomas

Τελικά?

"το μονο που θα ηθελα ειναι να ειμαι μ εναν ερωτα μεχρι που να πεθανω ,,, "
Ω ναί,
σίγουρα, στα νειάτα μας, τότε που πιστεύαμε πως αθάνατοι θα μείνουμε, ο ένας και μοναδικός άνθρωπος ή δεν υπήρχε ή δεν εκπληρούσε προϋποθέσεις (όπως τελικά? αποδείχτηκε).
Τώρα, σιμά στο grand finale, δίνουμε άλλη σημασία στον "άλλο"  και προσδοκούμε ...
 

 

 

 

Σε αναμονή.

του σεναρίου του θεματοθέτη, χωρίς να γνωρίζουμε, καταπιαστήκαμε με τον τίτλο. Ας περιμένουμε, μπορεί το "για πάντα", να έχει νόημα διαφορετικό...

 Tελικά η Άννα (πως ξέρουμε το όνομά της αλήθεια? ) σταμάτησε από εκείνη τη δουλειά, και γλίτωσε και την ταλαιπωρία των μέσων. 
Τώρα; Τώρα ανναδίφει αννάκατες ανναλύσεις σε ανναλογιστικό γραφείο, χωρίς ανναστάτωση για την ανναποληση ενός οδηγού κατά την ανναχώρηση του συρμού...  
Μα έτσι είναι το για πάντα. Ανναχρονιστικό. 

Εχει διαφορετικό νόημα ορίστε το σενάριο από έγκυρη πηγή :

Ο Κώστας είναι οδηγός στον ηλεκτρικό. Η Αννας ως γνωστόν αργεί στην δουλειά της και δεν προλαβαίνει να πιεί καφέ. Ετσι χάνει και τον ηλεκτρικό αν και τρέχει πανικόβλητη και φώνάζει : " Κώστα σταμάτα ! "  ο Κώστας δεν ακούει. Αποτέλεσμα : Χάνει την δουλειά της ...Για πάντα !

Ταινια που έχει το "για πάντα μαζι"...https://m.youtube.com/watch?v=jRVtorqoFYoΔεν την έκανα ποστ για τους πρίγκιπες απλά πιστεύω ότι ήταν το μοναδικό ζευγάρι που βρέθηκε τυχαία και αγαπήθηκε χωρίς να ξέρει...η Σισσυ όπως έδιξε η ιστορία ότι ήταν πρίγκιπας το έμαθε τελευταία.Ρομαντικο...και από της αληθινές ιστορίες.

...θα ήθελα να δώ πως θα ενώσετε τις μοναξιές σας...είναι μάλλον δύσκολο για τον μηχανοδηγό να γνωρίσει έναν επιβάτη...εκτός και άν συναντηθείτε -κάνοντας εσυ ένα μικρό ρόλο αυτόν του επιβάτη σε κάποιο ρεπό σου- σαν επιβάτες...ή στην περίπτωση -που είναι και περισσότερο φυσιολογική λόγω των δεδομένων- που κάποιο πρωϊνό ξαφνικά την δείς μπροστά σου ξαπλωμένη στις γραμμές, ακινητοποιήσεις τον συρμό και κατέβεις με γρήγορες κινήσεις -εφόσον θα είσαι ο πρώτος που θα την δείς- τρέξεις κοντά της, την πάρεις στην αγκαλιά σου και την μεταφέρεις σε ασφαλές σημείο...αργότερα και ενώ την συνοδεύεις στο ασθενοφόρο ενώ αυτό κατευθύνεται σε κάποιο νοσοκομείο, γνωρίζεστε και η συνέχεια επι της οθόνης... :-)

Λοιπόν επειδή ήταν κάπως το θέμα σου...που το ξέρεις ότι την λένε...Αννα...τι έγινε τελικα; της μιλησες;πως εξελίχθηκε η ιστορία σου; τελικά ο άνθρωπος αν θέλει πραγματικά κάτι πολλά μπορεί να κάνει...πότε θα παιχτεί το άλλο επισοδειο της ταινιας; αχ μπες μέσα και πες μας τι έγινε...βρήκες το θάρρος να της μιλήσεις;

εδώ μαράθηκα

εγώ ...