Τα εχω κανει Θαλασσα υπαρχει ελπιδα???

Τα εχω κανει Θαλασσα υπαρχει ελπιδα???

Απο που να αρχισω και που να τελειωσω ...Παντρευτηκα απο ερωτα (πρωτα)και αγαπη(ετσι τουλαχιστον εννοιωθα και απο οτι καταλαβαινω με λαθος σημασια της λεξης αγαπης και του τροπου που το εδειχνα στη συντροφο μου)με την συζυγο μου ειμαστε σχεδον 30 χρονια παντρεμενοι και εχουμε φτιαξει μια πολυ ομορφη οικογενεια με τεσσερα κοριτσακια (υποψην τα δυο μου ενηλικα κοριτσια μου εχουν δημιουργησει τη δικη τους ζωη και δεν μενουν μαζι μας και εχω μονο τα δυο ανηλικα μου κοριτσια). Ξεκινωντας να σας απαριθμω τα μεγαλα σφαλματα μου που ειναι πολλα θαθελα να σας επισημανω οτι ημουν Στρατιωτικος ως κυριο επαγγελμα και η συζηγος μου δυστυχως ηταν στο σπιτι και λεω δυστυχως γιατι ημουν εγω η αιτια που τελικα δεν μπορεσε να εργαστει ενω ηταν και ειναι πανεξυπνη και ειχε περασει σε Τ.Ε.Ι. τοτε Διοιηκησης επιχειρησεων στη Λαρισα αλλα εξαιτιας μου(πρωτο σοβαρο μου λαθος) και απο οτι αντιλαμβανομαι πλεον και λογω ζηλιας μου αλλα και φοβου μου μην τα φτιαξει με αλλον(τετοιες βλακειες περνουσαν για χρονια απο το φτωχο μου μυαλο)δεν την αφησα. Στο πρωτο χρονο του γαμου μας ηρθε το πρωτο μας κοριτσακι πραγμα που μας εκανε πολυ ευτυχισμενους γιατι ειχαμε νωριτερα και απο το γαμο μας μια αποξυση λογω της υγειας της συζυγου μου(υπερθυρεοειδισμο εκανε εγχειρηση με επιτυχια και εφ ορου ζωης ληψη φαρμακος Θυρορμον)αλλα επειδηδεν φτανει η σελιδα να σας απαριθμω ολο το ιστορικο της ζωης μου με τον συντροφο μου θα σας πω ολα τα ελαττωματα μου που εγω λογω του του μεγαλου εγωισμου μου δεν τα παραδεχομουν και ολα σχεδον τα προβληματα στις σχεσεις μας που κατα καιρους μου επεσημανε η συντροφος μου χωρις εγω ο πανηβλακας να μην τα βλεπω και να μην προσπαθω να τη βοηθω ως συζηγος γιατι ημουν και αδιαφορος γιατι ελαχιστα εως καθολου ασχοληθηκα με τα παιδια αλλο ενα μεγα λαθος μου. Απο την μερια της την δικαιολογω που πολλες φορες ξεσπουσε και μου φωναζε και διαμαρτυροταν για την αδιαφορια μου αλλα εγω σαν να ειχα παθει μια αναισθησια και δεν την ακουγα να μου χτυπα καθε τοσο το καμπανακι το μονο που εκανα ηταν να την αγκαλιαζω να τη φιλω και ολα μια χαρα ποτε δεν εψαξα σε βαθος τι την εκανε αυτο που της δημιουργουσε αυτη τη ψυχικη ταραχη της ωστε να εχουμε συχνα καβγαδακια αλλα επειδη απο οτι καταλαβα τελικα και οσο ειμαστε νεοι ηταν τοσο ερωτευμενη μαζι μου και τοσο πολυ με αγαπουσε που απο μονη της και λυπαμαι τον εαυτο μου γιαυτο συγχωρουσε ολα τα λαθη μου χωρις ουτε καν νατης το ζητησω τοσο πεστετο και μου αξιζει Μ@Λ@Κ@Σ ημουν.Λαθη επανω στα λαθη ημουν παρα πολυ ανωριμος μεχρι αηδιας ενας Σκ@τ@ς και τιποτε παραπανω δεν προσεξα με λιγα λογια καθολου τον ψυχικο της κοσμο τοσα χρονια.Ντρεπομαι για λογαριασμο μου που εφτασα στο σημειο να σηκωσω συν της αλλης και χερι πανω της ενα τρομερο λαθος που τα λιγα χρονια ακομα που μου μενουν δεν θα το συγχωρησω στον εαυτο μου ποτε και θα οχι μονο θα το παρω και μαζι μου αυτο και αν υπαρχει δευτερη ζωη θα εχω τυψεις στη συνειδηση μου Βριστε με ρε παιδια αλλα ουτε καλος συζυγος της σταθηκα αλλα ουτε και καλος πατερας ζουσα στον κοσμο μου και ημουν παρτακιας ναι το λεω κοιτουσα μονο το εαυτο μου να περνα καλα και τιποτα παρα περα και μαυτο τον τροπο νομισα οτι την αγαπουσα?? ξεγελουσα τον εαυτο μου και εκανα με τη συμπεριφορα μου να υποφερουν οι γυρω μου τοπαιζα "ανδρας" σκ@τ@ στα μουτρα μου ετσι ειναι οι ανδρες και για να μην σας τα πολυλογω και σας κουρασω εφτασε στο τερμα της η συντροφος μου λογω της αλαζονικης συμπεριφορας μου απεναντι σαυτη και τα παιδια μας και να μου λεει τωρα καταμουτρα οτι κουραστηκε οτι πλεον δεν εχει τιποτα να πει μαζι μου οτι με βαρεθηκε και οτι θελει πλεον να ειμαστε δυο ξενοι στο ιδιο σπιτι οτι με βλεπει μονο σαν πατερα των παιδιων μας και τιποτα παραπανω οτι δεν μαγαπα και οτι εχει ενα κενο μεσα της (την καταστρεψα ο ηλιθιος)και εγω σαν να μην εχω καταλαβει τι κακο της προξενησα τοσα χρονια εκανα τοση φασαρια και τσακωμο επι δυο βδομαδες σχεδον που ακομα και τα παιδια μας επενεβησαν ειδικα η τριτη μου κορη η οποια ειναι μαθητρια β΄λυκειου με πολυ υψηλο IQ και μας ειπε να χωρισουμε εαν δεν θελουμε ο ενας τον αλλο πια.Αλλα που να με παρει και να με σηκωσει δεν το θελω να χωρισω γιατι πλεον εχω καταλαβει τα χοντρα σφαλματα μου και ξυπνησα απο τον λιθαργο μου αλλα ειδα γυρω μου την καταστροφη που προξενησα και εχω πανικοβληθει απο τα συνεχομενα ανεπανωρθωτα σφαλματα που εχω κανει και σαυτη την ηληκια που ειμαι δεν ξερω αν εχω τη δυναμη να τα διορθωσω και αν θα τα δεχτει πλεον η συντροφος της ζωης μου καθως εκανα καποια μικρα βηματα αλλα επειδη ειμαι και ανυπομονος μου λειπει αυτη η καταραμενη υπομονη τα κανω παλι σκ@τ@ και παλι απο την αρχη μεχρι που εφτασε να μου λεει οτι θα φυγει απο το σπιτι.Επειδη ειχα αγαπη με τους υπολογιστες εμαθα και στη συζυγο μου και εδω και δυο χρονια περιπου εχει μπει σε ομαδες στο F/B και πιθανον να εχει ανοιξει τα ματια της απο τις φιλιες-φιλους που εχει δημιουργησει και φερεται ετσι πραγμα που μου αξιζει τετοιος που ειμαι γιατι να φανταστειτε οτι μεχρι και που την χακαρα για να δω τι γραφει(ναι ξερω οτι ειμαι για φυλακη) με ποιους μιλαει (ο πανηλιθιος) γιατι νομισα οτι τα εφτιαξε με καποιον που μπορει και ναγινε αλλα ισως ειναι ακομα στο ψησιμο (θα μου αξιζε γιατι τετοιος ζηλιαρογατος που ειμαι)και εξαιτιας της διακοπης του ερωτα μεταξυ μας(αρνειται πλεον και να κοιμηθει στο ιδιο κρεβατι μαζι μου και με το δικιο της) απο μερους της πραγμα το οποιο ειναι η ανασα για να ζω για μενα εν ολιγοις τα εκανα Θαλασσα και Σκ@τ@ μαζι θα εχω βαρος στη συνειδηση μου γιατι δεν εμαθα να εκτιμω να σεβομαι και να αγαπω με τον ορθο τροπο που ενω στον εξω κοσμο συμπεριφερομαι αψογα στον συντροφο της ζωης μου τοσο ασχημα. Σας παρακαλω επειδη ξερω οτι θαστε πυρ και μανια μαζι μου και δεν ξερω αν εχω ελαφρυντικα στο μονο το οτι δεν ειχα τουλαχιστον κακες συνηθειες οπως δεν ημουν ουτε χαρτοπαικτης ουτε γυναικας ουτε μεθυστακας ουτε αλλου τετοιου ειδους συνηθειες παντα ημουμ κοντα στην οικογενεια μου και οπου πηγαιναμε ημουν βεβαια παρων αλλα λογω του ζαμανφουτισμου μου ηταν σαν ναμουν απων και θελω την ειλικρινη βοηθεια σας τι να κανω για να δει τουλαχιστον οτι δεν ειμαι πλεον αδιαφορος εγωιστης και ζηλιαρης και να την κρατησω κοντα μου και καπως να τα βρουμε γιατι εχει αφιερωθει πολυ στο F/B με αποτελεσμα να μην εχουμε ουτε την τυπικη επικοινωνια ποναω πολυ ειμαι μεσα μου χαλια και ξεσπαω μεχρι δακρυων γιατι την εκανα τοσο θυμωμενη που να μισει ακομα και τον ερωτα σεξ μαζι μου (φυσικα μου λεει κατηγορηματικα οτι δεν εχει παει με αλλον ανδρα ακομη αλλα ισως εκει στο F/B δεν ξερω ολο ιδεες βαζει το σκ@τενιο μου μυαλο ειναι καποιος γιατι το ειδα που στελνουν μυνηματα μεταξυ τους φιλακια και τετοια με ζωγραφιες που εχει το συστημα και αλλα τετοια που της αναπληρωνει εστω και αν δεν εχουν κανει σεξ τον ψυχικο της κοσμο που για μενα προσωπικα ειναι και το χειροτερο απο το εαν ειχαν κανει Πες τε μου ρε παιδια υπαρχει καποιο ιχνος ελπιδας να διορθωσω καπως τα πραγματα γιατι απο οτι αντιλαμβανομαι θα με ειχε φυγει προπολλου απο το σπιτι αν δεν ειχαμε ακομα τα ανηλικα παιδια μας.Ειμαι σε χοντρο διλημμα και δεν θα μπορουσα να ζησω χωρις αυτη...ναι πειτε το οτι ημουν και βολεψιματιας γιατι την ειχα φορτωσει με τα οικονομικα του σπιτιου και σχεδον τα διαχειριζοταν ολα μονη της(της εδινα ολο το μισθο μου ολα αυτα τα χρονια και δεν εχω παραπονο ηταν σε ολα της η καλυτερη νοικοκυρα)γι ολα αυτα καλα να παθω και κατι παραπανω να παθω της εχω πει τελευταια οτι να παρει ενα μαστιγιο και να με μαστιγωνει καθε μερα γιατι αυτο μου αξιζει ...και λιγο θα ηταν και παλι επικαλουμαι τη βοηθεια σας στο μεγαλο προβλημα που αντιμετωπιζω και μαλλον δεν την αγαπησα και την εκτιμησα οπως επρεπε νομιζα οτι την αγαπουσα και θεωρουσα με το να της παρεχω ολα τα λεφτα του μισθου μου και να μην εχω κακες συνηθειες οπως ανεφερα παραπανω οτι εφτανε αλλα καταλαβα οτι δεν ειναι ετσι ακομα και εγω δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου που της εκανα τοσα πολλα που εγω ο βλακας τα προσπερνουσα και δεν τα υπολογισα και ηρθε τωρα ο καιρος που τα βρηκα ολα μαζεμενα στα μουτρα μου και ειμαι πανικοβλημενος και φοβισμενος που ουτε στα βασικα νομιζω οτι δεν τη βοηθησα σας παρακαλω εκτος απο το βρισιμο πειτε μου τι πρεπει να κανω οχι ομως χωρι σμους και τετοια γιατι δεν θα το αντεξω καποιο τροπο σας ζητω για να ξαναδω στο βλεμμα της και στα ματακια της που τοσο υπεραγαπαω να της δωσω λιγο χαρα που εγω ο αθλιος με την συμπεριφορα μου της πηρα...

Ρε συ Man ...

απο αυτα που αναφερεις ακομα δεν εχεις καταλαβει τι εχει γινει .Λες οτι εισαι εγωισταρας ...και το κλεινεις εγωιστικα το θεμα .Εκανες λες λαθη ...οκ...και δεν θες να χωρισεις την θες εκει μαζι σου .Εγωιστικο ?

Κοιτα να δεις 30 χρονια δεν μαζευωνται μεσα σε μια μερα ή εναν μηνα ή οτι .Κανε της μια κουβεντα και πες της ολα οσα νιωθεις για οτι εγινε ολα αυτα τα χρονια .Αλλα να εχεις καταλαβει απολυτα αυτα που λες .Διοτι την εντυπωση που μου δεινεις οτι τελειως επιδερμικα το εχεις νιωσει ...πρεπει να το κανεις βιωμα .
Μετα αστην αν σκεφτει και οτι αποφαση παρει να την δεχτεις ...χωρις διαμαρτυριες .
Keep walking

Keep walking

εχεις δικιο για οτι ειπες εκανα συζητηση μαζι της δυο τρεις φορες αλλα εξαιτιας της ανυπομονησιας μου και εκει τακανα θαλασσα επειδη ουτε εγω ο ιδιος δεν ηξερα τι της ελεγα φερθηκα πολυ ανωριμα και κατεληξα στα ιδια οτι δεν αισθανεται τιποτα πλεον για μενα με βλεπει μονο σαν πατερα των παιδιων της και τιποτα παραπανω δεν θελει να μιλαμε μεταξυ μας ...κτλ...ασε ειμαι τρομερα πανικοβλημενος που τοσα χρονια ημουν στον κοσμο μου πως να με πιστεψει τωρα με τοσα που της εχω κανει και τις υποσχεσεις που της εδωσα τελευταια και απο ανυπομονησια και μονο ξαναπεφτω σε σφαλματα??? 

Κι επειδή θα ξαναπέσεις...

και θα ξαναπέσεις..
και θα ξαναπέσεις...
(εγώ στο λέω!)

Καλύτερα να πας να πέσεις τώρα! από κανένα βράχο
(κι ο Ισθμός της Κορίνθου είναι επίσης κατάλληλος για
ηρωικούς στρατιωτικούς...)

και να την αφήσεις τη γυναίκα ήσυχη δια παντός...

Alex...πόσο εγωισμός.Και τώρα λίγο πριν το τέλος διαπιστώνεις πως το άγχος,η ανησυχία οτι θα σε εγκαταλέιψει και θα απεξαρτηθει από σένα σε εχει τρομοκρατήσει.Την αγαπάς αναρωτιέμαι διαβάζοντας σε;; Ή απλα την θεωρούσες ιδιοκτησία σου,ένα στρατιωτάκι που έπρεπε να υπακούει πιστά σε σένα;;Εγωισμοί,παραφορη ζήλεια απο εσένα,ψάχνεις το fb τα πράγματα της και σκέφτομαι τι άλλο ακόμη θα μπορούσες να κάνεις;;Μέχρι που είσαι ικανός να φτάσεις;;.Παραδέχεσαι τα λάθη σου,κάτι που είναι θετικό αλλά παλι η βιασύνη σου ,η ανηπομονησία σου δε οδηγεί σε μνησικακία.Ξερεις τι θέλεις;;Να σου πω εγω..Να παραδεχτείς μεν τα λάθη σου και η γυναίκα σου να σε συγχωρέσει και να ξαναγίνετε οπως πριν..δηλαδή να σε αγαπάει να σε φροντίζει,να σου δίνει τα χάδια της ,την στοργή της και την αγάπη της και εσύ να επαναπαυτείς μάλλον.Δεν έχεις μετμελήσει ειλικρίνα..Ναι σαφως και αναγνωρίζεις τα λάθη σου αλλα κατα βάθος δεν έχεις αλλάξει .παραμένεις ο ιδιος εγωιστής.Θα σου άξιζε να μείνεις μόνος σου και ίσως να υποστείς κι εσυ όλα αυτα που υπέστη η γυναίκα σου τόσα χρόνια απο σένα για να καταλάβεις πως είναι να σε αδειάζουν ψυχικά.Να δινεις συνεχώς και αυτός που αγαπάς να μην αναγνωρίζει τίποτα.Αυτό θα σου άξιζε πραγματικά.Όμως επειδή όλοι στην ζωή μας δικαιούμαστε και μια δεύτερη ευκαιρία αν θέλεις και επειδή η φλόγα της αγάπης ακόμη μπορεί αν υπάρχει.Εχετε και 4 παιδια και ειστε και παπούδες κλπ,θα σου πρότεινα να κάνεις το εξής.Να χτίσεις σιγά σιγα και μερα με την ημέρα την εμπιστοσύνη που έχει χαθεί.Οσο και να της μιλάς και να υπόσχεσαι οτι θα αλλάξεις θελει πράξεις να το αποδεικνύεις.και πως θα το πετύχεις αυτό;;Φλερταρωντας την απο την αρχή.Στείλε της λουλούδια,πέρε της ένα δώρο,βοήθησε την στις δουλείες,παρτην να βγείτε οι δυο σας να πάτε σε ενα ταβερνάκι να φάτε.Κντε περιπάτους,όλα οσα της άρεσαν.Απέφυγε να ζητάς σεξ και έρωτα αν δεν το επιθυμεί.Χτίσε την σχέση σας απο την αρχή.Αν δεν πετύχει αυτή η τακτική δεν υπάρχει θεραπεία.Αλλά άσε το χρόνο να το δείξει αυτο.Θέλει υπομονη και επιμονή.Οτι γκρεμίστηκε στα τόσα χρόνια δεν χτίζεται απο την μια μερα στην άλλη.Ασε το χρόνο να γιατρέψει τις πληγές.Η εμπιστοσύνη σε μια σχέση είναι το Α και το Ω.

 

Από όσα διάβασα, πολλά είναι αυτά που με ενόχλησαν,

 

αλλά ένα που όσες φορές και να το ακούσω, εξακολουθεί να με κάνει έξαλλη

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Alex_63

θαθελα να σας επισημανω οτι ημουν Στρατιωτικος ως κυριο επαγγελμα

 

Αυτό το "συνταξιούχος ετών 52" δεν χωνεύεται ρε γμτ 


Από την άλλη βέβαια, το επάγγελμα

είναι και αυτό που εξηγεί και τα περισσότερα από όσα γράφεις

Της εβγαλες το λαδι 30 χρονια και θες να τα ξεχασει ολα σε 30 λεπτα. Λυπαμαι, δε γινεται.

      Αφού       αφήνουμε   βιογραφικά  ...

      Ας   μιλήσω  και  γω  να  απελευθερώσω  για  άλλη  μία  φορά   το  μαζεμένο  κακό  που   βίωσα    στη      πορεία  του   γάμου  αλλά  και   του  θανάτου  του. 
      Συγγνώμη  αλλά  υπάρχουν  ακόμα  συγγενείς   μου  που  νομίζουν  ότι  πέθανε  από  έμφραγμα 
      εκτός   αν   μεταξύ  τους   ... μίλησαν   .
       Εδώ  νοιώθω  μια  κάποια   ελευθερία  .


       Αλεξ   
 
Είναι   σαν   να   τον  ακούω  με   αυτά  που  διάβασα  , υποθέτω είχες  και εξωσυζυγικές  σχέσεις, 
άκου  σε   μένα  τουλάχιστον   ό,τι  και  να  μου  έλεγε  από  αυτά  που  γράφεις  λειτουργούσαν  εις
βάρος  του  ,  δεν  είχε  και  καθόλου  υπομονή  ενώ   είχα  ζητήσει  διαζύγιο  μετά  από  λίγο  κλαψούρισμα
ήθελε   να   του  πω   σ'αγαπώ  .

Μα   καταλαβαίνετε  ,  μπορείτε  να   καταλάβετε  ότι   όταν   κάποιος   ξεστομίσει   " διαζύγιο"  έχει  χωρίσει 
από   καιρό .

Φυσικά   επέμεινα   ,    αυτός   έκανε  πράξη  το  ένα  από  τα  δύο   με  τα  οποία  με  
απειλούσε   .  Να   με   σκοτώσει  ή   να   σκοτωθεί  ...


Ή   μείνε   με   υπομονή  , χωρίς  να  φαίνεσαι  χωρίς  να  ακούγεσαι  χωρίς  να αναπνέεις...

κι  ό,τι  είναι  να   γίνει  ας   γίνει  .
Ή  αν  έχεις   ανθρωπιά   και   ανδρικό   εγωισμό   και  φιλότιμο  , την   αγαπάς   και   αγαπάς
και   τον  εαυτό   σου ,  σέβεσαι   τη   ζωή  και   την οικογένειά   σας   πάρτε   διαζύγιο  !

Για   όλους  υπάρχει  κάτι  καλό  εκεί   έξω  κανένας  δεν   χάνεται   όσο   ζει   και   παλεύει


καλή  τύχη.       

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από thalassa27

 

     


    , 


Ή   μείνε   με   υπομονή  , χωρίς  να  φαίνεσαι  χωρίς  να  ακούγεσαι  χωρίς  να αναπνέεις...

 

 Μια υπομονή καρτερική οτι θα αλλάξει τοσο  όσο καρτέρουσε κι εκείνη τόσα χρόνια .οτι θα αναγνωρίσεις επιτελους την αξία της!

Και αφού εδώ και χρόνια σου χτυπούσε καμπανάκια...

εσύ "ξύπνησες" και ευαισθητοποιήθηκες ΤΩΡΑ που άνοιξε FB, σαχλαμαρίζει με άλλους και έφτασε σε σημείο να μη θέλει να κάνει ούτε έρωτα μαζί σου; Γιατί ΤΩΡΑ και όχι πριν απο 25, 20 χρόνια;

30 χρόνια σε ανέχτηκε η - ηρωίδα - γυναίκα και πραγματικά τη θαυμάζω για τη γαιδουρινή - υπεράνθρωπη υπομονή της!

Δεν νομίζεις ότι είναι - όχι λίγο αλλά - πολύ αργά;

Ίσως     

 

 

Βιωματικά   πάντα   ...   ας   ελπίζει     2%   και   πολύ  λέω .

Καλύτερα  να   μην   εθελοτυφλεί  

 Εξάλλου δεν   την  αγαπά   δεν  είναι   έτσι  η  αγάπη  

 

Ο   εγωισμός  είναι  έτσι  ...

Αν  υποθέσουμε  ότι  του  τον  τρέφει  ( που  σίγουρα  τουχει  δώσει  ευκαιρίες πριν

της  τελειώσει  )

 

Τα   ίδια  λάθη  θα  επαναλάβει   ...  

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από giorgos_1965

 

 Μια υπομονή καρτερική οτι θα αλλάξει τοσο  όσο καρτέρουσε κι εκείνη τόσα χρόνια .οτι θα αναγνωρίσεις επιτελους την αξία της!

 

 

και η 'πλάκα' ξέρεις ποια είναι;


Ότι αν τελικά χωρίσετε (ειδικά αν βρει άλλον),

εσύ θα αναθεματίζεις το καταραμένο το fb που σας έκλεισε το σπίτι.

 

Σίγουρα.Αλλά σε αυτές τις ηλικίες είναι λίγο δύσκολο να χωρίσει κάποιος.Άλλωστε η σύζυγος εξαρτάται οικονομικά απο τον σύζυγο.Υπάρχουν παιδιά ακόμη στην εφηβεία..κλπ..δεν φεύγεις εύκολα.Απλά ο καθένας κάνει την ζωή του όπως μπορεί.Ενα πράγμα είμαστε μαζί τυπικα αλλά ουσιαστικά έχουμε χωρίσει.Και είμαι βέβαιος οτι η σύζυγος θα πάρει την εκδίκηση της με αυτό το τρόπο.Στερώντας του την αγάπη.Δεν την αδικώ βέβαια.Αλλά ας κανει μια προσπάθεια ο φίλος μας,αν πραγματικά έχει μετανιώσει.

Καθόλου  δύσκολο 

 

Δικαιολογίες

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από giorgos_1965

Σίγουρα.Αλλά σε αυτές τις ηλικίες είναι λίγο δύσκολο να χωρίσει κάποιος.Άλλωστε η σύζυγος εξαρτάται οικονομικά απο τον σύζυγο.Υπάρχουν παιδιά ακόμη στην εφηβεία..κλπ..δεν φεύγεις εύκολα.Απλά ο καθένας κάνει την ζωή του όπως μπορεί.Ενα πράγμα είμαστε μαζί τυπικα αλλά ουσιαστικά έχουμε χωρίσει.Και είμαι βέβαιος οτι η σύζυγος θα πάρει την εκδίκηση της με αυτό το τρόπο.Στερώντας του την αγάπη.Δεν την αδικώ βέβαια.Αλλά ας κανει μια προσπάθεια ο φίλος μας,αν πραγματικά έχει μετανιώσει.

 

 

Θάλασσα,όλα θέλουν τον χρόνο τους.Τα ζευγάρια πριν χωρίσουν οριστικά ειδικά στην περίπτωση οπου υπάρχουν παιδιά,πρέπει να εξαντλούν όλα τα περιθώρια επίλυσης των προβλημάτων τους,να προσπαθούν να βρουν κάποιες γέφυρες επικοινωνίας.Δεν είναι ευκολο ένα διαζύγιο.Δημιουργεί συγκρουσεις,θυμό,υπονόμευση ο ένας στον άλλον,πόνο και λύπη.Υπήρξα  χωρισμένος και γνωρίζω.Είναι σαν να πενθείς όλα όσα δημιούργησεις κλπ.Τα ξέρεις αυτά.

 Εγώ   βίωσα   και  το  διαζύγιο (ως   απόφαση  γιατί δεν το   πήρα) ...  Όταν   κατάλαβα   ότι δεν  υπάρχει  

 γιατριά  και  ενώ  ακόμα  τον    αγαπούσα   ... 

  Ήταν   πιο   φριχτό   από  τον   θάνατο  που  έζησα   αργότερα   ...

  οστόσο   αν    χαθεί  " κάτι "...  χάθηκε   πρέπει  να  προχωράμε  .

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από thalassa27

 

  οστόσο   αν    χαθεί  " κάτι "...  χάθηκε   πρέπει  να  προχωράμε  .

 

Συμφωνώ απόλυτα.Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να πενθήσεις πρώτα.Οταν τελειώσει το ''πένθος'' τότε και μόνον μπορείς να προχωρήσεις ουσιαστικά την ζωή σου.Αν δεν πενθήσεις και κάνεις σχέσεις ''ριμπάουντ'' θα είσαι μόνιμα ανικανοποίητος και ψυχικά κενός.Όλα θέλουν τον τρόπο τους αλλά και τον χρόνο τους.Εξαρτάται απο τον χαρακτήρα του καθενός.

Θα σου φανεί παράξενο, αλλά δάκρυσα με την ιστορία σου (μη με γελάτε!). Γιατί αυτό περίπου γίνεται στα περισσότερα παντρεμένα ζευγάρια. Η γυναίκα κάνει όλες τις υποχωρήσεις, χτυπάει καμπανάκια, ο σύζυγος δεν καταλαβαίνει και όταν φτάσει η ώρα που όλα πέθαναν πια, (πόσο ν΄αντέξει ο έρωτας!) τότε λέει το τραγούδι του (τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας, θυμάσαι?).
Αν υπάρχει σωτηρία?  Πολύ δύσκολα τώρα πια!
Τώρα, κάνε 'ο.τι σου λέει προς το παρόν. Πες της όσα μας είπες και εμάς και ότι όλα θα γίνουν όπως τα θέλει. Αν κάποτε αλλάξει γνώμη, θα την περιμένεις στο τάδε δωμάτιο (στο ίδιο σπίτι μένετε αν κατάλαβα), να κάνετε μια νέα αρχή. Να γίνετε νιόπαντροι, έναν γάμο από την αρχή .
Και κάνε μου μια χάρη. Κάνε το γράμα σου μια αντιγραφή και στείλτο σε παρακαλώ σε όλους τους άνδρες του κόσμου, για να δουν , τι έχουν κάνει και τι τους περιμένει.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Alex_63

Τα εχω κανει Θαλασσα υπαρχει ελπιδα???

 

 

  όχι...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Leigh-Cheri

 

Από όσα διάβασα, πολλά είναι αυτά που με ενόχλησαν,

 

αλλά ένα που όσες φορές και να το ακούσω, εξακολουθεί να με κάνει έξαλλη

 

 

 

 

Αυτό το "συνταξιούχος ετών 52" δεν χωνεύεται ρε γμτ 


Από την άλλη βέβαια, το επάγγελμα

είναι και αυτό που εξηγεί και τα περισσότερα από όσα γράφεις

Μην γινεσαι εξαλλη κοπελλα μου εγω πηγα σχεδον μωρο στο Αρμυ στα 16,5 ισα 17 το καιρο που αλλοι φιλοι μου επιναν καφε στις καφετεριες και γυρνουσαν ξημερωματα εγω ετρεχα και μεκαψωναριζαν οι εκπαιδευτες μας ισως και εκει να δημιουργησα τον χαρακτηρα του ζαμανφουτισμου οσον αφορα τις σχεσεις με το αλλο φυλλο και να τα αποτελεσματα ...Ναι και εμενα προσωπικα δεν ηθελα να βγω σαυτη την ηλικια απο τον Στρατο αλλα οι καταστασεις με οδηγησαν να φυγω νωρις ...καλα και απο συνταξη ...μην περιμενεις πολλα μας εχουν ριμαξει στις περικοπες και αγωνιοδως εδω και 5 χρονια περιπου ψαχνω για μια αλλη δευτερη απασχοληση χωρις επιτυχια φτασαμε να ψωμοζουμε κοριτσι μου πολυ χαλι μεγαλο κακο μας εκανε η κριση τι να σου λεω τωρα,,, ευχαριστω παντως που εκανες το κοπο να διαβασεις την ιστορια μου ηθελα να γραψω περισσοτερα αλλα ειναι πολλα και προσπαθησα μεσες ακρες να δωσω τι μου συμβαινει... ξερω παντως οτι δεν ημουν και πολυ κυριος απεναντι της...δυστυχως για μενα και λυπουμαι για αυτο