Απορώ κι εγώ με την σειρά μου...

Παράθεση:
Σχόλιο # 101 από Koula___

λούλη, η λούλα σε θέλει τρελά

 

Λούλη, προφανώς και η διάκριση περί φύλων που αναφέρεις είναι άτοπη και όχι κάποια αλήθεια που μόνο οι κομπλεξικές φεμινίστριες με απωθημένα και μπουρδολογία θα αμφισβητήσουν όπως χαρακτηριζεις οποιος διαφωνήσει σε αυτη την άποψη. Αυτά τα λένε πολλοί αλλά οι πληροφορίες χρειάζονται και μια επεξεργασία από την κρίση μας. Για όλους μας ανεξαρτήτου φύλου, υπάρχουν στιγμές που θα λειτουργήσουμε με έναν τρόπο και άλλες με άλλον. Το κέρατο δεν είναι απαραίτητα χάσμα στη σχέση. Είναι ότι πολλοι άνθρωποι και για να το κάνω λιανά πολλοί άντρες και γυναίκες ειναι πολυγαμικοί και δυσκολεύονται να κρατήσουν αιωνίως μια συμφωνία μέσα σε τόσους πειρασμούς. Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται αληθινά, εις βάθος και ανιδιοτελώς θα κατανοήσουν ότι ένα "αμάτημα" ειναι ανθρώπινο και θα το ξεπεράσουν. Αν οι άνθρωποι όμως είναι εγωιστές, θα πληγωθεί τόσο το Εγώ τους που θα νιώθουν πως ότι έχτισαν ήταν μια φούσκα. Είναι τι κοιτάς, την συμφωνία ή τον άνθρωπο.

Παράθεση:
Σχόλιο # 103 από Elena_90

Είναι τι κοιτάς, την συμφωνία ή τον άνθρωπο.

 

Τη συμφωνία με τον άνθρωπο.

Ναι ελενα ετσι ειναι (ετςι νομιζω και γω δηλαδη) οσοι κοιτανε τον ανθρωπο θα ξεπεσασουν το ενα "αμαρτημα" αντε και ενα δευτερο και ενα τριπο

Απορω ομως και εγω ως αλλη λουλα, πως το τακτοποιουν μεσα του οσοι ξεπερνουν το γεγονος οτι ο συντροφος του διατηρει αλλες μακροχρονιες σχεσεις (ακομη και αν ειναι η θεωρουν οτι ειναι απλα "σεξουαλικες") πως το ξεπερνουν ακομη και αν κανουν και οι δυο το ιδιο και ποιος ο λογος να εξακολουθουν να μενουν μαζι...ποια αναγκη καλυπτει το "μαζι" και ποια το "αλλου";

Παράθεση:
Σχόλιο # 103 από Elena_90

Λούλη, προφανώς και η διάκριση περί φύλων που αναφέρεις είναι άτοπη και όχι κάποια αλήθεια που μόνο οι κομπλεξικές φεμινίστριες με απωθημένα και μπουρδολογία θα αμφισβητήσουν όπως χαρακτηριζεις οποιος διαφωνήσει σε αυτη την άποψη. Αυτά τα λένε πολλοί αλλά οι πληροφορίες χρειάζονται και μια επεξεργασία από την κρίση μας. Για όλους μας ανεξαρτήτου φύλου, υπάρχουν στιγμές που θα λειτουργήσουμε με έναν τρόπο και άλλες με άλλον. Το κέρατο δεν είναι απαραίτητα χάσμα στη σχέση. Είναι ότι πολλοι άνθρωποι και για να το κάνω λιανά πολλοί άντρες και γυναίκες ειναι πολυγαμικοί και δυσκολεύονται να κρατήσουν αιωνίως μια συμφωνία μέσα σε τόσους πειρασμούς. Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται αληθινά, εις βάθος και ανιδιοτελώς θα κατανοήσουν ότι ένα "αμάτημα" ειναι ανθρώπινο και θα το ξεπεράσουν. Αν οι άνθρωποι όμως είναι εγωιστές, θα πληγωθεί τόσο το Εγώ τους που θα νιώθουν πως ότι έχτισαν ήταν μια φούσκα. Είναι τι κοιτάς, την συμφωνία ή τον άνθρωπο.

 

Τι διαλο. Αφου λεει οτι εχει γκομενο...

Παράθεση:
Σχόλιο # 105 από 1Christina

πως το ξεπερνουν ακομη και αν κανουν και οι δυο το ιδιο και ποιος ο λογος να εξακολουθουν να μενουν μαζι...ποια αναγκη καλυπτει το "μαζι" και ποια το "αλλου";

 

 

Νομίζω πως αυτοί ξέρουν καλύτερα απ όλους εμάς, που τους βλέπουμε απ έξω, ποια ανάγκη καλύπτουν.

Το πρώτο που μου ρχεται στο μυαλό, είναι το πιο απλό. Αγαπιούνται.

Κ όπως ξέρουμε η αγάπη, έστω η σεξουαλική ή ερωτική, όλα τα μπορεί.

Το ευκαιριακό σεξ, δεν είναι αγάπη. Ακόμα κ να έχει αυτή την δυνατότητα, που είναι σπάνιο νομίζω, χρειάζεται να περάσει από πολλά φράγματα, ν αγγίξει πολλές ανικανοποίητες ανάγκες ή να εκπληρώσει επιθυμίες αφανέρωτες, για  αγγίξει πραγματικά το βαθύ πυρήνα κάποιου. Όλο αυτό που ακούμε, που μόλις τους πλησιάσει κάποιος ή μόλις το κάνουν για πρώτη φορά, "ερωτεύονται" εκεί πατάει, στην αναπάντεχη ικανοποίηση που πλημμυρίζει το άνθρωπο, μόλις νιώσει ανάγκες που δεν ήξερε ότι έχει, επιθυμίες θαμμένες κάτω από φορτία κοινωνικών αναστολών...

να πληρούνται.

Αν τα μέλη της σχέσης, είναι καλυμμένα απ αυτή τη πιθανότητα, τι μένει; 

Αυτό που βλέπουμε εμείς απ έξω.

Πώς μπορούν να είναι μαζί, χωρίς σεξουαλική αποκλειστικότητα;

Κ δε λέω για περιπτώσεις που ο ένας κάνει ότι προσαρμόζεται, για να μη χάσει τον άλλον, ένα προνόμιο δλδ, 

αυτό γκρεμίζεται σα χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα.

Ούτε για τότε που ξαφνικά εγείρονται απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν. Κ τότε αλλάζει η κατάσταση, άλλα έχει μια συνέχεια, όποια...

Απ ότι έχω δει, αυτά κατάλαβα. Κ ότι το φαινόμενο σπανίζει.

Γιατί πολλοί άνθρωποι, δεν μπορούν καλά-καλά ν ανεχτούν ούτε τη σύμβαση μιας σχέσης μέσα στην κανονικότητα.

Που τελικά, δεν είναι τόσο "κανονική" μάλλον, όπως συμπεραίνουμε εκ του αποτελέσματος, δλδ τη πλειοψηφία δυσλειτουργικών σχέσεων που βλέπουμε στο περίγυρο, στην οικογένεια στο περιβάλλον μας. 

Τελικά η ερώτηση δεν είναι αν αξίζει αυτός ο σαματάς, γιατί δλδ αυτοί που "περνάνε καλά" χωρίζουν.

(καλά εξαιρούνται αυτοί που χωρίζουν για τη εφορία  )

αλλά γιατι αυτοί που κατά τη γνώμη μας δεν περνάνε καλά δε χωρίζουν.

Είναι απλό ρε παιδιά

ρωτήστε τους! 

κ απ ο, τι πουν κ ο, τι δεν πουν

κάτι θα βγει

μπας κ μάθουμε κ μεις εδώ τίποτα περισσότερο.

εντιτ: μετά από τόσους αιώνες, έχω καταλάβει πως όποτε γίνεται "σαματάς" αξίζει.

κ το "περνάω καλά" είναι μια φάση, σα λάστιχο κάτι, χωράει όλα τα άλυτα θέματα των σχέσεων.

Όπως μας χωράει όλους ο κόσμος π.χ.

έτσι.

Τοση φασαρια, για ενα πηδημα?

Παράθεση:
Σχόλιο # 107 από achinos

 

Νομίζω πως αυτοί ξέρουν καλύτερα απ όλους εμάς, που τους βλέπουμε απ έξω, ποια ανάγκη καλύπτουν.

 

Το πρώτο που μου ρχεται στο μυαλό, είναι το πιο απλό. Αγαπιούνται.

 

Κ όπως ξέρουμε η αγάπη, έστω η σεξουαλική ή ερωτική, όλα τα μπορεί.

 

Το ευκαιριακό σεξ, δεν είναι αγάπη. Ακόμα κ να έχει αυτή την δυνατότητα, που είναι σπάνιο νομίζω, χρειάζεται να περάσει από πολλά φράγματα, ν αγγίξει πολλές ανικανοποίητες ανάγκες ή να εκπληρώσει επιθυμίες αφανέρωτες, για  αγγίξει πραγματικά το βαθύ πυρήνα κάποιου. Όλο αυτό που ακούμε, που μόλις τους πλησιάσει κάποιος ή μόλις το κάνουν για πρώτη φορά, "ερωτεύονται" εκεί πατάει, στην αναπάντεχη ικανοποίηση που πλημμυρίζει το άνθρωπο, μόλις νιώσει ανάγκες που δεν ήξερε ότι έχει, επιθυμίες θαμμένες κάτω από φορτία κοινωνικών αναστολών...

 

να πληρούνται.

 

Αν τα μέλη της σχέσης, είναι καλυμμένα απ αυτή τη πιθανότητα, τι μένει; 

 

Αυτό που βλέπουμε εμείς απ έξω.

 

Πώς μπορούν να είναι μαζί, χωρίς σεξουαλική αποκλειστικότητα;

 

Κ δε λέω για περιπτώσεις που ο ένας κάνει ότι προσαρμόζεται, για να μη χάσει τον άλλον, ένα προνόμιο δλδ, 

 

αυτό γκρεμίζεται σα χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα.

 

Ούτε για τότε που ξαφνικά εγείρονται απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν. Κ τότε αλλάζει η κατάσταση, άλλα έχει μια συνέχεια, όποια...

 

Απ ότι έχω δει, αυτά κατάλαβα. Κ ότι το φαινόμενο σπανίζει.

Γιατί πολλοί άνθρωποι, δεν μπορούν καλά-καλά ν ανεχτούν ούτε τη σύμβαση μιας σχέσης μέσα στην κανονικότητα.

 

Που τελικά, δεν είναι τόσο "κανονική" μάλλον, όπως συμπεραίνουμε εκ του αποτελέσματος, δλδ τη πλειοψηφία δυσλειτουργικών σχέσεων που βλέπουμε στο περίγυρο, στην οικογένεια στο περιβάλλον μας. 

 

Τελικά η ερώτηση δεν είναι αν αξίζει αυτός ο σαματάς, γιατί δλδ αυτοί που "περνάνε καλά" χωρίζουν.

 

(καλά εξαιρούνται αυτοί που χωρίζουν για τη εφορία  )

 

αλλά γιατι αυτοί που κατά τη γνώμη μας δεν περνάνε καλά δε χωρίζουν.

 

Είναι απλό ρε παιδιά

 

ρωτήστε τους! 

 

κ απ ο, τι πουν κ ο, τι δεν πουν

 

κάτι θα βγει

 

μπας κ μάθουμε κ μεις εδώ τίποτα περισσότερο.

 

εντιτ: μετά από τόσους αιώνες, έχω καταλάβει πως όποτε γίνεται "σαματάς" αξίζει.

κ το "περνάω καλά" είναι μια φάση, σα λάστιχο κάτι, χωράει όλα τα άλυτα θέματα των σχέσεων.

Όπως μας χωράει όλους ο κόσμος π.χ.

 

έτσι.

 

 

 

Αχινε με μπερδεψες πιο πολυ!!! Και ειχα στηριξει πανω σου τοσες ελπιδες

Βρε ο λουλης εχει σχεση-γαμο-οτι με τη λουλα. Την αγαπα τον αγαπα λενε και περνανε τελεια!!!

Ο λουλης εχει ελευθερη σχεση με τη λιλικα (που την γνωριζε πριν την λουλα) με την λολα (την γνωρισε στη δουλεια του-την γνωριζει και η λουλα) και με τη λουλου (μια ασχετη-την εχει χρονια "γκομενα") ...ολες αυτες οι σχεςεις τρεχουν καιρο πολυ, χρονια λεμε...περνουν καλα σεξουαλικα μονο ε ειναι και καπως φιλοι μετα απο τοσο καιρο...ο λουλης επισης οταν τυχει και καμια αλλη περαστικη ε δεν λεει οχι

Η λουλα τωρα κατι παρομοιο κανει...χαζη δεν ειναι...ξερει τι κανει ο λουλης και ο λουλης ξερει τι κανει η συμβια...βεβαια μεταξυ τους δεν το συζητανε

Αυτοι οι δυο γιατι παραμενουν μαζι; Επειδη αγαπιουνται ειπες...η λαθος καταλαβα???

Παράθεση:
Σχόλιο # 107 από achinos

 

Νομίζω πως αυτοί ξέρουν καλύτερα απ όλους εμάς, που τους βλέπουμε απ έξω, ποια ανάγκη καλύπτουν.

 

Το πρώτο που μου ρχεται στο μυαλό, είναι το πιο απλό. Αγαπιούνται.

 

Κ όπως ξέρουμε η αγάπη, έστω η σεξουαλική ή ερωτική, όλα τα μπορεί.

 

Το ευκαιριακό σεξ, δεν είναι αγάπη. Ακόμα κ να έχει αυτή την δυνατότητα, που είναι σπάνιο νομίζω, χρειάζεται να περάσει από πολλά φράγματα, ν αγγίξει πολλές ανικανοποίητες ανάγκες ή να εκπληρώσει επιθυμίες αφανέρωτες, για  αγγίξει πραγματικά το βαθύ πυρήνα κάποιου. Όλο αυτό που ακούμε, που μόλις τους πλησιάσει κάποιος ή μόλις το κάνουν για πρώτη φορά, "ερωτεύονται" εκεί πατάει, στην αναπάντεχη ικανοποίηση που πλημμυρίζει το άνθρωπο, μόλις νιώσει ανάγκες που δεν ήξερε ότι έχει, επιθυμίες θαμμένες κάτω από φορτία κοινωνικών αναστολών...

 

να πληρούνται.

 

Αν τα μέλη της σχέσης, είναι καλυμμένα απ αυτή τη πιθανότητα, τι μένει; 

 

Αυτό που βλέπουμε εμείς απ έξω.

 

Πώς μπορούν να είναι μαζί, χωρίς σεξουαλική αποκλειστικότητα;

 

Κ δε λέω για περιπτώσεις που ο ένας κάνει ότι προσαρμόζεται, για να μη χάσει τον άλλον, ένα προνόμιο δλδ, 

 

αυτό γκρεμίζεται σα χάρτινος πύργος στο πρώτο φύσημα.

 

Ούτε για τότε που ξαφνικά εγείρονται απαιτήσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν. Κ τότε αλλάζει η κατάσταση, άλλα έχει μια συνέχεια, όποια...

 

Απ ότι έχω δει, αυτά κατάλαβα. Κ ότι το φαινόμενο σπανίζει.

Γιατί πολλοί άνθρωποι, δεν μπορούν καλά-καλά ν ανεχτούν ούτε τη σύμβαση μιας σχέσης μέσα στην κανονικότητα.

 

Που τελικά, δεν είναι τόσο "κανονική" μάλλον, όπως συμπεραίνουμε εκ του αποτελέσματος, δλδ τη πλειοψηφία δυσλειτουργικών σχέσεων που βλέπουμε στο περίγυρο, στην οικογένεια στο περιβάλλον μας. 

 

Τελικά η ερώτηση δεν είναι αν αξίζει αυτός ο σαματάς, γιατί δλδ αυτοί που "περνάνε καλά" χωρίζουν.

 

(καλά εξαιρούνται αυτοί που χωρίζουν για τη εφορία  )

 

αλλά γιατι αυτοί που κατά τη γνώμη μας δεν περνάνε καλά δε χωρίζουν.

 

Είναι απλό ρε παιδιά

 

ρωτήστε τους! 

 

κ απ ο, τι πουν κ ο, τι δεν πουν

 

κάτι θα βγει

 

μπας κ μάθουμε κ μεις εδώ τίποτα περισσότερο.

 

εντιτ: μετά από τόσους αιώνες, έχω καταλάβει πως όποτε γίνεται "σαματάς" αξίζει.

κ το "περνάω καλά" είναι μια φάση, σα λάστιχο κάτι, χωράει όλα τα άλυτα θέματα των σχέσεων.

Όπως μας χωράει όλους ο κόσμος π.χ.

 

έτσι.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 109 από 1Christina

 Επειδη αγαπιουνται ειπες...η λαθος καταλαβα???

 

 

Μια χαρά κατάλαβες!

Κ δλδ, άμα τους πω εγώ πώς κατά τη γνώμη μου θάπρεπε να αγαπιούνται κ αν θάπρεπε να είναι μαζί

θα με άκουγαν;

Ουτ εγώ δε θα με άκουγα βρε χριστίνα.

Σορυ αλλά καλύτερα μη στηρίζεις τίποτα επάνω μου...

είμαι πολύ ασταθής. 

Ε καλα βρε και εγω πλακιτσα εκανα μη  αγχεσαι...εγω ειμαι σταθερη, βραχος ακλονητος (λεμε τωρα) και στην πραγματικοτητα στηριζομαι μονο στον εαυτο μου 

Παράθεση:
Σχόλιο # 110 από achinos

 

Μια χαρά κατάλαβες!

Κ δλδ, άμα τους πω εγώ πώς κατά τη γνώμη μου θάπρεπε να αγαπιούνται κ αν θάπρεπε να είναι μαζί

 

θα με άκουγαν;

 

 

Ουτ εγώ δε θα με άκουγα βρε χριστίνα.

 

Σορυ αλλά καλύτερα μη στηρίζεις τίποτα επάνω μου...

 

είμαι πολύ ασταθής. 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 111 από 1Christina

 μη  αγχεσαι...εγω ειμαι σταθερη, βραχος ακλονητος 

 

βρε δεν αγχώνομαι, βράχος είμαι κ γω,

αλλά ασταθής.

Καλησπέρα σας... 

αφού ξεπεράστηκε η ένταση όπως βλέπω από την λέξη "οστεοπόρωση", που ουσιαστικά αποτελεί μια αλήθεια όπως και το "σταφίδιασμα"...νομίζω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε. Εξάλλου κι οι άνδρες έχουμε "κουσούρια"...απλά μας αγαπάμε λόγω λιγότερων ανασφαλειών. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι γυναίκα. Αυτά τα βασανισμένα πλάσματα, δεν μπορούν ποτένα κάνουν ακριβώς ότι γουστάρουν. Το σάβουαρ της ποθητής εικόνας, δεν τις αφήνει ούτε να ρευτούν ελεύθερα. Ολόκληρη την ζωή τους, οφείλουν να είναι οι σωστές σε ένα γραμμάτιο που δεν έχει τελειωμό. Χάσιμο ταυτότητας κι υποταγή στα "θέλω" της εποχής. Σκλαβιά είναι η ποινή.Εξαιρούνται οι δυναμικές σπιρτόζες με λάμψη στα μάτια.Τι θέλετε να μάθετε και ντρέπεστε να ρωτήστε; το πως γίνεται κάποιος να απατά χωρίς να έχει τύψεις ; ή το πως γίνεται να ταξινομεί τα συναισθήματά του ; κατά βάθος αυτά τα ξέρουμε όλοι και όλες...τουλάχιστον όσοι μπορούν να κτίσουν την ψεύτικη ιδανική σχέση.Οι ιδανικές σχέσεις βασίζονται στο ψέμα. Καμία σχέση δεν επιβιώνει ζωντανή μόνο με αλήθειες εκτός αν καταντήσει απονευρωμένη οπότε και την σέρνουμε σαν σφαγμένο αρνί στο χώμα. Ο αληθινός άνδρας ως πολυμήχανο τιρμπουσόν, ως άοκνος σκαφτιάς αλλά κι ασφαλιστής της γυναίκαςγνωρίζει ότι το εύθραστο αυτό πλάσμα, λαχταρά και θέλει να αγαπιέται παραπάνω από όσο αγαπά. Γνωρίζει ότι ζει από το συναίσθημα και την αντίδραση όταν αυτός ζει απο την δράση. Αν θέλετε να αλλάξετε την φύση, για να ικανοποιήσετε τα καπρίτσια σας, θα σας το επιτρέψουμεαλλά μόνο για το νάζι. Θα στεκόμαστε πλάι σας και θα σας χουφτώνουμε όταν απορείτε. Ελάτε...μην προσποιήστε. Ένας άνδρας που μπορεί να σας ικανοποιεί στο κρεβάτι αλλά και στην ζωήδεν μπορείτε ούτε να διαννοηθείτε να τον απατήσετε. Κοκκινίζετε και τα χάνετε, ακόμα κι αν μόνο το σκεφτείτε. Με κάτι ξεφτισμένα ποσοστά αντίδρασης παλεύετε και με κάτι γατοκραυγούλες μήπως κι εκδικηθείτε εκείνον τον παλληκαρά που κουβαλάτε στο μυαλό σας ακόμα και μετά τον γάμο. Ένας είναι πάντα αυτός που σας τέμνει την καρδιά. Αυτόν θέλετε αλλά αυτός ως επιβήτοραςανήκει σε όλες. Και τώρα...λίγο πριν βγούμε για Σάββατο για τα περαιτέρω...σκεφτείτε έντονα αυτόν τον καθέναν που κάθε μια σας λαχταρά. Προσοχή όμως, μην σπάστε το πορσελάνινο μακιγιάζ από την τσαντίλα. Σκεφτείτε τον τώρα! Όχι τον άνδρα σας...τον άλλον! Εκείνον εκεί! Τον αλητάμπουρα που ασελγεί στις ψυχές σας. Που όσα και να του δώσετε, αυτός αχόρταγος θα παραμένει. Που στην ζωή του δεν έχει τάξη. Που την μια μέρα είναι ψηλά και την άλλη χαμηλά. Προσωπικά διακρίνω ότι κι άλλοι γίνονται έτσι σιγά-σιγά...και χαίρομαι!Αρκετά με τους μαλθακούς πλέον. Γροθιά στο τραπέζι.Έτσι μανταμίτσες της προσποιητής ισότητας ;γι 'αυτό σας αγαπάμε όμως κι ορισμένοι. Και γι'αυτό σας απατάμε όσα κι αν μας δώσετε. Γιατί κατά βάθος, αυτό σας κάνει ανταγωνιστικές. Αυτό σας κάνει γυναίκες κι αναζωπυρώνει το πάθος. Μόνο τότε γίνεστε "γυναίκες" και μόνο τότε μας ξυπνάτε ένστικτα. 

Κουμάντο δεν θέλατε ; κάντε το...

Ασε βρε λουλη...σταματησα στην τεταρτη σειρα...δεν ξερω αν εισαι γυναικα αλλα ουτε και αντρας εισαι...περαστικααα

Εντιτ: διαβασα και παρακατω...ο δικος μου "παλληκαρας" ειναι ενας μετροσεξουαλ για να μην πω τιποτε αλλο 

Χαλαρωσε λουληα και μην αποκαλυπτεςαι...ολες το ξερουμε "οσοι λενε πολλα για τον. ...Ανδρισμο τους...τον εαυτο τους θελουν να πεισουν, οτι εχουν και καλα ...αλλα δεν

Αστα σου λεω λουληα γυρισε παλι στις πανελληνιες καλυτερα και βρε παιδι μου μην τα κοβεις δεν κανει

Παράθεση:
Σχόλιο # 113 από Loulis2015

Καλησπέρα σας... 

αφού ξεπεράστηκε η ένταση όπως βλέπω από την λέξη "οστεοπόρωση", που ουσιαστικά αποτελεί μια αλήθεια όπως και το "σταφίδιασμα"...νομίζω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε. Εξάλλου κι οι άνδρες έχουμε "κουσούρια"...απλά μας αγαπάμε λόγω λιγότερων ανασφαλειών. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι γυναίκα. Αυτά τα βασανισμένα πλάσματα, δεν μπορούν ποτένα κάνουν ακριβώς ότι γουστάρουν. Το σάβουαρ της ποθητής εικόνας, δεν τις αφήνει ούτε να ρευτούν ελεύθερα. Ολόκληρη την ζωή τους, οφείλουν να είναι οι σωστές σε ένα γραμμάτιο που δεν έχει τελειωμό. Χάσιμο ταυτότητας κι υποταγή στα "θέλω" της εποχής. Σκλαβιά είναι η ποινή.Εξαιρούνται οι δυναμικές σπιρτόζες με λάμψη στα μάτια.Τι θέλετε να μάθετε και ντρέπεστε να ρωτήστε; το πως γίνεται κάποιος να απατά χωρίς να έχει τύψεις ; ή το πως γίνεται να ταξινομεί τα συναισθήματά του ; κατά βάθος αυτά τα ξέρουμε όλοι και όλες...τουλάχιστον όσοι μπορούν να κτίσουν την ψεύτικη ιδανική σχέση.Οι ιδανικές σχέσεις βασίζονται στο ψέμα. Καμία σχέση δεν επιβιώνει ζωντανή μόνο με αλήθειες εκτός αν καταντήσει απονευρωμένη οπότε και την σέρνουμε σαν σφαγμένο αρνί στο χώμα. Ο αληθινός άνδρας ως πολυμήχανο τιρμπουσόν, ως άοκνος σκαφτιάς αλλά κι ασφαλιστής της γυναίκαςγνωρίζει ότι το εύθραστο αυτό πλάσμα, λαχταρά και θέλει να αγαπιέται παραπάνω από όσο αγαπά. Γνωρίζει ότι ζει από το συναίσθημα και την αντίδραση όταν αυτός ζει απο την δράση. Αν θέλετε να αλλάξετε την φύση, για να ικανοποιήσετε τα καπρίτσια σας, θα σας το επιτρέψουμεαλλά μόνο για το νάζι. Θα στεκόμαστε πλάι σας και θα σας χουφτώνουμε όταν απορείτε. Ελάτε...μην προσποιήστε. Ένας άνδρας που μπορεί να σας ικανοποιεί στο κρεβάτι αλλά και στην ζωήδεν μπορείτε ούτε να διαννοηθείτε να τον απατήσετε. Κοκκινίζετε και τα χάνετε, ακόμα κι αν μόνο το σκεφτείτε. Με κάτι ξεφτισμένα ποσοστά αντίδρασης παλεύετε και με κάτι γατοκραυγούλες μήπως κι εκδικηθείτε εκείνον τον παλληκαρά που κουβαλάτε στο μυαλό σας ακόμα και μετά τον γάμο. Ένας είναι πάντα αυτός που σας τέμνει την καρδιά. Αυτόν θέλετε αλλά αυτός ως επιβήτοραςανήκει σε όλες. Και τώρα...λίγο πριν βγούμε για Σάββατο για τα περαιτέρω...σκεφτείτε έντονα αυτόν τον καθέναν που κάθε μια σας λαχταρά. Προσοχή όμως, μην σπάστε το πορσελάνινο μακιγιάζ από την τσαντίλα. Σκεφτείτε τον τώρα! Όχι τον άνδρα σας...τον άλλον! Εκείνον εκεί! Τον αλητάμπουρα που ασελγεί στις ψυχές σας. Που όσα και να του δώσετε, αυτός αχόρταγος θα παραμένει. Που στην ζωή του δεν έχει τάξη. Που την μια μέρα είναι ψηλά και την άλλη χαμηλά. Προσωπικά διακρίνω ότι κι άλλοι γίνονται έτσι σιγά-σιγά...και χαίρομαι!Αρκετά με τους μαλθακούς πλέον. Γροθιά στο τραπέζι.Έτσι μανταμίτσες της προσποιητής ισότητας ;γι 'αυτό σας αγαπάμε όμως κι ορισμένοι. Και γι'αυτό σας απατάμε όσα κι αν μας δώσετε. Γιατί κατά βάθος, αυτό σας κάνει ανταγωνιστικές. Αυτό σας κάνει γυναίκες κι αναζωπυρώνει το πάθος. Μόνο τότε γίνεστε "γυναίκες" και μόνο τότε μας ξυπνάτε ένστικτα. 

Κουμάντο δεν θέλατε ; κάντε το...

 

 

Έχασαν την λαλιά τους φίλοι μου. (δε απευθύνομαι σε όλους να τονίσω)

Παράθεση:
Σχόλιο # 113 από Loulis2015

Καλησπέρα σας... 

αφού ξεπεράστηκε η ένταση όπως βλέπω από την λέξη "οστεοπόρωση", που ουσιαστικά αποτελεί μια αλήθεια όπως και το "σταφίδιασμα"...νομίζω ότι μπορούμε να συνεχίσουμε. Εξάλλου κι οι άνδρες έχουμε "κουσούρια"...απλά μας αγαπάμε λόγω λιγότερων ανασφαλειών. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι γυναίκα. Αυτά τα βασανισμένα πλάσματα, δεν μπορούν ποτένα κάνουν ακριβώς ότι γουστάρουν. Το σάβουαρ της ποθητής εικόνας, δεν τις αφήνει ούτε να ρευτούν ελεύθερα. Ολόκληρη την ζωή τους, οφείλουν να είναι οι σωστές σε ένα γραμμάτιο που δεν έχει τελειωμό. Χάσιμο ταυτότητας κι υποταγή στα "θέλω" της εποχής. Σκλαβιά είναι η ποινή.Εξαιρούνται οι δυναμικές σπιρτόζες με λάμψη στα μάτια.Τι θέλετε να μάθετε και ντρέπεστε να ρωτήστε; το πως γίνεται κάποιος να απατά χωρίς να έχει τύψεις ; ή το πως γίνεται να ταξινομεί τα συναισθήματά του ; κατά βάθος αυτά τα ξέρουμε όλοι και όλες...τουλάχιστον όσοι μπορούν να κτίσουν την ψεύτικη ιδανική σχέση.Οι ιδανικές σχέσεις βασίζονται στο ψέμα. Καμία σχέση δεν επιβιώνει ζωντανή μόνο με αλήθειες εκτός αν καταντήσει απονευρωμένη οπότε και την σέρνουμε σαν σφαγμένο αρνί στο χώμα. Ο αληθινός άνδρας ως πολυμήχανο τιρμπουσόν, ως άοκνος σκαφτιάς αλλά κι ασφαλιστής της γυναίκαςγνωρίζει ότι το εύθραστο αυτό πλάσμα, λαχταρά και θέλει να αγαπιέται παραπάνω από όσο αγαπά. Γνωρίζει ότι ζει από το συναίσθημα και την αντίδραση όταν αυτός ζει απο την δράση. Αν θέλετε να αλλάξετε την φύση, για να ικανοποιήσετε τα καπρίτσια σας, θα σας το επιτρέψουμεαλλά μόνο για το νάζι. Θα στεκόμαστε πλάι σας και θα σας χουφτώνουμε όταν απορείτε. Ελάτε...μην προσποιήστε. Ένας άνδρας που μπορεί να σας ικανοποιεί στο κρεβάτι αλλά και στην ζωήδεν μπορείτε ούτε να διαννοηθείτε να τον απατήσετε. Κοκκινίζετε και τα χάνετε, ακόμα κι αν μόνο το σκεφτείτε. Με κάτι ξεφτισμένα ποσοστά αντίδρασης παλεύετε και με κάτι γατοκραυγούλες μήπως κι εκδικηθείτε εκείνον τον παλληκαρά που κουβαλάτε στο μυαλό σας ακόμα και μετά τον γάμο. Ένας είναι πάντα αυτός που σας τέμνει την καρδιά. Αυτόν θέλετε αλλά αυτός ως επιβήτοραςανήκει σε όλες. Και τώρα...λίγο πριν βγούμε για Σάββατο για τα περαιτέρω...σκεφτείτε έντονα αυτόν τον καθέναν που κάθε μια σας λαχταρά. Προσοχή όμως, μην σπάστε το πορσελάνινο μακιγιάζ από την τσαντίλα. Σκεφτείτε τον τώρα! Όχι τον άνδρα σας...τον άλλον! Εκείνον εκεί! Τον αλητάμπουρα που ασελγεί στις ψυχές σας. Που όσα και να του δώσετε, αυτός αχόρταγος θα παραμένει. Που στην ζωή του δεν έχει τάξη. Που την μια μέρα είναι ψηλά και την άλλη χαμηλά. Προσωπικά διακρίνω ότι κι άλλοι γίνονται έτσι σιγά-σιγά...και χαίρομαι!Αρκετά με τους μαλθακούς πλέον. Γροθιά στο τραπέζι.Έτσι μανταμίτσες της προσποιητής ισότητας ;γι 'αυτό σας αγαπάμε όμως κι ορισμένοι. Και γι'αυτό σας απατάμε όσα κι αν μας δώσετε. Γιατί κατά βάθος, αυτό σας κάνει ανταγωνιστικές. Αυτό σας κάνει γυναίκες κι αναζωπυρώνει το πάθος. Μόνο τότε γίνεστε "γυναίκες" και μόνο τότε μας ξυπνάτε ένστικτα. 

Κουμάντο δεν θέλατε ; κάντε το...

Παράθεση:
Σχόλιο # 114 από 1Christina

Ασε βρε λουλη...σταματησα στην τεταρτη σειρα...δεν ξερω αν εισαι γυναικα αλλα ουτε και αντρας εισαι...περαστικααα

Εντιτ: διαβασα και παρακατω...ο δικος μου "παλληκαρας" ειναι ενας μετροσεξουαλ για να μην πω τιποτε αλλο 

Χαλαρωσε λουληα και μην αποκαλυπτεςαι...ολες το ξερουμε "οσοι λενε πολλα για τον. ...Ανδρισμο τους...τον εαυτο τους θελουν να πεισουν, οτι εχουν και καλα ...αλλα δεν

Αστα σου λεω λουληα γυρισε παλι στις πανελληνιες καλυτερα και βρε παιδι μου μην τα κοβεις δεν κανει

 

 

 

Έτσι...

με έντιτ! Μήπως και την "παλέψεις"...

Είμαι ότι θέλετε, αρκεί να γράφω κι εγώ ότι θέλω. 

Καλό Σαββατόβραδο σε όλους κι όλες.

 Κι εσύ ρε Λουλίς2015 τα πετάς αμέσως στο φως, φόρα παρτίδα...

...ενώ αυτά τα πράματα χρειάζεται να περάσουν από διάφορα στάδια μύησης ώστε να γίνουν αντιληπτά (και αν)...

...η Ρόζα εντωμεταξύ, τα τραγούδισε αυτά αρχές της προηγούμενης δεκαετίας...

κλονισμενη αισθηση ταυτοτητας...

Παράθεση:
Σχόλιο # 113 από Loulis2015

 Ο αληθινός άνδρας ως πολυμήχανο τιρμπουσόν, ως άοκνος σκαφτιάς 

Ο Τζακ
ξεκινησε αυτοβουλα
μια μακρυα συζητηση
για τα φυσικα χαρακτηριστικα Του...

...Αρκετά με τους μαλθακούς πλέον. 

Εγώ πάλι να την εξομολογηθώ την αμαρτία μου,λατρεύω τους άνδρες,τους θαυμάζω απεριόριστα (καλά,όχι όλους, κυρίως όσους μου/με πάνε ),μερικές φορές μάλιστα θα ευχόμουν  να είμαι άνδρας,αλλά όταν σκέφτομαι ότι αυτός ο ρημάδης ο προστάτης τους αρχίζει να ρετάρει από τα 40 τους ( ή από τα 45-50,τέλος πάντων κάπου εκεί γύρω)  επανέρχομαι στα ίσα μου...(όχι  δεν ειρωνεύομαι, αν δεν ήταν στη μέση ο προστάτης θα έκανα εγχείρηση αλλαγής φύλου).

Α,επίσης γουστάρω τρελά τους επιβήτορες, όπως τους εννοεί ο Λούλης,αλλά μάλλον είναι είδος υπό εξαφάνιση ρε γμτ, ή εγώ είμαι άτυχη...

Τι άλλα νέα;

Ti κάνετε,πώς είστε;

Παράθεση:
Σχόλιο # 120 από jane-do

Εγώ πάλι να την εξομολογηθώ την αμαρτία μου,λατρεύω τους άνδρες,τους θαυμάζω απεριόριστα (καλά,όχι όλους, κυρίως όσους μου/με πάνε ),μερικές φορές μάλιστα θα ευχόμουν  να είμαι άνδρας,αλλά όταν σκέφτομαι ότι αυτός ο ρημάδης ο προστάτης τους αρχίζει να ρετάρει από τα 40 τους ( ή από τα 45-50,τέλος πάντων κάπου εκεί γύρω)  επανέρχομαι στα ίσα μου...(όχι  δεν ειρωνεύομαι, αν δεν ήταν στη μέση ο προστάτης θα έκανα εγχείρηση αλλαγής φύλου).

Α,επίσης γουστάρω τρελά τους επιβήτορες, όπως τους εννοεί ο Λούλης,αλλά μάλλον είναι είδος υπό εξαφάνιση ρε γμτ, ή εγώ είμαι άτυχη...

Τι άλλα νέα;

Ti κάνετε,πώς είστε;