Κρίση μέσης ηλικίας

Κρίση μέσης ηλικίας

Ο άντρας μου είναι ένας πολυ καλοβαλμένος 50αρης. Πολυ φιτ πολυ όμορφος. Πριν 3 ρόνια διέγνωσα κρίση μέσης ηλικίας. Στην αρχή δεν ήξερα τι ειναι. Διαβασα, έψαξα και αναγνώρισα όλα τα συμπτώματα.

Αρχικά αναζήτησε την πρωιν του μέσω Facebook. Άρχισε να εξελίσσεται μια πλατωνική σχέση, λόγω αποστάσεως (ευτυχώς για μένα) η οποία τερματίστηκε λόγω του ότι το όλο θέμα αποκαλύφθηκε από εμένα. Παραδέχτηκε ότι μιλούσαν και το μετάνιωσε και μου υποσχέθηκε ότι δεν θα ξανασυμβεί. Τελείωσε αυτό και για κανένα χρόνο ήταν ήσυχος. Και μεταξύ μας όλα όπως πριν. Πριν 2 χρόνια όμως ξανάρχισε τα ίδια με άλλη. Γνωριμία πάλι μέσω Facebook. Άρχισε αθώα και φιλικά. Μέσω μιας κοινωνικοπολιτικής ομάδας γνωριστήκαμε και σε οικογενειακό επίπεδο αλλά το θέμα άρχισε να προχωράει σε λάθος μονοπάτια. Το αντιλήφθηκα, του το είπα. Μέχρι τότε δεν είχε συμβεί τίποτα ανάμεσα τους. Όμως μετά από μερικές μέρες και αφού μου είχε πει ότι θα τελειώσει αυτή η "σχέση" εφόσον με ενοχλεί μου εξομολογήθηκε ότι θέλει να ειναι μαζί της και ότι θέλει να χωρίσουμε. Μια αψυχολόγητη εντελώς κίνηση από μέρους του. Εκείνο το βράδυ έγινε και η επαφή τους για πρώτη φορά. Εννοώ η σεξουαλικη. Την επόμενη μέρα το είχε σκύλο μετανοιώσει και μου ζήτησε συγνώμη. Παραδεχτείτε ότι περνάει φάση κρίσης και το δεν θέλει να χωρίσουμε. Τον συγχώρεσα γιατί ήταν για μόνο μια φορά. Τώρα όμως μετά από 1 χρόνο τον βλέπω ότι δεν ειναι καλα. Ειναι στεναχωρημένος συνέχεια. Δεν εχει καμία εξωσυζυγική σχέση αλλά ειναι σε μια περίεργη φάση. Νοιώθω ότι δεν ειναι άνθρωπος που θα κάνει κάτι πίσω από την πλάτη μου αλλά ότι κάτι θέλει να μου πει αλλά δεν το αποφασίζει. Το θέμα ειναι τι κάνω εγώ; ποια πρέπει να ειναι η στάση μου; Να περιμένω να περάσει και αυτή η φάση με ότι προκύψει ή να του κάνω συζήτηση. Μεσες άκρες τον ρωτάω αλλά η απάντηση του ειναι ότι δεν θέλω να το συζητήσω γιατί δεν είμαι σίγουρος για τίποτε. Δεν έχω να σου πω τίποτε. Τι να κάνω; Είμαστε παντρεμένοι 26 χρόνια. 28 χρόνια μαζί. Έχουμε 2 παιδιά μεγάλα. Νομίζω ότι νοιωθει κουρασμένος και ότι θέλει να ζήσει πράγματα αλλά χωρίς κοροϊδίες αλλά δεν ειναι και απόλυτα σίγουρος από την άλλη γιατί αγαπιόμαστε σαν άνθρωποι τόσα χρόνια μαζί και δεν έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα στην σχέση μας.  Είμαστε πολυ αγαπημένοι. 

Πολύ   εξευρωπαϊσμένα   μας  τα  λες   ...  

για αυτό   συνέχισε  να  σκέφτεσαι  έτσι ,  δηλαδή  , εφόσον  ο άνθρωπος  ασφυκτιά  και  το  αναγνωρίζεις κάντε  μια  ωραία  κουβέντα  και  αποφασίστε  ή κοινή  στέγη  και  χωριστή   προσωπική ζωή  
ή   χωρισμός    με  "φιλικές  προεκτάσεις "   

Αυτή  η    λογική  κλπ... λύση    ... 
τα  άλλα  τα  γνωστά   ...κατινιές  , κρυφτό , κυνηγητό  ... πόλεμος  ...  
γνωρίζουμε  δεν  κρατάει  αιώνια   κάποιοι   συμβιβάζονται  , συνηθίζουν,  ωραιοποιούν...  
δεν  το  μολογούν   ... τους  αρέσει  και  έτσι   ...
Κάποιοι   δεν  μπορούν   ... δεν  μπορούν  και  να   κρυφτούν   . 
Αφού  το  γνωρίζεις   καλά  είναι   να  το  συζητήσετε  όμορφα   ... αγάπη  υπάρχει  σίγουρα  αυτό  δεν διασφαλίζει  κάτι  όταν  ο  ένας  από  τους  δύο  θέλει  κάτι  περισσότερο  .

...αισθανομαι πως αυτο που συμβαινει,πας να το 'καλουπωσεις',να το οριοθετησεις,να το βαφτισεις..εψαξες και βρηκες πως ειναι κριση μεσης ηλικιας...λεω πως εδω και τρια χρονια συμβαινουν διαφορα αναμεσα σας και δε νοιωθω πως το ψαχνετε μαζι , να βρειτε τι συμβαινει...εσυ τον ρωτας απεξω απεξω...εκεινος δε θελει ν απαντησει...εσυ νομιζεις,μαντευεις κι εκεινος δεν το συζηταει...δε θα βρεθει ακρη κ λυση ετσι...

Ενα πραγμα να ξερεις. Τον αντρα που βαρεθηκε και θελει να την κανει απο τον γαμο του, δεν τον κρατας με το ζορι. Αντιθετως, τον αφηνεις ελευθερο εαν θελει να φυγει, να φυγει και να παει στο καλο.

Βεβαιως η ολη ιστορια δεν ειναι τοσο ευκολη οσο αρχικα φαινεται, διοτι ας πουμε προυποθετει να εισαι οικονομικα ανεξαρτητη. Εαν εισαι, τοτε ανοιξε του την πορτα να φυγει, χθες.

Εαν φυγει, το πιθανοτερο ειναι πως καποια στιγμη θα γυρισει. Και θα γυρισει μολις χασει την βολη του, την σπιτικη του ρουτινα, και μολις βαρεθει την αλλη, η τις αλλες. Γιατι οτι θα βαρεθει καποια στιγμη, θα βαρεθει. Αντρας ειναι.

Το θεμα ειναι εαν τοτε που θα την θελησει την επιστροφη, θασαι εσυ ετοιμη να τον δεχτεις πισω εαν και εφοσον δεν εχεις ηδη δημιουργησει μια αλλη σχεση στην ζωη σου, η δεν εχεις αλλαξει ριζικα τροπο ζωης.

Στο κατω κατω της γραφης, δεν τον βαρεθηκες μωρε 30 ολοκληρα χρονια? 19 χρονων πιτσιρικι εισουν οταν τον πηρες, τιποτε δεν εζησες απο οσα οφειλει να ζει μια γυναικα πριν παντρευτει. Αντε τωρα να τα ζησεις καθυστερημενα οσα μπορεις, και οσα προλαβαινεις.

Τωρα αν αρχισεις να μου λες, για το τι θα πει ο κοσμος, και πως θα κυκλοφορεις στο χωριο, θα σου ελεγα να τους γραψεις, μιας και ουτε σε ταιζουν, ουτε και κοιμουνται μαζι σου.

Εχεις τα...κοτσια?  Δειχτα. Και σε αυτον, και σε ολους τους αλλους.

Καλησπέρα Pegy. Υποθέτω ότι από τα 22 του, που είστε μαζί, το βιογραφικό σχέσεων που είχε μέχρι τότε, δεν πρέπει να ήταν και πολύ εκτενές.. Η μόνη αληθινή εμπειρία που απέκτησε, είναι ό,τι βίωσε μέσα από την δική σας σχέση. 

Έχω παρατηρήσει πως σε τέτοιες περιπτώσεις, που όλα συνέβησαν πολύ νωρίς στην ζωή, μένουν κάποια απωθημένα. Ο γάμος, η ανατροφή των παιδιών και οι μύριες όσες ευθύνες απορρέουν από την κοινή σας ζωή, τον κρατούσαν απασχολημένο και ένα κομμάτι του, εκείνο των προσωπικών αναγκών, παρέμενε ήσυχα και υπομονετικά στην σκιά. Τώρα λοιπόν, που τα παιδιά σας μεγάλωσαν, δηλαδή ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης, ρυθμίστηκε, σκέφτηκε να κάνει το ίδιο και με τον εαυτό του. Δεν είναι κρίση μέσης ηλικίας. Είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν πρόλαβε να ζήσει, όλα όσα θα ήθελε να είχε ζήσει.

Ή κάνεις το ίδιο, ή το αποδέχεσαι.

Το πρόβλημα του συζύγου σου μπορεί να είναι υπαρξιακό και να μην συνδέεται απαραίτητα με την έλλειψη ερωτικής συντρόφου ακόμη κι αν εκδηλώθηκε στο παρελθόν έτσι... Θεώρησε πιθανώς ότι το πρόβλημα του θα λυνόταν με μία εξωσυζυγική σχέση αλλά είδε ότι δεν τον κάλυψε όταν το δοκίμασε, γι αυτό και συμμορφώθηκε στις απαιτήσεις σου.

 Ίσως μια βαθύτερη συζήτηση μαζί του σε βοηθούσε να καταλάβεις περισσότερα πράγματα αν αποφάσιζε να σου μιλήσει, αν και το βλέπω λιγότερο πιθανό να συμβεί. Εσύ γνωρίζεις τον άνθρωπο σου καλύτερα. 

Ίσως πάλι καταλάβεις ότι δεν ταιριάζετε πλέον κι ότι η κοινή πορεία της ζωής σας δεν έχει να σας προσφέρει κάτι περισσότερο.

Διακρίνω πως υπάρχει μια κρίση που, "τυχαίνει" να συμβαίνει τώρα, στη μέση ηλικία.

Εχεις αναρωτηθεί γιατί σε αυτή την ηλικία τους ανθρώπους τους λέμε μεσόκοπους;
Επειδή είναι στη μέση τής κούρασης. Κούραση;
Δεν θα έπρεπε η ζωή να είναι κούραση και βαρεμάρα.

Ο άνθρωπος λοιπόν, κουράστηκε με τα ίδια και τα ίδια. Και μάλιστα, άργησε κιόλας!

Εσύ, τι κάνεις για να τον ξεκουράσεις; Για να τον κάνεις να ξανανιώσει/ξανά νέος νιώσει;

ΑΥΤΟ να συζητήσετε και κυρίως, να κάνεις. Σε αυτόν τον "δρόμο" να κινηθείς.
Αλλωστε αυτό, το χρειάζεσαι και εσύ.
Ξανα-νιώστε μαζί! Μπορείς/τε;

Εκείνος απλώς, θέλει κάτι περισσότερο να τον κρατήσει "ζωντανό" από τον θεσμό τού γάμου.
Τόσα χρόνια μαζί, δεν το(ν) κατάλαβες;

Νιώσε τον. Αυτό θέλει και αυτό αναζητά στις όποιες "πρώην".
Επειδή, τον εαυτό του αναζητά ξανά, που τότε, ΕΝΙΩΘΕ! Οχι τις όποιες πρώην..
Αυτές, ήταν απλώς το προσάναμμα τότε.

Τόσα χρόνια με τις υποχρεώσεις, είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει με τις αισθήσεις να χτυπάνε κόκκινο.

Εσένα επέλεξε άλλωστε τότε. Απόδειξε του πως, άξιζε πραγματικά η επιλογή του!

αυτό που είπε ο σαμ

μου θυμίζει που μια φορά ρώτησαν τη νικολούλη γιατί αλλάζει συνέχεια λουκ

(πού την είδαν την αλλαγή, δεν κατάλαβα, αλλά τεσπα)

και απαντάει " σε κανέναν άντρα δεν αρέσει μόνο μία γυναίκα"

Ε, όταν αυτή η "διαφορετική" γυναίκα (ή άντρας - δεν εξαιρώ εμάς, εμένα) κάθε φορά, είναι η ίδια,
είναι μαγικό και τέρμα ερεθιστικό..

Το ότι επιμένουμε να είμαστε μονοσήμαντοι, (επειδή αυτό "λειτουργεί" - έτσι νομίζουμε)
έχει γεννήσει στο μυαλό μας τα χειρότερα τέρατα..
Και δεν το αντέχει.

Δεν είμαστε πολυγαμικοί. Πολυσκεφτικοί είμαστε. Μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά;
Και απλώς, θέλουμε το "πολυ", αλλού. (αν ο/η σύντροφος μας δεν είναι αρκετός/ή για αυτό, μονοσήμαντος δηλαδή).

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από somebody961

Διακρίνω πως υπάρχει μια κρίση που, "τυχαίνει" να συμβαίνει τώρα, στη μέση ηλικία.

Εχεις αναρωτηθεί γιατί σε αυτή την ηλικία τους ανθρώπους τους λέμε μεσόκοπους;
Επειδή είναι στη μέση τής κούρασης. Κούραση;
Δεν θα έπρεπε η ζωή να είναι κούραση και βαρεμάρα.

Ο άνθρωπος λοιπόν, κουράστηκε με τα ίδια και τα ίδια. Και μάλιστα, άργησε κιόλας!

Εσύ, τι κάνεις για να τον ξεκουράσεις; Για να τον κάνεις να ξανανιώσει/ξανά νέος νιώσει;

ΑΥΤΟ να συζητήσετε και κυρίως, να κάνεις. Σε αυτόν τον "δρόμο" να κινηθείς.
Αλλωστε αυτό, το χρειάζεσαι και εσύ.
Ξανα-νιώστε μαζί! Μπορείς/τε;

Εκείνος απλώς, θέλει κάτι περισσότερο να τον κρατήσει "ζωντανό" από τον θεσμό τού γάμου.
Τόσα χρόνια μαζί, δεν το(ν) κατάλαβες;

Νιώσε τον. Αυτό θέλει και αυτό αναζητά στις όποιες "πρώην".
Επειδή, τον εαυτό του αναζητά ξανά, που τότε, ΕΝΙΩΘΕ! Οχι τις όποιες πρώην..
Αυτές, ήταν απλώς το προσάναμμα τότε.

Τόσα χρόνια με τις υποχρεώσεις, είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει με τις αισθήσεις να χτυπάνε κόκκινο.

Εσένα επέλεξε άλλωστε τότε. Απόδειξε του πως, άξιζε πραγματικά η επιλογή του!

 

Η γυναίκα; Να του αποδείξει...πως άξιζε...η επιλογή του;;;!!!

Και ρωτάς τι κάνει για να τον ξεκουράσει;
Απο τι έχει κουραστεί;
Να τον κάνει να νοιώσει; Να ξανα-νοιώσει;
Τινακσανανιοσι;

Πάλι, ''ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ''; Πάλι κάτι του ''χρωστάει'' η γυναίκα και πρέπει και γι'αυτο να ''δουλέψει'';
νομίζω το αντίθετο, την ''αγαπάει τόσο πολύ'', πως της δίνει ευκαιρία η ίδια να ξεκουραστεί.
Απο τον ίδιο!

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από somebody961

Ο άνθρωπος λοιπόν, κουράστηκε με τα ίδια και τα ίδια. Και μάλιστα, άργησε κιόλας!

Εσύ, τι κάνεις για να τον ξεκουράσεις; Για να τον κάνεις να ξανανιώσει/ξανά νέος νιώσει;

Ο ίδιος  -πέραν της αναζήτησης που έκανε προς ξένες διευθύνσεις και του να είναι δυστυχισμένος- τι έκανε για τον εαυτό του? Έτσι όπως τοποθετείται η θεματοθέτρια, μοιάζει να μην αφορά εξωγενείς παράγοντες. Άρα έχουμε να κάνουμε με έναν "δαίμονα". Μέχρι να πάρει και ο ίδιος την απόφαση να τον ξορκίσει, μαζί με την θεματοθέτρια, μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε για το όνομα του. Και απ όσο καταλαβαίνω, ακόμα και ο ίδιος στην βάφτιση χωλαίνει. Σκέφτομαι, ότι αν ήταν απλώς να έχει "μπουχτίσει", αυτή θα ήταν μια πληροφορία, πολύ πιο εύπεπτη, από το "θέλω να πάω να ζήσω με μια άλλη γυναίκα"

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Koula___

και απαντάει " σε κανέναν άντρα δεν αρέσει μόνο μία γυναίκα"

 

Λίγο αμφίδρομα δεν πάνε αυτά? Έκ πρώτης όψεως, μοιάζει επιφανειακή κίνηση, αλλά είναι αρκετά έξυπνη.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από somebody961

Δεν είμαστε πολυγαμικοί. Πολυσκεφτικοί είμαστε. Μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά;

 

Αυτή είναι μία φράση, από κείνες τις ιδιαίτερες, που μένουν χαραγμένες

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Mileni

 

Η γυναίκα; Να του αποδείξει...πως άξιζε...η επιλογή του;;;!!!

Και ρωτάς τι κάνει για να τον ξεκουράσει;
Απο τι έχει κουραστεί;
Να τον κάνει να νοιώσει; Να ξανα-νοιώσει;
Τινακσανανιοσι;

Πάλι, ''ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ''; Πάλι κάτι του ''χρωστάει'' η γυναίκα και πρέπει και γι'αυτο να ''δουλέψει'';
νομίζω το αντίθετο, την ''αγαπάει τόσο πολύ'', πως της δίνει ευκαιρία η ίδια να ξεκουραστεί.
Απο τον ίδιο!

 

 

1) Γράφεις, γράφεις

2) Γράφεις, χωρίς να βλέπεις τι προηγείται

3) Ανακαλύπτεις ότι είσαι ηχώ!

Κριση φθαρμενης σχεσης.

Σε διαβαζω ψυχραιμη, οργανωμενη, με το ινστρακσιον μανουαλ στο χερι, να δινεις λυσεις.

Και αφου τις δωσεις, απλα εισαι στην τσιλια για το επομενο προβλημα. Κατι σαν watch dog δηλαδη.

Η δουλεια σου ειναι να μυριστεις το προβλημα, των αλλων και να το λυσεις συμφωνα με τον προγραμματισμο σου.

Μονο που δινεις λυσεις η προσπαθεις τουλαχιστον, σε λαθος διαγνωσεις. Συμβαινει, αν το συστημα παρακολουθησης αντιμετωπισει νεα υλικα στην εγκατασταση που παρακολουθει. Λεγεται false reading.

Δεν ειναι καμια κριση ηλικιας, ικανη να δημιουργησει αυτα που λες. Αυτα ειναι αποτελεσματα φθορων.

Μια και εισαι λοιπον τοσο μεθοδικη, δεν ριχνεις μια ματια σε ολους τους μετεχοντες της σχεσης (σε σενα και εκεινον δηλαδη), για να καταληξεις αποτελεσματικα στο τι ακρινως φταιει?

Και μια ερωτηση, ετσι χαζη...Εσυ εισαι γυναικα?

Που μαθαινει και ποτε ακριβως ξενοπηδησε ο αντρας της και ενταξει? Αρκει που τομαθε, για να εκτελεσει την περαιτερω προγραμματισμενη λειτουργια της?

Δεν τον πλακωσες στα καντηλιδια και στις γρηγορες?

Τιποτα?

Το κειμενο στο οποιο παρατιθεσαι, ηδη μιλαει για αμοιβαιοτητα κινησεων.

 

Για ποιο πραγμα ανατριχιαζεις?

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Mileni

 

Η γυναίκα; Να του αποδείξει...πως άξιζε...η επιλογή του;;;!!!

Και ρωτάς τι κάνει για να τον ξεκουράσει;
Απο τι έχει κουραστεί;
Να τον κάνει να νοιώσει; Να ξανα-νοιώσει;
Τινακσανανιοσι;

Πάλι, ''ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ''; Πάλι κάτι του ''χρωστάει'' η γυναίκα και πρέπει και γι'αυτο να ''δουλέψει'';
νομίζω το αντίθετο, την ''αγαπάει τόσο πολύ'', πως της δίνει ευκαιρία η ίδια να ξεκουραστεί.
Απο τον ίδιο!

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από Betty_83

 1) Γράφεις, γράφεις

2) Γράφεις, χωρίς να βλέπεις τι προηγείται

3) Ανακαλύπτεις ότι είσαι ηχώ!

 

1) μου κάνεις ύπνωση;
2) κάτι άλλο εννοείς;
3) εχω ανακαλύψει/γνωρίζω το τρίτο τι είναι - μια φωνή στην έρημο, που δεν την ακούει κανείς
Αυτό δεν πα να πει πως δεν προϋπήρχε η έρημος

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από anassa_

εφόσον  ο άνθρωπος  ασφυκτιά  και  το  αναγνωρίζεις κάντε  μια  ωραία  κουβέντα  και  αποφασίστε  ή κοινή  στέγη  και  χωριστή   προσωπική ζωή  
ή   χωρισμός    με  "φιλικές  προεκτάσεις "  

Αυτό. Από τη στιγμή που μπορεί να υπάρξει διάλογος για ένα τέτοιο θέμα, χωρίς το σπίτι να σείεται σαν να έχει καταληφθεί από poltergeist , νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη επιλογή.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από Mileni

 

1) μου κάνεις ύπνωση;
2) κάτι άλλο εννοείς;
3) εχω ανακαλύψει/γνωρίζω το τρίτο τι είναι - μια φωνή στην έρημο, που δεν την ακούει κανείς
Αυτό δεν πα να πει πως δεν προϋπήρχε η έρημος

 

1) Δεν ξέρω αν πιάνει από αυτήν την απόσταση

2)Όχι

3)) Με είχε καλύψει δικό σου ποστ, δεν υπήρχε λόγος επαναληψης. Ηχώ, όχι βοή

Ελπίζω να αποσαφήνισα τις υπό διευκρίνηση απορίες

Πέγκυ μου, δεν είμαι μέσα στο σπίτι σου και προφανώς δεν έχω ιδέα τί συμβαίνει σε σένα και στον άντρα σου.
Αν έχω να παρατηρήσω κάτι, είναι οτι μου δίνεις την αίσθηση όταν μιλάς γι αυτόν και για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σχέση σας, σαν να μιλάς για το παιδί σου και όχι για τον σύντροφο της ζωής σου.

Μπορεί και να είναι η ιδέα μου, βέβαια, αλλά έχω την εντύπωση οτι με το που μεγάλωσαν τα παιδιά, χάσατε λίγο τον προσανατολισμό σας. Η οικογένεια, όσο υπάρχουν μικρά παιδιά στο σπίτι με ανάγκες, με προβλήματα, με τα χίλια δυο, είναι σαν ένα ελατήριο, που δίνει συνεχώς την ώθηση να προχωράς, χωρίς να έχεις την πολυτέλεια του χρόνου και της ανάπαυλας. Πας με την κεκτημένη ταχύτητα.

Οταν μεγαλώσουν τα παιδιά και δεν έχουν την ανάγκη σας, το ελατήριο χαλαρώνει και η σχέση (πρέπει να) επαναπροσδιορίζεται.
Αυτά με την κρίση μέσης ηλικίας, είναι μια βολική "ταμπέλα" που μπορεί να καλύπτει τα πάντα, αλλά δεν εξηγεί και τίποτα.
Κι εγώ έχω κρίση μέσης ηλικίας, βλέπω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, να μην έχω τις αντοχές που είχα παλιά, σκέφτομαι οτι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω αφήσει πίσω μου, αμφιβάλλω για τις αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου, κλπ κλπ κλπ, αλλά αυτό, στην τελική δε λέει και τίποτα. Εννοώ, δεν είναι κάποιου είδους ασθένεια - είναι μια πραγματικότητα.

Θα έλεγα οτι αυτό που χρειάζεστε είναι απλά να συνειδητοποιήσετε οτι έχετε αλλάξει λέβελ στο παιχνίδι της σχέσης σας, να εκτιμήσετε όλα τα καλά που έχει η ζωή σας, να βγάλετε από μέσα σας όλα όσα κρατάτε κρυφά και πλακωμένα και να ξαναγίνετε ζευγάρι.

Καλή τύχη

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Enikos

Το κειμενο στο οποιο παρατιθεσαι, ηδη μιλαει για αμοιβαιοτητα κινησεων.

 

Για ποιο πραγμα ανατριχιαζεις?

 

 

μπορώ να αναρωτηθώ, γιατί να μην αποδείξει ο άνδρας, πως άξιζε η επιλογή της;

αλλά, μπορεί να μιλάει η γυναικεία μου φύση

ή

η μικρή μου εγωιστική, προσωπική στενή, μπλιαχ γωνίτσα, που στην άλλη πλευρά, δεν υπάρχει τίποτα απο αυτά, ''φυσικά''

 

Εχω αναφερθει εκτενως...

στο θεμα γαμος, κριση γαμου κ ολα τα παραγωγα τους σε αρκετα θεματα εδω στο φορουμ. Διαβαζοντας σε μου δινεις την εντυπωση πως τρεχεις...πυροσβεστικα πισω απο τα γεγονοτα. Ισως να κανεις λιγο κ τη μαμα με καποιο στενο μαρκαρισμα, που προσπαθει να αποτρεψει τον κανακαρη της να μπλεξει με καμια...Πιτσιλωτη (εκφραση Μιλτου)...Στατιστικα μετα απο 26 χρονια γαμου (omg!) περιπου 0,00012412% των ζευγαριων ζουν αρμονικα και χωρανε ορθιοι κατω απο την κασα οποιασδηποτε πορτας...Το να ονοματισεις κ να βαλεις μια επιγραφη σε ενα προβλημα ειναι ευκολο. Δυσκολο ειναι να καταλαβεις το γιατι κ ενδεχομενως να ψαχτεις και εσυ η ακομα κ ενδεχομενως να κανεις κ τα στραβα ματια. Ο σωφος σερ Ουνστον Τσωρτσιλ καποτε εγραψε..."Πολλοι γαμοι υπηρξαν δυστυχισμενοι,επειδη ο συζυγος δειπνουσε μαλλον με την γυναικα του,παρα με την γραμματεα του"...

Τελος πιστευω πως μετα απο τοσα χρονια γαμου και σχεδον "στεγνοι"απο προηγουμενες εμπειριες,ειναι μεγαλη επιτυχια αν ο ερωτας σας μετουσιωθει σε μια δυνατη φιλια και αν θελετε να βαδιζετε στον ιδιο δρομο οι στοχοι κ οι αντιληψεις σας πρεπει να εχουν παραμεινει κοινοι...