Κρίση μέσης ηλικίας

Ρε παιδιά τώρα, αυτά τα "αξιζε" και τα "δεναξιζε", εγώ δεν τα καταλαβαίνω.

Είναι κάτι σαν να αγοράζεις πλυντήριο; Σου το πασάρουν στον Κωτσόβολο για καλό, κάποια στιγμή σου βγάζει γαριασμένα τα ρούχα και λες "δενάξιζε τα λεφτά του" και το πετάς και ψάχνεις για άλλο;

Εχω ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου δίπλα σε έναν άνθρωπο και πρέπει να μου αποδεικνύει/να του αποδεικνύω αν άξιζε ή δενάξιζε;

Τί ανάξιζε; Η ζωή μου όλη; Η ζωή του όλη; Αυτό που γίναμε όντες μαζί;

Η Πέγκυ, ο άντρας της, εγώ, εσείς, νομίζει κανείς οτι χωρίς τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας θα ήμασταν οι ίδιοι που ήμασταν στο κουτάκι ένα, στην αφετηρία;
Αυτά μόνο στη Μέρα της Μαρμότας γίνονται. Κι ούτε καν.

σεξ  καθε ποτε κανετε? πως ειναι?

Σου πασαρουν πλυντηριο...

Παράθεση:
Σχόλιο # 21 από Arxontoula_

Ρε παιδιά τώρα, αυτά τα "αξιζε" και τα "δεναξιζε", εγώ δεν τα καταλαβαίνω.

Είναι κάτι σαν να αγοράζεις πλυντήριο; Σου το πασάρουν στον Κωτσόβολο για καλό, κάποια στιγμή σου βγάζει γαριασμένα τα ρούχα και λες "δενάξιζε τα λεφτά του" και το πετάς και ψάχνεις για άλλο;

 

αν παντρευτης με συνοικεσιο μονο...

Διαφορετικα διaλεγεις μονος/νη σου την μαρκα,το χρωμα,κανεις και test drive,το απορρυπαντικο (29 κατασκευαστες...τοσα χρονια δεν εγιναν ουτε 30),μονο που δεν υπαρχει καμια εγγυηση...

Καποτε καποιος σοφα εγραψε..."το ιδιο το εμπορευμα δεν φταιει αν ειναι απο μονο του ελαττωματικο"...

Ηδη αναρωτιεσαι. Μαλλον αυτο ηθελες, να αναρωτηθεις.

Αλλα το σχολιο του Σαμ ηταν ξεκαθαρο και αφορουσε ΚΑΙ τα δυο φυλα.

Τι... λεμε για να λεμε?

Παράθεση:
Σχόλιο # 19 από Mileni

 

μπορώ να αναρωτηθώ, γιατί να μην αποδείξει ο άνδρας, πως άξιζε η επιλογή της;

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από Enikos

Ηδη αναρωτιεσαι. Μαλλον αυτο ηθελες, να αναρωτηθεις.

 

Αλλα το σχολιο του Σαμ ηταν ξεκαθαρο και αφορουσε ΚΑΙ τα δυο φυλα.

 

Τι... λεμε για να λεμε?

 

καλα, θα το βουλωσω...

αλλη φορα να σε ρωταω

ή να κανω το καλυτερο;

Ροκ, ναι, η ζωή είναι μια θανατηφόρα νόσος και ναι, για τίποτα δεν υπάρχει εγγύηση, και ναι, οι άνθρωποι αλλάζουν και ναι, shit happens.

Αυτό όμως δε σημαίνει οτι ο ένας είναι ο επιλέγων και ο άλλος ο επιλεγόμενος.
Ο ένας είναι ο αγοραστής και ο άλλος το εμπόρευμα.
Ο ένας είναι ο αναλλοίωτος και άφθορος και ο άλλος ο φθαρτός και ελαττωματικός.
Ο ένας έχει όλα τα δίκια κι ο άλλος όλα τα άδικα.
Ο ένας να αποδεικνύει αν αξίζει και ο άλλος να κρίνει την επένδυση.

Πιστεύω οτι η παγίδα που πέφτουμε είναι να θυμόμαστε τον εαυτό μας όπως ήταν πριν και να μη βλέπουμε στον καθρέφτη το μετά.

Για να σου δώσω ένα παράδειγμα (να ελαφρύνουμε και την κουβέντα), όταν ήμασταν νέοι, ωραίοι και ανθεκτικοί, πηδιόμασταν σαν τα κουνέλια κάναμε σεξ από πρωίας μέχρι νυκτός, ξαγρυπνούσαμε μερόνυχτα, πίναμε σαν τα σφουγγάρια και το πρωί ήμασταν μέσα στη φρεσκαδούρα.

Είναι δυνατόν να πιστεύω εγώ, εσύ, η Πέγκυ κι ο άντρας της οτι αρκεί να λείψει ο άλλος (εγώ, εσύ, η Πέγκυ κι ο άντρας της) και θα βρεθούμε να επαναλαμβάνουμε τους άθλους της νιότης μας?

Κάπως έτσι..

Διαβασα όλες τις απαντήσεις-συμβουλές σας. Σας ευχαριστω όλους. Αντιλαμβανομαι οτι οι περισσοτεροι αναφέρεστε στο γεγονός οτι μετα απο τοσα χρόνια γάμου και μάλιστα ήρεμου γάμου χωρις θέματα ειναι φυσικο οΧριστιανός να ξενοκοιταξει και λίγο. Τον αν υπηρξε φουρτούνα στο σπίτι μας, ασφαλως και υπήρξε και μεγάλη. Δεν την περιεγραψα εδω με λεπτομέριες και δεν ημουν ήρεμη όπως υπενηχθηκε καποιος. Δεν λειτουργησα σαν την μαμα που επεπλειξε το παιδι που εκανε λαθος. Πληγωθηκα βαθια, απογοητευτηκα, σκυλιασα, φωναξα, εκλαψα (οχι με αυτή τη σειρα απαραιτητα). Στη συνέχεια συζητησαμε και συζητησαμε πολυ για το τι θέλουμε να κανουμε απο δω και μπρος. Πηρε της αποφασεις του και πηρα τις δικες μου και ειμαατε μαζι και αγαπημενοι όπως πριν. Αυτο που συμβαινει ειναι οτι τον βλεπω λυπημενο. Καταλαβαινω οτι η λυπη του μπορει να ειναι για πολλα πράγματα. Απο τα κοινονικοοικονομικα θέματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας μεχρι τα σεξουαλικά. Το θέμα ειναι τι κανουμε. Διαλυουμε μια ωραια σχέση και οικογένεια γιατι θέλουμε να φλερτάρουμε και να ζησουμε κι αλλα πράγματα; Εμενα ποια ειναι η θέση μου τη στιγμη που αυτη την στιγμη δεν εχω τις ιδιες ανησυχίες που εχει αυτός. Να προπαθησω να βαλω το μυαλό μου κι εγω σε αυτή την διαδικασια; Ναι δεν εχω ζήσει σχεδον τιποτα. Οτι εχω ζησει ειναι μαζι του. Αυτος εχει ζησει περισσοτερα πραγματα απο μενα. 26 ηταν οταν με γνωρισε. Κι εγω 19. Θα μπορούσα να τον αφήσω λίγο ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μετά όμως θα υπάρχει γυρισμός ή θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; 

Ήδη  δεν υπάρχει  γυρισμός  

Να είστε  ευχαριστημένοι που αξιωθήκατε  την όμορφη  σχέση  και  οικογένεια  μέχρι  τώρα  ...  

Εγώ  δεν  θα  το  χάλαγα    ... θα   έκανα πως δεν βλέπω  θα  έδειχνα  πως  δεν  κατάλαβα  τίποτα  ...

Αν  ειπωθούν  οι  αλήθειες   ... ο  δρόμος  είναι   ένας 

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από pegy70

Διαβασα όλες τις απαντήσεις-συμβουλές σας. Σας ευχαριστω όλους. Αντιλαμβανομαι οτι οι περισσοτεροι αναφέρεστε στο γεγονός οτι μετα απο τοσα χρόνια γάμου και μάλιστα ήρεμου γάμου χωρις θέματα ειναι φυσικο οΧριστιανός να ξενοκοιταξει και λίγο. Τον αν υπηρξε φουρτούνα στο σπίτι μας, ασφαλως και υπήρξε και μεγάλη. Δεν την περιεγραψα εδω με λεπτομέριες και δεν ημουν ήρεμη όπως υπενηχθηκε καποιος. Δεν λειτουργησα σαν την μαμα που επεπλειξε το παιδι που εκανε λαθος. Πληγωθηκα βαθια, απογοητευτηκα, σκυλιασα, φωναξα, εκλαψα (οχι με αυτή τη σειρα απαραιτητα). Στη συνέχεια συζητησαμε και συζητησαμε πολυ για το τι θέλουμε να κανουμε απο δω και μπρος. Πηρε της αποφασεις του και πηρα τις δικες μου και ειμαατε μαζι και αγαπημενοι όπως πριν. Αυτο που συμβαινει ειναι οτι τον βλεπω λυπημενο. Καταλαβαινω οτι η λυπη του μπορει να ειναι για πολλα πράγματα. Απο τα κοινονικοοικονομικα θέματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας μεχρι τα σεξουαλικά. Το θέμα ειναι τι κανουμε. Διαλυουμε μια ωραια σχέση και οικογένεια γιατι θέλουμε να φλερτάρουμε και να ζησουμε κι αλλα πράγματα; Εμενα ποια ειναι η θέση μου τη στιγμη που αυτη την στιγμη δεν εχω τις ιδιες ανησυχίες που εχει αυτός. Να προπαθησω να βαλω το μυαλό μου κι εγω σε αυτή την διαδικασια; Ναι δεν εχω ζήσει σχεδον τιποτα. Οτι εχω ζησει ειναι μαζι του. Αυτος εχει ζησει περισσοτερα πραγματα απο μενα. 26 ηταν οταν με γνωρισε. Κι εγω 19. Θα μπορούσα να τον αφήσω λίγο ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μετά όμως θα υπάρχει γυρισμός ή θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; 

 

μα δεν κουράστηκε αυτή, αλλά αυτός

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Mileni

 

Η γυναίκα; Να του αποδείξει...πως άξιζε...η επιλογή του;;;!!!

Και ρωτάς τι κάνει για να τον ξεκουράσει;
Απο τι έχει κουραστεί;
Να τον κάνει να νοιώσει; Να ξανα-νοιώσει;
Τινακσανανιοσι;

Πάλι, ''ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ''; Πάλι κάτι του ''χρωστάει'' η γυναίκα και πρέπει και γι'αυτο να ''δουλέψει'';
νομίζω το αντίθετο, την ''αγαπάει τόσο πολύ'', πως της δίνει ευκαιρία η ίδια να ξεκουραστεί.
Απο τον ίδιο!

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από pegy70

Θα μπορούσα να τον αφήσω λίγο ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μετά όμως θα υπάρχει γυρισμός ή θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; 

Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να λειτουργήσουν έτσι, περνώντας σε μια άλλη φάση και χωρίς να διαλύσουν τον πυρήνα της, έστω μεταλλαγμένης, σχέσης τους. Δεν ξέρω αν είναι λίγοι ή πολλοί. Δεν έχει και σημασία η στατιστική εδώ, ή μπορεί κάποιος ή δεν μπορεί. Αυτό προφανώς δεν το γνωρίζεις εσύ η ίδια για τον εαυτό σου χωρίς να το δοκιμάσεις, πόσο μάλλον ένα τυχαίο μέλος του forum όπως εγώ.

Να ρωτας, δεν ειναι κακο!

Παράθεση:
Σχόλιο # 25 από Mileni

 

καλα, θα το βουλωσω...

αλλη φορα να σε ρωταω

ή να κανω το καλυτερο;

 

 

η λυση που ζητασ λεγεται μανογαλο.

...αρχικα κανεις τη 'διαγνωση'...μετα αναρωτιεσαι για του δωσεις ενα πιθανο 'φαρμακο'...και μια που ειστε τοσα χρονια μαζι,να παρεις κι εσυ απο το ιδιο...φιλη μου...επελεξε πρωτα αν θες να το ξεκαθαρισεις και μετα θα βρεις τη λυση...η λυση μπορει να εμπερικλειει τον εναν η και τους δυο...αυτο ομως θα φανει στην πορεια...δε μπορουμε ν αναζητουμε λυση, αν βαζουμε ως προυποθεση το να συμπεριλαμβανει και τους δυο...δεσμευομαστε στη συναισθηματικη αναγκη κ ισως δε σκεφτουμε σωστα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από pegy70

 Θα μπορούσα να τον αφήσω λίγο ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μετά όμως θα υπάρχει γυρισμός ή θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; 

 

Βρε Πέγκυ μου, με το συμπάθειο, αλλά δεν έχω καταλάβει.

Τσιλιμπούρδισε, τον ανακάλυψες, τσακωθήκατε.
Συζητήσατε, τα βρήκατε, είσαστε μαζί κι αγαπημένοι.

Αυτό το "είναι λυπημένος" τί ακριβώς σημαίνει?

Οτι καταπιέζεται και θέλει να φύγει;
Οτι σε λυπάται και θέλει να μείνει;
Οτι θέλει να μείνει αλλά θέλει και να τσιλιμπουρδίζει;


Εδώ συζητήσατε άλλα κι άλλα. Γιατί δεν το συζητάτε κι αυτό, να βγάλετε ένα συμπέρασμα;

Κατ' εμένα, όταν βρίσκεσαι σε αμφιβολία, ρώτα το κορμί σου: τον θές; τον ποθείς; τον γουστάρεις; Καθήστε και βρείτε τα.
Δεν θέλεις να τον αγγίξεις, να τον φιλήσεις, να κάνεις έρωτα μαζί του; Δεν τον ποθείς σαν άντρα; Μην του δημιουργείς ενοχές κι άστον να φύγει.

Πεγκυ , κανα δυο μερες βρισκομαι Σαλονικα ...ξεκινοντας  με τις ευχες μου για καλη τυχη ...H λυπη , η θλιψη , τα κρυφα και ανειπωτα ...μεγαλες πληγες , αν δεν γιατρευτουν με συζητηση εφ ολης της υλης  , επικοινωνια, ακομα  και με φωνες, καβγα  και πολεμο (το προτιμω απο την στασιμοτητα) εχουν καταστροφικες συνεπειες ...καλυτερα στον Μονοδρομο της Αληθειας παρα στο βυθο της αδιαφοριας ...

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από pegy70

Διαβασα όλες τις απαντήσεις-συμβουλές σας. Σας ευχαριστω όλους. Αντιλαμβανομαι οτι οι περισσοτεροι αναφέρεστε στο γεγονός οτι μετα απο τοσα χρόνια γάμου και μάλιστα ήρεμου γάμου χωρις θέματα ειναι φυσικο οΧριστιανός να ξενοκοιταξει και λίγο. Τον αν υπηρξε φουρτούνα στο σπίτι μας, ασφαλως και υπήρξε και μεγάλη. Δεν την περιεγραψα εδω με λεπτομέριες και δεν ημουν ήρεμη όπως υπενηχθηκε καποιος. Δεν λειτουργησα σαν την μαμα που επεπλειξε το παιδι που εκανε λαθος. Πληγωθηκα βαθια, απογοητευτηκα, σκυλιασα, φωναξα, εκλαψα (οχι με αυτή τη σειρα απαραιτητα). Στη συνέχεια συζητησαμε και συζητησαμε πολυ για το τι θέλουμε να κανουμε απο δω και μπρος. Πηρε της αποφασεις του και πηρα τις δικες μου και ειμαατε μαζι και αγαπημενοι όπως πριν. Αυτο που συμβαινει ειναι οτι τον βλεπω λυπημενο. Καταλαβαινω οτι η λυπη του μπορει να ειναι για πολλα πράγματα. Απο τα κοινονικοοικονομικα θέματα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας μεχρι τα σεξουαλικά. Το θέμα ειναι τι κανουμε. Διαλυουμε μια ωραια σχέση και οικογένεια γιατι θέλουμε να φλερτάρουμε και να ζησουμε κι αλλα πράγματα; Εμενα ποια ειναι η θέση μου τη στιγμη που αυτη την στιγμη δεν εχω τις ιδιες ανησυχίες που εχει αυτός. Να προπαθησω να βαλω το μυαλό μου κι εγω σε αυτή την διαδικασια; Ναι δεν εχω ζήσει σχεδον τιποτα. Οτι εχω ζησει ειναι μαζι του. Αυτος εχει ζησει περισσοτερα πραγματα απο μενα. 26 ηταν οταν με γνωρισε. Κι εγω 19. Θα μπορούσα να τον αφήσω λίγο ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μετά όμως θα υπάρχει γυρισμός ή θα τα τινάξουμε όλα στον αέρα; 

 

Αυτό  πάνω  από  όλα   ... Σιωπή   μου   !

Αλλά  κάποιες  δεν  μπορούν   να   ξαναζευγαρώσουν,  σε  κείνη  την  περίπτωση   

παίρνεις  απόφαση  πως  θες  ενωμένη   την  οικογένεια   και   δεν  μιλας  ντιπ   ...  

ποτέ  όμως   ... ακατόρθωτο    από  την  άλλη   και   σαδομαζοχιστικό ,γιατί  κάτι θα  ξεφεύγει  για να  τον βασανίζεις   όπως  και να  έχει  

Διαλέγεις  ...

Ας  διαλέξει   δηλαδή    

Παράθεση:
Σχόλιο # 35 από siopi13

Πεγκυ , κανα δυο μερες βρισκομαι Σαλονικα ...ξεκινοντας  με τις ευχες μου για καλη τυχη ...H λυπη , η θλιψη , τα κρυφα και ανειπωτα ...μεγαλες πληγες , αν δεν γιατρευτουν με συζητηση εφ ολης της υλης  , επικοινωνια, ακομα  και με φωνες, καβγα  και πολεμο (το προτιμω απο την στασιμοτητα) εχουν καταστροφικες συνεπειες ...καλυτερα στον Μονοδρομο της Αληθειας παρα στο βυθο της αδιαφοριας ...

 

 

Καλη μου ...Εεετσι !!! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 36 από anassa_

Αυτό  πάνω  από  όλα   ... Σιωπή   μου   !

 

Αλλά  κάποιες  δεν  μπορούν   να   ξαναζευγαρώσουν,  σε  κείνη  την  περίπτωση   

παίρνεις  απόφαση  πως  θες  ενωμένη   την  οικογένεια   και   δεν  μιλας  ντιπ   ...  

ποτέ  όμως   ... ακατόρθωτο    από  την  άλλη   και   σαδομαζοχιστικό ,γιατί  κάτι θα  ξεφεύγει  για να  τον βασανίζεις   όπως  και να  έχει  

Διαλέγεις  ...

 

Ας  διαλέξει   δηλαδή    

 

 

Σκέψου το εξής σενάριο: Έχεις πάει στον γιατρό, εσύ αντί του συζύγου σου και ο διάλογος πάει κάπως έτσι:

Σε ρωτάει "πονάει"? 

Λες "ναι". 

Σε ρωτάει "που?"

Του απαντάς "δεν ξέρω". 

Σε ρωτάει "ξέρει ο ίδιος?'' 

Απαντάς "όχι. Διάγνωση ?"

Την ίδια χρηστική αξία έχουν και οι ομολογουμένως ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις που διάβασες εδώ. Διάγνωση στα τυφλά=πιθανότητες. Αλλά εσύ ψάχνεις απαντήσεις. Κανένας δεν γνωρίζει πόσο ακριβής ή εύστοχος είναι, προσπαθώντας να βρει το πρόβλημα κάποιου, που ούτε ο ίδιος γνωρίζει ποιο είναι. Νόμιζε ότι θέλει άλλη γυναίκα. Τελικά δεν ήθελε άλλη γυναίκα. Νόμιζε ότι αυτό που θέλει είναι να παραμείνει μαζί σου. Ούτε αυτό τον γεμίζει. Το να χωρίσετε, μπορεί να αποδειχθεί άλλο ένα μη επαρκές υποκατάστατο, από τα τόσα που δοκίμασε, μέχρι να βρει τι είναι αυτό το απροσδιόριστο ''κάτι'' που δεν τον αφήνει σε ησυχία. 

Δύο μαζί, βρίσκουν περισσότερα, από όσα μπορεί να βρει ένας, μόνος του. Μίλα του. Καθρέφτης είναι η επικοινωνία, αν τον προσεγγίσεις ήρεμα και αποφασιστικά, θα ''αναγκάσεις'' και αυτόν να εκπέμψει στην ίδια συχνότητα. Μην δεχτείς ασάφειες και μισόλογα.

Pegy, μπορεί το ποσοτικό "ξενοκοίταγμα", του λίγου ή του πολύ, να ήταν το συμπέρασμα μιας πιθανής ερμηνείας για την συμπεριφορά του, αλλά για το αν είναι φυσικό ή όχι, έχω να σου πω ότι γνωρίζω και αφύσικους παντρεμένους. Πάντως αποδεκτό, δεν ήταν από κανέναν. Επίσης, ο γάμος, δεν είναι βαγόνι στο οποίο πηγαινοερχόμαστε, όταν η ζωή στα άλλα βαγόνια τελικά δεν μας άρεσε. Η σχέση σας έχει πρόβλημα, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να καταντήσει ανυπόφορη.

Παράθεση:
Σχόλιο # 34 από Arxontoula_

Αυτό το "είναι λυπημένος" τί ακριβώς σημαίνει?

οτι δεν  ηταν απλα ενα τσιλιμπουρδισμα , ξενοκοιταγμα  κλπ... και πως του λειπει . ...  

κυριως το καρδιοχτυπι , που παει πακετο με το παθος και με την ορεξη για ζωη.


θεια Πεγκυ , αστον αυτον  να βασανιζεται. τα ζηταει ο οργανισμος του και καλο του κανει. καμμια φορα ο πονος ερχεται για να μας θυμιζει πως δεν ειμαστε πεθαμενοι.

ειπες καλοβαλμενος ο θειουλης .εσυ ? τι χαμπαρια?

δεν ξεκινας καμμια διαδικασια αναστηλωσης λεω εγω!και σταρ Ελλας να ησουν στα νιατα σου , ενα ρεκτιφιε το χρειαζεσαι.

δεν ξερω πως . βρες τροπο να σε φλερταρουν μπροστα του . κουμπαροι...μπατζανακια... ο φουρναρης... 

Αυτό  είναι  το  κορίτσι   μου   !! ! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 39 από syntrofissa-Klelia

 

 

οτι δεν  ηταν απλα ενα τσιλιμπουρδισμα , ξενοκοιταγμα  κλπ... και πως του λειπει . ...  

κυριως το καρδιοχτυπι , που παει πακετο με το παθος και με την ορεξη για ζωη.


θεια Πεγκυ , αστον αυτον  να βασανιζεται. τα ζηταει ο οργανισμος του και καλο του κανει. καμμια φορα ο πονος ερχεται για να μας θυμιζει πως δεν ειμαστε πεθαμενοι.

ειπες καλοβαλμενος ο θειουλης .εσυ ? τι χαμπαρια?

δεν ξεκινας καμμια διαδικασια αναστηλωσης λεω εγω!και σταρ Ελλας να ησουν στα νιατα σου , ενα ρεκτιφιε το χρειαζεσαι.

δεν ξερω πως . βρες τροπο να σε φλερταρουν μπροστα του . κουμπαροι...μπατζανακια... ο φουρναρης...