Τι θα κάνατε στη θέση μου?

Τι θα κάνατε στη θέση μου?

Με τον σύζυγο μου μετά από φιλική σχέση αρκετών ετών παντρευτήκαμε και στη συνέχεια αποκτήσαμε και παιδιά. Τα χρόνια αυτά οι σχέσεις μας υπήρξαν αρμονικές με εμένα να έχω αναλάβει, ως επί το πλείστο την ανατροφή των παιδιών, τις οικιακές εργασίες, χωρίς ουσιαστική βοήθεια, και οτιδήποτε άλλο απαιτούσε η καθημερινότητα. Ο άντρας μου ήταν συνήθως απασχολημένος με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

Η σχέση που προέκυψε με το γάμο φάνηκε να είναι επιτυχημένη καθώς στηρίχθηκε στην αγάπη και την αμοιβαία εκτίμηση.

Από τα πρώτα χρόνια της συζυγικής μας ζωής φάνηκε ότι ο σύζυγός μου διατηρούσε άριστες σχέσεις με τη οικογένειά του, τα αδέρφια του, συνδεόμενος μαζί τους συναισθηματικά και οικονομικά μέσα από την οικογενειακή τους επιχείρηση με τη γενική εποπτεία και οικονομική διαχείριση να την έχουν οι γονείς τους.

Σε ότι αφορά σε εμένα και άντρα μου, εξαρχής η σχέση μας με τα οικονομικά διαμορφώθηκε στο να καλύπτουμε ισόποσα τα όποια έξοδα προέκυπταν. Αυτό σήμαινε και σημαίνει ότι ανεξαρτήτως μηνιαίων απολαβών η συμμετοχή μας στα έξοδα ήταν ισόποση. Από τη δική μου πλευρά - παρόλο που η μη ύπαρξη κοινού ταμείου φάνταζε παράξενη, καθώς οι δικές μου παραστάσεις από τη δική μου πατρική οικογένεια, ήταν ακριβώς το αντίθετο και σύμφωνα με τη δική μου λογική αυτό συνιστούσε διχαστικό στοιχείο σε μια συντροφική σχέση - αρχικά δεν έθιξα το θέμα θέλοντας να συνεισφέρω τα μέγιστα υποκινούμενη από ευγενικά αισθήματα που θεωρώ ότι με χαρακτηρίζουν.

Στην πορεία βλέποντας ότι αυτό το μοντέλο, του να μη γνωρίζουμε το ταμείο του σπιτιού τι έχει και τι δεν έχει δεν λειτουργεί για μένα, ζήτησα από τον άντρα μου να υπάρχει μια μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Εκείνος όμως μου είπε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν μπορεί να ξέρει κάθε μήνα τι βγάζει και αν και όταν υπάρχει κέρδος τότε αυτά πηγαίνουν στο μαγαζί για να εξασφαλιστούν τα παιδιά μας. Να πω εδώ ότι για αρκετά χρόνια η οικονομική κατάσταση του άντρα μου ήταν πολλή καλή (χωρίς να έχω σαφή εικόνα) και παρόλο που τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση επηρεάστηκε αρνητικά εντούτοις εξακολουθεί να διατηρεί την οικονομική υπεροχή.

Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια λόγω κάποιων πολύ σημαντικών προβλημάτων υγείας που μου προέκυψαν σε συνδυασμό με την απόλυσή μου από τη δουλειά, ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη για στήριξη, ψυχολογικά κυρίως. Του υποδείκνυα συγκεκριμένους τρόπους ώστε να με βοηθήσει , ένα ταξίδι οι δυο μας, μια βόλτα έτσι απλά, κάτι απλό και ουσιαστικό? Αρκούνταν όμως απλά σε παραινέσεις λέγοντάς μου να σκεφτώ τα χειρότερα, να το ξεπεράσω, να αλλάζω τρόπο σκέψης και στάση ζωής. Αυτό όμως όχι μόνο δε με βοηθούσε αλλά με έκανε να αισθάνομαι ακόμη πιο άσχημα και αρχίζω να απομακρύνομαι συναισθηματικά. Σχετικά με το να πάμε ταξίδι μου έλεγε ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα. Τα οποία όμως υπήρχαν όταν ήταν να γίνει μια εκδρομή με τα αδέλφια του.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω κάτι εγώ για μένα και αποφασίζω να κάνω ένα ταξίδι στην επαρχία να δω την αδερφή μου. Αντιδρά άσχημα σε αυτό μη επιτρέποντάς μου να φύγω χωρίς εκείνον εκβιάζοντάς με ψυχολογικά σχετικά με τις συνέπειες που θα είχε αυτό στη σχέση μας. Αισθάνομαι πλέον καταπίεση. Προσπαθώντας να κάνω κάτι προτείνω στον σύζυγό μου να επισκεφτούμε σύμβουλο γάμου πράγμα που απέρριψε κατηγορηματικά

Σε μια ύστατη προσπάθεια γεφύρωσης του επισημαίνω τα σημεία τριβής ώστε να βρεθεί μια λύση δηλαδή σχετικά με την συντροφική και οικονομική μας ανεξαρτησία, τους τρόπους που περιμένω να με στηρίζει κλπ. Όμως στις απαντήσεις του μου αναφέρει ότι η πατρική οικογένεια του είναι η αρχική και η δική μας έπεται, ότι απλά πρέπει να εκτιμήσω ότι έχω.

Παράλληλα με τα παιδιά να έχουν πλέον αντίληψη των πραγμάτων ο σύζυγος μου ? με γνώμονα τις δικές του πεποιθήσεις ? αρχίζει να τους επιβάλλει ιδέες σχετικά με ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις από το χώρο της δεξιάς. Καταφέρεται με εκφράσεις και χαρακτηρισμούς κατά της αριστεράς, προσφύγων, αλλόθρησκών κλπ. Φτάνει σε σημείο να απαγορεύει στα παιδιά να συμμετέχουν στη σχολική εορτή του Πολυτεχνείου. Βρίζει μπροστά στα παιδιά  και το διακωμωδεί ώστε να απαξιώσει τον χώρο αυτόν. Έρχομαι σε σύγκρουση μαζί του - και πολλές φορές έντονα ? όχι για τις ιδεολογικές πεποιθήσεις αλλά στον τρόπο επιβολής αυτών και στην προσπάθεια κομματικοποίησης παιδιών.? Αρχίζω να αμφισβητώ τον ρόλο του στην σωστή ανατροφή των παιδιών.

¨Αρχισα να κουράζομαι και να παραιτούμαι... Προσπάθησα μέσα απο τη συζήτηση να φτιάψω κάτι όμως ..κουράστηκα. Δεν αλλάζει ο ανθρωπος

Πλέον ζούμε σαν συγκάτοικοι νομίζω, με εμένα να νιωθω εγκλωβισμένη. Τέθηκε το θέμα του διαζυγίου παρόλο που δε μπορώ να φανταστώ τι αντίκτυπο θα έχει στα παιδιά και μου τρώει τη ψυχή αυτό, στο οποίο αντέδρασε πολύ άσχημα μιας και θεωρεί ότι έχει δίκιο σε όλα

ψύχραιμος & περιφραστικός ο τρόπος γραφής σου (σκέψης)
συγκροτιμένος & σχεδόν αποποιημένος
προσηλωμένος στις αξίες σου και τις αρχές...
με ευκρινείς διαπιστώσεις για την διάσταση αναγκών
από την κινητικότητα της ζωής
τις ανάγκες της και τις παρορμήσεις
καθώς ο καθένας βυθίζεται περισσότερο στην πραγματικότητά του

ωραία, ήρθε η ώρα να δεις περισσότερο μέσα σου

ενεργειακή ψυχολογία
θάκανα...

Μαριλένα μας, η σχετική μου πείρα λέει οτι ή δικηγόρος είσαι, ή μας παρέθεσες copy-paste την αγωγή του διαζυγίου.

Δες τί θα κάνεις με το δικηγόρο σου και καλά κουράγια, γιατί αν διεκδικείς ένα μέρος της περιουσίας του και αν η περιουσία είναι μπλεγμένη, δυστυχώς θα τραβήξει σε μάκρος η βαλίτσα.

Τι θα κάνατε στη θέση μου.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από giorgos170

ψύχραιμος & περιφραστικός ο τρόπος γραφής σου (σκέψης)
συγκροτιμένος & σχεδόν αποποιημένος
προσηλωμένος στις αξίες σου και τις αρχές...
με ευκρινείς διαπιστώσεις για την διάσταση αναγκών
από την κινητικότητα της ζωής
τις ανάγκες της και τις παρορμήσεις
καθώς ο καθένας βυθίζεται περισσότερο στην πραγματικότητά του

ωραία, ήρθε η ώρα να δεις περισσότερο μέσα σου

ενεργειακή ψυχολογία
θάκανα...

 

giorgos170, εκτιμώ το ότι απαντήσατε καταρχάς.

Το έχω προσεγγίσει το θέμα και μέσα απο ψυχολογική υποστήριξη. Ωστόσο λογω οικονομικών δε καταφερα να το συνεχισω ... Μέσα μου ξέρω τι θέλω. Δε μπορώ όμως να παραβλέψω και μια πραγματικότητα.

Από τη μια μάχομαι για μια κατάσταση παγιωμένη και από την άλλη φαντασιώνομαι μια άλλη ζωη και καπου έχω κολλήσει στο ενδιάμεσο.

Δυστυχώς δε μπορώ ούτε να παραθέσω πλήρως την κατάσταση και βέβαια δεν μπορώ να εκφράσω και την άλλη πλευρά. Όλα τα νομίσματα έχουν 2 όψεις απλά με ενδιαφέρει η απόψη σχετικά με τη δική μου σταση σε όλο αυτό.

 

Δεξιος, Κυρια Μαριλεναμ, ο συζυγος σας, διαβαζω.

Αλλος ενας πολιτης λοιπον, που θεωρει τον Κυριο Κυριακο Μητσοτακη, ικανο για περαιτερω εξελιξη, στον στιβο των κολασμενων σωτηρων και των αθωων πονυ αυτης της πατριδος.

Θα επρεπε σαν πρωτη προσπαθεια σας, να του επισημανετε οτι ο Ζερβας, δεν ηταν και κανενας τοσο αγιος ανθρωπος. Και οτι ο Εθναρχης τους, της γνωστης δυναστειας, ηταν μεγας κωλομπινας.

Αυτο πιστευω, θα λειτουργουσε ανασταλτικα στον εντονο ψυχισμο του, ο οποιος απο εσφαλμενη ροπη προς το αντρικο, δεξιοστροφο προτυπο του, ειναι η βαθυτερη συνισταμενη της εντονης συμπεριφορας, προς το κοινωνικο συνολο, που εναγωνιως εχει εναποθεσει τις ελπιδες του, σε αυτη την προσωπικοτητα.

Τι θα λεγατε, εστω και αυτη την υστατη στιγμη, να προσπαθησετε μια ξεγυρισμενη λεκτικη δολιοφθορα, προς τα αυταρχικα πιστευω του, που σε σχεση με τις παγιωμενες πλην λανθασμενες πολιτικες του τασεις, σας δημιουργουν ολη αυτη την ανησυχια, που υπο αλλες συνθηκες θα ηταν το πεδιο δημιουργικοτητας και σαφους πνευματικης ανελιξης, σε υψηλοτερες σφαιρες διανοησης?

Εκφραζω, με ολο το θαρρος, μια επαναστατικη μου αποψη σε οτι αφορα πολιτες που εχουν παρεκτραπει κοινωνικως, ενεκα των πολιτικων τους πεποιθησεων, που ΚΑΜΙΑ σχεση δεν εχει η εμπλοκη τους στις κοινως αποδεκτες κοινωνικα συμπεριφορες.

Θα το δειτε?

αρχοντούλα-rep

Εαν η σωστή παράθεση γραπτού λόγου πλέον είναι μόνο προνόμιο των δικηγόρων τότε τι να πω.. θα γλιτώσω και τα έξοδα
Δε τίθεται θέμα διεκδίκησης περιουσίας ούτε είναι αβασάνιστα επιλογή το διαζύγιο. Είναι παράθεση μιας ιστορίας για την οποίο επιζητώ σχολιασμό των ψυχολογικών προεκτάσεων μιας τέτοιας σχέσης

Δε τίθεται θέμα διεκδίκησης περιουσίας ούτε είναι αβασάνιστα επιλογή το διαζύγιο. Είναι παράθεση μιας ιστορίας για την οποίο επιζητώ σχολιασμό των ψυχολογικών προεκτάσεων μιας τέτοιας σχέσης

Τι θα κάνατε στη θέση μου -

Χαίρομαι που εντοπίσατε και δίδετε έμφαση σε αυτό το σημείο. Τι πολιτικές του πεποιθήσεις τις γνώριζα, ωστόσο ποτέ άλλοτε δεν αντιδρούσε με τέτοιο ακραίο τρόπο όσο σήμερα. Μάλλον είναι σημείο των καιρών. Άποψή μου είναι ότι οι ακραίες συμπεριφορές από όποιο χώρο και αν προέρχονται , δεξιά, αριστερά, πάνω κάτω, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Το μίσος και την ασχήμια. Προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω πάνω στο ιδεολογικό του πρότυπο χωρίς να υπερασπίζομαι κάτι που δεν είμαι. Καταλήγει πάντα σε σύγκρουση όμως όλο αυτό. Αυτό που με λυπεί είναι ότι αυτό είναι πρότυπο για μια νέα γενιά ανθρώπων που τυχαίνει να είναι και παιδιά μου.

...απο αυτα που γραφεις φιλη Μαριλενα,παιρνω την εικονα ανθρωπου-εξουσιαστη...
...σκεφτομαι πως ολη του η συμπεριφορα ειναι αρνητικη στο τι λαμβανουν τα παιδια,οχι μονο οι πολιτικες του πεποιθησεις κ η πιεση του προς εκεινα να τις ασπαστουν...
...μα και σε σενα ομως,οπως αποδεχεσαι,αξιζει ενας ανθρωπος που ειναι τοσο αδιαλλακτος?
...τα παιδια,ξερουν κ βλεπουν πριν απο μας,εχουν πιο καθαρη σκεψη...μην ανησυχεις για το πως θα το παρουν,εξαλλου δειχνεις να εχεις ψυχολογικη σκεψη,αρα μια χαρα θα φροντισεις ο,τι κι αν προκυψει...

...σου ευχομαι να μην αργησουν τα καλυτερα,γιατι θαρθουν.

Μα τι μου λετε τωρα?

 

Επιμενει να κανει και τα παιδια, δεξια?

 

Δεν λετε εσεις στα παιδια, για τους κινδυνους αυτους?

 

Ξεκινηστε απο αυτο με τον Ζερβα και τον Κωλομπινα.

 

Ειμαι βεβαιος, οτι θα το ξανασκεφτουν.

 

Εκτος και ειναι κοριτσια, οποτε θα παει απατο το επιχειρημα...

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από MarilenaM1979

Τι θα κάνατε στη θέση μου -

Χαίρομαι που εντοπίσατε και δίδετε έμφαση σε αυτό το σημείο. Τι πολιτικές του πεποιθήσεις τις γνώριζα, ωστόσο ποτέ άλλοτε δεν αντιδρούσε με τέτοιο ακραίο τρόπο όσο σήμερα. Μάλλον είναι σημείο των καιρών. Άποψή μου είναι ότι οι ακραίες συμπεριφορές από όποιο χώρο και αν προέρχονται , δεξιά, αριστερά, πάνω κάτω, έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Το μίσος και την ασχήμια. Προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω πάνω στο ιδεολογικό του πρότυπο χωρίς να υπερασπίζομαι κάτι που δεν είμαι. Καταλήγει πάντα σε σύγκρουση όμως όλο αυτό. Αυτό που με λυπεί είναι ότι αυτό είναι πρότυπο για μια νέα γενιά ανθρώπων που τυχαίνει να είναι και παιδιά μου.

 

 

...επειδή σχεδόν πάντα οι θεματοθέτες που θέτουν τα προβλήματα που τους απασχολούν κατα περίπτωση δίνουν και τις απαντήσεις, έτσι και εσυ καλή μας φίλη έχεις ήδη απαντήσει...και η δική σου απάντηση καλή μας φίλη, είναι στο σημείο που αναφέρεις ότι σκέπτεσαι-φαντάζεσαι μια "άλλη" ζωή...μια ζωή εντελώς διαφορετική απο αυτή που βιώνεις αυτή την περίοδο...ακριβώς αυτό θα πρέπει λοιπόν να κάνεις  ανεξαρτήτως κόστους...και αυτό γιατί η ζωή σου είναι πολύτιμη, μοναδική και πεπερασμένη...τα 3 αυτά κύρια και κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ζωής σου-μας, δεν σου-μας επιτρέπουν να πράξεις-ουμε διαφορετικά!
...τα χαρακτηριστικά αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν για εσένα δεσπόζωντα σημεία αναφοράς και να σε καθοδηγήσουν (αλλά και να σου παρέχουν την απαραίτητη και αναγκαία δύναμη που απαιτείται) σωστά, ώστε οι επόμενες κινήσεις σου να είναι αποτελεσματικές, αναφορικά της πραγματικότητας της ζωής σου και της ανυπέρβλητης αξίας της!

Αγαπητή MarilenaM1979,

συγχώρεσέ με που δεν θα σου γράψω με πομπώδη λόγια, αλλά με δικά μου, λαϊκά.Πρώτον, εξάντλησε όλα τα περιθώρια στο να προσπαθήσεις να του δώσεις να καταλάβει τα προβλήματά σου. Όσο και αν σε έχει κουράσει αυτό, αν ήδη το κάνεις, κάνε το τρεις φορές ακόμα. Και κάθε φορά, να του λες "σε προειδοποιώ".Δεύτερον, διάβασα πως έχεις οικογένεια, δικούς σου ανθρώπους. Βρες εκεί λοιπόν τη γαλήνη που είναι απαραίτητη για να λύσεις τα προβλήματα και να σκεφτείς λογικά. Μην σε απασχολεί τώρα, το τι θα σκεφτούν τα παιδιά. Ισχύει αυτό που σου έγραψε η

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από silencee
...τα παιδια,ξερουν κ βλεπουν πριν απο μας,εχουν πιο καθαρη σκεψη...μην ανησυχεις για το πως θα το παρουν,..

Τρίτον, φεύγεις και ζητάς διαζύγιο, αφήνοντας τα δικαστήρια να επιλύσουν όποιες διαφορές.

Αυτά για τη δική σου ψυχική ηρεμία και των παιδιών σου.

 

   Τώρα, αν έχεις βλέψεις στην "νέα οικογενειακή περιουσία", θα πρέπει να ακολουθήσεις άλλες μεθόδους.

Μάλιστα θα μείνω όχι στα ιδεολογικά και στις μαλακιες με το συμπάθιο άκουσε την γνώμη του ας πει ότι θέλει και από εκεί και πέρα τα παιδιά χαζά δεν είναι και λόγο του ότι αύριο μεθαύριο θα έχουν και άποψη θες μέσα από τις σπουδές τους θες μέσα από το περί γύρω τους θα διαμορφώσουν από μόνα τους άποψη και όλα αυτά τα ιδεώδη και κάποια στιγμη θα του απαντήσουν όπως πρέπει και όταν πρέπει...κανένα παιδί δεν είναι χαζό.Αυτα είναι ψηλά γράμματα για να κάτσεις να ασχοληθείς...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πολλοί γονείς πατεράδες πιάνονται από κοινωνικό πολιτικά γιατί ο μπαμπάς τους ή ο προ παππούς τους και καθίκι  να ήταν εκείνο τον καιρό με συνχωρεις για την έκφραση θα που ότι ήταν ευεργέτης...και ευεργέτης να ήταν αν αλι θα βρουν πάλι κάτι να πουν.Μην ασχολείσε οκ έχει μια αντηλιψη για αυτά τα πράγματα.

 

 

 

 

 

 

Όσο  για  τους  μετανάστες?Μην κοιτας τους πολιτικούς  παράγωντες  που  στέκονται  στο  πλευρό  τους  κονδύλια παίρνουν και  πρέπει  να  σταθούν  στο  πλευρό  τους...στο  σπιτι  τους  μεσα  δεν θα  τους βάλουν...ιστορια  καλη δεν ξερω αλλα αν δεις  οι ίδιοι  που έρχονται  εδώ  οι ίδιοι δεν φερονται  στις  γυναίκες  τους  καλά  τις έχουν  σαν πραγμα έτσι  λέει  η θρησκεία  τους...αυτοί  ήρθαν για  να μείνουν ξέρουν τι κάνουν  ξεπετανε 5-6 παιδιά  με  την μία...θα  μπορουσε  η Σουηδική  Αραβία  να  τους  αποροφηση που έχει και  χρήμα  και είναι  και πιο  κοντά  όμως  τι κάνανε  τους  στείλανε  τους  ανθρώπους  στην Ευρώπη...προπαγάνδα  γίνεται  του  διαιρει και  βασίλευε. Επειδή κάποια μυαλά  κυβερνοντων στη  χώρα  μας  λόγο  αθεισμου Θες ?ιδεώδη  θες?  πιστεύουν  στις πολύπολιτισμικες χωρες...ότι μπορεί σε μια  χώρα όλοι να συνυπαρξουν...όλες  οι εθνικότητες.Αν ήταν έτσι  τότε  ο κάθε  Κολοκοτρώνης δεν θα  έπρεπε καν να πολεμισει...και ουτε  θα έπρεπε να  έχουμε  εθνικές  εορτές. Τώρα  για καλό  γίνετε  για κακό  γίνετε  δεν ξέρω.Θελω να  σου  πω μην επιρεαζεσε  από  το τι λένε  και τι γράφουν αν εσύ  θες να  δώσεις  ένα  πιάτο  φαγητό  ή  ρούχα  στον κάθε  μετανάστη  καντο άσε  τον άντρα  σου  τι λέει. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι που ήθελες να πας φυσιολογικα στην αδερφή σου και ήθελε να μην πας γιατί αυτός δεν είχε χρόνο για να ναι μαζί σου...πέρα του χρηματικού ποσού (δικαιολογία διότι όπως είπες εκδρομές με τα αδέρφια του κανετε).Αυτό με τρομάζει εν μέρη...και δε με τη περιπέτεια σου που σου εύχομαι όλα να πηγαν και να βαίνουν καλός. Ο λόγος δε για διαζύγιο ούτε υφίσταται...και τι σε θέλει μέσα στο σπίτι Σορρυ κι ολας για γλάστρα?ή για σεσλονγκ?μιας και έρχεται και καλοκαίρι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Μην κρυώσεις τις σχέσεις σου με τον αντρα σου και δε τις ερωτικές...ΑΝ τον γουστάρεις ακόμη...μην περνεις αποφάσεις εν βρασμό(πολύ σωστά θες να τον ταρακουνήσεις να του πεις ρε συ εδώ είμαι...σου μιλαωωω μην με αγνοεις)...Ρώτησε τον αν ήσουν μ...ου...αρα πέρα από την μητέρα των παιδιών του...θα σε αντιμετώπιζες έτσι? Ή θα σου έκανε όλα τα χατίρια και θα αφιερώνε χρόνο και χρήμα για σένα? Κάντε μια ήρεμη συζήτηση και θέσε και αυτά τα πράγματα...ΕΚΤΟΟΟΣ ΠΕΣ ΤΟΥ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΓΚΟΜΕΝΑ? ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΑΤΑΛΑΣ ΕΚΕΙ...εκεί πας πάσο... (συγνώμη αλλά δες όλα τα ενδεχόμενα όπως είπες είχες την διάθεση για σύμβουλο γαμου).

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν βάζω κενά και βγαίνει με εκατό κενά συγνώμη η σελίδα το κάνει αυτό ...ένα δύο για να χωρίσω όπως ξανά είπα μια παράγραφο και τσουπ λες και το ένα δύο έγινε τεράστιο διάστημα...

 

 

https://youtu.be/WvOrataAvy4

 

Να σου πω τι θα έκανα εγώ.
Όσον αφορά το θέμα της προπαγάνδας των παιδιών, θα ήταν ξεκάθαρο για μένα. Θα έπεφτε προπαγάνδα αντίθετη, που θα έπεφτε καπνός και αντάρα! Είμαι βέβαιη ως μη εργαζόμενη, έχεις περισσότερες ώρες με τα παιδιά και εφόσον τα έχεις αναφρέψει εσύ, τους έχεις φυτέψει δικό σου σπόρο σκέψης. Άτιμο ξεάτιμο, εγώ αυτό θα έκανα. Και θα τους έλεγα στα ίσα << ο μπαμπάς λέει και σαχλαμάρες παιδιά, θέλω να ελπίζω, ότι αστειεύεται, ειδάλλως την ψώνισε>>.
Τώρα το άλλο είναι δύσκολο. Το διαζύγιο θέλει χρήμα, μάλλον θα το άφηνα, αν δεν έιχα πόρους. Αλλά θα έκανα αυτό που γούσταρα. Θα τον είχα ξεγραμμένο από τη ζωή μου και αυτόν και το σόι του το επιχειρηματικό. Θα πήγαινα στη αδεφή μου και απλά θα του το έλεγα ενημερωτικά, έτσι όπως θα το έλεγα στον πατέρα των παιδιών μου,  <<φεύγω αύριο πάω για μια βδομάδα στην αδεφή μου>>.

Μη στενοχωριέσαι, για τα παιδιά, αν χωρίσετε, η ρατσιστική προπαγάνδα είναι χειρότερη.

Δεν προσπαθώ μέσα απο την ιστορία μου νασκιαγραφήσω ένα άνθρωπο -τέρας. Ουτε επιθυμώ να στήσω ένα λαϊκό δικαστήριο πουεγω ειμαι το θύμα και εκείνος ο εξουσιαστής. Όπως όλοι μας έχουμε τα θετικά καιαρνητικά μας. Και έχει και πολλά θετικά στοιχεία σαν άνθρωπος, κάπου όμως στηπορεία φάνηκε ότι δε βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.

Η απογοήτευσή μου έγκειται στο ότι δε κατάφεραεγκαίρως να διακρίνω κάποια πράγματα και να βάλω κάποια όρια. Πιστεύω ότι έχωβάσιμους λόγους να έχω αποδομήσει αυτό τον άνθρωπο, δεν ξύπνησα ένα πρωί καιανακάλυψα ότι μου «τελείωσε» ?.

ΝΑΙ, ανησυχώ πολύ για τα παιδιά, γιατί γιαεκείνον είναι κάτι σαν τρόπαιο και ξέρω ότι θα τα διεκδικήσει με άγριο τρόπο. Λόγωτων καταβολών και των πεποιθήσεών του, δε δέχεται ψυχολογικές αστάθειες καιπροβληματισμούς. Τα θεωρεί προβλήματα πολυτελείας και ανθρώπινες αδυναμίες  «εύκολων» ζωών για αυτό και δεν αποδέχεται τουςψυχολόγους.

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από silencee
...απο αυτα που γραφεις φιλη Μαριλενα,παιρνω την εικονα ανθρωπου-εξουσιαστη...
...σκεφτομαι πως ολη του η συμπεριφορα ειναι αρνητικη στο τι λαμβανουν τα παιδια,οχι μονο οι πολιτικες του πεποιθησεις κ η πιεση του προς εκεινα να τις ασπαστουν...
...μα και σε σενα ομως,οπως αποδεχεσαι,αξιζει ενας ανθρωπος που ειναι τοσο αδιαλλακτος?
...τα παιδια,ξερουν κ βλεπουν πριν απο μας,εχουν πιο καθαρη σκεψη...μην ανησυχεις για το πως θα το παρουν,εξαλλου δειχνεις να εχεις ψυχολογικη σκεψη,αρα μια χαρα θα φροντισεις ο,τι κι αν προκυψει...

...σου ευχομαι να μην αργησουν τα καλυτερα,γιατι θαρθουν.

 

Το να φαντασιώνεται κανεις μια άλλη ζωή όταν δεν τον καλύπτει η υπάρχουσα δεν ειναι λίγο πολύ αναμενόμενο? Είναι άλλωστε και μια μορφή άμυνας του οργανισμού μας που μας λέει ότι - έστω και φαντασιακά σε πρώτο στάδιο, υπάρχει ελπίδα. Από τη μία σκέφτομαι οτι κάθε μέρα που περνάει δε γίνομαι μικρότερη αλλά από την άλλη δε καλούμαι να αποφασίσω μόνο για τη δική μου ζωή. Αν θέλατε την ειλικρινή μου απάντηση αν χωρίς παιδιά, γάμους κλπ θα προσπαθούσα και πάλι το ίδιο, θα έλεγα οχι. Φαντάζομαι όμως ότι η ίδια προσπάθεια γίνεται και από όλους όσοι αντιμετωπίζουν προβληματα στο γάμο τους.
 Δε σας κρύβω ότι έχω χάσει κάθε πίστη στο θεσμό του γάμου και μου έρχεται στο νου αυτο που είχε πει ο Αϊνσταιν.. "Γαμος είναι ένα τυχάίο γεγονός στο οποίο προσπαθούμε να δώσουμε διάρκεια"
What are then chances?
Όπως επίσης έχω χάσει και τη πίστη στον εαυτό μου και προσπαθώ , άγνωστη μεταξύ αγνώστων να πάρω απαντήσεις... Ευχαριστω

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από tangerinedream

...επειδή σχεδόν πάντα οι θεματοθέτες που θέτουν τα προβλήματα που τους απασχολούν κατα περίπτωση δίνουν και τις απαντήσεις, έτσι και εσυ καλή μας φίλη έχεις ήδη απαντήσει...και η δική σου απάντηση καλή μας φίλη, είναι στο σημείο που αναφέρεις ότι σκέπτεσαι-φαντάζεσαι μια "άλλη" ζωή...μια ζωή εντελώς διαφορετική απο αυτή που βιώνεις αυτή την περίοδο...ακριβώς αυτό θα πρέπει λοιπόν να κάνεις  ανεξαρτήτως κόστους...και αυτό γιατί η ζωή σου είναι πολύτιμη, μοναδική και πεπερασμένη...τα 3 αυτά κύρια και κυρίαρχα χαρακτηριστικά της ζωής σου-μας, δεν σου-μας επιτρέπουν να πράξεις-ουμε διαφορετικά!
...τα χαρακτηριστικά αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν για εσένα δεσπόζωντα σημεία αναφοράς και να σε καθοδηγήσουν (αλλά και να σου παρέχουν την απαραίτητη και αναγκαία δύναμη που απαιτείται) σωστά, ώστε οι επόμενες κινήσεις σου να είναι αποτελεσματικές, αναφορικά της πραγματικότητας της ζωής σου και της ανυπέρβλητης αξίας της!

 

 

 

...οσο και να τα διεκδικησει,η επιμελεια πηγαινει στη μητερα,εκτος απο δυο περιπτωσεις,αν η μητερα εκδιδεται κι αν η μητερα πασχει απο βεβαιωμενη απο δημοσιο νοσοκομειο ψυχικη νοσο...αυτα ισχυαν οταν χωρισα...δεν ξερω αν εχει προστεθει η αφαιρεθει κατι...

...δε χρειαζεται ναναι καποιος τερας για να ειναι ακαταλληλος για συντροφος κ γονιος...το να μενει ο ανθρωπος ακαμπτος και ν αντιμετωπιζει αντιθετως τους αλλους ως ευκαμπτα υλικα στα οποια μπορει να δινει ο,τι σχημα θελει...ειναι ενα προβλημα σοβαρο,ειδικα αν δεν το αναγνωριζει κιολας,ωστε να το φροντισει..

...ποιος η ποια μας τα εχει κανει ολα τέλεια οταν στην ακρη του τουνελ διαφαινεται ο χωρισμος???για καποιους λογους ιδιους η διαφορετικους ,εμφανιζουμε 'χρονοκαθυστερηση΄ στην αποκριση-αντιδραση...

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από MarilenaM1979

Δεν προσπαθώ μέσα απο την ιστορία μου νασκιαγραφήσω ένα άνθρωπο -τέρας. Ουτε επιθυμώ να στήσω ένα λαϊκό δικαστήριο πουεγω ειμαι το θύμα και εκείνος ο εξουσιαστής. Όπως όλοι μας έχουμε τα θετικά καιαρνητικά μας. Και έχει και πολλά θετικά στοιχεία σαν άνθρωπος, κάπου όμως στηπορεία φάνηκε ότι δε βλέπουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.

Η απογοήτευσή μου έγκειται στο ότι δε κατάφεραεγκαίρως να διακρίνω κάποια πράγματα και να βάλω κάποια όρια. Πιστεύω ότι έχωβάσιμους λόγους να έχω αποδομήσει αυτό τον άνθρωπο, δεν ξύπνησα ένα πρωί καιανακάλυψα ότι μου «τελείωσε» ?.

ΝΑΙ, ανησυχώ πολύ για τα παιδιά, γιατί γιαεκείνον είναι κάτι σαν τρόπαιο και ξέρω ότι θα τα διεκδικήσει με άγριο τρόπο. Λόγωτων καταβολών και των πεποιθήσεών του, δε δέχεται ψυχολογικές αστάθειες καιπροβληματισμούς. Τα θεωρεί προβλήματα πολυτελείας και ανθρώπινες αδυναμίες  «εύκολων» ζωών για αυτό και δεν αποδέχεται τουςψυχολόγους.

 

 

 

 

 

 

 

Μαριλενα,δεν ειναι καθολου ευκολα τα πραγματα,ειδικα οταν εχει λογο η οικογενεια του αντρα σου,και εχει και θα το εχεις καταλαβει και εσυ,μονο και μονο αφου εξαρταται οικονομικα!!!(τα τυχον κερδη πανε για να εξασφαλιστουν τα παιδια)αναφερεις καπου...και αν υπαρξει χασουρα στο μελλον δεν πρεπει να καλυφτει απο αυτα τα λεφτα,και ποιος τα διαχειριζεται?ο αντρας σου η οι γονεις του?Ας το αφησουμε αυτο οπως και τα πολιτικα,τα παιδια θα καταλαβουν μονα τους παρεες εχουν στην ζωη θα βγουν,θα εχουνε μια αρχικη επιρρροη απο αυτα που τους εχει πει ο πατερας τους,αλλα οκ,πες τους και εσυ κατι πιο μετριοπαθες,πχ μεγαλωνοντας παιδια θα το ψαξετε μονα σας και θα κρινετε...κλπ κλπ!!!Παμε στα πιο σοβαρα τωρα...με σενα τι γινεται?Το σωστο θα ητανε να χωρισεις ψυχρα και ουδετερα...ελα ομως που πλεον δεν μπορω να στο πω με σιγουρια στην περιπτωση σου,γιατι τα συναισθηματικα κενα που θα προκυψουν θα ειναι δυσβασταχτα για σενα (μιας και εισαι συναισθηματικος ανθρωπος)δικη μου πεποιθηση αυτη,θαχεις να αντιμετωπισεις οχι εναν,αλλα ολο το σοι του αντρα σου και θαναι δυσκολο να το διαχειριστεις,αλλον αντρα δεν εχεις ερωτευτι,και ισως αργησει να γινει και αυτο,αν γινει να εχεις καποιο στηριγμα,περαν της αδελφης σου που ειναι και πιο εξω αν καταλαβα καλα...Ο καιρος θα περναει,τα χρονια θα περνανε η ζωη θα φευγει,τα παιδια θα παρουνε τον δρομο τους θα σας βλεπουν και τους δυο με τον τροπο τους,και???το να μεινεις εκει παλι,και να κανεις αυτο που θελεις πιο συχνα πιο ελευθερα,να δειξεις την θυληκοτητα σου,το ταπεραμεντο σου,να τον κανεις να καταλαβει οτι μπορει και να σε χασει(οχι με διαζυγιο)να σε δει σαν γυναικα που την γουσταρει οπως παλια,το βλεπω πιο καλη επιλογη τωρα...μπορει να κουρασα,αλλα εχεις μυαλο,σκεφτεσαι,βαζεις και συναισθημα θα την βρεις την λυση!!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από MarilenaM1979

Τι θα κάνατε στη θέση μου?

Με τον σύζυγο μου μετά από φιλική σχέση αρκετών ετών παντρευτήκαμε και στη συνέχεια αποκτήσαμε και παιδιά. Τα χρόνια αυτά οι σχέσεις μας υπήρξαν αρμονικές με εμένα να έχω αναλάβει, ως επί το πλείστο την ανατροφή των παιδιών, τις οικιακές εργασίες, χωρίς ουσιαστική βοήθεια, και οτιδήποτε άλλο απαιτούσε η καθημερινότητα. Ο άντρας μου ήταν συνήθως απασχολημένος με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

Η σχέση που προέκυψε με το γάμο φάνηκε να είναι επιτυχημένη καθώς στηρίχθηκε στην αγάπη και την αμοιβαία εκτίμηση.

Από τα πρώτα χρόνια της συζυγικής μας ζωής φάνηκε ότι ο σύζυγός μου διατηρούσε άριστες σχέσεις με τη οικογένειά του, τα αδέρφια του, συνδεόμενος μαζί τους συναισθηματικά και οικονομικά μέσα από την οικογενειακή τους επιχείρηση με τη γενική εποπτεία και οικονομική διαχείριση να την έχουν οι γονείς τους.

Σε ότι αφορά σε εμένα και άντρα μου, εξαρχής η σχέση μας με τα οικονομικά διαμορφώθηκε στο να καλύπτουμε ισόποσα τα όποια έξοδα προέκυπταν. Αυτό σήμαινε και σημαίνει ότι ανεξαρτήτως μηνιαίων απολαβών η συμμετοχή μας στα έξοδα ήταν ισόποση. Από τη δική μου πλευρά - παρόλο που η μη ύπαρξη κοινού ταμείου φάνταζε παράξενη, καθώς οι δικές μου παραστάσεις από τη δική μου πατρική οικογένεια, ήταν ακριβώς το αντίθετο και σύμφωνα με τη δική μου λογική αυτό συνιστούσε διχαστικό στοιχείο σε μια συντροφική σχέση - αρχικά δεν έθιξα το θέμα θέλοντας να συνεισφέρω τα μέγιστα υποκινούμενη από ευγενικά αισθήματα που θεωρώ ότι με χαρακτηρίζουν.

Στην πορεία βλέποντας ότι αυτό το μοντέλο, του να μη γνωρίζουμε το ταμείο του σπιτιού τι έχει και τι δεν έχει δεν λειτουργεί για μένα, ζήτησα από τον άντρα μου να υπάρχει μια μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Εκείνος όμως μου είπε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει γιατί δεν μπορεί να ξέρει κάθε μήνα τι βγάζει και αν και όταν υπάρχει κέρδος τότε αυτά πηγαίνουν στο μαγαζί για να εξασφαλιστούν τα παιδιά μας. Να πω εδώ ότι για αρκετά χρόνια η οικονομική κατάσταση του άντρα μου ήταν πολλή καλή (χωρίς να έχω σαφή εικόνα) και παρόλο που τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση επηρεάστηκε αρνητικά εντούτοις εξακολουθεί να διατηρεί την οικονομική υπεροχή.

Κάποια στιγμή πριν δυο χρόνια λόγω κάποιων πολύ σημαντικών προβλημάτων υγείας που μου προέκυψαν σε συνδυασμό με την απόλυσή μου από τη δουλειά, ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη για στήριξη, ψυχολογικά κυρίως. Του υποδείκνυα συγκεκριμένους τρόπους ώστε να με βοηθήσει , ένα ταξίδι οι δυο μας, μια βόλτα έτσι απλά, κάτι απλό και ουσιαστικό? Αρκούνταν όμως απλά σε παραινέσεις λέγοντάς μου να σκεφτώ τα χειρότερα, να το ξεπεράσω, να αλλάζω τρόπο σκέψης και στάση ζωής. Αυτό όμως όχι μόνο δε με βοηθούσε αλλά με έκανε να αισθάνομαι ακόμη πιο άσχημα και αρχίζω να απομακρύνομαι συναισθηματικά. Σχετικά με το να πάμε ταξίδι μου έλεγε ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα. Τα οποία όμως υπήρχαν όταν ήταν να γίνει μια εκδρομή με τα αδέλφια του.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα να κάνω κάτι εγώ για μένα και αποφασίζω να κάνω ένα ταξίδι στην επαρχία να δω την αδερφή μου. Αντιδρά άσχημα σε αυτό μη επιτρέποντάς μου να φύγω χωρίς εκείνον εκβιάζοντάς με ψυχολογικά σχετικά με τις συνέπειες που θα είχε αυτό στη σχέση μας. Αισθάνομαι πλέον καταπίεση. Προσπαθώντας να κάνω κάτι προτείνω στον σύζυγό μου να επισκεφτούμε σύμβουλο γάμου πράγμα που απέρριψε κατηγορηματικά

Σε μια ύστατη προσπάθεια γεφύρωσης του επισημαίνω τα σημεία τριβής ώστε να βρεθεί μια λύση δηλαδή σχετικά με την συντροφική και οικονομική μας ανεξαρτησία, τους τρόπους που περιμένω να με στηρίζει κλπ. Όμως στις απαντήσεις του μου αναφέρει ότι η πατρική οικογένεια του είναι η αρχική και η δική μας έπεται, ότι απλά πρέπει να εκτιμήσω ότι έχω.

Παράλληλα με τα παιδιά να έχουν πλέον αντίληψη των πραγμάτων ο σύζυγος μου ? με γνώμονα τις δικές του πεποιθήσεις ? αρχίζει να τους επιβάλλει ιδέες σχετικά με ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις από το χώρο της δεξιάς. Καταφέρεται με εκφράσεις και χαρακτηρισμούς κατά της αριστεράς, προσφύγων, αλλόθρησκών κλπ. Φτάνει σε σημείο να απαγορεύει στα παιδιά να συμμετέχουν στη σχολική εορτή του Πολυτεχνείου. Βρίζει μπροστά στα παιδιά  και το διακωμωδεί ώστε να απαξιώσει τον χώρο αυτόν. Έρχομαι σε σύγκρουση μαζί του - και πολλές φορές έντονα ? όχι για τις ιδεολογικές πεποιθήσεις αλλά στον τρόπο επιβολής αυτών και στην προσπάθεια κομματικοποίησης παιδιών.? Αρχίζω να αμφισβητώ τον ρόλο του στην σωστή ανατροφή των παιδιών.

¨Αρχισα να κουράζομαι και να παραιτούμαι... Προσπάθησα μέσα απο τη συζήτηση να φτιάψω κάτι όμως ..κουράστηκα. Δεν αλλάζει ο ανθρωπος

Πλέον ζούμε σαν συγκάτοικοι νομίζω, με εμένα να νιωθω εγκλωβισμένη. Τέθηκε το θέμα του διαζυγίου παρόλο που δε μπορώ να φανταστώ τι αντίκτυπο θα έχει στα παιδιά και μου τρώει τη ψυχή αυτό, στο οποίο αντέδρασε πολύ άσχημα μιας και θεωρεί ότι έχει δίκιο σε όλα

 

 

Επειδή δεν μπορω να κάνω παράθεση του σχολίου 18.09 ψιλό σοκαριστικα ότι θα σου διεκδικησει τα παιδιά.Ο νομος τα θελει με την μαμα τους.Οκ δεν βλέπετε τον ίδιο ουρανο ας το πω έτσι οκ...κάνε λίγο πράξεις κάποια λόγια σου και αν έχει πολλά θετικά μην τον αποφεύγεις ερωτικά...εκτός αν σου τελειώσε και αυτό...Δεν βλέπω ουσιώδη πρόβλημα δηλαδή να μου λεγες ότι πίνει και πάρα φέρετε...οοοτι έχει γυναίκες...οτι τζογαρει.Οτιι σηκώνει χέρι πάνω σου...δεν ξέρω τι άλλο...ότι σε προσβάλει μπροστά στα παιδιά σου όταν θα βγείτε έξω κ.τ.λ ναι να πω όπως είσαι κάνε κάτι...σοβαρό...εδώ μιλάμε για ασυμφωνία...και έτσι πως το περιγράφεις και επιβολή...μην πας μόνη στην αδερφή σου ίσως δικαιολογία για το οικονομικό...αλλά σοβαρα τώρα είσαι σίγουρη ότι δεν παίζει άλλο πρόσωπο στην μέση (πως το θέτω μπορεί να έχει το προφίλ ενός κυριου εργατικου καλού οικογενειαρχη...που όμως περιορίζει πολύ την σύζυγο του να κινηθεί? Σαν άνθρωπος...σε φυσιολογικα πλαίσια).Υπάρχει πιθανότητα να σου κάνει κάτι με κάποια από το φιλικό σας περιβάλλον ή το εργασιακό του? Όσο για τα όρια που δεν έθεσες από παλια ίσως τότε να το σκέφτηκες να τα ζυγίσες τα πράγματα και να είδες ότι δεν σε παίρνει και για να μην τον χάσεις έκανες μία παύση...είσαι λογική γυναίκα και πολύ σταθερή σε αυτά που λες μήπως να χαλαρώσεις λίγο στο πως αντιμετωπιζεις τα πράγματα και να χαλαρώσεις και μπροστά του...και γενικως να χαλαρώσετε πολυ τα δύο σας.

Μην αφήσεις το λεωφορείο συμβολικά το λέω να σε πάρει μαζί του...ζυγίσε τα φαίνεσαι άνθρωπος που δεν αντιδράς αυθόρμητα...

 

https://youtu.be/UJ_ZyAN3P80