Σωματική μελαγχολία για τη Γυναίκα !!

Σωματική μελαγχολία για τη Γυναίκα !!

-Τρώτε πολύ και παίρνετε βάρος.
-Έχετε έλλειψη ενέργειας.
- Είστε ευέξαπτη και γεμάτη ένταση.
-Δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε.
-Εχετε προβληματικό ύπνο.
-Νυστάζετε στην διάρκεια της ημέρας.
-Το ενδιαφέρον για το σεξ μειώνεται συνεχώς.
-Νιώθετε άγχος.
-Αισθάνεστε κατάθλιψη.
-Διακρίνετε μια διαρκή τάση σας να ασκείτε κριτική και να λέτε κακίες.
Τρία-τέσσερα από τα παραπάνω συμπτώματα (πόσο μάλλον αν τα έχετε όλα) αρκούν για να βεβαιωθείτε ότι πάσχετε από «σωματική μελαγχολία».

Ένα από τα πλέον συχνά παράπονα γυναικών είναι ότι αισθάνονται εύκολα κόπωση, έχουν κάποια δυσκολία συγκέντρωσης, τρώνε περισσότερο και κατά συνέπεια έχουν λίγα παραπανίσια κιλά, αγχώνονται εύκολα και έχουν την τάση να είναι κριτικές με τους οικείους τους. Πολλά από αυτά τα συμπτώματα χαρακτηρίζουν τα άτομα με κατάθλιψη, αλλά δεν είναι η περίπτωση που εξετάζουμε.
Η παραπάνω κατάσταση αφορά κυρίως γυναίκες, οι οποίες δεν πάσχουν από κατάθλιψη, χαίρονται τη ζωή τους και δεν αισθάνονται δυστυχείς αλλά έχουν κάτι πιο ελαφρύ βέβαια, αλλά παρόλα αυτά ενοχλητικό, το σύνδρομο της σωματικής μελαγχολίας.

Τι είναι ?

Πρόκειται για έναν όρο, ο οποίος δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένος από την ιατρική κοινότητα, μια και οι έρευνες για την σχέση συνθηκών ζωής με διάθεση δεν είναι ακόμη γενικευμένες και εμπεριστατωμένες. Πάντως επιστημονικές παρατηρήσεις ρίχνουν τις ευθύνες στο ορμονικό σύστημα και αυτό εξηγεί γιατί οι γυναίκες είναι τόσο επιρρεπείς στο σύνδρομο.

Οιστρογόνα, προγεστερόνες και τεστοστερόνες

Τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων είναι η κύρια αιτία για το σύνδρομο της «σωματικής μελαγχολίας».
Στον γυναικείο οργανισμό τα επίπεδα οιστρογόνων αυξάνονται στις δύο πρώτες εβδομάδες του κύκλου, και βοηθούν ώστε ο εγκέφαλος να λαμβάνει μεγαλύτερες δόσεις από σεροτονίνη, το χημικό που μεταδίδει το μήνυμα της ευδιαθεσίας στον εγκέφαλο.

Η γυναίκα αισθάνεται ανάλαφρη, γεμάτη ευεξία και όλα τα συμπτώματα του συνδρόμου είναι σε ύφεση. Παράλληλα, τα οιστρογόνα αυξάνουν την κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο και διευκολύνουν τη συγκέντρωση απαλύνοντας το άγχος. Από πιο έντονα σημάδια της έλλειψης της σεροτονίνης πάσχουν κυρίως γυναίκες στην εμμηνόπαυση και στη λοχεία.
Στις επόμενες δεκαπέντε ημέρες του κύκλου κυριαρχεί η προγεστερόνη, η οποία προκαλεί την μείωση της σεροτονίνης στο αίμα και όλα τα συμπτώματα του συνδρόμου. Την ίδια στιγμή η τεστοστερόνη κάνει τον δικό της κύκλο στον μήνα μιας γυναίκας. Έχει μια ανοδική πορεία ως την μέση και καθοδική μετά την ωορρηξία. Η τεστοστερόνη είναι η ορμόνη της σεξουαλικής επιθυμίας και της απόλαυσης.

Περισσότερο φως

Όμως πέρα από τους ορμονικούς λόγους, οι οποίοι αφορούν περισσότερο το γυναικείο φύλο, υπάρχουν και άλλοι κοινοί για όλους όσους ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ο σημαντικότερος από αυτούς είναι η ελλιπής έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Ένας τυπικός κάτοικος μεγαλούπολης ζει 23 ώρες σε κλειστό χώρο και μόνο μια (ή και λιγότερο) στο εξωτερικό περιβάλλον. Δηλαδή, ένδεκα φορές λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία, από αυτήν που πρέπει να έχει ένας υγιής άνθρωπος.

Ήλιος, περίπατος, βιταμίνες

Προσπαθήστε να δημιουργήσετε ένα όσο πιο φωτεινό περιβάλλον στο σπίτι και στον χώρο εργασίας.

-Προτιμήστε ένα γραφείο κοντά στο παράθυρο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς πιάστε θέση κοντά στο παράθυρο, όταν βρίσκεται στο σπίτι να έχετε όλες τις κουρτίνες ανοιχτές ώστε να μπαίνει πολύ φως, καθιερώστε 20λεπτούς περιπάτους στην εξοχή -ακόμη και στο πάρκο της περιοχής σας- τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα.

-Προσπαθήστε να «λιάζεστε» όσο μπορείτε περισσότερο (τόσες γάτες κάτι παραπάνω ξέρουν). Οργανώστε χειμερινές διακοπές σε ηλιόλουστα μέρη (κάτι το γενικώς ευχάριστο, που θα σας αναζωογονήσει ούτως ή άλλως).
-Παράλληλα, η άσκηση βοηθά στην ισορροπία των ορμονών, την εντατικοποίηση της κυκλοφορίας του αίματος και τη σωστή αιμάτωση του εγκεφάλου και φυσικά στην καλή διάθεση.
-Μια τελευταία λύση είναι η βοήθεια του οργανισμού με τις σωστές βιταμίνες, αλλά για να αποφύγεται την υπερβιταμίνωση ή τη λήψη λανθασμένων βιταμινών, συνίσταται η δοσολογία να καθορίζεται από ειδικούς.

Αδυναμία και κατάθλιψη? πιθανον : υποθυρεοειδισμός

Ποια είναι τα συμπτώματα, και ποιες οι επιπτώσεις της νόσου;
Τα πιο συνηθισμένα υποκειμενικά ενοχλήματα της νόσου είναι: Αδυναμία και εύκολη κόπωση, δυσκοιλιότητα, αρθρίτιδες, ξηροδερμία, δυσκολία προσαρμογής σε ψυχρό περιβάλλον, διαταραχές μνήμης, διαταραχές περιόδου (συνήθως συχνότερη και μεγαλύτερης ποσότητος), στείρωση, κράμπες, κατάθλιψη, υπνηλία, αύξηση του σωματικού βάρους κ.ά. Αντικειμενικά, ο θυρεοειδής αδένας είναι συνήθως φυσιολογικού μεγέθους ή μικρότερος του φυσιολογικού, αλλά η συνύπαρξη με βρογχοκήλη δεν είναι πολύ σπάνια. Συνήθως ανευρίσκεται βραδυκαρδία, αναιμία, αύξηση της χοληστερίνης, ψυχρό και ξηρό δέρμα, βαρεία φωνή με κολλώδης ομιλία, παχιά γλώσσα, υποθερμία, βραδύτητα τενοντίων αντανακλαστικών, οίδημα προσώπου και άκρων. Ο υποθυρεοειδισμός είναι πολύ σπάνια άμεσα θανατηφόρος νόσος, αλλά είναι τόσες πολλές και έντονες οι επιπτώσεις του σε όλα πρακτικά τα συστήματα του ανθρώπου που μία θεραπεία και μόνο μεταμορφώνει στην κυριολεξία τον πάσχοντα. Οι βαρύτερες και σοβαρότερες πάντως επιπτώσεις είναι στην καρδιά όπου μπορεί να προκαλέσει περικαρδίτιδα, μυοκαρδιοπάθεια, στεφανιαία ανεπάρκεια, αρρυθμίες κ.α.

Πως γίνεται η διάγνωση της νόσου;
Η εξέταση που ακόμα και μόνη της μπορεί να βάλει ασφαλώς τη διάγνωση είναι η μέτρηση της ΤSΗ στο αίμα. Θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι αυξημένη εκτός από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις του υποφυσιογενούς υποθυρεοειδισμού. Η μέτρηση της Τ4 μπορεί να γίνει για επιβεβαίωση της νόσου από μία ακόμα βιοχημική παράμετρο αν και πολλές φορές βρίσκονται σε αυτή μεταβολές χωρίς την ύπαρξη θυρεοειδικής νόσου. Στις περιπτώσεις αυτές η μέτρηση της ελεύθερης Τ4 είναι προτιμότερη. Η μέτρηση της Τ3 σπάνια προσφέρει κάτι στην διάγνωση του υποθυρεοειδισμού. Αλλα πολλά και ποικίλα εργαστηριακά ευρήματα υπάρχουν στον υποθυρεοειδισμό αλλά αυτά είναι χρήσιμα για την διαπίστωση της αιτιολογίας της νόσου ή για την ανίχνευση των επιπτώσεων της σε άλλα όργανα και συστήματα. Συχνά τα τελευταία χρόνια βρίσκουμε σε εργαστηριακούς ελέγχους φυσιολογικές τιμές Τ4 και Τ3 αλλά ελαφρά αυξημένη ΤSΗ (6-10 μg/ml). Οι περιπτώσεις αυτές χαρακτηρίζονται σαν προκλινικός υποθυρεοειδισμός. Από το σύνολο των περιπτώσεων αυτών, μόνο το 8% θα εμφανίσει μελλοντικά τυπική νόσο. Παρόλα αυτά και οι περιπτώσεις αυτές είναι χρήσιμο να θεραπεύονται γιατί είναι δυνατόν να υπάρξουν ευνοϊκές επιδράσεις στην καρδιακή λειτουργία και στα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα.

Πως γίνεται η θεραπεία;
Η θεραπεία εκλογής για κάθε μορφής υποθυρεοειδισμό είναι η θυροξίνη που χορηγείται σε χάπια. Αλλες θυρεοειδικές ορμόνες ή συνδυασμοί αυτών πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Η μέση δόση υποκαταστάσεως είναι 1.7μg/κιλό σωματικού βάρους/ημέρα. Ηλικιωμένα άτομα χρειάζονται μικρότερες δόσεις ενώ άτομα στην εφηβεία ή την κύηση μεγαλύτερες. Η χορήγηση θεραπείας στην αρχική φάση πρέπει να έχει προοδευτικό χαρακτήρα, ο ρυθμός δε αύξησης της δόσης εξαρτάται από την βαρύτητα της νόσου: "όσο βαρύτερος ο υποθυρεοειδισμός, τόσο βραδύτερος ο ρυθμός αύξησης της δόσης".