"Η προδοσία έρχεται από την υπερβολική προσφορά τού ενός πρός τον άλλον."

#20 bellezza ωραια τα λες αλλα πως μπορεις να γνωριζεις αν ο αλλος εχει και τα δυο ποδια μεσα?? Θα μιυ πειτε,καλα,δεν το καταλαβαινεις πια στην ηλικια σου ?? Φερτε μου εναν 80 ή 90 να τον ρωτησουμε,,,ε,,οχι λοιπον ,δεν το καταλαβαινει κανεις απο την αρχη .Οση πειρα και να εχουμε,εχει και αυτος που σκοπευει να κρυφτει Και μη με πει κανεις απαισιοδοξη,προτιμω το προσγειωμενη

  .Συμφωνώ με Αρχάγγελο . 

Τι ορίζεται ως προδοσία?  

Θεωρώ  ότι προδοσία  είναι " έγκλημα"  από πρόθεση ,

όταν συνειδητά εξαπατείς τον άλλον , 

τον εκμεταλεύεσαι ,

" παίζεις" με τον συναισθηματικό του κόσμο , 

με την αξιοπρέπεια και την ζωή του. 

Δεν μπορώ  να το συνδέσω με την προσφορά .

 Άλλο προσφορά , άλλο εξαγορά .Άλλο συναλλαγή , ΄δινω παίρνω..

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από archagellos

Το θεμα ειναι τι ακριβως μπορουμε να αποκαλεσουμε Προδοσια ?

Τι σημαινει ...Δινεις ...και τι ακριβως δινεις ? Ποιος σου τα ζητησε για να δινεις ? ή τα δινεις ετσι απο μονος σου ? και μηπως αποφασισες να δωσεις αλλα δεν βρισκεις ανταποκριση ? 
Και αυτα που δινεις ...ειναι αυτα που θελει η αλλη πλευρα ? 
Εννοιες παρα πολυ κοντα και την ιδια στιγμη παρα πολυ μακρια .
Οσο για την προδοσια ...αυτο που εχω να καταθεσω ειναι ...Οτι εαν ειμαι σε μια σχεση που δεν μου κανει ..σαφεστατα θα κοιταξω να παω αλλου ,που θα νιωθω καλυτερα ...αλλιως Προδιδω τον εαυτο μου .

Keep Walking 

 

 

μερικοι διασημοι προδοτες..

Ιουδας.τον Ιησου θα τον σταυρωναν ουτως η αλλως .παραηταν επικινδυνος.ο Ιουδας τον εδωσε..τον κατ-εδωσε..τον προ-δωσε.επιταχυνε τα γεγονοτα δεν τουδωσε κατι πρωτος ας πουμε διαπιστευτηρια η κολατσιο οταν γνωριστηκαν..η προδοσια αφορα τη πραξη της συγκεκριμενης χρονικης στιγμης και οχι του παρελθοντος..Αλλος ο Εφιαλτης..θα πεφταν οι 300 και ο Λεωνιδας αλλα θα κρατουσαν κι αλλο..ο Εφιαλτης δεν τους αφησε να ολοκληρωσουν αυτο που μπορουσαν..τους προ-δωσε..ελπιζω να εγινα κατανοητος.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από STAGEO

"Η προδοσία έρχεται από την υπερβολική προσφορά τού ενός πρός τον άλλον."

Άκουσα την σεβαστή και θαυμάσια γυναίκα, ποιήτρια και ακαδημαϊκό Κική Δημουλά να λέει:"Η προδοσία έρχεται από την υπερβολική προσφορά τού ενός πρός τον άλλον. Προδοσία είναι η ανάγκη φυγής πού κυριεύει κάθε σώμα. Ατζέντης τής προδοσίας, το προδοτικό φιλί.Αυτός που προσφέρει πιό πολλά είναι και αυτός πού προδίδει". 

Γιατί προδίδει αυτός που δίνει και όχι αυτός που παίρνει?Αυτός που δίνει δεν είναι και αυτός που αγαπάει πολύ τελικά? Ή απλά εξαγοράζει τον άλλον και προσπαθεί να τον δέσει?

 

Ο Χριστος και ο Ιουδας... και το φιλι που εμεινε στην ιστορια
Η υπερβολικη προσφορα, ηταν του ενος προς τον αλλον;
Ποιανου ηταν; Ή μηπως, ηταν ισοτιμη;
Αφου ηταν ο πιο αγαπημενος του Χριστου..

Πώς βλεπεις αυτη την περιπτωση;

Για την εκκλησια ξερω, τι τον τεωρει τον Ιουδα. Και ολοι οι χριστιανοι.
Δεν νομιζω να ηταν το ιδιο ομως, για τον Χριστο..

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από alisida
#6stageo τα παιρνει στην αρχη επειδη πιεζεται να τα παρει .Ισως προσπαθει να σου πει να μη δινεις τοσα που δεν μπορει ν αντεξει κι εσυ να μην το καταλαβες...Ισως να θελει αλλα,οπως ειπαν αλλοι συνομιλητες πριν και δεν τα παιρνει απο εσενα ...Εχεις απολυτο δικιο οταν λες πως πρεπει πρωτα να φυγει και μετα να βρει κατι αλλο .Αλλα σε μια Μη υγειη σχεση ολα μπορουν να συμβουν

Μπορει να ειναι και παρτακι, να μην πιεζεται καθολου να παιρνει, ενω εχει και οταν σταματησουν τα οφελη του, να την κανει, ριχνοντας την ''προδοσια'' στον αλλον ως ευθυνη για το τελος

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 21 από alisida
#20 bellezza ωραια τα λες αλλα πως μπορεις να γνωριζεις αν ο αλλος εχει και τα δυο ποδια μεσα?? Θα μιυ πειτε,καλα,δεν το καταλαβαινεις πια στην ηλικια σου ?? Φερτε μου εναν 80 ή 90 να τον ρωτησουμε,,,ε,,οχι λοιπον ,δεν το καταλαβαινει κανεις απο την αρχη .Οση πειρα και να εχουμε,εχει και αυτος που σκοπευει να κρυφτει Και μη με πει κανεις απαισιοδοξη,προτιμω το προσγειωμενη

θα το καταλαβεις - αν οχι και απ'την αρχη, αλλα οταν δεν νιωθεις καλα, οταν δεν χαμογελας, οταν δεν χαιρεσαι πια, οταν μαραζωνεις διπλα, οσο και να σκοπευει να κρυφτει. Προσγειωση ειναι και αυτο - μια ματια το πώς ησουν και πώς εισαι μαζι

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από windmill_

 

Ο Χριστος και ο Ιουδας... και το φιλι που εμεινε στην ιστορια
Η υπερβολικη προσφορα, ηταν του ενος προς τον αλλον;
Ποιανου ηταν; Ή μηπως, ηταν ισοτιμη;
Αφου ηταν ο πιο αγαπημενος του Χριστου..

Πώς βλεπεις αυτη την περιπτωση;

Για την εκκλησια ξερω, τι τον τεωρει τον Ιουδα. Και ολοι οι χριστιανοι.
Δεν νομιζω να ηταν το ιδιο ομως, για τον Χριστο..

 

ίσα ίσα που η προδωσία του Ιούδα δείχνει αυτό ! αυτός που αγαπούσε περισσότερο αυτός και πρόδωσε !

ο Χριστός αγαπούσε ίσως πιο πολύ τον Ιωάννη αλλά και όλους τους άλλους ακόμα και τον Ιούδα που ήξερε θα τον δώσει . ο Ιούδας τον αγαπούσε περισσότερο απο τους άλλους γιατί έλπιζε σε αυτόν . του ζήτούσε να τους δώσει περισσότερη αγάπη μη επιτρέποντας την οικοιοθελεί σταυρωσή του.

 γιατί ήξερε ότι είχε την δύναμη να την αποφύγει . αισθάνθηκε αδικημένος ότι τους εγκατέλειπε ,στην προσφορά αγάπης και έτσι τον πρόδωσε !

 

#25 windmill

Nai,μπορει να συμβαινει και αυτο ,ομως φαινεται αν ο αλλος μονο παιρνει κ δεν προσπαθει να δωσει .Αν δεν το καταλαβεις οτι σ εκμεταλευεται δεν το θεωρω προδοσια ,προβλημα του θυματος που δε βλεπει Ισως καποιοι εχουν αναγκγ να δινουν αδιαφορο αν αυτα που δινουν ενδιαφερουν τον δεκτη ,λειτουργουν για τον εαυτο τους .Υπαρχουν ετσι

#26windmill

Αυτο ακριβως λεω οτι δε φαινεται απο την αρχη .Σιγουρα θα φανει καποια στιγμη αν κανεις τη συγκριση του πριν κ του τωρα οπως σωστα λες

#27 lambrand

!!! Δεν μπορω να συμφωνησω αλλα ειναι ενδιαφερουσα αποψη.Μπορει να ισχυει σε καποιες προδοσιες ,για τον ιουδα δεν ξερω .

Lamprand ειναι η δευτερη φορα που μεσα απο απαντηση σου βρισκω λυση σε καποιο προβληματισμο μου..Μπραβο..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από windmill_

 

Ο Χριστος και ο Ιουδας... και το φιλι που εμεινε στην ιστορια
Η υπερβολικη προσφορα, ηταν του ενος προς τον αλλον;
Ποιανου ηταν; Ή μηπως, ηταν ισοτιμη;
Αφου ηταν ο πιο αγαπημενος του Χριστου..

Πώς βλεπεις αυτη την περιπτωση;

Για την εκκλησια ξερω, τι τον τεωρει τον Ιουδα. Και ολοι οι χριστιανοι.
Δεν νομιζω να ηταν το ιδιο ομως, για τον Χριστο..

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από windmill_

 

Ο Χριστος και ο Ιουδας... και το φιλι που εμεινε στην ιστορια
Η υπερβολικη προσφορα, ηταν του ενος προς τον αλλον;
Ποιανου ηταν; Ή μηπως, ηταν ισοτιμη;
Αφου ηταν ο πιο αγαπημενος του Χριστου..

Πώς βλεπεις αυτη την περιπτωση;

Για την εκκλησια ξερω, τι τον τεωρει τον Ιουδα. Και ολοι οι χριστιανοι.
Δεν νομιζω να ηταν το ιδιο ομως, για τον Χριστο..

 

Σίγουρα ο Χριστός ήξερε ποιός είναι ο Ιούδας και πώς έβλεπε τον Χριστό. Ο Ιούδας βρισκόταν σε μία κάστα που περίμεναν κάποιον που θα έρθει και θα μπεί μπροστά για να τους απαλλάξει από τους Ρωμαίους. Είχαν διαβάσει διαφορετικά τα πράγματα. Ο Χριστός γνωρίζοντας πώς ήταν και κλέφτης του εμπιστεύθηκε το ταμείο τους. Είναι σαν να κλείνεις ένα παιδί που τρελλαίνεται για τα γλυκά σε ένα δωμάτιο με πάρα πολλά γλυκά και κάποια στιγμή μπουχτίζει και δεν μπορεί να φάει άλλα? Κάπως έτσι απλοϊκά στο εξηγώ.  Ο Χριστός ήθελε να σωθεί κι αυτός όπως και ο κάθε ένας.

Κάνεις λάθος που όταν λές πώς ήταν ο αγαπημένος του μαθητής. Αυτό θα το διάβασες στο Ευαγγέλιο του Ιούδα που είναι ψευδεπίγραφο ή το άκουσες από κάποιους που το έχουν διαβάσει και το δέχτηκαν άκριτα. Γιατί ο Ιούδας δεν έγραψε ποτέ. Ο αγαπημένος του ήταν ο Ιωάννης. Η εκκλησία είμαστε όλοι μας. Οι παπάδες οι απαίδευτοι δείχνουν κακία και ίσως και μίσος γι΄αυτόν και μάλιστα φτιάχνουν κι ένα ομοίωμα την Μ.Παρασκευή και τον καίνει δήθεν. Ότι πιό ανόητο και απεχθές. Οι πατέρες της εκκλησίας και οι ιερείς που  έχουν μια κάποια παιδεία δηλώνουν λύπη και αγάπη για τον άνθρωπο Ιούδα.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 31 από ZHLIASOY
Lamprand ειναι η δευτερη φορα που μεσα απο απαντηση σου βρισκω λυση σε καποιο προβληματισμο μου..Μπραβο..

τι να πω ; ευχαριστώ ! αλλά ας προσέξουμε μήπως μας βολεύει αυτή η απάντηση για να μην βγούμε εμείς οι προδότες χαχα

και γω έχω πάρει ωραία πράγματα από συνομιλητές εδώ μέσα . από σας αγαπητή δε τον ύμνο στον πατέρα !

 

Στο δικο σου κοσμο δηλαδη ο ενας-αυτος που δινει πολλα ειναι προδοτης και ο αλλος εκπορνευεται!καλα καταλαβα;

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από STAGEO

"Η προδοσία έρχεται από την υπερβολική προσφορά τού ενός πρός τον άλλον."

Άκουσα την σεβαστή και θαυμάσια γυναίκα, ποιήτρια και ακαδημαϊκό Κική Δημουλά να λέει:"Η προδοσία έρχεται από την υπερβολική προσφορά τού ενός πρός τον άλλον. Προδοσία είναι η ανάγκη φυγής πού κυριεύει κάθε σώμα. Ατζέντης τής προδοσίας, το προδοτικό φιλί.Αυτός που προσφέρει πιό πολλά είναι και αυτός πού προδίδει". 

Γιατί προδίδει αυτός που δίνει και όχι αυτός που παίρνει?Αυτός που δίνει δεν είναι και αυτός που αγαπάει πολύ τελικά? Ή απλά εξαγοράζει τον άλλον και προσπαθεί να τον δέσει?

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 32 από STAGEO

 

Σίγουρα ο Χριστός ήξερε ποιός είναι ο Ιούδας και πώς έβλεπε τον Χριστό. Ο Ιούδας βρισκόταν σε μία κάστα που περίμεναν κάποιον που θα έρθει και θα μπεί μπροστά για να τους απαλλάξει από τους Ρωμαίους. Είχαν διαβάσει διαφορετικά τα πράγματα. Ο Χριστός γνωρίζοντας πώς ήταν και κλέφτης του εμπιστεύθηκε το ταμείο τους. Είναι σαν να κλείνεις ένα παιδί που τρελλαίνεται για τα γλυκά σε ένα δωμάτιο με πάρα πολλά γλυκά και κάποια στιγμή μπουχτίζει και δεν μπορεί να φάει άλλα? Κάπως έτσι απλοϊκά στο εξηγώ.  Ο Χριστός ήθελε να σωθεί κι αυτός όπως και ο κάθε ένας.

Κάνεις λάθος που όταν λές πώς ήταν ο αγαπημένος του μαθητής. Αυτό θα το διάβασες στο Ευαγγέλιο του Ιούδα που είναι ψευδεπίγραφο ή το άκουσες από κάποιους που το έχουν διαβάσει και το δέχτηκαν άκριτα. Γιατί ο Ιούδας δεν έγραψε ποτέ. Ο αγαπημένος του ήταν ο Ιωάννης. Η εκκλησία είμαστε όλοι μας. Οι παπάδες οι απαίδευτοι δείχνουν κακία και ίσως και μίσος γι΄αυτόν και μάλιστα φτιάχνουν κι ένα ομοίωμα την Μ.Παρασκευή και τον καίνει δήθεν. Ότι πιό ανόητο και απεχθές. Οι πατέρες της εκκλησίας και οι ιερείς που  έχουν μια κάποια παιδεία δηλώνουν λύπη και αγάπη για τον άνθρωπο Ιούδα.

 

Για τον Ιούδα, το προσωπικό του μέλλον ήταν πάνω από την αγάπη του για τον Χριστό, ή δεν ήταν με όλη την ψυχή του.

Λένε πως ήταν φιλάργυρος, γι' αυτό και πρόδωσε.
Ήταν όμως και υπεύθυνος του ταμείου.
Αν ήταν κλέφτης από την αρχή, ο Χριστός θα τον είχε διώξει, ενώ του είχε εμπιστοσύνη.
Παρ' όλα αυτά, ήξερε πως θα τον προδώσει, αλλά και θα κλέψει.

Άνθρωπος των ανώτερων πνευματικών αξιών, ο Ιούδας, ναι - τρία χρόνια ήταν με τον Χριστό, μάθαινε την πνευματικότητα - είδε θαύματα, άκουσε σκέψεις, κατανοούσε τον κόσμο δίπλα του.
Τρία χρόνια σαν σφουγγάρι ροφούσε πνεύμα.

Την αγάπη όμως την άφησε σε δεύτερο πλάνο, δεν έμαθε για αυτήν.

Όσο πιο πολύ δεχόταν την πνευματικότητα, τόσο πιο πολύ γινόταν των κανόνων.
Στο τέλος - πώς αντιδρά;
Με το να αρνηθεί τα πάντα μέσα του και αφού δεν τα υποστήριζε με αγάπη, γύρισε από το πνευματικό στον υλικό του κόσμο.

Η πράξη του δηλώνει - για έμενα τα αργυρά είναι πιο σημαντικά από την αγάπη, γι' αυτό και το έκανα.

Αν ήταν ένας απλός, συνηθισμένος κλέφτης, προδότης - θα είχε βάλει τέλος της ζωής του μόνος του;
Όχι βέβαια.
Εδώ μιλάμε, όχι για το φυσικό του τέλος, αλλά για έναν ηθικό θάνατο.

 

 

 

Η αγάπη, θα έπρεπε να είναι πάνω απ' όλα, με ο,τι μπαίνουμε σε επαφή σε αυτόν τον κόσμο,
ο,τι και αν θελήσουμε να κάνουμε με την ψυχή μας. Θα πρέπει να δίνουμε και από την καρδιά - .
Πρώτα απ' όλα και όχι σήμερα εχω, αύριο όχι - με διακυμάνσεις άνω-κάτω..
Θα έπρεπε να είναι ασταμάτητη με ο,τι και μας ωθεί να ασχολούμαστε μια φορά - από την αρχή, είναι στο κάτω - κάτω, επιλογή μας.
Να δίνουμε το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας μας στην αγάπη - για κάθε δημιουργία - ειδικά στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και μόνο τότε μπορεί να πει κανείς ο,τι ζει ή δημιουργεί κάτι αληθινό.
Αλλιώς, σύντομα χάνουμε ενδιαφέρον (προδοσία και θάνατος) για ο,τι δεν συνδέετε συνέχεια με αυτό το ανώτερο συναίσθημα.
Έτσι και ο Ιούδας, ετσι και οι όλοι ''προδότες" είμαστε - αγαπάμε λίγο, κάπου κάπου - μια εικόνα τις πραγματικότητας, κάτι, ή του ειδώλου ενός ανθρώπου και όχι την ίδια την πραγματικότητα ή τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η ''υιοθέτηση'' των ανώτερων πνευματικών αξιών, χωρίς αγάπη, φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Ισορροπεί με διάφορες ''κλεψιές'' και θεοποίηση των υλικών αγαθών, συμφέροντα και τελειώνει με προδοσία

...ο προδότης κι ο προδομένος,ο 'θύτης' και το 'θύμα',είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος..

...ο προδομένος, έχει ήδη επιλέξει μια τέτοιας μορφής σχέση ,για να αποδείξει την περίσσεια ικανότητά του να 'αγαπά'...

...ο προδότης ,επιλέγει την ίδια μορφή, για να αποδείξει την αξία του να 'αγαπιέται'...

...η σχέση κρατιέται από το κοινό στρεβλό συμφέρον,που είναι το να τραφεί ο εγωισμός...

...οι ίδιοι οι λόγοι που τη δημιούργησαν,γίνονται οι αιτίες να αποδοθούν οι χαρακτηρισμοί,καθώς ο προδότης κρίνει πως δεν του αξίζει πια μια τέτοια αγάπη και δίνει στον εαυτό του τα πρέποντα ελαφρυντικά-δικαιολογητικά για το επόμενο βήμα,ο δε προδομένος θυματοποιείται ως 'ξεζουμισμένος'...

...για όσο κρατήσει η σχέση αυτή,οι εμπλεκόμενοι έχουν προδώσει τις αισθήσεις κι  αυταξίες τους,για μένα πολύ λογικό,τι να χτίσεις χωρίς την αγάπη?...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 35 από windmill_

 

Για τον Ιούδα, το προσωπικό του μέλλον ήταν πάνω από την αγάπη του για τον Χριστό, ή δεν ήταν με όλη την ψυχή του.

Λένε πως ήταν φιλάργυρος, γι' αυτό και πρόδωσε.
Ήταν όμως και υπεύθυνος του ταμείου.
Αν ήταν κλέφτης από την αρχή, ο Χριστός θα τον είχε διώξει, ενώ του είχε εμπιστοσύνη.
Παρ' όλα αυτά, ήξερε πως θα τον προδώσει, αλλά και θα κλέψει.

Άνθρωπος των ανώτερων πνευματικών αξιών, ο Ιούδας, ναι - τρία χρόνια ήταν με τον Χριστό, μάθαινε την πνευματικότητα - είδε θαύματα, άκουσε σκέψεις, κατανοούσε τον κόσμο δίπλα του.
Τρία χρόνια σαν σφουγγάρι ροφούσε πνεύμα.

Την αγάπη όμως την άφησε σε δεύτερο πλάνο, δεν έμαθε για αυτήν.

Όσο πιο πολύ δεχόταν την πνευματικότητα, τόσο πιο πολύ γινόταν των κανόνων.
Στο τέλος - πώς αντιδρά;
Με το να αρνηθεί τα πάντα μέσα του και αφού δεν τα υποστήριζε με αγάπη, γύρισε από το πνευματικό στον υλικό του κόσμο.

Η πράξη του δηλώνει - για έμενα τα αργυρά είναι πιο σημαντικά από την αγάπη, γι' αυτό και το έκανα.

Αν ήταν ένας απλός, συνηθισμένος κλέφτης, προδότης - θα είχε βάλει τέλος της ζωής του μόνος του;
Όχι βέβαια.
Εδώ μιλάμε, όχι για το φυσικό του τέλος, αλλά για έναν ηθικό θάνατο.

 

 

 

Η αγάπη, θα έπρεπε να είναι πάνω απ' όλα, με ο,τι μπαίνουμε σε επαφή σε αυτόν τον κόσμο,
ο,τι και αν θελήσουμε να κάνουμε με την ψυχή μας. Θα πρέπει να δίνουμε και από την καρδιά - .
Πρώτα απ' όλα και όχι σήμερα εχω, αύριο όχι - με διακυμάνσεις άνω-κάτω..
Θα έπρεπε να είναι ασταμάτητη με ο,τι και μας ωθεί να ασχολούμαστε μια φορά - από την αρχή, είναι στο κάτω - κάτω, επιλογή μας.
Να δίνουμε το μεγαλύτερο ποσοστό της ενέργειας μας στην αγάπη - για κάθε δημιουργία - ειδικά στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και μόνο τότε μπορεί να πει κανείς ο,τι ζει ή δημιουργεί κάτι αληθινό.
Αλλιώς, σύντομα χάνουμε ενδιαφέρον (προδοσία και θάνατος) για ο,τι δεν συνδέετε συνέχεια με αυτό το ανώτερο συναίσθημα.
Έτσι και ο Ιούδας, ετσι και οι όλοι ''προδότες" είμαστε - αγαπάμε λίγο, κάπου κάπου - μια εικόνα τις πραγματικότητας, κάτι, ή του ειδώλου ενός ανθρώπου και όχι την ίδια την πραγματικότητα ή τον ίδιο τον άνθρωπο.
Η ''υιοθέτηση'' των ανώτερων πνευματικών αξιών, χωρίς αγάπη, φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Ισορροπεί με διάφορες ''κλεψιές'' και θεοποίηση των υλικών αγαθών, συμφέροντα και τελειώνει με προδοσία

 

Σου πάει πιο πολύ αυτό

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 37 από Sivilla_I

 

Σου πάει πιο πολύ αυτό

 

 

 

Το πουκάμισο;

Ευχαριστώ πολύ, και εσείς με αυτό το φόρεμααα... όλο ομορφιές είμαστε

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από archagellos

Οσο για την προδοσια ...αυτο που εχω να καταθεσω ειναι ...Οτι εαν ειμαι σε μια σχεση που δεν μου κανει ..σαφεστατα θα κοιταξω να παω αλλου ,που θα νιωθω καλυτερα ...αλλιως Προδιδω τον εαυτο μου .

Πόσο μα πόσο συμφωνώ αρχάγγελε!!! 

μιλάμε

για μεγάλη αρρώστεια ...