Με εγκατέλειψε άλλα...

παιδια...αν δεν κανω λαθος ςιναι σχεση με ιδιαιτεροτητες...

ολον γραφεις για τον αλλον και ποτε για σενα..γραφεις προχωρησαμε...αλλα δεν λες τιποτε για την παρτη σου...ωραιο το κειμενο παντως...

να πω και την γνωμη μου για το θεμα...σε ολα φταιει ο ανδρας...δεν φαιρνει αρκετα χρηματα δεν μαγειρευει καλα δεν καθαριζει καλα δεν κανει ερωτα καλα δεν κραταει την σχεση ζωντανη...η καλη η γυναικουλα τι κανει???

Αυτοσχεδιαζει, φιλοσοφιζομενη, παρακολουθωντας τις...τασεις?

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 22 από broomstick

η καλη η γυναικουλα τι κανει???

 

 

Αν και συμφωνω με την οξυτητα της λογικης σου...

 

Πες μου βρε Τουλα.

 

Αυτες οι φακεν περιστασεις δεν ειναι κατα το τελος, το παυσιπονο για την υψοφοβια?

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 20 από Betty_83

Συμβαίνει όταν έχεις ξεπεράσει την σχέση ... εντός της σχέσης!!

Θεματοθέτη, προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα λάθη μας, όχι μόνο για χάρη μιας σχέσης που έχει τελειώσει, αλλά και για να μην κάνουμε το μέλλον μας, ένα επαναλαμβανόμενο παρελθόν.

Το παράδοξο με το φημισμένο "ύψος των περιστάσεων", είναι ότι στάθηκε εξίσου αδύνατο και σε εσάς να το φτάσετε.

Αναγνωρίζω όμως, ότι η εκ μέρους της  αποχαιρετιστήρια θεατρικότητα ήταν περιττή. Λέγε το και "τύψεις". Ενώ είναι ένα κατά τ άλλα ευγενές συναίσθημα, τ αποτελέσματά της εκφρασής της, μάλλον βρίσκονται στο απέναντι άκρο της γκάμας των επιθέτων που σχετίζονται με το "ευγενές".

 

 

δέν χορταίνω

να σε μελετάω -ώ...




>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Αυτες οι φακεν περιστασεις δεν ειναι κατα το τελος, το παυσιπονο για την υψοφοβια?
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Φιλε θεματοθετη, διαβασα οσα εγγραψες και εχω να πω μονο ενα: εχεις φτιαξει μια ιστορια στο μυαλο σου  για την "ιστορια" της σχεσης σου που εγω με βαση τη γνωση μου και την ενπειρια μου σου λεω οτι απεχει απο την πραγματικοτητα 99,999-100% 

Για να το κανεις πιθανον το εχεις αναγκη. Σου ευχομαι συντομα να μην το εχεις

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Donnie1000

Με εγκατέλειψε άλλα...

Γεια σας παιδιά ήρθε και για μένα η ώρα να μοιραστώ το πρόβλημα μου.

Κοντολογοίς.

6 χρόνια μαζί σε πόλη που κανείς από τους 2 δεν κατάγεται.

5 χρόνια συζούσαμε

Αυτή ερωτευμένη παράφορα και μέχρι το τέλος συναισθηματικά εξαρτημένη από μένα.

Έκανε τα πάντα για μένα και πολλες φορες στερηθηκε, και κατέληξα να είμαι η ζωή της.

Η δουλειά της με πολύ καλές απολαβές αλλά χωρίς μέλλον.Ειχε προτασεις να φυγει αλλα εμενε για μας

Ο κοινωνικός της κύκλος μέτριος με λίγους πραγματικούς φίλους.

Γενικότερα η ζωή της περιστρεφόταν γύρω από εμάς.

Δεν υπήρχαν αμφιβολίες ανάμεσα μας ότι μαζί θα πορευτούμε.

Με λάτρευε και με λατρεύει (το ίδιο κ γω) όπως και μοιραστήκαμε αγάπη βαθειά και ένα επιπέδο σχέσης που δε το βλέπεις συχνά.

Η ρουτίνα και η συνηθεία χτύπησαν την πορτά και το θύμα ήμουν εγώ. Αφέθηκα, κοιμήθηκα, ξέχασα να ζω με τον άνθρωπο μου, να διασκεδάζω μαζί του, να τον ποθώ, να είμαι ο άνθρωπος που γνώρισε, που ένα βλέμμα την έστελνε στα ουράνια, και απλά ζούσα μια ζωή παντρεμένου που σημασία είχε η δουλειά και το ευ ζην. 

Αυτή το αποζητούσε σε σημείο να απελπιζέται, και να αισθάνεται ότι για μένα τελειώνει.

Εγώ σε άρνηση χωρίς να βλέπω πως αισθάνεται, θεωρούσα τα πράγματα δεδομένα και ότι η αγάπη μετράει και άφηνα την καταστάση να διαιωνίζεται, όντας καλά με τον εαυτό μου χωρίς να βλέπω τις ανάγκες της να είμαι εκεί γι' αυτή. (τονίζω ότι δεν ήταν υπερβολική και είχε το δίκιο με το μέρος της)

Χάνει τη δουλειά της απροειδοποίητα και με μεγάλη απογοήτευση, σε ένα χρονικό σημείο που η υπομόνη της απενάντι στη στάση μου εξαντλείται, αλλά ακόμα με λατρεύει και είναι ερωτευμένη μαζί μου (ίσως και εξαρτημένη).

Πάει στον τόπο της διακοπές (κανονισμένες από καιρό) , και συνειδητοποιεί πόσο της λείψανε τα πράγματα εκεί, ότι οι άνθρωποι της την αγκαλιασαν, ότι εδώ που ζούμε οι προοπτικές για αυτήν (σαν μονάδα) τελειώνουν και εγώ σιγά-σιγά απομακρύνομαι.

Με απάτησε.

Τη μέρα που γύρισε μου τα πε όλα και ότι θέλει να γυρίσει πίσω στον τόπο της.

Της είπα ότι και για αυτήν μάλλον μια συνήθεια ήμασταν και ότι έτσι πρέπει να γίνει. Πως ότι και να ήταν αυτο που είχαμε, αυτό που εκανε ειναι ασυγχωρετο.

Και άρχισε η παράνοια...

(μάλλον) Δεν το είχε πάρει απόφαση και ενήργησε σπασμωδικά. Μου ανακοίνωσε την απόφαση της και αμέσως μετά έσπασε και μου είπε ότι ξέρει ότι κανει λάθος και θα γυρίσει πίσω γονατιστή.

Μόλις κατάλαβε ότι εγώ ήμουν ερωτευμένος και δεν είχε αλλάξει κάτι μέσα μου, της έφυγε η γη κάτω από τα πόδια.

Ένα μήνα έκανε να μαζέψει τα πράγματα της και να κλείσει υποχρεώσεις και σε αυτό το χρονικο διάστημα συνειδοποίησαμε και οι 2 πόσο πολύ ερωτευμένοι είμαστε ακόμα, και ότι φτάσαμε σε ένα σημείο που δεν γίνεται να συνηπάρξουμε στον ίδιο χώρο. Αλλά ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει τίποτα ανάμεσα μας.

Το πάθος και έρωτας ήταν όπως παλιά αλλά πλέον με ένα επίπεδο αγάπης συνεννοησης και σχέσης αξιοζήλευτο.

Με συνηδειτοποιήσεις και από τις 2 πλευρες για το που γίνανε τα λάθη.

Αλλά έπρεπε να φύγει. Δεν ήθελε, αλλά η κατάσταση ήταν "σπασμένη".

Υπήρχε 3ο πρόσωπο.

Ήξερε και μου το ομολογούσε κάθε μέρα ότι ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να την καλύψει, ότι δεν μπορεί να τον βάλει πάνω από μένα, ότι δεν ένιωσε γι' αυτον στο παραμικρό αυτά που ένιωσε για μένα, ότι ξέρει ότι η ζωή της και το μέλλον της είναι εδώ μαζί μου, αλλά φρίκαρε με την τροπή που πήρε η ζωή της και το ότι απελπιζόταν κάθε μέρα μέσα στη σχέση μας. Και πίστεψε ότι τελειώναμε.

Μου ζήτησε να την ακούσω και να την πιστέψω.

Ότι δεν πρόκειται να αγαπήσει άλλον σαν εμένα και ότι θα γυρίσει.

Ότι χρειαζομάστε χρόνο και οι 2, να ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε και μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί για πάντα.

Έφυγε μέσα σε παράκρουση χωρίς να συνειδητοποιει τι κάνει.

Μου ζήτησε να μην ξεχασω όλα όσα μου είπε οσο θα μαστε χωρια και με αλλους ανθρωπους. (κατι σαν συμφωνια).

Μου ζήτησε να την πιστεψω ότι όλο αυτο που θα γίνει, το βλέπει σαν κατι παροδικό γιατί ξέρει μέσα της ότι για την ιδια εγώ ειμαι αυτος που θελει να ζήσει μαζι του.

Περασαν 2 μηνες και ο καθενας κανει τη ζωη του.

Στην τελευταια επικοινωνια, μου εκμυστηρευθηκε οτι εχει ηρεμησει εκει, οτι περναει καλα, οτι υπαρχει αλλος στη ζωη τηςα λλα η ιδια θελει να περασει τη ζωη της μαζι μου. Οτι ολο αυτο που κανει εχει ημερομηνια ληξης και το ξερει εκ των προτερων.

Η αληθεια είναι οτι ποτε δε μπηκα στη διαδικασια να πιστεψω οτι θα γυρισει.

Ομως όσο και να εχει πεσει στα ματια μου, όσο και να προχωραω στη ζωη μου, και να ξερω οτι δε μου αξιζει ολο αυτο, δε θα ξεχάσω τι εκανε για μενα αυτος ο ανθρωπος και ποσο με αγαπησε , οτι ίσως με αγαπαει ακομα και αυτα που ελεγε πριν φυγει να ηταν αληθεια, ότι και γω τον απογοήτευσα αλλα τον αγαπάω ακομα. 

Οτι ισως να ναι κριμα που φτασαμε εκει, να ειναι ακομα ο ενας στον αλλο και οσα κανουμε να μην εχουν και πολυ νοημα, ή πολυ απλα ημουν τυχερος που φτασαμε σε αυτο το σημειο νωριτερα χωρις οικογενεια και δεσμευσεις.

Καμια φορα σκεφτομαι οτι δεν υπηρχε λογος να μπει στη διαδικασια να μου ζητησει να πιστεψω οτι για αυτην, εγω ειμαι. Απλά θα χωρίζαμε και ο καθενας το δρομο του. Και αν ηξερα οτι πραγματικα ισχυει ολο αυτο, θα πηγαινα να την παρω. Γιατι την αγαπαω ακομα.

Ξέρω θα μου πειτε οτι τελειωσα για αυτην, προ πολλου. Και γω αυτο πιστευω. Και ειμαι και καλα με τον εαυτο μου

Αλλα είδα με τα ματια μου αυτο που εχει μεσα της για μενα, ακομα και την ωρα που με εγκατελειπε... 

 

 

Ειναι η στιγμές δύσκολες της ανασκόπησης του τι ακριβώς είχαμε και του τι χάσαμε..

Και λόγω του πόνου της απώλειας ,που μας πήραν το παιχνίδι..(άσχετα αν δεν παίζαμε με αυτό...) νομίζεις ότι αν το ξαναπάρεις πίσω θα είναι όλα καλά...

Σπάνια οι "ρουτινιασμένοι" άνθρωποι επιθυμούν τις αλλαγές...και το "παυσίπονο" μπορεί να  λειτουργήσει σε αυτούς μόνο παρατείνοντας στην φαντασία τους το απολεσθέν "παιχνίδι" και όχι για να κατανοήσουν τον λόγο που δεν "έπαιζαν" με αυτό!  

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από Enikos

Αν και συμφωνω με την οξυτητα της λογικης σου...

 

Πες μου βρε Τουλα.

 

Αυτες οι φακεν περιστασεις δεν ειναι κατα το τελος, το παυσιπονο για την υψοφοβια?

 

 

 

 

Λάθος σου που δεν φρόντισες να ανανεώνεις τη σχέση κι επαναπαύτηκες.

Λάθος της που σε απάτησε, θα μπορούσε να σε χωρίσει απλά και όμορφα εξηγώντας ότι δεν αντέχει άλλο.
Η σχέση βάλτωσε, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες κάθε μέρα!
Η κοπέλα είναι ανασφαλής μέχρι εκεί που δεν πάει. Την καταλαβαίνω γιατί κι εγώ έτσι λειτουργώ. Χωρίζω όταν είμαι ακόμη στη σχέση. Δεν είναι σωστό και ξεκάθαρο απέναντι στον άλλο αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργούμε μερικοί. Έτσι λοιπόν ως ανασφαλής που είναι θέλει να μη χάσει το σιγουράκι της (εσένα) σε περίπτωση που δεν της "βγει" με τον άλλο! Σε θέλει για καβάτζα εν ολίγοις όμως θέλει να δοκιμάσει και το καινούριο που την ανανεώνει. Βρίσκει και τα κάνει όμως γιατί εσύ τα δέχεσαι όλα αυτά γιατί είσαι και λιγάκι ηττοπαθής.
Εσύ απο την άλλη καλά κάνεις και αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου αλλά το ότι πήγε με άλλον δεν δικαιολογείται. Πέρα απο αυτό συμβαίνει πολλές φορές το 3ο πρόσωπο να ανανεώνει τη σχέση και μερικές σχέσεις ξανασμίγουν μετα απο απιστία και είναι στα καλύτερά τους.
Το θέμα είναι ότι ακόμη είναι με τον άλλο και εννοείται προσπαθεί να σε ξεχάσει με αυτόν παρόλο που ακόμη έχει αισθήματα για σένα. 
Εσύ όμως τι θέλεις να κάνεις; Σκέφτεσαι να τη διεκδικήσεις απο τον άλλο;

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 19 από Rapunzel89
Κ επισης,ποιος σοι παραφορα ερωτευμενος κ αφορητα εξαρτημενος απο αγαπη στον αλλον προχωραει τοσο γρηγορα?Γυναικα ειναι,πιο συναισθηματικη κιολας.Ο θεματοθετης το λεει.Τι να σας πω βρε παιδια?!Εμενα καθαρο δουλεμα μου βρωμαει απο μερια της.Κ αν παει δεν θα με ξαφνιασει το οτι δεν τον θελει. Εκει να δουμε αν εννοει τα λογια που του λεει...στην πραξη.Θεματοθετη,πηγαινε...Χαμενος εισαι ηδη θεωρητικα,δεν εχεις να χασεις κατι παραπανω.

  ...ανθρωπο-εξάρτηση...

  ...γιαυτό ίσως προχώρησε γρήγορα,μένοντας όμως στάσιμη ουσιαστικά την παλιά εξάρτηση-συνήθεια,να είναι 'μαζί' με κάποιον...

  ...μια σκέψη μου ήταν και την παραθέτω...

Δικη μου η τιμη Τζοτζο μ.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 25 από giorgos170

δέν χορταίνω

να σε μελετάω -ώ...




>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Αυτες οι φακεν περιστασεις δεν ειναι κατα το τελος, το παυσιπονο για την υψοφοβια?
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 27 από frog13

Ειναι η στιγμές δύσκολες της ανασκόπησης του τι ακριβώς είχαμε και του τι χάσαμε..

Και λόγω του πόνου της απώλειας ,που μας πήραν το παιχνίδι..(άσχετα αν δεν παίζαμε με αυτό...) νομίζεις ότι αν το ξαναπάρεις πίσω θα είναι όλα καλά...

Σπάνια οι "ρουτινιασμένοι" άνθρωποι επιθυμούν τις αλλαγές...και το "παυσίπονο" μπορεί να  λειτουργήσει σε αυτούς μόνο παρατείνοντας στην φαντασία τους το απολεσθέν "παιχνίδι" και όχι για να κατανοήσουν τον λόγο που δεν "έπαιζαν" με αυτό!  

 

 

 

Πολύ

ιδιαίτερη σχέση... φαίνεται από τον τρόπο σου... τι μπορώ να πω σε κάποιον που έζησε έναν τόσο μα τόσο μεγάλο έρωτα ? Δεν θα προσπαθήσω καν να τον αναλύσω, τι να πω ? Πως φταις που ρουτινιασες ? Μήπως το ήθελες ? Πως φταίει που κοιμήθηκε με άλλον ? Μήπως το ήθελε ? Είσαι τυχερός που το εζησες, είναι σπάνιο... Ανεξαρτήτως της καταληξης της σχέσης αυτής. Τελικά ένας πραγματικά μεγάλος έρωτας είναι καλύτερο να τελειώνει στα φορτε του ή να ξεφτιλιζεται από την αναπόφευκτη τελικά ρουτίνα ? Όπως και να έχει... δεν θα τον ξεχάσετε όσο ζείτε...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 24 από Enikos

Πες μου βρε Τουλα.

 

Αυτες οι φακεν περιστασεις δεν ειναι κατα το τελος, το παυσιπονο για την υψοφοβια? 

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 32 από agapimou11

Πως φταις που ρουτινιασες ? Μήπως το ήθελες ? Πως φταίει που κοιμήθηκε με άλλον ? Μήπως το ήθελε ? 

 

 

 

ΥΓ: Θα σε επιβεβαίωνα και εγώ, αλλά με άλλο τρόπο!

Καλύτερα και για τους δυο σας που σε εγκατελειψε. Ζουσατε μια αρρωστη κατασταση που δεν οδηγουσε πουθενα. Ότι εγινε εγινε. Η ζωη προχωραει.