Δηλητήριο στην ψυχή του παιδιού.

μου δινεις την εντυπωση ατομου που σε πρωτη προτεραιοτητα βαζει την προσωπικη του ζωη ,,,

 

κι οταν υπαρχει μια οικογενεια που διαλυεται μ ενα παιδι η σωστη σταση  ειναι η προσωπικη ζωη να ρχεται σε δευτερη μοιρα και να ακολουθει πολυ αργοτερα

 

 να μην σου πω και χρονια ,αργοτερα ,,

 

το παιδι σου οταν χωρισες ηταν εφηβος ,,στην καρδια της εφηβειας ,,

 

,σε μια ηλικια που το ατομο αυτοπροσδιοριζεται ,,

 

κι αντι να σταθεις κοντα του να του δειξεις τον δρομο ,,εσυ εγειρες περισσοτερο στα δικα σου θελω,,,

 

 εγκαταλειποντας το παιδι να ψαχνει κατευθυνση ποτε στον πατερα που σε βριζει ,,ποτε στους γονεις σου ,,,

 

και ποτε σ εσενα που του συστησες καποιον αλλον για πατερα μεσα σ ενα 10 μηνο ,,,

 

θα  θεσω το ερωτημα 

 

αν  ησουν στην θεση του παιδιου σου 

 

ποιο θα ηθελες να ηταν το σημειο αναφορας σου ,,και που θα ηθελες να ανηκεις ;

 

αν εγω ημουν στην θεση του γιου  σου  θα επελεγα να μενω ,,

 

,με ,,,τον πατερα μου ,,παντως ,,,

γιατι δεν υπαρχει ουτε ενας ανθρωπος στον πλανητη που να μην  θελει να εχει ριζες ,,,οικογενεια και σταθερο σπιτι μ αγαπη ,,,

,κι οσο κι αν πιστευεις οτι ο πρωην τον καταφερνει να τον δελεαζει δινοντας του ολο και περισσοτερα χρηματα 

 

δεν εχεις καταλαβει το σπουδαιοτερο ,,,οτι ο πατερας του του περναει περισσοτερο το μηνυμα της ασφαλειας απ οτι εσυ ,,,

 

και δεν εχει να κανει καθολου με το οικονομικο ,,,

τα παιδια μας  αγαπητη μου δεν θελουν κανενα γκομενο στην ζωη μας ,,,

 

κι αδιαφορουν πληρως για τις προσωπικες μας αναγκες ,,,

 

αυτο ερχεται πολυ αργοτερα 

 

οταν τα παιδια ωριμαζουν και χτιζουν τις προσωπικες τους ζωες 

 

ισως κατανοησουν  την θεση του γονιου ,,και τις αναγκες του ,,

ισως  και ποτε ,,,

 

ο πρωην απ οτι καταλαβαινω ειναι μονος

 

 κι οσο εκεινος ειναι μονος θα κοντραρεται μαζι σου κι απο ανταγωνισμο ...

 

 

ζηλεια οπως θες πες το και θα εχει και σαν συμμαχο το παιδι ,,,

 

αν ο πατερας βρει κι αυτος συντροφο .συντομα ...δεν θα ηθελα να ημουν στην θεση του παιδιου σου ,,,

γιατι το παιδι τοτε θα μεινει μετεωρο και κανεις δεν ξερει την πορεια του ,,,

 

τι τα περνας αυτα πλακα; 

θυμηθηκα χαρακτηριστικα ενα σκιτσο ,,,ισως ειναι σκοπιμο να το αναφερω μπας και καταλαβεις ,,,

 

δειχνει ενα ζευγαρι με 2 παιδια ,,,ερωτευεται ο αντρας μια νεα γυναικα και φευγει μαζι της ,,,

 

τα παιδια ακολουθουν την μητερα δειχνοντας το ενα να στραβοοπαταει το μικροτερο και να κινδυνευει να πεσει στο γκρεμο ,,,

 

το τραβαει το μεγαλυτερο παιδι και το σωζει ,,,

 

ο πατερας εχει απομκαρυνθει προς αλλη κατευθυνση και δειχνει ν αποχταει ενα νεο παιδι με την αλλη γυναικα ,,,

 

και η μητερα ενω προχωραει με τα δυο παιδια συνανταει νεο συντροφο και μενουν τα παιδια μονα τους ,,,

 

στο  χαριζω ,,,

 

δεν ειμαι καθολου ελαστικη μ ολα αυτα ,,,

 

τα παιδια εχουν μονο δικιο 

 

και εμεις οι γονεις οταν φερνουμε παιδια στον κοσμο πρεπει ως που να τα ενηλικωσουμε  να αφηνουμε πισω τις αναγκες μας ,,,

 

για να μην πολλαπλασιασουμε τα προβληματα μας ,,,

 

εχοντας παιδια με σοβαρα ψυχολογικα προβληματα ,,,κατεστραμενες ζωες και 

 

τελικα να χανουμε και τα παιδια μας ,,,

 

απομακρυνε τον γκομενο σου κυρια μου και στειλτον σπιτι του ,,,

 

την προσωπικη σου ζωη κρατησε την μακρια ,,μονο για σενα ,,,

 

και μην την μπερδευεις με την ζωη του ανηλικου παιδιου σου ,,,

 

μαζεψε το παιδι σου ,και φερτο κοντα σου ,,,σε χρειαζεται ,,

 

,τωρα ,που ειναι στην καρδια της εφηβειας ,,,

 

και χτισε γεφυρες με τον πρωην εστω και υποτυπωδεις για το καλο του παιδιου ,,,

 

οι γκομενοι ερχονται και παρερχονται αλλα τα παιδια μας ειναι η υπαρξη μας ,,,η ιδια ,,,

 

τωρα αν ανηκεις σ αυτες τις μητερες που απλα ειχαν υποχρεωση μονο ως εκει που τους βολευει ,,,

 

δικο σου το πεπονι δικο σου και το μαχαιρι ,,,και να εισαι ετοιμη να λουστεις και τις συνεπειες ,,

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Elpi84

Δηλητήριο στην ψυχή του παιδιού.

Γεια σας.

Είμαι στα 34 χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκα πολύ μικρή λόγω εγκυμοσύνης. Ο γιος μου είναι στα 17. Από την αρχή φαινόταν ο γάμος μου που θα καταλήξει κι εγώ εθελοτυφλούσα. Φταίμε και οι δύο που κατέληξε έτσι. Εγώ γιατί δεν κατάφερα να νιώσω όπως έπρεπε και δεν προσπάθησα καθόλου κι εκείνος με τα κόμπλεξ του. (κουραστικά) Αυτό όμως με κρατούσε μακριά του. Μετά από πολλές ευκαιρίες που ο ίδιος δεν έβλεπε έφτασα στο χωρισμό. Έφυγα από το σπίτι με το παιδί που ήταν 15 και ήρθα σε χωριό στην ουσία κοντά στους γονείς μου με τη δουλειά μου και το δικό μου σπίτι. Για εδώ που ζω τα χρήματα που έπαιρνα και με δικό μου σπίτι ήταν καλά. Αλλά εκμεταλλευόμενος ο πρώην αυτό δελέαζε το παιδί με χρήματα αγνοώντας ότι του κάνει κακό. Με τα ίδια μου τα μάτια έβλεπα τι του έγραφε ο πατέρας του. Πολλή λάσπη. Με αποκαλούσε τρελή στο παιδί και το έβαζε σε διαδικασία να μπει στη μέση για να πάω στο δικηγόρο να σταματήσω το διαζύγιο. Από την αρχή μίλησα στο γιο μας με αλήθειες και  είδα ότι δεν αντέδρασε άσχημα. Μετά από 10 μήνες ήρθε στη ζωή μου ένας υπέροχος άνθρωπος. Ήθελα πολύ να το πω στο παιδί ότι άρχισα να  βγαίνω με κάποιον αλλά ήταν νωρίς. Κι ενώ ξεκίνησα να του κάνω κουβέντα πάνω στη βδομάδα με απέφυγε . Ξανά προσπάθησα κι έπεσα σε κενό. Τον παρότρυνε ο πατέρας του να φύγει από το σπίτι, αλλά όχι μεγάλε να πάει στους γονείς μου, να τον πάρεις εσύ να δεις πως είναι. Τον έστειλε στους δικούς μου, του έδινε συνεχώς χρήματα και για την ηλικία του πολλά ,δεν ήθελα να μάθει έτσι. Ούτε λίγα για να μην κάνει καμιά απερισκεψία ούτε και πολλά για να γίνει ρεμάλι. Κατάφερε όμως να χαλάσει το παιδί και μαντέψτε... το παιδί κοιτάει που έχει συμφέρον. Όταν έμαθε με το χειρότερο τρόπο τη σχέση μου κι ενώ προσπάθησα να του μιλήσω έγινε κάτι καλό. Ήρθε ο πρώτος εφηβικός έρωτας με μια μεγαλύτερη του κοπέλα και άλλαξε στάση. Μιλήσαμε ,έδειχνε να με κατανοεί γνώρισε και συμπάθησε τον σύντροφό μου, ακόμα και τώρα δείχνει να μην έχει πρόβλημα και προσπαθώ με συζητήσεις να δω αν τον ενοχλεί αλλά δε δείχνει κάτι. Ξέρω ότι στο μπαμπά του δεν αναφέρει για μένα , αλλά ξέρω τι κάνει ο μπαμπάς του ακόμα και τώρα. Εννέα μήνες είμαι με αυτόν τον άνθρωπο ,έρχεται σπίτι, βγαίνουμε φανερά , έχουμε βγει και με το παιδί κι ακόμα έχω πρόβλημα. Να σημειώσω ότι ο πρώην δεν είχε πολλά πολλά με κανέναν από τους δικούς μου και όλο το σοι,τα τυπικά . Ξαφνικά έγιναν όλοι φίλοι του και το κακό είναι ότι κανείς δεν του λέει τίποτα. Ποιο είναι το ζόρι τους; που βρήκα έναν άνθρωπο που ταιριάζω , με κατανοεί και με σέβεται; Και δε με νοιάζει τελικά τι θα πει ο πατέρας μου, η μάνα μου ή ο αδερφός μου, ούτε τον κόσμο λογαριάζω πλέον,αυτοί πάντα θα λένε.Εδώ παράτησα τη δουλειά μου γιατί ήταν κοντά τους και είχα πίεση, θα σταθώ στα πόδια μου. Το θέμα είναι ότι χάνω το παιδί μου με ύπουλο τρόπο και αν δε συμμορφωθεί ο πατέρας του θα το χάσουμε κι αλλιώς. Οδηγεί μόνος του το παιδί του στο να γίνει κωλόπαιδο. Εμένα δε με υπολογίζει πλέον. Αλλά βλέπω να μην υπολογίζει και κανέναν άλλον και το χειρότερο είναι ότι δεν το σταματάνε και φυσικά ξέρετε...φταίω μόνο εγώ. Είμαι άχρηστη μάνα. Κι άντε από όλους, από το μπαμπά μου δεν το περίμενα που ήξερε καταστάσεις. Τώρα; Πως σώνω το παιδί μου μην γίνει αλήτης; 

 

 

Τζουλια59,δεν συμφωνω καθολου με οσα γραφεις.Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων απ τα 17 μου.Γ' Λυκειου κ μεσα σε εξετασεις.Τωρα οι δικοι μου να μετρανε κ 11-12 χρονια χωρισμου νομιζω...Η μητερα μου ειναι στην ηλικια σου κ ειναι μονη...απο τοτε.Στα 60 της νομιζεις οτι ειναι ευκολο να εχει εναν συντροφο?Στα 2 χρονια παρουσιαστηκε μια περιπτωση κ πατησα ποδι το σκατο τοτε.Τωρα το χιλιομετανιωνω γιατι ο ανθρωπος "μου" ειναι μονος του.Εγω πλησιασα τα 29.Καποια στιγμη θα φυγω...Ο αδερφος μ φευγει ηδη με την κοπελα του.Τι θα γινει?!Δεν ειναι καλο τελικα μια μανα να τα "δινει" ολα μα ολα για τα παιδια της. Ισως να λεω μεγαλη κουβεντα αλλα για να ειναι καλα η ιδια πρεπει να ειναι η ιδια σε προτεραιοτητα κ μετα τα παιδια. Αν δεν ειναι η ιδια καλα δεν ειναι ουτε τα παιδια μετεπειτα. Κ περα απο μανα ειναξ κ ανθρωπος με αναγκες. Δεν "κλεινει" η ανθρωπινη φυση της λοιπον. Ουτε κ η γυναικεια της. Οποτε συγγνωμη αλλα να μην λεμε πραγματα οπου τα μηνυματα ειναι λιγο περιεργα με βαση κοινωνικα στερεοτυπα χρονων κ.λπ..Ο πατερας δηλαδη αν εχει ηδη αλλη κ δεν την εχει δειξει?Γιατι μην μου πεις οτι οι αντρες δεν προχωρουν αμεσως...Ειναι οι πρωτοι που το κανουν αν δεν εχουν ριξει ηδη κερατο. Κ για μενα η θεματοθετρια εκανε πολυ καλα που προχωρησε. Ο γιος της κακομαθημενος ειναι απλα σαν μοναχοπαιδι κ δεν ειναι κανενα μωρο πλεο .Γραφετε ολοι για αγαπη κ προστασια κ ασφαλεια κλπ αλλα μεχρι στιγμης ο ιδιος δεν τα παιρνει στα σοβαρα αυτα που του εχει δωσει η μανα του.Κ μην ακουσω οτι ετσι εμαθε το παιδι κ ετσι κανει...Ως ενα σημειο ισχυει ως ενα αλλο ομως εχει δικη του προσωπικοτητα οπου ηδη εχει αρχισει να διαμορφωνει μεχρι να τελειοποιησει. Δηλαδη να συνεχισει να του φαιρεται ως παιδι κ νιαου νιαου με το να τρεχει απο πισω του,να του κανει παρατηρησεις κ να κακολογει τον πατερα του η να του φερθει ως ενηλικας κ να τον αφησει ελευθερο?Απλα στεναχωρημενος ισως ειναι με την ολη φαση κ το διαζυγιο κ την αλλαγη περιβαλλοντος.Ναι ειναι βαρυ για ενα παιδι αλλα το συγκεκριμενο παιδι δεν ειναι κ 8 χρονων αλλα 18.Ο συντροφος της δε δεν εχει καμια δουλεια με ολα αυτα που γραψατε μερικοι οτι πρεπει να ερθει σε 2η μοιρα. Γιατι δηλαδη να ριξει την προσωπικη της ζωη οταν ο πρωην της κανει την ζωη δυσκολη κ φουσκωνει τα μυαλα του μικρου με χρηματα?Μα εκει παταει κ συνεχιζει να το κανει.Κ γιατι προσπαθει να διαστρεβλωσει πραγματα σε σημειο που η οικογενεια της να στραφει κ εναντιον της αν δεν εχει γινει ηδη?Γιατι μεχρι στιγμης εχουν παγωσει οι σχεσεις τους κ ο τυπος αναφερει η γυναικα πως ειχε τα τυπικα μαζι τους οσο ηταν παντρεμενοι. Δηλαδη ξαφνικα τους αγαπησε? Που ζουμε βρε παιδια?Εχει ανοιξει κανονικα πολεμο κ τους εχει κανει ολους πουτ...α μαζι με το παιδι του. Θεματοθετρια κοιτα τον εαυτο σου κ την ζωη σου κ μονο.Αν δεν το κανεις εσυ για σενα δεν θα το κανει κανενας.Με το να τους γραψεις ολους κ να αδιαφορησεις δεν σημαινει οτι δεν τους αγαπας αλλα οτι δεν θελεις τετοιες καταστασεις οπου σε "ξοδευουν" κ βλεπουν οι αλλοι τα ορια σου ουσιαστικα. Αδιαφορησε λοιπον για τους γονεις σου κ αποστασιοποιησου. Αν σου αναφερουν το οτιδηποτε για τον αντρα σου κ.λπ η μονη απαντηση σου θα ναι οτι δεν σε ενδιαφερει πλεον. 1-2 ακομα κ 100 θα σταματησει το "κουτσομπολιο" κ θα αλλαξει η επικοινωνια σας. Το πως περνας με τον συντροφο σου κ οτι αυτο συμπεριλαμβανει δεν χρειαζεται να το ξερει κανεις. Κ αν μπορεις να μην αναφερεις ουτε στον ιδιο τιποτα ακομα καλυτερα. Αυτο ειναι κατι που ζεις μαζι του κ δεν χρειαζεται να το μοιραστεις κ με αλλους. Αυριο-μεθαυριο μπορει να προχωρησετε σε κατι πιο επισημο γιατι δηλαδη να στο χαλασουν. Ο αντρας σου σε εκδικειται φουλ γιατι πληγωθηκε ο εγωισμος του.Ποιος δεν το κανει?!Σιγα τα ωα φιλεναδα.Σπαστου τον τσαμπουκα με το να ζησεις...Εκει θα λυσσαξει.Με το ποσο ευτυχισμενη θα εισαι. Οσο για το παιδι...καταλαβαινω σαν γυναικα(γτ δεν ειμαι ακομα μανα) τον πονο σου,την αγωνια σου κ την στεναχωρια σου οταν ο μικρος σε αντιμετωπιζει ετσι. Μην τον πιεζεις κ αστον ελευθερο. Σαν ανθρωπος κ σαν μανα του ρον ενημερωσεις με ειλικρινεια για τους λογους που χωρισατε με τον πατερα του. Με τον καιρο θα το καταλαβει κ θα δεις πως θα φτιαξουν τα πραγματα. Μην μασας!Τα πραγματα ειναι πολυ απλα... Κ γω στην θεση σου ολα τα παραπανω θα εκανα. Καλη τυχη σου ευχομαι

δεν τα διαβασα τα σεντονια... 

 

 αλλά ρε μάγκες, στα 18 το παθατε το τραυμα;;; 

 

 τείνω να καταλήγω στο οτι έκανα καλά που χωρισα από τον δευτερο γαμο μου οταν το παιδι μου ηταν τεσσαρων...

 

 δεν βιωσε την "αρρωστια" και νομιζω οτι είναι πιο "νορμαλ" ατομο απο μενα που εζησα σε μια "φυσιολογική" ελληνική, ευνουχιστική, όπως όλες, οικογένεια... 

 

 μας γα...νε, το πήρατε χαμπαρι;

 

για τη γενια μου μιλάω βεβαια.

 

Ας μην κανουμε το ιδιο...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 22 από Rapunzel89
Τζουλια59,δεν συμφωνω καθολου με οσα γραφεις.Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων απ τα 17 μου.Γ' Λυκειου κ μεσα σε εξετασεις.Τωρα οι δικοι μου να μετρανε κ 11-12 χρονια χωρισμου νομιζω...Η μητερα μου ειναι στην ηλικια σου κ ειναι μονη...απο τοτε.Στα 60 της νομιζεις οτι ειναι ευκολο να εχει εναν συντροφο?Στα 2 χρονια παρουσιαστηκε μια περιπτωση κ πατησα ποδι το σκατο τοτε.Τωρα το χιλιομετανιωνω γιατι ο ανθρωπος "μου" ειναι μονος του.Εγω πλησιασα τα 29.Καποια στιγμη θα φυγω...Ο αδερφος μ φευγει ηδη με την κοπελα του.Τι θα γινει?!Δεν ειναι καλο τελικα μια μανα να τα "δινει" ολα μα ολα για τα παιδια της. Ισως να λεω μεγαλη κουβεντα αλλα για να ειναι καλα η ιδια πρεπει να ειναι η ιδια σε προτεραιοτητα κ μετα τα παιδια. Αν δεν ειναι η ιδια καλα δεν ειναι ουτε τα παιδια μετεπειτα. Κ περα απο μανα ειναξ κ ανθρωπος με αναγκες. Δεν "κλεινει" η ανθρωπινη φυση της λοιπον. Ουτε κ η γυναικεια της. Οποτε συγγνωμη αλλα να μην λεμε πραγματα οπου τα μηνυματα ειναι λιγο περιεργα με βαση κοινωνικα στερεοτυπα χρονων κ.λπ..Ο πατερας δηλαδη αν εχει ηδη αλλη κ δεν την εχει δειξει?Γιατι μην μου πεις οτι οι αντρες δεν προχωρουν αμεσως...Ειναι οι πρωτοι που το κανουν αν δεν εχουν ριξει ηδη κερατο. Κ για μενα η θεματοθετρια εκανε πολυ καλα που προχωρησε. Ο γιος της κακομαθημενος ειναι απλα σαν μοναχοπαιδι κ δεν ειναι κανενα μωρο πλεο .Γραφετε ολοι για αγαπη κ προστασια κ ασφαλεια κλπ αλλα μεχρι στιγμης ο ιδιος δεν τα παιρνει στα σοβαρα αυτα που του εχει δωσει η μανα του.Κ μην ακουσω οτι ετσι εμαθε το παιδι κ ετσι κανει...Ως ενα σημειο ισχυει ως ενα αλλο ομως εχει δικη του προσωπικοτητα οπου ηδη εχει αρχισει να διαμορφωνει μεχρι να τελειοποιησει. Δηλαδη να συνεχισει να του φαιρεται ως παιδι κ νιαου νιαου με το να τρεχει απο πισω του,να του κανει παρατηρησεις κ να κακολογει τον πατερα του η να του φερθει ως ενηλικας κ να τον αφησει ελευθερο?Απλα στεναχωρημενος ισως ειναι με την ολη φαση κ το διαζυγιο κ την αλλαγη περιβαλλοντος.Ναι ειναι βαρυ για ενα παιδι αλλα το συγκεκριμενο παιδι δεν ειναι κ 8 χρονων αλλα 18.Ο συντροφος της δε δεν εχει καμια δουλεια με ολα αυτα που γραψατε μερικοι οτι πρεπει να ερθει σε 2η μοιρα. Γιατι δηλαδη να ριξει την προσωπικη της ζωη οταν ο πρωην της κανει την ζωη δυσκολη κ φουσκωνει τα μυαλα του μικρου με χρηματα?Μα εκει παταει κ συνεχιζει να το κανει.Κ γιατι προσπαθει να διαστρεβλωσει πραγματα σε σημειο που η οικογενεια της να στραφει κ εναντιον της αν δεν εχει γινει ηδη?Γιατι μεχρι στιγμης εχουν παγωσει οι σχεσεις τους κ ο τυπος αναφερει η γυναικα πως ειχε τα τυπικα μαζι τους οσο ηταν παντρεμενοι. Δηλαδη ξαφνικα τους αγαπησε? Που ζουμε βρε παιδια?Εχει ανοιξει κανονικα πολεμο κ τους εχει κανει ολους πουτ...α μαζι με το παιδι του. Θεματοθετρια κοιτα τον εαυτο σου κ την ζωη σου κ μονο.Αν δεν το κανεις εσυ για σενα δεν θα το κανει κανενας.Με το να τους γραψεις ολους κ να αδιαφορησεις δεν σημαινει οτι δεν τους αγαπας αλλα οτι δεν θελεις τετοιες καταστασεις οπου σε "ξοδευουν" κ βλεπουν οι αλλοι τα ορια σου ουσιαστικα. Αδιαφορησε λοιπον για τους γονεις σου κ αποστασιοποιησου. Αν σου αναφερουν το οτιδηποτε για τον αντρα σου κ.λπ η μονη απαντηση σου θα ναι οτι δεν σε ενδιαφερει πλεον. 1-2 ακομα κ 100 θα σταματησει το "κουτσομπολιο" κ θα αλλαξει η επικοινωνια σας. Το πως περνας με τον συντροφο σου κ οτι αυτο συμπεριλαμβανει δεν χρειαζεται να το ξερει κανεις. Κ αν μπορεις να μην αναφερεις ουτε στον ιδιο τιποτα ακομα καλυτερα. Αυτο ειναι κατι που ζεις μαζι του κ δεν χρειαζεται να το μοιραστεις κ με αλλους. Αυριο-μεθαυριο μπορει να προχωρησετε σε κατι πιο επισημο γιατι δηλαδη να στο χαλασουν. Ο αντρας σου σε εκδικειται φουλ γιατι πληγωθηκε ο εγωισμος του.Ποιος δεν το κανει?!Σιγα τα ωα φιλεναδα.Σπαστου τον τσαμπουκα με το να ζησεις...Εκει θα λυσσαξει.Με το ποσο ευτυχισμενη θα εισαι. Οσο για το παιδι...καταλαβαινω σαν γυναικα(γτ δεν ειμαι ακομα μανα) τον πονο σου,την αγωνια σου κ την στεναχωρια σου οταν ο μικρος σε αντιμετωπιζει ετσι. Μην τον πιεζεις κ αστον ελευθερο. Σαν ανθρωπος κ σαν μανα του ρον ενημερωσεις με ειλικρινεια για τους λογους που χωρισατε με τον πατερα του. Με τον καιρο θα το καταλαβει κ θα δεις πως θα φτιαξουν τα πραγματα. Μην μασας!Τα πραγματα ειναι πολυ απλα... Κ γω στην θεση σου ολα τα παραπανω θα εκανα. Καλη τυχη σου ευχομαι

 

...ο πατέρας θα του μιλά για σένα...

...οι συγγενείς σου θα του μιλούν για σένα ή και για τον τέως σύζυγό σου...

...το παιδί γίνεται μήλο της έριδος για να αποδώσει τη 'συγχώρεση',να αποδώσει δικαιοσύνη και να δείξει τον ή τους 'κακούς'...

...θέλεις να του δείξεις άλλον δρόμο?...

...σου προτείνω να τους κάνεις όλους πέρα στις συζητήσεις με το γιο σου,να μην τους φέρνεις στο προσκήνιο...

...μίλα του μονάχα για εσένα,για τα λάθη σου,τα σωστά σου,τα όνειρα που είχες,τα όνειρα που έχεις...

...δώσε του να καταλάβει-νιώσει πόσο 'γήινη' είσαι,με αδυναμίες κι ανάγκες...

...πέρασε 'καθαρό χρόνο' μαζί του,αποκαλύψου μπροστά του, χωρίς φόβο κι ενοχή...

...σκέψου εσένα,πόσο διαφορετική θα ήταν η πορεία σου,αν το είχες αυτό...

...η εφηβεία είναι επανάσταση,δεν θέλει τη συγκατάβαση,τη νουθεσία,το βόλεμα,το δήθεν,το ψεύτικο,το πρόχειρο...

...είναι ευκαιρία για εσένα,με το μυαλό και την εμπειρία που έχεις πια,να τον συντροφέψεις και να διαβείς και μέσα από τη δική σου 'εφηβεία',που φαντάζομαι πως την έχασες...

...να έχεις μια καλή και δημιουργική χρονιά...

Αγαπητή κυρία Τζούλια,#21

Εσείς δεν είσασταν που σε κάποιο πρόσφατο θέμα συμβουλεύατε έναν 30χρονο άντρα χωρίς παρέες χωρίς φίλους, να παραιτηθεί από τις αναζητήσεις του και να αρχίσει να ψάχνει μία σύντροφο καρδιάς για το υπόλοιπο της ζωής του, και μάλιστα αναρωτιόσασταν τί να τους κάνει τους φίλους; Ποιός έχει περισσότερες πιθανότητες (αντικειμενικά) να βρει σύντροφο, μία γυναίκα χωρισμένη με σοβαρά οικογενειακά προβλήματα και ένα παιδί, ή ένας νέος άντρας με όλες τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο ; Υποθέτω το δεύτερο αν δεν κάνω λάθος.. 

Επομένως,  με ποιο ακριβώς σκεπτικό προτρέπετε τη θεματοθέτρια να εγκαταλείψει το σύντροφό της εφ' όσον στις περισσότερες αναρτήσεις σας που έχει τύχει να διαβάσω, υποστηρίζετε ότι αυτό είναι που δίνει δύναμη και την ολοκλήρωση/ευτυχία στη ζωή μας;

Μάλλον δεν διαβάσατε πολύ προσεκτικά την αρχική τοποθέτηση της θεματοθέτριας ή σας αρέσει να κάνετε προβολές σε προσωπικές δικές σας (πιθανώς) αδυναμίες.

Σιγά μη χαντακωθεί... νέα κοπέλα,

επειδή ο πρώην είναι τόσο συνηθισμένο σχέδιο

κ η ίδια ανατρέφει αγόρι στο λυκόφως της αθάνατης μεσαιωνικής επαρχίας... 

Σ αυτό το σχήμα που λέμε οικογένεια, όπως κ να είναι διαμορφωμένο, αν η μάνα δεν είναι καλά

κανείς δεν είναι καλά.

Ετσι λένε τα papers.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 23 από C_the_Bliss

δεν τα διαβασα τα σεντονια... 

 

 αλλά ρε μάγκες, στα 18 το παθατε το τραυμα;;; 

 

 τείνω να καταλήγω στο οτι έκανα καλά που χωρισα από τον δευτερο γαμο μου οταν το παιδι μου ηταν τεσσαρων...

 

 δεν βιωσε την "αρρωστια" και νομιζω οτι είναι πιο "νορμαλ" ατομο απο μενα που εζησα σε μια "φυσιολογική" ελληνική, ευνουχιστική, όπως όλες, οικογένεια... 

 

 μας γα...νε, το πήρατε χαμπαρι;

 

για τη γενια μου μιλάω βεβαια.

 

Ας μην κανουμε το ιδιο...

 

 

 

καλημέρα Μπλισς, χρόνια πολλά.

Νομίζω και γω, η καλύτερη ηλικία του παιδιού για να χωρίσουν οι γονείς του, είναι η προσχολική. 

Μέχρι να πάει σχολείο, το έχει πάρει απόφαση,  γίνεται πλέον δεδομένο και ρυθμιζεται η ζωή του και η οικογένεια από την αρχή. 

¨οταν πήγαινε ο μεγάλος μου στον παιδικό (3 ως 6) είχε πέσει μικρόβιο διαζυγίου στο σταθμό. Μεσα σ΄αυτά τα 3 χρόνια χώρισαν το 1/3 των γονέων (μετρημένα). Ο ήμισης φοβήθηκε, λέει, μην κολλήσω και γω, αλλά δε μιλούσε, μη μου βάλει την ιδέα, αλλά εμάς τότε ούτε που περνούσε από το μυαλό. Τότε είναι και οι γονείς νέοι για να φτιάξουν νέα σχέση, καρριέρα, άλλο τόπο κ.λ.π. Στα 50+ σκέφτεσαι αλλιώς. Δεν το αποφασίζεις.  

Πηρατε διαζυγιο?γιατι ειπες εβαζε το παιδι να μπει για να σταματησει το διαζυγιο...τα δεδομενα ειναι οτι ο πρωην αντρας σου ειναι καψουρης μαζι σου ασχετως αν τραβηξατε την ζωη σας...δεξια και αριστερα με αλλους συντροφους...ειναι καψουρα με την εννοια εδω πλησιασε το σοι σου που ηταν μονο τυπικοτητες...φαντασου που εφτασε ο ανθρωπος...γιατι δεν πιστευε ποτε οτι θα τολμησεις να ζησεις...περα απο αυτον...Τι κανεις?κυκλοφωρησε οσο θελεις με τον ανθρωπο που σε νιωθει και τον νιωθεις...ειναι δικαιωμα σου στην ζωη να θες να ανασανεις...να περασεις ομορφα...με εναν συντροφο...απλα!κοιτα να δεις τι συμβαινει οταν ερχετε στον κοσμο ενα παιδι?δυο?τρια?τεσσερα?ειστε νεοι ανθρωποι ισως ξανα θελετε να δημιουργησετε οικογενεια...ο γιος σου ειναι ακομη στην εφηβια...μην φοβασαι οτι θα τον κανει κ@λοπαιδο...κανενας πατερας δεν θελει τα παιδια του να γινουν ετσι...και δε οι γιοι...απλα το κανει για να σε πονεσει...να επικοινωνησεις μαζι του...να μιλησετε...να σου πει λιγο κατι ωστε να σε χαλασει...γιατι?τον πονεσες που τον χωρησες...που για μενα καλα εκανες αν δεν μπορουσες αλλο...

Λοιπον τι θα ελεγες να τον παρεις τηλ...και να τα πειτε λιγο...και ας σε βρισει...και ξερεις τον λογο που ισως το κανει...ομως θα κατσει να σκεφτει αυτα που θα τον πεις για το παιδι σας..μην ανακατευεις το παιδι σου σε ολο αυτο εχει να κανει με εσας τους δυο...Στο παιδι σου μπορεις να το συμβουλεψεις...εφοσον του δινει πολλα χρηματα να του συμβουλεψεις πως να τα διαχειρηστει...Νομιζω σε ενοχλει που ξαφνικα τα εχει καλα με τους συγγενεις σου...δεν ξερω αν εισαι σε διασταση?αν ο πρωην συζυγος δεν εδωσε διαζυγιο και ψαχνει αφορμες...θα περασει και να σαι σιγουρη οτι θα βρει και αυτος τον δρομο του με αλλη γυναικα...και τοτε ισως σταματησει αυτο που κανει στο παιδι σας...

το κειμενο σου δεν το διαβασα ολο μπορει και να μην υπηρχε λογος γιατι καταλαβα ,,,

 

για να εισαι σε θεση στα 29  σου να κρινεις την μητερα σου οτι κακως εκανε που δεν κοιταξε και την προσωπικη της ζωη οσο ηταν νεοτερη κι εσυ στα 17 οφειλεται στην επιλογη αυτης της μητερας ,,,στο να μεινει μονη ,,

ξερεις την τυχη σου ποια θα ηταν αν ειχε ερθει στο σπιτι νεος πατερας; ,,

 

,6 στους 10 πατριους βιαζουν τις κορες απο αλλους γαμους ,,,με στατιστικες ,,

 

αποδειξη στην κρητη σε ψυχιατρικη κλινικη ο γιος στο τελος εκαψε ζωντανο τον πατριο ,,,

 

εχω απειρα παραδειγματα να αναφερω αλλα οταν ο κοσμος αδυνατει να καταλαβει τα αυτονοητα ,,παραιτουμαι ,,

τι να λεω δεν εχεις ακουσει 30 χρονων γυναικα ,,,τι παιζει στην κοινωνια; 

 

δυο καρπουζια σε μια μασχαλη δεν χωρανε ,,αυτο θελει η δικη μου εμπειρια ,,,

 

και για να τα καταφερεις πρεπει να επιλεξεις ποιο καρπουζι θα πεταξεις 

 

τα παιδια η εσενα ,,,

 

και εσυ ως ελευθερη δεν μπορεις να εχεις γνωμη για κατι που δεν το εχεις βιωσει κι απο την αλλη οψη ,,

 

στην μητερα σου μπορει να μην δοθηκαν καν ευκαιριες ,,μπορει και να δοθηκαν και να επελεξε να μην βαλει καποιον ανθρωπο στην ζωη της ,,,

 

παντως δεν ειναι ευκολο μια γυναικα να χτισει ξανα την ζωη της  εχοντας μαζι της να φροντισει 2 παιδια ,,,

η καθε μια περιπτωση ειναι διαφορετικη και διαφορετικα εντελως τα διαζυγια ,,

αυτα συμβαινουν κατω υπο προυποθεσεις ,,

 

ηλικια οικονομικη ανεση ..με τα ατομα ,,,αν εχεις βοηθεια πολλοι αδειαζουν στους γονεις τους τα παιδια και χτιζουν αλλη οικογενεια ,,,

 

και αυτα τα παιδια δηλ πως φανταζεσαι οτι περνανε  οταν μενουν με τους παππουδες να τα μεγαλωνουν γιατι η μητερα εχει κανει αλλη οικογενεια ,,,

 

για πολλες κλωτσιες ,,,καταστασεις ασε βαριεμαι απαξιω, 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 22 από Rapunzel89
Τζουλια59,δεν συμφωνω καθολου με οσα γραφεις.Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων απ τα 17 μου.Γ' Λυκειου κ μεσα σε εξετασεις.Τωρα οι δικοι μου να μετρανε κ 11-12 χρονια χωρισμου νομιζω...Η μητερα μου ειναι στην ηλικια σου κ ειναι μονη...απο τοτε.Στα 60 της νομιζεις οτι ειναι ευκολο να εχει εναν συντροφο?Στα 2 χρονια παρουσιαστηκε μια περιπτωση κ πατησα ποδι το σκατο τοτε.Τωρα το χιλιομετανιωνω γιατι ο ανθρωπος "μου" ειναι μονος του.Εγω πλησιασα τα 29.Καποια στιγμη θα φυγω...Ο αδερφος μ φευγει ηδη με την κοπελα του.Τι θα γινει?!Δεν ειναι καλο τελικα μια μανα να τα "δινει" ολα μα ολα για τα παιδια της. Ισως να λεω μεγαλη κουβεντα αλλα για να ειναι καλα η ιδια πρεπει να ειναι η ιδια σε προτεραιοτητα κ μετα τα παιδια. Αν δεν ειναι η ιδια καλα δεν ειναι ουτε τα παιδια μετεπειτα. Κ περα απο μανα ειναξ κ ανθρωπος με αναγκες. Δεν "κλεινει" η ανθρωπινη φυση της λοιπον. Ουτε κ η γυναικεια της. Οποτε συγγνωμη αλλα να μην λεμε πραγματα οπου τα μηνυματα ειναι λιγο περιεργα με βαση κοινωνικα στερεοτυπα χρονων κ.λπ..Ο πατερας δηλαδη αν εχει ηδη αλλη κ δεν την εχει δειξει?Γιατι μην μου πεις οτι οι αντρες δεν προχωρουν αμεσως...Ειναι οι πρωτοι που το κανουν αν δεν εχουν ριξει ηδη κερατο. Κ για μενα η θεματοθετρια εκανε πολυ καλα που προχωρησε. Ο γιος της κακομαθημενος ειναι απλα σαν μοναχοπαιδι κ δεν ειναι κανενα μωρο πλεο .Γραφετε ολοι για αγαπη κ προστασια κ ασφαλεια κλπ αλλα μεχρι στιγμης ο ιδιος δεν τα παιρνει στα σοβαρα αυτα που του εχει δωσει η μανα του.Κ μην ακουσω οτι ετσι εμαθε το παιδι κ ετσι κανει...Ως ενα σημειο ισχυει ως ενα αλλο ομως εχει δικη του προσωπικοτητα οπου ηδη εχει αρχισει να διαμορφωνει μεχρι να τελειοποιησει. Δηλαδη να συνεχισει να του φαιρεται ως παιδι κ νιαου νιαου με το να τρεχει απο πισω του,να του κανει παρατηρησεις κ να κακολογει τον πατερα του η να του φερθει ως ενηλικας κ να τον αφησει ελευθερο?Απλα στεναχωρημενος ισως ειναι με την ολη φαση κ το διαζυγιο κ την αλλαγη περιβαλλοντος.Ναι ειναι βαρυ για ενα παιδι αλλα το συγκεκριμενο παιδι δεν ειναι κ 8 χρονων αλλα 18.Ο συντροφος της δε δεν εχει καμια δουλεια με ολα αυτα που γραψατε μερικοι οτι πρεπει να ερθει σε 2η μοιρα. Γιατι δηλαδη να ριξει την προσωπικη της ζωη οταν ο πρωην της κανει την ζωη δυσκολη κ φουσκωνει τα μυαλα του μικρου με χρηματα?Μα εκει παταει κ συνεχιζει να το κανει.Κ γιατι προσπαθει να διαστρεβλωσει πραγματα σε σημειο που η οικογενεια της να στραφει κ εναντιον της αν δεν εχει γινει ηδη?Γιατι μεχρι στιγμης εχουν παγωσει οι σχεσεις τους κ ο τυπος αναφερει η γυναικα πως ειχε τα τυπικα μαζι τους οσο ηταν παντρεμενοι. Δηλαδη ξαφνικα τους αγαπησε? Που ζουμε βρε παιδια?Εχει ανοιξει κανονικα πολεμο κ τους εχει κανει ολους πουτ...α μαζι με το παιδι του. Θεματοθετρια κοιτα τον εαυτο σου κ την ζωη σου κ μονο.Αν δεν το κανεις εσυ για σενα δεν θα το κανει κανενας.Με το να τους γραψεις ολους κ να αδιαφορησεις δεν σημαινει οτι δεν τους αγαπας αλλα οτι δεν θελεις τετοιες καταστασεις οπου σε "ξοδευουν" κ βλεπουν οι αλλοι τα ορια σου ουσιαστικα. Αδιαφορησε λοιπον για τους γονεις σου κ αποστασιοποιησου. Αν σου αναφερουν το οτιδηποτε για τον αντρα σου κ.λπ η μονη απαντηση σου θα ναι οτι δεν σε ενδιαφερει πλεον. 1-2 ακομα κ 100 θα σταματησει το "κουτσομπολιο" κ θα αλλαξει η επικοινωνια σας. Το πως περνας με τον συντροφο σου κ οτι αυτο συμπεριλαμβανει δεν χρειαζεται να το ξερει κανεις. Κ αν μπορεις να μην αναφερεις ουτε στον ιδιο τιποτα ακομα καλυτερα. Αυτο ειναι κατι που ζεις μαζι του κ δεν χρειαζεται να το μοιραστεις κ με αλλους. Αυριο-μεθαυριο μπορει να προχωρησετε σε κατι πιο επισημο γιατι δηλαδη να στο χαλασουν. Ο αντρας σου σε εκδικειται φουλ γιατι πληγωθηκε ο εγωισμος του.Ποιος δεν το κανει?!Σιγα τα ωα φιλεναδα.Σπαστου τον τσαμπουκα με το να ζησεις...Εκει θα λυσσαξει.Με το ποσο ευτυχισμενη θα εισαι. Οσο για το παιδι...καταλαβαινω σαν γυναικα(γτ δεν ειμαι ακομα μανα) τον πονο σου,την αγωνια σου κ την στεναχωρια σου οταν ο μικρος σε αντιμετωπιζει ετσι. Μην τον πιεζεις κ αστον ελευθερο. Σαν ανθρωπος κ σαν μανα του ρον ενημερωσεις με ειλικρινεια για τους λογους που χωρισατε με τον πατερα του. Με τον καιρο θα το καταλαβει κ θα δεις πως θα φτιαξουν τα πραγματα. Μην μασας!Τα πραγματα ειναι πολυ απλα... Κ γω στην θεση σου ολα τα παραπανω θα εκανα. Καλη τυχη σου ευχομαι