Δηλητήριο στην ψυχή του παιδιού.

Δηλητήριο στην ψυχή του παιδιού.

Γεια σας.

Είμαι στα 34 χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκα πολύ μικρή λόγω εγκυμοσύνης. Ο γιος μου είναι στα 17. Από την αρχή φαινόταν ο γάμος μου που θα καταλήξει κι εγώ εθελοτυφλούσα. Φταίμε και οι δύο που κατέληξε έτσι. Εγώ γιατί δεν κατάφερα να νιώσω όπως έπρεπε και δεν προσπάθησα καθόλου κι εκείνος με τα κόμπλεξ του. (κουραστικά) Αυτό όμως με κρατούσε μακριά του. Μετά από πολλές ευκαιρίες που ο ίδιος δεν έβλεπε έφτασα στο χωρισμό. Έφυγα από το σπίτι με το παιδί που ήταν 15 και ήρθα σε χωριό στην ουσία κοντά στους γονείς μου με τη δουλειά μου και το δικό μου σπίτι. Για εδώ που ζω τα χρήματα που έπαιρνα και με δικό μου σπίτι ήταν καλά. Αλλά εκμεταλλευόμενος ο πρώην αυτό δελέαζε το παιδί με χρήματα αγνοώντας ότι του κάνει κακό. Με τα ίδια μου τα μάτια έβλεπα τι του έγραφε ο πατέρας του. Πολλή λάσπη. Με αποκαλούσε τρελή στο παιδί και το έβαζε σε διαδικασία να μπει στη μέση για να πάω στο δικηγόρο να σταματήσω το διαζύγιο. Από την αρχή μίλησα στο γιο μας με αλήθειες και  είδα ότι δεν αντέδρασε άσχημα. Μετά από 10 μήνες ήρθε στη ζωή μου ένας υπέροχος άνθρωπος. Ήθελα πολύ να το πω στο παιδί ότι άρχισα να  βγαίνω με κάποιον αλλά ήταν νωρίς. Κι ενώ ξεκίνησα να του κάνω κουβέντα πάνω στη βδομάδα με απέφυγε . Ξανά προσπάθησα κι έπεσα σε κενό. Τον παρότρυνε ο πατέρας του να φύγει από το σπίτι, αλλά όχι μεγάλε να πάει στους γονείς μου, να τον πάρεις εσύ να δεις πως είναι. Τον έστειλε στους δικούς μου, του έδινε συνεχώς χρήματα και για την ηλικία του πολλά ,δεν ήθελα να μάθει έτσι. Ούτε λίγα για να μην κάνει καμιά απερισκεψία ούτε και πολλά για να γίνει ρεμάλι. Κατάφερε όμως να χαλάσει το παιδί και μαντέψτε... το παιδί κοιτάει που έχει συμφέρον. Όταν έμαθε με το χειρότερο τρόπο τη σχέση μου κι ενώ προσπάθησα να του μιλήσω έγινε κάτι καλό. Ήρθε ο πρώτος εφηβικός έρωτας με μια μεγαλύτερη του κοπέλα και άλλαξε στάση. Μιλήσαμε ,έδειχνε να με κατανοεί γνώρισε και συμπάθησε τον σύντροφό μου, ακόμα και τώρα δείχνει να μην έχει πρόβλημα και προσπαθώ με συζητήσεις να δω αν τον ενοχλεί αλλά δε δείχνει κάτι. Ξέρω ότι στο μπαμπά του δεν αναφέρει για μένα , αλλά ξέρω τι κάνει ο μπαμπάς του ακόμα και τώρα. Εννέα μήνες είμαι με αυτόν τον άνθρωπο ,έρχεται σπίτι, βγαίνουμε φανερά , έχουμε βγει και με το παιδί κι ακόμα έχω πρόβλημα. Να σημειώσω ότι ο πρώην δεν είχε πολλά πολλά με κανέναν από τους δικούς μου και όλο το σοι,τα τυπικά . Ξαφνικά έγιναν όλοι φίλοι του και το κακό είναι ότι κανείς δεν του λέει τίποτα. Ποιο είναι το ζόρι τους; που βρήκα έναν άνθρωπο που ταιριάζω , με κατανοεί και με σέβεται; Και δε με νοιάζει τελικά τι θα πει ο πατέρας μου, η μάνα μου ή ο αδερφός μου, ούτε τον κόσμο λογαριάζω πλέον,αυτοί πάντα θα λένε.Εδώ παράτησα τη δουλειά μου γιατί ήταν κοντά τους και είχα πίεση, θα σταθώ στα πόδια μου. Το θέμα είναι ότι χάνω το παιδί μου με ύπουλο τρόπο και αν δε συμμορφωθεί ο πατέρας του θα το χάσουμε κι αλλιώς. Οδηγεί μόνος του το παιδί του στο να γίνει κωλόπαιδο. Εμένα δε με υπολογίζει πλέον. Αλλά βλέπω να μην υπολογίζει και κανέναν άλλον και το χειρότερο είναι ότι δεν το σταματάνε και φυσικά ξέρετε...φταίω μόνο εγώ. Είμαι άχρηστη μάνα. Κι άντε από όλους, από το μπαμπά μου δεν το περίμενα που ήξερε καταστάσεις. Τώρα; Πως σώνω το παιδί μου μην γίνει αλήτης; 

Αν γίνει, δεν φταίνε τα τωρινά.
Φταίει το περιβάλλον όσο 'χτιζόταν' ο χαρακτήρας του, ως τα 7 περίπου χρόνια του.

Τώρα, ό,τι γίνεται ή γίνει, θα είναι απλώς η 'σπίθα' που θα του ξυπνήσει το κενό που άφησε η αγάπη που δεν εισέπραξε από το άμεσο του περιβάλλον, όταν έπρεπε.

Και οι "αλήτες", τι νομίζεις πως αναζητούν; Αυτήν, σε μάταιους όμως δρόμους.. Να καλύψουν το κενό, με το κενό..
Αναζητούν να "νιώσουν" κάτι.. ό,τι να 'ναι.. είτε σε ποτά, είτε σε τζόγους είτε ακόμα και ουσίες..  χωρίς ουσία.

Ήδη, όπως λες, πάει κατά το συμφέρον του. Αρχισε η αναζήτηση του σε κάτι ψεύτικο.

'Δύσκολο', πολύπλευρο το θέμα σου.. "Κατέθεσα" εδώ ό,τι σε πρώτη ανάγνωση είδα.

Ευχή μου τη νέα χρονιά που έρχεται για όλους μας, να βρείτε όλοι το δρόμο σας.

Αγαπητη ,

καλο θα ειναι να επισκεπτεις εναν ειδικο να σου δωσει 2 συμβουλες πως θα πρεπει να φερθεις στο παιδι γενικα.
Απο εκει θα πρεπει να ξεκινησεις . Διοτι προφσνως και δεν γνωριζεις πως εχει παρει το παιδι ,το διαζυγιο , τα οσαο εγιναν και οσα θα γινουν .Δεν γνωριζεις πραγματικα τι σκεφτεται για εσενα , για τον πατερα του και για ολους τους αλλους .
Κανενα γρηγορα βηματα ,αλλα προσεχτικα .

Keep Walking 

Έχω πάει σε ειδικό χωρίς αποτέλεσμα. Ότι και αν κάνω πέφτω στο κενό. Άν είχαμε όλοι την ίδια συμπεριφορά απέναντι του και με τη βοήθεια κάποιου ειδικού και στους 2 δε θα ήταν έτσι τα πράγματα. Ο γιος μου δε δείχνει πως το πήρε δεν ανοίγεται ότι κι αν έκανα, δείχνει να το κατανοεί . Σε ευχαριστώ.

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από archagellos

Αγαπητη ,

καλο θα ειναι να επισκεπτεις εναν ειδικο να σου δωσει 2 συμβουλες πως θα πρεπει να φερθεις στο παιδι γενικα.
Απο εκει θα πρεπει να ξεκινησεις . Διοτι προφσνως και δεν γνωριζεις πως εχει παρει το παιδι ,το διαζυγιο , τα οσαο εγιναν και οσα θα γινουν .Δεν γνωριζεις πραγματικα τι σκεφτεται για εσενα , για τον πατερα του και για ολους τους αλλους .
Κανενα γρηγορα βηματα ,αλλα προσεχτικα .

Keep Walking 

 

 

Μήπως η πολλή αγάπη τον έκανε έτσι; Ο πατέρας του δεν ήταν εκδηλωτικός και πολλές φορές τον πίεζε για πράγματα αλλά ήταν κοντά του. Μοναχοπαίδι, πρώτο εγγόνι για πολλά χρόνια και από τις 2 μεριές. Επειδή τα είχε πάντα όλα και από όλους. Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου!

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από somebody961

Αν γίνει, δεν φταίνε τα τωρινά.
Φταίει το περιβάλλον όσο 'χτιζόταν' ο χαρακτήρας του, ως τα 7 περίπου χρόνια του.

Τώρα, ό,τι γίνεται ή γίνει, θα είναι απλώς η 'σπίθα' που θα του ξυπνήσει το κενό που άφησε η αγάπη που δεν εισέπραξε από το άμεσο του περιβάλλον, όταν έπρεπε.

Και οι "αλήτες", τι νομίζεις πως αναζητούν; Αυτήν, σε μάταιους όμως δρόμους.. Να καλύψουν το κενό, με το κενό..
Αναζητούν να "νιώσουν" κάτι.. ό,τι να 'ναι.. είτε σε ποτά, είτε σε τζόγους είτε ακόμα και ουσίες..  χωρίς ουσία.

Ήδη, όπως λες, πάει κατά το συμφέρον του. Αρχισε η αναζήτηση του σε κάτι ψεύτικο.

'Δύσκολο', πολύπλευρο το θέμα σου.. "Κατέθεσα" εδώ ό,τι σε πρώτη ανάγνωση είδα.

Ευχή μου τη νέα χρονιά που έρχεται για όλους μας, να βρείτε όλοι το δρόμο σας.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Elpi84

Δηλητήριο στην ψυχή του παιδιού.

Γεια σας.

Είμαι στα 34 χωρισμένη με ένα παιδί. Παντρεύτηκα πολύ μικρή λόγω εγκυμοσύνης. Ο γιος μου είναι στα 17. Από την αρχή φαινόταν ο γάμος μου που θα καταλήξει κι εγώ εθελοτυφλούσα. Φταίμε και οι δύο που κατέληξε έτσι. Εγώ γιατί δεν κατάφερα να νιώσω όπως έπρεπε και δεν προσπάθησα καθόλου κι εκείνος με τα κόμπλεξ του. (κουραστικά) Αυτό όμως με κρατούσε μακριά του. Μετά από πολλές ευκαιρίες που ο ίδιος δεν έβλεπε έφτασα στο χωρισμό. Έφυγα από το σπίτι με το παιδί που ήταν 15 και ήρθα σε χωριό στην ουσία κοντά στους γονείς μου με τη δουλειά μου και το δικό μου σπίτι. Για εδώ που ζω τα χρήματα που έπαιρνα και με δικό μου σπίτι ήταν καλά. Αλλά εκμεταλλευόμενος ο πρώην αυτό δελέαζε το παιδί με χρήματα αγνοώντας ότι του κάνει κακό. Με τα ίδια μου τα μάτια έβλεπα τι του έγραφε ο πατέρας του. Πολλή λάσπη. Με αποκαλούσε τρελή στο παιδί και το έβαζε σε διαδικασία να μπει στη μέση για να πάω στο δικηγόρο να σταματήσω το διαζύγιο. Από την αρχή μίλησα στο γιο μας με αλήθειες και  είδα ότι δεν αντέδρασε άσχημα. Μετά από 10 μήνες ήρθε στη ζωή μου ένας υπέροχος άνθρωπος. Ήθελα πολύ να το πω στο παιδί ότι άρχισα να  βγαίνω με κάποιον αλλά ήταν νωρίς. Κι ενώ ξεκίνησα να του κάνω κουβέντα πάνω στη βδομάδα με απέφυγε . Ξανά προσπάθησα κι έπεσα σε κενό. Τον παρότρυνε ο πατέρας του να φύγει από το σπίτι, αλλά όχι μεγάλε να πάει στους γονείς μου, να τον πάρεις εσύ να δεις πως είναι. Τον έστειλε στους δικούς μου, του έδινε συνεχώς χρήματα και για την ηλικία του πολλά ,δεν ήθελα να μάθει έτσι. Ούτε λίγα για να μην κάνει καμιά απερισκεψία ούτε και πολλά για να γίνει ρεμάλι. Κατάφερε όμως να χαλάσει το παιδί και μαντέψτε... το παιδί κοιτάει που έχει συμφέρον. Όταν έμαθε με το χειρότερο τρόπο τη σχέση μου κι ενώ προσπάθησα να του μιλήσω έγινε κάτι καλό. Ήρθε ο πρώτος εφηβικός έρωτας με μια μεγαλύτερη του κοπέλα και άλλαξε στάση. Μιλήσαμε ,έδειχνε να με κατανοεί γνώρισε και συμπάθησε τον σύντροφό μου, ακόμα και τώρα δείχνει να μην έχει πρόβλημα και προσπαθώ με συζητήσεις να δω αν τον ενοχλεί αλλά δε δείχνει κάτι. Ξέρω ότι στο μπαμπά του δεν αναφέρει για μένα , αλλά ξέρω τι κάνει ο μπαμπάς του ακόμα και τώρα. Εννέα μήνες είμαι με αυτόν τον άνθρωπο ,έρχεται σπίτι, βγαίνουμε φανερά , έχουμε βγει και με το παιδί κι ακόμα έχω πρόβλημα. Να σημειώσω ότι ο πρώην δεν είχε πολλά πολλά με κανέναν από τους δικούς μου και όλο το σοι,τα τυπικά . Ξαφνικά έγιναν όλοι φίλοι του και το κακό είναι ότι κανείς δεν του λέει τίποτα. Ποιο είναι το ζόρι τους; που βρήκα έναν άνθρωπο που ταιριάζω , με κατανοεί και με σέβεται; Και δε με νοιάζει τελικά τι θα πει ο πατέρας μου, η μάνα μου ή ο αδερφός μου, ούτε τον κόσμο λογαριάζω πλέον,αυτοί πάντα θα λένε.Εδώ παράτησα τη δουλειά μου γιατί ήταν κοντά τους και είχα πίεση, θα σταθώ στα πόδια μου. Το θέμα είναι ότι χάνω το παιδί μου με ύπουλο τρόπο και αν δε συμμορφωθεί ο πατέρας του θα το χάσουμε κι αλλιώς. Οδηγεί μόνος του το παιδί του στο να γίνει κωλόπαιδο. Εμένα δε με υπολογίζει πλέον. Αλλά βλέπω να μην υπολογίζει και κανέναν άλλον και το χειρότερο είναι ότι δεν το σταματάνε και φυσικά ξέρετε...φταίω μόνο εγώ. Είμαι άχρηστη μάνα. Κι άντε από όλους, από το μπαμπά μου δεν το περίμενα που ήξερε καταστάσεις. Τώρα; Πως σώνω το παιδί μου μην γίνει αλήτης; 

 

Εγω δεν βλέπω κανένα πρόβλημα . το παιδί 1 χρόνο απέχει από την ενηλικίωση που σημαίνει ότι πάει χώρια του αν μπορεί. σαν αγόρι μάλλον θα δεθεί πιο πολύ με τον πατέρα . αν ήταν κορίτσι μάλλον με σένα . μην δίνεις σημασία και μην βλέπεις ότι σε απορίπτει . έτσι είναι τα πράγματα.σταμάτα να ασχολείσαι με το ντάντεμα . στασου δίπλα του με αγάπη και άστον ελευθερο . ενηλικιώθηκε 1 χρόνο νωρίτερα λόγω χωρισμού σιγά το πράμα .

μην του μιλάς καθόλου για το πρόβλημά σου με τον πατέρα του . μίλα και φίλιωσε με τον πρώην για το παιδί σας .

πχ. εγώ έκανα παρατήρηση στον γιό μου γιατί δεν παίρνει κανα τηλ. τον παπού του απ την μεριά της πρώην μου .

τα παιδιά μου είναι ελευθερα πάνε πότε στην μάνα τους πότε σε μενα όποτε και όταν θέλουν . 

μην το βλέπεις ανταγωνιστικά που θα επιλέξει να πάει να μείνει το παιδί , μαζί σου ή μαζί του ή μόνο του .

να το παίρνεις τηλ΄χωρίς να του παραπονιέσαι γιατί αυτό γιατί το άλλο ρώτα τον αν χρειάζεται κάτι κτλ. 

Οι περισσότερες ανησυχίες σου ξεκινούν από τις ενοχές που νιώθεις εσύ η ίδια..ενώ δεν θα πρεπε..έκανες ότι μπορούσες..!

Ασε  ελεύθερο τον γιό σου,να είσαι κοντά του όταν θα σε χρειαστεί και ζήσε επιτέλους κι εσύ με τον συντροφό σου χωρίς τύψεις ,η ζωή είναι μικρή ...!

Μεσα απ την επαγγελματική μου εμπειρία 16 συναπτων ετων ειλικρινά τα εχω δει ολα. Περαιτέρω τα εχω φιλοσοφήσει ολα. Ακουσε με λίγο. Πρωτον, η αλήθεια είναι σχεδον παντα καπου στη μέση. Δευτερον, το παιδι ειναι η πρόφαση να ξεσκισει ο ενας τον αλλον. Η πραγματικη αφορμη ειναι ο πληγωμένος ανθρωπινος εγωισμος για την αποτυχία επιλογής. Τριτον, στο νομο υπάρχει μια εννοια...συμφερον του τεκνου λέγεται..καποιος θα πρέπει να τους πει οτι συμφερον του τέκνου χωρίς προηγουμενως παιδεια του γονιού είναι ανέκδοτο. Κ δυστυχώς παιδεία δεν υπάρχει..αρα ετσι θα συνεχιζετε ο κοσμος.."λαθος απανω στο λάθος..". Στη περίπτωση σου εχω να πω το εξης. "Καμμενο" το μυαλό του πατερα. Δεν εχει καμμία ελπίδα εκτος απ το να βραζει στο ζουμι του μεχρι να εξατμιστεί. Εσυ παλι? Δύσκολο σ αυτη την ηλικία να αποκτησεις παιδεία. Μπορείς ομως να ξεκινήσεις ειλικρινη αυτοκριτική. Κ έτσι να πλησιάσεις το γιο σου. Πραγμα που δεν κανεις στο μακροσκελές κείμενο σου. Ειναι η τελευταία σου ελπιδα. Μπορεις?

Σε μια ιδανική κατάσταση, οι γονείς συμφωνούν από κοινού στην διαπαιδαγώγηση και όλα κυλούν ομαλά, αλλά αυτό είναι και κάπως σπάνιο.. Προσωπικά δεν θεωρώ κακό να υπάρχει πλουραλισμός απόψεων, ούτε θεωρώ ότι επειδή άλλα λεει ο ένας αλλα ο άλλος απαραίτητα το παιδι θα πάρει το κακό δρόμο.. Ούτως ή άλλως το παιδίδιανύει την εφηβεία ακόμη και ολοι σε αυτή την ηλικία ειμασταν κάπως πιο ατίθασοι, επιρρεπής απο παρέες και ανυπάκουοι.. Κατά την γνώμη μου το σημαντικότερο είναι να φροντίζεις τη σχέση σου με το παιδί σου να του δείχνεις πρώτα απόλα εμπιστοσύνη ασφάλεια και ένα υγιές μητρικό πρότυπο.. Μπορεί να δείχνει πως δεν σε υπολογίζει αλλά στην πραγματικότητα ως μητέρα ασκείς μεγάλη επιρροή πάνω του.. Από κει και πέρα κάποια προβλήματα σχετικά με το νέο σύντροφο που εχεις συμφωνώ πως πηγάζουν από τις δικές σου ενοχές.. Είναι και πρόσφατο αλλωστε, κάποια στιγμή θα το χωνέψουν και οι δικοί σου και ο πρώην σου

που μενει ο γιος σου τωρα? μενει με σενα στο χωριο? στον φαδερ ποτε παει?

λοιπόν, προς το παρόν και μέχρι το παιδί να τελειώσει το σχολείο αραίωσε τις συναντήσεις με τον αγαπητικό σου και μην αναφέρεις καθόλου κάτι σχετικό μ΄αυτόν. 

Πάει αυτό. 
Έπειτα βρες τον πατέρα του γιου σου και συζητήστε μαζί ίσως και οι τρεις το ενδεχόμενο να μείνει στον πατέρα του. Μεγάλωσε τώρα. Πες στον πρώην: Εφόσον είμαι άχρηστη μάνα και συ χρήσιμος πατέρας ανέλαβε εσύ το παιδί, εγώ αρκούμαι να το βλέπω σαββατοκύριακα.
Αν το δεχτούν και οι δυο, τέλεια! Άστον τον πατέρα να αναλάβει το έργο. 
Αν δε δεχτεί ο πατέρας, τότε πες ΚΑΙ ενώπιον του γιου: Ειδού η Ρόδος αγαπητέ, ειδού και το πήδημα. Αν εσύ διστάζεις, τότε βούλωσε το στοματάκι σου και άσε τα λασπόλογα. 
Αν δεχτεί ο πατέρας , αλλά δε δεχτεί ο γιος, τότε βάλε τον να δώσει λόγο στον πατέρα, ότι θα σε σέβεται, ειδάλλως θα τον στείλεις με το ζόρι. 
Το υπόλοιπο σόι δε με νιάζει. Πες τους να το βουλώνουν!
Και πάτα πόδι. 
Αυτές οι φάσεις θέλουν γερά νεύρα

Για να μη γίνει κι άλλο μακροσκελές το κείμενο μου δεν αναφέρω τι κάνω με το γιο μου θα κουραζόσουν να διαβάζεις. Αναγνωρίζω τα λάθη μου κι ευχαριστώ που διευκρινίζεις κι εσύ. Αν δεν είχα παιδεία θα κατηγορούσα κι εγώ συνεχώς τον πατέρα του .Εξηγήθηκα, έφυγα , μίλησα με ειλικρίνεια στο παιδί μου και προσπάθησα να μη φανεί καμία αντιπαλότητα κάτι που δεν έκανε ο πατέρας του. Πάντα σε ένα χωρισμό ευθύνονται και οι δύο, δε βγάζω την ουρά μου απ'εξω. Προσπάθησα να έχω και μια καλη σχέση με τον πρώην σύζυγο για χάρη του παιδιού.

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Konstantinos__73
Μεσα απ την επαγγελματική μου εμπειρία 16 συναπτων ετων ειλικρινά τα εχω δει ολα. Περαιτέρω τα εχω φιλοσοφήσει ολα. Ακουσε με λίγο. Πρωτον, η αλήθεια είναι σχεδον παντα καπου στη μέση. Δευτερον, το παιδι ειναι η πρόφαση να ξεσκισει ο ενας τον αλλον. Η πραγματικη αφορμη ειναι ο πληγωμένος ανθρωπινος εγωισμος για την αποτυχία επιλογής. Τριτον, στο νομο υπάρχει μια εννοια...συμφερον του τεκνου λέγεται..καποιος θα πρέπει να τους πει οτι συμφερον του τέκνου χωρίς προηγουμενως παιδεια του γονιού είναι ανέκδοτο. Κ δυστυχώς παιδεία δεν υπάρχει..αρα ετσι θα συνεχιζετε ο κοσμος.."λαθος απανω στο λάθος..". Στη περίπτωση σου εχω να πω το εξης. "Καμμενο" το μυαλό του πατερα. Δεν εχει καμμία ελπίδα εκτος απ το να βραζει στο ζουμι του μεχρι να εξατμιστεί. Εσυ παλι? Δύσκολο σ αυτη την ηλικία να αποκτησεις παιδεία. Μπορείς ομως να ξεκινήσεις ειλικρινη αυτοκριτική. Κ έτσι να πλησιάσεις το γιο σου. Πραγμα που δεν κανεις στο μακροσκελές κείμενο σου. Ειναι η τελευταία σου ελπιδα. Μπορεις?

 

Στον πατέρα του πηγαίνει όταν θέλει κάτι. Δεν του απαγορεύω να πηγαίνει και τον παροτρύνω κιόλας να πηγαίνει και στους άλλους παππούδες.

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από panagiotismp90

που μενει ο γιος σου τωρα? μενει με σενα στο χωριο? στον φαδερ ποτε παει?

 

 

Το έχω κάνει και αυτό αγαπητή μου. Γιατί δεν πηγαίνει στον πατέρα του; 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από Paralia48

λοιπόν, προς το παρόν και μέχρι το παιδί να τελειώσει το σχολείο αραίωσε τις συναντήσεις με τον αγαπητικό σου και μην αναφέρεις καθόλου κάτι σχετικό μ΄αυτόν. 

Πάει αυτό. 
Έπειτα βρες τον πατέρα του γιου σου και συζητήστε μαζί ίσως και οι τρεις το ενδεχόμενο να μείνει στον πατέρα του. Μεγάλωσε τώρα. Πες στον πρώην: Εφόσον είμαι άχρηστη μάνα και συ χρήσιμος πατέρας ανέλαβε εσύ το παιδί, εγώ αρκούμαι να το βλέπω σαββατοκύριακα.
Αν το δεχτούν και οι δυο, τέλεια! Άστον τον πατέρα να αναλάβει το έργο. 
Αν δε δεχτεί ο πατέρας, τότε πες ΚΑΙ ενώπιον του γιου: Ειδού η Ρόδος αγαπητέ, ειδού και το πήδημα. Αν εσύ διστάζεις, τότε βούλωσε το στοματάκι σου και άσε τα λασπόλογα. 
Αν δεχτεί ο πατέρας , αλλά δε δεχτεί ο γιος, τότε βάλε τον να δώσει λόγο στον πατέρα, ότι θα σε σέβεται, ειδάλλως θα τον στείλεις με το ζόρι. 
Το υπόλοιπο σόι δε με νιάζει. Πες τους να το βουλώνουν!
Και πάτα πόδι. 
Αυτές οι φάσεις θέλουν γερά νεύρα

 

 

Δυστυχως ειναι σε μια ηλικια ο γιος σου οπου υποδειξεις δεν μπορεις να του κανεις.Θελεις δεν θελεις εχει δικη του βουληση κ συνειδητα η ασυνειδητα "θα τον βρει τον δρομο του". Τι να σου κανει κ ο ειδικος οταν γινονται ολα αυτα. Οποτε απλα κανεις υπομονη. Με το να "τραβατε" το παιδι μια εσυ απ την μια,μια ο πρωην σου απ την αλλη δεν καταφερνετε τιποτα. Λαδι στην φωτια πεφτει.Λοιπον η κατασταση θελει κατι δραστικο...Οποτε αλλαξε τελειως ροτα κ συμπεριφορα απεναντι σε ολους. Στους γονεις σου τσιμπουδια για την ζωη σου.Οσα εμαθαν εμαθαν.Φτανουν αυτα.Τα τυπικα θα λες κ οτι δεν τρεχει τιποτα.Ολα σουπερ κ ολα τελεια. Εισαι με εναν ανθρωπο π λες οτι εισαι καλα,μην τον χασεις μεσα σε ολα αυτα.Τον πρωην σου γραφτον εκει που ξερεις στην κυριολεξια.Σε εκδικειται κ τους πλησιαζει ολους με τα χρηματα,ολοι γλυκαινονται αλλα δεν κραταει κ πολυ.Να μην σε νοιαζει για τιποτα γυρω απο αυτον κ τι κανει κ περιορισε κ την επικοινωνια σας μονο κ μονο για το παιδι.Καποια στιγμη εκ των πραγματων θα σταματησει να εχει λεφτα κ να του δινει. Κ λογω καταστασης κ επειδη καποια στιγμη σταματανε να ρεουν αφθονα κι αυτα. Η λυση ειναι η αδιαφορια για εμενα προς ολους. Κ στον γιο σου ακομα. Αστον ελευθερο,κ οποτε θελει εκεινος να ερθει κοντα να ανταποκρινεσαι αλλα με μετρο. Σκληρο,αλλα ετσι θα μαθει. Μεσα του ξερει την αληθεια κ θα ερθει μονος του.Αστον,κανε την επανασταση του. Η σχεση μανας παιδιου ειναι ατρωτη κ συγγνωμη κιολας αλλα κανενας πατερας δεν φτουραει μπροστα της...οτι κ να λενε.Λιγοι ειναι οι πατεραδες που εχουν ουσιαστικο κ πραγματικο ρολο. Φαινεται σε βαθος χρονου σε ολους μας. Ειναι σχεσεις ζωης.Δεν χτιζονται απ την μια στιγμη στην αλλη κ ουτε κρατιουνται με χρηματα. Κανε υπομονη,αλλαξε ροτα κ ολα καλα θα πανε...θα δεις.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Elpi84

Το έχω κάνει και αυτό αγαπητή μου. Γιατί δεν πηγαίνει στον πατέρα του; 

 

 

πήγαινε και άφησε μια μέρα τα πράγματά του στον πατέρα του. Μην του πεις του πατέρα, τι θα φέρεις. Πες του απλά, πρέπει να περάσω να σου αφήσω κάτι πράματα του ...π.χ. Γιώργου. Και φέρε τα σχολικά, μια βαλίτσα ρούχα και το κομπιούτερ του. Όπου είναι το κομπιούτερ , είναι και το σπίτι του. Ασφαλώς όταν έρχεται σε σένα, πρέπει να έχει ορισμένα ρουχα. Λίγα λίγα θα μετακομίσει και τα υπόλοιπα. 

Ξεκίνα και βλέπουμε. Εμείς εδώ είμαστε

ο γυιος σου οτι ηταν να παρει απο θεματα παιδειας τα εχει παρει...εχει ενα ολοκληρωμενο εγω...το προβλημα σε αυτην την ηλικια ειναι να μην παρασυρθει...τα λεφτα κανουν κακο και αλλοιωνουν χαρακτηρα σε εμας τους μεγαλους ποσο μαλιστα σε μια εφηβικη ηλικια...

εαν ημουν εγω στην θεση σου η θα του εβαζα ορια η θα τον εστελνα να μεινει στον πατερα του...ο πατερας ειναι παντα πιο σκληρος με τα παιδια του..γιατι πρεπει να υπερασπιστει το εγω του...στην κλειστη κοινωνια που ζει...και ολα αυτα μονο και μονο αποκλειστικα για το παιδι σου...για να μην παρασυρθει να μην ξεφυγει να μην παρει στραβο δρομο...

εσυ για την προσωπικη σου ζωη κανε οτι θελεις...δικη σου ειναι και μην αφηνεις κανεναν να σου διαταραξει την προσωπικη σου γαληνη και ηρεμια...ειτε λεγεται αυτος γυιος πρωην η γονεις...ο καθενας σπιτακι του ας κανει οτι θελει...

Αγαπητή #1, 

Μη ξεχνάς ότι ο γιος σου παράλληλα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, διανύει το τέλος της εφηβείας του και η συμπεριφορά του κι ο χαρακτήρας του σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται παγιωμένα όπως αυτά ενός ενήλικα.. Οπότε όλα αυτά που σκέφτεσαι είναι δικοί σου φόβοι και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. ... 

Αυτό που οφείλεις να κάνεις είναι να συνεχίσεις να είσαι δίπλα στο παιδί σου όπως ακριβώς είσαι και τώρα,  χωρίς ακρότητες .. Είσαι πολύ τυχερή που έχεις ένα καλό σύντροφο δίπλα σου και μπορεί και σε στηρίζει. Αργότερα, μεγαλώνοντας και όταν πήξει το μυαλό του γιου σου, θα είναι σε θέση να κατανοεί περισσότερα πράγματα και να κρίνει αντικειμενικά όσα του συμβαίνουν σήμερα. Εσύ έλαμψες την αλήθεια στα μάτια του με το να είσαι ειλικρινής και να του θυμίζεις το σωστό και το λάθος !! Σωστή μάνα!! 

Θεωρώ ότι το πιο δυνατό σου χαρτί για να αντιμετωπίσεις όλη αυτή τη κατάσταση, είναι ο τωρινός σου σύντροφος (όσο κι αν αδυνατείς να το συνειδητοποιήσεις αυτή τη στιγμή) και κατά την γνώμη μου θα σου έλεγα: Χτίσε μια πολύ δυνατή σχέση με το σύντροφό σου, γιατί τα παιδιά να θυμάσαι επιστρέφουν εκεί που βρίσκουν ένα όμορφο και σταθερό περιβάλλον με αγάπη και προοπτική και όχι εκεί που νιώθουν ότι τους εκμεταλλεύονται ηθικά για να κερδίσουν πρόσκαιρες μάχες. Εσύ όμως θα έχεις κερδίσει τον πόλεμο.

 Καλή τύχη!!

ελπη84 να σε ρωτησω κατι, σ εχει χτυπησει ο πρωην συζυγος ποτε? και επισης μηπως ειχε γκομενα?

Με κάλυψε σε όλα ο konstantinos 73. Θα προσθέσω όμως και κάποια άλλα. Κατά τη γνώμη μου ούτε εσύ ούτε ο πατέρας του φερθηκατε σωστά. Πρώτα έπρεπε να ξεκαθαρίσεις με τον σύζυγο τα συναισθηματικα σου - σας, όμορφα και ήρεμα. Μετά να συζητήσετε με τον εφηβο γιο σας για το τι θα γίνει και τι θα αλλάξει στη ζωή σας. Και μη μου πεις ότι ο σύζυγος σου δεν ήταν συννενοησιμος - με τον κατάλληλο τρόπο όλα λύνονται, με επιμονή και υπομονή μέχρι να καταλάβει ο άλλος. Ο χωρισμός όταν υπάρχουν παιδιά πρέπει να είναι όσο γίνεται "αθορυβος". Τη σχέση σου έπρεπε να την κρατήσεις μόνο για σένα και να μην το μάθει κάνεις για κάποιο χρονικό διάστημα. Ο γιος σου μάλλον νιώθει ότι οι γονείς του κάνουν τη ζωή τους και τον έχουν αφήσει στην απ' έξω. Ή θα μένει μαζί σου ή με τον πατέρα του, γιατί με παππούδες ? Μετανάστες φυγατε σε άλλη χώρα ? Η βιασύνη σου να ζήσεις τον έρωτα σου με κάποιον άλλο άντρα έχει επιβαρύνει την ήδη άσχημη κατάσταση. Μπορείτε έστω και τώρα να το αλλάξετε όλο αυτό ?