Άλλη μια τραγωδία

Άλλη μια τραγωδία

Μία ώρα πρίν έχω περάσει απο το συγκεκριμένο σημείο.
Τουλάχιστον 5 φορές το μήνα περνάω μέσα από τα Τέμπη.
Εδώ και 40 χρόνια ο δρόμος αυτός δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό.
Και ποιος ξέρει πότε κατασκευάσθηκε !!!
Όταν κατασκευάστηκε όμως τότε, από εκεί περνούσαν 20 αυτοκίνητα την ημέρα.
Σήμερα τα Τέμπη τα διασχίζουν 20.000 αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία και νταλίκες πάσης φύσεως διαστάσεων, το δε 50% των ατυχημάτων μέσα στα Τέμπη οφείλεται σε νταλίκες τα τελευταία 16 χρόνια.

Και είμαστε πάλι εδώ να θρηνήσουμε τα παιδιά μας. Σε ένα ''εθνικό δρόμο'' όπως τον αποκαλούν οι αρμόδιοι.
Σε ένα δρόμο (Τέμπη) που δεν υπάρχει μέρα χωρίς ατύχημα.
Σε ένα δρόμο που περνά όλη η ''Ελλάδα''.

Είμαι εξοργισμένος....όλοι μας είμαστε....
Είμαι ναι.....

Γιατί η αστυνομία στα διόδια Τεμπών και Κατερίνης κάνει έλεγχο για ζώνες και πληρωμή τελών κυκλοφορίας !!!
Γιατί δίνουν εκατομμύρια για την αγορά radar για έλεγχο της ταχύτητας, καθούμενοι στα περιπολικά τους σημαδεύοντας με το radar !!!
Γιατί δεν υπάρχει έστω ένα περιπολικό έν κινήσει για να ελέγχει αυτό το περίφημο ''εθνικό δίκτυο''.
Γιατί εδώ και 7 χρόνια κατασκευάζουν τον νέο εθνικό δρόμο και μάλλον τα εγγόνια μου θα τον διασχίσουν κάποτε.
Γιατί ποτέ δεν είδα έλεγχο νταλίκας από την αστυνομία.
Ούτε έλεγχο ταχύτητας όταν ένα ''τρένο'' πάνω από 12μ τρέχει με 120Κμ στο δρόμο.
Γιατί ποτέ δεν είδα κάποιον αρμόδιο να σταματήσει στα κέντρα του Δίον στη Κατερίνη και των Τεμπών, για να διαπιστώσουν πόσοι οδηγοί είναι τύφλα στο μεθύσι (ειδικά τις βραδυνές ώρες). Οδηγοί που λίγο μετά ανεβαίνουν στις νταλίκες και σκορπούν στον θάνατο.
Οδηγοί που είναι ''φτιαγμένοι'' σαν αυτόν που προξένησε το ατύχημα πρίν λίγο καιρό στον Αλιάκμονα. Με ένα όχημα που χαρακτηρίστηκε από τη αρμόδια επιτροπή διερεύνησης ως κινητό φέρετρο λόγω σημαντικών παραλείψεων στο φορτηγό.

Kαι επιτέλους, 24ώρες μετά βγαίνει στον ΑΝΤ1 ο βουλευτής του Πασοκ Κος Πάγκαλος για να επιεβεβαιώσει την ελλειπή αστυνόμευση και την κρασοκατάνυξη των ''νταλικιέρηδων'' σε κάθε κεντράκι της Εθνικής οδού και που ο ίδιος διαπίστωσε σε περιοδεία του στη Θεσσαλία.

Και ξαφνικά θα δούμε από σήμερα εξονυχιστικούς ελέγχους σε φορτηγά και λεωφορεία. Για να δείξουμε με τόσο υποκριτικό τρόπο ότι κάνουμε τη δουλειά μας σας κράτος.

Αμέτρητα άλλα περιστατικά τόσο από μένα όσο και από εσάς. Το δι ταύτα όμως μετρά......Και αυτό είναι τα διαμελισμένα κορμιά 15χρονων παιδιών που τους θέρισε η αδιαφορία ενός οδηγού ο οποίος υπερφόρτωσε το φορτηγό του και δεν έλαβε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας πρόσδεσης του φορτίου του. Ναι, ήμουνα εκεί και είδα ένα φορτίο, που μόνο τρένο θα μπορούσε να μεταφέρει. Πήγα στο Γενικό νοσοκομείο Λάρισας και είδα ακέφαλα παιδάκια που τους πήρε τη ζωή η αδιαφορία κάποιων εγκληματιών. Kαι ο οδηγός της νταλίκας Δ.Τ νοσηλεύεται φρουρούμενος στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας και δήλωσε ότι "έχασε τον έλεγχο του οχήματος" !!!!! (έτσι απλά)

Δεν θέλω να φανεί ότι τα έχω με τους οδηγούς φορτηγών και ούτε έχω καμία πρόθεση να πολιτικοποιήσω το θέμα.
Είναι όμως τυχαίο που το τελευταίο διάστημα ''εμπλέκονται'' συνέχεια σε τραγωδίες, λεωφορεία και νταλίκες ?

Δυστυχώς ζούμε στην Ελλάδα..τη χώρα του ωχαδερφισμού και της μίζας και είτε το θέλουμε είτε όχι η πραγματικότητα είναι αυτή. Αραγε ποιός έχει τα κότσια να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα για παραδειγματισμό τον κάθε υπεύθυνο αυτής της τραγωδίας ? Μάλλον κανένας, ενώ εμείς θα συνεχίζουμε να παίζουμε ''ρώσικη ρουλέτα'' κάθε μέρα στο πολυδιαφησμένο σαθρό εθνικό μας δίκτυο.

Και σε 1 μήνα θα έχει ξεχαστεί το περιστατικό όπως αυτό του Αλιάκμονα και τόσα άλλα. Και όλα θα τα ''κουκουλώσουν'' όπως γίνεται πάντα σε αυτή τη χώρα ενώ η ζωή θα συνεχίζεται μέχρι την επόμενη τραγωδία.

Θα κλείσω θυμίζοντας την ατάκα του αείμνηστου ηθοποιού Ηλιόπουλου σε μια ταινία του
''εδώ είναι κράτος κύριοι''.

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros
Δυστυχώς ζούμε στην Ελλάδα..τη χώρα του ωχαδερφισμού και της μίζας και είτε το θέλουμε είτε όχι η πραγματικότητα είναι αυτή.

Πραγματικά....τι να πεί κανείς !!
Όμως φίλε επειδή καμμία πραγματικότητα δεν φτιάχτηκε από μόνη της,τότε φαίνεται πως μάλλον το θέλουμε !!
Ή τουλάχιστον η αναλγησία μας έχει φτάσει στα όρια της εγκληματικότητας.
Στοιχειώδης συνείδηση θα ήταν ικανή να μας βγάλει ΤΩΡΑ στους δρόμους και να ουρλιάζουμε !!
Ας κάνουμε επιτέλους όλοι αυτό που μπορούμε...!!

Δυστυχώς οτι και να κάνουμε πάντα θα γίνονται ατυχήματα και πάντα θα χάνονται άδικα ζωές.
Οπως είπε και ο κουρσάρος σε ένα μήνα αυτή η τραγωδία θα έχει ξεχαστεί.
Αλίμονο στους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους και αλίμονο στα παιδάκια που έζησαν και δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Τραγικό....

το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είδα τις σκέψεις μου και τα ερωτήματά μου τυπωμένα από τον koyrsaro...

Ολη η ελλαδα νιωθει την ιδια αγαναχτηση

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΙΩΘΕΙ
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΑΝΑΧΤΗΣΗ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΜΑΤΑ:τυπωμένα από τον koyrsaro...
ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ 2 ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ 2 ΚΗΔΕΙΕΣ...!
ΝΙΩΘΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ,
ΞΑΝΑ ΝΟΠΟ...
ΣΚΕΦΤΟΜΕΝΗ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓ. ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ...
ΑΧ! ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΣΟ ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ
& ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ? ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ??

Θρηνοσ

ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.ΠΟΣΟ ΟΜΩς ΑΒΑΣΤΑΧΤΟς ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΝΕ ΤΑ ΜΟΝΑΚΡΙΒΑ ΑΓΓΕΛΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥΣ? ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΔΟΥΝΕ ΤΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΜΠΕΡΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΦΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ?ΚΑΙ ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ? Ο ΘΕΟΣ Η ΚΑΚΙΑ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ 21 ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ Η Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΝΤΑΛΙΚΑΣ?ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΑΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ 21 ΑΘΩΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ ΙΣΩΣ ΠΛΑΣΜΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΟΣΟ ΠΡΟΩΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΚΑΙ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ.ΟΜΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ...

Θλίψη και οργή απο όλους μας! Όσες μέρες κι αν περάσουν. Και ενώ όλοι δηλώνουν την λύπη τους για το συμβάν ο πόλεμος της ασφάλτου συνεχίζεται! Δυστυχώς περνάω πολλές ώρες στους δρόμους, επαρχιακούς και εθνικούς, και παντού η ίδια κατάσταση! Είτε πρόκειται για επαγγελματίες είτε για ερασιτέχνες οδηγούς! Απο τους επαγγελματίες όμως απαιτώ μεγαλύτερη αίσθηση ευθύνης! Δεν οδηγούν πατίνια! Οδηγούν τέρατα! Τα οποία για να σταματήσουν με τα χιλιόμετρα που τρέχουν θέλουν μέτρα ολόκληρα! Τα οποία όπου πέσουν θα το λιώσουν!
Οι ανεγκέφαλοι υπάρχουν παντού! Έχουν μετατρέψει τους δρόμους σε πίστες ράλι!
Βγαίνουμε στον δρόμο και αναρωτιώμαστε αν καταφέρουμε να επιστρέψουμε το βράδυ στο σπίτι μας!
Φταίνε οι δρόμοι μας, ναι! Σε μεγάλο βαθμό! Όμως ακόμη κι εκεί που βλέπουμε οτι δεν "μας παίρνει" θέλουμε να επιδείξουμε το αυτοκίνητο μας και τις "ικανότητες" μας στο τιμόνι!
Ας ελπίσουμε οτι θα βάλουμε μυαλό.....

To παρακάτω κείμενο το έχει γράψει η Κα Θεανώ. Θεώρησα σκόπιμο να σας το παραθέσω (σοκαρισμένος) γιατί και εγώ δεν μπορώ να σε ξεχάσω και δεν πρέπει να ξεχάσω....όλοι μας δεν πρέπει να ξεχάσουμε !!!

<< Όχι ! Δεν ήταν αέρας που πέρασε!
Τα παιδιά που έφυγαν μια Κυριακή στα Τέμπη...

Την Κυριακή στα Τέμπη η καρδιά όλης της Ελλάδας ράγισε. Ενώσαμε την σκέψη μας, ενώσαμε την θλίψη και τον πόνο μας για τα παιδιά που χάθηκαν, για τα παιδιά και τους ενήλικες που χαροπαλεύουν, για εκείνα που με πληγωμένα κορμάκια, με λαβωμένες ψυχούλες επέζησαν, για τους γονιούς, τα αδέλφια, τους παππούδες ......

Την επόμενη μέρα ήρθαν και οι άλλοι απολογισμοί, των αιτίων και των υπαιτίων. Έπειτα, συνεχίσαμε τη ζωή μας, προσπαθώντας να ξεχάσουμε, με όποιο τρόπο είναι μπορετό για καθένα.

Με τη σκέψη σε αυτούς που έμειναν πίσω και βιώνουν το Γολγοθά τους... Με τις συμπεριφορές ντροπής να βαραίνουν και μένα και το «σινάφι» μου, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο, πιο επώδυνο το χάραγμα αυτών των γραμμών. Με τον θρήνο για καθένα από τα παιδιά που έσβησαν, να διώχνει το χαμόγελο από τα χείλη μου... Αρνιέμαι να ξεχάσω!

….Αρνιέμαι να αποδεχθώ!
Όχι! Δεν ήταν «γραφτό» να θυσιαστούν αγγελούδια στα Τέμπη! Ούτε στον Αλιάκμονα, λίγες βδομάδες πριν ούτε σήμερα, αύριο, μεθαύριο και ποιος ξέρει σε ποια χιλιομετρική γωνιά.

Όχι! Δεν «έκλεισε» το δράμα, με τα πλάνα της επόμενης επικαιρότητας να γεμίζουν τις οθόνες μας (όπως δεν έκλεισε και το δράμα των παιδιών του Ιράκ, κι ας μη βρίσκουν πλέον θέση στις τηλεοπτικές «ειδήσεις»).

Όχι! Δεν τελειώσαμε καταλογίζοντας ευθύνες, εξαγγέλλοντας μέτρα, επιστρέφοντας στο σπίτι μας. Δεν αρκεί να οπλιζόμαστε με θάρρος επειδή «και τι θα κάνουμε; δεν θα ξαναβγούμε στο δρόμο;»
Ο «παράγων άνθρωπος» που επικαλούνται οι αρμόδιοι, τα λογής συμφέροντα, η ανεπάρκεια, η ασυνεννοησία των αρμοδίων υπηρεσιών, η έλλειψη πόρων, που καταγγέλλουν ειδικοί και πολίτες, πολλές αιτίες, όντως, συνεργούν στο διαρκές αυτό έγκλημα.

Όμως! Τα παιδιά από το γυμνάσιο του Μακροχωρίου Ημαθίας, τα παιδιά που θρηνούμε, ήταν μία ακόμη σπονδή σε μια «κατ΄ εξακολούθηση, κατά συρροή, εκ προθέσεως και εκ προμελέτης» φρικτή θυσία. Είναι θύματα ενός επαναλαμβανόμενου στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον εγκλήματος. Συλλογικού και ατομικού.

Μιας πολιτείας, που ανέχεται να την παραλύει το προσωπικό, στενό και κοντόφθαλμο συμφέρον, με τους «αρμόδιους» στρογγυλοκαθισμένους στους θώκους τους, ανερυθρίαστα. Είναι έγκλημα και ευθύνη μιας κοινωνίας, που στον σκεπασμένο από το πένθος καθρέφτη κάθε χαροκαμένης οικογένειας δεν μπορεί να δει το πρόσωπό της Με υποψήφια θύματα, όλους μας. Με υποψήφιους θύτες, όλους μας.
Με τα αέρινα πρόσωπα όμορφων αγοριών και κοριτσιών, ολοζώντανα για πάντα στα μάτια της ψυχής μου....Αρνούμαι!

Αρνούμαι, η χαρά μιας σχολικής εκδρομής, ένα ταξίδι, να πνίγεται στο αίμα...

Αρνούμαι, αφού οι αιτίες και οι δράστες λίγο ως πολύ καταγγελθούν σε κάθε δυστύχημα, να μένουμε μόνοι να σηκώσουμε τον σταυρό μας, τα τραύματα, την απώλεια, τα δικαστήρια, τον πόνο.....

Δεν μπορώ να αποδεχθώ το ότι δεν αντιδρούμε συλλογικά, δεν μπαίνει όπως τόσα και τόσα άλλα στην «ημερήσια διάταξη αγώνα» των κοινωνικών και πολιτικών ομάδων, δεν γίνονται πορείες γι αυτό, ιδιωτεύουμε.
Διότι μάθαμε και με την σειρά μας γαλουχούμε τα παιδιά μας- ένα συλλογικό πρόβλημα να το εκλαμβάνουμε ως ατομικό. Να δεχόμαστε σιωπηλά αν δεν υπερασπιζόμαστε- την απόλυτη κυριαρχία του αυτοκινήτου, του όλο και μεγαλύτερου «στόλου», των ταχύτερων και πυκνότερων δρόμων, των διαρκώς αυξανόμενων μεταφορών και μετακινήσεων στην παγκοσμιοποιημένη ζωή μας. Μάθαμε να ανάγουμε το αυτοκίνητο σε υπέρτατο αγαθό. Να μη διεκδικούμε τον παραμερισμό του με την ενίσχυση και βελτίωση των μαζικών μέσων μεταφοράς, φιλικών προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον του.

Αρνούμαι να το δεχτώ!
Το χρωστώ στο παιδί μου που άγγιξε και το ένοιωσα- το παγωμένο χάδι του θανάτου, εκεί σε μια στροφή στα Κύθηρα, πριν εφτά χρόνια .Και στη νεαρή, ατζαμή οδηγό που έβαλε τις λαμαρίνες της πάνω από τη ζωή του. Το χρωστώ και στο άλλο μου παιδί που όπως κι εγώ, κάποτε τρελαίνεται για το τιμόνι. Στα νοερά ταξίδια των λεωφορείων της αγωνίας μου, μαζί του, στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στη σχολή του.

Το χρωστώ στη φίλη μου την Μαρία και την εικοσάχρονη αδικοχαμένη κορούλα της, πριν δέκα χρόνια, κάπου εκεί έξω από τη Ινδό, σε ένα δυστύχημα με δύο παιδιά νεκρά και δύο βαριά τραυματισμένα. Και στο δεκαεφτάχρονο οδηγό που τα σκότωσε με το φορτηγό του πατέρα του, παραβιάζοντας το «Στοπ» (ένα «στοπ» που μετά «χάθηκε» κι έτσι δεν καταδικάστηκε). Στο βουβό σπαραγμό της μάνας: «Δεν ήταν αέρας που έφυγε η ΄Ερση μου....»

Το χρωστάμε στους αγγέλους που θα συναντάμε στα Τέμπη και τους Αλιάκμονες των ταξιδιών, τα οποία δεν θα σταματήσουμε να κάνουμε....

Όχι! Δεν ήταν αέρας που πέρασε .....Δεν μπορώ να ξεχάσω! Αρνούμαι να το δεχτώ!>>

Μία Κυριακή στα Τέμπη η καρδιά μας ράγισε ...
"Γιατί τις μανάδες .... πρέπει να τις θάβουν τα παιδιά τους .... " (στα γεράματα...)

Ένας πραγματικός πόλεμος γίνεται στην Ελλάδα και ίσως να μην υπερβάλλουμε αφού τα θύματα στην άσφαλτο είναι πάρα πολλά. Το πλέον απογοητευτικό είναι ότι έχουμε τη θλιβερή πρωτιά σε οδικά ατυχήματα σε όλη την Ευρώπη και ακόμα χειρότερα ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν σημαντικά ποσοστά μείωσης ατυχημάτων με την πάροδο των ετών στην Ελλάδα αυξάνει το ποσοστό και μάλιστα υπερβολικά.

Ατυχήματα καθημερινά με νεκρούς και τραυματίες έγιναν συνήθεια σε όλους μας και χρειαζόμασταν ένα μεγάλο σοκ όπως το ατύχημα στα Τέμπη με τους μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθείας για να ταρακουνηθούμε όλοι μας αν και το σημαντικό είναι να ακούσουν τα προβλήματα οι υπεύθυνοι.

Οι αιτίες του φαινομένου είναι αρκετές και δυστυχώς ευθύνη έχουμε όλοι μας στην περίπτωση αυτή και όχι μόνο οι υπεύθυνοι που χαρακτηρίζονται από αναλγησία και έλλειψη σχεδιασμού ή πρωτοβουλιών.

Κακοί δρόμοι, άσχημες καιρικές συνθήκες, ελλιπής οδική συμπεριφορά, έλλειψη αστυνόμευσης, απουσία εκπαίδευσης και τόσες άλλες αιτίες χαρακτηρίζουν μία πραγματικά απίστευτη κατάσταση με θύματα εμάς τους ίδιους τους πολίτες που αν τη γλιτώσουμε απλά μακαρίζουμε την τύχη μας! Το βασικότερο αίτιο πάντως είναι η κρατική αναλγησία κυρίως μετά από ένα σοβαρό γεγονός αφού θα μπορούσε έστω και μία τέτοια μεγάλη καταστροφή να προκαλέσει την αρχή για τη λήψη αποφάσεων και μέτρων.

Η αρχή αυτή πρέπει να γίνει με την εκπαίδευση από μικρή ηλικία για τους κανόνες και τις υποχρεώσεις στην οδική συμπεριφορά οδηγών ακόμα και πεζών αφού στην Ελλάδα κυριαρχεί ο τσαμπουκάς και η δύναμη του ισχυρότερου στους δρόμους ενώ τα σήματα και οι απαγορεύσεις αποτελούν πρόκληση για καταπάτηση.
Ακολουθεί η δική μας συμπεριφορά με πρωτιά στην απουσία συνείδησης για την προστασία μας αλλά και των υπολοίπων. Δε φοράμε ζώνες ασφαλείας (που αποδεδειγμένα σώζουν ζωές), δε προσέχουμε στο δρόμο ή ακόμα και την κατάσταση μας ( αλκοόλ, κούραση, κτλ) ή την κατάσταση του οχήματος μας (πόσοι ελέγχουμε ή ξέρουμε να ελέγχουμε λάστιχα, λάδια, κτλ. Βεβαίως όσο και απόλυτοι να είμαστε υπάρχει ο εξωτερικός παράγοντας που μπορεί να είναι ο άλλος οδηγός, η κατάσταση του οδοστρώματος (άλλη πονεμένη ιστορία με όλους αυτούς τους περίεργους ανάδοχους και εργολάβους και το γνωστό ράβε - ξήλωνε στην Ελλάδα) ακόμα και ο καιρός. Όμως και αυτά όλα αντιμετωπίζονται αν όχι 100% σε μεγάλο ποσοστό με τη δική μας ιδιοσυγκρασία, γνώση και ευθύνη.

Τέλος αφήνουμε όλους τους κρατικοδίαιτους εμπλεκόμενους στο σύστημα που αποτελούν τη Λερναία Ύδρα μίας ανοικτής πληγής που κατατρώγει χρήματα, χρόνο και κυρίως ανθρώπινες ζωές χωρίς να υπολογίζουν ότι είναι κέρδος ακόμα και για την οικονομία μας να μην έχουμε νεκρούς και τραυματίες. Η πικρή γεύση μένει και πάλι μαζί της ένα τεράστιο γιατί χάνονται ζωές μας κάνει να αναρωτιόμαστε πολλά.

Αναρρωτιέμαι μετά από τόσο καιρό αν κάτι άλλαξε...
Θανατηφόρα ατυχήματα γίνονταν και γίνονται κάθε μέρα στη χώρα μας. Στο συγκεκριμένο τα θύματα ήταν πολλά και ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας και κάπως ταρακουνήθηκε το κράτος, αλλά και εμείς οι οδηγοί. Υποθέτω όλοι μας γίναμε για λίγες μέρες προσεκτικότεροι με την ταχύτητα και τις προσπεράσεις, φορούσαμε ζώνη ασφαλείας, δεν οδηγούσαμε έχοντας καταναλώσει αλκοόλ,..Για λίγες μέρες μόνο...

Τα τροχαία - ακόμα και τα θανατηφόρα - συνέχισαν να πιάνουν μικρότερο χώρο στις εφημερίδες από την κάθε μπούρδα του κάθε πολιτικού. Στα δελτία ειδήσεων δε χωράνε ανάμεσα στα νέα των κάθε λογής "σταρ"...

Προχθές παρακολουθούσα εκπομπή με θέμα ακριβώς αυτό. Ένας συγκοινωνιολόγος, πρώην υπάλληλος του ΥΠΕΧΩΔΕ, παραδέχτηκε ότι ακόμα κι αν υπάρχει η τέλεια μελέτη, είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν την υλοποίησή της από τον εργολάβο. Ο εργολάβος τους πηγαίνει ο ίδιος με όχημά του στο έργο και φυσικά τους δείχνει ό,τι θέλει αυτός.
Στα Τέμπη θα μπορούσε να έχει σχεδιαστεί τούνελ,όπως σε άλλα κράτη. Πώς όμως θα σταματούν οι οδηγοί και οι τουρίστες στην Αγ. Παρασκευή ( = χρυσωρυχείο ) να αφήνουν τον οβολό τους??
Άντε να πούμε ότι από το κράτος δεν περιμένουμε τίποτα...

Είναι ατομική μας ευθύνη να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες για σοβαρά ατυχήματα. Μπορεί να θεωρούμε τους εαυτούς μας καλούς οδηγούς ή και ...ραλίστες ακόμα, αλλά όταν πιάνουμε το τιμόνι καλύτερα να είμαστε απλά σωστοί πολίτες και να ακολουθούμε τις διατάξεις του ΚΟΚ. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση εδώ μπορεί να αποβεί μοιραία για εμάς και τους άλλους. Τα εκατομμύρια που δίνουμε για το ασφαλέστερο αυτοκίνητο δεν εξασφαλίζουν τη ζωή ή τη σωματική μας ακεραιότητα, αν δεν είμαστε και συνετοί οδηγοί. (ειπωθηκε μάλιστα ότι τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα - 17 νεκροί στους 100 - σημειώθηκαν με αυτοκίνητα γνωστής πανάκριβης μάρκας, ενώ τα λιγότερα - 4,4 νεκροί στους 100 - σε δύο πάμφθηνες μικρού κυβισμού)

Οι μοτοσυκλετιστές έχουν διαφορετική νοοτροπία, απ'ό,τι έχω παρατηρήσει στον κύκλο μου,προσέχουν και έχουν οι περισσότεροι καλή οδηγική συμπεριφορά. Ίσως επειδή κινδυνεύουν πιο άμεσα?? Δεν ξέρω. Αν και οι πανελλήνιές τους μάλλον τους δυσφημίζουν... και λυπάμαι που το λέω...

Για να μην ξεχνάμε λοιπόν...

Φίλε Κουρσάρε όλοι είμαστε μαζί σου.
Κι εγώ προσπαθώ με άρθρα μου στα συνδικαλιστικά περιοδικά της αστυνομίας, να αφυπνίσω τους υπευθύνους....
Λυπάμε που θα στο πω έτσι στεγνά....το χρήμα κουμαντάρει τα μυαλά όλων των εξουσιών του κόσμου.
Οι μηχανικοί και οι εργολάβοι δεν είναι οι πραγματικοί ένοχοι..θα έλεγα ούτε και οι πολιτικοί...Ένοχοι είμαστε όλοι μας, εμείς οι πολίτες που τους δίνουμε το δικαίωμα να κυβερνούν τη ζωή και το θάνατό μας....
Αν δεν επαναστατήσουμε, δε βλέπω να αλλάζει τίποτα. Θα συνεχίσουν αυτοί να τρώνε τον ιδρώτα μας και να μαζέυουν στατιστικές και μεις να σκοτωνόμαστε στο άθλιο οδικό δύκτιο.
Θα συνεχίσουν να ζητούν απο τους τροχονόμους, παραβάσεις για ζώνες και κράνη...και οι τρελοί να πέφτουν επάνω μας έτσι απλά..χωρίς κανέναν να τους σταματήσει. Θα συνεχίσουν να δίνουν τις άδειες οδήγησης με χρηματισμό, θα συνεχίσουν να κατασπαταλούν τις αστυνομικές δυνάμεις για τα συμφέροντα των βαρδινογιάννηδων και κοκκάλιδων με τα λεφτά τα δικά μας. Θα συνεχίσουν ...όσπου να καταλάβουν όλοι ότι δε πρέπει να δώσουν ψήφο σε κανέναν, μήπως επιτέλους εφαρμοστούν οι νόμοι για όλους. Γιατί φίλε μου ο νόμος υπάρχει, αλλά μοιάζει με τον ιστό της αράχνης, όπως λέει ένας φίλος συνάδερφος, που πέφτουν σε αυτόν και πιάνονται μικρά κουνουπάκια και μυγούλες, ενώ οι μεγάλες σφήκες και τα τεράστια έντομα τον τρυπούν όποτε θέλουν και του ξεφέυγουν...αυτή είναι η αλήθεια. Μακάρι να αλλάξουν τα μυαλά των πολιτών αυτής της χώρας κάποτε..μακάρι.

Για να μην ξεχνάμε...

Το τραγικό δυστύχημα εκείνης της Κυριακής, το οποίο οδήγησε στην απώλεια δυο δεκάδων νέων ανθρώπων, μας φέρνει για ακόμα μια φορά τα τελευταία χρόνια, ενώπιον καταστάσεων που όλοι απευχόμαστε. Ο πόνος είναι βαρύς για συγγενείς και φίλους...

Πρόκειται για το πιο ανησυχητικό στοιχείο της εθνικής μας κουλτούρας. Όσο αυταπάρνηση και ηρωισμό επιδεικνύουμε όταν μια κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη, τόση σύνεση και πρόνοια μας λείπει τον καιρό πριν την εκδήλωσή της. Το δυστύχημα εκείνο, όσο και αυτό του Αλιάκμονα ή τα όσα άλλα λαμβάνουν χώρα στις εθνικές οδούς δίχως να λαμβάνουν τόση δημοσιότητα ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Το ίδιο δε συμβαίνει και για άλλα δυστυχήματα όπως εργατικά ατυχήματα, ναυάγια και καταρρεύσεις, οι οποίες ενίοτε κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Για όλα αυτά, ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο είναι η ανθρώπινη ανευθυνότητα. Είναι η αντιμετώπιση των πάντων με περισσή προχειρότητα αγνοώντας προφανείς κανόνες ασφαλείας και αποφεύγοντας την ελάχιστη δαπάνη σκέψης, χρόνου και ενέργειας προκειμένου να αποφευχθούν οι προβλέψιμοι κίνδυνοι.

Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα πάντα ως έθνος έχει δυστυχώς ποτίσει τόσο βαθιά όλες τις δραστηριότητες, ώστε δείγματά της να εμφανίζονται τόσο ευρέως, που να μην τα προσέχουμε πλέον. Από τις κακοτεχνίες στους δρόμους μέχρι την παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε., από τις πρόχειρες φορτώσεις μέχρι τον απερίσκεπτο τρόπο οδήγησης, από την απερίσκεπτη ρύπανση μέχρι την κακή μας συμπεριφορά.... από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει με την καθημερινή μας εικόνα ως λαού.

Αυτή τη ανευθυνότητα, η οποία έχει πλέον γίνει εθνικό σπορ, είναι ακριβώς η γενεσιουργός αιτία όλων των δεινών μας. Είναι αυτή που γεμίζει τη ζωή μας με μιζέρια κάθε μέρα, είναι αυτή που μας κάνει να παραπονούμαστε για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που λαμβάνουμε, είναι αυτή μας κάνει να μην εμπιστευόμαστε τίποτε, είναι αυτή που μας κάνει να οκνηρούς και ωχαδελφιστές, είναι κι αυτή που σκότωσε εκείνα τα παιδιά στα Τέμπη.

Η χώρα μας χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε μια επανάσταση επαναδιατύπωσης της έννοιας της υπευθυνότητας, της αξιοπρέπειας, της κουλτούρας σε τελική ανάλυση. Η νοοτροπία του να κάνω ότι μου έρχεται όσο δε με βλέπουν, είναι μια γκιαούρικη νοοτροπία που μας πνίγει. Χρειαζόμαστε μια εθνική επανάσταση, μέσω της οποίας να ξαναθυμηθούμε ότι πατριωτισμός σε περίοδο ειρήνης, είναι πρώτα από όλα να κάνουμε τη δουλειά μας σωστά και υπεύθυνα, να πληρώνουμε τους φόρους που μας αναλογούν, να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας, να μην ευτελίζουμε εμάς, τους γύρω μας, τη χώρα μας και την ιστορία μας. Αν έχουμε αυτό τα απλά και αυτονόητα, τότε έχει νόημα να μιλάμε και για ηρωισμούς και αυτοθυσίες σε περιόδους κρίσης. Ειδάλλως, τα Τέμπη θα είναι μια ακόμα κακιά στιγμή, που θα κρύβει με τραγικό τρόπο τη γύμνια μας. Ένα ακόμα δυστύχημα πριν το επόμενο. Ένα ακόμα δυστύχημα στο πλαίσιο ενός διαρκούς δυστυχήματος δίχως τέλος.

Συνοψιζωτας, και διορθωνοντας...!!!

Αγαπητοι φιλοι και συνταξιδιωτες μου,στο σοβαροττατο θεμα που εθεσε ο ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ, εγω θα κανω τον συνηγορο του διαβολου, δινοντας μια διαφορετικη διασταση στο ολο θεμα!
Διαβασα τις τοποθετησεις σας, και αλλου συμφωνω, αλλου διαφωνω!
Ας ξεκινησω λοιπον!
Ζουμε σε μια χωρα, που δυστυχως, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΔΗΓΟΥΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ!
Εχουμε "ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ" αυτοκινητων!
Στην "ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ", βαθμολογουμαστε λειαν επιεικως με "ΜΗΔΕΝ"!
Μιλησατε για τις νταλικες,και τα οποια, και οσα παραλογα κανουν πολλοι οδηγοι τους!
Συμφωνω σε ΟΛΑ αυτα, ομως....
Οι οδηγοι των ΙΧ, μηπως κανουν λιγοτερα;
Ποσοι "εκολλαπτομενοι δολοφονοι", κυκλοφορουν καθημερινα στους δρομους, και μαλιστα μεσα σε κατοικημενες περιοχες;
Ποσοι "ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ" τα διπλωματα τους;
Ποσοι και ποσες με τα κουρσακια τους χωρις καμια εμπειρια στο τιμονι και στις "δυσκολες καταστασεις του" επιδιδονται σε ενα ειδος "επιδειξεων - δεξιοτεχνιας", κανοντας "σφηνες" αναμεσα σε αλλα αυτοκινητα, και πετωντας εξω απο τον δρομο ανυποπτους οδηγους;
Το προβλημα λοιπον ειναι ΜΟΝΟ οι νταλικες;
Η μηπως ειναι οτι ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΔΗΓΟΙ;
Θα μπορουσα να γραψω τομους ολοκληρους πανω στο θεμα σου φιλε ΚΟΥΡΣΑΡΕ, αλλα καλυτερα να το σταματησω εδω, γιατι τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα, το 65% των οδηγων αυτη τη στιγμη δεν θα επρεπε να εχουν ΠΑΡΕΙ διπλωμα!
Την αγαπη μου σε ολους!

Όσοι έχασαν δικό τους άνθρωπο σε παρόμοια περίπτωση πονούν διπλά. Όχι μόνο γιατί θυμούνται τους δικούς τους ανθρώπους που έφυγαν χωρίς κανένα λόγο, αλλά γιατί βλέπουν ότι δεν άλλαξε τίποτα. Μακάρι τα παιδιά μας να μάθουν από τα λάθη μας.

Στην Μαρία, την Αφροδίτη, την Φιλιώ, το Νίκο, τον Λουκά και σε όσους χάθηκαν για να μάθουμε εμείς τι σημαίνει ΖΩΗ

Για να μην ξεχνάμε...

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros
Το τραγικό δυστύχημα εκείνης της Κυριακής, το οποίο οδήγησε στην απώλεια δυο δεκάδων νέων ανθρώπων, μας φέρνει για ακόμα μια φορά τα τελευταία χρόνια, ενώπιον καταστάσεων που όλοι απευχόμαστε. Ο πόνος είναι βαρύς για συγγενείς και φίλους...

Xθές έκλεισε ένας χρόνος απο την τραγική απώλεια των 21 παιδιών. Το μνημείο που στήθηκε απο τους γονείς για να τα θυμίζει, έγραφε ότι θεωρείτε υπεύθυνο το κράτος για την τραγική απώλεια των παιδιών τους τα οποία έπεσαν στον βωμό του κέρδους. Μια ευχή απο μένα, όχι άλλα θύματα πιά και να βάλουν μυαλό άπαντες οι υπεύθυνοι.

Παράθεση:
Originally posted by koyrsaros

Xθές έκλεισε ένας χρόνος απο την τραγική απώλεια των 21 παιδιών. Το μνημείο που στήθηκε απο τους γονείς για να τα θυμίζει, έγραφε ότι θεωρείτε υπεύθυνο το κράτος για την τραγική απώλεια των παιδιών τους τα οποία έπεσαν στον βωμό του κέρδους. Μια ευχή απο μένα, όχι άλλα θύματα πιά και να βάλουν μυαλό άπαντες οι υπεύθυνοι.

Οσα χρόνια και να περάσουν, οι τραγωδίες όπως η σημερινή στα Καμένα Βούρλα θα επαναλαμβάνονται όσο οι στιγνοί εγκληματίες φονιάδες οδηγοί κυκλοφορούν ακόμα.

Για την ιστορία ο οδηγός της νταλίκας των Τεμπών τελεί υπό αναστολή ενώ η εκδίκαση των λοιπών υπαιτίων εκκρεμεί. Ατιμώρητοι βέβαια είναι ακόμα οι φονιάδες του ''Σάμινα'' , της ''Ρικομέξ'', του ''Δύστος'' του ''Αλιάκμονα'' και τόσοι άλλοι εγκληματίες που σκοτώνουν τα παιδιά και το Εθνος μας. Ελεος πια.......

Στοιχειώδης συνείδηση θα ήταν ικανή να μας βγάλει ΤΩΡΑ στους δρόμους και να ουρλιάζουμε !!
------------------------------------------------------
........σε ένα μήνα τα ίδια θα γράφουμε........αν δεν είμαστε ανάμεσα σε όσους θα θρηνήσουμε ,το απεύχομαι για όλους μας.
Ας ενεργοποιηθούνε όλοι οι σύλλογοι γονεών απανταχού,ας κατέβουμε όλοι στους δρόμους ας μείνουμε εκει μερόνυχτα απαιτώντας μαθήματα κυκλοφοριακής αγώγης,απαιτώντας σε ενα σημειο που περναει η μισή Ελλάδα να γίνει το΄ανάλογο έργο,ας γίνουμε επιτέλους ενεργοί πολιτες,ας μάθουμε να μην είμαστε σχολιαστες των γεγονότων και συμπάσχοντες απο μακριά............ας κάνουμε όλοι κάτι..........ας σώσουμε τα παιδιά μας ...........άς σωσουμε τους εαυτους μας απο την αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού.......τους βλέπω τους ζω καθημερινά......!!!!!!!

Παράθεση:
Originally posted by galazia_sfaira
Στοιχειώδης συνείδηση θα ήταν ικανή να μας βγάλει ΤΩΡΑ στους δρόμους και να ουρλιάζουμε !!
------------------------------------------------------
........σε ένα μήνα τα ίδια θα γράφουμε........αν δεν είμαστε ανάμεσα σε όσους θα θρηνήσουμε ,το απεύχομαι για όλους μας.
Ας ενεργοποιηθούνε όλοι οι σύλλογοι γονεών απανταχού,ας κατέβουμε όλοι στους δρόμους ας μείνουμε εκει μερόνυχτα απαιτώντας μαθήματα κυκλοφοριακής αγώγης,απαιτώντας σε ενα σημειο που περναει η μισή Ελλάδα να γίνει το΄ανάλογο έργο,ας γίνουμε επιτέλους ενεργοί πολιτες,ας μάθουμε να μην είμαστε σχολιαστες των γεγονότων και συμπάσχοντες απο μακριά............ας κάνουμε όλοι κάτι..........ας σώσουμε τα παιδιά μας ...........άς σωσουμε τους εαυτους μας απο την αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού.......τους βλέπω τους ζω καθημερινά......!!!!!!!

Έχεις την συμπαράσταση μου που επιμένεις.
Ανάλογες εκκλήσεις, δεν καρποφόρησαν πλην της θαυμαστής συμμετοχής των μελών στην αιμοδοσία την οποία συγχαίρω με κάθε τρόπο.

..............και θα επιμένω και χωρίς συμπαράσταση ακόμη κι αν μείνω μόνη να κραυγάζω,δεν είμαι όμως μόνη κάντε κάτι ........ψάχνω να βρω την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Γονέων -Μαθητών Ελλλάδος ......είμαι και άσχετη δεν καταφέρνω να βρω άκρη......κάντε κάτι επιτέλους!!!!!!!!!!!!!!!!!

Θυμώνω, τρομάζω, θέλω να βάλω τις φωνές...τα ζω καθημερινά, όταν κυκλοφορώ στο δρόμο. Ευχαριστώ το Θεό κάθε φορά που επιστρέφω σώα στο σπίτι μου...
Συμφωνώ με τη galazia sfaira, πρέπει κάποια στιγμή να προσπαθήσουμε μόνοι μας να αλλάξουμε τον κόσμο, κανένας άλλος δεν θα το κάνει, ούτε οι πολιτικοί, ούτε όλοι οι δήθεν που εμφανίζονται μόνο για να δείξουν ότι νοιάζονται...
Ακόμη όταν περνάω από τα Τέμπη ανατριχιάζω, σαν την πρώτη φορά, σαν να γυρνούν κάπου εκεί εκείνες οι ψυχές και να ζητούν δικαίωση...
Φτάνει πια...