Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από agapimou11Εγώ τότε τα έπαιρνα στην πλακα τα συναισθήματα τους αλλά τελικά δεν έκαναν πλάκα.
Υπέροχος τρόπος επικοινωνίας, μοναδικός !!!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συναίσθημα και πόση ευαισθησία έχουμε και μπορούμε να βγάλουμε, να εκφράσουμε σε μια γυναίκα
όταν δεν είμαστε αναγκασμένοι να το παίζουμε πιο άντρες από εκείνες!
Aπό εκείνες που μας έχουν δώσει το ρόλο "γουρούνια". (Γενικός όρος που εννοεί πολλά).
Το είπα αλλού. Μας θέλουν γουρούνια, γινόμαστε τέτοια!
Είδατε τι καλά και υπάκουα πλασματάκια είμαστε;
Αφήστε μας να 'ξεδιπλωθούμε'. Για εσάς είμαστε φτιαγμένοι, (και εσείς για εμάς).
Το 'γυρνάμε' στον παρτακισμό όταν δούμε - ανοίγοντας την πόρτα σας - χασάπη με μαχαίρι έτοιμο να μας σφάξει.
Τότε, επιστρατεύονται τα ένστικτα "επιβίωσης"..
Ο κεντρικός ήρωας στο "Ένα παιδί μετράει τα άστρα" τού Λουντέμη, είναι αγοράκι.
Με θυμάμαι, στην ηλικία των 10-14 που ονειρευόμουν μια σχέση (αργότερα, όταν θα μεγαλώσω!) με παρόμοιες, ρομαντικές εικόνες, παραλία, ρομαντζάδα, να είμαι ο Ρωμαίος!
Αλίμονο όμως, οι σύγχρονες μου Ιουλιέτες ονειρευόντουσαν πρίγκηπες με λευκά άλογα να έρχονται μόνο για 'κείνες.
(λέτε για αυτό επέλεξα το χρώμα στο αμάξι μου λευκό; )
"Με 160 λευκά άλογα ήρθα να σε πάρω", είπα σε μια - και ακόμα θυμάμαι πόσο τής άρεσε!
Ποιο φύλο λοιπόν είναι ο παρτάκιας; Ε;
- Λατρεύω να σας 'πειράζω'! κατανοώντας φυσικά απόλυτα τα αρχέγονα ζητούμενα των δυο φύλων, που εδώ για το αγαπημένο, είναι η αναζήτηση τής παροχής ασφάλειας, προς διασφάλιση τής επιβίωσης των απογόνων.
Τη φύση 'πειράζω'.
End of - partly humorous - Part I
- - -
Είμαι παιδί - γέννημα από ραβασάκια - γράμματα αγάπης και εκτίμησης για το άλλο φύλο.
Όταν οι γονείς μου γνωρίστηκαν - τους γνώρισαν άλλοι εκείνη την εποχή,
ο πατέρας μου ζούσε στην Αθήνα, στην Αθήνα έκανε και τη θητεία του.
Η μητέρα μου ζούσε στο χωριό, στην Κρήτη. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ τους.
Περίμενε ο ένας τού άλλου γράμμα, έβλεπαν στο πρόσωπο τού ταχυδρόμου την μελλοντική αγάπη τους!
Και όταν είχαν γράμμα, στο γράμμα έβλεπαν το αγαπημένο πρόσωπο. Σαν να γνώριζαν τι γράφει, χωρίς καν να το έχουν ανοίξει. Όταν το μυαλό φτιάχνει ωραίες ταινίες είναι αυτό.
"Τον πατέρα σου, τον αγάπησα από τα γράμματα του",
μου έχει πει πολλές φορές η μάνα μου που, τι ήξερε τότε από άντρες.. Κορίτσι τού χωριού, τίποτα δεν ήξερε. Ο κόσμος όλος της που τότε ανακάλυπτε, τα γράμματα τού μέλλοντα συζύγου και πατέρα μου..
Ο πατέρας μου στο μεταξύ, σαν και εμένα (μου έμοιασε! ) τού άρεσε να εκφράζεται γραπτά, να εκφράζει παραστατικά τα αισθήματα του. Τον διάβαζες, και διάβαζες εκείνον τον ίδιο.. Τα μάτια του, την έκφραση τού προσώπου του.. Και ήταν τόσο γλυκός..
Πιστεύω πως, η ανάγκη μου να γράφω εδώ, να λατρεύω την γραπτή έκφραση τού λόγου, είναι κληρονομική.
Ετσι, όταν αργότερα έκανα σχέση, τής ζήτησα να μου γράψει ερωτικό γράμμα, ραβασάκι. Και έγραψε:
"Δεν ξέρω γιατί μου το ζητάς, αλλά το κάνω". Μισή σελίδα με υπογραφή ένα φιλί με κραγιόν.
Δεν ταιριάξαμε, το έβλεπα και πριν από αυτό. Πολύ 'γήινη' για μένα και την ιδέα που είχα γεννηθεί με αυτήν, και από αυτήν,
για τον έρωτα..
Θα είμαι πάντα ένας Ρωμαίος...
κάτω από ένα μπαλκονάκι που ζει η αγαπημένη μου..
Στην σημερινή εποχή, δεν το πιστεύετε αλλά, ακόμα υπάρχουν ραβασάκια.
Ναι, με άλλο 'πρόσωπο' όμως. Τα πάντα υπάρχουν, και σήμερα.
Όταν στέλνετε π.χ. ένα προσωπικό μήνυμα σε κάποιαν/κάποιον, μην στέλνετε "Είμαι ο Κώστας/Γιώργος/Γιάννης, καλημέρα/καλησπέρα, θέλεις να γνωριστούμε;"
Γιατί να θέλει;
Επειδή σε λένε Κώστα Γιώργο ή Γιάννη; Δώστε ένα νόημα στον ήχο που σημαίνει το όνομα σας! Σκέτο, σε μιαν άγνωστη, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!
Ραβασάκι στέλνετε! Κάντε το προσωπικό. Ετσι το λένε, Προσωπικό Μήνυμα!
Κάντε με την ανάγνωση το κορίτσι να σκεφτεί: "Για μένα μόνον το έστειλε!"
(Επειδή έχω δει παράπονα από μέλη πως στέλνουν, μα δεν παίρνουν απάντηση, και τους φαίνεται περίεργο. Δεν είναι!).
Σε ευχαριστώ Λέοντα για το θέμα σου. Υπέροχο και πάντα επίκαιρο,
όσο υπάρχουν άνθρωποι, που νιώθουν.
Γραφαμε στην εκτη δημοτικου γραμματα με τις συμμαθητριες μου, και τα βαζαμε και σε αυτοσχεδιους φακελους. Γραφαμε πραγματα που θελουμε να πουμε, καναμε ερωτησεις η μια στην αλλη , τυπου "σου αρεσει ο ταδε και δεν το λες?",χωρις να εχουμε στο μυαλο μας το scripta manent.
Βαζαμε μεσα στον φακελο και δωρακια: αυτοκολλητα, γραφικη υλη, κοκκαλάκια για τα μαλλια...Ωραια χαζοχαρουμενα χρονια!
Τώρα που αναφέρατε το σχόλιο θυμάμαι ότι κάποια κορίτσια είχαν ένα τετράδιο που το έδιναν σε συμμαθητές και φίλους με ερωτήσεις που τις απαντούσαν ..Λεύκωμα νομίζω λεγότανε αυτό ..Βέβαια αυτό δεν είναι ραβασάκι η γραμμα ακριβώς ..
Πρέπει να είχα και εγώ ένα τέτοιο .Άραγε το έχω φυλάξει ?
Και τότε μάλιστα το δίνανε και στο αγόρι που τους αρέσει και αν τους έκανε καμία καρδιά η έγραφε κάτι ολόκληρες αναλύσεις γινόντουσαν
Παράθεση:
Σχόλιο # 21 από somebody961Στην σημερινή εποχή, δεν το πιστεύετε αλλά, ακόμα υπάρχουν ραβασάκια.
Ναι, με άλλο 'πρόσωπο' όμως. Τα πάντα υπάρχουν, και σήμερα.Όταν στέλνετε π.χ. ένα προσωπικό μήνυμα σε κάποιαν/κάποιον, μην στέλνετε "Είμαι ο Κώστας/Γιώργος/Γιάννης, καλημέρα/καλησπέρα, θέλεις να γνωριστούμε;"
Γιατί να θέλει;
Επειδή σε λένε Κώστα Γιώργο ή Γιάννη; Δώστε ένα νόημα στον ήχο που σημαίνει το όνομα σας! Σκέτο, σε μιαν άγνωστη, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!Ραβασάκι στέλνετε! Κάντε το προσωπικό. Ετσι το λένε, Προσωπικό Μήνυμα!
Σε ευχαριστώ Λέοντα για το θέμα σου. Υπέροχο και πάντα επίκαιρο,
όσο υπάρχουν άνθρωποι, που νιώθουν.
Συμφωνω απολυτα για τα σημερινα ηλεκτρονικα ραβασακια...Ειναι λιγο προχειρα,πολυ βιαστικα ..Βεβαια καπως ετσι δεν ειναι και η κοινωνια μας σημερα??Ολα στο ποδι...Ισως γι'αυτο αναπολουμε παλιες εποχες...
Ηταν υπεροχο το κειμενο σου φιλε μου και σε ευχαριστω για την συμμετοχη στο θεμα μου...
Παράθεση:
Σχόλιο # 23 από _Bellezza_Γραφαμε στην εκτη δημοτικου γραμματα με τις συμμαθητριες μου, και τα βαζαμε και σε αυτοσχεδιους φακελους. Γραφαμε πραγματα που θελουμε να πουμε, καναμε ερωτησεις η μια στην αλλη , τυπου "σου αρεσει ο ταδε και δεν το λες?
",χωρις να εχουμε στο μυαλο μας το scripta manent.
Βαζαμε μεσα στον φακελο και δωρακια: αυτοκολλητα, γραφικη υλη, κοκκαλάκια για τα μαλλια...Ωραια χαζοχαρουμενα χρονια!
ααα.. και εμείς το κάναμε αυτό με τις κολλητές
αλλά στο γυμνάσιο
ουπς, μόλις προδόθηκα πως σε περνάω 1-2 χρόνια
και στο θέμα μας...τα έχω πετάξει όλα..
κατά καιρούς τα διάβαζα και γελούσα ,μετά βαρέθηκα να γυρνάω στα παλιά
γιατί όπως λέει και η αννίτα, όποιος κολλάει στα παλιά, είναι παλιάνθρωπος
Παράθεση:
https://www.youtube.com/watch?v=DdR7edZG1UQ
Σχόλιο # 27 από cagmenos
ε ρε ...γλεντια...αυτα πιανονται?
Μήπως πιάνει κι αυτό;χιχιχι
Και μια σελίδα από το λεύκωμα μου
Παράθεση:
Σχόλιο # 26 από Koula_Maraμετά βαρέθηκα να γυρνάω στα παλιά
γιατί όπως λέει και η αννίτα, όποιος κολλάει στα παλιά, είναι παλιάνθρωπος
πω ρε σεσημασμένος είμαι!!
Παράθεση:
Σχόλιο # 19 από SouruaΕγώ πάντως δεν πρόκειται να σοβαρευτώ και πάντα θα βάζω αστεία. Πέστε μου τι εννοεί αυτό;
...την Sourua! Περιμενε πρωτα να σοβαρευτει...
Χαχαχα καλό, αλλά γιατί άργησες;
Παράθεση:
Μην χουφτωνεις
Σχόλιο # 32 από ROCK-54
...την Sourua! Περιμενε πρωτα να σοβαρευτει
...
Ποιος σε κυνηγάει παιδάκι μου εσένα;
Παράθεση
Σχόλιο # 31 από Red_October
πω ρε σεσημασμένος είμαι!!
Για λίγες ημέρες και μέχρι την ολοκλήρωση αυτών των αλλαγών η δυνατότητα αποστολής νέων θεμάτων και απαντήσεων δεν είναι θα δυνατή.
Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.
στα social media