Νιωθω οτι εχω πιασει πατο

Νιωθω οτι εχω πιασει πατο

Δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω, να βγάλω από μέσα μου ότι νιώθω. Είμαι ψυχολογικά πολύ άσχημα, νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο. Είμαι αρκετά χρόνια παντρεμένη και έχω και παιδιά. Πριν κάποιους μήνες και αφού υπήρχαν αρκετά προβλήματα με τον άντρα μου, κοντέψαμε να φτάσουμε στο χωρισμό. Είχαμε απομακρυνθεί τελείως σαν ζευγάρι και ένιωθα ότι πνίγομαι μέσα σε αυτόν τον γάμο. Όμως καθίσαμε και συζητήσαμε και αποφασίσαμε, αφού βέβαια συνειδητοποιήσαμε τα λάθη που μας έφεραν σε αυτό το σημείο, να κάνουμε μία νέα αρχή. Να μην αφήσουμε όλα αυτά να χαλάσουν τον γάμο μας. Όλα καλά λοιπόν. Το τελευταίο διάστημα όμως δεν ξέρω τι έχω πάθει και δεν είμαι ικανοποιημένη με τίποτα. Όλα μου φταίνε, νιώθω πάλι ότι πνίγομαι. Πριν λίγο καιρό σε ένα σεμινάριο γνώρισα έναν άλλον άντρα με τον οποίο όμως δεν έχω κάνει τίποτα. Περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί και έχουμε δεθεί πάρα πολύ. Νιώθω ότι θα μπορούσε να είναι το άλλο μου μισό. Έχει αυτή την τρέλα που λείπει από τη ζωή μου. Υπάρχει μία έντονη έλξη, αλλά μέχρι εκεί έχει μείνει. Δεν θέλει κανένας από τους δύο να προχωρήσουμε σε κάτι παραπάνω, λόγω της δικής μου κατάστασης. Ούτε θέλω να γίνει κάτι. Δεν είναι σωστό. Αν φτάσω σε αυτό το σημείο, θέλω πρώτα να έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου με τον άντρα μου. Δεν είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένη από το γάμο μου. Δεν μου έχει λείψει τίποτα, αλλά πολλές φορές νιώθω ότι έχει χαθεί το πάθος με τον άντρα μου. Νιώθω ότι υπάρχει αγάπη , αλλά όχι έρωτας. Μερικές φορές είμαι τόσο χάλια και θέλω τόσο πολύ να ουρλιάξω. Να εξαφανιστώ. Έχω φτάσει σε σημείο να φαντάζομαι πως θα ήταν η ζωή μου χωρισμένη. Μήπως θα ήταν καλύτερα για όλους. Αλλά δεν τολμώ να το κάνω. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που θέλω. Για αυτό πιστεύω ότι έχω πιάσει πάτο. Ο μόνος λόγος που κρατιέμαι αυτή τη στιγμή και δεν παθαίνω κρίση πανικού είναι τα παιδιά μου. Μπορεί όμως ένας γάμος να ευδοκιμήσει αν δεν υπάρχει ο έρωτας, αν υπάρχει μόνο η αγάπη και ο σεβασμός? Ειλικρινά είμαι τρελαμένη και μπερδεμένη???.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από trelameni1981

Όμως καθίσαμε και συζητήσαμε και αποφασίσαμε, αφού βέβαια συνειδητοποιήσαμε τα λάθη που μας έφεραν σε αυτό το σημείο, να κάνουμε μία νέα αρχή.

 

Τα οποία λάθη ήταν...???

 

Αγαπητη ,

ολα μπορουν να ευδοκιμησουν ,αρκει να θελουμε .

Εσυ απο τα γραφωμενα σου δειχνεις οτι δεν θελεις .Και εχεις αρχισει να βασανιζεσαι .
Τον αντρα σου τον αγαπας και τον σεβεσαι σαν να ηταν ο αδελφο σου ...
Σορρυ που στο γραφω αυτο ...αλλα καλα κανεις και σκεφτεσαι τον χωρισμο .
Εισαι εσυ δυστιχισμενη...και θα κανεις και αλλους γυρω σου .

Keep Walking 

 

να σου προτεινω κατι? συνεχισε με τον αντρα σου σαν συγκατοικοι, σαν φιλοι, χωρις εντασεις δηλ κ πολλα πολλα, οποτε μπορεις να δεις για παραπανω τον αλλο αντρα που γνωρισες στο σεμιναριο.

Χρειάζεται να τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου

και μετά να αποφασίσεις τι θα κάνεις είτε με τον άντρα σου
είτε με τον κύριο που μας περιγράφεις.
Όλο αυτό σου συμβαίνει γιατί τα έδωσες όλα στον γάμο σου 
και στα παιδιά σου και ήρθε η ώρα που άδειασες...
Λογικό και ανθρώπινο είναι 
Όμως... όμως...
Το σωστό για να μην ταλαιπωρήσεις τους δύο άντρες που 
δεν σου φταίνε και τίποτα στην τελική
είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου..
Βρες έναν τρόπο..
Αν και δεν έχω την ιδιότητα δια να ομιλώ
θα σου πρότεινα να πας σε έναν ψυχολόγο 

Αμα ραγισει το γυαλι...

τα οποια λαθη ειναι απλα διαπιστωσεις...

Το κειμενο σου αποπνεει εκγλωβισμο κ ασφυξια σε εναν γαμο που εχει τελματωσει,οπου προσπαθεις ανεπιτυχως να δικαιολογηθεις και να ξεφυγεις. Δεν λεω πως φταις εσυ,αλλα σιγουρα εχεις βαλει πλατη...

Πολλοι εχουμε βιωσει αυτη τη αδιεξοδη κατασταση. Δωσε τελος,οσο και οδυνηρο να ειναι για ολους και κυριως για τα παιδια που δεν φταινε σε τιποτα. Νομιζω αυτα καλυτερα να σκεφτεις κ πως θα προχωρησεις μετα...Καμια φορα γινονται και "θαυματα" κ μπροστα στο αγνωστο κ το ξεβολεμα βαζει κανεις νερο στο κρασι του...και συμβιβαζεται μεχρι την επομενη κριση...

Αδειασες αυτη ειναι η σωστη λεξη.τελειωσε αυτο ηταν .οσο κ να προσπαθησεις -προσπαθησετε δεν ξαναρχετε αυτο που ειχατε με τον συζηγο σου..στο λεω εκ πειρας.δυο τινα υπαρχουν,η χωριζεις η συμβιβαζεσαι.σκεψου τι μπορεις να κανεις απο τα δυο..δυσκολος ο χωρισμος δυσκολος κ ο συμβιβασμος,εσυ τι αντεχεις κ ποσο <εγκλωβισμενη> εισαι στο γαμο..εσυ αποφασισε αυτο που θα σε κανει να νοιωσεις καλυτερα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από trelameni1981

Νιωθω οτι εχω πιασει πατο

Δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω, να βγάλω από μέσα μου ότι νιώθω. Είμαι ψυχολογικά πολύ άσχημα, νιώθω ότι έχω πιάσει πάτο. Είμαι αρκετά χρόνια παντρεμένη και έχω και παιδιά. Πριν κάποιους μήνες και αφού υπήρχαν αρκετά προβλήματα με τον άντρα μου, κοντέψαμε να φτάσουμε στο χωρισμό. Είχαμε απομακρυνθεί τελείως σαν ζευγάρι και ένιωθα ότι πνίγομαι μέσα σε αυτόν τον γάμο. Όμως καθίσαμε και συζητήσαμε και αποφασίσαμε, αφού βέβαια συνειδητοποιήσαμε τα λάθη που μας έφεραν σε αυτό το σημείο, να κάνουμε μία νέα αρχή. Να μην αφήσουμε όλα αυτά να χαλάσουν τον γάμο μας. Όλα καλά λοιπόν. Το τελευταίο διάστημα όμως δεν ξέρω τι έχω πάθει και δεν είμαι ικανοποιημένη με τίποτα. Όλα μου φταίνε, νιώθω πάλι ότι πνίγομαι. Πριν λίγο καιρό σε ένα σεμινάριο γνώρισα έναν άλλον άντρα με τον οποίο όμως δεν έχω κάνει τίποτα. Περάσαμε αρκετό χρόνο μαζί και έχουμε δεθεί πάρα πολύ. Νιώθω ότι θα μπορούσε να είναι το άλλο μου μισό. Έχει αυτή την τρέλα που λείπει από τη ζωή μου. Υπάρχει μία έντονη έλξη, αλλά μέχρι εκεί έχει μείνει. Δεν θέλει κανένας από τους δύο να προχωρήσουμε σε κάτι παραπάνω, λόγω της δικής μου κατάστασης. Ούτε θέλω να γίνει κάτι. Δεν είναι σωστό. Αν φτάσω σε αυτό το σημείο, θέλω πρώτα να έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου με τον άντρα μου. Δεν είναι ότι δεν είμαι ευχαριστημένη από το γάμο μου. Δεν μου έχει λείψει τίποτα, αλλά πολλές φορές νιώθω ότι έχει χαθεί το πάθος με τον άντρα μου. Νιώθω ότι υπάρχει αγάπη , αλλά όχι έρωτας. Μερικές φορές είμαι τόσο χάλια και θέλω τόσο πολύ να ουρλιάξω. Να εξαφανιστώ. Έχω φτάσει σε σημείο να φαντάζομαι πως θα ήταν η ζωή μου χωρισμένη. Μήπως θα ήταν καλύτερα για όλους. Αλλά δεν τολμώ να το κάνω. Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που θέλω. Για αυτό πιστεύω ότι έχω πιάσει πάτο. Ο μόνος λόγος που κρατιέμαι αυτή τη στιγμή και δεν παθαίνω κρίση πανικού είναι τα παιδιά μου. Μπορεί όμως ένας γάμος να ευδοκιμήσει αν δεν υπάρχει ο έρωτας, αν υπάρχει μόνο η αγάπη και ο σεβασμός? Ειλικρινά είμαι τρελαμένη και μπερδεμένη???.

 

 

Ο έρωτας κάποια στιγμή φεύγει κοπέλα μου . Μετατρέπεται σε αγάπη .Τώρα εσύ αν ψάχνεις για έρωτες,άλλου παπά ευαγγέλιο. Κράτησε την οικογένεια που έχεις φτιάξει,όλα τα άλλα είναι περιττά!!

Δεν νομιζω να υπαρχει ζευγαρι που δεν περναει τετοια φαση...ισως αλλοι πιο εντονα ισως αλλοι λιγοτερα εντονα...απλα εισαι ακομη 37 και να φανταστω παντρευτηκες μικρη...οποτε στατιστικα λενε οτι αυτοι οι γαμοι εχουν ημερομηνια ληξης (φυσικα και υπαρχουν οι εξαιρεσεις στον κανονα)εχουν γινει ερευνες για αυτο το πραγμα...δεν εισαι η πρωτη ουτε η τελευταια...ασε τις χαζομαρες αυτες δεν ειναι κρισεις πανικου...αυτες ειναι βρηκαμε ενδιαφερον στην ζωη μας να κοιταξουμε πιο περα απο το σπιτι μας που βαλτωσε και απο τον αντρα μας που κανει τα ιδια και τα ιδια και απο τον εαυτο μας που κανει παλι τα ιδια και τα ιδια...και επειδη βγηκες πηγες σε ενα σεμιναριο ηρθες σε επαφη με ξενο κοσμο αρχησες να κοινωνικοποιησε ξανα...ολο αυτο σε εκανε να αναθεωρησεις και πολλα...αυτο που χρειαζεσε ειναι δραστηριοτητες...παρε τον αντρα σου μπες στο αμαξι και φυγετε απο τα ιδια και τα ιδια...καπου να αναθερμανετε λιγο τον ερωτα σας...τι τοσο για τα μπαζα ειναι και αυτος ο ανθρωπος?ζηστε λιγο στιγμες παθους και αν δειτε οτι ειστε αδερφια ε!τοτε θα το καταλαβετε και μονοι σας θα αποφασισετε...σιγα καλε το δραμα...να σε πω εγω για δραματα...ασχετο ερωτηση: αφου ειστε χλιαροι στην σχεση εσυ αντε μας ειπες τι συμβαινει...ο αντρα σου λες να εχει σχεση με καμια μεταναστρια?ξερεις αυτες που μιλανε σπαστα...ελληνικα...πως την βγαζει..?εχεις σκεφτει αν θα σε ενοχλησει...?ή ολα οκ..?

https://www.youtube.com/watch?v=TY7XhGtkpvo
https://www.youtube.com/watch?v=TY7XhGtkpvo

Αν δεν εχεις ο,τι θελεις,τοτε δεν θελεις και αυτα που εχεις ...Ειναι κανονας...Τα παιδια τι ηλικιες εχουν ? Υπαρχει καποιος να σε βοηθησει με αυτα,πχ γιαγια,...Θα βοηθουσε να φυγεις ενα ταξιδι μονη σου να χαλαρωσεις .Ο τυπος απο το σεμιναριο ηταν απλα αυτο που σ εκανε να νοιωσεις ξανα το αιμα να κυλα στις φλεβες σου ,να θυμηθεις οτι εισαι πανω απ ολα γυναικα ...Ενα πραγμα που ξεχναμε οταν γινομαστε μητερες ...Τωρα για το γαμο σου πιστευω οτι ενα πραγμα συμβαινει : θα ηθελες να ηθελες...αλλα δε θελεις .Εισαι πολυ νεα ακομα για να συμβιβαστεις για το υπολοιπο της ζωης σου και φανταζομαι και ο αντρας σου ειναι κι αυτος νεος...Δεν σας αξιζει ενας απλος συμβιβασμος για το υπολοιπο της ζωης σας .

Να πω κάτι..

Το ενδεχόμενο η θεματοθέτρια απλά να βαριέται, το έχουμε αποκλείσει;

Να της έχουν έρθει όλα μια χαρά στη ζωή της, και να βαριέται, να βαριέται με βαριεστημάρα, βρε αδερφε..

Να έχουν όλοι την υγεία τους, να μην τραβιούνται με γιατρούς, να μην έχουν οικονομικές υποχρεώσεις στο σβέρκο, να πηγαίνει τα ψώνια της, τα κομμωτήριά της, τα ταξίδια της, τα σεμινάριά της, και να βαριέται.

Να μην έχει ένα σοβαρό ενδιαφέρον στη ζωή της, να μην έχει ανοίξει ένα βιβλίο, να μην την απασχολεί να προσφέρει λίγη σκέψη, μια βοήθεια στο διπλανό της και να βαριέται.

Δεν το λέω για τη θεματοθέτρια, που δεν την ξέρω, αλλά για άλλες και άλλους που ξέρω.

Που ζουν μια ζωή κούφια και να βαριούνται. Που για το κενό μέσα τους, φταίνε όλοι οι άλλοι, οι σύντροφοί τους, τα παιδιά τους, η δουλειά τους, ο ανάδρομος ερμής και η μαύρη τους η μοίρα - όλοι, εκτός από τους ίδιους.
Και που είναι διαρκώς μέσα στη μίρλα, και ζητάνε κατανόηση και κανάκεμα επειδή τα έφερε η κατάρα να γεννηθούν στον πραγματικό κόσμο, κι όχι στις σελίδες ενός ροζ μυθιστορήματος.
Και βαριούνται..

Αρχοντουλα εχεις δικιο σε αυτο, σιγουρα εχει βαρεθει κατι ...τι ομως ???

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από Arxontoula_

Να πω κάτι..

Το ενδεχόμενο η θεματοθέτρια απλά να βαριέται, το έχουμε αποκλείσει;

Να της έχουν έρθει όλα μια χαρά στη ζωή της, και να βαριέται, να βαριέται με βαριεστημάρα, βρε αδερφε..

Να έχουν όλοι την υγεία τους, να μην τραβιούνται με γιατρούς, να μην έχουν οικονομικές υποχρεώσεις στο σβέρκο, να πηγαίνει τα ψώνια της, τα κομμωτήριά της, τα ταξίδια της, τα σεμινάριά της, και να βαριέται.

Να μην έχει ένα σοβαρό ενδιαφέρον στη ζωή της, να μην έχει ανοίξει ένα βιβλίο, να μην την απασχολεί να προσφέρει λίγη σκέψη, μια βοήθεια στο διπλανό της και να βαριέται.

Δεν το λέω για τη θεματοθέτρια, που δεν την ξέρω, αλλά για άλλες και άλλους που ξέρω.

Που ζουν μια ζωή κούφια και να βαριούνται. Που για το κενό μέσα τους, φταίνε όλοι οι άλλοι, οι σύντροφοί τους, τα παιδιά τους, η δουλειά τους, ο ανάδρομος ερμής και η μαύρη τους η μοίρα - όλοι, εκτός από τους ίδιους.
Και που είναι διαρκώς μέσα στη μίρλα, και ζητάνε κατανόηση και κανάκεμα επειδή τα έφερε η κατάρα να γεννηθούν στον πραγματικό κόσμο, κι όχι στις σελίδες ενός ροζ μυθιστορήματος.
Και βαριούνται..

 

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαι από αυτές τις περιπτώσεις που απλά βαριέμαι. Από μικρή έχω περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις και έχω παλέψει σκληρά να φτάσω εδώ που είμαι. Και πολλά σοβαρά θέματα υγείας έχω περάσει και γενικά δεν μου ήρθαν στη ζωή όλα εύκολα. Και παρόλα αυτά δεν είμαι αχάριστη και ευχαριστώ τον Θεό για όλα όσα έχω. Υπάρχουν στιγμές που λέω μια χαρά είσαι και μην βασανίζεσαι άλλο. Αλλά υπάρχουν και άλλες φορές που δεν ξέρω τι με πιάνει και νιώθω ότι πνίγομαι. Νιώθω ότι πια δεν είμαι γυναίκα. Ο άλλος άντρας με έκανε να το καταλάβω αυτό. Ότι εκτός από μάνα είμαι και γυναίκα. Ακόμα και εκείνος μου λέει να το παλέψω με τον άντρα μου, δεν θέλει να μπει ανάμεσά μας. Απλά μου λέει να θυμάμαι πάντα ότι είμαι και γυναίκα και να το διεκδικώ. Είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη...

Την καλοπεραση...

 

Σορι που απαντω ως Αρχοντουλα...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από alisida
Αρχοντουλα εχεις δικιο σε αυτο, σιγουρα εχει βαρεθει κατι ...τι ομως ???

 

Δεν νομιζω οτι οι οποιες εμπειριες της ζωης μας, καλες η κακες, στοχευουν να μας επισημανουν αποκλειστικα και μονο τα του φυλου μας.

Χρειαζεται και μια σαφης προδιαθεση. Την οποια συνηθως λεμε με αλλα λογια...

Το τιμιο ειναι να μην εμπλεκουμε στα οποια μας κρισιμα σκαμπανεβασματα, αλλους ανθρωπους οι οποιοι μαλιστα τυχαινει να ειναι και σε σχεση ζωης με εμας.

Πρωτα ξεκαθαριζουμε εμας και μετα ξεκαθαριζουμε στους αλλους τις προθεσεις μας.

Αυτο το ναι μεν αλλα, μπορει να ειναι βολικο σε οτι αφορα τις δυναμεις και τους υπολογισμους μας, αλλα τραγικο για σχεσεις μεταξυ ανθρωπων.

Καλα ντε...μην βαρατε!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από trelameni1981

  Ότι εκτός από μάνα είμαι και γυναίκα.

 

 

Να σου πω κάτι;

Η θυματοποίηση είναι πολύ ωραία και βολική λύση. Και για κάποιο διάστημα, μας δίνει κι ένα σκοπό στη ζωή. Και μας δίνει και τη μόχλευση απέναντι στον άλλο: το σύντροφο, το συνάδελφο στη δουλειά, τον γονιό, τον όποιον.

Γιατί μπορούμε, όταν φτάσει η ώρα, να φορέσουμε το φωτοστέφανο της θυσίας και να το τρίψουμε στα μουτρα του αλλουνού και να του αποδείξουμε πόσο άχρηστος είναι αυτός και πόσο τέλειοι είμαστε εμείς.

Και το χειρότερο είναι, ότι δεν το καταλαβαίνουμε καν.

Κανείς δεν δε αναγκάζει να παριστάνεις την οσιομάρτυρα μάνα. Κανείς. Κανείς - εκτός από εσένα την ίδια -δεν το έχει ανάγκη. Κανείς δεν θα βουλιάξει στην άβυσσο της απελπισίας χωρίς κολλαρισμένα πουκάμισα, χωρίς φρεσκοψημένα κουλουράκια και χωρίς εικοσάρια στον έλεγχο του τριμήνου.

Τη χαρά την αντλούμε από τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τη σχέση μας με τους άλλους. Οπου σχέση, γράψε αληθινή κατανόηση και ειλικρινές ενδιαφέρον.

Μην αποζητάς από την ποδιά της μητέρας να περάσεις στις ζαρτιέρες της γυναίκας. Στολές είναι και ρόλοι. Να αποζητάς να είσαι ολόκληρος άνθρωπος.

Κυρίως, μην εγκλωβίζεσαι στη μοιρολατρία. Πόσο φάκεν δύσκολο είναι να πάρεις τον άντρα σου και τα παιδιά σου και να περπατήσετε γυαλό-γυαλό από τη Μαρίνα Φλοίσβου μέχρι την Εδεμ, ξερωγώ, και πίσω. Και να χαζεύετε τον κόσμο, και τη θάλασσα, τους γλάρους, τα καράβια και τις πετρελαιοκηλίδες.

Πόσο φάκεν πάτος, μπορεί να είναι αυτό;

 

 

Αρχοντουλα,δεν μπορεις να φανταστεις ποσο φακεν δυσκολο ειναι αυτο ,οταν ο γαμος εχει τελματωσει,...Παραθεση σχολιο απο #16 ΑρχοντοΠόσο φάκεν δύσκολο είναι να πάρεις τον άντρα σου και τα παιδιά σου και να περπατήσετε γυαλό-γυαλό από τη Μαρίνα Φλοίσβου μέχρι την Εδεμ, ξερωγώ, και πίσω. Και να χαζεύετε τον κόσμο, και τη θάλασσα, τους γλάρους, τα καράβια και τις πετρελαιοκηλίδες.υλα, ...Πόσο φάκεν δύσκολο είναι να πάρεις τον άντρα σου και τα παιδιά σου και να περπατήσετε γυαλό-γυαλό από τη Μαρίνα Φλοίσβου μέχρι την Εδεμ, ξερωγώ, και πίσω. Και να χαζεύετε τον κόσμο, και τη θάλασσα, τους γλάρους, τα καράβια και τις πετρελαιοκηλίδες.

Ενικε,αυτο π λες ειναι το τελειο,αλλα τις περισσοτερες φορες χρειαζεται ενα εξωτερικο ερεθισμα που θα μας κανει να σκεφτουμε τα εσω μας ,στην προκειμενη περιπτωση ενας αλλος ανθρωπος...παραθεση σχολιο #15 απο ΕνικοςΠρωτα ξεκαθαριζουμε εμας και μετα ξεκαθαριζουμε στους αλλους τις προθεσεις μας.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από alisida
Αρχοντουλα,δεν μπορεις να φανταστεις ποσο φακεν δυσκολο ειναι αυτο ,οταν ο γαμος εχει τελματωσει,...

 

Πιάνει μούχλα ο τοίχος στο σπίτι σου

Α. λες, γαμώ την ατυχία μου, πόσο δύσκολο είναι να το αντιμετωπίσω, καλύτερα να αλλάξω σπίτι, μήπως και γλιτώσω;

Β. Κρεμάς μπροστά μια αφίσα και προσεύχεσαι να μην το καταλάβει κανείς;

Γ. Τον περνάς με χλωρίνη, τον βάφεις και καθάρισες;

Δ. Τσεκάρεις από πού έρχεται η υγρασία, μετακινείς τα έπιπλα / περνάς αντιμουχλικό / αγοράζεις αφυγραντήρα / μονώνεις τον εξωτερικό τοίχο;

Ε. Λες, δεν είναι δικό μου το πρόβλημα κι αφήνεις τη μούχλα να εξαπλώνεται;

 

Τι από όλα;

 

Αλλαζω σπιτι !!! Παραθεση #19 σχολιο απο ΑρχοντουλαΤι από όλα;