Γαμου κοινωνια 2

#100 χορχε μπουκαι

Κοριτσια(Βελεντζα+Ανασσα)...

Να πω μια γνωμη θελω πανω στο θεμα που συζητατε μιας και μου τραβηξε την προσοχη...

Αισθανομαι τυχερη που εχω μια υπέροχη μανούλα (εκείνη 68 ετών σημερα,εγώ 37)...τόσο διακριτική...Που διακριτικά δίνει και τις συμβουλές της ΜΟΝΟ όταν της το ζηταω...

Η οπτική της και η αντίληψη της με έχουν βοηθήσει πολλακις (και την ευχαριστώ γι'αυτο).

Οποτε δεν ειναι θεμα χασματος γενεων...

Το ποσο βοηθητικες θα βρει το παιδι τις συμβουλες των γονιών του,ποσο επικαιρες,εφαρμοσιμες κτλ θα του φανουν,εχει να κάνει με το χαρακτηρα του παιδιου(όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τους φορείς κοινωνικοποιησης) και σαφώς με το πως μεγάλωσαν οι ιδιοι οι γονεις,σε τι οικογένεια και τι επιρροές δέχτηκαν από τους δικους τους γονεις ως πρότυπα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγή.

πώς σε αντέχει ο ηλίας?

Παράθεση:
Σχόλιο # 102 από maraki_lar_1980

Κοριτσια(Βελεντζα+Ανασσα)...

Να πω μια γνωμη θελω πανω στο θεμα που συζητατε μιας και μου τραβηξε την προσοχη...

Αισθανομαι τυχερη που εχω μια υπέροχη μανούλα (εκείνη 68 ετών σημερα,εγώ 37)...τόσο διακριτική...Που διακριτικά δίνει και τις συμβουλές της ΜΟΝΟ όταν της το ζηταω...

Η οπτική της και η αντίληψη της με έχουν βοηθήσει πολλακις (και την ευχαριστώ γι'αυτο).

Οποτε δεν ειναι θεμα χασματος γενεων...

Το ποσο βοηθητικες θα βρει το παιδι τις συμβουλες των γονιών του,ποσο επικαιρες,εφαρμοσιμες κτλ θα του φανουν,εχει να κάνει με το χαρακτηρα του παιδιου(όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τους φορείς κοινωνικοποιησης) και σαφώς με το πως μεγάλωσαν οι ιδιοι οι γονεις,σε τι οικογένεια και τι επιρροές δέχτηκαν από τους δικους τους γονεις ως πρότυπα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγή.

 

Γιατί ρε Κικα το λες αυτό??

Δεν εχει αναγκη αυτος...ζει τον ερωτσ του(μαζί μ 'εμενα) και εχει παθει ανοσια!!

Γελάς κιόλας με το άλλο ποστ μου που ξεδίπλωσα όλο το ρομαντισμό μου!!!Συγχαρητήρια κύρια μου,ωραία μου κυρία!

Σοβαρη ήθελα να το παίξω αλλα κανέναν δεν πειθώ!!! χιχιχι!

Παράθεση:
Σχόλιο # 100 από _Bellezza_

Kύριε Σαμ έχετε διαβάσει Μπουκάι?

Εγώ σε βρίζω; Εσύ γιατί με λες κύριο; (σε πειράζω επειδή σε εκτιμώ)

Δεν θυμάμαι αν είναι τού Χόρχε η συγκεκριμένη. Κάπου στο φέις το είχα δει αυτό που έγραψα (ίσως στην ομάδα Lectures bureau), και μού έμεινε, ως κομμάτι που το οικειοποιήθηκα άμεσα επειδή μίλησε μέσα μου με τη δική μου γλώσσα. Αν είναι δικό του θα χαρώ. Δεν έχω διαβάσει τα πάντα του ακόμη.

Αλλά ναι, Μπουκάι είναι από τους αγαπημένους μου. Μιλάει τόσο αλληγορικά εξάλλου.
Ειδικά στα "να σου πω μια ιστορία" και "ιστορίες να σκεφτείς", 'δίνει ρέστα' όπως λέμε.

Το πιο υπέροχο του για μένα, είναι εκείνο πάνω στις σχέσεις,
το "Να βλέπεις στον έρωτα".

"Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες, και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές." Κάτι όσο πάει γίνεται και πιο δύσκολο..

 Μαρακι μου ... 

Το χάσμα των γενεών το αναφέρω για να πειραξω την Μπέλλα,  γιατί όταν διαβάζω ποστ που μου θυμίζουν έκθεση ιδεών, λιγάκι  " σπαζομαι" ... έχω τα κουσουρια μου τι να κάνω. 

Όχι πως δεν υφίσταται γενικά, όμως θέλω να πιστεύω πως στις μέρες μας και ειδικά στις σχέσεις γονέων και παιδιών ενηλίκων πάνω από τα είκοσι έχει εκλείψει. 
Ένας λόγος θεωρώ πως είναι η μόρφωση των γονέων και των παιδιών. 

Συμφωνώ με αυτά που λες, σαφώς και η καλή σχέση, το να ζητήσει ο νέος γενικευω, τη γνώμη / συμβουλή του μεγαλύτερου, ειδικά βέβαια του γονιου είναι ζήτημα χαρακτήρα...

Η γονεϊκή σχέση με όλα τα θετικά και αρνητικά για μένα (συμπεριλαμβανομένων κ των "συμβούλων" είναι συναίσθημα... δοτικοτητα, κατανόηση,  γνώση του παιδιου σου και τι μπορεί και αν μπορεί, να ανεχτεί την παρέμβασή σου και πόσο...αν θέλει,  αν χρειάζεται κατι τέτοιο ιδιαίτερα ως ενήλικας με οικογένεια!!! 

Δεν είναι επιστήμη ούτε τεχνολογία,  ώστε να χρειάζονται σεμινάρια για να προλάβουμε τις ... " εξελίξεις"  

Απλά είναι  ζωή  τόσο απλά μα και τόσο σύνθετα...

Παράθεση:
Σχόλιο # 102 από maraki_lar_1980

Κοριτσια(Βελεντζα+Ανασσα)...

Να πω μια γνωμη θελω πανω στο θεμα που συζητατε μιας και μου τραβηξε την προσοχη...

Αισθανομαι τυχερη που εχω μια υπέροχη μανούλα (εκείνη 68 ετών σημερα,εγώ 37)...τόσο διακριτική...Που διακριτικά δίνει και τις συμβουλές της ΜΟΝΟ όταν της το ζηταω...

Η οπτική της και η αντίληψη της με έχουν βοηθήσει πολλακις (και την ευχαριστώ γι'αυτο).

Οποτε δεν ειναι θεμα χασματος γενεων...

Το ποσο βοηθητικες θα βρει το παιδι τις συμβουλες των γονιών του,ποσο επικαιρες,εφαρμοσιμες κτλ θα του φανουν,εχει να κάνει με το χαρακτηρα του παιδιου(όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τους φορείς κοινωνικοποιησης) και σαφώς με το πως μεγάλωσαν οι ιδιοι οι γονεις,σε τι οικογένεια και τι επιρροές δέχτηκαν από τους δικους τους γονεις ως πρότυπα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγή.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 102 από maraki_lar_1980

Κοριτσια(Βελεντζα+Ανασσα)...

Να πω μια γνωμη θελω πανω στο θεμα που συζητατε μιας και μου τραβηξε την προσοχη...

Αισθανομαι τυχερη που εχω μια υπέροχη μανούλα (εκείνη 68 ετών σημερα,εγώ 37)...τόσο διακριτική...Που διακριτικά δίνει και τις συμβουλές της ΜΟΝΟ όταν της το ζηταω...

Η οπτική της και η αντίληψη της με έχουν βοηθήσει πολλακις (και την ευχαριστώ γι'αυτο).

Οποτε δεν ειναι θεμα χασματος γενεων...

Το ποσο βοηθητικες θα βρει το παιδι τις συμβουλες των γονιών του,ποσο επικαιρες,εφαρμοσιμες κτλ θα του φανουν,εχει να κάνει με το χαρακτηρα του παιδιου(όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τους φορείς κοινωνικοποιησης) και σαφώς με το πως μεγάλωσαν οι ιδιοι οι γονεις,σε τι οικογένεια και τι επιρροές δέχτηκαν από τους δικους τους γονεις ως πρότυπα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγή.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 102 από maraki_lar_1980

Κοριτσια(Βελεντζα+Ανασσα)...

Να πω μια γνωμη θελω πανω στο θεμα που συζητατε μιας και μου τραβηξε την προσοχη...

Αισθανομαι τυχερη που εχω μια υπέροχη μανούλα (εκείνη 68 ετών σημερα,εγώ 37)...τόσο διακριτική...Που διακριτικά δίνει και τις συμβουλές της ΜΟΝΟ όταν της το ζηταω...

Η οπτική της και η αντίληψη της με έχουν βοηθήσει πολλακις (και την ευχαριστώ γι'αυτο).

Οποτε δεν ειναι θεμα χασματος γενεων...

Το ποσο βοηθητικες θα βρει το παιδι τις συμβουλες των γονιών του,ποσο επικαιρες,εφαρμοσιμες κτλ θα του φανουν,εχει να κάνει με το χαρακτηρα του παιδιου(όπως αυτός διαμορφώθηκε μέσα από τους φορείς κοινωνικοποιησης) και σαφώς με το πως μεγάλωσαν οι ιδιοι οι γονεις,σε τι οικογένεια και τι επιρροές δέχτηκαν από τους δικους τους γονεις ως πρότυπα προς μίμηση ή παραδείγματα προς αποφυγή.

 

Αυτην την ιστοριουλα που γραψατε στο αρχικο ποστ, την διαβασα στον "δρομο της αυτοεξαρτησης" του Μπουκαι. Σας το προτεινω, εχει και αλλες τετοιες ιστοριουλες μεσα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 105 από somebody961

Εγώ σε βρίζω; Εσύ γιατί με λες κύριο; (σε πειράζω επειδή σε εκτιμώ)

Δεν θυμάμαι αν είναι τού Χόρχε η συγκεκριμένη. Κάπου στο φέις το είχα δει αυτό που έγραψα (ίσως στην ομάδα Lectures bureau), και μού έμεινε, ως κομμάτι που το οικειοποιήθηκα άμεσα επειδή μίλησε μέσα μου με τη δική μου γλώσσα. Αν είναι δικό του θα χαρώ. Δεν έχω διαβάσει τα πάντα του ακόμη.

Αλλά ναι, Μπουκάι είναι από τους αγαπημένους μου. Μιλάει τόσο αλληγορικά εξάλλου.
Ειδικά στα "να σου πω μια ιστορία" και "ιστορίες να σκεφτείς", 'δίνει ρέστα' όπως λέμε.

Το πιο υπέροχο του για μένα, είναι εκείνο πάνω στις σχέσεις,
το "Να βλέπεις στον έρωτα".

"Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες, και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές." Κάτι όσο πάει γίνεται και πιο δύσκολο..

 

Επελεξα την ηρεμια γαληνη που φερνει τα δωρα της αγαπης γιατι αυτο διαστημα την εχω τοσο αναγκη και ναι θα εκανα εναν γαμο για αυτο τον κυριο λογο...να χανεσε στην αγκαλια του και να ηρεμεις και η καρδια σου να γαληνευει νιωθωντας μονο αγαπη...

Μπράβο ματάκια μου ,εσένα περίμενε είδες..? 

Όλοι διαφορετικοί...Κι εσύ υπερασπιζοσουν την προηγούμενη φορά τα θετικά του γάμου..Σού εύχομαι να την βρεις την γαλήνη!!

 Επίσης περίμενα κάποιος να παραδεχτεί την ανάγκη για μόνιμο σεξ..αλλά δεν

Εντάξει δύσκολο να παραδεχτεί κάποιος την κοινωνική αποκατάσταση,ανέλιξη..μιας και παραπέμπει μάλλον σε" πρέπει" περισσότερο...και ίσως δολιότητα!

Επίσης φαντάζει περίεργο να είναι ορφανή και η προσφορά,σε ένα γάμο,αλλά τι να γίνει,όπως και κάποιοι είπαν ότι σίγουρα αν μπορούσαν θα ψήφιζαν περισσότερα!!

Εγώ δεν κσταφερα να βασιστω σε μια μονη επιλογη...θα ψήφισα συνδυαστικά δύο απσντησεις λοιπόν... (παραλληλη) εξέλιξη(των δύο μελών)+προσφορά.

Αυτά είναι γάμος για μενα.Δε νιωθω ότι οληκληρωνομαι μεσα απ'το γάμο...διότι αν αυτός λήξει τι θα κάνω?θα μείνω μισή?

Επισης τη συντροφια την πσιρνω κι απο τους φιλους μου,παρόλο που στα γεράματα θα ήθελα ένα συντροφικο χέρι να βαδίζουμε μαζί.

Αντιθετως θεωρω σημαντικό οι σύντροφοι να εξελλισονται παράλληλα στο πέρασμα του χρόνου (διότι ,ετσι χαλανε οι σχεσεις οτσν ο ενας προχωρα πνευματικα κι ο αλλος μενει στάσιμος) και να προσφέρει ο ένας στον άλλο τον εαυτό του.