Καταλήγουμε λοιπόν φίλη μου alisida ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλικός χωρισμός, εκτός φυσικά ελαχιστων περιπτώσεων, γιατί τα πάθη, τα λάθη, τα απωθημένα και η μη αναγνώριση της μ@λ@κ@ας που δέρνει πολλούς από εμάς, δεν μας αφήνει να παραδεχτουμε τα σοβαρά ελλείμματα που έχουμε σαν άνθρωποι και πάντα θα μας φταίει ο άλλος, για τον χωρισμό, ενώ κατά βάθος ξέρουμε πολύ καλά ότι φταίμε.
Ναι σίγουρα οι ευθύνες είναι και των δύο σε ένα χωρισμό, έτσι δεν λέμε ? Αλλά όχι πάντα και όχι στον ίδιο βαθμό, εξάλλου άλλη υπομονή έχει ο καθένας μας ιδίως όταν έχει αγαπήσει πραγματικά.
Νομίζω ότι πρέπει να το παραδεχομαστε, στον εαυτό μας όχι στον άλλον, το φταιξιμο μας για να γινόμαστε πιο σωστοί άνθρωποι και να συμπεριφερθουμε καλύτερα στην επόμενη σχέση.
Επίσης αυτός ο οποίος κάνει την αυτοκριτική του μετά από έναν χωρισμό, θα φέρεται πιο σωστά στον - στην πρώην του όταν συζητούν για θέματα τα οποία παραμένουν "κοινά" όπως και για τα παιδιά τους.
Εχθροί θεωρώ ότι γινόμαστε μόνο, όταν η σχέση μας είναι τοξική. Όταν υπάρχει ψυχολογική (ή και σωματική) βία, όταν υπάρχει απιστία, ζήλια κλπ.
Κατά τ άλλα δεν πιστεύω ότι αποκτάμε εχθρούς, ίσως για ένα διάστημα στην αρχή που ακόμα τα πνεύματα είναι τεταμένα. Απλά δεν θεωρώ ότι οι πρώην μπορούν να έχουν μια φιλική σχέση, να λένε τα νέα τους μια φορά στο τόσο οκ, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι και οι δύο το έχουμε ξεπεράσει, γιατί αλλιώς πονάει και δεν νομίζω κανένας μας να έχει σκοπό να πληγώσει τον άλλο.Ειναι τεραστια κουβεντα να δει καποιος τα λαθη του και να τα παραδεχτει πρωτα στον εαυτο του και μετα στους αλλους . Το να δεις μεσα σου και να το κανεις ειλικρινα ειναι κατι που σπανιζει ..Αν το εκανα ολοι αυτο τοτε σιγουρα οι σχεσεις καθε μορφης θα ηταν καλυτερες !
Παράθεση:
Σχόλιο # 31 από EnikosΠρος Θεου, μην δει και αυτος τον γαδαρο με τα μουζμουλα!!!
Aπολιτιστος? απαπα
Παράθεση:
Σχόλιο # 33 από 26-29-31Συγχαρητηρια κυρια μου...γιατι χωρισατε τοτε?
Επι προσωπικου και να την βλεπω μου κανει κακο στην υγεια μου.
Και δεν την μισω,αλλα χωρισαμε και τελος,ετσι το βλεπω,
Μας φαγανε οι μοντερνισμοι...και μην μου πειτε για τα παιδια κοκ.
Αλλο αυτο και λυνονται με πολλους τροπους τα θεματα των παιδιων.
Και εμενα μου προτεινε να πιουμε καφε να μιλησουμε για ενα θεμα
που ειχε προκυψει με την μια κορη στο εξωτερικο...αλλα παρεμεινα
απολιτιστος,και το λυσαμε τηλεφωνικα...
Εχει να κανει με την κατανοηση και την αξιοπρεπεια. Την ωρα του χωρισμου βγαινουν "μαχαιρια " απο εγωισμο, απο τον πονο που επιφερει η νεα αλλαγη και απο τα οποια γεγονοτα που οδηγησαν εκει. Στην πορεια με το περασμα του χρονου μπορει να υπαρξει μια φιλικη κατασταση. Εαν υπαρχουν και παιδια μπορει να γινει πιο ευκολα. Αλλωστε περσινα ξινα σταφυλια , γιατι να αναμοχλευουμε αρνητικα το παρελθον. Προχωραμε μπροστα γιατι η ζωη συνεχιζεται .Ανηκω σε αυτην την κατηγορια του too good to be true!
Παράθεση:
Σχόλιο # 35 από frog13Εχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι που θα κατανοούσαν τα λάθη τους και κατόπιν αυτού θα χώριζαν "φιλικά" ,θα είχαν και την κατανόηση πριν τον χωρισμό... ο ένας για τον άλλον...οπότε δεν θα χώριζαν..
Μόνη εξαίρεση οι άνθρωποι με κατανόηση μεν αλλά που συνειδητοποιούν ταυτόχρονα
..ότι τους τελείωσε ο έρωτας..!
Αλλά ναι συμφωνώ..too good to be true...που λένε και τα ξαδέρφια!
Φιλικός χωρισμός; Μάλιστα.Υπάρχει...
Και;
Όταν χωριζεις πάντα ποναει.
Ένα μέρος σου κομματιαζεται.
στα social media