Καλή Ανάσταση 2018

Καλή Ανάσταση 2018

Μια και μπηκε η Μ. Βδομαδα για τους Χριστιανους Ορθοδοξους, θελω να ευχηθω σε ολους μας να εχουμε καλη Ανασταση και καλο Πασχα, οπου και αν βρισκεστε.

 

 

Επισης...και ο Θεος να δωσει φωτιση σε ολους μεσα σε αυτο το site ετσι ωστε να δινουν δωστες συμβουλες μεσω του φορουμ σε οσους τους συμβουλευονται. Αμην!

#2tsiouaouas2 #Επισης...και ο Θεος να δωσει φωτιση σε ολους μεσα σε αυτο το site

Αμην ...Αμην...Μικρο κειμενο για Μεγαλη Δευτερα

 Λιγα αλλα περιεκτικα...κανω νηστεια (και απο λογια). Για αυτο...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από alisida

#2tsiouaouas2 #Επισης...και ο Θεος να δωσει φωτιση σε ολους μεσα σε αυτο το site Αμην ...Αμην...Μικρο κειμενο για Μεγαλη Δευτερα

 

 

Οι σωστες ειναι υποκειμενικες. Ολοι εχουμε τη φωτιση. Ο καθενας και καθεμια με το τροπο της

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από tsiouaouas2

Επισης...και ο Θεος να δωσει φωτιση σε ολους μεσα σε αυτο το site ετσι ωστε να δινουν δωστες συμβουλες μεσω του φορουμ σε οσους τους συμβουλευονται. Αμην!

 

 

 

   Ε οχι και ολοι, οχι και ολοι...αμφιβολο...Υπαρχουν σοβαρες αποδειξεις για το αντιθετο 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από Andreas66

Οι σωστες ειναι υποκειμενικες. Ολοι εχουμε τη φωτιση. Ο καθενας και καθεμια με το τροπο της

 

 

 

Καλή ανάσταση με υγεία και πολλά χαμόγελα...ότι και αν κάνετε να περάσετε όμορφα με τους ανθρώπους που νιώθετε όμορφα...και ότι σας αγαπούν...https://m.youtube.com/watch?v=WYYbEVGm4vYΜερικές φορές είναι destinato incontarci...γραφτό να ξανά συναντήσεις μερικούς ανθρώπους που δεν σε έχουν ξεχάσει ποτέ...γιατί οταν καποια πραγματα ειναι αληθινά και όμορφα στην ζωή μας τα συναντάς ξανά και ξανά και ξανά και ας εχει μεσολαβήσει ολόκληρη η υδρογειος πριν από αυτά...(δεν σημαινει γράφωντας αυτές τις γραμμές ότι ξανά συνάντησα κάποιο άτομο) θέλω να σας πω ότι τα προσωπα που σου χαριζουν όμορφες στιγμές πότε δεν χάνονται και δεν ξεχνιούνται...ποτε δεν ξέρεις!? Καλό Πάσχα σε όλους το 2018 όπως λέει και ο θεματοθετης...να περάσετε όμορφα...όπου και αν βρεθείτε.

 

Στη ζωή, υπάρχουν πράγματα που έχω αγαπήσει, και πράγματα που όχι και τόσο.
Νόμος της όμως είναι πως όλα περνάνε. Ολα; Χμμ.. ίσως όχι.

Ξεκίνησα λοιπόν ένα ταξίδι. Είχα και άλλους μαζί μου και το ταξίδι ήταν φαντασμαγορικό και λαμπερό,
Λουσμένο μέσα στα χρώματα και μυρωδιές τής Άνοιξης που μόλις είχε ξεκινήσει ζωηρά.

Στο δρόμο ονειροπολούσα όλες τις καλές και όμορφες μου τις στιγμές που ως τότε είχα ζήσει: Ανθρώπους, ζώα, πράγματα που αγάπησα... ζωή, εμένα μέσα σε αυτή.

Στη διαδρομή, τα κάλυπτε όλα ένα πέπλο που τα στόλιζε και φώτιζε όμορφα, όπως το λευκό πέπλο φωτίζει και στολίζει μια νυφούλα.

Νύφη όμορφη είναι η ζωή μας - σκέφτηκα.

Μα, πως γίνεται σε όλο αυτό το τοπίο να είναι μόνον από πράγματα δικά μου;

Φτάνουμε, και θυμάμαι πως έψαχνα τα κλειδιά μου μες στις τσέπες για να ανοίξω μα, που είδα πως δεν είχα.
Βλέπω την πόρτα όμως σε εκείνη τη μεγάλη αυλή να ανοίγει από μόνη της.

Την άνοιξε ο αγαπημένος μου εξάδελφος που είχε "φύγει" πρόωρα το '76, 27 ετών.
Η εικόνα του ταίριαξε, κλείνοντας το κενό στο μυαλό που είχε χαράξει τότε, στα μικράτα μου.
Ιδιος, όπως ακριβώς τον θυμόμουν.

Ευτυχία..

Προχωρήσαμε προς τα μέσα, και είδα τον παππού μου τον σοφό, τη γιαγιά μου, τον πατέρα μου να έχουν γύρω τους και άλλα πρόσωπα αγαπημένα που ηθελημένα είχα ξεχάσει, επειδή με είχαν σημαδέψει.

Στην αυλή δε όταν πήγα, είδα και τις 3 γατούλες που είχα και που τις τάιζε ο παιδικός μου έρωτας τού δημοτικού, η Αριάδνη..
Ήρθαν και οι τρεις και τρίφτηκαν στα πόδια μου με καρφωμένο βλέμμα επάνω μου, και η Αριάδνη που με κοίταζε σαν κάτι να τής θυμίζω. Λογικό.
Δεν ήταν ο έρωτας αυτός, αλλά το πρόσωπο του, όπως το παιδικό μυαλό μου τότε τον είχε ζωγραφίσει με τα λαμπερά του χρώματα.

Μα, πού ήρθα; - τόσο όμορφα εδώ - φώναξα, ΠΟΥ ΗΡΘΑ;

Μια φωνή άρχισε να ακούγεται δίπλα μου απαλά μαζί με απαλό άγγιγμα να λέει "Σήκω!".

Ξύπνησα από τη απαλή φωνή και αγγίγματα τής πραγματικής αγαπημένης μου:
"Γιώργο σήκω, είναι 7 η ώρα!"
Ηταν ώρα να πάω για δουλειά.

Είχα αναστηθεί! αφού πρώτα πήρα μια γερή δόση από Παράδεισο
όπως εδώ στη γη τον βίωσα... μού δόθηκε να ακολουθώ.

Και βίωσα πως ο προσωπικός παράδεισος - Ανάσταση τού κάθε ένα μας
είναι η ζωή μας και οι στιγμές -

να τις ντύνουμε λευκές με πέπλα νύφες..


Αυτό εύχομαι σε όλους τους φίλους μου εδώ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, μέσα στον καθένα μας,
υμνώντας και βιώνοντας γευόμενοι με όλους μας τούς κάλυκες σε εγρήγορση, κάθε μας ώρα και κάθε στιγμή,

την θεά Ζωή!

Γιατί, αυτό είναι το μήνυμα. Να κάνουμε, εδώ τον Παράδεισο.

Χρόνια μας πολλά!

ΥΓ.: Το κείμενο αυτό το είχα δημοσιεύσει πέρυσι και είναι από τα κείμενα μου που αγαπώ πολύ
για αυτό και το ανεβάζω σήμερα ξανά. Είναι παιδί ενός άλλου έρωτα, που θα μιλήσω άλλη φορά.