Πόση μοναξιά αντέχεις?

Πόση μοναξιά αντέχεις?

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά και δεν είναι κατ'επιλογήν μοναχικοί, ζουν λιγότερο ...Άνθρωποι που είναι μακρυά από την οικογένειά τους,άνθρωποι που εργάζονται αρκετές ώρες για να επιβιώσουν ,άνθρωποι που δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους αλλά η ίδια η ζωή τους έβαλε στο περιθώριο και πρίν το αντιληφθούν εγκαίρως ,έγιναν. .αόρατοι,αργοπεθαίνουν. .Εγώ για παράδειγμα. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου..Και τώρα?Αλήθεια πόση μοναξιά αντέχετε? Εγώ μετά από 6 χρόνια σκληρής μοναξιάς, κυρίως συναισθηματικής, λέω ως εδώ...κουράστηκα. .Εσείς πόσο αντέχετε? Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Αν ξυπνουσατε αύριο χωρίς κανέναν γύρω σας,μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα και μοιρασμένο τον χρόνο σας ανάμεσα στην επιβίωση και την ξεκούραση, πόσο θα αντεχατε ?

Έχω αντέξει 37 χρόνια...

 

Με ανθρωπους γυρω σου δεν παιζει να αισθανεσαι μοναξια???

26-29-31

Φυσικά... Διάβασε προσεκτικά. Λέω κυρίως συναισθηματική. ..Κατάλαβες τώρα γιατί υπάρχει μοναξιά.? Δεν ακούμε τον άλλον.Δεν του δίνουμε σημασία. .Ψάχνουμε πάντα ψεγάδια. .Το δέντρο πάντα και όχι το δάσος. .Τώρα αν όντως βιώνεις μοναξιά μέσα στο πλήθος και δεν έγραψες για να γράψεις, τότε χαρά μου να το συζητήσουμε.

Αγαπητε η ζωη μας ειναι οι επιλογες μας

Αυτα τα τσιτατα που αναφερεται εδω,καποιοι σας τα περασαν

και εσεις εγω,ο αλλος ο παραδιπλα αν δεν καναμε κατι

να ξεφυγουμε ειναι δικη μας επιλογη.

Ποτε δεν ειναι αργα,σοφη παροιμια,δεν εχει σημασια ποσα χρονια

μοναξιας αντεχεις,αλλα ποσο εισαι διατεθειμενος να ξεφυγεις...

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από lewn29

Πόση μοναξιά αντέχεις?

. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου.

 

 

Το θέμα είναι να έχεις επιλογές...

Στις ατελειωτες ωρες μοναξιας του καθε ανθρωπου Red

η σκεψη θα σου δωσει επιλογες,σωστες λαθος δεν εχει σημασια...

 

Το "προβλημα"ειναι οταν η σκεψη περιοριζεται,στο οτι 

 η κοινωνια φταιει γα ολα.

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Red_October

Το θέμα είναι να έχεις επιλογές...

 

 

Καποτε σκεφτομουν και γω οτι κανω κατι που δε με ευχαριστει ιδιαιτερα (πχ δουλευω πολυ) επειδη αυτο θα με οδηγησει να κερδισω κατι "αυριο"...πανε κατι χρονια που αποδεχθηκα πια οτι οτι κανω το κανω επειδη αυτο μπορω να κανω (ισως να μαρεσει κιολας...το επιλεγω απο οσα εχω δυνατοτητα να κανω) και οχι για το αυριο...αυριο δεν υπαρχει, ολα ειναι τωρα

Τωρα ας πουμε προτιμω να γραφω εδω απο το να παω να κανω καφε

Περι μοναξιας...εμενα μαρεσει την προτιμω απο την "κακη", την ακαταλληλη παρεα...και εσυ για να αισθανεσαι μονος την αντεχεις, διαφορετικα θα εκανες αλλες επιλογες...

μεγαλο πραγμα η αποδοχη του εαυτου μας...αυτη ειναι η ελευθερια...βρε πες "ειμαι μονος επειδη μαρεσει και αδιαφορω για τα "πρεπει να ειμαι με παρεα" " και μπορει να αισθανθεις υπεροχα σου λεω

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από lewn29

Πόση μοναξιά αντέχεις?

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά και δεν είναι κατ'επιλογήν μοναχικοί, ζουν λιγότερο ...Άνθρωποι που είναι μακρυά από την οικογένειά τους,άνθρωποι που εργάζονται αρκετές ώρες για να επιβιώσουν ,άνθρωποι που δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους αλλά η ίδια η ζωή τους έβαλε στο περιθώριο και πρίν το αντιληφθούν εγκαίρως ,έγιναν. .αόρατοι,αργοπεθαίνουν. .Εγώ για παράδειγμα. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου..Και τώρα?Αλήθεια πόση μοναξιά αντέχετε? Εγώ μετά από 6 χρόνια σκληρής μοναξιάς, κυρίως συναισθηματικής, λέω ως εδώ...κουράστηκα. .Εσείς πόσο αντέχετε? Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Αν ξυπνουσατε αύριο χωρίς κανέναν γύρω σας,μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα και μοιρασμένο τον χρόνο σας ανάμεσα στην επιβίωση και την ξεκούραση, πόσο θα αντεχατε ?

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από lewn29

Πόση μοναξιά αντέχεις?

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά και δεν είναι κατ'επιλογήν μοναχικοί, ζουν λιγότερο ...Άνθρωποι που είναι μακρυά από την οικογένειά τους,άνθρωποι που εργάζονται αρκετές ώρες για να επιβιώσουν ,άνθρωποι που δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους αλλά η ίδια η ζωή τους έβαλε στο περιθώριο και πρίν το αντιληφθούν εγκαίρως ,έγιναν. .αόρατοι,αργοπεθαίνουν. .Εγώ για παράδειγμα. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου..Και τώρα?Αλήθεια πόση μοναξιά αντέχετε? Εγώ μετά από 6 χρόνια σκληρής μοναξιάς, κυρίως συναισθηματικής, λέω ως εδώ...κουράστηκα. .Εσείς πόσο αντέχετε? Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Αν ξυπνουσατε αύριο χωρίς κανέναν γύρω σας,μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα και μοιρασμένο τον χρόνο σας ανάμεσα στην επιβίωση και την ξεκούραση, πόσο θα αντεχατε ?

 

 

                Το έζησα μόνο μια φορά (χωρίς να το επιδιώξω)

 

                 και πολλές άλλες φορές αφού το επεδίωξα 

 

Τη φορά που το έζησα αναγκαστικά

ήταν σε άλλη χώρα και μάλιστα πολύ μακριά απο την ελλάδα

ήταν σαν άλλος πλανήτης.

 

Με τον καιρό κατάλαβα, οτι και εκεί άνθρωποι ζουν

οτι μπορώ και εκεί να πιάσω κουβέντα και μάλιστα όταν την έπιασα

βρήκα και ανταπόκριση, κι ας πήγα με την έπαρση: α εμείς στη μεσόγειο που είμαστε φιλόξενοι και ανοιχτοί κλπ κλπ

Τρίχες! Σε εναν τόπο που δεν φημίζεται για τα ταμπεραμέντα του (τα κοινώς εννοούμενα)

βρήκα ανθρωπους με γέλια, με νεύρα, με όλα τα καλά και τα στραβά που είχα μάθει και στην ελλάδα

 

Όταν αργότερα με τράβηξαν τα ωράριά μου και ήταν πράγματι απάνθρωπα

ήμουν σα μηχανή για ενα μικρό διάστημα. Έπρεπε όμως να ανταποκριθώ σε πολύ υψηλές απαιτήσεις

και δε με έπαιρνε να κόψω στα μέτρα μου το ύφασμα.

Ε μετά  άνοιξα τις κεραίες τέρμα για να ερωτευτώ και μου πέρασαν όλα, ωράρια, μοναξιές, απομόνωση, νόστοι και ανοστιές

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 4 από lewn29

26-29-31Φυσικά... Διάβασε προσεκτικά. Λέω κυρίως συναισθηματική. ..Κατάλαβες τώρα γιατί υπάρχει μοναξιά.? Δεν ακούμε τον άλλον.Δεν του δίνουμε σημασία. .Ψάχνουμε πάντα ψεγάδια. .Το δέντρο πάντα και όχι το δάσος. .Τώρα αν όντως βιώνεις μοναξιά μέσα στο πλήθος και δεν έγραψες για να γράψεις, τότε χαρά μου να το συζητήσουμε.

 

 

             Ξεκίνα λοιπόν να ακούς τον άλλον, αφού αυτό πιστεύεις οτι ευθύνεται.

             Να μην κοιτάς τα ψεγάδια του. Να κοιτάς το δάσος

             Γενικά κάνε εσυ όσα θέλεις να δεις απο τους άλλους.

             Δεν ξέρω αν πιάνει πάντα, αλλά είναι μια αρχή

26-29-31

Αγαπητέ φίλε μπορείτε να μου πείτε πως καταληξατε στο συμπέρασμα πως επέλεξα την μοναξιά? Επίσης, έστω ότι είστε διατεθειμένος να ξεφύγετε. Και αυτή σας ή προσπάθεια πάρει χρόνια. .Το ερώτημα μου παραμένει. Πόση μοναξιά αντέχεις? Και κάπου εδώ θα συμφωνήσω μαζί σας.Ποτέ δεν είναι αργά να ξαναδιαβασετε το κείμενο και να απαντήσετε ,αν θέλετε βέβαια, ειλικρινά χωρίς πρόσθετα τσιτάτα.Απλά,ανθρώπινα..Ξέρετε, υπάρχει πολύ μοναξιά εκεί έξω και πιστέψτε με δεν είναι από επιλογή, μα ούτε και από μη προσπάθεια. Και γράφοντας σας αυτά τα λόγια συνειδητοποίησα πως τελικά δεν είναι μόνος.Ανακούφιση. ..?

Δυσκολος συγκατοικος ο εαυτος μας...δεν μας χαριζεται...

Ε, εμεις θελουμε και το παραμυθι μας...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από lewn29

Πόση μοναξιά αντέχεις?

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά και δεν είναι κατ'επιλογήν μοναχικοί, ζουν λιγότερο ...Άνθρωποι που είναι μακρυά από την οικογένειά τους,άνθρωποι που εργάζονται αρκετές ώρες για να επιβιώσουν ,άνθρωποι που δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους αλλά η ίδια η ζωή τους έβαλε στο περιθώριο και πρίν το αντιληφθούν εγκαίρως ,έγιναν. .αόρατοι,αργοπεθαίνουν. .Εγώ για παράδειγμα. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου..Και τώρα?Αλήθεια πόση μοναξιά αντέχετε? Εγώ μετά από 6 χρόνια σκληρής μοναξιάς, κυρίως συναισθηματικής, λέω ως εδώ...κουράστηκα. .Εσείς πόσο αντέχετε? Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Αν ξυπνουσατε αύριο χωρίς κανέναν γύρω σας,μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα και μοιρασμένο τον χρόνο σας ανάμεσα στην επιβίωση και την ξεκούραση, πόσο θα αντεχατε ?

 

6 χρόνια  δηλαδή, έχοντας τον φόβο της επιβίωσης σου, έδινες σημασία σε άλλα πράγματα, που στην ουσια έχει συμβει το εξής - κλειδώσεις εσενα στο δικό σου έργο-στάσιο και παρήγαγες στασιμότητα για άλλα.

ο φόβος αυτό κάνει - βαζει κλειδαριές παντού.

σήμερα λες: ''κουράστηκα πια να φοβάμαι!''

κουράστηκα πια να δίνω τη μόνη-αξία στις εξωτερικές συνθήκες,

κουράστηκα πια να θωρακίζομαι σε κάστρο για να είμαι τάχα μου εξασφαλισμένος...

Γιατί καταλαβαίνω πως χτίζοντας το, ξέχασα να αφήσω παράθυρα και πόρτες να μπει ο ήλιος, ο αέρας, να πιω ένα νερό εστω με έναν άνθρωπο και αρχίζω να κρυώνω απο τη σκιά των τοίχων, αντί να με ζεσταίνουν και προστατεύουν όπως νομισα...

 

εγώ πιστεύω πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, μα δεν είναι δυνατών να ψαχνουμε, να καταλαβαίνουμε όλα.
Δίνουμε σημασία μόνο σε συμβάντα, στα οποία έχουμε φτάσει στα άκρα ή μας έχουν φτάσει, και εκεί - μπορεί και να αναρωτηθούμε αν το βλέπουμε - μα πού πάω και γιατι, πώς έφτασα ως εδώ και γιατι, πώς εγινε αυτό, γιατί εγινε;;;

Ψάχνουμε τότε τους λόγους, δλδ.

Γίνεται, όταν νιώσουμε πως κάτι δεν πάει καλά, όταν κάτι δεν μας ευχαριστεί πια.
Και αν καταλάβουμε πως βρεθήκαμε έξω απο το καλύτερο για εμάς δρόμο, έχει ήδη λειτουργήσει εκείνο το ιδικό-ιδιωτικό οδικό μας σύστημα του τζι-πιες, που - εκπέμποντας σήματα σε ...πιέζει

να αρχιζεις να σκέφτεσαι αλλιώς αυτά που νόμιζες μεχρι τώρα για ''καλύτερα''

και που ανάβει κόκκινα λαμπάκια στο σώμα σου ή σου μιλάει για τη σωστή κατεύθυνση που αφορά της πραγματικής επιβίωσης

και που, εξαρτάται αποκλειστικά απο τα συναισθήματα μας.

Σταματάς...

ή γυρίζεις μεχρι να σε βγάλει στο πραγματικά σωστό για εσενα δρόμο,
(αφού ήδη νιώθεις πως δεν ήταν εκείνος ο σωστός)
ή κάνεις γενικό σέρβις μόνος σου όπου χρειάζεται,
(ανοίγεις πόρτες, παράθυρα απο μέσα σου πια)
ή αν δεν χρειάζεται - κάνεις χώρο και για την συναισθηματική σου ζωή
(αφήνοντας σε να νιώθεις, να ζεις χωρίς φόβο και άλλα πράγματα για ...άλλα πράματα)

και

αέρας στα πανιά σου! - μακριά απο κάθε μοναξιά

 

 

Πράγματι, οι προβληματισμοι σου δείχνουν ότι είσαι σκεπτόμενος αν μη τι άλλο..κόντρα στην επιφανειακοτητα που χαρακτηρίζει τη σημερινή εποχή.. Όσο αφορά την απάντηση στο ερώτημα σου, θεωρώ ότι να κάνει με τις ατομικές ικανότητες κάθε ανθρώπου...Πόσο προσαρμόστηκε ειναι στις δυσκολίες της ζωής...Για παράδειγμα μπορει να βάλεις κάποιον σε ερημικό νησί κ να κάνει παρέα με τα ζώα του δάσους μη νιώθοντας μοναξιά. Λες ότι είσαι 36 ετών. Πιάσε τη ζωή απ τα ούμπαλά της κ ασε στην ακρη τη μιζερια. Πιες ενα καφε με τον εαυτο σου. Παρατηρησε τους γυρω σου. Πετα τα ασχημα του χαρακτηρα σου κ κρατα τα καλα. Κανε λοιπον την αυτοκριτική σου κ αν ειναι αληθινη τοτε να σαι σιγουρος οτι του χρονου τετοια εποχη ολα αυτα θα σου φανταζουν μικρα. Εμεις καθοριζουμε τη μοιρα μας εκτος απ τα θεματα υγειας. Είσαι ηθικός ικανός?? Θα νιώσεις υπέρτατος στιγμες. Είσαι κακός μέτριος?? Θα σου φταίνε παντα οι άλλοι.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από 26-29-31

Στις ατελειωτες ωρες μοναξιας του καθε ανθρωπου Red

η σκεψη θα σου δωσει επιλογες,σωστες λαθος δεν εχει σημασια...

 

Το "προβλημα"ειναι οταν η σκεψη περιοριζεται,στο οτι 

 η κοινωνια φταιει γα ολα.

 

 

 

Τι να κάνουμε αν αισθάνεται έτσι Πάνο, να του χορηγήσουμε κανένα "χάπι αισιοδοξίας";

[εμότικον που ανασηκώνει τους ώμους] 

         Υπάρχει πάντα και το είδος μοναξιάς:

      "είμαι μόνος/η γιατί το θεωρώ καλύτερο
 ή     γιατί δεν θέλω να είμαι με τους άλλους"

           που σε ενα plot twist γίνεται:
"είμαι μόνος/η γιατι΄το θεωρούν οι άλλοι καλύτερο
ή       γιατί δεν θέλει κανείς να είναι μαζί μου"

                       Φυσικά, και τα δυο είναι υποκειμενικά. Με ενα καλό μακροβούτι απαντώνται σε βάθος χρόνου

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από lewn29

Πόση μοναξιά αντέχεις?

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που βιώνουν μοναξιά και δεν είναι κατ'επιλογήν μοναχικοί, ζουν λιγότερο ...Άνθρωποι που είναι μακρυά από την οικογένειά τους,άνθρωποι που εργάζονται αρκετές ώρες για να επιβιώσουν ,άνθρωποι που δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους αλλά η ίδια η ζωή τους έβαλε στο περιθώριο και πρίν το αντιληφθούν εγκαίρως ,έγιναν. .αόρατοι,αργοπεθαίνουν. .Εγώ για παράδειγμα. Δεν συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι με καταπίνει η καθημερινότητα μου.Τα θυσιασα σχεδόν όλα στον βωμό της επιβίωσης με την ελπίδα του αύριο. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, κανείς δεν πάει χαμένος, Κάνε υπομονή, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και διάφορα άλλα τσιτάτα που άκουγα και ακούω καθημερινά, τάιζαν και ταΐζουν την αχορταγη μοναξιά μου..Και τώρα?Αλήθεια πόση μοναξιά αντέχετε? Εγώ μετά από 6 χρόνια σκληρής μοναξιάς, κυρίως συναισθηματικής, λέω ως εδώ...κουράστηκα. .Εσείς πόσο αντέχετε? Το έχετε σκεφτεί ποτέ? Αν ξυπνουσατε αύριο χωρίς κανέναν γύρω σας,μακρυά από αγαπημένα σας πρόσωπα και μοιρασμένο τον χρόνο σας ανάμεσα στην επιβίωση και την ξεκούραση, πόσο θα αντεχατε ?

 

  ο άνθρωπος δε γεννήθηκε για να είναι μόνος...

  Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να δημιουργεί αγαπητικές σχέσεις.σχέσεις προσφοράς που δίνουν νόημα

  στην οντότητα του.

  Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ανοίγει η ψυχή και να θεοποιεί την ύπαρξη του ,μέσα 

  από μια αγκαλιά ,μια βόλτα 

 στη φεγγαράδα, γεννήθηκε για να δίνει ,να είναι ανοιχτός στην προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

 Γεννήθηκε για να αφουγκραζεται το συναίσθημα του, και να το μοιράζεται .

 

Όμως ...

η κοινωνική κ οικονομική  πίεση ,η αδυναμια μας πολλές φορές να ανταποκριθούμε σε ιδέες που μας φυτεύουν ,

η αίσθηση του να μη μείνουμε πίσω απ τα γεγονότα ,μας κάνει να μπαίνουμε σε μηχανικές διαδικασίες .

 

Ζούμε σε οργανωμένες κοινωνίες ,αλλά κάτω από αντικατοπτρισμούς.

Μη πιστεύεις πολλά απ όσα βλέπεις.

Είναι δύσκολο πολύ, και η ζωή δε παλεύεται μόνο με επιβίωση ,αργά ή γρήγορα θα σε στεγνώσει σα σκουμπρί λιαστό.

 

 Είσαι τυχερός να πω ,έξυπνος,ενσυναίσθητος ότι κ αν ειναι πάντως είναι για καλό σου γιατί μπορείς και  σε ακούς!

 Βγες να απολαύσεις την ζωή σου !!

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από Sivilla_I
         Υπάρχει πάντα και το είδος μοναξιάς:

    ...που σε ενα plot twist γίνεται:
"είμαι μόνος/η γιατι΄το θεωρούν οι άλλοι καλύτερο
ή       γιατί δεν θέλει κανείς να είναι μαζί μου"

 

Καλή ατάκα

... Μην ανησυχείς δε θα την ποστάρω στο δίπλα θέμα.

 

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνα τους σε ένα κτήριο με κρύα ντουβάρια και κρύα παράθυρα και τους λένε στα 17 φύγε...εκείνα? Τι βίωσαν και βιώνουν? Θα μπορούσες και τώρα μπορείς να γίνεις εθελοντής κάπου. Σκέψου το.Εισαι μικρός έχεις δρόμο...

 

https://m.youtube.com/watch?v=cvYi9aRMSSo

Leon29, έχεις σκεφτεί ποτέ πως «ότι σπέρνουμε θερίζουμε»; 

 
Θα σου πω κάτι που θέλει γερό στομάχι για να το χωνέψεις. 

Δεν ξέρω αν σου φανεί πικρό ή σκληρό, αλλά πιστεύω ότι οι επιλογές σου είναι αυτές που σε έχουν εγκλωβίσει στη συναισθηματική μοναξιά. Έχεις αναλάβει τις ευθύνες που σου αναλογούν; 

Νομίζεις ότι είσαι ανοιχτός ή κλειστός χαρακτήρας; Αν είσαι κλειστός χαρακτήρας, κι αν σε καταπίνει η καθημερινότητα όπως λες, πως περιμένεις να μην νοιώθεις συναισθηματική μοναξιά;