Καρκινος. .η εξαθλιωση του ανθρωπου.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από ZHLIASOY
Κ τελος δεν θα απολογηθω για ενα θεμα που εμενα προσωπικα με προβληματιζει .Οποιος γουσταρει μενει κ οποιος δεν γουσταρει φευγει...Κακιες εμπαιγμοι κ υπαινιγμοι για το θεμα ας τα κρατησουν για παρτη τους!!.. κ ναρθουν να μας γραψουν ποια ειναι τα διακαιωματα μας στο σαιτ ..τι πρεπει να γραφουμε κ τι οχι.τι λεξεις πρεπει να χρησιμοποιουμε τι σκεψεις να εχουμε κ σε ποια προτυπα καλουπια να μπουμε για να τους καλυψουμε..Αυτο κ τελος.. να ξερω ρε αδερφε Ελεος δλδ ..

 

Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος να διαβάζει κανείς και να μην παίρνει απαραίτητα κάποια θέση, να μην μιλάει καθόλου δηλαδή...

- Τι όχι;

Και όμως ,η Ελλάδα του 2018 εξευτελίζει  αυτούς τους ασθενείς ,δεν τους προσφέρει ίχνος αξιοπρέπειας.

Παράθεση:
Σχόλιο # 60 από Manzarec

εξευτελιζει τον ανθρωπο τον κανει αγνωριστο τον ποναει τον γονατιζει πριν τον θανατωση

Ο Άνθρωπος εξευτελίζεται μόνο από τον εαυτό Του.

Δεν μπορείς να θεωρείς "ξεφτιλισμένη", μια οντότητα που ζει κάτω από το βάρος τρομερών φαρμάκων!

 

 

Εννοω πως αυτη η ασθενεια τον κατατρωει τον  κανει αγνωριστο ..Βλεπει το σωμα του μερα με την μερα να χανετε ..Αυτο εννοω εξευτελισμο στα ματια του ιδιου.

Παράθεση:
Σχόλιο # 60 από Manzarec

εξευτελιζει τον ανθρωπο τον κανει αγνωριστο τον ποναει τον γονατιζει πριν τον θανατωση

ο Άνθρωπος εξευτελίζεται μόνο από τον εαυτό του.

Δεν μπορείς να θεωρείς "ξεφτιλισμένη", μια οντότητα που ζει κάτω από το βάρος τρομερών φαρμάκων!

 

 

Αρκει να μην λεει κακιες κ κανει το δασκαλο με σηκωμενο το δαχτυλο..κ οτι αλλο δεν με ενδιαφερει να κανει..

Παράθεση:
Σχόλιο # 61 από Red_October

 

 

Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος να διαβάζει κανείς και να μην παίρνει απαραίτητα κάποια θέση, να μην μιλάει καθόλου δηλαδή...

- Τι όχι;

 

 

Βρε!!!...

 

Εδω υπογραφουν και οι δασκαλοι!!!...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 64 από ZHLIASOY

Αρκει να μην λεει κακιες κ κανει το δασκαλο με σηκωμενο το δαχτυλο..κ οτι αλλο δεν με ενδιαφερει να κανει..

 

 

 

Βρε..

Τοτε να φορεσω ποδιτσα να με δασκαλεψουν..

Παράθεση:
Σχόλιο # 65 από Enikos

Βρε!!!...

 

Εδω υπογραφουν και οι δασκαλοι!!!...

 

 

 

 

Μην ξαναγυρναμε στα σκολεια τωρα...

 

Γινεται βουλινγκ...

 

Ασε...τα μαθαινουμε και εξωσχολικως...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 66 από ZHLIASOY

Βρε..

Τοτε να φορεσω ποδιτσα να με δασκαλεψουν..

 

 

 

Αααα  το φοβουμαι το βουλινγκ ..αμε 

Παράθεση:
Σχόλιο # 67 από Enikos

Μην ξαναγυρναμε στα σκολεια τωρα...

 

Γινεται βουλινγκ...

 

Ασε...τα μαθαινουμε και εξωσχολικως...

 

 

 

 

Το 95% περίπου των ασθενειών είναι ψυχοσωματικές. Οι ασθένειες εμπλέκονται με άμεσο ή με έμμεσο τρόπο με τις ασθένειες της ψυχής. Για αυτό οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές έλεγαν «Νους υγιής εν σώματι υγιεί».

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουν στον οργανισμό τους ΚΑΙ τα καρκινικά κύτταρα. Όταν από κάποιους δυσμενείς παράγοντες ενεργοποιούνται αυτά τα κύτταρα, τίθεται σε συναγερμό το ανοσοποιητικό σύστημα και καταστέλλει την ενεργοποίησή τους. Όταν όμως υπάρχει το άγχος και τα παράγωγα του άγχους, αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι πιθανό να πυροδοτηθούν και να ενεργοποιηθούν τα καρκινικά κύτταρα.

 

Με αφορμή το υποτιμητικό σχόλιο για «τον μάγο της φυλής» θέλω να πω τα εξής. Ο «μάγος» παραπέμπει σε έναν γελοίο ρόλο στις μέρες μας, στη συνείδηση της δυτικής κοινωνίας. Η «φυλή» επίσης παραπέμπει σε απολίτιστους, αμόρφωτους, άξεστους, σε κάτι ινδιάνους για παράδειγμα που ζουν σε κάτι ζούγκλες μακριά από τα πτυχία, την μόρφωση και τον «πολιτισμένο» κόσμο.

 

Στην αρχαία Ελλάδα και σε άλλες χώρες και άλλους πολιτισμούς υπήρχαν οι λεγόμενοι «μάγοι». Έτσι έλεγαν τους σαμάνους και άλλους θεραπευτές που θεράπευαν κόσμο. Αν δεν θεράπευαν κόσμο, δεν θα τους έλεγαν «μάγους» ή σαμάνους ή θεραπευτές.

 

Υπάρχουν κάποιες μορφές καρκίνου που δεν θεραπεύονται με τη βοήθεια της δυτικής ιατρικής. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι άτυχοι ασθενείς οδηγούνται σε μάταιες χημειοθεραπείες και εγχειρίσεις, σε απίστευτες ταλαιπωρίες της ποιότητας της ζωής τους και σε αφαίμαξη των οικονομικών τους δυνατοτήτων.

 

Αυτοί οι άτυχοι ασθενείς πιστεύω πως είναι καλύτερα για αυτούς να πηγαίνουν ΚΑΙ σε εναλλακτικούς θεραπευτές, σε σύγχρονους «μάγους». Περισσότερα οφέλη μπορεί ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να βρουν σε εναλλακτικές θεραπείες του νου και της ψυχής παρά σε μάταιες χημειοθεραπείες και εγχειρήσεις.

 

Συνοπτικά λοιπόν θα τους πρότεινα να κάνουν παράλληλη θεραπεία της δυτικής ιατρικής μαζί με εναλλακτικούς θεραπευτικούς τρόπους του νου και της ψυχής.

 

Όταν θεραπεύεται ο νους και η ψυχή, συντονίζεται ξανά το ανοσοποιητικό σύστημα και ο οργανισμός μπορεί να αυτοθεραπευτεί.

 

Κάπως έτσι συμβαίνουν κάποια σύγχρονα «θαύματα».

 

Κάπως έτσι ακούμε:«Είχα-είχε καρκίνο και θεραπεύτηκε! Θαύμα!»

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από somebody961

Προσωπικά, στο τελευταίο μέρος που θα αναζητούσα λύση/άποψη για πρόβλημα υγείας, θα ήταν ένα φόρουμ που αντικείμενο του είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και οι γενικές συζητήσεις.

Ενας που θα έκανε αυτό, δεν θα δίσταζε να πάει και στο μάγο τής φυλής. 

Δεν είναι υπεύθυνοι λοιπόν, ούτε το φόρουμ εδώ, ούτε τα μέλη που το απαρτίζουν, ούτε ο κάθε μάγος..

Κλασσικά δηλαδή, ακόμα μία φορά η 'λογική': "Οταν κάνουμε λάθος επιλογή, φταίει η επιλογή για το λάθος μας". (Αρκάς).

Κατά τα άλλα, από υπερβολικό 'μη μού άπτου' θα πάμε..

 

 

Συμφωνώ με αυτά που λέτε αλλά οι καρκινοπαθείς και το περιβάλλον τους είναι πολύ δύσκολο να το δουν θετικά και να προσπαθήσουν να ανακάμψουν

Συνήθως με το άκουσμα της λέξης καρκίνος έχουν ήδη ξεγράψει τον άνθρωπο τους

Όχι οτι υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να μην "φύγει" άλλα σίγουρα οι συνθήκες μπορούν να κάνουν όλη την διαδικασία διαφορετική.

Παράθεση:
Σχόλιο # 69 από Sannyas

Το 95% περίπου των ασθενειών είναι ψυχοσωματικές. Οι ασθένειες εμπλέκονται με άμεσο ή με έμμεσο τρόπο με τις ασθένειες της ψυχής. Για αυτό οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές έλεγαν «Νους υγιής εν σώματι υγιεί».

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουν στον οργανισμό τους ΚΑΙ τα καρκινικά κύτταρα. Όταν από κάποιους δυσμενείς παράγοντες ενεργοποιούνται αυτά τα κύτταρα, τίθεται σε συναγερμό το ανοσοποιητικό σύστημα και καταστέλλει την ενεργοποίησή τους. Όταν όμως υπάρχει το άγχος και τα παράγωγα του άγχους, αποδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα και είναι πιθανό να πυροδοτηθούν και να ενεργοποιηθούν τα καρκινικά κύτταρα.

 

Με αφορμή το υποτιμητικό σχόλιο για «τον μάγο της φυλής» θέλω να πω τα εξής. Ο «μάγος» παραπέμπει σε έναν γελοίο ρόλο στις μέρες μας, στη συνείδηση της δυτικής κοινωνίας. Η «φυλή» επίσης παραπέμπει σε απολίτιστους, αμόρφωτους, άξεστους, σε κάτι ινδιάνους για παράδειγμα που ζουν σε κάτι ζούγκλες μακριά από τα πτυχία, την μόρφωση και τον «πολιτισμένο» κόσμο.

 

Στην αρχαία Ελλάδα και σε άλλες χώρες και άλλους πολιτισμούς υπήρχαν οι λεγόμενοι «μάγοι». Έτσι έλεγαν τους σαμάνους και άλλους θεραπευτές που θεράπευαν κόσμο. Αν δεν θεράπευαν κόσμο, δεν θα τους έλεγαν «μάγους» ή σαμάνους ή θεραπευτές.

 

Υπάρχουν κάποιες μορφές καρκίνου που δεν θεραπεύονται με τη βοήθεια της δυτικής ιατρικής. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι άτυχοι ασθενείς οδηγούνται σε μάταιες χημειοθεραπείες και εγχειρίσεις, σε απίστευτες ταλαιπωρίες της ποιότητας της ζωής τους και σε αφαίμαξη των οικονομικών τους δυνατοτήτων.

 

Αυτοί οι άτυχοι ασθενείς πιστεύω πως είναι καλύτερα για αυτούς να πηγαίνουν ΚΑΙ σε εναλλακτικούς θεραπευτές, σε σύγχρονους «μάγους». Περισσότερα οφέλη μπορεί ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να βρουν σε εναλλακτικές θεραπείες του νου και της ψυχής παρά σε μάταιες χημειοθεραπείες και εγχειρήσεις.

 

Συνοπτικά λοιπόν θα τους πρότεινα να κάνουν παράλληλη θεραπεία της δυτικής ιατρικής μαζί με εναλλακτικούς θεραπευτικούς τρόπους του νου και της ψυχής.

 

Όταν θεραπεύεται ο νους και η ψυχή, συντονίζεται ξανά το ανοσοποιητικό σύστημα και ο οργανισμός μπορεί να αυτοθεραπευτεί.

 

Κάπως έτσι συμβαίνουν κάποια σύγχρονα «θαύματα».

 

Κάπως έτσι ακούμε:«Είχα-είχε καρκίνο και θεραπεύτηκε! Θαύμα!»

 

 

 

Σε όλη τους την ζωή καταστρέφουν τους εαυτούς τους οι άνθρωποι... 

Μετά τις καταστροφές θυμούνται ότι πρέπει να κάνουν κάτι κι αυτοί .. 

Παίρνουμε το μυνημα ότι είμαστε στον αυτόματο πιλότο και ότι αυτός έχει μάθει να επιβιώνει για εμάς  ... 

Θα μας πρόσεχε  βέβαια αν υπήρχε τακτική αναβάθμιση λογισμικού .. αλλά δεν! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 70 από ogresa

Συμφωνώ με αυτά που λέτε αλλά οι καρκινοπαθείς και το περιβάλλον τους είναι πολύ δύσκολο να το δουν θετικά και να προσπαθήσουν να ανακάμψουν

Συνήθως με το άκουσμα της λέξης καρκίνος έχουν ήδη ξεγράψει τον άνθρωπο τους

Όχι οτι υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να μην "φύγει" άλλα σίγουρα οι συνθήκες μπορούν να κάνουν όλη την διαδικασία διαφορετική.

 

 

 

Ανασκόπηση

Newbi, στο forum μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό το θέμα καθώς το έχω βιώσει τα τελευταία 16 χρόνια και εξαιτίας αυτής της ασθενείας έφυγε η σύζυγος μου από κοντά μας.Καταρχάς ο καρκίνος δεν είναι κάτι ξένο με το σώμα μας, ιός κλπ. Είναι τα ίδια μας τα κύτταρα που μεταλλάσσονται για διαφορετικές αιτίες.Υπάρχουν μορφές καρκίνου που μπορούμε να προφυλαχθούμε αλλά και άλλες οι οποίες ενεργοποιούν μια μετάλλαξη από αόρατες εστίες. Δηλαδή μπορούμε να προφυλαχθούμε από το μελάνωμα μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου αποφεύγοντας την ηλιακή ακτινοβολια, αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε την προσβολή αν εργαζόμαστε σε περιβάλλον με τεράστια ακτινοβολία πχ μετασχηματιστές ΔΕΗ, αν βγαίνουμε στο μπαλκόνι και τα καλώδια φορτίου της ΔΕΗ είναι στο 1 μέτρο. Δεν μπορούμε να προφυλαχθούμε από τα βαρέα μέταλλα στο νερό που πίνουμε. Τέλος πάντων ακόμα και στις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω δεν ασθενούν όλοι. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι περιληπτικά.

Δεύτερο μέρος.

Μετά την προσβολή υπάρχει το θέμα θεραπεία κλπ. Έχει να κάνει τόσο με την κατάσταση του ατόμου αλλά και του συστήματος που θα τον υποστηρίξει. Πόσο δυνατός είναι κάποιος πόση δύναμη έχει να παλέψει τι του δίνει δύναμη τι ποιότητα ζωής θα έχει. Είναι σημαντικό λοιπόν να έχει τον άνθρωπο του δίπλα, την οικογένεια να τον στηριζουν. Πολλοί δεν θέλουν να το γνωστοποιούν άλλοι το πολεμούν ψυχολογικά συζητώντας για αυτό. Όπως νοιώθει ο καθένας. Στη φάση αυτή επειδή τα φάρμακα αλλάζουν και τον ψυχισμό και την συμπεριφορά πρέπει να βρίσκεται δίπλα του κάποιος που να έχει το κουράγιο την δύναμη την αγάπη το σεβασμό και να παλεύει μαζί του. Γιατί έχει να αντιμετωπίσει κυρίως ένα σύστημα δημόσιας υγείας που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ισοπεδώνει ψυχολογικά τον ασθενή. Εκτός και αν έχει την δυνατότητα να νοσηλεύεται σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Από την εμπειρία μου θα ήθελα να αναφέρω κάτι πολυ σημαντικό. Η σύζυγος μου έκανε περισσότερες από 80 χημειοθεραπείες τα τελευταία 15 χρόνια πριν φύγει. Εν τω μεταξύ για κάθε θεραπεία χρειάζονται εξετάσεις. Αίματος, μαγνητικές κάθε 3-6 μήνες, αξονικές , επιτροπές για άδειες αν εργάζεται. Αυτά σημαίνουν τσιμπήματα βελόνες . Και αν υπάρχουν φλέβες ακόμα... Μαρτύριο.Ίσως η μεγαλύτερη ηρωίδα που γνώρισα ... Θεραπείες, οικογένεια, δουλεια.Σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Εκδρομές , τριήμερα , ερωτική ζωή μέχρι τέλους. Με ένα χαμόγελο πάντα. Πρότυπο για τα 3παιδια της ελπιζω.

Μέρος τρίτο.

Το φάρμακο για τον καρκίνο δεν θα βρεθεί ποτέ. Γιατί ο κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός και διαφοροποιείται και σε κάθε άνθρωπο.Και εκτός αυτού αλλά φάρμακα για τα πρώιμα στάδια αλλά για μεταστατικός κλπ. Επίσης θα συμφωνήσω πως ο καρκίνος δεν είναι ότι πιο οδυνηρό. Υπάρχουν ασθένειες όπου δεν υπάρχει ποιότητα ζωής από τα πρώτα στάδια και διαρκούν πολλά χρόνια. Εκεί η εξουθένωση φυσική ψυχική σωματική οικονομική είναι πολυ πιο έντονη.Αλλά μια και είμαστε σε ιστοσελίδα γνωριμιών και σχέσεων καλό θα ήταν να μάθουμε πως θα αντιδρούσατε αν εμφανιζοταν το "θηρίο". Θα παλευατε μαζί του ; ή θα την κάνατε με ελαφρά πηδηματακια στα δύσκολα;. Την απάντηση σε μ.ο την ξέρω γιατί γνώρισα πολλούς πολλές πολλά ζευγάρια που σε πλειοψηφία διαλυθηκαν. Κι έμειναν μόνοι τους μόνες τους αβοηθητες. Ούτε μια αγκαλιά ένα χάδι. Ούτε σημασία. Κι αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο πολλοί αναθεματίζουν τις ασθένειες - όχι μόνο τον καρκίνο. Έχουν ενοχές . Πολλές ενοχές. Νομίζουν ότι φεύγοντας όλα τελειώνουν χαχαχα. Οχι. Δεν φεύγει τίποτα. Πάντα θα σου μαμαει το μυαλό ότι έπρεπε να κάνεις και δεν έκανες. Δεν είναι η αρρωστεια. Είσαι εσύ..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 72 από AlexLuckyCharm

Ανασκόπηση Newbi, στο forum μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό το θέμα καθώς το έχω βιώσει τα τελευταία 16 χρόνια και εξαιτίας αυτής της ασθενείας έφυγε η σύζυγος μου από κοντά μας.Καταρχάς ο καρκίνος δεν είναι κάτι ξένο με το σώμα μας, ιός κλπ. Είναι τα ίδια μας τα κύτταρα που μεταλλάσσονται για διαφορετικές αιτίες.Υπάρχουν μορφές καρκίνου που μπορούμε να προφυλαχθούμε αλλά και άλλες οι οποίες ενεργοποιούν μια μετάλλαξη από αόρατες εστίες. Δηλαδή μπορούμε να προφυλαχθούμε από το μελάνωμα μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου αποφεύγοντας την ηλιακή ακτινοβολια, αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε την προσβολή αν εργαζόμαστε σε περιβάλλον με τεράστια ακτινοβολία πχ μετασχηματιστές ΔΕΗ, αν βγαίνουμε στο μπαλκόνι και τα καλώδια φορτίου της ΔΕΗ είναι στο 1 μέτρο. Δεν μπορούμε να προφυλαχθούμε από τα βαρέα μέταλλα στο νερό που πίνουμε. Τέλος πάντων ακόμα και στις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω δεν ασθενούν όλοι. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι περιληπτικά.

 

Αυτό ακόμα ερευνάται

 

για κάποιες μορφές καρκίνου πχ του τραχήλου της μήτρας

ευθύνεται ενας αριθμός ιων hpv

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 74 από AlexLuckyCharm

Μέρος τρίτο. Το φάρμακο για τον καρκίνο δεν θα βρεθεί ποτέ. Γιατί ο κάθε καρκίνος είναι διαφορετικός και διαφοροποιείται και σε κάθε άνθρωπο.Και εκτός αυτού αλλά φάρμακα για τα πρώιμα στάδια αλλά για μεταστατικός κλπ. Επίσης θα συμφωνήσω πως ο καρκίνος δεν είναι ότι πιο οδυνηρό. Υπάρχουν ασθένειες όπου δεν υπάρχει ποιότητα ζωής από τα πρώτα στάδια και διαρκούν πολλά χρόνια. Εκεί η εξουθένωση φυσική ψυχική σωματική οικονομική είναι πολυ πιο έντονη.Αλλά μια και είμαστε σε ιστοσελίδα γνωριμιών και σχέσεων καλό θα ήταν να μάθουμε πως θα αντιδρούσατε αν εμφανιζοταν το "θηρίο". Θα παλευατε μαζί του ; ή θα την κάνατε με ελαφρά πηδηματακια στα δύσκολα;. Την απάντηση σε μ.ο την ξέρω γιατί γνώρισα πολλούς πολλές πολλά ζευγάρια που σε πλειοψηφία διαλυθηκαν. Κι έμειναν μόνοι τους μόνες τους αβοηθητες. Ούτε μια αγκαλιά ένα χάδι. Ούτε σημασία. Κι αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο πολλοί αναθεματίζουν τις ασθένειες - όχι μόνο τον καρκίνο. Έχουν ενοχές . Πολλές ενοχές. Νομίζουν ότι φεύγοντας όλα τελειώνουν χαχαχα. Οχι. Δεν φεύγει τίποτα. Πάντα θα σου μαμαει το μυαλό ότι έπρεπε να κάνεις και δεν έκανες. Δεν είναι η αρρωστεια. Είσαι εσύ..

 

 

 Η ανοσοθεραπεία και η ολοένα διεύρυνσή της ώστε να πιάσει πολλές μορφές καρκίνου

είναι η επόμενη απάντηση στον καρκίνο και δρα εξατομικευμένα (τώρα αυτά, χονδρικά)

Ο καρκίνος έχει πολύ λίγο χρόνο ζωής ακόμα. 

Φυσικά θα έρθουν άλλες ασθένειες, μεταλλάξεις κλπ

Αλλά ο καρκίνος μετράει ...ωρες

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 73 από AlexLuckyCharm

Δεύτερο μέρος.Μετά την προσβολή υπάρχει το θέμα θεραπεία κλπ. Έχει να κάνει τόσο με την κατάσταση του ατόμου αλλά και του συστήματος που θα τον υποστηρίξει. Πόσο δυνατός είναι κάποιος πόση δύναμη έχει να παλέψει τι του δίνει δύναμη τι ποιότητα ζωής θα έχει. Είναι σημαντικό λοιπόν να έχει τον άνθρωπο του δίπλα, την οικογένεια να τον στηριζουν. Πολλοί δεν θέλουν να το γνωστοποιούν άλλοι το πολεμούν ψυχολογικά συζητώντας για αυτό. Όπως νοιώθει ο καθένας. Στη φάση αυτή επειδή τα φάρμακα αλλάζουν και τον ψυχισμό και την συμπεριφορά πρέπει να βρίσκεται δίπλα του κάποιος που να έχει το κουράγιο την δύναμη την αγάπη το σεβασμό και να παλεύει μαζί του. Γιατί έχει να αντιμετωπίσει κυρίως ένα σύστημα δημόσιας υγείας που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ισοπεδώνει ψυχολογικά τον ασθενή. Εκτός και αν έχει την δυνατότητα να νοσηλεύεται σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Από την εμπειρία μου θα ήθελα να αναφέρω κάτι πολυ σημαντικό. Η σύζυγος μου έκανε περισσότερες από 80 χημειοθεραπείες τα τελευταία 15 χρόνια πριν φύγει. Εν τω μεταξύ για κάθε θεραπεία χρειάζονται εξετάσεις. Αίματος, μαγνητικές κάθε 3-6 μήνες, αξονικές , επιτροπές για άδειες αν εργάζεται. Αυτά σημαίνουν τσιμπήματα βελόνες . Και αν υπάρχουν φλέβες ακόμα... Μαρτύριο.Ίσως η μεγαλύτερη ηρωίδα που γνώρισα ... Θεραπείες, οικογένεια, δουλεια.Σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Εκδρομές , τριήμερα , ερωτική ζωή μέχρι τέλους. Με ένα χαμόγελο πάντα. Πρότυπο για τα 3παιδια της ελπιζω.

 

Είναι πολύ σημαντικό (και εσεις το ξέρετε καλύτερα απο κάθε άλλον)

το οτι είχατε μαζί ποιοτικό χρόνο, τηρουμένων των αναλογιών.

Αυτός ο χρόνος έχει τη θέση του και δεν φεύγει, ακόμα κι όταν φεύγουμε εμείς.

Είστε τυχεροί και οι δυο που τον είχατε

 

Διαβασα την ιστορια σου και συγκινηθηκα ,αλλα δυστυχως δεν εισαι ο μονος που του συνεβει . Ατιμη αρωστια και τρομερη θα ελεγα. Την εχω ζησει κι εγω για τοσα περιπου χρονια. Εγω ομως ελπιζω πως στο μελλον ,θα υπαρξει θεραπεια, τουλαχιστον για τους νεους ανθρωπους.

Αγαπητή εξ αγχιστείας συμπολίτισσα Sourya, το point δεν είναι μια λυπητερή ιστορία. Είναι ο αγώνας που πρέπει να κάνει κάποιος για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής, για να δώσει πραγματική αγάπη κι όχι συμπόνοια. Σε αυτές τις στιγμές, ώρες, χρόνια ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Ζεις πολλές φορές το υπερβατικό να ξεπερνιουνται καταστάσεις που σε νορμάλ καταστάσεις ούτε καν...Παίρνεις, ναι παίρνεις δύναμη από αυτόν που είναι δίπλα σου και αυτός παίρνει δύναμη από εσένα. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον καρκίνο έτσι. Εξάλλου αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ. Δυστυχώς η απώλεια είναι κάτι που δεν συνηθίζεται αλλά όλα αυτά μας κάνουν πιο δυνατούς και πιο σοφούς.Είναι το πιο γλυκό πράγμα να δίνεις αγάπη.

Υπάρχει ενα είδος κακού marketing γύρω απο τον καρκίνο

που έχει δημιουργήσει κακό προηγούμενο, με αποτέλεσμα
να προκαλεί τέτοιο πανικό και να μην αφήνει τον κόσμο να δει
τα τεράστια άλματα που έχουν γίνει πλέον στο θέμα.
  Είναι πολλές οι ασθένειες που έχουν επώδυνες θεραπείες
  με πολύ πιο αβέβαια αποτέλεσμα απο αυτές των περισσότερων μορφών καρκίνου.
   Είναι πολλές και οι ασθένειες που στερούν την ποιότητα ζωής απο τον ασθενή 
   Καλό είναι ο κόσμος να πάρει το θέμα στα χέρια του και να ενημερώνεται για τις τελευταίες εξελίξεις
   για να σταματήσει πια αυτό το ελεεινό: "επάρατη νόσος" και τα συναφή του
    που είναι απομεινάρια προηγούμενου αιώνα, και μόνο κακό κάνουν στον τρόπο που αντιμετωπίζει μια κοινωνία
τις ασθένειες.
Update guys.update