Όταν ο χωρισμός δεν είναι επιλογή σου

Όταν ο χωρισμός δεν είναι επιλογή σου

Καλησπέρα σας θα ήθελα κάποιες γνώμες για την φάση που περνάω τώρα.

Ήμουν με ένα παιδί 3 χρόνια περίπου, 25 και οι δύο στην ηλικία και πριν ένα μήνα χωρισαμε η η μαλλον με χώρισε. Γενικότερα η σχέση μας ήταν καλή αλλά είχαμε και αρκετές εντάσεις ζημιές από μέρους του τσακωμούς κτλ. Το θέμα είναι πως σε αυτή την σχέση όπως παραδεχόμαστε και οι δύο εγώ έδωσα πιο πολλά. Έκανα κυριολεκτικά κάθε του χατηρι ότι χρειαζόταν ήμουν δίπλα του χρειάστηκε να κάνω αρκετά ταξίδια όταν ένα διάστημα δούλευα στην επαρχία για να τον βλέπω παρόλο που είχα περιορισμένο χρόνο, τον φρόντιζα και σε γενικές γραμμές πιστεύω πως του φέρθηκα αξιοπρεπέστατα. Το θέμα είναι πως σε αυτά τα τρία χρόνια έχουμε χωρίσει άλλες 3-4 φορές από δική του πρωτοβουλία όμως το πολύ 2 μήνες μετά ξαναημασταν μαζί. Λίγο ότι το κυνηγούσα εγώ λίγο ότι το μετανιώνε και αυτός και ξανά μαζί.  Αυτή την φορά ήταν διαφορετικά. Τους τελευταίους τρεις μήνες είχε απομακρυνθεί αρκετά βρισκόμασταν σπάνια και αυτό από δική μου πιεση, συνεχώς ήταν κουρασμένος, η απλά ήθελε να κάτσει σπίτι ή να πάει για καφέ με τους φίλους του.κτλ. εμένα αυτό πληγωνε αλλά άφηνα τα πράγματα να κυλήσουν. Ώσπου μια μέρα με αφορμή ένα χρόνια πολλά για τα γενέθλιά μου που μου στείλε ένας φίλος μου με χώρισε. Άρχισε να μου λέει ότι καιρό.τωρα δεν με εμπιστεύεται ( να τονίσω πως δε του χα δώσει δικαιώματα αντιθέτως είχα κόψει.αρκετα πράγματα και ανθρώπους για να μαι μαζί του, έβγαινα πολύ λιγότερο με τις φίλες μου από ότι εκείνος κτλ ) ότι έχει κουραστεί ότι δν θέλει άλλο και ότι τον απογοήτευσα. Εγώ πραγματικά δεν κατάλαβα καν τι συνέβη. Εκείνη την μέρα έκλαψα πολύ του ζήτησα να με ακούσει να του εξηγήσω πως δεν συμβαίνει τίποτα και ας το ήξερε. Ανένδοτος. Σηκώθηκε και έφυγε και από κείνη την μέρα σιωπή. Για αρκετές μέρες τον έπαιρνα τηλέφωνα του έστελνα μηνύματα χωρίς να παίρνω κάποια απάντηση. Η μόνη ίσως απάντηση ήταν τελείωσε για μένα μην με.ξαναενοχλησεις. είμαι κουρέλι. Να σημειώσω εδώ ότι στην σχέση μας αρκετές φορές τον είχα συγχωρέσει για λάθη του και πάντα του έδινα ευκαιρίες έστω να μου μιλήσει όταν τονζηταγα. Ήταν παθητικά ζηλιάρης., Ήθελε να ξέρει τα πάντα για το τι κάνω και την καθημερινότητα μου και γενικότερα ήθελε να έχει τον έλεγχο. Ένα μήνα τώρα όμως τίποτα. Εγώ έχω χωρίς υπερβολές πέσει στα πατώματα έχω δυστυχώς αφήσει στην άκρη τον εαυτό μου.δεν τρώω δεν βγαίνω κλαίω συνεχώς και απλά ζητάω να γυρίσει. Αυτός μαθαίνω από κοινούς φίλους ότι είναι μια χαρά περνάει καλά τν καθημερινότητα του ψυχολογία του είναι εντάξει και δεν φαίνεται να τον επηρέασε και πολύ. Εγώ όμως είμαι χάλια. Πώς γίνεται κάποιος.ανθρωπος από την μια μέρα να κοιμάται δίπλα.σου και την άλλη να φεύγει λες και δεν ήταν εδώ πότε? Πώς γίνεται να ξεχνάει όσα έχω κάνει για αυτόν που πάντα έλεγε ότι κανείς δεν τν αγάπησε οσονεγω και όμως να με αδειάζει έτσι και να προχωράει λες και δεν συνέβη τίποτα? Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και σας ευχαριστώ εκ των προτερων

Μάλιστα όλα αυτό το διάστημα σε έκανε να πιστεύεις πράγματα ενώ αυτός δεν πίστευε καμιά του πράξη...ας αφήσουμε λίγο όλο αυτό που περιγράφεις και ας πάμε σε εσένα γιατί έκανες τόσα σε αυτή την σχέση!? Ενώ ο ίδιος ήξερε και εσύ ηξερες ότι δεν έκανε τίποτα...σε σχέση με εσενα.τι σου έδινε όλο αυτό! ?Μπορείς να περιγράψεις...!?Ας πούμε π.χ. ήταν στο κρεβάτι διεκδικητικος..εκεί...σου λεγε διαφορα!?Ξανά βρες εσένα...ξανά βρες τους φίλους σου...ξανά φτιάξε την ζωή σου...Οταν θα είσαι καλά τότε θα έρθει για να σε κάνει όπως τώρα τότε όχι βγαλτον από την ζωή σου...Θα σου πω πέταξε τον έξω. Αυτό το προφίλ που περιγράφεις ήθελε χωρισμό...παλι καλα που σε χωρισε.Κανε πράγματα είσαι μικρή έχεις την δουλειά σου...ξεκινά να έχεις παρέες και..κανε πάρτι...γιατί αν ξανά κάνεις σχέση τότε δεν ξέρω τι θα έρθεις να γράψεις εδώ μέσα.

 

 

 

 

https://m.youtube.com/watch?v=dgONZPJnKBY

 

 

Αγαπητη ,

γραφεις οτι εχεις πεσει στα πατωματα , κλαις , χτυπιεσαι και αλλα ...ξερεις κατι ? 

Συνεχισε να κανεις τα ιδια ...και μαλιστα με περρισοτερη δυναμη ...διοτι στο τυπο μη ξαναγυρισεις .
Κοψε οτι επαφες εχεις μαζι του , κοινους φιλους , FB...ή τετοια θεματα . Ο πονος σου ειναι αβασταχτος τωρα ...σιγα σιγα θα γινεται λιγοτερος 
Ασχολησου με εσενα , ασχολησου με τον εαυτο σου ...ανοιξε τον κυκλο σου και θα ερθει και η στιγμη που θα ξεκινησεις να νιωθεις καλυτερα .

Ξερεις κατι ? Δεν χωρισες ...ΣΩΘΗΚΕΣ ...αλλα δεν το γνωριζεις ακομα .

Αναρωτιεσαι πως καποιος ανθρωπος μπορει να διαγραψει καποια πραγματα που νιωθει ...Ευκολα ...αφου δεν τα νιωθει ...Ετσι και ο πρωην σου . Δεν ενιωθε κατι για σενα .Ολα ενα παραμυθι ηταν και εσυ το εφαγες .

Και ξερεις γιατι το εφαγες ? Διοτι δειχνεις απελπισμενη και χωρις επιλογες ...

Εαν ποτε ερθει σε επαφη μαζι σου ..απλα στειλτον στο Διαολο...

Keep Walking

Από τα περιγραφόμενα είναι κάπως προφανές ότι ο τύπος δεν ήθελε αυτή τη σχέση καιρό τώρα..Είχε πολλά σημάδια η συμπεριφορά του που προμύνυαν ότι αυτό θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα..Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να παρακαλέσεις κανέναν να είναι κοντά σου και να ενδιαφέρεται πραγματικά..Ηδη σε έχει χωρίσει 2-3 φορές.. Αν κάποιος θέλει να φύγει απλά άστον και προχωρά..Η σχέση είναι μια κατάσταση που χρειάζεται αρκετή ενέργεια.. Αν ο άλλος δεν μπορεί ή δεν θέλει να διοχετεύσει ενέργεια στη σχέση σας δεν έχει νόημα.. Οπως είδες τους τελευταίους μήνες, δεν είχε διάθεση και χρόνο για σένα.. Δεν ήθελε απλά άλλο..Πονάει η απόρριψη σίγουρα, το καταλαβαίνω αλλά οι σχέσεις δεν πάνε με το τί δίνεις αλλά με συναισθήματα.. Αν εκείνος έχει σταματήσει να θέλει και να νιώθει τότε απλά μην το αναλύεις και προχώρα..

Καταρχάς εγώ θεωρώ πολύ λάθος να θυσιάζεις όλη την υπόλοιπη ζωή σου για έναν άντρα. Όλα χρειάζονται με μέτρο. Και οι φίλοι, και οι βόλτες, και η σχέση και όλα. Είναι λογικό να είναι οδυνηρός ο πόνος τώρα γιατί όπως λες και εσύ, έδωσες τα πάντα και δεν πήρες τόσα, αλλά κανείς δεν σου είπε να θυσιάσεις όλη σου την ζωή για μια σχέση. Και αν ήταν σωστός και ο φίλος σου δεν θα το επέτρεπε και ο ίδιος. Τώρα καλύτερα να προχωρήσεις παρακάτω γιατί ο φίλος σου φαίνεται να το έχει κάνει. Μπορεί να είναι ασταθής όπως λες αλλά όπως προανέφεραν και άλλοι χρήστες για εκείνον έχει τελειώσει από μέσα του. Και στο κάτω κάτω νομίζω πως δεν αξίζει να επιμένεις σε έναν άνθρωπο που το δίνεις τα πάντα και δεν το εκτιμάει..

αγαπητη Σοφια

Το αγορακι ηθελε να χωρισει αλλα επειδη δεν ειχε τα @@ να το πει και να παρει την ευθυνη του χωρισμου,εψαχνε την αφορμη (που τη βρηκε) για να τα φορτωσει ολα σ εσενα ...Μονο και μονο γι αυτο ,για τον τροπο δηλ του χωρισμου,θα επαναλαβω την τελευταια προταση του Αρχαγγελου ...( ποσο δικιο ειχες τελικα αγαπητε Αρχαγγελε και καποια στιγμη σε παρεξηγησα που τους στελνεις ολους στον αγυριστο,,,χαχαχα!!)

τελευτεα φορα ποτε μιλησατε? πριν ποσο καιρο? για την ωρα μην του στειλεις κατι αλλο κ προσπαθησε να ηρεμησεις οσο δυσκολο κι αν ειναι. εισαασταν απο αποσταση?

Καλησπέρα θεματοθετρια. Γιατί θες να γυρίσεις σε αυτόν ακριβώς? Αφού και που ησασταν μαζί (λέμε τώρα), πάλι σαν να ησασταν χωριά ήταν. Μόνη σου το είπες. Σπάνια βρισκόσασταν. Κλαψε μέχρι να κουραστείς, κι έπειτα, μην ξανά ασχοληθείς με τον τύπο. Άμα σου στείλει, θα ναι γιατί θα χει μεινει στεγνός, τίποτα περισσότερο. Ασε τον να βρει αυτό που του αξίζει, και εσύ να βρεις με την σειρά σου κάποιον που θα εκτιμάει εσένα και τα όσα προσφέρεις.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας τις εκτιμάω γιατί δεν έχω κουράγιο να ανοιχτω κάπου αυτή την περίοδο και το περνάω μόνη μου όλο αυτό. Απλά έχω την ανάγκη να ακούσω ότι θα περάσει όλο αυτό ότι ο χρόνος το γιατρεύει και άλλα τέτοια γιατί αυτή την στιγμή νιώθω λες και έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Sofia1806

Όταν ο χωρισμός δεν είναι επιλογή σου

Καλησπέρα σας θα ήθελα κάποιες γνώμες για την φάση που περνάω τώρα.

Ήμουν με ένα παιδί 3 χρόνια περίπου, 25 και οι δύο στην ηλικία και πριν ένα μήνα χωρισαμε η η μαλλον με χώρισε. Γενικότερα η σχέση μας ήταν καλή αλλά είχαμε και αρκετές εντάσεις ζημιές από μέρους του τσακωμούς κτλ. Το θέμα είναι πως σε αυτή την σχέση όπως παραδεχόμαστε και οι δύο εγώ έδωσα πιο πολλά. Έκανα κυριολεκτικά κάθε του χατηρι ότι χρειαζόταν ήμουν δίπλα του χρειάστηκε να κάνω αρκετά ταξίδια όταν ένα διάστημα δούλευα στην επαρχία για να τον βλέπω παρόλο που είχα περιορισμένο χρόνο, τον φρόντιζα και σε γενικές γραμμές πιστεύω πως του φέρθηκα αξιοπρεπέστατα. Το θέμα είναι πως σε αυτά τα τρία χρόνια έχουμε χωρίσει άλλες 3-4 φορές από δική του πρωτοβουλία όμως το πολύ 2 μήνες μετά ξαναημασταν μαζί. Λίγο ότι το κυνηγούσα εγώ λίγο ότι το μετανιώνε και αυτός και ξανά μαζί.  Αυτή την φορά ήταν διαφορετικά. Τους τελευταίους τρεις μήνες είχε απομακρυνθεί αρκετά βρισκόμασταν σπάνια και αυτό από δική μου πιεση, συνεχώς ήταν κουρασμένος, η απλά ήθελε να κάτσει σπίτι ή να πάει για καφέ με τους φίλους του.κτλ. εμένα αυτό πληγωνε αλλά άφηνα τα πράγματα να κυλήσουν. Ώσπου μια μέρα με αφορμή ένα χρόνια πολλά για τα γενέθλιά μου που μου στείλε ένας φίλος μου με χώρισε. Άρχισε να μου λέει ότι καιρό.τωρα δεν με εμπιστεύεται ( να τονίσω πως δε του χα δώσει δικαιώματα αντιθέτως είχα κόψει.αρκετα πράγματα και ανθρώπους για να μαι μαζί του, έβγαινα πολύ λιγότερο με τις φίλες μου από ότι εκείνος κτλ ) ότι έχει κουραστεί ότι δν θέλει άλλο και ότι τον απογοήτευσα. Εγώ πραγματικά δεν κατάλαβα καν τι συνέβη. Εκείνη την μέρα έκλαψα πολύ του ζήτησα να με ακούσει να του εξηγήσω πως δεν συμβαίνει τίποτα και ας το ήξερε. Ανένδοτος. Σηκώθηκε και έφυγε και από κείνη την μέρα σιωπή. Για αρκετές μέρες τον έπαιρνα τηλέφωνα του έστελνα μηνύματα χωρίς να παίρνω κάποια απάντηση. Η μόνη ίσως απάντηση ήταν τελείωσε για μένα μην με.ξαναενοχλησεις. είμαι κουρέλι. Να σημειώσω εδώ ότι στην σχέση μας αρκετές φορές τον είχα συγχωρέσει για λάθη του και πάντα του έδινα ευκαιρίες έστω να μου μιλήσει όταν τονζηταγα. Ήταν παθητικά ζηλιάρης., Ήθελε να ξέρει τα πάντα για το τι κάνω και την καθημερινότητα μου και γενικότερα ήθελε να έχει τον έλεγχο. Ένα μήνα τώρα όμως τίποτα. Εγώ έχω χωρίς υπερβολές πέσει στα πατώματα έχω δυστυχώς αφήσει στην άκρη τον εαυτό μου.δεν τρώω δεν βγαίνω κλαίω συνεχώς και απλά ζητάω να γυρίσει. Αυτός μαθαίνω από κοινούς φίλους ότι είναι μια χαρά περνάει καλά τν καθημερινότητα του ψυχολογία του είναι εντάξει και δεν φαίνεται να τον επηρέασε και πολύ. Εγώ όμως είμαι χάλια. Πώς γίνεται κάποιος.ανθρωπος από την μια μέρα να κοιμάται δίπλα.σου και την άλλη να φεύγει λες και δεν ήταν εδώ πότε? Πώς γίνεται να ξεχνάει όσα έχω κάνει για αυτόν που πάντα έλεγε ότι κανείς δεν τν αγάπησε οσονεγω και όμως να με αδειάζει έτσι και να προχωράει λες και δεν συνέβη τίποτα? Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και σας ευχαριστώ εκ των προτερων

 

 

           Κελεπούρι!

 

          Καλά κάνεις και κλαις, πού θα ξαναβρεις τέτοιο!

 

Άκου, εκεί που κλαις κλαις κλαις γιαυτόν

 

αφιέρωσε και λίγα λεπτά και κλάψε και για σένα

 

και τα κριτήρια επιλογής σχέσης που έχεις βάλει.

Και μετά άλλαξέ τα και μην ξανακάνεις παρέα με τέτοια αγόρια

 

Δεν είναι καλά

Ετσι ειναι στην αρχη μετα οταν περασει θα δεις κ μονη σου πως τζαμπα τα δακρυα.

Απλα τον ειχες κανει τρανο στα ματια σου ειχες επενδυσει πανω του γιαυτο ολη η θλιψη.

Υπομονη κ θα τα δεις ολα απο αλλη σκοπια σε λιγο καιρο..μην κολλας το μυαλο σου εκει..γυρνα αλλου το βλεμμα σου στα επομενα κ ωραια.

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από Sofia1806
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας τις εκτιμάω γιατί δεν έχω κουράγιο να ανοιχτω κάπου αυτή την περίοδο και το περνάω μόνη μου όλο αυτό. Απλά έχω την ανάγκη να ακούσω ότι θα περάσει όλο αυτό ότι ο χρόνος το γιατρεύει και άλλα τέτοια γιατί αυτή την στιγμή νιώθω λες και έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου.

 

Γεια σας και πάλι...μετά από αρκετές μέρες δυστυχώς βρίσκομαι στα ίδια...έκανα αρκετές προσπάθειες να τον προσεγγίσω και προφανώς βρήκα τοίχο...χτες αποφάσισα μετά από ένα μισή μήνα να πάω να τν βρω να δω αν θα με αντικρύσει από κοντά..μόλις του έστειλα μήνυμα πως είμαι κάτω από το σπίτι του έκανε σαν τρελός..μου έλεγε να σηκωθώ να φύγω να σταματήσω να μπαίνω εμπόδιο στην ζωή του πως δεν θέλει καμία επαφή πλέον μαζί του και να το βάλω στο μυαλο μου πως έχει ήδη αρχίσει να με ξεπερνάει και είναι καλύτερα από την σχέση που είχε μαζί μου...έριξε όλες τις ευθύνες πάνω μου για τον χωρισμό μας και μου είπε να μην ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί και πως θα με μπλοκάρει από παντού πράγμα που το λέω καιρό τώρα αλλά δεν το κάνει..νιώθω κουρέλι πραγματικά...πονάω τόσο πολυ..ξέρω πως θα μου πείτε πως κυνηγάω κάτι απελπισμένα λόγω ανασφάλειας κτλ κτλ αλλά δεν έχω βρει τρόπο να το αντιμετωπίσω..και βγάζει τόσο μίσος...μίσος για μία κοπέλα που πέρασε τρία χρόνια και βάλε από την ζωή του και να μου λέει στον έναν μήνα πως με ξεπέρασε και πως δεν του λείπω κτλ..ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι πριν δύο μήνες έκανε όνειρα για το μέλλον μαζί μου...δεν ξέρω τι να κάνω..μέρα με την μέρα με πονάει περισσότερο ο χωρισμός μας..

Καλέ!!! αυτός όχι μόνο δε σ αγαπά 

αλλά δε σε χωνεύει ντιπ!
Κ μ αυτά που κάνεις θα σε βλέπει κ θ αλλάζει πεζοδρόμια.

Για χάρη όλων των καλών στιγμών που έζησες μαζί του

κ για χάρη της αγάπης κ του σεβασμού που οφείλεις στον εαυτό σου,

μην τον ξαναπλησιάσεις. Ψάξε το στήριγμα μέσα σου, εκεί είναι.

Πάντα είχα την πεποίθηση πως στον έρωτα η γυναίκα έχει το πάνω χέρι.

Δλδ αυτή διαλέγει σε ποιον θα δώσει τη φροντίδα της, τον έρωτά της, το χάδι της.

Αλλά μεγαλώνοντας καταλαβαίνουν όλοι πως δεν μπορούμε να έχουμε πάντα αυτό που θέλουμε.

Κ καλύτερα έτσι γιατί δεν μπορώ να φανταστώ να με είχε κάποιος που δεν τον θέλω καθόλου.

Εσένα κοπέλα θα σ άρεσε;

Διάλεξε άλλον.