Υπαρχει?

Υπαρχει?

Μπορει να υπαρχει ανθρωπος ο οποιος να μην εχει κανενα ενδιαφερον? Εννοω να μην τον ενδιαφερει καποιο σπορ, η μαγειρικη, χορος, να μαθει κατι πχ ξενες γλωσσες, να δει τηλεοραση, να μπει στο ιντερνετ, οχι επειδη τα χει βαρεθει αλλα επειδη δεν του αρεσουν, και γενικως να μην υπαρχει καποια ασχολια που να τον ενδιαφερει. Μηπως υπαρχει αλλα δεν το χει ανακαλυψει? μηπως φταιει κατι αλλο? εχει λοιπον το αισθημα οτι δεν τον σηκωνει ο τοπος, δεν μπορει να περασει την ημερα. Εμενα μου φαινεται αδιανοητο αλλα θελω κ την αποχη σας τι μπορει να συμβαινει μεαυτον τον ανθρωπο.

Αν δεν μιλάμε για κατάθλιψη, που η συμπεριφορά αυτή την χαρακτηρίζει,
τότε ο άνθρωπος αυτός έχει κάτι και τού τρώει την ψυχή και τού καταναλώνει όλη του την ενέργεια.
Ένα μεγάλο δίλημμα ίσως που περνάει και αδυνατεί να αποφασίσει
με σχέση του ή με τη δουλειά του, ή ακόμα, ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία τη δική του ή αγαπημένου του ανθρώπου

και του απασχολεί όλη του τη σκέψη τόσο
που όλα τα άλλα, ακόμα και τα πλέον ευχάριστα, τα πλέον ψυχαγωγικά και δημιουργικά κάποτε στη ζωή του
τον αφήνουν πλέον εντελώς αδιάφορο.

Κάτι άλλο έχει κάνει κατάληψη στο μυαλό του.

Ο άνθρωπος αυτός χρειάζεται λύση για να μπορέσει να ξεφύγει από εκείνο που πραγματικά τον βασανίζει για να βρει έτσι ξανά, τη χαρά του που στερείται.

Χρειάζεται προσεκτική πολύ προσέγγιση ένας άνθρωπος που περνάει τέτοιες δυσκολίες γιατί, πολλές φορές περνάμε παρόμοιες
αλλά επειδή η τάση είναι να "περνάμε καλά" μπροστά στους άλλους ή μπροστά και στον εαυτό μας ακόμα,
να παρουσιάζουμε την εντελώς αντίθετη συμπεριφορά, στον τρόμο τής αποδοχής της, να μην την αφήσουμε να μας καταβάλλει.

Τότε το λέμε εργασιομανία, αεικίνητος άνθρωπος, ασχολείται με τα πάντα, δεν ησυχάζει ποτέ, κλπ.

Ή, άλλη αντίδραση:  ξεσπάμε στους άλλους, μας φταίνε όλοι και όλα και το μόνο που παρηγορεί είναι να αντιδρούμε στους πάντες και στα πάντα, χτυπώντας εμμονικά το πόδι στο πάτωμα, σαν παιδιά με ένα "ΕΓΩ έχω δίκιο".
(σε αυτήν την περίπτωση - όποτε τη συναντώ - δεν μιλάω/απέχω.
Περιμένω να συνέλθει ο άλλος).

Οι αντιδράσεις ποικίλουν. Δεν είναι μόνο η απραγία που υποδηλοί πρόβλημα.

σας δινω συγχαρητηρια κυριε σαμποντυ, πεσατε μεσα διανα χωρις να εχω πει λεπτομεριες.

στα εγκατα των πυραμιδων...ναι!

με ένα σωρο γυρω του απο αγαθα να μουχλιαζουν και να σκονιζονταικαι αδαη ατομα να νομιζουν οτι καποια στιγμη θα ξυπνησει σε ενα αλλο συμπαν και θα ενδιαφερθει

Συμφωνώ με το somebody961.

Αλλά θα πρέπει να δούμε και το ιστορικό. Ήταν πάντα έτσι ή άλλαξε ξαφνικά;Μήπως έχει κάποια ενδιαφέροντα τα οποία απλά δεν συμβαδίζουν με τα δικά σου ή άλλων;Είναι σημαντικό να δώσεις την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα πριν καταλήξεις σε κάποια απάντηση.

Ναιιι. υπάρχει. Έχω ένας γνωστός περίπου 60 χρόνον, οποίος δεν δείχνει ενδιαφέρον σχεδόν για τίποτα. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να καταλάβω γιατί . Τον συμβουλεύω να αλλάξει σπίτι επειδή εκεί που μένει έχει υγρασία και πονάνε οι αρθρώσεις του. Ήμαστε φίλοι και προσπαθώ...Δεν ενδιαφέρεται τι φοράει, δεν ενδιαφέρεται να έχει παρέα και Τώρα που πήρε σύνταξη έλεγε μήπως να παντρευτεί- αλλά μάλλον ούτε αυτό θα κάνει. Τον λυπάμαι αλλά είναι αυτός! Ίντερνετ...? Δεν θέλει. Στο σπίτι δεν υπάρχει πλυντήριο κανονικό. Ούτε ψυγείο καλό. Και δεν είναι θέμα λεφτά- πάντα δούλευε και πήρε και αναδρομικά σύνταξη. Δεν νομίζω να είναι κατάθλιψη. Απλά έτσι σκέφτεται- Καμία φορά τον φωνάζω για καφέ. Χαίρεται πολύ που έχει παρέα. Αλλά έρχεται με της παντόφλες στην καφετέρια χαχα. Έτσι τον βολεύει! Ναι ...Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Εγώ πάντως έχω καταλάβει ότι αυτός περνάει καλά έτσι όπως είναι και σταμάτησα να τον πιέζω να κάνει αλλαγή. Εσείς αν νομίζεται ότι με κάποιο τρόπο μπορείτε να βοηθήσετε - κάντε το. Αλλά είναι δύσκολα τα πράγματα. Και άν είναι και κατάθλιψη θέλει ειδικός.

Φυσικά υπάρχουν τέτοια άτομα και είναι πολύ εύκολα να τα εκμεταλλευτει κάποιος με την έννοια ότι θα αρχίζουν να δίνουν στους άλλους νομίζωντας έτσι ότι θα καλύψουν το κενό...τι αναρωτιεσαι!?κάποια γεγονότα στην ζωή αυτών των ανθρώπων που περιγράφεις τους οδήγησαν σε αυτό το τέλμα.Θελουν βοήθεια και είναι δύσκολο να κατανοήσουν κάποια βασικά πράγματα...όπως και θέλει δύναμη για να βγουν από κάτι τόσο δυνατό.Ναι η μοναχικοτητα των ανθρώπων αυξήθηκε εφόσον οι άνθρωποι έγινα πιο τοξικοι σε συμπεριφορες.Πλεον ο κόσμος έγινε επιλεκτικός με τις παρέες του.

Εχει βαρια καταθλιψη και να παει σφαιρα σ εναν ειδικο

Μπαλαούρο ένα μήνα, νερό κάθε τρεις μέρες τροφή κάθε δέκα. Στρώνει η δε στρώνει μετά?

Όχι δεν υπάρχει εκτός αν είναι διασωληνωμένος στην ΜΕΘ (φτου φτου μακρυά από μας..)