Η αλλαγή του άλλου...

Αυτό ακριβώς!

 

Δηλαδή αν ο Θανάσης θαυμάζει την Τούλα  με το τεράστιο στήθος και σου γανώνει το μυαλό καθημερινά για να κάνεις εγχείρηση ώστε να το μεγαλώσεις και εσύ,θα πας να την κάνεις για να μην φανείς ανασφαλής και εγωίστρια; Ή είναι καλύτερη η Τούλα από εμένα και φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση επειδή έχουμε διαφορά στήθους;

 

Εγώ πάντως θα του έλεγα να πάει να τα φτιάξει με την Τούλα αφού προτιμάει τα τεράστια στήθη και να με αφήσει και μένα να βρω κάποιον που θα του αρέσει το δικό μου στήθος.

 

(Αλληγορικά όλα αυτά,έτσι;   )

Παράθεση:
Σχόλιο # 55 από ZHLIASOY

Κ γιατι να παραδειγματιζεται απο καποιον αλλο??

Δλδ τι? Θα εχουμε  ενα καλουπι για ολους? Επειδη ετσι ειναι η τουλα πρεπει να γινουν ολοι?

Να προσπαθησουμε ο καθενας μονος του για το καλυτερο του εαυτουτου ναι...να μπουμε σε καλουπι ολοι  π ο τ ε !!

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από equinox_

 

Πολλούς, ειδικά μεχρι τη δικιά μας γενιά, εδώ σ'αυτα τα μέρη που ζουμε - δεν τους αποδέχτηκαν για ο,τι είναι απο τα τρυφερά τους χρόνια.
Χαθήκανε μεγάλα κομμάτια αυθεντικών εαυτών, που γίνονται προσπάθειες να βρεθούν με τα χρόνια.

τυχεροί όσοι ψάχνουν και βρίσκουν κάτι εστω και αργά, για να τα αγκαλιάσουν, να συμπληρώσουν αυτά που τους πήρανε για να είναι ευτυχισμένοι πια με αυτό που είναι και αυτό που κανουν

 

 

 

Μιλάς συγκεκριμένα για τα γκομενικά? Γιατί εκεί συνηθίζονται πολύ αυτά.

 

Αν όντως μιλάς για τις σχέσεις, ενα ισχύει:

κάνε παρέα (ερωτικά-φιλικά-ο,τι) με όποιον/α είναι συμβατός-ή με σένα 

οπότε και θα μειωθούν ή και μηδενιστούν οι πιθανότητες να θέλει να σε αλλάξει κάποιος ή να θες να αλλάξεις κάποιον.

Πού το πρόβλημα?

 

Τα πουλάκια έτσι πρεπει ναναι! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 57 από equinox_

 

 

το άλφα συλλογικό αίσθημα θα πρέπει να υπάρχει και στο μίνιμουμ, που αποτελείται απο 2 άτομα.

μιλαω για τις διαπροσωπικές σχέσεις.

στις οποίες βασίζεται είτε η θετική, είτε ή αρνητική εξελυξη συλλογικά για τον υπόλοιπο κόσμο.

τίποτα δεν θα αλλαξει για όσο δεν ξεχωρίζουμε το δικό μας απο το δικό του άλλου - σκέψεις, γνώμες, τρόπους έκφρασης, καθημερινές πράξεις - σε όλα τα επίπεδα διαπροσωπικών σχέσεων, χωρίς αυτόματα να δημιουργούμε ιεραρχία - με την έννοια ''ο,τι πω εγώ, αυτό είναι το σωστό, αυτό θα κάνεις''

όταν υπάρχει αυτή, δύσκολα πραγματοποιείται αληθινή σχέση με όποιον και να είναι.

 

Και, αφού λες - ας καθίσουμε στα αυγά μας (αυτά που έχουμε μάθει ως συμπεριφορές) και άλλο..

και ας περιμέεενουμε να γίνουν πουλάκια τα αυγά μας, να ανοίξουν τα φτερά τους να πετάνε ελεύθερα για να τραγουδάνε, αμε...

 

 

Επειδή εισαι νεα κι όμορφη! !! 

Αμ δεν κρατάει για πάντα... ρώτα κ μας   έπρεπε να πεις αργότερα αγάπη μου κ να τον κρατήσεις τον ανθρωπάκο   ( αν κ δεν πολυ εχουμε παραπονο ... όσο ναναι ομως γερναμε) 

Τι χαζα κάνετε κορίτσια!!! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από MadameShuShu40

Να σας πω μια φάση!!

Είχα γνωρίσει ένα τύπο, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του, λάτρευε και το χώμα που πατούσα.Και να τα κομπλιμέντα, και να οι αγάπες και να οι έρωτες!!!

Μια μέρα, όμως, μου άρχισε κάτι περίεργα...

-μωρο μου,θα ήθελες να σκεφτεις το ενδεχόμενο να πάμε σε έναν πλαστικό χειρουργό, με ρωτάει

-Σκεφτεσαι να κάνεις λιποαναρροφηση??? αντιρωταω εγώ.

-Για σένα μιλάω, αν θέλεις να αλλάξεις κάτι, οτιδήποτε πάνω σου, που δεν σου αρέσει, δεν έχω πρόβλημα, να πληρώσω!

Αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα της λατρείας του, που δεν πρόλαβε να μου την δείξει σε όλο της το μεγαλείο!!!

 

 

Όταν θέλεις Μιλενη  μιλάς στην καρδιά... (μου δόθηκε ό,τι μου έλειψε)

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από equinox_

 

Πολλούς, ειδικά μεχρι τη δικιά μας γενιά, εδώ σ'αυτα τα μέρη που ζουμε - δεν τους αποδέχτηκαν για ο,τι είναι απο τα τρυφερά τους χρόνια.
Χαθήκανε μεγάλα κομμάτια αυθεντικών εαυτών, που γίνονται προσπάθειες να βρεθούν με τα χρόνια.

τυχεροί όσοι ψάχνουν και βρίσκουν κάτι εστω και αργά, για να τα αγκαλιάσουν, να συμπληρώσουν αυτά που τους πήρανε για να είναι ευτυχισμένοι πια με αυτό που είναι και αυτό που κανουν

 

 

Η λύση σ αυτό... τι να είναι άραγε ; 

Πώς να προσαρμοστεί / εκπαιδευτεί ένα παιδί ;

Θα ήταν καλό χωρίς κανόνες; 

Για πείτε όσοι ασχολειστε με παιδιά επαγγελματικά. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από equinox_

 

Θα είχε διαφορά, αν οι γονείς αφήνουν τα παιδιά να είναι όπως είναι, αυτό που θελουν να κανουν και όχι να είναι, όπως αρέσει σε εκείνους, σύμφωνα πάντα με τις αντιλήψεις τους ή σύμφωνα με τα όνειρα τους για αυτά.

Παράδειγμα:

Αν σε μια μαμά αρέσει η τάξη - κάθε τι να είναι στη θεση του, ενώ του παιδιού - όχι, γίνεται το εξής

Κάθε φορά που το παιδί παιζει με τα παιχνίδια του, η μαμα είναι δυσαρεστημένη όταν δεν τα μαζεύει, ενώ αυτό που κάνει ευχαριστημένο το παιδί είναι πως θα συνεχίζει το παιχνιδι μόλις φάει, πάει σχολείο, για ύπνο κ.λπ. Αρα - δεν θα ήθελε να τα βαζει στη θεση τους, επειδη για τον κόσμο του, η τάξη των μεγάλων, κάνει αταξία στο δικό του.

Έτσι το παιδί ''μαθαίνει'' απο μικρο πως - αφού έχει έρθει σ' αυτόν τον κόσμο, υπάρχουν ''κανόνες'' - των γονιών πρώτα, μετά του σχολείου, μετά της κοινωνίας κ.λπ...

Το παιδί απο μικρο οδηγείται στο - για να είναι η μαμά και ο μπαμπάς ευχαριστημένοι, ευτυχισμένοι, το ίδιο - δεν θα πρέπει να είναι, δεν θα πρέπει να είναι ο εαυτός του και αυτό δυστυχώς, αρχίζει απο τους ανθρώπους που του λένε - ''σ' αγαπάμε'' (ναι! - σ' αγαπαμε και σε επιβραβεύουμε κιόλας με κάθε ''μπράβο'' όταν υπακούς και που είναι σύμφωνα με το δικό μας το ''σωστό'' )

Ε, μετά οι εφηβείες μιλάνε απο μόνες τους, μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορουμε να στεριώσουμε μια ανθρώπινη σχέση, να κουβεντιάσουμε εστω με έναν άλλο άνθρωπο που διαφέρει απο εμάς και που, οπωσδήποτε θέλουμε να αλλάξουμε ή να επιβληθούμε τους δικούς μας ''κανόνες'' επάνω του.

Βέβαια, το παράδειγμα για τα παιχνίδια είναι ένα απο τα ελάχιστα που συμβαίνουν.

Πόσοι γονείς όμως μέσω των παιδιών τους πραγματοποίησαν τα δικά τους όνειρα και τους κάνανε να έχουν επαγγέλματα που δεν αγαπάνε, με συνέπειες τραγικές όχι μόνο για την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά για τα ίδια τους τα παιδιά;

Και ο κύκλος συνεχίζεται - φροντιστήρια, μαθήματα, τάξη, λουριά απο μικρά, οχι παιχνίδια,

''η ζωή είναι σκληρή''... και άσε την αυθεντικότητα και αυτά που ήθελες να γίνεις εσύ!

 

 

 

 

 

 

 

Δεν ασχολουμαι επαγγελματικα με παιδια 

Ομως θα γραψω τη γνωμη μου.

Το να ξυπνανε πχ στην ωρα τους κ να πανε σχολειο,ναι,ειναι κανονας  

Το να φερονται με σεβασμο σε ολο τον κισμο ,παλι ειναι κανονας .

 

Ομως δεν (θα επρεπε να) ειναι κανονας να πεινανε την ιδια ωρα με τους υπολοιπους,δεν (θα επρεπε να) ςιναι κανονας να ακολουθησουν οπωσδηποτε το επαγγελμα του μπαμπα επειδη εχει στρωμενη επιχειρηση,

Δεν (θα επρεπε να ) ειναι κανονας να στρωνουν το κρεβατι τους καθε πρωι αν αυτη τη λιγη ωρα προτιμουν να την περασουν κοιτωντας εξω απο το παραθυρο πχ.

Και μεγαλωνοντας...

Δεν (θα επρεπε να) τους ζηταμε να γνωρισουμε και να κρινουμε οοολους τους συντροφους τους μη και δεν ειναι στα προτυπα "μας" 

...και πολλα αλλα ...

Φανταζομαι κατι τετοιο.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 66 από anassa_

...

Πώς να προσαρμοστεί / εκπαιδευτεί ένα παιδί ;

Θα ήταν καλό χωρίς κανόνες; 

Για πείτε όσοι ασχολειστε με παιδιά επαγγελματικά. 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από equinox_

Παράδειγμα:

Αν σε μια μαμά αρέσει η τάξη - κάθε τι να είναι στη θεση του, ενώ του παιδιού - όχι, γίνεται το εξής

Κάθε φορά που το παιδί παιζει με τα παιχνίδια του, η μαμα είναι δυσαρεστημένη όταν δεν τα μαζεύει, ενώ αυτό που κάνει ευχαριστημένο το παιδί είναι πως θα συνεχίζει το παιχνιδι μόλις φάει, πάει σχολείο, για ύπνο κ.λπ. Αρα - δεν θα ήθελε να τα βαζει στη θεση τους, επειδη για τον κόσμο του, η τάξη των μεγάλων, κάνει αταξία στο δικό του.

Έτσι το παιδί ''μαθαίνει'' απο μικρο πως - αφού έχει έρθει σ' αυτόν τον κόσμο, υπάρχουν ''κανόνες'' - των γονιών πρώτα, μετά του σχολείου, μετά της κοινωνίας κ.λπ..

Διαφωνώ εν μέρει σε αυτό. Το συγκεκριμένο παράδειγμα που έδωσες είναι ένα μικρό δείγμα που πώς μαθαίνεις ένα παιδί, όχι τους δικούς σου κανόνες, αλλά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες που υπάρχουν στον κοινωνικό μας περίγυρο και στο χώρο που θα κινηθεί το παιδί όταν μεγαλώσει. Εν προκειμένω, θα πρέπει να μάθει το παιδί ότι θα πρέπει να διατηρεί μια τάξη στη ζωή του γενικότερα, μιας και δε θα ζει μόνος του ούτε στη ζούγκλα. Άλλο παράδειγμα: Το παιδί μου όταν θα φάει μια καραμέλα θα πετάξει το χαρτάκι κάτω στο πάτωμα. Δε γίνεται να μη του υποδείξεις ότι αυτό το χαρτάκι λέγεται σκουπίδι και θα πρέπει να το πετάς στο καλάθι των σκουπιδιών. Αυτό κάτω θέλει να το πετάει, αλλά δεν είναι αυτό ούτε το σωστό αλλά ούτε "κόλλημα" των γονέων. Θα βγει έξω μετά και θα πετάει τα χαρτάκια του στο δρόμο. Κάποια πράγματα δεν είναι απλά κανόνες των γονιών αλλά κανόνες ζωής και συμβίωσης με τους συνανθρώπους μας.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από equinox_

Πόσοι γονείς όμως μέσω των παιδιών τους πραγματοποίησαν τα δικά τους όνειρα και τους κάνανε να έχουν επαγγέλματα που δεν αγαπάνε, με συνέπειες τραγικές όχι μόνο για την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά για τα ίδια τους τα παιδιά; 

 

Ίσως το τραγικότερο πράγμα που κάνουν οι γονείς... Να ακολουθήσουν τα παιδιά το επάγγελμα που αυτοί, είτε δε κατάφεραν να κάνουν, είτε κατάφεραν και θέλουν και τα παιδιά τους να συνεχίσουν το ίδιο, είτε γιατί μέσω του επαγγέλματος του παιδιού τους θέλουν να κοκορεύονται οι ίδιοι. Τραγικό, από όλες τις απόψεις που αναφέρεις.

Ουδέποτε με πειραξε, ακόμα κ τωρα το μάζεμα παιχνιδιών ( 3χρονου εγγονού)  αν κ το έλεγα για του τύπους τότε κ τώρα, χωρίς να τους αναγκαζω, ούτε οι δουλειές αργότερα...

Κάποια πράγματα κοινωνικής συμπεριφοράς ( ευθύνες πχ σκουπιδια σε κοινοχρηστους χώρους, ατομική καθαριότητα,"ορίστε, ευχαριστώ, παρακαλω" κ.α ).νομίζω επιβάλλονται στο μέτρο που επιτρέπει η κάθε ηλικία.  


Αλλά ήθελα κ την επαγγελματική άποψη μιας κ είμαι πλέον  " μαμά μαμά"   κ τρέμει το φιλοκαρδι μου  αν κ δεν θα έπρεπε  αλλοι είναι οι γονείς  κ μια χαρά  "ελεύθερα" ( εγκρινω σιωπηρά )   το μεγαλώνουν. 

* φυλλοκαρδι    μάθαμε άλλη μια λεξουουλα !!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 69 από anassa_

Ουδέποτε με πειραξε, ακόμα κ τωρα το μάζεμα παιχνιδιών ( 3χρονου εγγονού)  αν κ το έλεγα για του τύπους τότε κ τώρα, χωρίς να τους αναγκαζω, ούτε οι δουλειές αργότερα...

Κάποια πράγματα κοινωνικής συμπεριφοράς ( ευθύνες πχ σκουπιδια σε κοινοχρηστους χώρους, ατομική καθαριότητα,"ορίστε, ευχαριστώ, παρακαλω" κ.α ).νομίζω επιβάλλονται στο μέτρο που επιτρέπει η κάθε ηλικία.  


Αλλά ήθελα κ την επαγγελματική άποψη μιας κ είμαι πλέον  " μαμά μαμά"   κ τρέμει το φυλλοκαρδι μου  αν κ δεν θα έπρεπε  αλλοι είναι οι γονείς  κ μια χαρά  "ελεύθερα" ( εγκρινω σιωπηρά )   το μεγαλώνουν. 

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=kaC8JsleOGc


θυμήθηκα αυτό! 

το άλλο παρήγορο είναι πως μοιραία γίνονται ενήλικοι.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 45 από Arxontoula_

 

Οι γονείς μόνο να μην εφαρμόζουν τέτοιες τακτικές στα παιδιά τους, κι απέ, όλοι οι άλλοι, ας κάνουν ο,τι καταλαβαίνουν.

 

 

οκ. το να λες σε ενα παιδι "γινε σα το Γιαννακη... ή σα τη Φροσουλα " ειναι βαρυ.

με τα ιδια λεφτα που κανει μια πυτζαμα όμως ..κανει  κ ενα απο  αυτά...

 

οχι για να βαλει στοχο να αλλαξει ολο τον κοσμο.

αλλα για να ξερει οτι αν θελει, μπορει. 

και ολον... 

και τον κοσμο καποιου αλλου...

και τον δικο του...

υγ. δεν υπαρχει χειριστικοτερος ανθρωπος απο αυτον "που ετσι ειναι και σ' οποιον αρεσει" ...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 72 από syntrofissa-Klelia

οκ. το να λες σε ενα παιδι "γινε σα το Γιαννακη... ή σα τη Φροσουλα " ειναι βαρυ.

 

 

Υπάρχει και το σχιζοφρενικό σενάριο

- Γίνε σαν το Γιαννάκη, που είναι καλό παιδί και διαβάζει και δεν στενοχωρεί τη μανούλα

- Ο Γιαννάκης πήρε πλέιστέισο 5

- Και τί, ο,τι κάνουν οι άλλοι, θα το κάνεις κι εσύ; Προσωπικότητα δεν έχεις; Αμα πέσει από το παράθυρο ο Γιαννάκης, θα πέσεις κι εσύ; 

 

https://www.youtube.com/watch?v=UoTgl1XAyxA

 

 

τί τραβάμε και μεις οι γονέοι...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 72 από syntrofissa-Klelia

 

με τα ιδια λεφτα που κανει μια πυτζαμα όμως ..κανει  κ ενα απο  αυτά...

 

οχι για να βαλει στοχο να αλλαξει ολο τον κοσμο.

αλλα για να ξερει οτι αν θελει, μπορει. 

και ολον... 

και τον κοσμο καποιου αλλου...

και τον δικο του...

 

 

Κατά σύμπτωση, εχτές το απόγευμα που έτρεχα αλλόφρων να ψωνίσω δώρα, είχα μπει σε ένα βιβλιοπωλείο και μεταξύ άλλων έψαχνα κάτι για την 9χρονη ανηψιά μου. Η υπάλληλος, εξυπηρετικότατη, προσπαθούσε να με πείσει για το αντίστοιχο "κορίτσια που άλλαξαν τον κόσμο".

Τελικά, της πήρα την Πίπη Φακιδομύτη, γιατί ήταν το κορίτσι που άλλαξε τον δικό μου κόσμο.

 

...εκτος αν κανουν πουλακια τα ματια σου...  

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 63 από Sivilla_I

 

Μιλάς συγκεκριμένα για τα γκομενικά? Γιατί εκεί συνηθίζονται πολύ αυτά.

 

Αν όντως μιλάς για τις σχέσεις, ενα ισχύει:

κάνε παρέα (ερωτικά-φιλικά-ο,τι) με όποιον/α είναι συμβατός-ή με σένα 

οπότε και θα μειωθούν ή και μηδενιστούν οι πιθανότητες να θέλει να σε αλλάξει κάποιος ή να θες να αλλάξεις κάποιον.

Πού το πρόβλημα?

 

Τα πουλάκια έτσι πρεπει ναναι! 

 

 

 

Τι καταλαβες πες μου!

Τωρα θα ειχες τα μαλλια της Λιμα,

την μυτη της Ντενεβ ( θες Μιντλετον? Να τη αφησω ολη?  ),

τα ματια της Μενεγακη ( Ε? Ε?  ),

το λαιμο της καθημερινης ανεμελης  αντιλοπης  της Μποτζουανα),

τα βυζα της Παμελας,

τα οπισθια της Τζει-Λο,

τα ποδια της Ζιζελουκας

...και ισως τα νυχια της συναδερφου της Αναστασιας (μακρια, οβαλ, μοβ πεθαμενι, αν θες ε? δεν παει σετ με 

το πανω πακετο  )

...και θα φυσουσες βρε μεσα στο σαιτ (κουραμπιεδες και θα μας τυφλωνες  )

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από MadameShuShu40

Να σας πω μια φάση!!

Είχα γνωρίσει ένα τύπο, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του, λάτρευε και το χώμα που πατούσα.Και να τα κομπλιμέντα, και να οι αγάπες και να οι έρωτες!!!

Μια μέρα, όμως, μου άρχισε κάτι περίεργα...

-μωρο μου,θα ήθελες να σκεφτεις το ενδεχόμενο να πάμε σε έναν πλαστικό χειρουργό, με ρωτάει

-Σκεφτεσαι να κάνεις λιποαναρροφηση??? αντιρωταω εγώ.

-Για σένα μιλάω, αν θέλεις να αλλάξεις κάτι, οτιδήποτε πάνω σου, που δεν σου αρέσει, δεν έχω πρόβλημα, να πληρώσω!

Αυτό ήταν ένα μικρό δείγμα της λατρείας του, που δεν πρόλαβε να μου την δείξει σε όλο της το μεγαλείο!!!

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 65 από anassa_

Όταν θέλεις Μιλενη  μιλάς στην καρδιά... (μου δόθηκε ό,τι μου έλειψε)

 

 

συγκινήθηκα με αυτό τώρα...

με το που με είπες Μιλενη, μου μίλησες και εσύ στην καρδιά

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 68 από Ndreee

Διαφωνώ εν μέρει σε αυτό. Το συγκεκριμένο παράδειγμα που έδωσες είναι ένα μικρό δείγμα που πώς μαθαίνεις ένα παιδί, όχι τους δικούς σου κανόνες, αλλά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες που υπάρχουν στον κοινωνικό μας περίγυρο και στο χώρο που θα κινηθεί το παιδί όταν μεγαλώσει. Εν προκειμένω, θα πρέπει να μάθει το παιδί ότι θα πρέπει να διατηρεί μια τάξη στη ζωή του γενικότερα, μιας και δε θα ζει μόνος του ούτε στη ζούγκλα. Άλλο παράδειγμα: Το παιδί μου όταν θα φάει μια καραμέλα θα πετάξει το χαρτάκι κάτω στο πάτωμα. Δε γίνεται να μη του υποδείξεις ότι αυτό το χαρτάκι λέγεται σκουπίδι και θα πρέπει να το πετάς στο καλάθι των σκουπιδιών. Αυτό κάτω θέλει να το πετάει, αλλά δεν είναι αυτό ούτε το σωστό αλλά ούτε "κόλλημα" των γονέων. Θα βγει έξω μετά και θα πετάει τα χαρτάκια του στο δρόμο. Κάποια πράγματα δεν είναι απλά κανόνες των γονιών αλλά κανόνες ζωής και συμβίωσης με τους συνανθρώπους μας.

 

Ίσως το τραγικότερο πράγμα που κάνουν οι γονείς... Να ακολουθήσουν τα παιδιά το επάγγελμα που αυτοί, είτε δε κατάφεραν να κάνουν, είτε κατάφεραν και θέλουν και τα παιδιά τους να συνεχίσουν το ίδιο, είτε γιατί μέσω του επαγγέλματος του παιδιού τους θέλουν να κοκορεύονται οι ίδιοι. Τραγικό, από όλες τις απόψεις που αναφέρεις.

 

Ωραίο το παράδειγμα που έδωσες γιατί με έκανε να σκεφτώ πότε θα πρέπει να ισχύουν καποιες κανόνες.

Νομίζω πως οι κανόνες, των γονιών για αρχη - που ορίζουν το ορθό, το σωστό, και - σύμφωνα με το κοινωνικό σωστό αποδεχτό, θα πρέπει να ισχύουν και να παίζουν τον ρόλο τους μόνο, για ο,τι αφορά τον υλικό κόσμο.

Εκεί όπου υπάρχει και μια υποθετική σκάλα, που μπορεί να μετρηθούν - το σωστό και το λάθος, να συγκριθούν το ένα με το άλλο. Είναι ο κόσμος της λογικής, που αρχίζει να αναπτύσσεται αργότερα σε κάθε παιδί, μετά τα πρώτα μερικά χρόνια. Το χαρτάκι, ανήκει εκεί..

Για ο,τι αφορά τον ψυχο-πνευματικό, τον συναισθηματικό κόσμο των παιδιών, δεν έχουν σταματήσει να νιώθουν, ακόμα απο τη κοιλιά της μητέρας και όταν μεγαλώσουν, τότε μόνο μπορουν να εκλογικεύσουν κάποια συναισθήματα τους.

Για τους ανθρώπους γενικώς, ο εσωτερικός τους κόσμος υπάρχει υπο άλλη μορφή, δεν είναι μετρήσιμος, αλλά και ούτε συγκρίσιμος.

Οι άνθρωποι, απλά έχουν δια-φορετικοί εσωτερικοί κόσμοι και εκεί - είναι λάθος κατά τη γνώμη μου, (αλλά νομίζω πως και όλοι έχουν νιώσει δυσαρέσκεια και συμφωνούν με αυτό), όταν καποιος επιβάλει την ''σωστότατη'' ορθότητα του ως σημαία και προσπαθεί να ...κατευθύνει με αυτήν όποιον/όποιους.

Μεγάλοι πια, αντιδράμε.

Το μικρο παιδί όμως, δεν μπορεί... απλά, υπακούει!

Μέσα σε όλο αυτό, και σε ''κανόνες'' που αφορούν και το εσωτερικό του κόσμο...

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 63 από Sivilla_I

 

Μιλάς συγκεκριμένα για τα γκομενικά? Γιατί εκεί συνηθίζονται πολύ αυτά.

 

Αν όντως μιλάς για τις σχέσεις, ενα ισχύει:

κάνε παρέα (ερωτικά-φιλικά-ο,τι) με όποιον/α είναι συμβατός-ή με σένα 

οπότε και θα μειωθούν ή και μηδενιστούν οι πιθανότητες να θέλει να σε αλλάξει κάποιος ή να θες να αλλάξεις κάποιον.

Πού το πρόβλημα?

 

Τα πουλάκια έτσι πρεπει ναναι! 

 

 

οχι, Σιβυλλα, δεν μιλαω για γκομενικα, αλλά για τις ανθρώπινες σχέσεις - κάθε ειδους, όπου δεν ισχύει πάντα αυτό το ένα που λες και όπου συνειδητά ή ασυνείδητα ''βάζουμε δάχτυλα'' για να ανακατεύομε, να στρώσουμε τον ψυχισμό του άλλου, σύμφωνα με το δικό μας, επειδη νομίζουμε πως ο δικός μας είναι καλύτερος. Θέλουμε να του τον αλλάξουμε, για να μας ταιριάξει, σύμφωνα με τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ''σωστές πάντα'' αντιλήψεις για τη ζωή.

Αυτό είναι το πρόβλημα...

Γιατί δεν είναι μόνο ''παρέα'' η ζωή μας και με όποιον ''είμαστε συμβατοί''.
Δεν υπάρχουν οικογένειες, δουλείες, άνθρωποι όχι της παρέας στης καθημερινότητα μας;

Και εσύ, αν ισχύει ο τρόπος που λες, δεν εχεις προσπαθήσει ποτέ, μα ποτέ να αλλάξεις τις αντιλήψεις κάποιου άλλου, επειδη θεωρείς τις δικές σου για σωστότατες;

Κάνεις κάτι για ''να μειωθούν ή και μηδενιστούν οι πιθανότητες'' αυτού του πειρασμού, αν βέβαια συνειδητοποιείς πως το κάνεις;

Αυτό ψάχνω με το θέμα - τις αιτίες, λόγω των οποίων νομίζουμε πως ''δεν είμαστε συμβατοί σε ορισμένα απο εμάς, με τους άλλους'', αλλά και τρόπους να γινόμαστε πιο συμβατοί, κατανοώντας ίσως, τη διαφορετικότητα τους.

 

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 76 από Lena_7_

Τι καταλαβες πες μου!

Τωρα θα ειχες τα μαλλια της Λιμα,

την μυτη της Ντενεβ ( θες Μιντλετον? Να τη αφησω ολη?  ),

τα ματια της Μενεγακη ( Ε? Ε?  ),

το λαιμο της καθημερινης ανεμελης  αντιλοπης  της Μποτζουανα),

τα βυζα της Παμελας,

τα οπισθια της Τζει-Λο,

τα ποδια της Ζιζελουκας

...και ισως τα νυχια της συναδερφου της Αναστασιας (μακρια, οβαλ, μοβ πεθαμενι, αν θες ε? δεν παει σετ με 

το πανω πακετο  )

...και θα φυσουσες βρε μεσα στο σαιτ (κουραμπιεδες και θα μας τυφλωνες  )

 

 

 

τα αλλα οκ.

αλλα με αυτο το μοβ πεθαμενι, βρε, με πεθανες