Η αλλαγή του άλλου...

Ααααχχχ!!!

Λένα μου!!!

Στερνή μου γνώση!!!

Ρε συ σε ποιο σάιτ!!!

Άγγελος στην Βικτωρια Σικρετ θα ημανε,

 "2 βρακιά 5εβρο"!!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 78 από equinox_

Νομίζω πως οι κανόνες, των γονιών για αρχη - που ορίζουν το ορθό, το σωστό, και - σύμφωνα με το κοινωνικό σωστό αποδεχτό, θα πρέπει να ισχύουν και να παίζουν τον ρόλο τους μόνο, για ο,τι αφορά τον υλικό κόσμο

 

Define (που λένε και στο χωριό μου) τον όρο υλικός κόσμος...  Αυτό που εσύ αναφέρεις ως υλικό κόσμο, εγώ προφανώς το εννοώ ως ένταξη στο κοινωνικό σύνολο και στους "κανόνες" που ισχύουν σε αυτό. Το χαρτάκι είναι ένα παράδειγμα, άλλο παράδειγμα θα μπορούσε να είναι η ευγένεια, ο σεβασμός, η υπομονή, η κατανόηση και άλλα που δε ξέρω αν αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν ως υλικός κόσμος. 

          Προσπαθώ να αλλάξω τις αντιλήψεις κάποιου, όταν είναι επικίνδυνες για το είδος (το δικό μου ή και άλλα είδη)

              Δηλώνω τις δικές μου, σχολιάζω τις δικές του, κουβεντιάζω, διαπληκτίζομαι, πλακώνομαι ή ό,τι

               αλλά αυτό είναι κομμάτι της ανθρώπινης επικοινωνίας. Δε ζω σε κουκλόσπιτο για να είναι όλοι βουβοί 

                και σύμφωνοι σε όλα.

Στο θέμα της συμβατότητας

όχι δε με νοιάζει να είμαι συμβατή με τους πάντες.

Το να κατανοώ τις διαφορές (και όχι τη διαφορετικότητα, είναι δυο αλλιώτικα πράγματα αυτά τα δυο)

δεν συνεπάγεται οτι θέλω και παρτίδες.

Και όταν δεν θέλω παρτίδες και μένω με τους συμβατούς με μένα, ε, μου κάνει καλό.

Και    σε μένα, και στην παρέα μου και στους απ εξω απ αυτήν.

         Οι αιτίες της ασυμβατότητας ποικίλουν. Δεν λειαίνονται πάντοτε οι διαφορές. Ούτε θα τρώω το χρόνο 

         μου για να λειαίνω τις τραχύτητες. Προτιμώ να πίνω καφεδάκι με τους ομοίους.

Παράθεση:
Σχόλιο # 79 από equinox_

 

 

οχι, Σιβυλλα, δεν μιλαω για γκομενικα, αλλά για τις ανθρώπινες σχέσεις - κάθε ειδους, όπου δεν ισχύει πάντα αυτό το ένα που λες και όπου συνειδητά ή ασυνείδητα ''βάζουμε δάχτυλα'' για να ανακατεύομε, να στρώσουμε τον ψυχισμό του άλλου, σύμφωνα με το δικό μας, επειδη νομίζουμε πως ο δικός μας είναι καλύτερος. Θέλουμε να του τον αλλάξουμε, για να μας ταιριάξει, σύμφωνα με τις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ''σωστές πάντα'' αντιλήψεις για τη ζωή.

Αυτό είναι το πρόβλημα...

Γιατί δεν είναι μόνο ''παρέα'' η ζωή μας και με όποιον ''είμαστε συμβατοί''.
Δεν υπάρχουν οικογένειες, δουλείες, άνθρωποι όχι της παρέας στης καθημερινότητα μας;

Και εσύ, αν ισχύει ο τρόπος που λες, δεν εχεις προσπαθήσει ποτέ, μα ποτέ να αλλάξεις τις αντιλήψεις κάποιου άλλου, επειδη θεωρείς τις δικές σου για σωστότατες;

Κάνεις κάτι για ''να μειωθούν ή και μηδενιστούν οι πιθανότητες'' αυτού του πειρασμού, αν βέβαια συνειδητοποιείς πως το κάνεις;

Αυτό ψάχνω με το θέμα - τις αιτίες, λόγω των οποίων νομίζουμε πως ''δεν είμαστε συμβατοί σε ορισμένα απο εμάς, με τους άλλους'', αλλά και τρόπους να γινόμαστε πιο συμβατοί, κατανοώντας ίσως, τη διαφορετικότητα τους.

 

 

 

 

 

 

Το διπλανό θέμα - "Τι μας άλλαξε" είναι πιο αθώο, ρομαντικό ή και λυρικό... Αυτό, φοβάμαι, είναι πιο "ύποπτο" για σκληρές τοποθετήσεις οπότε αποφεύγω και να πάρω θέση για ευνόητους λόγους 

Τελικά πλέον τείνω να αποφεύγω και να διαβάσω "αμφιλεγόμενα" θέματα -πόσο μάλλον να γράψω- γιατί δεν ξέρω αν θα "ξημερώσει" αύριο καινούργια μέρα γι αυτά...

Edit (που λένε στο χωριό μου ): 

-Τώρα που διάβασα τις τελευταίες απαντήσεις σήμερα αρχίζω να ψιλοσυμμερίζομαι την εντύπωση του Alex πως κάτι πάει να αλλάξει προς το θετικότερο εδώ. Θες οι γιορτινές μέρες που κοντοζυγώνουν, θέλεις η κούραση από την ένταση ή η σιωπή κάποιων, σταμάτησε κάπως αυτός ο ανταγωνισμός - Ποιος έχει την καλύτερη (μεγαλύτερη) άποψη