Άγχος και δυσκολία απόφασης

Άγχος και δυσκολία απόφασης

Είμαι παντρεμένος εδώ και 6 χρόνια έχουμε ένα παιδάκι το οποίο λατρεύω. Με την γυναικά μου δεν είμασταν καλά σχεδόν από τον πρώτο χρόνο σχέσης απλά συνεχίζαμε ο καθένας για τους λόγους του. Εγώ λόγω προσωπικών ανασφαλειών και αυτή πιθανόν για τους δικούς της λόγους. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το χάσμα στην έλλειψη επικοινωνίας. Δεν θα κάτσω να κατηγορήσω και να πω πράγματα για συμπεριφορές δεν έχει πλέον νόημα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν μπορεί να σωθεί ένας γάμος με κύριο γνώμονα το παιδί. Δεν θέλω να το χάσω από την ζωή μου και γνωρίζω ότι θα απομακρυνθεί πολύ λόγω του ότι η σύζυγος θα γυρίσει σιγουρά στο πατρικό της που είναι πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά. Επίσης δεν ξέρω τι θα λένε στο παιδί μετά για μένα. Ακόμη δεν μπορεί να ξέρεις ότι και μετά το διαζύγιο θα είσαι καλά. Διαβάζοντας έρευνες λένε ότι το 80% των ανθρώπων δεν είναι καλυτέρα μετα μακροπρόθεσμα μετα από έναν χωρισμό. Η κουβέντα που θέλω να γίνει εδώ είναι πολύ μεγάλη αλλά για μένα έχει πολύ σημασία. Είναι και αλλά που θέλω να προσθέσω όμως είναι καλό να βγουν από τις απαντήσεις σας.

Ευχαριστώ θερμά

man,

η κατασταση σας οπως ακριβως  το γραφεις ...εχει τελειωση πριν καν αρχισει .
Μπηκατε σε εναν γαμο ...που και οι δυο δεν θελατε μονο και μονο ...για ..? ποιος μπορει να ξερει, σωστα ?
Και τωρα ,απο δικη σου πλευρας θες να συνεχισεις εναν γαμο για  το παιδι ...
Δηλαδη , το παιδι να βλεπει πατερα και μανα , παντελως αδιαφορους με τα προβληματα τους και με τα οσα αλλα προβληματα τους ...και θα του δωσετε την εντυπωση οτι ...αυτος ειναι ο σωστος ο γαμος .
Σαν ζευγαρι εχετε αποτυχει με καλημερα ...κοιταξτε να μην αποτυχετε και σαν γονεις ...δεν εχετε το δικαιωμα 
Καλο θα ειναι να πατε σε εναν συμβουλο γαμου για αρχη ..και βεβαια μια βολτα σε εναν παιδοψυχολογο δεν ειναι καθολου ασχημη ιδεα .
Οσα για αυτα που σκεφτεσαι ..." τι θα λενε στο παδι ..." ειναι παντελως ακυρα ...

Keep Walking 

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από archagellos

Οσα για αυτα που σκεφτεσαι ..." τι θα λενε στο παδι ..." ειναι παντελως ακυρα ...

 

Άκυρα; Δεν έχετε δει μου φαίνεται τι συμβαίνει εκεί έξω και πώς "γονείς" και συγγενείς καταστρέφουν παιδιά διαβάλλοντας και κατηγορώντας τον άλλο γονέα για εγωιστικούς και μόνο λόγους, αδιαφορώντας παντελώς για τα ψυχολογικά που δημιουργούν στα ίδια τους τα παιδιά... Χαμός γίνεται από τέτοια...

Στο θέμα του φίλου, εκείνο που εγώ έχω να πω είναι ότι ένα παιδί είναι ευτυχισμένο και καλά όταν και οι γονείς του είναι καλά (ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι είναι χωρισμένοι). Τη μεγαλύτερη δυστυχία ένα παιδί τη ζει μέσα σε ένα περιβάλλον δήθεν οικογένειας με γονείς που δεν είναι ευτυχισμένοι ούτε καλά μεταξύ τους, και οι οποίοι γονείς έχουν τη ψευδαίσθηση ότι το παιδί δε καταλαβαίνει... Καταλαβαίνει τα πάντα... 

Σκοπός σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι να κοιτάξετε πώς εσύ θα καλύψεις τις ανασφάλειές σου και η σύζυγος τις δικές της... Σκοπός είναι να διαφυλάξετε μακροπρόθεσμα την ψυχολογία του παιδιού σας. Και αυτό είναι σίγουρο ότι δε μπορείτε να το πετύχετε παραμένοντας μέσα σε ένα κατεστραμμένο γάμο και σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον για όλους σας.

Πόσο χρονών είναι το παιδί; 

Οικονομικά μπορείς  να το στηριξεις ; 
Μιλάω για την διατροφή, την επικοινωνία σας/ποιοτικο χρόνο -> σινεμά, θέατρο, παιχνίδι κ το κάτι παραπάνω σε προσωπικά δώρα / ρούχα / βιβλία  κλπ   
Τι θέλω να πω.
Αν βοηθά ο οικονομικός παράγοντας τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα οπότε με την  φυσικη παρουσία σου ( δεν θα σκεπτεσαι την βενζίνη ή τα εισητήρια) και την πρακτική βοήθεια μέσω της οικονομικής στήριξης, δεν θα αφήσεις περιθώριο για να σε κακολογουν. Δεν θα τους συμφέρει κι ολας.


Τώρα αν δεν είναι τα πράγματα ανθηρά , βάλε την ενεργεια σου όλη στη συζήτηση για βελούδινη λύση του γάμου, με νηφαλιότητα, λογική για τη στήριξη του παιδιού σας μη βιαστειςμέχρι να βρείτε λύση ως οικογένεια, γιατί πάντα θα είστε οικογένεια, μιληστε, μιληστε, μιληστε ...  κ με το παιδί από κοινου. 

Δεν σημαίνει βέβαια πως αν υπάρχουν χρήματα δεν θα πρεπει να μιλήσετε λογικά κ χωρίς εντάσεις ... ούτε ότι θα πρέπει να σφαχτητε !

Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ όσα νομίζουμε.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από Ndreee

Άκυρα; Δεν έχετε δει μου φαίνεται τι συμβαίνει εκεί έξω και πώς "γονείς" και συγγενείς καταστρέφουν παιδιά διαβάλλοντας και κατηγορώντας τον άλλο γονέα για εγωιστικούς και μόνο λόγους, αδιαφορώντας παντελώς για τα ψυχολογικά που δημιουργούν στα ίδια τους τα παιδιά... Χαμός γίνεται από τέτοια...

Στο θέμα του φίλου, εκείνο που εγώ έχω να πω είναι ότι ένα παιδί είναι ευτυχισμένο και καλά όταν και οι γονείς του είναι καλά (ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι είναι χωρισμένοι). Τη μεγαλύτερη δυστυχία ένα παιδί τη ζει μέσα σε ένα περιβάλλον δήθεν οικογένειας με γονείς που δεν είναι ευτυχισμένοι ούτε καλά μεταξύ τους, και οι οποίοι γονείς έχουν τη ψευδαίσθηση ότι το παιδί δε καταλαβαίνει... Καταλαβαίνει τα πάντα... 

Σκοπός σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι να κοιτάξετε πώς εσύ θα καλύψεις τις ανασφάλειές σου και η σύζυγος τις δικές της... Σκοπός είναι να διαφυλάξετε μακροπρόθεσμα την ψυχολογία του παιδιού σας. Και αυτό είναι σίγουρο ότι δε μπορείτε να το πετύχετε παραμένοντας μέσα σε ένα κατεστραμμένο γάμο και σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον για όλους σας.

 

 

και εγω δει και γνωριζω παρα πολυ καλα τι ακριβως συμβαινει.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από newstart83

έχουμε ένα παιδάκι το οποίο λατρεύω

βασικο.

αν λες αληθεια, τοσο οι αποφασεις σου οσο και οι πραξεις σου θα εχουν ως γνωμονα  το οφελος του παιδιου.

μεχρι να χωρισεις... ( γιατι οκ.. σκουρα τα πραγματα...)  παιξε με μυαλο!φροντισε να γινεις φιλος με τη μανα του παιδιου σου .

φιλια = κατανοηση, ενθαρρυνση, αποδοχη

δεν θα εχει κατι κακο να πει για σενα  μετα... θα εισαι φιλος της αφου


επισης ... μεχρι να χωρισεις ... γεμισε το μυαλο και την καρδια του παιδιου με ομορφες στιγμες!ενοτητας και συμπραξης!

 ειναι κριμα κι αδικο να σακατευτει η ψυχη του και να χασει την πιστη του στην συντροφικοτητα  και στην οικογενεια... 


τελος ...το μηνυμα που πρεπει να εδραιωθει στο μυαλο του  ..μεχρι να χωρισεις... ειναι πως οι ανθρωποι μπορουν να αγαπιουνται ακομη κι αν διαφερουν... ακομη κι αν τους χωριζουν μιλια ..

tip. βγες απο τη θεση σου. μπες στη θεση του αλλου.

 

Θα μιλήσω από προσωπική πείρα. Θεωρώ πως αυτό που αναφέρεις είναι ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο θέμα. Είμαι η χαρακτηριστική περίπτωση παιδιού πολυπληθούς οικογένειας που οι γονείς του μείνανε μαζί για να διαφυλάξουν τη συνοχή της οικογένειας. Οι γονείς μου χωρίσανε όταν εγώ είμουν 20 χρονών. 

Από την ηλικία των 6-7 ετών έχω να θυμάμαι απίστευτες καταστάσεις τσακωμών, λεκτικής, σωματικής και συναισθηματικής βίας κατά των παιδιών από τη πλευρά του γονέα που υπέφερε περισσότερο στη συζυγική σχέση. Όλοι ξέραμε ότι το διαζύγιο ήταν καθαρά θέμα χρόνου. Οι απιστίες έδιναν κι έπαιρναν. Μέσα μου παρακαλούσα το Θεό να χωρίσουν για να ευτυχήσουν πρώτα οι ίδιοι και ταυτόχρονα έτρεμα το γεγονός της ολοκληρωτικής κατάρρευσης που θα έφερνε ένα τέτοιο γεγονός...ευτυχώς που δεν συνέβη γιατί ξέρω (τώρα) ότι δεν θα το άντεχα ούτε σαν παιδί ούτε σαν έφηβη...θα ήταν το τέλος του δράματος με καταστροφικές συνέπειες στη ψυχολογία των παιδιών.

Αν και πατημένα 40 έχω ακόμα σύγχυση, δεν ξέρω εάν τότε πράξανε το σωστό ή όχι.. θεωρώ ακόμα σημαντικό η οικογένεια να παραμένει ενωμένη για όσο διάστημα αυτό είναι εφικτό (όταν φυσικά δεν συντρέχουν σοβαροί λόγοι να κινδυνεύει η ζωή των μελών της οικογένειας).

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από Ndreee

Σκοπός σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι να κοιτάξετε πώς εσύ θα καλύψεις τις ανασφάλειές σου και η σύζυγος τις δικές της... Σκοπός είναι να διαφυλάξετε μακροπρόθεσμα την ψυχολογία του παιδιού σας. Και αυτό είναι σίγουρο ότι δε μπορείτε να το πετύχετε παραμένοντας μέσα σε ένα κατεστραμμένο γάμο και σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον για όλους σας.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από linakan

Είμαι η χαρακτηριστική περίπτωση παιδιού πολυπληθούς οικογένειας που οι γονείς του μείνανε μαζί για να διαφυλάξουν τη συνοχή της οικογένειας. Οι γονείς μου χωρίσανε όταν εγώ είμουν 20 χρονών. 

Από την ηλικία των 6-7 ετών έχω να θυμάμαι απίστευτες καταστάσεις τσακωμών, λεκτικής, σωματικής και συναισθηματικής βίας κατά των παιδιών από τη πλευρά του γονέα που υπέφερε περισσότερο στη συζυγική σχέση.  

 

Σίγουρα εσύ ξέρεις από πρώτο χέρι πώς είναι μια τέτοια κατάσταση. Όμως λύσε μου σε παρακαλώ την απορία... Πώς διαφύλαξαν οι γονείς σου τη συνοχή της οικογένειας όταν έχεις να θυμάσαι τόσα πολλά αρνητικά (τσακωμούς, λεκτική-σωματική-συναισθηματική βία, γονέα που υπέφερε), φαινόμενα που δε δικαιολογούν μία οικογένεια με συνοχή; Και είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα φαινόμενα δε σε έχουν επηρεάσει στη ζωή σου και στο τρόπο σκέψης σου; Δε ξέρω, δε το έχω περάσει σα παιδί αλλά μου είναι δύσκολο να αποδεχτώ ότι τέτοιες καταστάσεις δεν επηρεάζουν σοβαρά τα παιδιά και δε τους διαμορφώνουν μια "κακή" εικόνα για το πώς θα πρέπει να είναι μια οικογένεια. 

Μηπως να δοκιμαζατε να πατε παρεα σε εναν ειδικο να δειτε, μηπως σωζεται?

Θα δωσω κατευθείαν απάντηση ... 

 

 

 

<<Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν μπορεί να

 σωθεί ένας γάμος με κύριο γνώμονα το παιδί.>>

 

 

 

 

 

Δε θεωρώ ότι μπορεί να σωθει τίποτα,, όταν η βάση( γάμος) την οποία προσπαθείς να σώσεις, έχει χτιστεί με λάθος και αδύναμα θεμέλια. 

 

 

 

 

Το γεγονός ότι, κάνατε παιδί, όταν εξ αρχής η σχέση σας δεν πήγαινε καλά, το θεωρώ μέγα λάθος. Το παιδί δεν γίνεται για να σώζει γάμους ή να καλύπτει ανασφάλειες. Το παιδί είναι αποτέλεσμα,, όχι σκοπός ούτε μέσον. 

Οσον αφορά  την  ευθυνη, θαρρω, ότι και οι δύο έχετε μερίδιο, ως ενήλικες. 

 

 

 

 

Από την άλλη, αυτό το άγχος που σε καταβάλλει για το τι θα λένε στο παιδί, από που πηγάζει? Σίγουρα, θα υπάρχει μια πληγή. Αλλά, αν εσύ έχεις υπάρξει σωστός πατέρας, τι ακριβώς φοβάσαι? Μην υποτιμάς τα παιδια,, γνωρίζουν και κατάλαβαινουν ποιος νοιαζετε για αυτά και ποιος τους κάνει "χαρές" για να εξαγοράσει την αγάπη τους. Συνεπως,, ξέρεις πολύ καλά τι είδους πατέρας έχεις υπάρξει για το παιδί σου. 

 

 

 

Συνεχιζοντας, προσωπικά δεν θεωρώ ότι το να μενουν οι γονείς μαζί "για τα παιδιά"  , βοηθάει. Εάν υπάρχει ενταση μεταξύ σας,, το παιδί θα καταλαβαίνει. Δεν πιστεύω ότι θα του αρέσει. Το παιδί θέλει η μαμά και ο μπαμπάς να αγαπιούνται. Αν γίνεται αυτό, το παιδί είναι χαρούμενο. Τίποτα άλλο, πέραν τούτου, δεν μπορεί να κάνει το παιδί χαρούμενο. 

 

 

 

 

Θα έλεγα, να μιλήσεις με τη γυναίκα σου. Να κάνετε μια ανοιχτή, ξεκάθαρη και ειλικρινή κουβέντα. Δε χρειάζεσαι κουβέντα με εμάς, αλλά με τη σύζυγό σου. Μόνο αυτή μπορεί να σε βοηθήσει. 

 

 

 

Ομως!!! 

 

 

 

Νομιζω πας να κάνεις το ίδιο λάθος, Ξανα. 

 

 

 

Να μείνεις σε έναν γάμο,  για το παιδί. Δε ξέρω πόσο θα βοηθήσει αυτό τη σχέση σας. Η σχέση για να μπορεί να λειτουργεί σωστά, θέλει θέληση και αμοιβαία διάθεση . Το να κάνεις κάτι, εξ αναγκασμου, θα επιφέρει πρόβληματα, τα οποία θα φανούν μακροπροθεσμα. 

 

 

 

Συνεπώς, συζητά με τη σύζυγό σου. Μπορεί να έχει μείνει λίγη αγάπη μεταξύ σας. Αν ναι, τότε πάρτε την και κάντε την να ανθίσει. Θα δείτε, ότι τότε δε θα χρειαστεί καμμια προσπάθεια. Αν όχι, τότε είναι βασανιστικό να προσπαθείς να  "αντέχεις" κάποιον. Κάποια στιγμή, θα μπουχτίσεις και θα σου γυρίσει μπούμερανγκ. 

 

 

 

 

Άρα, μίλησε με τη γυναίκα σου εν πρώτοις, επισκεφθείτε έναν σύμβουλο γάμου αν δείτε ότι θέλετε να το προσπαθήσετε κι ύστερα βλέπουμε. 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από newstart83

Άγχος και δυσκολία απόφασης

Είμαι παντρεμένος εδώ και 6 χρόνια έχουμε ένα παιδάκι το οποίο λατρεύω. Με την γυναικά μου δεν είμασταν καλά σχεδόν από τον πρώτο χρόνο σχέσης απλά συνεχίζαμε ο καθένας για τους λόγους του. Εγώ λόγω προσωπικών ανασφαλειών και αυτή πιθανόν για τους δικούς της λόγους. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το χάσμα στην έλλειψη επικοινωνίας. Δεν θα κάτσω να κατηγορήσω και να πω πράγματα για συμπεριφορές δεν έχει πλέον νόημα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν μπορεί να σωθεί ένας γάμος με κύριο γνώμονα το παιδί. Δεν θέλω να το χάσω από την ζωή μου και γνωρίζω ότι θα απομακρυνθεί πολύ λόγω του ότι η σύζυγος θα γυρίσει σιγουρά στο πατρικό της που είναι πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά. Επίσης δεν ξέρω τι θα λένε στο παιδί μετά για μένα. Ακόμη δεν μπορεί να ξέρεις ότι και μετά το διαζύγιο θα είσαι καλά. Διαβάζοντας έρευνες λένε ότι το 80% των ανθρώπων δεν είναι καλυτέρα μετα μακροπρόθεσμα μετα από έναν χωρισμό. Η κουβέντα που θέλω να γίνει εδώ είναι πολύ μεγάλη αλλά για μένα έχει πολύ σημασία. Είναι και αλλά που θέλω να προσθέσω όμως είναι καλό να βγουν από τις απαντήσεις σας.

Ευχαριστώ θερμά

 

 

Μια ερωτηση θελω να σου κανω...την ελλειψη επικοινωνιας την ανακαλυψες αφ ουτου παντρευτηκατε ?
εκτος αυτου αφου ειδες οτι δεν τα παηγαινατε καλα απο τον πρωτο χρονο γιατι προχωρησες σε γαμους
και παιδια ? ολα αυτα μια μερα ερχονται μπουμεραγκ και τελικα δεν ξερεις τι να πρωτομαζεψεις...
πρεπει ομως καποια στιγμη να αποφασισεις να κανεις ενα βημα η να μεινεις η να φυγεις

Μου ειναι αδιανοητο να μεινεις ανεπηρεαστος απο τετοια ενδοοικογενειακη κατασταση

συμφωνω με τον Ndree...το χειροτερο συναισθημα κατ εμε ειναι ο φοβος,και αυτη 

η κατασταση πιστευω οτι σου τον δημιουργει στο μεγιστο βαθμο,και φανταζομαι

θελει πολλη δουλεια,πρωτα να το συνειδητοποιησεις,και σε δευτερη φαση να το

αντιμετωπισεις...και η ηλικια που θα το αντιλαμβανεσαι,θα σε εκπλησει καθε φορα!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Ndreee

Σίγουρα εσύ ξέρεις από πρώτο χέρι πώς είναι μια τέτοια κατάσταση. Όμως λύσε μου σε παρακαλώ την απορία... Πώς διαφύλαξαν οι γονείς σου τη συνοχή της οικογένειας όταν έχεις να θυμάσαι τόσα πολλά αρνητικά (τσακωμούς, λεκτική-σωματική-συναισθηματική βία, γονέα που υπέφερε), φαινόμενα που δε δικαιολογούν μία οικογένεια με συνοχή; Και είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα φαινόμενα δε σε έχουν επηρεάσει στη ζωή σου και στο τρόπο σκέψης σου; Δε ξέρω, δε το έχω περάσει σα παιδί αλλά μου είναι δύσκολο να αποδεχτώ ότι τέτοιες καταστάσεις δεν επηρεάζουν σοβαρά τα παιδιά και δε τους διαμορφώνουν μια "κακή" εικόνα για το πώς θα πρέπει να είναι μια οικογένεια. 

 

 

Συνοχή εννοώ τη διατήρηση της οικογένειας σε ενιαίο πλαίσιο, όπως παραδοσιακά συνηθίζεται να λέγεται. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι οι βασικές ανάγκες μας υπερκαλύπτονταν στο μέγιστο, τροφή, ένδυση, σπουδές (x3), ένα υγιέστατο κατά τ' άλλα και πολύ υποστηρικτικό φιλικό, συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον... Και το σημαντικότερο ήταν ότι είχαμε τους γονείς μας δίπλα μας, με την παρουσία τους έστω.. Έτσι δεν θα τους καταλογίζαμε στον μέλλον ότι τουλάχιστον ΔΕΝ προσπάθησαν...

Όλα αυτά που έζησα επηρέασαν πάρα πολύ τη σκέψη μου και έμαθα τι ΔΕΝ θα πει οικογένεια... έτσι γλίτωσα και 2-3 διαζύγια

Γι' αυτό εφιστώ την προσοχή, και συνιστώ σε όσους θέλουν να συμμετάσχουν με τα σχόλιά τους, να αντιμετωπίζουν το θέμα με ιδιαίτερη ευαισθησία και λεπτότητα, γιατί οι προσλαμβάνουσες της κάθε περίπτωσης είναι τελείως διαφορετικές στη λήψη μιας τόσο σοβαρής απόφασης. Είμαστε τελείως ανάξιοι να προτείνουμε ποιο θα ήταν το σωστό να πράξει ο θεματοθέτης. Μόνο ο ίδιος ξέρει κι ο ίδιος θα αποφασίσει.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Ndreee

Σίγουρα εσύ ξέρεις από πρώτο χέρι πώς είναι μια τέτοια κατάσταση. Όμως λύσε μου σε παρακαλώ την απορία... Πώς διαφύλαξαν οι γονείς σου τη συνοχή της οικογένειας όταν έχεις να θυμάσαι τόσα πολλά αρνητικά (τσακωμούς, λεκτική-σωματική-συναισθηματική βία, γονέα που υπέφερε), φαινόμενα που δε δικαιολογούν μία οικογένεια με συνοχή; Και είσαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα φαινόμενα δε σε έχουν επηρεάσει στη ζωή σου και στο τρόπο σκέψης σου; Δε ξέρω, δε το έχω περάσει σα παιδί αλλά μου είναι δύσκολο να αποδεχτώ ότι τέτοιες καταστάσεις δεν επηρεάζουν σοβαρά τα παιδιά και δε τους διαμορφώνουν μια "κακή" εικόνα για το πώς θα πρέπει να είναι μια οικογένεια. 

 

 

μα αυτό που ξεκίνησαν με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί εκεί ακριβώς που βρίσκονται.

Δεν έχει παρά να συνεχίσει να λύνει την άσκηση.
"πώς γίνεται να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ακόμα κ όταν δεν είμαστε μαζί"

κ όχι 
"ας βολευτούμε τώρα με ό, τι να ναι κ μετά βλέπουμε"

όπως πολύ πιθανόν πήγαινε να τη λύσει από την αρχή.

πολυ φοβαμαι οτι αυτη η σχεση δεν θα αποκατασταθει ποτε ,,,

 

και δεν βρισκω το λογο γιατι πηρες την αποφαση να φερεις ενα παιδι στον κοσμο ,,

 

ενω απο την αρχη ,,, φαινοσασταν   σαν ζευγαρι οτι δεν σας εδενε κατι βαθυ ,,

 

τωρα αυτο εγινε ,,το θεμα ειναι τι μπορεις να κανεις για το γαμο σου ,,,

 

αν και η προσωπικη σου ζωη οσο περναει ο καιρος  θα ειναι μαυρη ,

 

,,για χαρη του παιδιου αν μπορεις να κανεις υπομονη και να προσπαθησεις να σπρωξεις τον χρονο καντο ,,

 

χιλιες φορες το παιδι να μεγαλωνει σ ενα μισογκρεμισμενο σπιτι

 

 παρα σ εναν σπιτι ερειπιο ,,ειμαι καθετη σ αυτο ,,

 

οταν του παιδιου του λες οτι διαλυεται ,η οικογενεια του εινα σαν να το θανατωνεις ,,,

 

η κοινωνια ειναι γεματη προβληματα και οι οικογενειες επισης ,,

 

νομιζεις οτι οι ανθρωποι που εχουν μεγαλωσει πισω σε αρτιες οοικογενειες 

 

ηταν  αγελικα πλασμενες ,; 

 

ειμαι υπερ των διαζυγιων οταν στο  σπιτι υπαρχει βια και κακουχια ,..

 

για κανενα αλλο  λογο ,,,

 

συμφωνω μαζι σου ,

 

,μετα το  διαζυγιο τα πραγματα ειναι χειροτερα για το μεγαλυτερο ποσοστο ,,απ οτι πριν ,,

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από newstart83

Άγχος και δυσκολία απόφασης

Είμαι παντρεμένος εδώ και 6 χρόνια έχουμε ένα παιδάκι το οποίο λατρεύω. Με την γυναικά μου δεν είμασταν καλά σχεδόν από τον πρώτο χρόνο σχέσης απλά συνεχίζαμε ο καθένας για τους λόγους του. Εγώ λόγω προσωπικών ανασφαλειών και αυτή πιθανόν για τους δικούς της λόγους. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το χάσμα στην έλλειψη επικοινωνίας. Δεν θα κάτσω να κατηγορήσω και να πω πράγματα για συμπεριφορές δεν έχει πλέον νόημα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν μπορεί να σωθεί ένας γάμος με κύριο γνώμονα το παιδί. Δεν θέλω να το χάσω από την ζωή μου και γνωρίζω ότι θα απομακρυνθεί πολύ λόγω του ότι η σύζυγος θα γυρίσει σιγουρά στο πατρικό της που είναι πολλά πολλά χιλιόμετρα μακριά. Επίσης δεν ξέρω τι θα λένε στο παιδί μετά για μένα. Ακόμη δεν μπορεί να ξέρεις ότι και μετά το διαζύγιο θα είσαι καλά. Διαβάζοντας έρευνες λένε ότι το 80% των ανθρώπων δεν είναι καλυτέρα μετα μακροπρόθεσμα μετα από έναν χωρισμό. Η κουβέντα που θέλω να γίνει εδώ είναι πολύ μεγάλη αλλά για μένα έχει πολύ σημασία. Είναι και αλλά που θέλω να προσθέσω όμως είναι καλό να βγουν από τις απαντήσεις σας.

Ευχαριστώ θερμά

 

 

Η μαθηματική εξίσωση όταν έχει να κάνει με ανθρώπινες σχέσεις δεν αποφέρει ποτέ την προβλεπόμενη λύση. Αν πραγματικά ο θεματοθέτης επιθυμεί να βασίσει τις όποιες αποφάσεις με γνώμονα το παιδί όπως λέει, τότε καλό είναι να γνωρίζει ότι κάποια μαθήματα τα παίρνεις ζώντας ακόμα και σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον, διδάσκοντας και μαθαίνοντας στα παιδιά σου να κάνουν και τα ίδια υπομονή, να αποκτάς δύναμη ψυχής, σθένος, κουράγιο, παίρνοντας τα ίδια παράδειγμα από σένα, χαρίσματα που σπάνια βλέπω πλέον στους ανθρώπους γύρω μου. Από άγχος (αν κρίνω από τον τίτλο) δεν χωρίζουν τα ζευγάρια.

Όλα τα υπόλοιπα είναι η εύκολη λύση ή σε "τρώει" κάτι άλλο (ο νοών νοείτο).

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από achinos

μα αυτό που ξεκίνησαν με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί εκεί ακριβώς που βρίσκονται.

Δεν έχει παρά να συνεχίσει να λύνει την άσκηση.
"πώς γίνεται να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι ακόμα κ όταν δεν είμαστε μαζί"

κ όχι 
"ας βολευτούμε τώρα με ό, τι να ναι κ μετά βλέπουμε"

όπως πολύ πιθανόν πήγαινε να τη λύσει από την αρχή.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από linakan

Από άγχος (αν κρίνω από τον τίτλο) δεν χωρίζουν τα ζευγάρια.

Όλα τα υπόλοιπα είναι η εύκολη λύση ή σε "τρώει" κάτι άλλο (ο νοών νοείτο).

 

 

όταν δεν υπάρχει τρίτο άτομο οι δικηγόροι το λένε "ασυμφωνία χαρακτήρων"

 

κ είναι χειρότερο από το διαζύγιο.

 

Ε μπορεί κ να περιμένει μέχρι να γίνονται μαλλιοκούβαρα. 

 

Ο περισσότερος κόσμος έτσι χωρίζει.

Ο ίδιος θα αποφασίσει! !! 

Απλά φωτιζουμε πλευρές ...

 τίποτα περισσότερο, ευτυχώς διακρινω πως ο θεματοθετης αγαπάει το παιδί του, δεν "μειωσε" την μητέρα του παιδιού του αναφέροντας συμπεριφορές,  παίρνει το μερτικο της ευθύνης του... 

Αν κινηθουν κ οι δυο γονείς προς το συμφέρον του παιδιού, θα τα καταφέρουν... 

Όμως δεν ειμαι θετική προς την αναγκαστική συμβίωση νέων ανθρώπων που δεν θέλουν ο ένας τον άλλον, εκτός κι αν καταφέρουν να το αλλάξουν, που φαντάζει ακατόρθωτο. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από linakan

Συνοχή εννοώ τη διατήρηση της οικογένειας σε ενιαίο πλαίσιο, όπως παραδοσιακά συνηθίζεται να λέγεται. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι οι βασικές ανάγκες μας υπερκαλύπτονταν στο μέγιστο, τροφή, ένδυση, σπουδές (x3), ένα υγιέστατο κατά τ' άλλα και πολύ υποστηρικτικό φιλικό, συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον... Και το σημαντικότερο ήταν ότι είχαμε τους γονείς μας δίπλα μας, με την παρουσία τους έστω.. Έτσι δεν θα τους καταλογίζαμε στον μέλλον ότι τουλάχιστον ΔΕΝ προσπάθησαν...

Όλα αυτά που έζησα επηρέασαν πάρα πολύ τη σκέψη μου και έμαθα τι ΔΕΝ θα πει οικογένεια... έτσι γλίτωσα και 2-3 διαζύγια

Γι' αυτό εφιστώ την προσοχή, και συνιστώ σε όσους θέλουν να συμμετάσχουν με τα σχόλιά τους, να αντιμετωπίζουν το θέμα με ιδιαίτερη ευαισθησία και λεπτότητα, γιατί οι προσλαμβάνουσες της κάθε περίπτωσης είναι τελείως διαφορετικές στη λήψη μιας τόσο σοβαρής απόφασης. Είμαστε τελείως ανάξιοι να προτείνουμε ποιο θα ήταν το σωστό να πράξει ο θεματοθέτης. Μόνο ο ίδιος ξέρει κι ο ίδιος θα αποφασίσει.

 

 

 

 

Καταρχην Ευχαριστω θερμα ολους για τις απαντησεις σας.

Για την απορια που υπαρχει για το οικονομικο δεν υπαρχει κανενα προβλημα αντιθετως. 

Για αλλα θεματα που τεθηκαν τωρα, θα πρεπει να αναφερω πως εχουμε παει ως τωρα σε εναν ψυχιατρο και σε εναν ψυχολογο, πουθενα δεν λυθηκαν τα θεματα. Ακομη και πριν το γαμο πηγαμε. Επισης μεχρι προσφατα που ο ψυχιατρος πρωτη φορα στην ζωη μου το βλεπω αυτο απο επαγγελματια απιβδησε και στην ουσια μας εδιωξε λογο καποιας συμπεριφορας της. Αυτες τις μερες θα παμε σε εναν συμβουλο γαμου νομιζω ειναι η τελευταια ελπιδα μας. Ειναι πολλα αυτα που πρεπει να πω ωστε να καταλαβαιτε τι συμβαινει. 

Η γυναικα μου δεν εργαζετε και εχει ενα σπιτι βομβαρδισμενο στην κυριολεξια δεν μπορω να πω κανει ενα πιατο φαι και εχω και ρουχα πλημμενα να φορεσω. Για το σπιτι το εχω πει 1000 φορες της εφερα και γυναικα αλλα πλεον δεν το δεχετε ουτε αυτο λεει "η  γυναικα ειναι για να καταθαριζει και οχι να συμαζευει" ε τοτε της λεω να σε βοηθησω εγω κατι δεν δεχετε τπτ. Ειμαστε 3 ατομα 2 και το παιδι και λεει δεν τις φτανουν τα 90 τετραγωνικα του σπιτιου γιατι δεν χωραμε απο τα πολλα ρουχα και τα πραγματα γιαυτο δεν μπορει να τα μαζεψει. Της λεω να τα παω σε ενα αλλο σπιτι που εχω δεν θελει. Θελει ντε και καλα να παμε σε μεγαλυτερο σπιτι και της λεω δεν θα δεθουμε σαν ζευγαρι με ενα σπιτι! Επισης δεν μπορεις να λες κοιμησου στον καναπε και εγω με το παιδι ή αναποδα επειδη ι αλλη κρεβατοκαμαρα εχει στιβαγμενα ρουχα, να μην σκεφτεσε τον ανθρωπο πρωτα αλλα τα ρουχα. Αυτα ειναι λιγα που μπορω να πω. Οταν γυριζω και κοιταω το παιδακι μου ματωνετε η καρδια μου, μακαρι να μπορουσα εστω να το ειχα στην ιδια πολη. Αντε να δουμε τι θα μας πει και ο συμβουλος αν και δεν βλεπω φως και πλεον ειμαι τοσο αγχωμενος καθημερινα και τοσο χαλια ψυχολογικα που ουτε τα αγχολυτικά που επερνα δεν με πιανουν.

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από syntrofissa-Klelia

 

βασικο.

αν λες αληθεια, τοσο οι αποφασεις σου οσο και οι πραξεις σου θα εχουν ως γνωμονα  το οφελος του παιδιου.

μεχρι να χωρισεις... ( γιατι οκ.. σκουρα τα πραγματα...)  παιξε με μυαλο!φροντισε να γινεις φιλος με τη μανα του παιδιου σου .

φιλια = κατανοηση, ενθαρρυνση, αποδοχη

δεν θα εχει κατι κακο να πει για σενα  μετα... θα εισαι φιλος της αφου


επισης ... μεχρι να χωρισεις ... γεμισε το μυαλο και την καρδια του παιδιου με ομορφες στιγμες!ενοτητας και συμπραξης!

 ειναι κριμα κι αδικο να σακατευτει η ψυχη του και να χασει την πιστη του στην συντροφικοτητα  και στην οικογενεια... 


τελος ...το μηνυμα που πρεπει να εδραιωθει στο μυαλο του  ..μεχρι να χωρισεις... ειναι πως οι ανθρωποι μπορουν να αγαπιουνται ακομη κι αν διαφερουν... ακομη κι αν τους χωριζουν μιλια ..

tip. βγες απο τη θεση σου. μπες στη θεση του αλλου.

 

 

 

  Σαν τι να σας πει ο σύμβουλος καλέ μου άνθρωπε ;  

  ποιος να συμμαζεύει τα ρούχα για να μη κοιμάστε  στον καναπέ ;                

 

 άσχετο-σχετικό

 αφού φράγκα υπάρχουν γιατί να μη της νοικιάσετε ένα ωραιότατο σπιτάκι εκεί κοντά        να μένει με το παιδί σας αν βλέπετε πως δεν υπάρχει σωτηρία στο γάμο σας ;                  

να βρείτε και μια κοπέλα να  βοηθάει με το παιδί ,μπορεί να βρει κ αυτή κάτι να απασχολείται  να είστε κ εσείς κοντά στο παιδί σας.

     Τόχω δει να συμβαίνει ,και μάλιστα το ζευγάρι είναι τόσο καλά ,όσο  δεν ήταν ποτέ,  κατά την διάρκεια της συγκατοίκησης τους .