Πώς αισθάνεσαι, τι νιώθεις;

Πώς αισθάνεσαι, τι νιώθεις;

Μια ερώτηση που μας στέλνει σε ένα συναισθηματικό κόσμο, γνώριμο και - ταυτόχρονα άγνωστο, το άνοιγμα του οποίου μερικές φορές είναι δύσκολο, επειδη ίσως δεν ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε

Αλλά, αρχίζοντας να αναγνωρίζουμε εστω τα συναισθήματα μας και τι μας συμβαινει πραγματικά - ίσως μάθουμε κάτι από αυτά για εμάς.

 

Γιατί αυτό που μας συμβαινει, στην ουσια του, δουλεύει από μέσα και έρχεται να μας πει κάτι.

Εμείς είμαστε το τοπίο, στο οποίο αλωνίζουν (καμιά φορά και καταστροφικά για εμάς) τα συναισθήματα και που, μας οδηγούν σε ασυνήθιστες σκέψεις ή πράξεις για τις οποίες μετά μπορεί να νιώθουμε ακόμα χειρότερα...

Άλλη φορά όμως, είναι όπως τους αδιάκριτους γείτονες με τα πολλά παιδιά τους, που χτυπάνε το κουδούνι δεκάδες φορές εναλλάξ, κάθονται στην πόρτα μεχρι να τους ανοίξουμε, αρνούνται να φύγουν μεχρι να αναγνωρίσουμε την παρουσία τους και που, απαιτούν κιόλας να τους κανουμε το τραπέζι, να τους λέμε ''στην γεια σας!'' και μετά - ''αντίο, ευχαριστώ που ήρθατε, πέρασα καλά και απο 'δω και πέρα - ακόμα καλύτερα!'', όταν πια είναι ευχαριστημένοι, ταϊσμένοι, που τους δώσαμε την απαραίτητη σημασία και σεβασμό και φροντίδα μέσω από εμάς.

Αλλιώς - δεν μας αφήνουν με τίποτα στην ησυχία μας... Ενοχλητικότατοι στην αρχη, μα έρχονται για καλό!
Ακόμα και τα πιο χάλια...

 

Μετά απ' αυτά που γράφω - σκέφτομαι τώρα και κάτι ''τρελό'':

μάλλον και τα συναισθήματα (φαινεται να), έχουν συναισθήματα...

Πιο πολύ μοιάζει να είναι μια ειδική, ορισμένες φορές - επίμονη, εσωτερική σχέση εξάρτησης μεταξύ εμάς και αυτά.

 

 

Θέλουν να τα αγαπήσουμε βρε, παιδιά μας είναι...

Και όχι, να τα αποφεύγουμε, να τα διώχνουμε... να κανουμε πως δεν υπάρχουν! Ή τους χαρούμενους, αλλά μέσα μας να κλαίμε!

 

 

 

οπότε...

 

Πώς αισθάνεσαι, τι νιώθεις;  
(για όσους θελουν να μοιράσουν τη χαρά, αλλά πιο πολύ - καμιά φορά το αβάσταχτο βάρος - της λύπης, του φόβου, του θυμού... και ο,τι άλλο έχει σχέση με συναισθήματα, μόνο)

φιλενάδα,πέτυχες !

Σ΄εμένα αλλάζουν πολύ γρήγορα . Λέγονται συναισθήματα, διάθεση, ορμόνες, δεν ξέρω, αλλά δεν τα ελέγχω, με τρελλαίνουν.

Σήμερα π.χ. έχασα το πορτοφολάκι μου (αυτό με λεφτά,ταυτότητες, κάρτα τράπεζας, δίπλωμα οδήγησης κ.λ.π). Για ένα δεκάλεπτο περίπου είχα πανικοβληθεί. Συγκρατιόμουν να μην τσιρίξω.  Ζαλίστηκα από απόγνωση. Μόλις το βρήκα,άλλαξε η διαθεση,τα συναισθήματα..
Αν ζωγράφιζα τα συναισθήματά μου,θα ήταν ένας πίνακας ...τρελοκομείο. Άσπρα, μαύρα,ξαφνικά ροζ κόκκινα,πράσινα,να πετιέται  κίτρινο και πάλι μαύρο, μπεζ. Μάλλον μόνο γκρι δε θα είχα.
Όχι δεν προσποιούμαι,γιαυτό υποφέρουν και άλλοι μαζί μου.
Μάλλον πρέπει να αρχίσω να ψάχνω θεση σε κανα καλό τρελάδικο. 

Να σου πω.. Αν ειμαι καλα ,γελανε και τ αυτια μου. Αν οχι ομως, γινομαι στρειδι που δεν ανοιγει με τιποτα.

Ε (ενημερωτικά)

''Τα συναισθήματα δεν είναι το άλφα και το ωμέγα της ύπαρξής μας.
Δεν πρέπει να υπαγορεύουν και να ελέγχουν τη συμπεριφορά μας, αλλά ούτε πρέπει να παραμελούνται, ούτε να τα αγνοούμε.
Τα συναισθήματά μας είναι εξαιρετικά σημαντικά.
Έχουν σημασία και πρέπει να τα λάβουμε υπόψη.
Η συναισθηματική πλευρά της προσωπικότητάς μας είναι πολύ ξεχωριστή.

Αν απορρίψουμε τα συναισθήματά μας, αν τα αποκρούσουμε, θα χάσουμε ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας και της ζωής μας.
Είναι η πηγή της χαράς, αλλά και της θλίψης, του φόβου και του θυμού.
Η συναισθηματική πλευρά μας είναι αυτή που γελάει και κλαίει.
Αυτή κρατάει τη θερμή φλόγα της αγάπης που δίνουμε και λαμβάνουμε.
Χάρη σε αυτήν βιώνουμε την εγγύτητά μας με τους άλλους και απολαμβάνουμε το απαλό άγγιγμα άλλων γλυκών αισθήσεων.''

Ε

''Μεταξύ άλλων, τα συναισθήματά μας είναι επίσης δείκτες.
Όταν είμαστε χαρούμενοι, αισθανόμαστε άνετα, το σώμα μας είναι ευχάριστα ζεστό και γεμίζουμε με ικανοποίηση - αυτό σημαίνει συνήθως ότι προς το παρόν όλα στη ζωή μας είναι εντάξει..

Όταν ανησυχούμε, όταν είμαστε θυμωμένοι, φοβισμένοι ή λυπημένοι, προφανώς τα συναισθήματά μας μας λένε για την εμφάνιση ενός προβλήματος. Που μπορεί να είναι μέσα μας - σε κάτι που κάνουμε ή σκεφτόμαστε, ή έξω από εμάς. Αλλά σίγουρα όμως, αναγνωρίζουμε ότι κάτι γίνεται λάθος.

Τα συναισθήματα μπορούν να μας παρακινήσουν να πάρουμε αποφάσεις για θετικές για εμάς πράξεις.

Ο θυμός, μπορεί να μας οδηγήσει να λύσουμε ένα πρόβλημα που μας έχει κουράσει.
Ο φόβος, μας κάνει να ξεφύγουμε από τους κινδύνους.
Οι συχνές πληγές και ο ψυχικός πόνος, μας λένε ότι είναι καλύτερα να απομακρυνθούμε.

Τα συναισθήματα μπορούν να μας πουν πολλά για εμάς - για τις επιθυμίες, τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες μας.
Μέσω αυτών μπορούμε να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας και να μάθουμε τι πιστεύουμε πραγματικά.
Τα συναισθήματα συνδέονται με αυτό το βαθύ μέρος της προσωπικότητάς μας, που αναζητά και γνωρίζει την αλήθεια, φροντίζει για την επιβίωσή μας, την αυτοπεποίθηση, την ασφάλεια και την καλοσύνη.
Επίσης σχετίζονται με συνειδητές γνωστικές διαδικασίες, καθώς και με το μυστικιστικό δώρο που ονομάζεται ένστικτο ή διαίσθηση.''

Ε

Ο συναισθηματικώς μας κόσμος έχει επίσης μια σκοτεινή πλευρά.

Ο συναισθηματικός πόνος είναι εξαιρετικά δυσάρεστος. Δημιουργεί την αίσθηση ότι έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και θα την κρατήσει για πάντα.
Ο πόνος και η θλίψη μπορουν να είναι πολύ επώδυνες καταστάσεις.
Ο φόβος μπορεί να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο, επειδή δεν μας αφήνει να κάνουμε τα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε, για να συνεχίσουμε να ζούμε τη ζωή μας.

Συχνά, απλά βυθιζόμαστε σε αισθήματα - σαν να έχουμε πέσει σε βαθύ και σκοτεινό πηγάδι και ξαφνικά αποφασίζουμε ότι ποτέ δεν θα είμαστε σε θέση να βγούμε από αυτό.

Η οργή όλο μεγαλώνει πιο πολύ ώσπου να φτάσει αγανάκτηση και πικρία, που απειλούν να διαρκέσουν για πάντα.
Η θλίψη περνάει σε κατάθλιψη που μας πνίγει αδίστακτα.
Ο φόβος κατορθώνει να εγκατασταθεί στη ζωή μας για μεγάλο χρονικό διάστημα...

Τα συναισθήματα μπορούν να παίξουν για εμάς αρκετά κακά παιχνίδια. Είναι σε θέση να μας ξεγελάσουν σε καταστάσεις στις οποίες η λογική μας λέει να μην εμπλακούμε.
Μερικές φορές τα συναισθήματα είναι σαν το μαλλί της γριάς - φαίνονται πιο σημαντικά από ο,τι είναι.
   
    ***

Παρά τη σκοτεινή πλευρά τους - τον πόνο που προκαλούν, τη διάρκεια τους και την πιθανή εξαπάτηση τους,
η εικόνα θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο απελπιστική, αν αποφασίσουμε να απαλλαγούμε από αυτά εντελώς.


Η άρνηση των συναισθημάτων, η συναισθηματική απόσυρση και την καταστολή αυτού του τμήματος της προσωπικότητάς μας, είναι μια δυσάρεστη, ανθυγιεινή και αυτοκαταστροφική δράση.

Η καταστολή ή άρνηση των συναισθημάτων, οδηγεί σε πονοκεφάλους, προβλήματα στο στομάχι, πόνος στην πλάτη και τη γενική εξασθένιση του σώματος, η οποία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για πολλές διαφορετικές ασθένειες. Η καταστολή των συναισθημάτων, ιδιαίτερα κατά τη φάση της άρνησης από την αντίδραση της θλίψης, θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα με ακατάλληλες συμπεριφορές, όπως - υπερφαγία, κακή διατροφή, χρήση του αλκοόλ και ναρκωτικών, σεξουαλικές διαταραχές, ανόητη ξόδεμα δαπανών, έλλειψη ύπνου, υπερβολικό παρατεταμένό ύπνο, εμμονή, έλεγχο των γύρω και άλλων τύπων καταναγκαστικών συμπεριφορών.

Πολυ φιλοσοφια βρε παιδι μου.. κανουμε την ζωη μας δυσκολη κ εκει?  Με ποιο απλα λογια θα ηταν καλυτερα..

Πολυπλοκο ετσι το θεμα..Μπερδεγουει ειναι ετσι..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από ZHLIASOY

Πολυ φιλοσοφια βρε παιδι μου.. κανουμε την ζωη μας δυσκολη κ εκει?  Με ποιο απλα λογια θα ηταν καλυτερα..

Πολυπλοκο ετσι το θεμα..Μπερδεγουει ειναι ετσι..

 

ξέρειςκαι γω δεν τα αναλύω.Ό,τινοιώθω ,νοιώθω,σιγά μην ασχοληθώ και μάυτό.μ

Αλλά ο γιος,που τα ψάχνει ,μου κάνει παρόμοιες ερωτήσεις και τα παραμπουρδουκλώνει. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως τον βοηθά,να εξηγεί τα συναισθήματά του.

Εγώ...ζαμαν φου

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από ZHLIASOY

Πολυ φιλοσοφια βρε παιδι μου.. κανουμε την ζωη μας δυσκολη κ εκει?  Με ποιο απλα λογια θα ηταν καλυτερα..

Πολυπλοκο ετσι το θεμα..Μπερδεγουει ειναι ετσι..

 

μηπως η ζωη μας ειναι δυσκολη, επειδη εχουμε δυσκολια να εκφραζομαστε συναισθηματικα, οταν χρειαζεται;

ή, με απλα λογια (να μην σου χαλαω το χατιρι) - λωγο χαμηλης συναισθηματικης νοημοσυνης;;

ονομαζεις ''φιλοσοφια'' ο,τι λιγα εχω γραψει για ενα τεραστιο κομματι του υποσυνειδητο μας;   καταλαβα...

 

ΥΓ: το σημα "Ε" ειναι για ενημερωση και για οποιον ενδιαφερεται. 

οποιος θελει ''απλα'', ας πει ο,τι εχει με απλα λογια. Πού ειναι το προβλημα;

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Paralia48

 

ξέρειςκαι γω δεν τα αναλύω.Ό,τινοιώθω ,νοιώθω,σιγά μην ασχοληθώ και μάυτό.μ

Αλλά ο γιος,που τα ψάχνει ,μου κάνει παρόμοιες ερωτήσεις και τα παραμπουρδουκλώνει. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως τον βοηθά,να εξηγεί τα συναισθήματά του.

Εγώ...ζαμαν φου

 

αν μπορεις, εξηγησε μου παρακαλω, γιατι και εγω σημερα, σκεφτομουν τη ζαμαν φου

Θα συνεχίζω να βάζω ενημερωτικά, παρόλο που ''ήρθες με ψαλίδι'', Ζηλιαμου, ενώ δεν θες μαχαίρια...
Ας θεωρούνται -
1. τα ποστ μου σαν τα YouTube-α, που λίγοι τα ακούνε και παρόλα αυτά - δεν σταματάνε κάποιοι να βάζουν εκατοντάδες και
2. εμένα προσωπικά - σαν τον κ. ''Είμαι ύποπτος'' που λέει τα δικά τουΓια κάποιους όμως μπορεί και να είναι ''ο,τι απαραίτητο να ακουσει'' κάποια στιγμή ή αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται - να το βρει εδώ.
Δεν μπορείς να ξέρεις ο καθένας σε τι φάση βρίσκεται, τι ανάγκες έχει, ούτε μπορείς να ελέγχεις τι νιώθει - για να φτάσει να γράφει για αυτά τα θέματα... ...ακόμη και τι σκέφτεται, πώς αισθάνεται, διαβάζοντας ---> μπορουμε και χωρίς αυτά τα ''φιλοσοφικά'', (που δεν είναι φιλοσοφικά, αλλά ίδια η ζωή, που έχουμε παραμελήσει).
Δεν είναι τυχαίο το ποστ της Τζειν ντο, πως τόσοι πολλοί Έλληνες δεν διαβάζουν βιβλία... εννοώντας ξένα.

Απο το μεγαλύτερο ''βιβλίο της ζωής'', που είναι απείρων πληροφοριών για τον καθένα μας με τα αισθήματα και τα συναισθήματα του, δυστυχώς - λίγοι είναι που έχουν στρέψει τη ματιά τους να διαβάζουν τις σελίδες του... γι' αυτό είμαστε σ' αυτό το ''ντερετζέ''*

οπότε, εκφράζω τη δυσαρέσκιά μου απο αυτή τη *γενική κατάσταση και από όποια προσπάθεια λογοκρισίας, και συνεχίζω...δεν θα μείνουμε εκεί, αρκετά

(Ε) Νιώστε τα συναισθήματά σας

''Τα συναισθήματα είναι εσωτερική δύναμη. Η καταστολή της μας εμποδίζει να είμαστε σε θέση να κάνουμε το καλύτερο δυνατό και δεν εξαφανίζεται (η δύναμη) με το φράγμα τους.

Γιατί συνεχίζουν να στέκονται κάπου, μερικές φορές γίνονται ακόμα ισχυρότερα και μας υποχρεώνουν να κάνουμε πολλά παράξενα. Χρειάζεται συνέχεια να τρέχουμε ένα βήμα μπροστά τους, να βρούμε μια δουλειά να ασχολούμαστε ή να κάνουμε κάτι άλλο, μόνο και μόνο ''να τα πνίξουμε''.
Δεν τολμάμε να παραμείνουμε μόνοι μας με αυτά, γιατί έχουμε την αίσθηση πως αυτά μας πνίγουν.

Παρ 'όλα αυτά, καταφέρουν να κάνουν το δρόμο τους, να ξεπηδάνε με ένα ή άλλο τρόπο και κάνουμε εξ' αίτιας τους πράγματα, που ποτέ δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε: φωνάζουμε, μαλώνουμε, κριτικάρουμε, απαγορεύουμε, ελέγχουμε, κλαίμε αντί να γελάμε κλπ, κλπ...
Και καθώς προσπαθούμε να τα καταπνίγουμε, όλο και περισσότερο συμπεριφέρονται σαν εκείνο το γκρινιάρη - γείτονα που ανέφερα στην αρχη και που δύστυχος, φαινόμαστε/γινόμαστε - μεσώ συναισθημάτων, επειδη - δεν αποδεχόμαστε τον ερχομό τους.

Κάνουμε πως δεν υπάρχουν και ας χτυπάνε ''το κουδούνι μας'' επίμονα


Ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να κατα/πιέζουμε-πνίγουμε τα συναισθήματά μας, είναι το γεγονός ότι, η συναισθηματική απόσυρση - αυτό το φράγμα που τους επιβάλουμε, όταν μας κυριεύουν και αποφεύγουμε να ...αναλύουμε το - ''γιατί έρχονται'' - οδηγεί σιγά-σιγά και στην απώλεια και των θετικών.

Και ετσι μια ωραία πρωία, ξυπνάμε ως αναίσθητα όντα. Μερικές φορές αυτό μπορεί να είναι μια στιγμιαία ανακούφιση - ειδικά, αν ο πόνος έχει γίνει πολύ ισχυρός ή παρατεταμένος, αλλά δεν είναι τρόπος αυτός - να ζει κανείς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Αγνοώντας τα συναισθήματά μας, γυρίζουμε τις πλάτες μας στις βασικές μας ανάγκες - την ανάγκη να αγαπάμε και να αγαπηθούμε.
Είναι δυνατόν να χάσουμε την ικανότητά μας να απολαμβάνουμε το σεξ, την ανθρώπινη αφή.

Είμαστε στερημένοι από την ικανότητά μας να αισθανόμαστε κοντά στους ανθρώπους, (γνωστή  ως οικειότητα).
Σταματάμε να απολαμβάνουμε τα καλά πράγματα στη ζωή.

Χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας και τον περιβάλλοντα κόσμο.
Δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε στα ένστικτά μας. Δεν γνωρίζουμε τι μας λένε τα συναισθήματά μας και δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τα προβλήματα που προκύπτουν γύρω μας.

Είμαστε στερημένοι από την κινητήρια δύναμη τους. Δεδομένου ότι δεν μπορούμε να τα βιώσουμε, δεν μπορούμε να διερευνήσουμε τις σχετικές σκέψεις και δεν γνωρίζουμε τι προσπαθεί να μας πει ο ίδιος ο εαυτός μας.

Και όταν δεν δουλεύουμε επάνω στα συναισθήματά μας, δεν μπορούμε να αλλάξουμε προς έναν καλύτερο εαυτό και να αναπτυσσόμαστε.

Με αυτόν τον τρόπο είμαστε εντελώς αποκλεισμένοι.





Τα συναισθήματα δεν είναι πάντα η πηγή της αχαλίνωτης χαράς, αλλά η καταστολή τους μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλες δυστυχίες.
Ποια είναι η λύση τότε; Τι κάνουμε με τα ''ενοχλητικά'' που, ταυτόχρονα φέρνουν και τόσα μεγάλα φορτία, αλλά και ευχαρίστηση.

Απλά, αφοσιωνόμαστε σε αυτά. Τα ζούμε. Μπορούμε να αισθανόμαστε, να νιώθουμε. Αυτό είναι φυσιολογικό για τον καθένα μας. Κανένα από αυτά δεν είναι περιττό ή λάθος.

Δεν υπάρχουν ακατάλληλα ή λανθασμένα συναισθήματα.
Δεν πρέπει να νιώθουμε ένοχοι για αυτό που περνάμε.

Τα συναισθήματα δεν είναι πράξεις.
Δεν πρέπει να βαθμολογούνται σε καλά ή κακά.
Είναι συναισθηματική ενέργεια, όχι προσωπικά χαρακτηριστικά.''

... Και 'γω που νόμιζα ότι το Ε σημαίνει επανάληψη 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από Red_Season

... Και 'γω που νόμιζα ότι το Ε σημαίνει επανάληψη 

 

 με εχεις για τι-βι;

Με το θέμα του θυμού τι μπορεί να γίνει;

 

Άλλοι λένε ότι πρέπει να τον εξωτερικεύουμε για να εκτονωνόμαστε και να μην μας "καταπίνει",ορισμένοι πάλι υποστηρίζουν ότι όταν θυμώσουμε με κάποιον/κάποιο γεγονός δεν πρέπει να χάσουμε τον έλεγχο  λέγοντας ή κάνοντας  πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε μετά,αλλά να παραμείνουμε ψύχραιμοι/ες και να πάρουμε βαθιές εισπνοές μέχρι να καταλαγιάσει ο θυμός μέσα μας...

 

 

 

"Ο θυμός, μπορεί να μας οδηγήσει να λύσουμε ένα πρόβλημα που μας έχει κουράσει"

 

Δηλαδή;

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από equinox_

 

 με εχεις για τι-βι;

 

 

Όχι γιατί δεν έχει διάλειμμα για διαφημίσεις 

Κάποτε έγραφα κι εγώ πολλά, όταν έκανα παρουσιάσεις γεγονότων και ιστορικών προσώπων στο φόρουμ...

Την έκοψα την συνήθεια μόλις διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να διαβάσω κείμενα μεγαλύτερα των 2-3 παραγράφων εδώ, με τη σειρά μου επίσης. 

...Ύστερα σκέφτομαι πως ίσως να ήταν προτιμότερο να γράφουμε ολόδικά μας πράγματα. Δε λέω να μην συνεχίσεις τις ενημερώσεις. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι τα μεγάλα κείμενα είναι πιο απολαυστικά τυπωμένα στο χαρτί (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, εκτυπωμένα κείμενα), τουλάχιστον για μένα. Ο υπολογιστής, αν πρέπει να μελετήσω σε έκταση κάτι κουράζει τα μάτια μου 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από jane_do

Με το θέμα του θυμού τι μπορεί να γίνει;

 

Άλλοι λένε ότι πρέπει να τον εξωτερικεύουμε για να εκτονωνόμαστε και να μην μας "καταπίνει",ορισμένοι πάλι υποστηρίζουν ότι όταν θυμώσουμε με κάποιον/κάποιο γεγονός δεν πρέπει να χάσουμε τον έλεγχο  λέγοντας ή κάνοντας  πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε μετά,αλλά να παραμείνουμε ψύχραιμοι/ες και να πάρουμε βαθιές εισπνοές μέχρι να καταλαγιάσει ο θυμός μέσα μας...

 

 

 

"Ο θυμός, μπορεί να μας οδηγήσει να λύσουμε ένα πρόβλημα που μας έχει κουράσει"

 

Δηλαδή;

 

δηλαδή...

ένα μικρο παράδειγμα είναι - να πούμε ''όχι, δεν θα το κάνω!'', όταν έχουμε διαπιστώσει πως δεν θέλουμε πια να κανουμε άλλη μια εξυπηρέτηση μιας ''φίλης'' που μας έχει μόνο για έναν συγκεκριμένο λόγο - να μας εκμεταλλεύεται. Ο θυμός λέει πως έχει έρθει ο καιρός να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να μην καταπατάμε τα δικά μας ''θέλω'' - που στην ουσια είναι πως θέλουμε πια να της αρνηθούμε, πριν το θυμό δεν τολμάγαμε.

όπως και στην πολιτική...

αλλά και εκεί, ο θυμός εκφράζεται με λάθους τρόπους, ορισμένες φορές - ακραίους

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από Red_Season

Κάποτε έγραφα κι εγώ πολλά, όταν έκανα παρουσιάσεις γεγονότων και ιστορικών προσώπων στο φόρουμ...

Την έκοψα την συνήθεια μόλις διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ να διαβάσω κείμενα μεγαλύτερα των 2-3 παραγράφων εδώ, με τη σειρά μου επίσης. 

...Ύστερα σκέφτομαι πως ίσως να ήταν προτιμότερο να γράφουμε ολόδικά μας πράγματα. Δε λέω να μην συνεχίσεις τις ενημερώσεις. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι ότι τα μεγάλα κείμενα είναι πιο απολαυστικά τυπωμένα στο χαρτί (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, εκτυπωμένα κείμενα), τουλάχιστον για μένα. Ο υπολογιστής, αν πρέπει να μελετήσω σε έκταση κάτι κουράζει τα μάτια μου 

 

ε, αν πρέπει να μελετήσεις κάτι σε έκταση - στο χώρο του ίντερνετ, μπορείς και πάλι, σταματώντας ανα 2-3 παραγράφων... εν τω μεταξύ ακούς κατάλληλη μουσικούλα, αντί διαφημίσεις και για να εμπεδώσεις τα μελέτη σου.

υπάρχουν λύσεις, αρκεί να θέλουμε και να μας ενδιαφέρει κάτι πραγματικά

αλλιώς, βρίσκουμε δικαιολογίες

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από Red_Season

 

 

Όχι γιατί δεν έχει διάλειμμα για διαφημίσεις 

 

 

Ο θυμός είναι ενέργεια, πού προκύπτει από το συναίσθημα  .

Ως κίνητρο λοιπόν είναι απαραίτητο να εκδηλώνεται 

 

Είτε προς τα εμάς (με διεργασίες αφύπνισης) είτε προς το περιβάλλον (με άγνωστες συνέπειες ).. 

 

Το να τον" καταπίνεις" είναι κάτι διαφορετικό..! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από jane_do

Με το θέμα του θυμού τι μπορεί να γίνει;

 

Άλλοι λένε ότι πρέπει να τον εξωτερικεύουμε για να εκτονωνόμαστε και να μην μας "καταπίνει",ορισμένοι πάλι υποστηρίζουν ότι όταν θυμώσουμε με κάποιον/κάποιο γεγονός δεν πρέπει να χάσουμε τον έλεγχο  λέγοντας ή κάνοντας  πράγματα για τα οποία θα μετανιώσουμε μετά,αλλά να παραμείνουμε ψύχραιμοι/ες και να πάρουμε βαθιές εισπνοές μέχρι να καταλαγιάσει ο θυμός μέσα μας...

 

 

 

"Ο θυμός, μπορεί να μας οδηγήσει να λύσουμε ένα πρόβλημα που μας έχει κουράσει"

 

Δηλαδή;