Θα πολεμουσατε για την πατριδα? . . . .

Θα πολεμουσατε για την πατριδα? . . . .

Ουδεμιαν σχεσιν εχει το θεμα με πολιτικες τοποθετησεις.

 

Με τον ντορο που γινεται, τα τελευταια χρονια, εναντιον της αδικης πατριδας...

 

Σκεφτηκα αυτο το θεμα...Δεκτοι αναρχικοι, αμφι, περι, επι, υπο κλπ κλπ κλπ...

 

Θα ελεγα να ξεκινησουμε απο την εννοια "Πατριδα"...

 

Για να δω αν ξερουμε τι εστι αυτη η εννοια για την οποια ενδεχεται και να πολεμησουμε, να δωσουμε την ζωη μας αν χρειαστει...εφ οσον διαθετουμε αυτη την προθεση...

 

Μαλλιοτραβηγμα, στο φουαγιε περικαλω, οχι στην αιθουσα...

 

 

 

Υψιστη τιμη

Οταν συμβει και για οποιοδηποτε λογο, θα ηταν η υψιστη τιμη, να πολεμησω για την πατριδα μου. Να πολεμησω με τα παιδια μου , στο πλαι τους, για ολα οσα εχουμε αγωνιστει σε αυτο τον ερημο τοπο, για την δημοκρατια, για την ελευθερια. Η πιο ομορφη λεξη, που υπαρχει ακομα και απο την αγαπη πιοτερο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Για τον εαυτο μου, για την οικογενεια μου, για τους αγεννητους Ελληνες που θα ηθελα να ζησουν, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.

Γιατί να πολεμήσω;
Είμαι ειρηνήστρια, δε θα πολεμούσα με όπλα, δε θα έθετα σε κίνδυνο τη ζωή κανενός  ανθρώπου για κανένα λόγο.
Θα πολεμούσα όμως με λόγια, με πράξεις  ή με άλλα μέσα που ...τσούζουν

Φυσικα και θα πολεμουσα.Πολυ ωραιο ποστ Αλεξ

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από AlexLuckyCharm

Υψιστη τιμηΟταν συμβει και για οποιοδηποτε λογο, θα ηταν η υψιστη τιμη, να πολεμησω για την πατριδα μου. Να πολεμησω με τα παιδια μου , στο πλαι τους, για ολα οσα εχουμε αγωνιστει σε αυτο τον ερημο τοπο, για την δημοκρατια, για την ελευθερια. Η πιο ομορφη λεξη, που υπαρχει ακομα και απο την αγαπη πιοτερο. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Για τον εαυτο μου, για την οικογενεια μου, για τους αγεννητους Ελληνες που θα ηθελα να ζησουν, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ.

 

 

Λοιπον σε πρωτη φαση θα σας πω τι εστι πολεμος για μενα...

"Πολεμος ειναι αυτο που ανθρωποι αγνωστοι μεταξυ τους σκοτωνονται 
γιατι καποιοι αλλοι ανθρωποι γνωστοι μεταξυ τους δεν μπορεσαν να συννενοηθουν"


Αυτο για αρχη απο εναν τυπο που υπηρετησε σε μαχιμη μοναδα,και εχει εμπλακει
σε επεισοδιο απο αυτα που δεν θα μαθευτουν ποτε με τους γειτονες...

ΥΓ.Το να λεμε λογια εκ του ασφαλους ειναι μια χαρα...οταν ερθει εκεινη η ωρα
θα δουμε ποιοι θα πολεμησουν και ποιοι θα κανουν αγωνα απο τας Ευρωπας...
οπου θα καταφυγουν...
Ευτυχως για μας απαλασομαστε λογω ηλικιας πλεον..

Ισως καποτε που ημουν νεοτερη . Τωρα εχω τρια παληκαρια κομαντος ολοι. Με εκπροσωπουν επαξια.

Το μέλος Sourya έχει επισυνάψει το αρχείο: 65781446eb30a3547045c342c36b51e5.jpg (83.39KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 322 φορές

Τα περι πατρις...δεν ειναι φορουμ, για να τσουξει κανεις με κουβεντες...αν υποτεθει οτι μπορει να συμβει αυτο...

 

Εν καιρω ειρηνης, ολοι ειρηνιστες ειμαστε, δεν βρισκομαστε σε πολεμο και κανουμε τα τερτιπια μας...

 

Μιλαμε σου επιτιθεται ενα αλλο κρατος...

 

Και κινδυνευουν τα παιδια σου, το σπιτι σου, οτι ξερεις ως δικο σου...

 

Μικρη λεπτομερεια...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από Paralia48
Γιατί να πολεμήσω;
Είμαι ειρηνήστρια, δε θα πολεμούσα με όπλα, δε θα έθετα σε κίνδυνο τη ζωή κανενός  ανθρώπου για κανένα λόγο.
Θα πολεμούσα όμως με λόγια, με πράξεις  ή με άλλα μέσα που ...τσούζουν

 

Είμαι εκ πεποιθήσεως Αντιρρησίας συνείδησης!

Μπορεί να επανέλθω ..

ναι για την Πατρίδα όχι για το έθνος .

πατρίδα είναι ο τόπος των πατέρων μας . εκεί που γεννιόμαστε και ζούμε !εθνος είναι οι συνήθειες του νου σε έναν τόπο . (γλωσσα ήθη έθιμα)όλοι οι πόλεμοι ξεκινούσαν για την εξεύρεση ζωτικού χώρου ενός λαού .οπότε ο πόλεμος για την πατρίδα είναι πάντα αμυντικός .γι αυτό και το αρχαίο σοφό γνωμικό "εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περι πάτρις" !αφήστε λοιπόν τους ειρηνόφιλους ενδοιασμούς γιατί όταν θα έρθει κάποιος από άλλο χώρο να σας πάρει το σπίτι σας ή τον χώρο σας και την ελευθερία σας μέσα σ αυτόν τον χώρο όλοι θα πολεμίσετε.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από Enikos

Τα περι πατρις...δεν ειναι φορουμ, για να τσουξει κανεις με κουβεντες...αν υποτεθει οτι μπορει να συμβει αυτο...

 

Εν καιρω ειρηνης, ολοι ειρηνιστες ειμαστε, δεν βρισκομαστε σε πολεμο και κανουμε τα τερτιπια μας...

 

Μιλαμε σου επιτιθεται ενα αλλο κρατος...

 

Και κινδυνευουν τα παιδια σου, το σπιτι σου, οτι ξερεις ως δικο σου...

 

Μικρη λεπτομερεια...

 

 

 

Εσύ το έθεσες το θέμα στο φόρουμ και ζήτησες να σου απαντήσουμε όλοι και οι αναρχικοί και εμείς οι ειρηνιστες φαντάζομαι.

Αν δεν είναι φόρουμ,γιατί μιλάς για αυτά στο φόρουμ;

...λεπτομέρειες

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Enikos

Θα πολεμουσατε για την πατριδα? . . . .

 

 

Απροθύμως: ναι.

Προθύμως: όχι.

 

Θέμα πεποίθησης.

Δεν ξερω αν θα μπορουσα(τολμουσα)να σκοτωσω
Αμφιβαλω αν θα μπορουσε κανεις να μου φυτεψει μισος για καποιον αγνωστο ανθρωπο (στρατιωτη)που καπου στον κοσμο εχει ισως οικογενεια και παιδια

Και μανουλα να τον περιμενει

Δεν ξερω

Μαλλον θα αφηνα να με σκοτωσουν απο την υπερβολικη ευαισθησια μου

Καλυτερα (ευτυχως δηλαδη) που δεν θα χρειαστει να περιμενετε απο εμενα να σωσω την πατριδα

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από Paralia48
Γιατί να πολεμήσω;
Είμαι ειρηνήστρια, δε θα πολεμούσα με όπλα, δε θα έθετα σε κίνδυνο τη ζωή κανενός  ανθρώπου για κανένα λόγο.
Θα πολεμούσα όμως με λόγια, με πράξεις  ή με άλλα μέσα που ...τσούζουν

γρηγορα στο καστελοριζο και πολεμα και με λουλουδια αν μπορεσεις

Επανέρχομαι και θα είμαι υπεραναλυτικός!

"Στο τέλος όλα συνηθίζονται"... Αυτό θυμάμαι ότι ψέλλισα στην αδερφή μου όταν ήρθε να με δει μετά το πέρας της βασικής εκπαίδευσης.

Πολλοί πέρασαν καλά στο στρατό και διηγούνται και ιστορίες με μπόλικη δόση νοσταλγίας... Άλλοι όχι και τόσο καλά αλλά μετά από χρόνια έχουν "εξιδανικεύσει" την θητεία τους.

Εγώ συγκαταλέγομαι στα "σπασικλάκια" που δεν θέλουν ούτε να μιλάνε για την ζω'η τους σαν φαντάροι, και ούτε να θυμούνται τίποτα σχετικά. Όμως, επειδή το θέμα με ιντριγκάρει δεόντως θα αποτυπώσω κάποιες σκέψεις και "ιδέες" για τον στρατό γενικά και για μια φορά να τοποθετηθώ με σαφήνεια και ξεκάθαρα πως αντιμετωπίζω συνολικά το υποχρεωτικό αυτό ζήτημα στη ζωή ενός ανθρώπου:

Κατ' αρχήν πιστεύω ότι συμφωνούμε πως ένας κόσμος χωρίς στρατούς, πολέμους και όπλα πάσης φύσεως θα ήταν ιδανικός. Αυτός, όμως, βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της ουτοπίας, μιας και στο παρόν στάδιο της βιολογικής εξέλιξης του ανθρώπου, η επιθετικότητα επέδρασε καταλυτικά στην εξέλιξη της ευφυίας του. Ακόμα δέχομαι την κρατούσα άποψη ότι για την Ελλάδα μας είναι ανάγκη η στράτευση να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα...

Ωραία όλα αυτά, όμως, στην εποχή μου ο προβληματισμός όλων των νέων χαρακτηριζόταν ως "παράταση της τεμπελιάς εις το διηνεκές!!!"...

Αλήθεια, για πείτε μου κάποιο λόγο που ο νέος που μετά τόσους κόπους πήρε ένα πτυχίο, και ενώ υπάρχει τρομερή κρίση στο να βρει δουλειά, ειδικά στον τομέα των σπουδών του, θα πρέπει να μη βλέπει την ώρα να πάει να ζήσει για ένα περίπου χρόνο σε μια κλειστή κοινωνία, όχι πολύ διαφορετική από ένα γκέτο, με νόμους και κανόνες πολύ συχνά έξω από τη λογική;

Ακόμα θα πρέπει να είναι χαρούμενος που θα έχει τον κάθε "στρατόκαυλο" επάνω από το κεφάλι του να προσπαθεί να του ισοπεδώσει την προσωπικότητα; Θα πρέπει να τον ευχαριστεί που από μορφωμένη οντότητα θα μετασχηματιστεί, μόλις περάσει την πύλη του στρατοπέδου, σε άβουλο ον που το μόνο του δικαίωμα είναι να υπακούει τυφλά σε κάθε λογική ή παράλογη διαταγή; Που το μόνο δικαίωμα στο στρατό είναι ουσιαστικά ότι στερείται δικαιωμάτων ή ελευθεριών;

Φοβάμαι ότι πρέπει να δεχτούμε ένα πράγμα: Ο στρατευμένος δεν πρόκειται πότέ να προσπαθήσει στην πράξη να στρατιωτικοποιηθεί! Αυτό είναι αποτέλεσμα ενός τρόπου άμυνας ενάντια στην καταπίεση που του επιβάλλει ο στρατός, για τον απλούστατο λόγο ότι έχει συνείδηση πολίτη και μετά το στρατό θα είναι και πάλι πολίτης.

(Θα επανέλθω εκ νέου..)

Τι δέον γενέσθαι;

Τι θα μπορούσε να αλλάξει; Λίγα πράγματα αλλιώς δεν θα ήταν στρατός, απλό δεν είναι; Δύο πράγματα θετικά χαρακτηρίζουν τους Έλληνες - Το φιλότιμο και το πείσμα, και όσο ο στρατός σου κεντρίζει το δεύτερο - τόσο θα θέλεις να τον αποφύγεις στην πράξη...Ενώ αν σου δίνονταν κίνητρα, έστω ένας "καλός λόγος" από ανώτερο, κάτι θα μπορούσε ν' αλλάξει...

Μια άλλη λεπτομέρεια είναι η βελτίωση των στολών καθημερινής εργασίας. Αν αισθάνεσαι βρώμικος και ρακένδυτος, μοιραία αυτό αντανακλά και στην ποιότητα των εργασιών που εσύ προσφέρεις. Αντίθετα, μια ωραία στολή δημιουργεί αίσθημα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης. 

Καταλήγοντας - μπορείς να στρατιωτικοποιήσεις σχετικά εύκολα ένα βοσκό αμόρφωτο, όχι όμως έναν σκεπτόμενο επιστήμονα. Αυτές τις σκέψεις γενικά ήθελα να διατυπώσω με κίνδυνο να θεωρηθώ ακόμα κι ότι έχω ψυχολογία "αντιρρησία" ή αντιδραστικού και κοινωνικά απροσάρμοστου  Οι ταμπέλες ανέκαθεν τοποθετούνται με περισσή ευκολία.

- Ευχαριστώ όσους έκαναν τον κόπο να διαβάσουν όλα αυτά.

Nα εισαι 30+ - ναι υπαρχουν και καποιοι συναδελφοι που εκαναν τη θητεια τους αργα -, να εισαι ηδη δομημενη/σκεπτομενη προσωπικοτητα και να (εισαι υποχρεωμενος να) δεχεσαι εντολες απο 18χρονους δοκιμους (που θα μπορουσαν να ειναι σχεδον παιδια σου), οι οποιοι λογω της σφιχτης εκπαιδευσης, εχουν αποκτησει απωθημενα και τα βγαζουν πανω σου...και να θες το τσογλανάκι να το βαλεις κατω να το πατησεις!!!...

 

...ή να εχεις για λοχια εναν αμορφωτο χωριατη (με αναλογο ακσάντ) που την ειδε εξουσια και ξεσπα τα απωθημενα του πανω σου και το παιζει σπουδαιος...

 

Δε σου μαθαινει να πολεμας ο στρατος...

Μόνο να αηδιάζεις.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Red_Season

Ακόμα θα πρέπει να είναι χαρούμενος που θα έχει τον κάθε "στρατόκαυλο" επάνω από το κεφάλι του να προσπαθεί να του ισοπεδώσει την προσωπικότητα; Θα πρέπει να τον ευχαριστεί που από μορφωμένη οντότητα θα μετασχηματιστεί, μόλις περάσει την πύλη του στρατοπέδου, σε άβουλο ον που το μόνο του δικαίωμα είναι να υπακούει τυφλά σε κάθε λογική ή παράλογη διαταγή; Που το μόνο δικαίωμα στο στρατό είναι ουσιαστικά ότι στερείται δικαιωμάτων ή ελευθεριών;

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από Heptamer

Nα εισαι 30+ - ναι υπαρχουν και καποιοι συναδελφοι που εκαναν τη θητεια τους αργα -, να εισαι ηδη δομημενη/σκεπτομενη προσωπικοτητα και να (εισαι υποχρεωμενος να) δεχεσαι εντολες απο 18χρονους δοκιμους (που θα μπορουσαν να ειναι σχεδον παιδια σου), οι οποιοι λογω της σφιχτης εκπαιδευσης, εχουν αποκτησει απωθημενα και τα βγαζουν πανω σου...και να θες το τσογλανάκι να το βαλεις κατω να το πατησεις!!!...

 

...ή να εχεις για λοχια εναν αμορφωτο χωριατη (με αναλογο ακσάντ) που την ειδε εξουσια και ξεσπα τα απωθημενα του πανω σου και το παιζει σπουδαιος...

 

Δε σου μαθαινει να πολεμας ο στρατος...

Μόνο να αηδιάζεις.

 

 

 

 

        Εσείς  Είστε παλιοσειρές βρε αν  σας τάραξαν στο καψόνι πριν από καμιά 30 αρια χρόνια ,έχετε τα δίκια σας να λέτε τέτοια.Τώρα πια η θητεία των 9 μηνών είναι περισσότερο για τη ΄΄σημαία΄΄ που λένε.

 

        (δε μιλώ για την ζωή και την εργασία των μονίμων αξιωματικών του στρατού )

 

Θέλω να πω πως με 1-2 μήνες στο κέντρο ,κανά δυο μήνες συνολικά οι άδειες ,μας μένουν 5 μήνες θητείας εξ αυτών βάλε να πέσεις σε κανα δυο εθνικές επετείους που θα σε φάνε οι πρόβες για τις παρελάσεις 

βάλε και καμιά άσκηση να μάθεις τουλάχιστον να κρατάς το όπλο ...

πάει τέλειωσε το παραμύθι του αγράμματου λοχία που δίνει διαταγές στο μαστερίτη του Μετσοβιου.

 

(προσωπικά εξεπλάγην όταν εγγράφως μας κάλεσε ο διοικητής του κέντρου ,να τον ενημερώσουμε σαν γονείς  για οποιαδήποτε ανησυχία μας σχετικά με τα παιδιά μας ,μας έδινε το τηλέφωνο του και δήλωνε πως είναι στη διαθεση μας για ότι τον χρειαστούμε   )  

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Enikos

Θα πολεμουσατε για την πατριδα? . . . .

 

 

      Τυχαίνει να χω συγγενείς αξιωματικούς στο στράτευμα...

 

      Τελευταία (δε θυμάμαι ποια ακριβώς ) είχε γίνει μία κρίση ,είχε δοθεί μια εσωτερική εντολή  ετοιμότητας για μερική επιστράτευση  σε κάποιες ομάδες ...

φυσικά αυτά δε τα γνώριζα , μου τα είπαν  σ ένα απογευματινό καφέ ,

μαζί με το ενδεχόμενο να ανακοινωθεί επίσημα μερική επιστράτευση όλων τους στρατιωτών που ήταν στις πρώτες σειρές από τις απολύσεις τους.

Μέσα σ αυτές και ο γιος μου ,όταν μου το είπε έμεινα παγωτό ...στήλη ...άφωνη ...

είδα μπροστά μου το παιδί μου να πηγαίνει στα σύνορα κρατώντας  όπλο.

 

Φυσικά όπως γνωρίζουμε δεν έγινε τίποτε .

Πλάνταξα στο κλάμα δυο μέρες.Ζήτησα να μη μου ξαναπούν τίποτε ποτέ.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 18 από Nuvolla

 

 

Πλάνταξα στο κλάμα δυο μέρες.Ζήτησα να μη μου ξαναπούν τίποτε ποτέ.

 

καλος πολιτης!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 18 από Nuvolla

 

      Τυχαίνει να χω συγγενείς αξιωματικούς στο στράτευμα...

 

      Τελευταία (δε θυμάμαι ποια ακριβώς ) είχε γίνει μία κρίση ,είχε δοθεί μια εσωτερική εντολή  ετοιμότητας για μερική επιστράτευση  σε κάποιες ομάδες ...

φυσικά αυτά δε τα γνώριζα , μου τα είπαν  σ ένα απογευματινό καφέ ,

μαζί με το ενδεχόμενο να ανακοινωθεί επίσημα μερική επιστράτευση όλων τους στρατιωτών που ήταν στις πρώτες σειρές από τις απολύσεις τους.

Μέσα σ αυτές και ο γιος μου ,όταν μου το είπε έμεινα παγωτό ...στήλη ...άφωνη ...

είδα μπροστά μου το παιδί μου να πηγαίνει στα σύνορα κρατώντας  όπλο.

 

Φυσικά όπως γνωρίζουμε δεν έγινε τίποτε .

Πλάνταξα στο κλάμα δυο μέρες.Ζήτησα να μη μου ξαναπούν τίποτε ποτέ.

 

Κύπρο υπηρετούσε ; εγώ πάντως του δωσα την ασπίδα και του είπα ή ταν ή επι τας . τυχεράκια ! χαχαχα

εε είπαμε ότι τα έχετε χαλάσει σήμερα τα παιδιά . εντάξει λιγη στενοχώρια αλλά όχι και κλάματα . πως θα γίνουν άντρες αγαπητή μου ;