Aδιέξοδες σχέσεις

Aδιέξοδες σχέσεις

Βλέπω και γνωρίζω ζευγάρια που είναι χρόνια μαζί και δεν δίχνουν ευτυχισμένα, οταν τα ρωτας αφου δεν ειναι ερωτευμένοι γιατί ειναι μαζί σου απαντουν γιατί νιωθουν συγουριά μέσα σε αυτή τη σχέση και γιατί φοβούνται τι μπορούν να βρουν στην πορεία.
Αλήθεια πως μπορεί καποιος να μένει σε μια σχεσή που δεν ειναι απόλυτα ευτυχισμένος? και να προχοράει και για γάμο.
Συγουρα δεν μπορεις να βρεις τα πάντα σε έναν ανθρωπο, αλλα οταν αυτος ο ανθρωπος θα είναι δίπλα σου για το υπόλοιπο της ζωής σου δεν θα πρεπει τουλάχιστον μαζί του να πηγαίνεις με χίλια? και όχι ορισμένα πραγματα να τα κάνεις αγκαρία.
Αβυσος η ψυχη του ανθρώπου!!!

Η Μάρω τοποθέτησε τα πράγματα ακριβώς όπως έχουν , και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω , θα προσθέσω μόνο το εξής , υπάρχει και μια άλλη παράμετρος , εκτός από το φόβο του ''αβέβαιου αύριο'', και την άγνοια της πραγματικής τους ευτυχίας , υπάρχει η ''συνήθεια'' . Μεγάλο θέμα για μένα , και ειδικά όταν οι άνθρωποι που ζουν έτσι, παθητικά , είναι πολύ κουρασμένοι από όλα όσα τους έχουν συμβεί στο παρελθόν τους . Όχι δεν δικαιολογώ κανέναν και δεν λυπάμαι κανέναν που ... χάνεται ... μέσα στη συνήθεια , αλλά αυτό είναι τελικά νομίζω και το πιο σημαντικό από όλα τα αλλά. Δύσκολο να είσαι ''δυνατός'', δύσκολο να διεκδικήσεις καν την υπέρβαση , οχι να την κάνεις κιόλας , δύσκολο και να στερηθείς αλλά και να αναλάβεις και το φορτίο να μείνεις μόνος για πάντα επειδή θέλεις ... το κάτι , το μοναδικό , και αν σου ερθει! Δεν είναι καθόλου εύκολο , και δεν ξέρω αν τελικά μπορώ να κατακρίνω όσους δεν πολεμούν γι αυτό ... το κάτι παραπάνω ... Καταλαβαίνω καλά τις αδυναμίες των ανθρώπων , εξάλλου γι αυτό δεν λεγόμαστε και άνθρωποι ?

Κορίτσια δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα με όσα γράφετε. Φόβος, κόμπλεξ,αβεβαιότητα, ανασφάλεια,συνήθεια,βόλεμα έχουν ανατικαταστήσει και καταστρατηγήσει ειλικρινή και επίκτητα συναισθήματα όπως την ερωτική έλξη,την ανάγκη για επικοινωνία και συμβίωση με τον άνθρωπο που θα μας ανεβάσει στον έβδομο ουρανό και θα αποτελέσει το ''άλλο μας μισό''.
Στέκομαι στο θέμα της μοναξιάς, το ''τέρας'' στο οποίο αναφέρθηκε η moo693 - και αναρωτιέμαι...δεν είναι μοναξιά να ξημερώνεις δίπλα σ'εναν άνθρωπο με τον οποίο δεν έχεις κοινά ιδανικά, κοινές αξίες;
Είναι όλα τελικά θέμα συνήθειας; Πρέπει να συνάπτουμε σχέσεις απλά και μόνον για να συντηρούμε την ''καλή'' εικόνα μας προς τα έξω; Για να μην κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε μονόχνωτοι και ανέραστοι; Ή μήπως τελικά αξίζει να το παλέψουμε, να το διεκδικήσουμε μέχρι να το κατακτήσουμε;
Έίναι θέμα συνειδητής επιλογής. Και όσοι από εσάς παλέψατε γνωρίζετε ότι αξίζει η προσμονή.

Αδυναμία των ανθρώπων..........
Φόβος για την μαναξιά.........
Συνήθεια....
Ανέραστοι άνθρωποι ΚΑΙ
ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΟΛΕΜΑ!!!!!!!!!!!!
Δύσκολο πράγμα να χάσεις και τον δεύτερο μισθό,δύσκολο πράγμα να τρέχεις μόνη-ος τα παιδιά στο σχολείο,δύσκολο πράγμα να ξεχρεώνεις μόνος την καρτούλα σου,που τώρα είναι κοινή,δύσκολο πράγμα να πρέπει να αντεξεις τον περίγυρο σου και να χάσεις την καλή έξωθεν εικόνα του εαυτού σου.....αλοίμονο.
Ποιός αντέχει βρε παιδιά να ξεβολευτεί άσε που όλοι βρίσκουν και άλλους τρόπους να ξεφεύγουν απο την ανία τους.Ε σιγά και κανα κέ-----ο στο ενδιάμεσο τι χάσαμε την ούγια ή το πανί,πίσω θα γυρίσει.

Αχ και πάλι άχ Τόλμη θέλει η ζωή και δύναμη για να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες των επιλογών σου,για να πείς οτι επιλλέγω την μοναξιά με τον εαυτό μου με την όποια προοπτική να συναντήσω καποιον-α που να μου δώσει την χαρα στην ψυχή μου κι όχι την μιζέρια από το να κάνω παρέα με έναν άνθρωπο που τίποτα δεν έχει και δεν έχω να του δώσω.

Θέλει πίστη και αυτοπεποίθηση για να διδάξεις στα παιδιά σου ότι η ζωή είναι για να είσαι χαρούμενος δίπλα σε έναν άνθρωπο και να τον επιλλέγεις για την δύναμη που μπορεί να σε δίνει στο πέταγμά σου κι όχι να του διδάξεις τον συμβιβασμό και την απάθεια σε ότι σε παέι πίσω και σε χαμηλώνει.

Θέλει τσαγανό για να μένεις με μερικά ευρουλάκια στην τσέπη αλλά να καταφέρνεις να γελας γιατί είσαι λευτερος να ερωτευτείς, και να μην σκέπτεσαι ααααχχχχχχχχχ άντρας νάναι κι ας είναι και ξυλένιος όπως έλεγαν οι παλιες γυναίκες.

ΘΕΛΕΙ ΜΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΜΑ ,ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΑΚΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ.

Και μήν μου πείτε "τα παιδιά",σας παρακαλώ.Βρέστε τους φόβους σας μέσα σας τις αναστολές σας,και σας βεβαιώ δεν είναι τα παιδιά των χωρισμένων με περισσότερα προβλήματα απο αυτούς που κατ'ανάγκην και λόγω βολέματος βρίσκονται "μαζί".

Εγω τωρα γιατι να μη θελω να δεχτω τον χαρακτηρισμο "Aδιέξοδες σχέσεις" ...
Καθενας μας εχει τις επιλογες και ειναι θεμα αποφασης το να μεινεις σε μια σχεση που δεν σε ολοκληρωνει , που δεν εχει τιποτα να σου δωσει πια ....που απλα υπαρχετε....ξυπνατε , κοιμοσαστε , τρωτε , πληρωνετε , καθοσαστε, βαριεστε....
Εγω ξερω πως αν κατι δεν μου αρεσει ....δεν το παντρευομαι.....βεβαια στη πορεια συναντας και αλλα απροβλεπτα.....μα και σε αυτες τις περιπτωσεις , μετα απο ωριμη σκεψη κανεις παλι τις επιλογες σου .....αρα δεν ειναι σχεσεις χωρις ....διεξοδο.....
Πολλοι φοβουνται το αγνωστο της αναζητησης παιχνιδι ....τη νεα ταξη πραγματων...κι αλλοι οπως σωστα αναφερθηκε ...το ΒΟΛΕΜΑ....
Χμ...

Παράθεση:
Originally posted by galazia_sfaira
... ΘΕΛΕΙ ΜΕΡΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΜΑ ...

Ε, νομίζω πως αυτό τα λέει όλα!

Έχω ακούσει κατά καιρούς απίθανες δικαιολογίες... Έχω δει ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν εαυτούς ότι αγαπιούνται... Έχω δει ανθρώπους ν΄ αλληλοκατασπαράζονται, κι η μόνη τους διανοητική προσπάθεια να είναι να βρουν ποιος φταίει (προσέξτε: όχι τι, αλλά ποιος!).

Θα μπορούσε κανείς να γράφει επί μέρες... Κυρίως για το φόβο και την ανασφάλεια...

Όμως, υπάρχει μια ρήση που δε χρειάζεται ανάλυση, galazia_sfaira:

"Θέλει μεράκι για να πεις τέρμα στο τέλμα".

Κρίκος.

Παράθεση:
Έχω δει ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν εαυτούς ότι αγαπιούνται... Έχω δει ανθρώπους ν΄ αλληλοκατασπαράζονται, κι η μόνη τους διανοητική προσπάθεια να είναι να βρουν ποιος φταίει (προσέξτε: όχι τι, αλλά ποιος!).

Θα μπορούσε κανείς να γράφει επί μέρες... Κυρίως για το φόβο και την ανασφάλεια...

Πες τα χρυσόστομεεεεε!!!!!

Αυτά είπα κι εγώ με άλλες λέξεις στο
http://www.sxeseis.gr/viewthread.php?tid=2927&page=7 Ρίξε μια ματιά...

Η Επιλεκτική

Παράθεση:
Originally posted by EPILEKTIKH_panidonistria

Παράθεση:
Έχω δει ανθρώπους να προσπαθούν να πείσουν εαυτούς ότι αγαπιούνται... Έχω δει ανθρώπους ν΄ αλληλοκατασπαράζονται, κι η μόνη τους διανοητική προσπάθεια να είναι να βρουν ποιος φταίει (προσέξτε: όχι τι, αλλά ποιος!).

Θα μπορούσε κανείς να γράφει επί μέρες... Κυρίως για το φόβο και την ανασφάλεια...

Πες τα χρυσόστομεεεεε!!!!!

Αυτά είπα κι εγώ με άλλες λέξεις στο
http://www.sxeseis.gr/viewthread.php?tid=2927&page=7 Ρίξε μια ματιά...

Η Επιλεκτική

Έριξα τη ματιά και επανέρχομαι, λοιπόν. ΤΙ φταίει;

Δεν έχουμε παρά να σκεφτούμε ανάποδα, για ν΄ απαντήσουμε. Όπως σε κάθε διανοητική προσπάθεια, πηγαίνοντας πίσω, μέχρι την άκρη τής αντίληψής μας, βρίσκουμε τις ρίζες.

Δυο άνθρωποι σχηματίζουν ερωτικά ζεύγη, όταν οι ψυχές τους τους ωθούν να αλληλεπιδράσουν ερωτικά. Συμβαίνει, οι ψυχές να "ξέρουν" αυτό που η διάνοια δεν αντιλαμβάνεται πάντα.

Όλη η πορεία τής ζωής μας είναι μια ωρίμανση, μια βελτίωση. Κι αν δεχτούμε πως οι ψυχές μας είναι πλασμένες από φως, τότε ελαττώματα είναι εκείνα τα θαμπώματα, οι λεκέδες στο τζάμι τής ψυχής, που περιορίζουν το φως. Συνεπώς, η βελτίωση συνίσταται στην αφαίρεση των λεκέδων της ψυχής μας.

Αυτό που προκύπτει από την αλληλεπίδραση των ελαττωμάτων, των εγωισμών, των στρεβλών ενστίκτων και της ψυχής, το αντιλαμβανόμαστε ως εαυτό.

Όμως, η ψυχική κάθαρση συντελείται με δόσεις, και κάθε λεκές χρειάζεται το κατάλληλο απορρυπαντικό. Ορισμένες από τις ανάγκες των ψυχών μας είναι πρωτεύουσες, σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Όταν δημιουργούμε μια σχέση, ιδίως ερωτική, απορρυπαντικό για τους πρωτεύοντες λεκέδες ψάχνουμε. Το απορρυπαντικό δεν είναι άλλο, από τις καταστάσεις που βιώνουμε με τον ερωτικό μας εταίρο. Οι ψυχές νιώθουν τι χρειάζονται.

Μέσα απ΄ αυτή την ασύνειδη διαδικασία, επιλέγουμε κι επιλεγόμαστε από τον άνθρωπο με τον οποίο έχουμε συμπληρωματικές ψυχικές ανάγκες.

Έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για μια δόση ψυχικής βελτίωσης...

Και πορευόμαστε σε μια σχέση, κι αλληλεπιδρούμε, κι ωριμάζουμε...

Όμως, αλίμονο, ο ουρανός δεν είναι πάντα καθαρός... Γιατί;... Τι συμβαίνει;...

Οι ψυχές μας έχουν ανέβει ένα σκαλί στην κλίμακα της εξέλιξής τους. Αυτό που φαντάζει άσκημο, στην πραγματικότητα είναι τόσο όμορφο... Είμαστε "καλύτεροι" τώρα!

Ποιος είπε πως οι ψυχές επαναπαύονται; Συνεχίζουν τη δουλειά τους ακούραστες. Οι ανάγκες που ήταν πρωτεύουσες έχουν πια καλυφθεί, δεν υπάρχουν. Είναι το δώρο τού ενός συντρόφου στον άλλο... Πρωτεύουσες έχουν γίνει πια οι ανάγκες που ήταν δευτερεύουσες.

Ανάγκη για άλλο απορρυπαντικό... Εσαεί... Τόσο απλά... Κι εμείς κατηγορούμε τους τέως συντρόφους μας, και γυρεύουμε καταλογισμό ευθυνών, λες κι έχουμε ν΄ αποκομίσουμε κάτι απ΄ αυτό...

Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι "διαρκώς" να χωρίζουμε; Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος... Όμως ... έχουμε έναν βαθμό ελευθερίας στον καθορισμό των προτεραιοτήτων ψυχικής ίασης. Με δυσκολία... Κι οπωσδήποτε ωριμότητα από τα συμπλεκόμενα μέρη. Και ικανότητα για κυριαρχία τής νόησης (όχι διάνοιας).

Οι ψυχές ξέρουν, αυτό που η σκέψη δε βρίσκει...

Βέβαια, μερικές φορές, η ζωή φαίνεται πιο πεπλεγμένη. Ας μιλήσουμε όμως μια άλλη φορά για το συλλογικό ασυνείδητο.

Θα μ΄ ενδιέφερε ειλικρινά η γνώμη σου, καλή μου Επιλεκτική.

Κρίκος.

Αδιεξοδο

Μου αρεσε πολύ το θέμα που έθιξες.
Ισως και να 'χεις δίκιο.
Κάθε ενας απο εμάς έχει περάσει το στάδιο της αδιέξοδης σχέσης νομίζω.Αν όχι τότε σίγουρα θα διαπίστωσε απο την αρχή ότι δεν του ταίριαζε.

Θα μιλήσω προσωπικά λέγοντας οτι οι αποτυχημένες προσπάθειες καμια φορά μας κάνουν εγωιστές και την τελειωτική "αποτυχημένη"σχέση (πριν το γάμο) νομίζουμε πως με πολύ προσπάθεια (μονοπλευρη)θα την κάνουμε επιτυχημένη.
Μάταια όμως η επιτυχία θέλει "ΔΥΟ" κι αυτό ίσως το ξεχνάμε απο την μεγάλη επιθυμία να χαρούμε.
Ελπίζω να μην ακούγεται παιδικό πάντως ουτοπικό είναι σίγουρα.

Μετά έρχεται η εσωτερική λύπη και σύψη η απογοήτευση ότι τελικά μπερδευτήκαμε στο είμαι κι όχι στο ΕΙΜΑΣΤΕ που ίσως και τελικά δεν υπήρχε ποτέ.

ΕΥΧΟΜΑΙ να μην φτάνουν πολλοί στο στάδιο αυτό γιατί μετά κατηγορούν τους εαυτούς τους για όλα όσα τους συμβαίνουν κι αυτό είναι μονόφορο και άδικο...

Μπράβο για την νύξη σου και το θέμα "ΜΠΙΝΓΚΟ" που επέλεξες.

Κρίκε, στάσου να δω αν κατάλαβα σωστά ό,τι γράφεις...

Λες πως γνωρίζοντας τις οδυνηρές αιχμές μας, ασυνείδητα επιλέγουμε σύντροφο που θα μας «ψυχοθεραπεύσει» και θα καθαρίσει τους «λεκέδες» μας, μέσα από την έλξη που τον δένει μαζί μας. Κι αυτό λειτουργεί για λίγο διάστημα, μέχρι να καλυφθούν οι πρώτες, βασικές μας ανάγκες, {{σημ. Επιλεκτικής : που συνήθως είναι κοινές για όλους τους ανθρώπους, δηλαδή η ασφάλεια, η επιβεβαίωση κι η στοργή.}} Στη συνέχεια όμως, δεν φαίνεται να είναι ικανός ο σύντροφός μας να καλύψει τις πιο σύνθετες προσωπικές μας ανάγκες, εμείς αισθανόμαστε να συντελούνται γύρω μας πολλές μικρές προδοσίες και τελικώς του χρεώνουμε αυτή την «ανικανότητά» του, παραγνωρίζοντας :

- τη συνειδητή αδυναμία μας να σχηματοποιήσουμε ποιες είναι αυτές οι ανάγκες
- την αδυναμία μας να του τις κοινοποιήσουμε με τρόπο που να μην αισθάνεται κατηγορούμενος, αλλά κοινωνός του προβλήματός μας
- το γεγονός πως και σ' αυτόν συμβαίνουν οι ίδιες ασυνείδητες διεργασίες

Ο χωρισμός φαίνεται μοιραίο αποτέλεσμα των «αποτυχιών» μας και των «αποτυχιών» του συντρόφου μας.

Και φτου κι απ' την αρχή... Ξεκινούμε το κυνήγι του νέου «θησαυρού» με στόχο την ψυχική μας ίαση, έχοντας συσσωρεύσει τέτοιες συναισθηματικές εμπειρικές γνώσεις, που θα μας βοηθήσουν στον ασυνείδητο αυτό στόχο μας... {{σημ. Επιλεκτικής : Βέβαια, συχνά δυσκολευόμαστε απίστευτα (ή και δεν το τολμούμε ποτέ) να ξεκινήσουμε ένα νέο κυνήγι, αν μιλάμε για σχέση γάμου. Βλέπεις, ο φόβος του άγνωστου που σωστά αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι συχνά τροχοπέδη για την προσωπική μας βελτίωση.}}

Αν μέχρι τώρα κατάλαβα καλά όσα λες, θα τολμούσα να πω πως, αυτή η περιγραφή τείνει να είναι εξιδανικευτική (επίτρεψέ μου το νεολογισμό) κι αυτό διότι μόνο μικρή αλήθεια περιέχει, ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Η αιτία ανάγεται στην εγγενή αδυναμία μας να γνωρίζουμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ποιες είναι οι πραγματικές αγκυλώσεις μας (αν σ' ενδιαφέρουν οι εκτενείς αναλύσεις, διάβασε προσεκτικά το θέμα που έβαλα στο http://www.sxeseis.gr/viewthread.php?tid=4335 και πώς αυτές έγιναν πετσί μας, από την παιδική ηλικία μέχρι τη στιγμή που ενήλικες πια, αποφασίζουμε για τη ζωή μας. Οι ψυχές μας μπορεί πράγματι να γνωρίζουν, αυτό που η σκέψη μας δε βρίσκει, όμως για να περάσουμε στις πράξεις, είναι αναγκαίο το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό και μάλιστα με τεράστιους προβολείς.

Εξυπακούεται, πως το παιχνίδι χρειάζεται δυο για να παιχτεί κι αυτή για μένα είναι η πρόκληση ωριμότητας, έτσι ώστε να μην είναι αδιέξοδες οι σχέσεις μας και φυσικά η ΖΩΗ μας!

Η Επιλεκτική

Αγαπητή Φιλιάνα

Το θέμα σου για μένα αποτελεί τη <μάστιγα όλων των εποχών>, γι αυτό παρ' όλο που η moo, η abysm και ο κουμπάρος μου, με κάλυψαν αρκετά, έχω να προσθέσω και την ταπεινή μου γνώμη.
Λοιπόν, εγώ το θεωρώ αδιανόητο στην εποχή μας (της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας των γυναικών ιδίως), να γίνονται συμβιβασμοί του τύπου που αναφέρεις!!!
Για μένα όμως το βασικότερο είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει.... πλήρης ή μερική αποχή από το κρεβάτι...., γι αυτό και γίνονται όλα τα αίσχη που όλοι μας σήμερα βιώνουμε!!!

Εσύ, Επιλεκτική, το πηγαίνεις λίγο πιο μακριά.

Μελέτησα το θέμα περί Δομικών Υλικών, το οποίο είχα διαβάσει και παλιότερα, και θεωρώ εξαιρετικά τα γραφόμενα.

Συμφωνώ απολύτως με το ότι "χρειάζεται το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό". Και μάλιστα, κι απ΄ τις δυο μεριές. Ένας άνθρωπος, μόνος του, δε μπορεί να σηκώσει το φορτίο των δύο. Ή, κι αν ακόμη προσωρινά το κατορθώσει, η σχέση βαδίζει βήμα βήμα προς το θάνατο, διότι δε θα είναι ισότιμη. Βλέπεις, ο θάνατος είναι η μοίρα των μη ισότιμων σχέσεων, στην εσωτερική τους υπόσταση, τουλάχιστον.

Αν μάθουμε να ζούμε με υγεία τις σχέσεις μας, αν, όπως λες, το ασυνείδητο γίνει συνειδητό, έχουμε γνωρίσει τον εαυτό μας. Ξέρουμε τότε τις ανάγκες μας, τις ιδιαίτερες προτιμήσεις μας, τα "θέλω" μας.

Μπορούμε να σταθμίσουμε τα πεπραγμένα μας χωρίς ενοχές και να καθορίσουμε συνειδητά τη μελλοντική μας ζωή. Ως γνωστόν, η μελλοντική μας ζωή ξεκινά από τις παρούσες πράξεις μας. Όπως είπε και ο W. Reich: "Κάθε σημερινό βήμα είναι η αυριανή ζωή σου".

Όμως, εγώ αναφερόμουν στις καταστάσεις ελλιπούς συνειδητότητας εαυτού. Τότε, η ψυχή, με ασύνειδες διεργασίες, υποκαθιστά τη διάνοια.

Και, Παρότι δεν το γνωρίζουμε, η ζωή μας εφαρμόζει πάνω μας το σοφό ρητό "όμοιος ομοίω αεί πελάζει". Εκείνο που ξέρουν οι ψυχές μας, πέρα από την ανάγκη για ασφάλεια, επιβεβαίωση και στοργή, είναι τα ελαττώματά μας. Γιατί είναι τα ελαττώματα, εκείνα που στερούν τον αέρα απ΄ τις ψυχές.

Είσαι ψεύτης; Πάνω σε ψεύτες θα "πέσεις" και μ΄ αυτούς θ΄ αλληλεπιδράσεις. Έτσι θα βιώσεις τ΄ αποτελέσματα των εθισμών σου, γενόμενος θύμα, αντί θύτης. Μ΄ αυτό τον τρόπο, η ζωή σε αναγκάζει ν΄ αναθεωρήσεις. Η ανάγκη του βιώματος που μας επιφέρει αυτή τη βελτίωση βρίσκεται στον ένα πόλο των συμπληρωματικών ψυχικών αναγκών, που αναφέρω.

Έγραφα σε κάποιο άλλο θέμα:

"Εθισμοί που μας περισπούν, άγνοια, αδυναμία πειραματισμού, κι εκείνη η "άτιμη" υπορουτίνα τής υπόστασής μας, που μας επιβάλλει να μαθαίνουμε με τρόπο βιωματικό, δηλαδή, τον πιο δύσκολο.

Έτσι, ο πόνος γίνεται δάσκαλός μας. Καλούμαστε να διαλέξουμε μια ζωή μακαριότητας κι άγνοιας, ή μια ζωή πόνου και ανάπτυξης...

... Κι έτσι, παρατηρώντας τον εαυτό μας, τη φύση, τα συναισθήματά μας, τις αντιδράσεις μας, αλληλεπιδρώντας και σκαλίζοντας τη συνείδησή μας, στοχαζόμενοι ελεύθερα, σιγά σιγά μαθαίνουμε να ζούμε".

Όταν μάθουμε να ζούμε, ο πόνος δε χρειάζεται πια. Η αυτοσυναίσθηση, η ηθική συνείδηση, η επίγνωση προορισμού, αντικαθιστούν τον πόνο στη έδρα. Όταν φτάσουμε σ΄ αυτό το σημείο, τα δεδομένα αλλάζουν. Και τότε, όπως έγραψα και παραπάνω,

"... έχουμε έναν βαθμό ελευθερίας στον καθορισμό των προτεραιοτήτων ψυχικής ίασης. Με δυσκολία... Κι οπωσδήποτε ωριμότητα από τα συμπλεκόμενα μέρη. Και ικανότητα για κυριαρχία τής νόησης..."

Απ΄ αυτό το σημείο κι έπειτα, η ζωή δε μας παρασέρνει, κι εμείς δεν την αντιμαχόμαστε. Δεν αγόμαστε, επιλέγουμε κι ακολουθούμε το ρεύμα της. Από ΄δω και πέρα ξεκινούν τα δικά σου, πράγματι εξαιρετικά ως προς τη λειτουργική τους υπόσταση, λεγόμενα.

Κρίκος.

να πω και γω?

Αγαπητοι φιλοι του sxeseis ολα καλα...
αλλα αυτο που οδηγει τη σχεση στο τερμα ειναι η ιδια η ζωη και ο ανθρωπος.
Ο ανθρωπος μεγαλωνοντας αλλαζει,ο,τι βιωνει τον αλλαζει,αποκτα παραξενιες,πραγματα που ξαφνικα μετα απο καιρο αρχιζει να τα βλεπει ο συντροφος του,και απορει: αυτος ειναι ο ανθρωπος που παντρευτηκα πριν τοσα χρονια? ε οχι δεν ειναι αυτος οπως και συ δεν εισαι αντιστοιχα και ας μην το καταλαβαινεις.
Δεν γινεται να αντεχει μια σχεση τοσο πολυ ολα μελι γαλα.θα ερθει το πληρωμα της και τοτε θα πρεπει να δεχτεις οτι σου φερει,γιατι αλλιως πρεπει στα 40-50-60 οποτε τυχει τελως παντων να ξαναβγεις στην αναζητηση του ερωτα πραγμα δυσκολο αν οχι ακατορθωτο. Βλεπετε ποσος κοσμος μιας καποιας ηλικιας ζηταει ενα συντροφο?τι τον θελει?για κρεβατι? οχι τον θελει για να μπορει να βρει ενα ποτηρι νερο αν χρειαστει και να ξερει οτι καποιος τον νοιαζεται.
Ο γαμος καταληγει σε μια συνυπαρξη δυο ανθρωπων που καποτε ηταν ερωτευμενοι αλλα τωρα απλά αγαπιουνται με το δικο τους τροπο.Δεν κλαιει η χηρα γιατι εχασε τον ερωτα της,κλαιει γιατι εχασε τον ανδρα που μοιραστηκε μαζι του τη ζωη της και απεκτησε οικογενεια.Γιατι δεν θα τον εχει να της γκρινιαζει πια και να του γκρινιαζει και αυτη. τι να το κανεις το κρεβατι στα 60 σου? αμα το μπορεις μεγια σου,αλλα,αλλα πραγματα θελεις στα γεραματα σου.

Δεν μπορεις να κρεινεις κατι το οποιο δεν εχεις βιωσει απλα επειδη ετσι σου φαινεται οτι πρεπει να ναι. Αμα φτασετε μετα απο 20 χρονια γαμου ξανασκεφτειτε το....

Φιλικα χωρις να θελω να προσβαλω κανεναν. Τακης

Ούτε κι εγώ θέλω να σε προσβάλω φίλε Τάκη, αλλά...

Παράθεση:
Originally posted by takis_chr
γιατι αλλιως πρεπει στα 40-50-60 οποτε τυχει τελως παντων να ξαναβγεις στην αναζητηση του ερωτα πραγμα δυσκολο αν οχι ακατορθωτο. Βλεπετε ποσος κοσμος μιας καποιας ηλικιας ζηταει ενα συντροφο?τι τον θελει?για κρεβατι? οχι τον θελει για να μπορει να βρει ενα ποτηρι νερο αν χρειαστει και να ξερει οτι καποιος τον νοιαζεται.
Ο γαμος καταληγει σε μια συνυπαρξη δυο ανθρωπων που καποτε ηταν ερωτευμενοι αλλα τωρα απλά αγαπιουνται με το δικο τους τροπο.Δεν κλαιει η χηρα γιατι εχασε τον ερωτα της,κλαιει γιατι εχασε τον ανδρα που μοιραστηκε μαζι του τη ζωη της και απεκτησε οικογενεια.Γιατι δεν θα τον εχει να της γκρινιαζει πια και να του γκρινιαζει και αυτη. τι να το κανεις το κρεβατι στα 60 σου? αμα το μπορεις μεγια σου,αλλα,αλλα πραγματα θελεις στα γεραματα σου.

Δεν μπορεις να κρεινεις κατι το οποιο δεν εχεις βιωσει απλα επειδη ετσι σου φαινεται οτι πρεπει να ναι. Αμα φτασετε μετα απο 20 χρονια γαμου ξανασκεφτειτε το....

Φιλικα χωρις να θελω να προσβαλω κανεναν. Τακης

...εσύ έχεις βιώματα γάμου 20 χρόνων;
Άσε που διαφωνώ ριζικά, τόσο με τις απόψεις σου περί αναζήτησης στα 60, γιατί έχω παραδείγματα γάμων και στα 70, αλλά και σ' αυτά που λες για το ποτήρι νερού, γιατί ένα υγιές ζευγάρι για μένα, θέλει να το κάνει μέχρι να τα κλείσει....
Sorry, αν σου φαίνομαι επιθετικός, αλλά αυτές είναι οι εμπειρίες ενός 35άρη!!!

Παράθεση:
Originally posted by gamatoss

Παράθεση:
Originally posted by takis_chr
γιατι αλλιως πρεπει στα 40-50-60 οποτε τυχει τελως παντων να ξαναβγεις στην αναζητηση του ερωτα πραγμα δυσκολο αν οχι ακατορθωτο. Βλεπετε ποσος κοσμος μιας καποιας ηλικιας ζηταει ενα συντροφο?τι τον θελει?για κρεβατι? οχι τον θελει για να μπορει να βρει ενα ποτηρι νερο αν χρειαστει και να ξερει οτι καποιος τον νοιαζεται.
Ο γαμος καταληγει σε μια συνυπαρξη δυο ανθρωπων που καποτε ηταν ερωτευμενοι αλλα τωρα απλά αγαπιουνται με το δικο τους τροπο.Δεν κλαιει η χηρα γιατι εχασε τον ερωτα της,κλαιει γιατι εχασε τον ανδρα που μοιραστηκε μαζι του τη ζωη της και απεκτησε οικογενεια.Γιατι δεν θα τον εχει να της γκρινιαζει πια και να του γκρινιαζει και αυτη. τι να το κανεις το κρεβατι στα 60 σου? αμα το μπορεις μεγια σου,αλλα,αλλα πραγματα θελεις στα γεραματα σου.
Δεν μπορεις να κρεινεις κατι το οποιο δεν εχεις βιωσει απλα επειδη ετσι σου φαινεται οτι πρεπει να ναι. Αμα φτασετε μετα απο 20 χρονια γαμου ξανασκεφτειτε το....

Φιλικα χωρις να θελω να προσβαλω κανεναν. Τακης

...εσύ έχεις βιώματα γάμου 20 χρόνων;
Άσε που διαφωνώ ριζικά, τόσο με τις απόψεις σου περί αναζήτησης στα 60, γιατί έχω παραδείγματα γάμων και στα 70, αλλά και σ' αυτά που λες για το ποτήρι νερού, γιατί ένα υγιές ζευγάρι για μένα, θέλει να το κάνει μέχρι να τα κλείσει....
Sorry, αν σου φαίνομαι επιθετικός, αλλά αυτές είναι οι εμπειρίες ενός 35άρη!!!

Αγαπητέ Γαμάτε,

Επειδή είμαι κοντά στην ηλικία που αναφέρει ο Τάκης, επειδή ήδη έχω διανύσει 20 χρόνια γάμου, επειδή κατάφερα να τουμπάρω στα 46 μου τη ζωή μου, αναζητώντας πάλι απ' την αρχή την ΟΥΣΙΑ στη σχέση ενός ζευγαριού, πιστεύω πως ο νεαρός Τάκης βλέπει πολύ μακριά κι έχει δίκιο!!!!!!!!!!!

Εξάλλου, δεν απέκλεισε το σεξ απ' τα ηλικιωμένα ζευγάρια... Γράφει χαρακτηριστικά άμα το μπορείς με 'γεια σου, αλλά, άλλα πραγματα θέλεις στα γεράματα σου Απλώς τονίζει πως δεν είναι το πρωτεύον, κάτι που είναι απόλυτα αληθές!!!

Η Επιλεκτική

Μάλλον παρέλειψες τις ερωτήσεις του Τάκη!!!

Παράθεση:
Originally posted by EPILEKTIKH_panidonistria

Παράθεση:
Originally posted by gamatoss

Παράθεση:
Originally posted by takis_chr
τι τον θελει?για κρεβατι? οχι τον θελει για να μπορει να βρει ενα ποτηρι νερο...Δεν κλαιει η χηρα γιατι εχασε τον ερωτα της,κλαιει γιατι ....τι να το κανεις το κρεβατι στα 60 σου? αμα το μπορεις μεγια σου,αλλα,αλλα πραγματα θελεις στα γεραματα σου.

...εσύ έχεις βιώματα γάμου 20 χρόνων;
Άσε που διαφωνώ ριζικά, τόσο με τις απόψεις σου περί αναζήτησης στα 60, γιατί έχω παραδείγματα γάμων και στα 70, αλλά και σ' αυτά που λες για το ποτήρι νερού, γιατί ένα υγιές ζευγάρι για μένα, θέλει να το κάνει μέχρι να τα κλείσει....
Sorry, αν σου φαίνομαι επιθετικός, αλλά αυτές είναι οι εμπειρίες ενός 35άρη!!!

Αγαπητέ Γαμάτε,

Επειδή είμαι κοντά στην ηλικία που αναφέρει ο Τάκης, επειδή ήδη έχω διανύσει 20 χρόνια γάμου, επειδή κατάφερα να τουμπάρω στα 46 μου τη ζωή μου, αναζητώντας πάλι απ' την αρχή την ΟΥΣΙΑ στη σχέση ενός ζευγαριού, πιστεύω πως ο νεαρός Τάκης βλέπει πολύ μακριά κι έχει δίκιο!!!!!!!!!!!

Εξάλλου, δεν απέκλεισε το σεξ απ' τα ηλικιωμένα ζευγάρια... Γράφει χαρακτηριστικά άμα το μπορείς με 'γεια σου, αλλά, άλλα πραγματα θέλεις στα γεράματα σου Απλώς τονίζει πως δεν είναι το πρωτεύον, κάτι που είναι απόλυτα αληθές!!!

Η Επιλεκτική

Κατ' αρχάς εγώ απευθύνθηκα στον Τάκη και έδωσα μια απάντηση (κατά την φτωχική μου κρίση). Εγώ σ' αυτές τις ερωτήσεις απάντησα (τις οποίες ξαναπαραθέτω, μήπως και τις διαβάσεις), φίλη επιλεκτική, αλλά φαίνεται ότι εσύ επιλέγεις μόνο ότι σε συμφέρει!!!

Ρε παιδιά μετά συγχωρήσεως κιολας μηπως εχετε βγει πολύ εκτος θέματος??

Το κάθε ζευγάρι έχει το δικό του τρόπο επικοινωνίας. Το να κάνουμε κριτική είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι ευτυχισμένοι.

Μήπως τελικά ψάχνουμε τη δική μας ευτυχία σε ξένους καθρέφτες;

Αφήστε ρε παιδιά τον κόσμο ήσυχο! Να κάνει τα λάθη του, να πάρει τα ρίσκα του, να μιζεριάσει, να ζήσει, να χαρεί, να δυστυχήσει!

Γιατί σώνει και καλά πρέπει να βρούμε τη συνταγή της ευτυχίας;

Αν τη βρούμε φοβάμαι πως η γη θα σταματήσει να γυρίζει, και δε τη μπορώ τη στασιμότητα!!!

Παράθεση:
Originally posted by kate_pap
Το κάθε ζευγάρι έχει το δικό του τρόπο επικοινωνίας. Το να κάνουμε κριτική είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι ευτυχισμένοι.

Μήπως τελικά ψάχνουμε τη δική μας ευτυχία σε ξένους καθρέφτες;

Αφήστε ρε παιδιά τον κόσμο ήσυχο! Να κάνει τα λάθη του, να πάρει τα ρίσκα του, να μιζεριάσει, να ζήσει, να χαρεί, να δυστυχήσει!

Γιατί σώνει και καλά πρέπει να βρούμε τη συνταγή της ευτυχίας;

Αν τη βρούμε φοβάμαι πως η γη θα σταματήσει να γυρίζει, και δε τη μπορώ τη στασιμότητα!!!

___________--------

Συγνώμη που επεμβαίνω ,αλλά καλή μου kate_pap, εδώ το θέμα είναι οι αδιέξοδες σχέσεις ...
Αυτό, σημαίνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λες εσύ ... (Το κάθε ζευγάρι έχει το δικό του τρόπο επικοινωνίας ).

Αν συνέβαινε αυτό που έγραφες σε οποιαδήποτε μορφή , τότε δεν θα μιλάγαμε για αδιέξοδες σχέσεις .
Αυτό το στοιχείο λείπει - η έλλειψη επικοινωνίας η , η μη ταύτιση στην επικοινωνία - που φτάνει μια σχέση να είναι ''αδιέξοδη'' .

Δεν έκανε κανείς μας κριτική σε κανέναν , την άποψη μας είπαμε πάνω στο θέμα !

Τώρα όσο γι αυτό που λες ... ότι η γη μπορεί να σταματήσει αν βρούμε τη συνταγή της ευτυχίας , η αλήθεια είναι πως δεν το έχω ξανά ακούσει .
Λες ?

Για να γίνω κατανοητή,
υπάρχουν δρόμοι διπλής κατεύθυνσης, υπάρχουν μονόδρομοι, υπάρχουν όμως και οι αδιέξοδοι δρόμοι.
Κάποιοι κατοικούν και σ' αυτούς...
Βλέπεις ότι έχουν παρκάρει κάτω τα αυτοκίνητά τους. Κάνουν όπισθεν όταν θέλουν να φύγουν παίρνουν στροφή και φεύγουν. Δεν έχουν πρόβλημα...
Περνάνε καλά κι αυτοί. Ίσως είναι επιλογή τους να μένουν εκεί. Αυτό ήθελα να πω.
Οτι είναι και το αδιέξοδο ένα δικαίωμα. Γιατί όχι;
Και τα ζευγάρια αυτά αν πράγματι δεν άντεχαν να ζουν έτσι θα χώριζαν.
Είναι θέμα επιλογής, αντοχής, καλλιέργειας, είναι πολλά πράγματα μαζί και ταυτόχρονα.

Απλά επειδή απο τα μικρά μου χρόνια μου άρεσε να υπερασπίζομαι και το ανάποδο, καμιά φορά προσπαθώ να δω και την "άλλη πλευρά" και να μην καταδικάζω όσους δεν μπορούν να κάνουν το οφθαλμοφανές για την κοινή λογική.
Δεν είναι μόνο η κοινή λογική. Υπάρχει και το παράλογο. Δράση και αντίδραση...

Είναι λοιπόν και το αδιέξοδο για να υπάρχει η έξοδος!
ελπίζω να έγινα τώρα αντιληπτή...