Μετενσάρκωση, μεταθανάτια ζωή ή οριστικό τέλος για τον καθένα, μόλις σβήσει το ''κεράκι'' μας...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 180 από equinox_

 

 

α, οκ..

δεν περιμενα να πεις και κατι αλλο

δεν θα ησουν εσυ

 

 

Απλώς δεν βλέπω το λόγο να μπλέκουμε κβαντομηχανικές, φωτόνια, μαύρες τρύπες, παράλληλες διαστάσεις, κτλ κτλ.

Αν θες να πιστεψεις ότι ο Θεος έφτιαξε τον κόσμο, εφτιαξε τον άνθρωπο, και "φυσηξε" μέσα του αθάνατη ψυχή, πιστεψε το. Κανένα πρόβλημα.

Το πώς το έκανε? Δεν το ξέρουμε. Μυστήριο. Οπως είπα, Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει. Αυτός έφτιαξε και τους νόμους της φυσης, οποτε γουστάρει τους καταργεί. Αμα γουστάρει διπλώνει το Συμπαν κάτω απο τις μασχάλες του και πάει σε άλλη παραλία.

Τι εξυπηρετούν όμως να "δανειζόμαστε" ορολογίες από επιστήμες που δεν κατέχουμε και να κάνουμε ρώσικη σαλάτα?

Εντωμεταξύ βρε equinox, να σε ρωτήσω κάτι? Ειλικρινά τώρα!

Πως αποφασίζεις αν κάτι που διαβάζεις στέκει ή όχι? Αν είναι αληθινο, πραγματικό?

Δηλαδή από αυτά που λες, εσύ πιστεύεις κυριολεκτικά ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ - ό,τι και να πει κάποιος, ό,τι και να γράψει - αμα γράψω τώρα, ας πούμε, ότι ο Θρονος του Θεου βρίσκεται στην μαύρη τρύπα που υπάρχει στο κεντρο του συμπαντος και στις "ελλασονες" μαύρες τρύπες στο κέντρο κάθε Γαλαξία, βρίσκονται οι θρόνοι των αρχαγγέλων, που είναι υπεύθυνοι για τον κάθε Γαλαξία, και οι Αρχάγγελοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των κβασαρ, εσύ θα το πιστέψεις? Που στο καλό βάζεις μια γραμμή και λες - "μπα, αυτό μάλλον δεν γίνεται"?

για ''αλλους τροπους'' συμπληροσης ενεργειας εγραψα στο #51
θεωρω πως ηρθες για αυτο ακριβως τον λογο, οχι για να πεις την αποψη σου
αλλα δεν θα σου κανω τη χαρη να μπω σε αντιπαραθεση για οτιδιποτε μαζι σου,
οσο και υποτιμητικα να ειναι τα σχολια σου προς εμενα
μια, δυο.. πεντε και ποσες φορες - φτανουν! σε μαθαμε πια


καλο σου βραδυ

Κοιτα, equinox, ξέρεις γιατί δεν πρόκειται ποτέ να συννενοηθούμε?

Παράθεση:

Αυτό σημαίνει ότι έχουμε τουλάχιστον 920 τρισεκατομμύρια μόρια ΔΝΑ στα δικά μας κύτταρα ακριβώς μέσα στα χρωμοσώματα.Κάθε μόριο ΔΝΑ αποθηκεύει έως και χίλια φωτόνια. ( Αποδεδειγμένη ανακάλυψη)Αντιμέτωποι με όλους αυτούς τους αριθμούς, αρχίζουμε ήδη να συνειδητοποιούμε πόσα τεράστια ενεργειακά αποθέματα διαθέτουμε.

 

 

Οκ λοιπόν...πόση ενέργεια έχει το ένα απο αυτά τα φωτόνια?

https://en.wikipedia.org/wiki/Biophoton

>>Biophotons (from the Greek βίος meaning "life" and φ?ς meaning "light") are photons of >>light in the ultraviolet and low visible light range that are produced by a biological system

https://imagine.gsfc.nasa.gov/science/toolbox/emspectrum1.html

>>Ultraviolet radiation falls in the range from a few electron volts to about 100 eV

Θα σου βάλω εγώ λοιπον 100ev.

920 τετράκις εκατομμύρια φωτόνια επι 100 ev...μας κάνουν ...0.0147 joule!

Ξερεις πόσο είναι το 1 joule?

0,000239006 θερμίδες!

Αυτά είναι τα "τεράστια ενεργειακά αποθέματα" που λες.(Κατάρχάς, αν το σώμα μου οντως είχε "τεράστια ενεργειακά αποθέματα" θα είχε εισβάλλει ήδη η Αμερική - δυστυχώς τέτοια εισβολή και δη απο εκπροσώπους του αντίθετου φύλου δεν έχει γίνει. Αλλη μια απόδειξη!).

Ενα πατατάκι να φάω, 100,000 φορές περισσότερη ενέργεια έχει απο όοοολα αυτά τα φωτόνια. Αν κάνω 1 λεπτό περπάτημα, 100,000 φορές περισσότερη ενέργεια χάνω.

---

Τελοσπάντων, πέρα απο αυτά, κακώς μπήκα στο θέμα, και συγγνώμη αν σε προσβαλλα - δεν ήταν σκοπός μου ή προσωπική αντιπαράθεση.

 

Αν η γιαγια μου ειχε ρολεμαν δηλαδη...

 

Σοβαρη επιχειρηματολογια, διαβαζω...

 

Λες και ο πλανητης, η καθε επιστημη και η εξελιξη της, στηθηκε πανω στις υποθεσεις, υποτιθεμενων σκεπτικων, υποτιθεμενου μπακγκραουντ, υποτιθετικου εναυσματος και υποθετικων αποτελεσματων...ενος βαρεμενου δημιουργου καθ' εικονα και ομοιωση ΜΑΣ...ψιλοκαφενοβιου, ψευτο οπαδου του γαυρου η του βαζελου κλπ κλπ...

 

Γιατι ετσι και ειπα-ξειπα, εχει δικαιωμα, (αυτεπαγγελτα), να λεει μονο η γιαγια που της ανεθεσαν την τρομερη ευθυνη να φυλαξει τα παιδια, για να πανε οι αλλοι σινεμα...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 174 από __mikeman

 

Eδώ είναι όλο το ζουμί έτσι κι αλλιώς.

ΑΝ πάρεις ως δεδομένο ότι αυτόν τον κόσμο που ζούμε τον έφτιαξε κάποιος για κάποιο σκοπό, τότε αρχίζεις τα "γιατί"? Γιατί εξαφανίστηκαν το 99,999% των ειδών που περπάτησαν στον πλανήτη(μα καλά. έφτιαξε ολόκληρο T-Rex μονο και μόνο για να του ρίξει έναν αστεροειδή στο κεφάλι??), γιατί μερικά νεογέννητα πεθαίνουν πριν καν ζήσουν, γιατί δεν κερδίζω το λαχείο, κτλ κτλ..

Αν πάλι δεν το πάρεις ως δεδομένο, και απλώς υποθέσεις ότι τον κόσμο δεν τον έφτιαξε κανένας, ή έστω τον έφτιαξε κάποιος σε μια στιγμή βαρεμάρας και μετά τον παράτησε γιατί είχε πιο σοβαρά πράματα να κάνει, τότε όλα αυτά τα "γιατί" αυτου του είδους(δηλαδή να ρωτάς "για ποιο σκοπό"?) έχουν μια απάντηση : Γιατί έτσι.

 

 

Στο ξυπνιο μας...βιαιη ανατροπη πεποιθησεων γινεται μονο...

 

Οταν εχουμε βαφτισει τις αγκιναρες...μελιτζανες...

 

Και μας κολησει να φτιαξουμε ιμαμ...

 

Και δεν θα βγαινει ιμαμ...

 

Αν και εγω απαντουσα για την αναδρομικη υπνωση και τα ρισκα της...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 178 από alisida

Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η "βίαιη ανατροπή των πεποιθήσεων μας "

 

δε συμβαίνει μόνο στην ύπνωση 

 

Μπορεί να συμβεί καθημερινά σε άσχετη στιγμή ,από όντως ισχυρό σοκ ,από κάποιο γεγονός .

Ή από κάτι που θα ακουσουμε-διαβασουμε  

 

 

 

Δεν μας υποβαλλεις και το τι θεμα να μας απασχολει?...

 

Θα ηρεμουσες κατα πολυ νομιζω...

 

Και αλλο ο Αλβερτος, αλλος ο Ευκλειδης, αλλος ο Νευτωνας, ο Τεσλα, ο Δημοκριτος και καμποσοι αλλοι...

 

Και αλλο εσυ που θα μας πεις οτι... "αμα γράψω τώρα, ας πούμε, ότι ο Θρονος του Θεου βρίσκεται στην μαύρη τρύπα που υπάρχει στο κεντρο του συμπαντος και στις "ελλασονες" μαύρες τρύπες στο κέντρο κάθε Γαλαξία, βρίσκονται οι θρόνοι των αρχαγγέλων, που είναι υπεύθυνοι για τον κάθε Γαλαξία, και οι Αρχάγγελοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των κβασαρ, εσύ θα το πιστέψεις?"...

 

Υπαρχει συγκριτικος συσχετισμος, για να ξερει κανεις με ποιον να διαλεξει να γελασει...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 181 από __mikeman

 

Απλώς δεν βλέπω το λόγο να μπλέκουμε κβαντομηχανικές, φωτόνια, μαύρες τρύπες, παράλληλες διαστάσεις, κτλ κτλ.

Αν θες να πιστεψεις ότι ο Θεος έφτιαξε τον κόσμο, εφτιαξε τον άνθρωπο, και "φυσηξε" μέσα του αθάνατη ψυχή, πιστεψε το. Κανένα πρόβλημα.

Το πώς το έκανε? Δεν το ξέρουμε. Μυστήριο. Οπως είπα, Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει. Αυτός έφτιαξε και τους νόμους της φυσης, οποτε γουστάρει τους καταργεί. Αμα γουστάρει διπλώνει το Συμπαν κάτω απο τις μασχάλες του και πάει σε άλλη παραλία.

Τι εξυπηρετούν όμως να "δανειζόμαστε" ορολογίες από επιστήμες που δεν κατέχουμε και να κάνουμε ρώσικη σαλάτα?

Εντωμεταξύ βρε equinox, να σε ρωτήσω κάτι? Ειλικρινά τώρα!

Πως αποφασίζεις αν κάτι που διαβάζεις στέκει ή όχι? Αν είναι αληθινο, πραγματικό?

Δηλαδή από αυτά που λες, εσύ πιστεύεις κυριολεκτικά ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ - ό,τι και να πει κάποιος, ό,τι και να γράψει - αμα γράψω τώρα, ας πούμε, ότι ο Θρονος του Θεου βρίσκεται στην μαύρη τρύπα που υπάρχει στο κεντρο του συμπαντος και στις "ελλασονες" μαύρες τρύπες στο κέντρο κάθε Γαλαξία, βρίσκονται οι θρόνοι των αρχαγγέλων, που είναι υπεύθυνοι για τον κάθε Γαλαξία, και οι Αρχάγγελοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω των κβασαρ, εσύ θα το πιστέψεις? Που στο καλό βάζεις μια γραμμή και λες - "μπα, αυτό μάλλον δεν γίνεται"?

 

 

Enike, όταν ρωτάς "για ποιο σκοπό γίνεται αυτό" έχεις ήδη δεχτεί ότι *υπάρχει* όντως σκοπος(όχι αίτιο, σκοπός). Και αυτόν τον σκοπό τον έχει εγγραψει *κάποιος* στο σύμπαν. Δηλαδή, ο Θεός. Άρα το συμπέρασμα σου περιλαμβάνεται στη ίδια την ερώτηση που κάνεις.

 Διότι, από όσο ξέρουμε από τη γήινη εμπειρια μας(δηλαδή τη μονη που διαθέτουμε), μόνο τα όντα διαθέτοντα εγκέφαλο κάνουν κάτι "με σκοπό". Δεν έχεις ρωτήσει ποτέ μια πέτρα "γιατί έπεσες". Οπότε, όπως και να τον πεις... Θεό, Αλλάχ, Δια, "ανώτερη δύναμη" και τα λοιπά...στην ουσία έναν τεράστιο εγκέφαλο που "σχεδιασε" το σύμπαν έχεις στο μυαλό σου. 

 

Τωρα αν βάλουμε στη σειρά τα μεγάλα μυαλά...ο Ευκλείδης πίστευε στον Δία, ο Νευτων στον Χριστουλη, ο Αϊνστάιν στον "Θεό" του Σπινόζα, ο Φεινμαν, ο Σαγκαν, ο Ράσελ και ο Χωκινγκ στον κανένα. Αντε βγάλε συμπέρασμα έτσι... 

Ο σκοπός είναι νοητική βούληση-επιθυμια..

 

Όταν δίνεις σε μία ιδιότητα σκοπό προσωποποιείς το σύμπαν , αφού οι ιδιότητες τής ζωής είναι η εξάπλωση, αναπαραγωγή, καί εξέλιξη των πρώτων  χημικών ενώσεων.

 

Είναι σαν να προσπαθείς να εκλογικεύσεις την ιδιότητα του αέρα να καταλαμβάνει και τον περισσότερο χώρο η να ψάχνεις να βρεις τον σκοπό τής βύθισης τού ψυχροτερου και της ανάδυσης τού θερμοτερου..

 

Τον σκοπό και τίς αιτίες μόνο ο ανθρώπινος νους τίς ψάχνει καί καλώς τίς ψάχνει, αλλά καί η αποδοχή καμμία φορά της ματαιότητας χρειάζεται.

 

 

Πάντα ήταν δύσκολο να παραδεχτεί ο άνθρωπος πως είναι ζώο ξέρεις..που απλά έχουν εξελιχτεί κάποιοι νευρώνες παραπάνω στο κεφαλάκι του.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 187 από __mikeman

Enike, όταν ρωτάς "για ποιο σκοπό γίνεται αυτό" έχεις ήδη δεχτεί ότι *υπάρχει* όντως σκοπος(όχι αίτιο, σκοπός). Και αυτόν τον σκοπό τον έχει εγγραψει *κάποιος* στο σύμπαν. Δηλαδή, ο Θεός. Άρα το συμπέρασμα σου περιλαμβάνεται στη ίδια την ερώτηση που κάνεις.

 Διότι, από όσο ξέρουμε από τη γήινη εμπειρια μας(δηλαδή τη μονη που διαθέτουμε), μόνο τα όντα διαθέτοντα εγκέφαλο κάνουν κάτι "με σκοπό". Δεν έχεις ρωτήσει ποτέ μια πέτρα "γιατί έπεσες". Οπότε, όπως και να τον πεις... Θεό, Αλλάχ, Δια, "ανώτερη δύναμη" και τα λοιπά...στην ουσία έναν τεράστιο εγκέφαλο που "σχεδιασε" το σύμπαν έχεις στο μυαλό σου. 

 

Τωρα αν βάλουμε στη σειρά τα μεγάλα μυαλά...ο Ευκλείδης πίστευε στον Δία, ο Νευτων στον Χριστουλη, ο Αϊνστάιν στον "Θεό" του Σπινόζα, ο Φεινμαν, ο Σαγκαν, ο Ράσελ και ο Χωκινγκ στον κανένα. Αντε βγάλε συμπέρασμα έτσι... 

 

 

Ας το προσπαθήσω κι εγώ λίγο...


Ξεκινώ με το disclaimer - το θεωρώ απαραίτητο διαβάζοντας τα του νήματος και την περιρρέουσα "εγώ τα λέω καλύτερα από εσένα'' -  ότι οι θέσεις μου είναι προϊόντα πληροφόρησης - και ΟΧΙ γνώσης - καθώς και εμπειρίας, μέχρι την παρούσα στιγμή. Είναι θέσεις δυναμικές, υπόκεινται σε εξέλιξη ή και κατάργηση, δεν είναι στατικές. Είναι πολύ λίγα τα πράγματα για τα οποία έχω απόλυτη θέση.


Δεν θα αγγίξω καθόλου τα της θρησκευτικής πίστεως. 'Εχω έναν απέραντο σεβασμό στην Θρησκευτική πίστη των ανθρώπων, όπως απέραντος είναι και ο σεβασμός μου για τους άθεους ή τους αγνωστικιστές. Είναι ένα κομμάτι της προσωπικότητας του ανθρώπου που δεν επιδέχεται κρίσης από άλλους. Διαχωρίζω την θρησκευτική πίστη από την τυφλή θρησκοληψία και τη δογματική κώφωση και φανατισμό. Τα σιχαίνομαι και τα δύο.


Είμαστε ύλη και νους.Η ύλη, θα υποκύψει στους φυσικούς νόμους. Η διαδικασία της γήρανσης και τελικά του θανάτου είναι διαδικασίες, προς το παρόν, μη αναστρέψιμες. Ο νους... άλλοι το λένε πνεύμα, κάποιοι ψυχή. Ίσως να είναι όλα μαζί. Ενιαία, αδιαίρετα. Είμαι απολύτως ρευστή σε αυτό το σημείο.


Ο φόβος του θανάτου, το αίσθημα της ματαιότητας, ο πόθος της αθανασίας, η παράταση της φυσικής παρουσίας στην αιωνιότητα, θεωρώ ότι είναι επίκτητα και καλλιεργούνται καταρχάς από το οικογενειακό και μετέπειτα από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, Προσωπικά, δεν φοβάμαι το θάνατο -εντάξει, καλό θα ήταν να αργήσει ακόμα - , έχω αποδεχθεί ότι το σώμα μου θα ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη πορεία - χα διαθέτουμε υπερόπλα. σε ευχαριστούμε μπότοξ - αλλά κολλάω λίγο με τον νου...το πνεύμα... 


Είναι το δικό μου σκοτεινό  σύμπαν, αρνούμαι να δεχτώ - αντιλαμβάνομαι το ανόητο της άρνησης - πως ό,τι μαθαίνω, ό,τι επεξεργάζομαι, ό,τι βελτιώνω, ό,τι δημιουργώ θα ακολουθήσει τη διαδικασία της φθοράς και εν τέλει της εξαφάνισης, παρόμοια με εκείνη της ύλης.


Αν και βαθύτατα ορθολογίστρια, πιστεύω πως εκείνο το χαμόγελο που δώσαμε σε εκείνον που το αναζητούσε, το χάδι σε εκείνον που πολύ το χρειαζόταν, η βοήθειά μας - όχι μόνο υλική - στον συνάνθρωπό μας, η έμπρακτη απόδειξη των συναισθημάτων στους ανθρώπους μας, είναι η αιωνιότητα του καθενός.


*αρνούμαι  την μετενσάρκωση γιατί δεν καταλαβαίνω ποια επιτροπή και ποιος κριτής θα αποφασίσει αν μου αξίζει να είμαι ας πούμε μπεκάτσα και να με κυνηγούν στα δάση. Μπα, με τίποτα 

Megalodondas συμφωνώ, μόνο που υπάρχει διαφορά μεταξύ του "Αιτιου" και του "σκοπού".

 

Ας υποθεσουμε π.χ, ότι κάποιος βγαίνει από το ιατρείο περιχαρής διότι πήρε αποτελέσματα εξετάσεων που έδειχναν ότι δεν πάσχει πια από καρκίνο. Κι εκεί που περπατάει, ξεκολλάει ένα τούβλο από μια οικοδομή, τον χτυπάει στο κεφάλι και μένει στον τοπο.

 

"Αιτια" και "αιτιατα" υπαρχουν πολλά. Έπαθε καρκίνο γιατί κάπνιζε. Θεραπεύτηκε διότι η αγωγή πέτυχε. Το τούβλο ξεκόλλησε από την οικοδομή λόγω κακοτεχνίες. Το τούβλο έπεσε λόγω βαρύτητας. Ο άνθρωπος πέθανε λόγω αιμάτωσης εγκεφάλου. Κτλ κτλ. Ολα αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικα... Κάποτε δεν τα ξέραμε. 

 

Αν ρωτήσεις τώρα" και τελικά ποιος ήταν ο ΣΚΟΠΟΣ" που έγιναν όλα αυτά..."... Έχεις ήδη υπόθεσει ότι υπάρχει σκοπός, ότι ο κόσμος είναι ένα " δραμα" που βγάζει νόημα, άρα υπαρχει και δραματουργος. Έχεις όλο το δικαίωμα να το υποθέσεις αυτό, απλά καλό θα ήταν να μας δείξεις και τις αποδείξεις σου. Όσο δεν το κάνεις, είναι εντελώς έγκυρο να απαντάω στη ερώτηση "με ποιο σκοπό" με ένα απλό ανασηκωμα των ωμων. 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 188 από Megalodondas

Ο σκοπός είναι νοητική βούληση-επιθυμια..

 

Όταν δίνεις σε μία ιδιότητα σκοπό προσωποποιείς το σύμπαν , αφού οι ιδιότητες τής ζωής είναι η εξάπλωση, αναπαραγωγή, καί εξέλιξη των πρώτων  χημικών ενώσεων.

 

Είναι σαν να προσπαθείς να εκλογικεύσεις την ιδιότητα του αέρα να καταλαμβάνει και τον περισσότερο χώρο η να ψάχνεις να βρεις τον σκοπό τής βύθισης τού ψυχροτερου και της ανάδυσης τού θερμοτερου..

 

Τον σκοπό και τίς αιτίες μόνο ο ανθρώπινος νους τίς ψάχνει καί καλώς τίς ψάχνει, αλλά καί η αποδοχή καμμία φορά της ματαιότητας χρειάζεται.

 

 

Πάντα ήταν δύσκολο να παραδεχτεί ο άνθρωπος πως είναι ζώο ξέρεις..που απλά έχουν εξελιχτεί κάποιοι νευρώνες παραπάνω στο κεφαλάκι του.

 

 

 

 

 

 

Βεβαίως και θα συμφωνήσω ότι ο σκοπός είναι νοητική βούληση.

 

Το ότι υπάρχει μόνο στον άνθρωπο, ούτε τον ακυρώνει, ούτε τον καθιστά ψεύτικο. 

 

Δεχόμενος εγώ ως Βασίλης, ότι ο άνθρωπος είναι η τελευταία αιχμή της εξέλιξης στην πραγματικότητα του σύμπαντος, δέχομαι και το νοητικό του περιεχόμενο.

 

Θεμέλιος λίθος των φυσικών επιστημών είναι η αιτιοκρατία. Στο οποιο φυσικό φαινόμενο η επιστήμη ψάχνει να βρει το αίτιο που το προκάλεσε και προσπαθεί να προσδιορίσει την κατάληξη του, με βάση τους φυσικούς νόμους.

 

Εφόσον η αιτιοκρατία στηρίζεται σε νόμους, νομίζω, πως δεν μπορούμε να μιλάμε για τυχαιότητα αλλά για λογική, δηλαδή νοητική ενέργεια που είναι παράγωγο Νοος.

 

Κάποιος Νους λοιπόν ασκεί κυβερνητική αρχή στο σύμπαν με συγκεκριμένα αίτια και συγκεκριμένη κατάληξη. 

 

Έρχομαι λοιπόν εδώ να αποδεχτώ ότι τα όντα βαδίζουν προς ένα συγκεκριμένο τέλος, με την έννοια της τελείωσης, δηλαδή της ολοκλήρωσής τους.

 

Τον τρόπο δεν τον γνωρίζω. Εγώ όμως ως Βασίλης, λειτουργώ με την μέθοδο ζεστό-κρυο. Όταν νοιωθω ήρεμος, γαλήνιος και εμπνευσμένος πάει να πει ότι βρίσκομαι στο σωστό δρόμο. Αλλά το τι κάνω εγώ λίγη σημασία έχει, εκείνο που μετράει είναι ότι όλοι βαδίζουμε προς συγκεκριμένο τέλος, το οποίο εμπεριέχεται ως ουσία μέσα στην ύπαρξη και ωθεί τα όντα στην πορεία της ανέλιξης τους και όχι στην τυχαιότητα της εξέλιξης.

 

Ανέλιξη και εξέλιξη. Υπάρχει διαφορά στις έννοιες.

Η "επιτροπη" εισαι εσυ...

 

Κατεχοντας ως σε εξελιξη οργανισμος, τις πεποιθησεις (να υποθεσω) οσων περιεγραψες στην τοποθετηση σου...

 

Αλλωστε, περικλειεται σε αυτο που εξεφρασες σαν "αιωνιοτητα του καθενος"...Ως πεπερασμενο επομενως, δεν θεωρειται ο νους εφ οσον εχει την ιδιοτητα του αιωνιου...και ως τετοιο υποκειται σε κανονες συνεχους εξελιξης...

 

Τα περι επιτροπων και αλλων συναφων δικαστηριων επομενως, ακυρωνονονται απο την αυτονομια μας...

 

Εκτος και αν σαν νους-ενεργεια, δεχθουμε, (πως θα αποδειχθει αυτο, αληθεια?), οτι ειμαστε σκετες αποθηκες φυλαξης γνωσεων τις οποιες θα χρησιμευσουν σε καποιον αλλο ανωτεροτερο νου και απλα εμεις...παρισταμεθα στα συμβαντα...

 

Σε οτι αφορα τωρα, το τι μπορει να περικλειει η αιωνιοτητα του καθενος, ειμαι σκεπτικος για το αν οι καλες προθεσεις, οι οποιες συχνα πυκνα παρερμηνευονται απο τον αποδεκτη, προς ιδιον, ταπεινο, προσκαιρο, επιφανειακο οφελος, ειναι σε θεση να αποτελουν την δικη μου αιωνιοτητα...

 

Μαλλον την αιωνιοτητα μια ψυχης, την χαρακτηριζουν οι κανονες παιδειας, τιμης και αποστασιοποιησης απο πυκνης υφης συναισθηματα που μοιαζουν με την βαρεα, προσκολλημενη στο δαπεδο, υλη μας...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 189 από eva-1982

*αρνούμαι  την μετενσάρκωση γιατί δεν καταλαβαίνω ποια επιτροπή και ποιος κριτής θα αποφασίσει αν μου αξίζει να είμαι ας πούμε μπεκάτσα και να με κυνηγούν στα δάση. Μπα, με τίποτα 

 

Σκοπός είναι ο στόχος,Αιτία είναι το γεγονός που προκαλεί ένα αποτέλεσμα.

Αν και τα δύο έχουν παρόμοια κατάληξη, ξεκινούν από απολύτως διαφορετική αφετηρία.

Αιτίες και σκοποί υπάρχουν ναι,σε πολλά θέματα κι αν δεν υπάρχουν ο άνθρωπος τα εφευρίσκει.

 

Τώρα για αυτόν πού αναρωτιέται αν υπάρχει σκοπός για κάτι το οποίο ίσως δεν υπάρχει (θεός) κι αν η απορία του αυτή γίνεται αυτόματα κι επειδή έτσι έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε,δεν καθιστά αυτόματα την έμμεση παραδοχή του πως υπάρχει και σκοπός (σχέδιο Θεού) έτσι δεν είναι?

 

Ένα αιώνιο γιατί πάντα θα μας γυροφερνει..

Παράθεση:
Σχόλιο # 190 από __mikeman

Megalodondas συμφωνώ, μόνο που υπάρχει διαφορά μεταξύ του "Αιτιου" και του "σκοπού".

 

Ας υποθεσουμε π.χ, ότι κάποιος βγαίνει από το ιατρείο περιχαρής διότι πήρε αποτελέσματα εξετάσεων που έδειχναν ότι δεν πάσχει πια από καρκίνο. Κι εκεί που περπατάει, ξεκολλάει ένα τούβλο από μια οικοδομή, τον χτυπάει στο κεφάλι και μένει στον τοπο.

 

"Αιτια" και "αιτιατα" υπαρχουν πολλά. Έπαθε καρκίνο γιατί κάπνιζε. Θεραπεύτηκε διότι η αγωγή πέτυχε. Το τούβλο ξεκόλλησε από την οικοδομή λόγω κακοτεχνίες. Το τούβλο έπεσε λόγω βαρύτητας. Ο άνθρωπος πέθανε λόγω αιμάτωσης εγκεφάλου. Κτλ κτλ. Ολα αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικα... Κάποτε δεν τα ξέραμε. 

 

Αν ρωτήσεις τώρα" και τελικά ποιος ήταν ο ΣΚΟΠΟΣ" που έγιναν όλα αυτά..."... Έχεις ήδη υπόθεσει ότι υπάρχει σκοπός, ότι ο κόσμος είναι ένα " δραμα" που βγάζει νόημα, άρα υπαρχει και δραματουργος. Έχεις όλο το δικαίωμα να το υποθέσεις αυτό, απλά καλό θα ήταν να μας δείξεις και τις αποδείξεις σου. Όσο δεν το κάνεις, είναι εντελώς έγκυρο να απαντάω στη ερώτηση "με ποιο σκοπό" με ένα απλό ανασηκωμα των ωμων. 

 

 

Όι νόμοι ορίζουν το τέλειο.Οχι το αντίστροφο.

Το πως εμάς το τέλειο πού  είναι το ιδανικό  μας καί θεωρούμε πως πρέπει να είναι νους (με την έννοια τής εξέλιξης τού μυαλού μας)ε πισης και  αυτή η τελειότητα.
Νομίζω όμως πως δεν υπάρχει μόνο ένα σύμπαν η έστω μια διαφορετική νοημοσύνη κι καλά.Αυτός ο νους πού λες δηλαδή να είναι Ναι..μια διαφορετική μορφή νοημοσύνης.Για το τέλειο εννοώ.τοσύμπαν.τον Θεό.ΑπλάεμεΙΤο πρόσωπο ποιούμε και πιστεύουμε σε αυτό μου λες..
Και δεν χρειάζεται να έχουμε απαραίτητα κάποιου είδους Τέλος. Το εδώ και τώρα  έχει σημασία. 

στην Π. Διαθήκη ο εκκλησιαστής λέει τα πάντα εις τοπον ένα !τα πάντα  εγιναν απ το χώμα και και κει θα επιστρέψουν.(δεν λέει μονο για τον άνθρωπο ότι έγινε απο χώμα αλλά τα πάντα .και το πνευμα του και η ψυχή του ).επίσης λέει και ποιος είδε ότι το πνευμα του ανθρώπου πάει πάνω και του κτήνους πάει κάτω στην γή ; 

http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=27&page=3

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 192 από Enikos

Η "επιτροπη" εισαι εσυ...

 

Κατεχοντας ως σε εξελιξη οργανισμος, τις πεποιθησεις (να υποθεσω) οσων περιεγραψες στην τοποθετηση σου...

 

Αλλωστε, περικλειεται σε αυτο που εξεφρασες σαν "αιωνιοτητα του καθενος"...Ως πεπερασμενο επομενως, δεν θεωρειται ο νους εφ οσον εχει την ιδιοτητα του αιωνιου...και ως τετοιο υποκειται σε κανονες συνεχους εξελιξης...

 

Τα περι επιτροπων και αλλων συναφων δικαστηριων επομενως, ακυρωνονονται απο την αυτονομια μας...

 

 

 

 

Αρνούμαι το "χρίσμα". Δε νιώθω επιτροπή 

 

Οι θέσεις μου - το διευκρίνισα αρχικά - δεν αποτελούν πεποιθήσεις μα σκέψεις.

 

Αναφορικά με τις αποδείξεις, επιστήμες όπως η φιλοσοφία, η μεταφυσική, η θεολογία δεν στηρίζονται σε αποδείξεις - δεν βασίζονται σε συμπεράσματα που εξάγονται σε ένα εργαστήριο και σε ελεγχόμενες συνθήκες. Γενικότερα, οι ανθρωπολογικές επιστήμες δεν εξάγουν νόμους και αξιώματα. Για αυτό και είναι τόσο θελκτικές, λόγω του "μυστηρίου" που περικλείουν και της ρευστότητάς τους,

 

Είναι γεγονός ότι γνωρίζω ελάχιστα πράγματα για θρησκείες όπως ο Βουδισμός ή ο Ινδουισμός, που έχουν ως βάση τους την μετενσάρκωση. Μα ακόμα κι αν επιχειρήσω να τις δω ως φιλοσοφίες, μου είναι δύσκολο να παραβλέψω ότι διαθέτουν την κοινή συνισταμένη όλων των θρησκειών, η οποία είναι τι συμβαίνει  μετά το θάνατο. Θα μπορούσα να οδηγηθώ σε ένα βιαστικό συμπέρασμα τύπου "ω, μα όλες οι θρησκείες σε αυτό το μάρκετινγκ στηρίζονται"  μα είναι ένα συμπέρασμα εξαιρετικά κοινότοπο.

 

Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι μετενσάρκωση, μετεμψύχωση, ανάσταση αποτελούν "δεξαμενές διοχέτευσης" του φόβου για το θάνατο,

 

 

 

εγω δεν ρωτησα ποιος ειναι ο σκοπος, βρε παιδια στο # 25

αλλα - ''Ποιο το νόημα να υπάρχουμε υπο αυτά τα δεδομένα - επιστημονικά αποδεδειγμένα πια, ως δομή του μυαλού εστω, αν δεν υπήρχε ένας σκοπός σε όλο αυτό;

Ποιος το είδε? 

Η θρησκεία έχει μείνει ακόμα στον διαχωρισμό πνεύμα ύλη.. 

 

Και τα πάντα έγιναν από χώμα καλό είναι αλλά αναγνωρίζει μόνο την δική του αλήθεια περί αυτού. 

 

Τίποτε άλλο? Γιαυτό λέγεται δόγμα.. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 196 από lamprand
στην Π. Διαθήκη ο εκκλησιαστής λέει τα πάντα εις τοπον ένα !τα πάντα  εγιναν απ το χώμα και και κει θα επιστρέψουν.(δεν λέει μονο για τον άνθρωπο ότι έγινε απο χώμα αλλά τα πάντα .και το πνευμα του και η ψυχή του ).επίσης λέει και ποιος είδε ότι το πνευμα του ανθρώπου πάει πάνω και του κτήνους πάει κάτω στην γή ; 

http://www.myriobiblos.gr/bible/ot/chapter.asp?book=27&page=3

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 188 από Megalodondas

Ο σκοπός είναι νοητική βούληση-επιθυμια..

 

Όταν δίνεις σε μία ιδιότητα σκοπό προσωποποιείς το σύμπαν , αφού οι ιδιότητες τής ζωής είναι η εξάπλωση, αναπαραγωγή, καί εξέλιξη των πρώτων  χημικών ενώσεων.

 

Είναι σαν να προσπαθείς να εκλογικεύσεις την ιδιότητα του αέρα να καταλαμβάνει και τον περισσότερο χώρο η να ψάχνεις να βρεις τον σκοπό τής βύθισης τού ψυχροτερου και της ανάδυσης τού θερμοτερου..

 

Τον σκοπό και τίς αιτίες μόνο ο ανθρώπινος νους τίς ψάχνει καί καλώς τίς ψάχνει, αλλά καί η αποδοχή καμμία φορά της ματαιότητας χρειάζεται.

 

 

Πάντα ήταν δύσκολο να παραδεχτεί ο άνθρωπος πως είναι ζώο ξέρεις..που απλά έχουν εξελιχτεί κάποιοι νευρώνες παραπάνω στο κεφαλάκι του.

 

 

 

 

 

ο σκοπός του Θεού είναι ο ίδιος με του ανθρώπου . καθ ότι εικόνα και ομοίωση αυτού .

παραγωγή αναπαραγωγη και διαιώνηση . τίποτα περισσότερο . μονο που αυτός διαιωνίζεται απ τον επιμέρους θάνατό του ενώ των επιμέρους ζωντων διαιωνίζονται πεθαίνοντας και επιστρέφοντας εις τοπον ένα  ! την αιωνιότητα δηλ.