Δεν είμαι καλά

Δεν είμαι καλά

Το τελευταίο καιρο δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά. Ή γονείς μου έχουν πρόβλημα υγείας ο πατέρας μου λόγω το ότι είναι αλκοολικός και πίνει και καπνίζει πολύ τον είχαμε στο νοσοκομείο πολύ καιρό και όπως μας είχαν ενημέρωση η γιατροί θα έπρεπε να μην ξανά καπνισει ούτε να πιει αλκοόλ όμως έκανε το ακριβώς αντίθετο καπνίζει πολύ και πίνει πολύ μέχρι που ξανασυνεβη το ίδιο . Πήγε πάλι στον γιατρό του έδωσαν ένα κατεβατο με εξετάσεις που θα πρέπει να κάνει και του είπαν πολύ πιέση .. Από την άλλη ή μητέρα μου έχει και αυτή προβλήματα έχει γυναικολογικα πρόβλημα πονάει πολύ πέρνει φαρμακευτική αγωγή εδώ και πολύ καιρό ή υγεία της δεν είναι καλή πηγενει συνεχώς στον γιατρό και δεν βλέπουμε κανένα αποτέλεσμα.. Εγώ από τα 17 μου διαγνωστικά με καρκίνο είχα 4 χρόνια με χημειοθεραπείες με φάρμακα με γιατρούς με πολύ ασχημη ψυχολογια προσπαθούσα καθημερινά να το ξεπεράσω όλο αυτό χρειαστηκα ψυχολογική υποστήριξη ήμουν στην εφηβεια όλο αυτό ήταν δύσκολο για εμένα .. Ή οικογένεια μου ήταν εκεί με στήριζαν πίστευαν σε εμένα ή μητέρα μου ήταν ρακος ήταν μαζί μου παντού αφού όλα αυτά τα χρόνια ήμουν στα νοσοκομεία.. Πέρασα πολύ δύσκολα αλλά τα κατάφερα ή υγεία μου σταθεροποιήθηκε ή γιατρός που με παρακολουθεί μου ειπε πως όλα πάνε πολύ καλά ως τώρα και πώς χρειάζεται να είμαι ήρεμη και χαρούμενη να μην επηρεάζεται ή ψυχολογία μου από το οτιδήποτε.. Όμως είμαι πολύ στεναχωριμενη , πληγωμένη , σκέφτομαι ότι πέρασα και δεν θέλω κάνεις να το περάσει νιωθο ένα κόμπο και ένα σφίξιμο στο στομάχι .. Ήμουν πολύ δυνατή για να ξεπεράσω το πρόβλημα που είχα εγώ αλλά είμαι τόσο αδύναμη στο να βλέπω τους άλλους να εχουν προβλήματα... Δεν θέλω να χάσω κανέναν από τους γονείς μου δεν θέλω να μείνω μονη έχω περάσει πολλά δεν μπορώ να αντεξω κάτι τόσο βαρυ ..

Αγαπητη ,

πρωτα απο ολα να σου δηλωσω τον θαυμασμο μου για την μαχη που εχεις δωσει με το θεμα της υγεια σου και μπραβο σου και ξανα μπραβο σου . 

Εχεις μαθει να εισαι  μαχητρια και αυτο που περασες πιστευω οτι σε οπλιζει με απιστευτη δυναμη ...που και εσυ η ιδια μπορει να αναρωτιεσαι που εχει βρει αυτη την δυναμη 

Αγαπητη , να μαχεσαι για εσενα καθε μερα , καθε ωρα καθε λεπτο ...κατανοητο οτι σε στεναχωρει η κατασταση της υγειας των γωνιων σου ...αλλα οπως εχει καταλαβει καλη μου ...τα θεματα υγειας δεν τα παραγγελνεις ...ερχονται ετσι . 

Το παλευει ο πατερας σου , το παλευει η μητερα σου ...και εσυ το μονο που μπορεις ειναι να τους στεκεσαι .

Γραφεις οτι σε φοβηζει οτι μπορει να τους χασεις ...ξερεις κατι ? Οι γονεις δεν μπορουν να ειναι ισοβια μαζι μας ...καποια στιγμη θα μας αφησουν ...και δεν μπορουμε να αλλαξουμε .

Γι αυτο να κοιταξεις να ζεις την καθε στιγμη μαζι τους ...να περνεις οτι μπορεις απο εκεινους ...
Θα ηθελα να σου ευχηθω οτι το καλυτερο στη ζωη σου ...παντα να εχεις υγεια κα ινα χαιρεσαι την ζωη σου .

Keep Walking

τι καρκινο ειχες εσυ στα 17;;

Μπραβο κοριτσι! Απο τα γραφομενα σου φαινεσαι ανθρωπος με δυνατο χαρακτηρα. Μην το βαζεις κατω ποτε. 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από agrotis53

τι καρκινο ειχες εσυ στα 17;;

 

δυστυχως ο καρκινος δεν κανει διακρισεις στις ηλικιες

Εύχομαι το θέμα που ξεπέρασες να ξεχαστεί γρήγορα .

Οι γονείς μας μεγαλώνουν και όλοι μας λιγο-πολυ τρέμουμε στην ιδέα ότι θα έρθει κάποια μέρα που δεν θα τους έχουμε κοντά μας..

.Από την πλευρά σου κάνεις ο,τι μπορείς να τους βοηθάς και συμπαραστεκεσαι ,είσαι κοντά τους όπως καταλαβαίνω 

...Προσπάθησε όμως να μην είναι η ζωή σου μόνο αυτό ,αλλά να τη γεμίζεις και με άλλα πράγματα που θα είναι για εσένα. 

...Έτσι θα αποκτάς δύναμη ψυχής .

..Τον κύκλο της ζωής δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε ,ας κάνουμε τις μέρες μας όσο μπορούμε καλύτερες ..

.Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο ...

Εχεις περασει δύσκολα...Φαίνεσαι αξιολογος ανθρωπος...ομως, ομως,ομως...να σου "ψυθυρισω στο αυτακι" ενα "μυστικο" για να "ανεβεις"?...εισαι 22 ετων...μολις 22...δικός σου "ολος ο κοσμος"...

Οπως οι γονεις σου ηταν και ειναι διπλα σου ετσι και εσυ τωρα στα δυσκολα ακομα και αν αυτο σε στεναχωρει και σε δυσκολευει και αντιμετωπιζεις καταστασεις που δε σου αρεσουν θα πρεπει να μαθεις να τις αντιμετωπιζεις και να τα φερνεις ολα σε μια σειρα.

Να μιλας με τους δικους σου,να ξερεις τι θέλουν,να δειτε αν μπορουν ν αλλαξουν τα πραγματα με τον πατέρα σου,πως μπορεις εσυ και η μητερα σου να βοηθαει η μια με την άλλη,επισης μεσα σε ολα τ ασχημα πρεπει να μην ξεχνάς και τον ευατό σου,την φροντιδα σου,να δεις αν θες να σπουδασεις κατι,να κανεις μια δραστηριοτητα,να εχεις φιλους να μιλας και να πινεις ενα καφε.

Θα πρεπει να δουλεψεις με τον ευατό σου,η απωλεια ειναι δυσκολη μα ειναι και αναποφευκτη,κανεις δεν ειναι προετοιμασμενος 100% η ξερει πως να το αντιμετωπισει.Συζητησε το,διαβασε,φροντισε τον ευατο σου και μιλησε για τις ανησυχιες σου με τη μητερα σου.

οχι δεν κανει, τη μορφη εννοουσα,...

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από agaph40

 

δυστυχως ο καρκινος δεν κανει διακρισεις στις ηλικιες

 

 

Αχ βρε παιδια, σαν να ηταν βαλτο το θεμα. Σημερα εμαθα για τον αγαπημενο μου ξα οτι εχει αυτη την κολοαρρωστεια.Πριν 2 μηνες ειμασταν στα 40 μιας θειας μας και εκει που μιλουσαμε λεω... εφυγαν ολοι οι μεγαλοι, σειρα θα παρουμε εμεις και γελουσαμε ως συνηθως στις κηδειες. Νιωθω σαν να φταιω γμτ .

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από agaph40

 

δυστυχως ο καρκινος δεν κανει διακρισεις στις ηλικιες

 

 

Να έχεις πίστη και εμπιστοσύνη στον φύλακα άγγελό σου...

Ζήτα την βοήθειά του με ανοιχτή καρδιά και θα σου την δώσει

Και όλα θα πάνε καλά... όλα για κάποιο λόγο γίνονται

πρωταρχικη σου εννοια ειναι να εισαι εσυ καλα
το ιδιο πρεπει να ισχυει και για τους γονεις σου,ανεξαρτητως των δικων τους προβληματων
αν νιωθεις πως δεν μπορεις να ανταπεξελθεις στα προβλημα σου/τους...ζητησε παλι βοηθεια ψυχολογικη
αλλα μη ξεχνας πως η ζωη σου ανηκει και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να εισαι καλα!!!

Αμήν 

Εσύ φαντάζεσαι δηλαδή κάποιο λόγο να υπάρχει, να παθαίνουν καρκίνο οι άνθρωποι ώστε αν δεν πεθάνουν τελικά να τους ωφελήσει κάπως? 

Θα τολμουσες αυτό να το πεις σε κάποιον δικό σου άνθρωπο με καρκίνο και να τον κοιτάς στα μάτια? 

Ν αργοπεθαινουν οι γονείς του και να του λες όλα για κάποιο λόγο γίνονται? 

Τι μαργαριτάρια λέμε ώρες ώρες... 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από sun_world

Να έχεις πίστη και εμπιστοσύνη στον φύλακα άγγελό σου...

Ζήτα την βοήθειά του με ανοιχτή καρδιά και θα σου την δώσει

Και όλα θα πάνε καλά... όλα για κάποιο λόγο γίνονται

 

 

Δεν θα τοποθετηθώ στο θεμα...δειχνει σοβαρο και με τοσο λιγα στοιχεια...δεν το διακινδυνεύω 

Θελω μονο να πω οτι με στεναχωρει  να ακουω εκφρασεις τυπου ...να παλέψεις...πάλεψα και νίκησα την αρρωστια η ολα τα. παρομοια ...εκφρασεις απλοικες, γλυκερές και πως να το πω ...λαϊκίζουσες

Δηλαδη ειναι ο αλλος αρρωστος και του φορτώνουμε και ενοχες που "δεν παλευει" και δεν τον θεωρουμε ΑΞΙΟ να καταφερνει να ΝΙΚΗΣΕΙ !!!

Πολυ σκληρο να φέρομαστε ετσι σε εναν αρρωστο ανθρωπο μονο και μονο για να ξορκίζουμε και το δικο μας (και το δικο του) φοβο με το παραμυθι οτι ειμαστε παντοδύναμοι...grow up...δεν ειμαστε

οχι καλε, εγω μια χαρα ειμαι (μισο κρυωμενη μονο)  αλλα σκεφτείτε αυτο που εγγραψα και ισως να  ειστε πιο καλοι με τον επομενο αρρωστο ανθρωπο που θα συναντησετε...