Ελπίδα vs εμπειρία

Ελπίδα vs εμπειρία

Σέ μία καινούργια σχέση θα είμαστε διαφορετικοί?

Οι ικανότητες μας γι αγάπη θά αλλάξουν από τον άλλον?

Εάν καταστρέψαμε μια σχέση εμείς με την συμπεριφορά μας το γνωρίζουμε ηαπλά κατηγορουμε τον άλλον ούτως η άλλως πού δεν μας ένιωσε,δεν μας λύτρωσε,δεν μας έκανε ευτυχισμένους?

"..οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν έχουν, παρά μικρή πιθανότητα ευτυχίας..

.. προσδοκώντας στην σχέση , τόν γάμο, πολύ μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή πού συνήθως βρίσκουν και μήν ξέροντας πώς τό λάθος είναι στις δικές τους περιορισμένες ικανότητες να ευτυχήσουν"

Να ξες, η εμπειρία δρα με αποτρεπτικό τρόπο στην ελπίδα.

Όσο μεγαλύτερη εμπειρία έχεις, τόσο πιο κυνικός γίνεσαι και τα αποδομεις όλα.

 

Η αυτοκριτική πάλι, καμία σχέση ούτε με  την εμπειρία ούτε με την ελπίδα.

 

Θα μας πεις τώρα τι σε απασχολεί???

εγω λεω πως ισχυει εκεινο για τον Μανολιο σε ενα μεγαλο ποσοστο, μην πω και 100%,
αν εχουμε μονο την ελπιδα πως θα βρουμε κατι καλυτερο, χωρις να αλλαξουμε τα ''εσωρουχα'' μας.

και δεν εννοω τα βρακια

7:20

Η ελπιδα ειναι προσωπικη μας εκτιμηση, για το τι μπορει να καταφερουμε να συμβει...

Εμπειρια ειναι το αποτελεσμα πραξεων, το οποιο μας κανει περισσοτερο συγκεκριμενους σε μελλοντικες καταστασεις, του ιδιου ενδιαφεροντος...

Αυτα τα γραφω για μενα, σαν σκεψη-διαχωρισμο εννοιων, για το με τι εχουμε να κανουμε εδω...

Η ικανοτητα μας για αγαπη, δεν περναει απαραιτητα μεσα απο τις δικες μας ελπιδες η εμπειριες παντως, διοτι μια σχεση ειναι συλλογικη κατασταση ...αν μιλαμε για ερωτικες σχεσεις...

Ο για την μετα την σχεση απολογισμος μας, εχει να κανει με την δικη μας αντικειμενικοτητα και τις αντοχες μας απεναντι στην αληθεια. Σε αυτη την περιοδο, δεν πρεπει με τιποτα να μας απασχολει το ποιον του απολογισμου που θα κανει ο αλλος ανθρωπος, διοτι εκ των πραγματων απεδειχθη οτι η δυσαρμονια οδηγησε στην λυση της σχεσης...Ποσο μαλλον μετα απο αυτην, να μας απασχολει ως προσωπο-εκφραση, αυτος που βοηθησε να λυθει η σχεση...

Τελικως ομως, τι σημασια εχουν οι αλλοι, οταν μεσα απο συμπεριφορες εχουμε καταφερει να ειμαστε διχως αυτους?...

Γιατι τετοιας εντασης σκεψεις μετα και οχι πριν, οταν ημασταν με τον αλλο?...

Γιατι ενας ηδη αποχωρησας ανθρωπος αποκτα σημασια συμμετοχης σε κατι που μας αφορα?...

Θα σου πω...

Επειδη εχουμε μαθει να ειμαστε βολεψιες και οχι μεθοδικοι, την στιγμη που πρεπει...

Επειδη το θεμα σεξ, εστω και σιωπηλα, εχει παντα την μεγαλυτερη βαρυτητα στην ζωη μας...

Επειδη εχουμε μαθει να λεμε με αλλα λογια αυτο που θελουμε και οχι οτι θελουμε, περιμενοντας ο αλλος να το μαντεψει, αλλα ακομα και ετσι αυτο που θα μαντεψει θα το χρησιμοποιησουμε ως αλλοθι οταν ξεκινησει το τσαφ...

Για εμενα, οι μετα τον χωρισμο συζητησεις για την σχεση που χαλασε ειναι αστειες...

Στερουνται σοβαροτητας, διοτι δειχνουν ποσο προχειρα χαλασαμε μια σχεση και προσπαθουμε να σκεφτουμε...μετα...

Στο δε πονεμενο γιατι, που τυχαινει να μου απευθυνθει απο χωρισμενους ανθρωπους απαντω...

"Γιατι κ..νει το γατι"...

Δεν ξερω αν ειμαι εντος θεματος...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από MadameShuShu40

Η αυτοκριτική πάλι, καμία σχέση ούτε με  την εμπειρία ούτε με την ελπίδα.

 

Θα μας πεις τώρα τι σε απασχολεί???

 

Τί εννοείς?

Η εμπειρία τού εαυτού μας δεν αποτελεί αντικείμενο αυτοκριτικής?

Η εννοείς πώς ότι αρνητικό επισημαίνουμε για τον εαυτό μας αδυνατούμε να το αλλάξουμε στο μέλλον και θα κάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια"λάθη"?

Εξήγησε το αν θέλεις..

 

Όσον αφορά για την ελπίδα και πάλι η αυτοκριτική δεν την δυναμώνει η την ελαχιστοποιεί..?

 

Είναι σφάλμα κατά την γνώμη σου τό ότι η εμπειρία μας μας οδηγεί, λειτουργώντας αποτρεπτικά ίσως στην ελπίδα μας?

Θα έπρεπε να ελπίζουμε περισσότερο για μια πιο ιδανική σχέση απ'όσο  καταλαβαίνουμε τίς δυνατότητες μας?

 

Είμαι σε ένα κρίσιμο σημείο στον γάμο μου ,αυτα προς το παρόν καθώς δεν θα ήθελα να επικεντρωθεί η συζήτηση σε εμένα.. γνώμες θα ήθελα.

1) οχι (ιδιοι θα ειμαστε)

2) οχι (οι αλλοι δεν παιζουν τοσο σημαντικο ρολο στο ποιοι/πως ειμαστε εμεις) Την ιδια ικανοτητα θα εχουμε...αλλα καμια φορα επειδη εμεις αλλαξαμε, βρισκουμε και ενα ταιρι που μπορει να βοηθησει να δουμε τα πραγματα διαφορετικα 

3) ναι (ειναι βολικο να θεωρουμε οτι ο αλλος εχει μεγαλυτερο μερος ευθύνης! Αλλα νομιζω εμεις φταιμε γα την "καταστροφή" της δικης μας σχεσης και ο αλλος για την καταστροφη της δικης του :> )

Οι σχεσεις πια ειναι ...αναλώσιμες. Διατηρούνται μονο οσες μπαινουν και βαθεια καταψυξη...οσες δηλαδη μεταλλάσσονται σε κατι αλλο...κακο δεν ειναι...αναγκες να καλυπτουν 

4) αμα περιμενεις την ευτυχια και μαλιστα να στη χαρισει ο αλλος...αποψη μου ... Την πατησες 

νομιζω οι περισσοτεροι εχουν πολλες προσδοκιες απο την ευτυχια, γι αυτο και -αν δεν αλλάξουν σταση- τοσο μικροτερες πιθανοτητες θα εχουν

Η ωριμοτητα μπορει να συμβάλει στην αλλαγη σταςης, αλλα δεν ωριμάζουν ολοι οσοι μεγαλωνουν

Εν κατακλείδι πολυ σκεφτεσαι και δε βοηθα στα δυσκολα Στα δυσκολα αφηνεις το "ενστικτο" να παρει μια αποφαση (ο εγκεφαλος του ερπετού που λεγαμε σε αλλο θεμα) και η λογικη θα βρει τροπο να σε πεισει οτι ηταν η καλυτερη επιλογη σου:>

Και ...μποτομ λαιν.,, μια ζωη εχουμε και δεν ειναι και αιωνια...οσα πανε κι οσα ερθουν...και "οι χαρες που καρτερω μη σωσουνε να ρθουνε"...δε θα πεθάνουμε κιολας

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Megalodondas

Ελπίδα vs εμπειρία

Σέ μία καινούργια σχέση θα είμαστε διαφορετικοί?

Οι ικανότητες μας γι αγάπη θά αλλάξουν από τον άλλον?

Εάν καταστρέψαμε μια σχέση εμείς με την συμπεριφορά μας το γνωρίζουμε ηαπλά κατηγορουμε τον άλλον ούτως η άλλως πού δεν μας ένιωσε,δεν μας λύτρωσε,δεν μας έκανε ευτυχισμένους?

"..οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν έχουν, παρά μικρή πιθανότητα ευτυχίας..

.. προσδοκώντας στην σχέση , τόν γάμο, πολύ μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή πού συνήθως βρίσκουν και μήν ξέροντας πώς τό λάθος είναι στις δικές τους περιορισμένες ικανότητες να ευτυχήσουν"

 

 

πρωτα καφε εδω αν και ειδη εχουν δοθει σωστες απαντησεις απο τα παιδια... καλημερα , επανερχομαι

Σε μια καινούρια σχέση, δεν είμαστε διαφορετικοί, απλά η εμπειρία μας κάνει πιο ψυχραιμους και με περισσότερη κατανόηση για τα συναισθήματα του άλλου ανθρώπου με τον οποίο θέλουμε να ξεκινήσουμε μια σχέση. 

Οι ικανότητες μας για αγάπη είναι οι ίδιες, αυτό πιστεύω, δεν μπορούν να επηρρεαστουν από τον άλλον, αφορά το δικό μας συναισθηματικο κόσμο. 

Αν καταστρεψουμε μια σχέση με τη δική μας συμπεριφορά, πάντα το γνωρίζουμε κατά βάθος, πάντα, απλά δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να το αντιμετωπισουμε γι αυτό ρίχνουμε την ευθύνη στον άλλον. Σε μερικούς ανθρώπους τους έρχεται πιο εύκολο αυτό. 

Όπως και να έχει, άμα φτάσει μια σχέση σε αδιέξοδο, πρέπει να γίνει ξεκαθαρισμα για το καλό και των δύο. 

Ναι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά έχουν περιορισμενες ικανότητες να ευτυχησουν, μόλις αυτό γίνει αντιληπτό φεύγεις, δεν υπάρχει σωτηρία!!!

 Πρεπει να σαι σε αλλο μουντ Εχεις ρεντα τις τελευταιες μερες

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Kristina_

 

3) ναι (ειναι βολικο να θεωρουμε οτι ο αλλος εχει μεγαλυτερο μερος ευθύνης! Αλλα νομιζω εμεις φταιμε γα την "καταστροφή" της δικης μας σχεσης και ο αλλος για την καταστροφη της δικης του :> )

 

4) αμα περιμενεις την ευτυχια και μαλιστα να στη χαρισει ο αλλος...αποψη μου ... Την πατησες 

 

Εν κατακλείδι πολυ σκεφτεσαι και δε βοηθα στα δυσκολα Στα δυσκολα αφηνεις το "ενστικτο" να παρει μια αποφαση

Και ...μποτομ λαιν.,, μια ζωη εχουμε και δεν ειναι και αιωνια...οσα πανε κι οσα ερθουν...

 

 

 

 

 

Θα συμφωνήσω με τον αγρότη 

(Τον καταλαβαίνω μόνο όταν γράφει πρωτού πιει καφέ ...περίεργο πράγμα )

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 7 από agrotis53

πρωτα καφε εδω αν και ειδη εχουν δοθει σωστες απαντησεις απο τα παιδια... καλημερα , επανερχομαι

 

 

Όχι καλε στο ιδιο ειμαι...απλα εγω χρονο για ταβανοθεραπεια και φορουμ λογω γκουχου γκουχου

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από 26-29-31

 Πρεπει να σαι σε αλλο μουντ Εχεις ρεντα τις τελευταιες μερες

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Kristina_

1) οχι (ιδιοι θα ειμαστε)

2) οχι (οι αλλοι δεν παιζουν τοσο σημαντικο ρολο στο ποιοι/πως ειμαστε εμεις) Την ιδια ικανοτητα θα εχουμε...αλλα καμια φορα επειδη εμεις αλλαξαμε, βρισκουμε και ενα ταιρι που μπορει να βοηθησει να δουμε τα πραγματα διαφορετικα 

3) ναι (ειναι βολικο να θεωρουμε οτι ο αλλος εχει μεγαλυτερο μερος ευθύνης! Αλλα νομιζω εμεις φταιμε γα την "καταστροφή" της δικης μας σχεσης και ο αλλος για την καταστροφη της δικης του :> )

Οι σχεσεις πια ειναι ...αναλώσιμες. Διατηρούνται μονο οσες μπαινουν και βαθεια καταψυξη...οσες δηλαδη μεταλλάσσονται σε κατι αλλο...κακο δεν ειναι...αναγκες να καλυπτουν 

4) αμα περιμενεις την ευτυχια και μαλιστα να στη χαρισει ο αλλος...αποψη μου ... Την πατησες 

νομιζω οι περισσοτεροι εχουν πολλες προσδοκιες απο την ευτυχια, γι αυτο και -αν δεν αλλάξουν σταση- τοσο μικροτερες πιθανοτητες θα εχουν

Η ωριμοτητα μπορει να συμβάλει στην αλλαγη σταςης, αλλα δεν ωριμάζουν ολοι οσοι μεγαλωνουν

Εν κατακλείδι πολυ σκεφτεσαι και δε βοηθα στα δυσκολα Στα δυσκολα αφηνεις το "ενστικτο" να παρει μια αποφαση (ο εγκεφαλος του ερπετού που λεγαμε σε αλλο θεμα) και η λογικη θα βρει τροπο να σε πεισει οτι ηταν η καλυτερη επιλογη σου:>

Και ...μποτομ λαιν.,, μια ζωη εχουμε και δεν ειναι και αιωνια...οσα πανε κι οσα ερθουν...και "οι χαρες που καρτερω μη σωσουνε να ρθουνε"...δε θα πεθάνουμε κιολας

 

 

Σωστη...

Καί ως προσωπική εκτίμηση η οποία θα συμφωνήσεις υπόκειται σε αυταπάτες,η ελπίδα στερείται αντικειμενικότητας..

Τείνεις να υποθέσω υπέρ τής εμπειρίας..

Παράθεση:
Σχόλιο # 4 από Enikos

Η ελπιδα ειναι προσωπικη μας εκτιμηση, για το τι μπορει να καταφερουμε να συμβει...

Εμπειρια ειναι το αποτελεσμα πραξεων, το οποιο μας κανει περισσοτερο συγκεκριμενους σε μελλοντικες καταστασεις, του ιδιου ενδιαφεροντος...

Αυτα τα γραφω για μενα, σαν σκεψη-διαχωρισμο εννοιων, για το με τι εχουμε να κανουμε εδω...

Η ικανοτητα μας για αγαπη, δεν περναει απαραιτητα μεσα απο τις δικες μας ελπιδες η εμπειριες παντως, διοτι μια σχεση ειναι συλλογικη κατασταση ...αν μιλαμε για ερωτικες σχεσεις...

Ο για την μετα την σχεση απολογισμος μας, εχει να κανει με την δικη μας αντικειμενικοτητα και τις αντοχες μας απεναντι στην αληθεια. Σε αυτη την περιοδο, δεν πρεπει με τιποτα να μας απασχολει το ποιον του απολογισμου που θα κανει ο αλλος ανθρωπος, διοτι εκ των πραγματων απεδειχθη οτι η δυσαρμονια οδηγησε στην λυση της σχεσης...Ποσο μαλλον μετα απο αυτην, να μας απασχολει ως προσωπο-εκφραση, αυτος που βοηθησε να λυθει η σχεση...

Τελικως ομως, τι σημασια εχουν οι αλλοι, οταν μεσα απο συμπεριφορες εχουμε καταφερει να ειμαστε διχως αυτους?...

Γιατι τετοιας εντασης σκεψεις μετα και οχι πριν, οταν ημασταν με τον αλλο?...

Γιατι ενας ηδη αποχωρησας ανθρωπος αποκτα σημασια συμμετοχης σε κατι που μας αφορα?...

Θα σου πω...

Επειδη εχουμε μαθει να ειμαστε βολεψιες και οχι μεθοδικοι, την στιγμη που πρεπει...

Επειδη το θεμα σεξ, εστω και σιωπηλα, εχει παντα την μεγαλυτερη βαρυτητα στην ζωη μας...

Επειδη εχουμε μαθει να λεμε με αλλα λογια αυτο που θελουμε και οχι οτι θελουμε, περιμενοντας ο αλλος να το μαντεψει, αλλα ακομα και ετσι αυτο που θα μαντεψει θα το χρησιμοποιησουμε ως αλλοθι οταν ξεκινησει το τσαφ...

Για εμενα, οι μετα τον χωρισμο συζητησεις για την σχεση που χαλασε ειναι αστειες...

Στερουνται σοβαροτητας, διοτι δειχνουν ποσο προχειρα χαλασαμε μια σχεση και προσπαθουμε να σκεφτουμε...μετα...

Στο δε πονεμενο γιατι, που τυχαινει να μου απευθυνθει απο χωρισμενους ανθρωπους απαντω...

"Γιατι κ..νει το γατι"...

Δεν ξερω αν ειμαι εντος θεματος...

 

 

 

Θα συμφωνήσω..αν και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία για τούς περισσότερους.. έστω και αναιτιως!

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από equinox_
εγω λεω πως ισχυει εκεινο για τον Μανολιο σε ενα μεγαλο ποσοστο, μην πω και 100%,
αν εχουμε μονο την ελπιδα πως θα βρουμε κατι καλυτερο, χωρις να αλλαξουμε τα ''εσωρουχα'' μας.

και δεν εννοω τα βρακια

7:20

 

η εμπειρια κατα την αποψη μου ειναι απλως ενα φορτιο και τπτ αλλο
δεν αλλαζουμε λογω εμπειριας...οι ιδιοι παραμενουμε,τα ιδια βηματα κανουμε
η ελπιδα,ειναι παγιδα..σε κραταει εγκλωβισμενο
οσο για τις σχεσεις ,τι να πω!!!
ο καθενας κοιταζει να καλυψει τις αναγκες του "χρησιμοποιωντας" τον αλλον και συνηθως αδιαφορωντας για

τις αναγκες του αλλου.
μαθαμε να ζηταμε την ευτυχια απο τους αλλους...αμ δε!!!
ολα προσκαιρα και επιφανειακα ειναι
και φυσικα δεν ισχυει πως "οτι δινεις,παιρνεις"
το αντιθετο θα ελεγα.."οσα λιγοτερα δινεις...τοσο περισσοτερα δινει ο αλλος με την ελπιδα να παρει"
τα πραγματα θα μπορουσαν να ηταν πολυ απλα αν οι ανθρωποι επικοινωνουσαν με ειλικρινεια

αλλα η ειλικρινεια θελει κοτσια...αντε τωρα να βρεις κοτσια
ετσι λοιπον οι περισσοτεροι βολευομαστε στα λιγα..στα επιδερμικα και προσκαιρα...ελπιζοντας...
σκοτωστε την ελπιδα!!!

Τό παρακάτω αποδίδει πολύ παραστατικά τόν αλτρουισμό πού μας διέπει

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Kristina_

.εμεις φταιμε γα την "καταστροφή" της δικης μας σχεσης και ο αλλος για την καταστροφη της δικης του :> )

 

 

 

 

Μιλάς για το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του οποίου αδυνατούμε να διαγνώσουμε επακριβώς την λειτουργία του καθώς"βουβό"..δεν έχουμε την δυνατότητα λεκτικής μαρτυρίας δηλαδή..και αποτελεί το ασυνείδητο κατά κάποιο τρόπο..

 

Το να πράττει ο άνθρωπος πρώτα κι μετά να σκέφτεται είναι κάτι που από παιδί θαύμαζα καθώς σήμαινε για εμένα πώς ο άνθρωπος αυτός ζεί πραγματικά καί αυθόρμητα..

 

Μετά κατάλαβα πως δεν είχε σχέση το ένα με το άλλο και πώς απλά δεν ξέρουν τι τούς γινεται

 

Προτιμώ την ωριμότητα θα έλεγα..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Kristina_

1) Στα δυσκολα αφηνεις το "ενστικτο" να παρει μια αποφαση (ο εγκεφαλος του ερπετού που λεγαμε σε αλλο θεμα) και η λογικη θα βρει τροπο να σε πεισει οτι ηταν η καλυτερη επιλογη σου:>

Και ...μποτομ λαιν.,, μια ζωη εχουμε και δεν ειναι και αιωνια...οσα πανε κι οσα ερθουν...και "οι χαρες που καρτερω μη σωσουνε να ρθουνε"...δε θα πεθάνουμε κιολας

 

 

 

Όσον αφορά τα "δύσκολα" αναλόγως..

Αν άφηναν όλοι οι παντρεμένοι πχ στα"δύσκολα"το γενετήσιο ένστικτο τους να καλπάζει θα κατέγραφε ο γενικός δείκτης πολλές ζημιές θαρρώ..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από agapimou11

Ναι υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά έχουν περιορισμενες ικανότητες να ευτυχησουν, μόλις αυτό γίνει αντιληπτό φεύγεις, δεν υπάρχει σωτηρία!!!

 

Αν λοιπόν εσύ μπορούσες να διακρίνεις πώς έχεις δυσκολίες οι οποίες δεν επιδέχονται λύσεις από τον άλλον παρά είναι καθαρά προσωπικές δεν θα έμπαινες καν στην διαδικασία να βρεις καινούργιο ταίρι και μιλάμε για μια σχέση με μακροχρόνιο ορίζοντα..

Θα σταματούσες να ελπίζεις σε αυτό το είδος Ευτυχίας..

 

Κι επειδή το σεξ είναι αναγκαίο θα το ξεχώριζες από την υπόλοιπη διαδικασία..

 

Σωστά?

 

Αυτα τα περι δεξιού αριστερο ειναι γενικως παρωχημένα θα ελεγα 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από Megalodondas

Τό παρακάτω αποδίδει πολύ παραστατικά τόν αλτρουισμό πού μας διέπει

 

Μιλάς για το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου του οποίου αδυνατούμε να διαγνώσουμε επακριβώς την λειτουργία του καθώς"βουβό"..δεν έχουμε την δυνατότητα λεκτικής μαρτυρίας δηλαδή..και αποτελεί το ασυνείδητο κατά κάποιο τρόπο..

 

Το να πράττει ο άνθρωπος πρώτα κι μετά να σκέφτεται είναι κάτι που από παιδί θαύμαζα καθώς σήμαινε για εμένα πώς ο άνθρωπος αυτός ζεί πραγματικά καί αυθόρμητα..

 

Μετά κατάλαβα πως δεν είχε σχέση το ένα με το άλλο και πώς απλά δεν ξέρουν τι τούς γινεται

 

Προτιμώ την ωριμότητα θα έλεγα..

 

 

Όσον αφορά τα "δύσκολα" αναλόγως..

Αν άφηναν όλοι οι παντρεμένοι πχ στα"δύσκολα"το γενετήσιο ένστικτο τους να καλπάζει θα κατέγραφε ο γενικός δείκτης πολλές ζημιές θαρρώ..

 

 

# 16

Η ευτυχία είναι θέμα καθαρά υποκειμενικο!!! 

Εσύ πχ μπορεί να είσαι σε ένα γάμο με παιδιά, επιφανειακα ευτυχισμένο και τακτοποιημενο χωρίς το στοιχείο του έρωτα, εγώ πχ δεν μπορώ, το παλεύω γιατί τον έχω αγαπήσει αλλά στο τέλος φεύγω, χωρίζω γιατί εκείνος δεν μπορεί, εγώ όμως οριζω αλλιώς την ευτυχία μου !!! 

Το σεξ δεν γίνεται για μένα να διαχωριστει από την υπόλοιπη διαδικασία, το σεξ είναι ο έρωτας που νιώθεις για τον άλλον, έτσι μόνο μπορείς να του δείξεις πως νιώθεις γι αυτόν!!!

θα ξεκινησω με το αρχικο θεμα πρωτα, και για αυτο και η παραθεση... ποιο κατω βεβαια ανοιγει η κουβεντα, αλλα μετα σε εκεινα...

 

σε μια καινουργια σχεση...δεν θα ειμαστε διαφορετικοι ,, κατα  ουσια... παρενθεση ( δεν μπορω-μπορουμε, να στανταρουμε και να το θεσουμε ως δεδομενο, οτι η μαλλον πως ο καθε χαρακτηρας θα αντιδρασει ειναι τελειος υποκειμενικο)  ενας διαμορφωμενος χαρακτηρας, δεν θα αλλαξει,, σε καθε σχεση θα αναζητα αυτο που θελει και πιθανων να προσπαθει και να το επιβαλει. ενας χαρακτηρας ομως που ειναι σε εξελιξει, παραμενη απροβλεπτος... ατομικα λοιπον και μονο ενα τετοιο ερωτημα μπορει να απαντηθει... προσωπικα λοιπον εγω λεω οχι...

 

το θεμα ομως ειναι πως θετεις το <<διαφορετικοι>> χωρανε πολλες ερμηνειες, και πολλες απαντησεις...

 

 

πανω κατω το ιδιο ισχυει και για το δευτερο ερωτημα... οι ικανοτητες μας για αγαπη... οπερ αφηρημενη εννοια,, και εδω εναποκειτε στο τι λαμβανει ο αλλος, και τι θελει, προσδοκα, συμβιβαζεται, κτλ...παλι δηλαδη τελειος ρευστη η κατασταση...

 

στο τριτο ερωτημα...εδω ειναι ποιο συγκεκριμενα λιγο τα πραγματα...εαν εμπεδωσουμε οτι εμεις φταιμε κατα κυριο λογο... τοτε δεν μπορουμε να ριξουμε ευθηνει στο αλλο πρωσοπο... αν ομως τιμια το εμπεδωσουμε εμεις σαν την αιτία... το ερωτημα ειναι, ποσο αυτο επιτρεπουμε σε εμας να το παραδεχτουμε;;

δηλαδη ποσο τιμιοι ειμαστε απεναντι σε εμας, εμεις οι ιδιοι;;...και δες τωρα... αν απαντηση καποιος στο εγω του ξεκαθαρα οτι ναι αυτος φταιει,,, τοτε σε αμεση συνδεση με τα 2 ποιο πρωτα ερωτηματα... μπορει να  γινει διαφορετικος σε μια αλλη σχεση, και να αλλαξει και την ικανοτητα  τι και πως να δωσει αγαπη...ασχετα τα αποτελεσματα,

 

 ΑΛΛΑ προκυπτει οτι και με βαση τα μετεπειτα αποτελεσματα, μπορει να ξανα αναιρεση την διαφορετικοτητα...

 

που καταληγω λοιπον... οτι ολα ειναι θεμα αληλοεπιδρασης μεταξυ τον εμπλεκομενον σε μια σχεση, γαμο, η οτι αλλο... δεν προκαθοριζεται και ετσι λειτουργη το ολο θεμα κατα το δοκουν...και εδω προκυπτει εν τελη, και η μικρη πιθανοτητα ευτυχιας...

 

και τελος... σε αυτο...<<προσδοκώντας στην σχέση , τόν γάμο, πολύ μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή πού συνήθως βρίσκουν και μήν ξέροντας πώς τό λάθος είναι στις δικές τους περιορισμένες ικανότητες να ευτυχήσουν">> 

 

 δεν ειναι κανονας αυτος παρα μονο μια παραμετρος,,, σωστη μεν αλλα οχι κανονας...

 

αυτα τα ολιγα  για τωρα... ( μια πρωτη γενικη θεαση ειναι , τιποτα παραπανω)

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Megalodondas

Ελπίδα vs εμπειρία

Σέ μία καινούργια σχέση θα είμαστε διαφορετικοί?

Οι ικανότητες μας γι αγάπη θά αλλάξουν από τον άλλον?

Εάν καταστρέψαμε μια σχέση εμείς με την συμπεριφορά μας το γνωρίζουμε ηαπλά κατηγορουμε τον άλλον ούτως η άλλως πού δεν μας ένιωσε,δεν μας λύτρωσε,δεν μας έκανε ευτυχισμένους?

"..οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν έχουν, παρά μικρή πιθανότητα ευτυχίας..

.. προσδοκώντας στην σχέση , τόν γάμο, πολύ μεγαλύτερη ευτυχία από αυτή πού συνήθως βρίσκουν και μήν ξέροντας πώς τό λάθος είναι στις δικές τους περιορισμένες ικανότητες να ευτυχήσουν"

 

 

δεν μπορω να διαφωνησω  σε τετοιο χαμογελο 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από alisida

Θα συμφωνήσω με τον αγρότη 

(Τον καταλαβαίνω μόνο όταν γράφει πρωτού πιει καφέ ...περίεργο πράγμα )