Ηρεμία

Ηρεμία

Αναλογικά με τα προβλήματα που υπάρχουν μεγάλη ( ύποπτη? ) Ηρεμία! έκανε τον ERICH FROMM επανέλθει στην μνήμη μου

σωστή  και  επαρκής  αυτή  η  κατεύθυνση  ερμηνείας ?

Θέλουν πραγματικά την ελευθερία οι σύγχρονοι άνθρωποι ή μήπως νιώθουν φόβο μπροστά της;

Και είναι αυτό το δέος που προκαλεί η ελευθερία η αιτία που γνωρίζουν τέτοια επιτυχία στον 20ό αιώνα οι ολοκληρωτικές τάσεις αυτής ή της άλλης μορφής; Την αρρώστια αυτή του καιρού μας, που εκφράζεται με τη δουλική υποταγή στην εξουσία εξετάζει στο εξαίρετο αυτό έργο ο Φρομ, εφαρμόζοντας την ψυχαναλυτική μέθοδο. Η άνοδος της Δημοκρατίας, μολονότι απελευθέρωσε τον άνθρωπο, δημιούργησε παράλληλα μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος αισθάνεται απομονωμένος από τους συνανθρώπους του, όπου οι σχέσεις έχουν χάσει τον προσωπικό τους χαρακτήρα και όπου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια έχουν υποκαταστήσει τους παλαιότερους κοινωνικούς δεσμούς. Κατά την άποψη του Φρομ, αυτή η αίσθηση μοναξιάς ωθεί τους ανθρώπους να υποτάσσονται σ’ έναν πανίσχυρο οργανισμό ή στο κράτος. (Από την παρουσίαση του βιβλίου) Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 

FROMM ERICH

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από M_777

Ηρεμία

Αναλογικά με τα προβλήματα που υπάρχουν μεγάλη ( ύποπτη? ) Ηρεμία! έκανε τον ERICH FROMM επανέλθει στην μνήμη μου

σωστή  και  επαρκής  αυτή  η  κατεύθυνση  ερμηνείας ?

Θέλουν πραγματικά την ελευθερία οι σύγχρονοι άνθρωποι ή μήπως νιώθουν φόβο μπροστά της;

Και είναι αυτό το δέος που προκαλεί η ελευθερία η αιτία που γνωρίζουν τέτοια επιτυχία στον 20ό αιώνα οι ολοκληρωτικές τάσεις αυτής ή της άλλης μορφής; Την αρρώστια αυτή του καιρού μας, που εκφράζεται με τη δουλική υποταγή στην εξουσία εξετάζει στο εξαίρετο αυτό έργο ο Φρομ, εφαρμόζοντας την ψυχαναλυτική μέθοδο. Η άνοδος της Δημοκρατίας, μολονότι απελευθέρωσε τον άνθρωπο, δημιούργησε παράλληλα μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος αισθάνεται απομονωμένος από τους συνανθρώπους του, όπου οι σχέσεις έχουν χάσει τον προσωπικό τους χαρακτήρα και όπου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια έχουν υποκαταστήσει τους παλαιότερους κοινωνικούς δεσμούς. Κατά την άποψη του Φρομ, αυτή η αίσθηση μοναξιάς ωθεί τους ανθρώπους να υποτάσσονται σ’ έναν πανίσχυρο οργανισμό ή στο κράτος. (Από την παρουσίαση του βιβλίου) Ο ΦΟΒΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 

FROMM ERICH

 

πολύ ενδιαφέροντα ερωτήματα θέτει ο Φρομμ που δεν τον ξέρω καθόλου .

είμαι περίεργος να δω πως καταλήγει το έργο του αυτό .

αν τελικά η ελευθερία φέρνει μοναξιά και απομονωση και το αίσθημα του φόβου είναι υπέρτατο αγαθό η ελευθερία ;

τι λέει επ αυτού φίλε ; 

Στον δεκατο ενατο αιωνα ,το προβλημα ηταν οτι πεθανε ο Θεος. Στον εικοστο ,οτι πεθανε ο ανθρωπος. Αρα για ποια ελευθερια μιλαμε ;Κυριαρχει παντου ο φοβος.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από Sourya

Στον δεκατο ενατο αιωνα ,το προβλημα ηταν οτι πεθανε ο Θεος. Στον εικοστο ,οτι πεθανε ο ανθρωπος. Αρα για ποια ελευθερια μιλαμε ;Κυριαρχει παντου ο φοβος.

 

τι θες να πεις ομορφούλα ; γιατί φοβόμαστε τελικά ; 

Ας ξεκινησουμε απο τα βασικα...

Ελευθερια δεν υπαρχει...

αυτά τα θέματα δεν έχουν τέλος οτι και να λέει ο fromm erich η ο sigmund freud η ο wilhelm reich η? η?., η? είναι προβληματισμοί τοποθετήσεις σκέψεις με μια δυναμική που διαρκώς διαφοροποιεί   ?..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από Mindthegap-

Ας ξεκινησουμε απο τα βασικα...

Ελευθερια δεν υπαρχει...

 

και γιατι παρακαλώ δεν υπάρχει ελευθερία ; αφου γεγονός είναι ότι μέσα σε 50 χρόνια έχουμε λέει απελευθερωθεί αρκετά . εσεις δε αι γυναι λίγο πιο πολύ . 

 

Μμμμ δεν ξέρω αν οι παλαιότεροι κοινωνικοι θεσμοί ηταν καλύτεροι. 

Ξέρω όμως ότι ο άνθρωπος αισθάνεται απομονωμενος όταν εκεί που είναι...δεν είναι καλά. 

Η ελευθερία σε προσωπικό επίπεδο είναι διαφορετική για τον καθένα.

Η ελευθερια ειναι ατομικο συναισθημα...

 

Δεν υποκειται σε φορμουλες, ουτε σε τακτικες...

 

Οποιος το βιωνει, απλα το ξερει...

 

 

Η καρδια φοβαται μηπως πληγωθει και γι αυτο δεν μαθαινει να χορευει. Το ονειρο φοβαται μην ξυπνησει και δει οτι δεν εχει ελπιδα. Η ψυχη φοβαται τον θανατο γι αυτο ποτε δεν μαθαινει να ζει.Ο φοβος πηγαζει απο την ανασφαλεια και ετσι εχουμε την ταση να μαζευουμε υλικα αγαθα, εκτος αυτου μας οδηγει στην βια.Ετσι που λες γλυκε μου

Παράθεση:
Σχόλιο # 4 από lamprand

 

τι θες να πεις ομορφούλα ; γιατί φοβόμαστε τελικά ; 

 

 

Μα δεν μπορουμε να κανουμε οτι θελουμε ,παραμονευει ο μπαμπουλας λεμε

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από Enikos

Η ελευθερια ειναι ατομικο συναισθημα...

Δεν υποκειται σε φορμουλες, ουτε σε τακτικες...

Οποιος το βιωνει, απλα το ξερει...

 

 

Ενδιαφέρον, αλλά κάπως χαοτικό το ερώτημα ...

... σε γενικές γραμμές θεωρώ πως ελευθερία είναι να είσαι απομονωμένος, ελευθερία είναι και να μην είσαι. 

Ελευθερία βούλησης!

Να σας στειλω καμποση πισσα και πουπουλα, Κυρια μου...

 

Αντι σιδηροδρομικης ραγας, δια την περιφοραν, μπορειτε να φορτωσετε τον μπαμπουλα και σε στραντζαριστο βαρεου τυπου...

 

Η και σε γαλβανιζμενο κοιλοδοκο, ικανης αντοχης...

 

Και να τον πατε, μια βολτα παραλια...

 

Η χαρα και τα γελια που θα καμετε, λεγεται...

 

Ελευθερια...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από Sourya

Μα δεν μπορουμε να κανουμε οτι θελουμε ,παραμονευει ο μπαμπουλας λεμε

 

 

 

Ναι αλλα οι μπαμπουλες και οι δρακουμελ σ αυτην την ερμη χωρα ειναι πολλοι

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από Enikos

Να σας στειλω καμποση πισσα και πουπουλα, Κυρια μου...

 

Αντι σιδηροδρομικης ραγας, δια την περιφοραν, μπορειτε να φορτωσετε τον μπαμπουλα και σε στραντζαριστο βαρεου τυπου...

 

Η και σε γαλβανιζμενο κοιλοδοκο, ικανης αντοχης...

 

Και να τον πατε, μια βολτα παραλια...

 

Η χαρα και τα γελια που θα καμετε, λεγεται...

 

Ελευθερια...

 

 

 

 

 

Το μέλος Sourya έχει επισυνάψει το αρχείο: 7db5a34e3f68600775020b69ed3cf53c.jpg (94.25KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 63 φορές

Όποιος είναι υπεύθυνος δεν είναι απόλυτα ελεύθερος..ακόμα κ των πεποιθησεων μας είμαστε δέσμιοι...Είναι επιλογή να απομονωνεσαι η να συναστρέφεσαι..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Sourya

Η καρδια φοβαται μηπως πληγωθει και γι αυτο δεν μαθαινει να χορευει. Το ονειρο φοβαται μην ξυπνησει και δει οτι δεν εχει ελπιδα. Η ψυχη φοβαται τον θανατο γι αυτο ποτε δεν μαθαινει να ζει.Ο φοβος πηγαζει απο την ανασφαλεια και ετσι εχουμε την ταση να μαζευουμε υλικα αγαθα, εκτος αυτου μας οδηγει στην βια.Ετσι που λες γλυκε μου

 

 

ναι ομορφιά μου όμορφα τα λες , μα έχουμε και το μυαλό να μάθουμε την καρδιά μας να χορεύει σε χορούς 

γλυκούς και απαλούς 

το όνειρο να ζήσει πραγματικά στην μέρα  

και την ψυχή ατρόμητη τον έρωτα να ψάξει .

θέλω να σε χορέψω καρδιά μου , λέω στην καρδιά μου εγώ ! 

"Ναι, αλλα..."...

 

Απλα δεν θες να εισαι ελευθερη...

 

Επειδη...τους βλεπεις...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Sourya

Ναι αλλα οι μπαμπουλες και οι δρακουμελ σ αυτην την ερμη χωρα ειναι πολλοι

 

 

 

δεν είναι δυνατόν να γίνετε συζήτηση για κάτι το οποίο πιο πριν δεν το έχετε ορίσει

κατά συνέπεια δεν ξέρετε αν μιλάτε για το ίδιο πράγμα!  βοηθάω λοιπόν σου μπορώ ! ελευθερία : η ανεξαρτησία από πάσης βουλήσεως και εξωτερικής βίας εξ αλλοτρίου προσώπου ή και εσωτερικής εκ ψυχικού πάθους και ορμής το δικαίωμα του πολίτου να ενεργή σωματικώς ,πνευματικώς η ψυχικώς κατά την ιδίαν αυτού βούλησιν και να πράττει παν ότι δεν αντίκειται εις τον νόμον την ηθική και την ελευθερία του άλλου
 αν δεχτείτε αυτό τον ορισμό έχετε κοινή βάση αλλιώς φτιάξτε έναν άλλον ορισμό και μιλήστε σε άλλη βάση

The rose..?

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από Sourya

Η καρδια φοβαται μηπως πληγωθει και γι αυτο δεν μαθαινει να χορευει. Το ονειρο φοβαται μην ξυπνησει και δει οτι δεν εχει ελπιδα. Η ψυχη φοβαται τον θανατο γι αυτο ποτε δεν μαθαινει να ζει.

 

 

 Η νόηση αγαπητέ είναι το παν και συγχρόνως αυτό πού μας στερεί την ελευθερία μας..

 

 Η υποδούλωση είναι εθελούσια στον άνθρωπο..

 

 Κι αυτό είναι γιατί ξέρουμε πώς δεν μπορούμε πλέον να είμαστε ελεύθεροι.. 

 

Την ιστορία του σταριού την ξέρεις?Κάποτε λοιπόν ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος σαν τά άλλα ζώα..Κυνηγώντας έτρωγε κι επιβίωνε..Κοιμόταν δε με το ένα μάτι κλειστό και σε συνεχής εγρήγορση.. σάν τα ζώα αν έχεις δεί τα άγρια..Άγριος σήμαινε έτοιμος, ακολουθούσε τα ένστικτα του και ήταν ελεύθερος,ένα με την φύση..Την φύση του!

 

Κάποτε ο νους του πήρε μπρος..Παρατήρησε πώς κάποιοι σπόροι από το στάρι πού κουβάλησε στην σπηλιά του είχαν φυτρώσει..

Τότε σκέφτηκε γιατί να μην φυτεύει σπόρους ο ίδιος και να μένει σέ ένα σημείο από το να γυρνάει όλο τον κόσμο για να βρει τροφή ανάλογα με τίς εποχές..

Αυτό πού σκέφτηκε μπορεί να τού εξασφάλισε την τροφή, αλλά τού άλλαξε και τον χρόνο της "ζωής" του..Τώρα ήθελε περισσότερο χρόνο νά αφιερώνει στα χωράφια..Αλλά και στην καλύβα.. πού πλέον απόκτησε περισσότερο μόνιμο χαρακτήρα..Κι αφού ήταν ασφαλής μέσα εκεί η γυναίκα άρχισε να κάνει και περισσότερα παιδία και συγχρόνως άρχισε να εξασθενεί και τό ένστικτο το άγριο,της εγρήγορσης και να θυσιάζει την ελευθερία του...Τα εργαλεία δε πού επινόησε με πολύ επίσης σκέψη καί για την ευκολία του ατροφησαν τούς μύες καί έμαθε να τα εκτιμά σιγά σιγά ίσως και περισσότερο από τον ίδιο τον εαυτό του..

Πολλά έγραψα..Κάνε λοιπόν ένα ταξίδι στον χρόνο και βρες μου μία επινόηση, είτε εφεύρεση είτε ιδέα πού δεν υποδουλώθηκε εθελούσια ο άνθρωπος..

Κατ εμέ το εθελουσιο σημαίνει πώς ο άνθρωπος βλέπει τον εαυτό του ως δούλο.. είτε γιατί πλέον με όλη αυτή την μετάλλαξη Φοβάται την ελευθερία είτε γιατί νοιώθοντας διχασμένος με την ίδια του την φύση αναγνωρίζει την ανωτερότητα τής νόησης από την βιολογική του υπόσταση.Η Ελευθερία μόνο εκεί νοιώθει στο σπίτι της..στο βιολογικό μας σαρκιο..

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από M_777

Ηρεμία

Αναλογικά με τα προβλήματα που υπάρχουν μεγάλη ( ύποπτη? ) Ηρεμία! 

Θέλουν πραγματικά την ελευθερία οι σύγχρονοι άνθρωποι ή μήπως νιώθουν φόβο μπροστά της;

 

 

 

Οταν ημουν παιδι απο το σπιτι που εμενα για να παω να παιξω στην αυλη επρεπε να περασω κατω απο αλλα σπιτια, κατι σαν στοα σκοτεινη. Περιμενα να ερθουν αλλα παιδια για να περασω απεναντι να παιξω. Ενα απογευμα περιμενα, περιμενα αλλα κανεις, ειχαν περασει νωριτερα. Καθησα και σκεφτομουν πως να περασω, ηταν σκοταδι πισσα. Ενιωσα σφιξιμο στην καρδια και στο στομαχι. Εκανα τις εξης  σκεψεις...Γιατι να μην παω;...Μα ειναι πολυ σκοτεινα...Αν ειχα φακο θα πηγαινα, κριμα που δεν εχω...Απα,πα ουτε να το σκεφτομαι. Μωρε δεν φοβαμσι ,τι θα παθω,θα με φαει ο μπαμπουλας;. Μ αυτον μας φοβεριζαν, αν και ποτε μου δεν τον ειδα σαν παιδι, μονο οταν μεγαλωσα.Αρχισα σιγα σιγα να προχωρω προς την συλη.Η καρδια μου ετρεμε ,την ακουγα που χτυπουσε σαν τρελη. Φοβομουν πολυ.Κατι αγγιξε το ποδι μου και αρχισα να τσιριζω και να τρεχω σαν δαιμονισμενο. Εεε σαν παιδι ημουν λιγο διαβολος. Εκεινο το απογευμα ενιωσα πως ειχα κανει ενα ταξιδι με τον φοβο.