Εγωισμοσ

  Άβυσσος...

Το κατάλαβα 

Ρώτησα όμως πώς θα κρίνεις αν οι αρχές του είναι συνειδητές ή όχι για να τον χαραχτηρησεις ή όχι εγωιστή 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 39 από Enikos

 

Σκοταδι...

 

 

 

 

 

Καί ποιες είναι οι αρχές μας?

Ποιες σειρές από τις ψευδαισθήσεις μας?
Τά ήθη πού καθορίζονται σε σχέση με το βαθύτερο είναι μας και ως προς τους άλλους?
Ι εγωισμός είναι στον τρόπο που φλερτάρεις,στον τρόπο που κινείσαι στον χώρο στις αποφάσεις σου και στο σχέδιο που έχει ο καθένας μέσα του για το ποια είναι η δική του θέση στην ιεραρχία στην κοινωνία..
Αυτός είναι ο εγωισμός πού προάγεται από την φύση..
Τώρα επειδή αναφέρθηκε ο εγωκεντρισμός...
Έννοια πού δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει και από ποια επιστήμη προέκυψε σαν λέξη και τι ήθελε να δηλώσει.. θεωρώ πώς έχει άμεση σχέση με τον εγωισμό και δεν σημαίνει και κάτι άλλο ιδιαίτερα εκτός από την τάση να είναι κάποιος εγωιστής.

Η αποψη του καθενος ειναι κατι που κατα τεκμηριο εχει περασει απο πολλα σκαμπανεβασματα / αναδιαρθρωσεις / (αυτο)αμφισβητησεις, προκειμενου καποια στιγμη να σταθεροποιηθει / παγιωθει και να γινει πλεον ενα με την προσωπικοτητα του - και να μην υφισταται πλεον αλλαγές.

 

Οταν λοιπον η αποψη εχει πλεον "ξεραθει" / συμπαγοποιηθεί, ειναι σταθερη, ανυποχώρητη και προστατευεται απέναντι σε καθε επιχειρημα, οσο σωστο αυτο κι αν ειναι. 

 

Κανεις δεν υποχωρει στην αποψη του, ακομα κι αν διαβλεπει πως ειναι ελλιπής ή λανθασμενη, για τον απλουστατο λογο πως ειμαστε φορείς ισχύος. Η παγιωμενη μας αποψη αποτελει την (διαπραγματευτική / οντολογική) ισχύ της προσωπικοτητας μας έναντι των άλλων. Η αποψη μας ειναι η διαλεκτική ισχυς μας. Ο εγωισμός μας ειναι το όπλο μας.

Παραδοχη λοιπον μιας ελλιπους ή λανθασμενης άποψης, θα σημαινε πως η ισχυς μας εχει χαρτινα πόδια, ειναι αδύναμη - πραγμα αδιανοητο για μια ισχύ, δεδομενου πως μια ισχυς οχι μονο πρεπει να φαινεται, αλλα και να ειναι δυνατή. Το όπλο μας - ο εγωισμός μας - μας αποτρεπει απο το να παραδεχθουμε πως ηττώμαστε / υποχωρούμε.

 

Ιδιον καθε ισχύος ειναι η συμπάγεια, η ακαμψία, το αλάθητο, το ανυποχώρητο, το αδιαμφισβήτητο.

 

Και ο καθημερινος συγχρωτισμός ειναι συνυπαρξη / επιβεβαιωση / "πόλεμος" της ατομικής ισχύος με άλλες τετοιες, αν οχι για επικράτηση, τουλ. για ισορροπία. Ποτέ για υποχώρηση.

 

Ειναι σαφως δυσκολο να "πολεμουν" ολοι ολους και κανεις να μην εχει διαθεση να ηττηθει - γιατι τι θα πουν οι φιλοι του, τι θα πει ο κυκλος του...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 20 από konstandinos73
Φιλε heptamer ορθα μιλας, σε σχεση με τη "δυναμικη" του εγωισμού..εννοείται, θα συμφωνησω μαζι σου. Ομως, δεν εννοουσα αυτου του ειδους τον εγωισμό. Μιλω για τον "τοξικο", τον "αυτοκαταστροφικο" τετοιο. Ακομα και τον καθημερινο "εγωισμο" που δυσκολευει τις ζωες μας. Παραδειγμα: ποσες φορες εδω μεσα εκφραστηκαν διαφορετικες αποψεις για ενα θεμα? Ποιος φανερα "άλλαξε την αποψη του επειδη το επιχείρημα του heptamer ηταν σαφως πιο σωστο??". Απαντω:Σχεδόν κανείς! Το αντιθετο, θα ελεγα: ηταν "έτοιμος να βγαλει δόντια επειδή αμφισβητηθηκε η αποψη του!". Και ολα αυτα, γιατι? Γιατι , το δικο μας το "εγω" και περαιτερω η " δικη μας η αποψη" υπερεχει εναντι ολων. Αν εκφραστει η αποψη, σηματοδοτει το "αμετακινητο" της. Και ετσι, σιγα σιγα, φθειρονται οι ανθρωπινες σχεσεις. Ενικε, νομιζω με κατανοεις.

 

Εκτιμάς επομένως πως για κ ά θ ε πράξη μας γνωρίζουμε την αιτία. Ας πειραματιστούμε λοιπόν για ορισμένες μέρες. Τι συμβαίνει μέσα μας κατά τη συναναστροφή μας με άλλα άτομα (είτε αυτή συμβαίνει μέσα σε ένα φόρουμ είτε στον πραγματικό κόσμο). Aς παρατηρήσουμε μόνο τις αντιδράσεις μας -σωματικές, λεκτικές. Έχουμε πραγματικά επίγνωση (κ ά θ ε στιγμή) των α ι τ ι ώ ν των λόγων μας ή των αντιδράσεών μας; Εάν ναι τότε μάλλον μιλάμε για αυτογνωσία. Εκτιμώ πως η εγωιστική στάση, συμπεριφορά λειτουργεί ως άμυνα του ατόμου (το άτομο προστατεύει τον εαυτό του χάνοντας όμως το όριο του άλλου). Επειδή όμως οι άμυνες λειτουργούν υποσυνείδητα θεωρώ πως αυτός που λειτουργεί εγωιστικά, συνήθως δεν έχει συνείδηση της συμπεριφοράς του. Δεν πιστεύω στην κατάσταση <βλάκας> Πιστεύω πως κάποιος αγνοεί εκείνο που δεν έχει κατανοήσει.    <<Συνειδητοποιημενοι ανθρωποι, ... το διλημμα?..."Σταθερος στις αξιες μου η εκπτωτικος?"...  >> Δεν θεωρώ πως τίθεται τέτοιο δίλλημα, όταν γ ν ω ρ ί ζ ω (τουλάχιστον έτσι προκύπτει το συνειδητοποιημένος) π ό τ ε είμαι σταθερός στις αξίες μου και π ό τ ε κάνω έκπτωση. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις έχω συγκεκριμένο κίνητρο. Ενδεχομένως στην έκπτωση (στο έλλειμμα) υπάρχει κάποιου είδους αντιστάθμισμα π.χ. αποκαθιστά ένα άλλο έλλειμμα

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 34 από Enikos

Ασυνειδητα στηριζεται σε καποιες αρχες του, ο ανθρωπος ο οποιος στερειται της οποιας-ελαχιστης αυτογνωσιας...

Αυτος ειναι και ο πιο αποτυχημενος εγωιστης...

Διοτι κανει οτι κανει...εν αγνοια του...

Ουκ αν λαβεις παρα του μη εχοντος...δηλαδη...μιλας για τον γραφικο βλακα...

Συνειδητοποιημενοι ανθρωποι, τι τους κανει να εχουν αυτο το διλημμα?...

"Σταθερος στις αξιες μου η εκπτωτικος?"...

 

 

 

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από Heptamer

Η αποψη του καθενος ειναι κατι που κατα τεκμηριο εχει περασει απο πολλα σκαμπανεβασματα / αναδιαρθρωσεις / (αυτο)αμφισβητησεις, προκειμενου καποια στιγμη να σταθεροποιηθει / παγιωθει και να γινει πλεον ενα με την προσωπικοτητα του - και να μην υφισταται πλεον αλλαγές.

 

Οταν λοιπον η αποψη εχει πλεον "ξεραθει" / συμπαγοποιηθεί, ειναι σταθερη, ανυποχώρητη και προστατευεται απέναντι σε καθε επιχειρημα, οσο σωστο αυτο κι αν ειναι. 

 

Κανεις δεν υποχωρει στην αποψη του, ακομα κι αν διαβλεπει πως ειναι ελλιπής ή λανθασμενη, για τον απλουστατο λογο πως ειμαστε φορείς ισχύος. Η παγιωμενη μας αποψη αποτελει την (διαπραγματευτική / οντολογική) ισχύ της προσωπικοτητας μας έναντι των άλλων. Η αποψη μας ειναι η διαλεκτική ισχυς μας. Ο εγωισμός μας ειναι το όπλο μας.

Παραδοχη λοιπον μιας ελλιπους ή λανθασμενης άποψης, θα σημαινε πως η ισχυς μας εχει χαρτινα πόδια, ειναι αδύναμη - πραγμα αδιανοητο για μια ισχύ, δεδομενου πως μια ισχυς οχι μονο πρεπει να φαινεται, αλλα και να ειναι δυνατή. Το όπλο μας - ο εγωισμός μας - μας αποτρεπει απο το να παραδεχθουμε πως ηττώμαστε / υποχωρούμε.

 

Ιδιον καθε ισχύος ειναι η συμπάγεια, η ακαμψία, το αλάθητο, το ανυποχώρητο, το αδιαμφισβήτητο.

 

Και ο καθημερινος συγχρωτισμός ειναι συνυπαρξη / επιβεβαιωση / "πόλεμος" της ατομικής ισχύος με άλλες τετοιες, αν οχι για επικράτηση, τουλ. για ισορροπία. Ποτέ για υποχώρηση.

 

Ειναι σαφως δυσκολο να "πολεμουν" ολοι ολους και κανεις να μην εχει διαθεση να ηττηθει - γιατι τι θα πουν οι φιλοι του, τι θα πει ο κυκλος του...

 

 

 

Τα θετικά χαραχτηριστικα του εγωισμού θα έλεγα ότι είναι η επιμονή και η προσπάθεια για αριστευση και επιτυχία 

Τα αρνητικά είναι το πείσμα και η ξερολια.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν είναι εγωιστής,να πιστεύετε όσους το παραδέχονται αυτοί ίσως είναι ειλικρινής ακόμα και αν δεν σας αρέσουν οι ιδέες τους 

Καλές γιορτές σας εύχομαι 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από 2019Anastasia

Εγωισμοσ"Εγωισμός " μια λέξη περίεργη. Και με θετική και  με αρνητική έννοια. Υγιής εγωισμός # καταστροφικός εγωισμός.Ποια χαρακτηριστικά έχει και πώς τον αντιμετωπίζεται;Μέρες που είναι ευκαιρία ,να το αναλύσουμε. Τι λέτε; 

 

 

Είναι άλλο να ξέρεις πώς υπάρχει καθρέπτης άλλο να τον ερμηνεύεις κι άλλο να δρας... επί αυτού..

 

Άλλο δηλαδή να γνωρίζεις ότι είσαι άστατος άλλο να επεμβαίνεις επί τής τάξης..

 

Εκεί θέλει ρόπαλαΜατ .. σταθερή αξία για την χαλιναγωγηση συλλογισμών,με λεπτούς χειρισμούς και πνεύμα!

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από elefther

Εκτιμάς επομένως πως για κ ά θ ε πράξη μας γνωρίζουμε την αιτία. Ας πειραματιστούμε λοιπόν για ορισμένες μέρες. Τι συμβαίνει μέσα μας κατά τη συναναστροφή μας με άλλα άτομα (είτε αυτή συμβαίνει μέσα σε ένα φόρουμ είτε στον πραγματικό κόσμο). Aς παρατηρήσουμε μόνο τις αντιδράσεις μας -σωματικές, λεκτικές. Έχουμε πραγματικά επίγνωση (κ ά θ ε στιγμή) των α ι τ ι ώ ν των λόγων μας ή των αντιδράσεών μας; Εάν ναι τότε μάλλον μιλάμε για αυτογνωσία. Εκτιμώ πως η εγωιστική στάση, συμπεριφορά λειτουργεί ως άμυνα του ατόμου (το άτομο προστατεύει τον εαυτό του χάνοντας όμως το όριο του άλλου). Επειδή όμως οι άμυνες λειτουργούν υποσυνείδητα θεωρώ πως αυτός που λειτουργεί εγωιστικά, συνήθως δεν έχει συνείδηση της συμπεριφοράς του. Δεν πιστεύω στην κατάσταση <βλάκας> Πιστεύω πως κάποιος αγνοεί εκείνο που δεν έχει κατανοήσει.    <<Συνειδητοποιημενοι ανθρωποι, ... το διλημμα?..."Σταθερος στις αξιες μου η εκπτωτικος?"...  >> Δεν θεωρώ πως τίθεται τέτοιο δίλλημα, όταν γ ν ω ρ ί ζ ω (τουλάχιστον έτσι προκύπτει το συνειδητοποιημένος) π ό τ ε είμαι σταθερός στις αξίες μου και π ό τ ε κάνω έκπτωση. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις έχω συγκεκριμένο κίνητρο. Ενδεχομένως στην έκπτωση (στο έλλειμμα) υπάρχει κάποιου είδους αντιστάθμισμα π.χ. αποκαθιστά ένα άλλο έλλειμμα

 

 

 

 

Πολυ καλα επιχειρηματολογημενη θεση...

 

Τουλαχιστον, δινει μορφη σε αιτιες και νοηματα...

 

Εγω θεωρω παντως, οτι ο συνειδητοποιημενος ανθρωπος, εχει απο την μια το επιπεδο των αξιων του, το γνωθι του και απο την αλλη τις αναγκες του...

 

Γνωριζει εκ των προτερων το πως θα σταθει απεναντι στις αναγκες του. Θα φερθει και εγωιστικα και κτητικα, κατα την αισθηση της ιδιοκτησιας που εχει καθε ον...

 

Και οτι ο μονος τροπος να μην φερθει εγωιστικα, ειναι να τιθασευσει αναγκες. Θελει να εφαρμοσει τις αξιες του, εν τοις πραγμασι και βρισκεται συνεχως σε εγρηγορση...

 

Συνηθως διαλεγει την αποχη απο τις αναγκες του, αν μιλαμε για μορφοποιηση των αξιων...

 

Βλακα (περα απο την ετυμολογια της λεξης) λεω αυτον που βρισκει οτι πατεντα μπορεις να φανταστεις, προκειμενου να ικανοποιησει αναγκες και αμεσως εχεις μπροστα σου εναν πολυ επικινδυνο, για την υγεια των αλλων, εγωιστη...Που εχει μαθει τσατρα πατρα να δικαιο-λογει και ποτε να αιτιο-λογει. Δηλαδη, εναν τεμπελη, κουτοπονηρο, ανεπιδεκτο μαθησεως παρτακια...Αν δεις το υφος του, την ωρα που "ζωγραφιζει ιδεες", τον κατατασσεις ανετα στις ανωτερες ταξεις του βλακα. Προσπαθει να υποβιβασει τα παντα, προκειμενου να αντιληφθει-οικειοποιηθει οτι ειναι ανικανος να διαχειριστει...Και ειναι περιχαρης για το οτι (αυτοπειθεται) κανεις δεν τον παιρνει χαμπαρι...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από elefther

Εκτιμάς επομένως πως για κ ά θ ε πράξη μας γνωρίζουμε την αιτία. Ας πειραματιστούμε λοιπόν για ορισμένες μέρες. Τι συμβαίνει μέσα μας κατά τη συναναστροφή μας με άλλα άτομα (είτε αυτή συμβαίνει μέσα σε ένα φόρουμ είτε στον πραγματικό κόσμο). Aς παρατηρήσουμε μόνο τις αντιδράσεις μας -σωματικές, λεκτικές. Έχουμε πραγματικά επίγνωση (κ ά θ ε στιγμή) των α ι τ ι ώ ν των λόγων μας ή των αντιδράσεών μας; Εάν ναι τότε μάλλον μιλάμε για αυτογνωσία. Εκτιμώ πως η εγωιστική στάση, συμπεριφορά λειτουργεί ως άμυνα του ατόμου (το άτομο προστατεύει τον εαυτό του χάνοντας όμως το όριο του άλλου). Επειδή όμως οι άμυνες λειτουργούν υποσυνείδητα θεωρώ πως αυτός που λειτουργεί εγωιστικά, συνήθως δεν έχει συνείδηση της συμπεριφοράς του. Δεν πιστεύω στην κατάσταση <βλάκας> Πιστεύω πως κάποιος αγνοεί εκείνο που δεν έχει κατανοήσει.    <<Συνειδητοποιημενοι ανθρωποι, ... το διλημμα?..."Σταθερος στις αξιες μου η εκπτωτικος?"...  >> Δεν θεωρώ πως τίθεται τέτοιο δίλλημα, όταν γ ν ω ρ ί ζ ω (τουλάχιστον έτσι προκύπτει το συνειδητοποιημένος) π ό τ ε είμαι σταθερός στις αξίες μου και π ό τ ε κάνω έκπτωση. Γιατί και στις δυο περιπτώσεις έχω συγκεκριμένο κίνητρο. Ενδεχομένως στην έκπτωση (στο έλλειμμα) υπάρχει κάποιου είδους αντιστάθμισμα π.χ. αποκαθιστά ένα άλλο έλλειμμα

 

 

 

 

Διαφωνώ με την άποψη <Ο εγωκεντρισμός, από την άλλη, είναι αυτοάνοσο. Δεν θεραπεύεται>.

Στο αυτοάνοσο νόσημα ο οργανισμός επιτίθεται και (κυριολεκτικά) καταστρέφει τo οργανικό του περιβάλλον, αντίθετα στον εγωκεντρισμό το εγώ κατά κάποιο τρόπο καταστρέφει τον άλλον αφού υπάρχει μόνο το εγώ (δεν υπάρχει ο άλλος) 

Πιστεύω πως ο εγωκεντρισμός θεραπεύεται όταν ο άνθρωπος αποκτήσει τη θ έ λ η σ η να μπει στη θέση του άλλου και να νιώσει πως αισθάνεται όταν ο άλλος βιώνει δυσάρεστες καταστάσεις 

Συμφωνώ πως ο εγωισμός είναι φυσική ανθρώπινη τάση, που ενυπάρχει σε όλους μας. Ποια είναι όμως η τοποθέτησή μας όταν οι φυσικές μας τάσεις (μοιραία) εκδηλώνονται κατά τη συναναστροφή μας;

Παράθεση:
Σχόλιο # 40 από eva-1982
Ο εγωισμός δεν είναι νόσος. Είναι φυσική τάση του ανθρώπου (βλ. αυτοσυντήρηση). Οι περιορισμοί είναι προσωπικοί. Ο εγωκεντρισμός, από την άλλη, είναι αυτοάνοσο. Δεν θεραπεύεται.

 

Η επέμβαση επί της τάξης (μάλλον) προϋποθέτει συναίνεση και συμφωνία γιατί δεν επεμβαίνει κάποιος εάν διαφωνεί με τους λόγους της επέμβασης. Εκτός εάν κάτω από τις συνθήκες αυτές η ατομική κρίση καταλύεται και ο νόμος εφαρμόζεται απαρεγκλίτως. 

Τι επιφέρουν τα ρόπαλα; Τη συμμόρφωση; Με το νόμο της κυρίαρχης τάξης; Τα ρόπαλα θα συνετίσουν την αποκλίνουσα συμπεριφορά; Με την απειλή αλλάζει ο άνθρωπος στάση; Με το φόβο και την απειλή βελτιώνεται ο άνθρωπος;

Παράθεση:
Σχόλιο # 47 από Megalodondas

Είναι άλλο να ξέρεις πώς υπάρχει καθρέπτης άλλο να τον ερμηνεύεις κι άλλο να δρας... επί αυτού..

 

Άλλο δηλαδή να γνωρίζεις ότι είσαι άστατος άλλο να επεμβαίνεις επί τής τάξης..

 

Εκεί θέλει ρόπαλαΜατ .. σταθερή αξία για την χαλιναγωγηση συλλογισμών,με λεπτούς χειρισμούς και πνεύμα!

 

 

 

 

 

Παρανοησες αγαπητή

 

Ο καθρέπτης βρίσκεται μέσα μας..σχημα λόγου για τίς διαδικασίες αυτογνωσίας και επιβολής ενός σημαντικότερου ιδανικού στον μύλο του εγκεφάλου ήταν..

Κάθαρση και πλάνες...

Παράθεση:
Σχόλιο # 50 από elefther

Η επέμβαση επί της τάξης (μάλλον) προϋποθέτει συναίνεση και συμφωνία γιατί δεν επεμβαίνει κάποιος εάν διαφωνεί με τους λόγους της επέμβασης. Εκτός εάν κάτω από τις συνθήκες αυτές η ατομική κρίση καταλύεται και ο νόμος εφαρμόζεται απαρεγκλίτως. 

Τι επιφέρουν τα ρόπαλα; Τη συμμόρφωση; Με το νόμο της κυρίαρχης τάξης; Τα ρόπαλα θα συνετίσουν την αποκλίνουσα συμπεριφορά; Με την απειλή αλλάζει ο άνθρωπος στάση; Με το φόβο και την απειλή βελτιώνεται ο άνθρωπος;

 

 

 

Μου θυμισες κάποια έργα πού ο νέος θέλει να την φάει την νέα στο τώρα λέμε,αλλά ψάχνει να πει κάτι,το γυροφερνει και στο τέλος του λέει καληνύχτα η κοπέλα και φεύγει..δε  θε-θε-θες? Άντε καλά!

Παράθεση:
Σχόλιο # 49 από elefther.

 Ποια είναι όμως η τοποθέτησή μας όταν οι φυσικές μας τάσεις (μοιραία) εκδηλώνονται κατά τη συναναστροφή μας;

 

 

Όι φυσικές τάσεις από τις οποίες προέρχονται τα ένστικτα (εγωισμός) δεν έχουν λεκτική προφορά καθώς αυτό το τμήμα εγκεφάλου ανήκει σε προγενέστερο στάδιο ανάπτυξης-εξελιξης..

 

Το εξελιγμένο μέρος του εγκεφάλου ντύνει όλες αυτές τις τάσεις με λογικούς συνειρμούς και αυταπάτες..

 

Ρίχνουμε λοιπόν την γλώσσα στο "μυαλό"πού λένε πρώτα, κρίνουμε αν αυτό πού μας προβάλλει ,την σκέψη δηλαδή, είναι αρκετά πιστευτή από εμάς κατά αρχάς και την σερβίρουμε.

 

Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε βέβαια δεν ξέρω αν ήθελες να πράξεις με βάση το σωστό και το δίκαιο, λίγο δύσκολο (όχι ακατόρθωτο)να "ρίξεις"τον ίδιο σου τον εαυτό.. αλλά συμβαίνει κι αυτό.

Δεν έχω καταλάβει τι παρανόησα (από την προηγούμενη τοποθέτησή σου) αλλά δεν πειράζει ... 

Οι φυσικές τάσεις προέρχονται από τα κατώτερα τμήματα του εγκεφάλου αλλά α ν α γ ν ω ρ ί ζ ο ν τ α ι ως τέτοια (ως ένστικτα) από τα ανώτερα τμήματα. Χωρίς την αναγνώριση (της τάσης) δεν υπάρχει εγωισμός.  

Σε φυσικές τάσεις μετατρέπονται και οι παγιωμένες συμπεριφορές οι οποίες α π ο κ τ ή θ η κ α ν (δεν κληρονομήθηκαν) κατά την διαδικασία της βιολογικής (ατομικής) εξέλιξης μέσα σε συγκεκριμένο (γονεικό) περιβάλλον. 

Ο εγωισμός είναι προγραμματισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά η οποία στη εξελικτική πορεία οριοθετείται ώστε να είναι εφικτή η συνάντηση/συνύπαρξη (με τον άλλον). Όλοι έχουμε την τάση να προστατεύουμε με κάθε μέσο τον εαυτό μας αλλά δεν ενεργούμε αποκλειστικά με αντανακλαστικό τρόπο. Η συνειδητότητα αλλάζει την πορεία της φυσικής τάσης. Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε αλλά με διαφορετικό τρόπο εάν λάβουμε υπόψη και τον άλλον.

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από Megalodondas

Μου θυμισες κάποια έργα πού ο νέος θέλει να την φάει την νέα στο τώρα λέμε,αλλά ψάχνει να πει κάτι,το γυροφερνει και στο τέλος του λέει καληνύχτα η κοπέλα και φεύγει..δε  θε-θε-θες? Άντε καλά!

Όι φυσικές τάσεις από τις οποίες προέρχονται τα ένστικτα (εγωισμός) δεν έχουν λεκτική προφορά καθώς αυτό το τμήμα εγκεφάλου ανήκει σε προγενέστερο στάδιο ανάπτυξης-εξελιξης..

 

Το εξελιγμένο μέρος του εγκεφάλου ντύνει όλες αυτές τις τάσεις με λογικούς συνειρμούς και αυταπάτες..

 

Ρίχνουμε λοιπόν την γλώσσα στο "μυαλό"πού λένε πρώτα, κρίνουμε αν αυτό πού μας προβάλλει ,την σκέψη δηλαδή, είναι αρκετά πιστευτή από εμάς κατά αρχάς και την σερβίρουμε.

 

Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε βέβαια δεν ξέρω αν ήθελες να πράξεις με βάση το σωστό και το δίκαιο, λίγο δύσκολο (όχι ακατόρθωτο)να "ρίξεις"τον ίδιο σου τον εαυτό.. αλλά συμβαίνει κι αυτό.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 52 από Megalodondas

Μου θυμισες κάποια έργα πού ο νέος θέλει να την φάει την νέα στο τώρα λέμε,αλλά ψάχνει να πει κάτι,το γυροφερνει και στο τέλος του λέει καληνύχτα η κοπέλα και φεύγει..δε  θε-θε-θες? Άντε καλά!

Όι φυσικές τάσεις από τις οποίες προέρχονται τα ένστικτα (εγωισμός) δεν έχουν λεκτική προφορά καθώς αυτό το τμήμα εγκεφάλου ανήκει σε προγενέστερο στάδιο ανάπτυξης-εξελιξης..

 

Το εξελιγμένο μέρος του εγκεφάλου ντύνει όλες αυτές τις τάσεις με λογικούς συνειρμούς και αυταπάτες..

 

Ρίχνουμε λοιπόν την γλώσσα στο "μυαλό"πού λένε πρώτα, κρίνουμε αν αυτό πού μας προβάλλει ,την σκέψη δηλαδή, είναι αρκετά πιστευτή από εμάς κατά αρχάς και την σερβίρουμε.

 

Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε βέβαια δεν ξέρω αν ήθελες να πράξεις με βάση το σωστό και το δίκαιο, λίγο δύσκολο (όχι ακατόρθωτο)να "ρίξεις"τον ίδιο σου τον εαυτό.. αλλά συμβαίνει κι αυτό.

 

 

Ο ασυνείδητος νους προηγείται στην προετοιμασία αποφάσεων περίπου 10δευτερολεπτα ..

Στον συνειδητό νου μένει περίπου 1δευτερολεπτο για να αλλάξει την απόφαση πρίν την πράξη..

Αυτό πού σου είπα πρίν λοιπόν είναι ότι συνήθως λειτουργούμε όπως λες καί εσύ με προγραμματισμένη συμπεριφορά..

Η συνείδηση πρέπει να ξέρεις είναι γεμάτη επινοήσεις και αυταπάτες..

Εκατοντάδες πειράματα νευροφυσιολογιας το έχουν αποδείξει..

Και χρόνος να υπάρχει δηλαδή θα επινοήσει αρκετά"λογικά επιχειρήματα"ώστε να στηρίξει εγωιστικά αυτό πού μας συμφέρει.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από elefther

Δεν έχω καταλάβει τι παρανόησα (από την προηγούμενη τοποθέτησή σου) αλλά δεν πειράζει ... 

Οι φυσικές τάσεις προέρχονται από τα κατώτερα τμήματα του εγκεφάλου αλλά α ν α γ ν ω ρ ί ζ ο ν τ α ι ως τέτοια (ως ένστικτα) από τα ανώτερα τμήματα. Χωρίς την αναγνώριση (της τάσης) δεν υπάρχει εγωισμός.  

Σε φυσικές τάσεις μετατρέπονται και οι παγιωμένες συμπεριφορές οι οποίες α π ο κ τ ή θ η κ α ν (δεν κληρονομήθηκαν) κατά την διαδικασία της βιολογικής (ατομικής) εξέλιξης μέσα σε συγκεκριμένο (γονεικό) περιβάλλον. 

Ο εγωισμός είναι προγραμματισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά η οποία στη εξελικτική πορεία οριοθετείται ώστε να είναι εφικτή η συνάντηση/συνύπαρξη (με τον άλλον). Όλοι έχουμε την τάση να προστατεύουμε με κάθε μέσο τον εαυτό μας αλλά δεν ενεργούμε αποκλειστικά με αντανακλαστικό τρόπο. Η συνειδητότητα αλλάζει την πορεία της φυσικής τάσης. Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε αλλά με διαφορετικό τρόπο εάν λάβουμε υπόψη και τον άλλον.

 

 

 

 

 

Καταλαβαίνω τι εννοείς με την επικράτηση τής επιλεγμένης πολιτισμικής συμπεριφοράς αν όχι σε θεωρητικό επίπεδο, τουλάχιστον σε επίπεδο"προσωπικότητας"..

 

Αλλά θα ήθελα να μου εξηγήσεις τι εννοείς με την αναγνώριση των ενστίκτων από την συνείδηση , όπως και αν δεν αναγνωρίζεται δεν υπάρχει εγωισμός...κτλ.

 

Βασίζεται κάπου αυτή η ιδέα πχ σε κάποια πηγή η προσωπική εκτίμηση?

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από elefther

Δεν έχω καταλάβει τι παρανόησα (από την προηγούμενη τοποθέτησή σου) αλλά δεν πειράζει ... 

Οι φυσικές τάσεις προέρχονται από τα κατώτερα τμήματα του εγκεφάλου αλλά α ν α γ ν ω ρ ί ζ ο ν τ α ι ως τέτοια (ως ένστικτα) από τα ανώτερα τμήματα. Χωρίς την αναγνώριση (της τάσης) δεν υπάρχει εγωισμός.  

Σε φυσικές τάσεις μετατρέπονται και οι παγιωμένες συμπεριφορές οι οποίες α π ο κ τ ή θ η κ α ν (δεν κληρονομήθηκαν) κατά την διαδικασία της βιολογικής (ατομικής) εξέλιξης μέσα σε συγκεκριμένο (γονεικό) περιβάλλον. 

Ο εγωισμός είναι προγραμματισμένη ανθρώπινη συμπεριφορά η οποία στη εξελικτική πορεία οριοθετείται ώστε να είναι εφικτή η συνάντηση/συνύπαρξη (με τον άλλον). Όλοι έχουμε την τάση να προστατεύουμε με κάθε μέσο τον εαυτό μας αλλά δεν ενεργούμε αποκλειστικά με αντανακλαστικό τρόπο. Η συνειδητότητα αλλάζει την πορεία της φυσικής τάσης. Θέλουμε δεν θέλουμε τους δικούς μας σκοπούς θα εξυπηρετήσουμε αλλά με διαφορετικό τρόπο εάν λάβουμε υπόψη και τον άλλον.