Δυσκολία δημιουργίας οργανογράμματος

Οι αυτονομοι τετοιοι...

Πλην των αυθυπαρκτων...οι οποιοι, δεν υφιστανται ομως...

Παράθεση:
Σχόλιο # 39 από eva-1982
Τι είναι οι "χειραφετημένοι άνθρωποι";

Παράθεση:
Σχόλιο # 39 από eva-1982
Τι είναι οι "χειραφετημένοι άνθρωποι";

Παράθεση:
Σχόλιο # 41 από Enikos

Οι αυτονομοι τετοιοι...

 

Πλην των αυθυπαρκτων...οι οποιοι, δεν υφιστανται ομως...

 

 

 

 

 

 

 

Α πα πα?..Αυτονομιστές...Τι να πει κανείς...

*ευχαριστώ για τη διευκρίνηση

Παράθεση:
Σχόλιο # 40 από alisida

Να έχεις το "απόλυτο" έλεγχο των καταστάσεων της ζωής σου ίσως ?

 

Να γνωρίζεις τι μπορείς να καταφέρεις μόνος αλλά και πώς θα καταφέρεις κάτι για το οποίο απαιτείται συνεργασία με άλλα άτομα 

 

Να οδηγείς τη ζωή σου χωρίς να παραμεριζεις ή να εκμεταλλεύεσαι αλλά άτομα ?

 

Να κρατάς το τιμόνι δηλ

και τις ισορροπίες ,κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι αλλά περιμένω να διαβάσω τις απαντήσεις των σοφών εδώ μέσα ,όπως άλλωστε κάνω πάντα 

 

 

 

 Αφήνοντας στην άκρη το περί "απολύτου ελέγχου της ζωής" γιατί είναι πολύ πολύ μεγάλη συζήτηση, τα υπόλοιπα που αναφέρεις αφορούν είτε σε έναν καλό χριστιανό (   ) είτε είναι απαραίτητα για την απλώς επιβίωση του ατόμου.

Αν το δούμε ως αποδέσμευση από την κηδεμονία άλλου ψιλοβγάζει νόημα αλλά δεν ξέρω κατά πόσον είναι εφικτό στην πραγματική ζωή και δε μένει μόνο στη θεωρία, αναλογιζόμενη ότι και τα πάθη μας, κηδεμόνες μας είναι. Το αυτεξούσιο το βλέπω δυσκολάκι 

Ναι ,είπαμε η λέξη απόλυτο δεν υφίσταται στην πράξη 

Για αυτό και την έβαλα σε εισαγωγικά 

Ίσως "απόλυτο" έλεγχο έχουν όσοι καταφέρουν (Ω,ναι υπάρχουν και ζουν ανάμεσα μας) να εκτοπίσουν εντελώς το συναίσθημα και να λειτουργούν υπολογιστικά και προκαθορισμένα .

Αλλά και πάλι τον έλεγχο θα έχει ο φόβος ...

Γμτ..

Περιμένω τους σοφούς όπως είπα και πριν 

Παράθεση:
Σχόλιο # 43 από eva-1982

 

 Αφήνοντας στην άκρη το περί "απολύτου ελέγχου της ζωής" γιατί είναι πολύ πολύ μεγάλη συζήτηση, τα υπόλοιπα που αναφέρεις αφορούν είτε σε έναν καλό χριστιανό (   ) είτε είναι απαραίτητα για την απλώς επιβίωση του ατόμου.

 

Αν το δούμε ως αποδέσμευση από την κηδεμονία άλλου ψιλοβγάζει νόημα αλλά δεν ξέρω κατά πόσον είναι εφικτό στην πραγματική ζωή και δε μένει μόνο στη θεωρία, αναλογιζόμενη ότι και τα πάθη μας, κηδεμόνες μας είναι. Το αυτεξούσιο το βλέπω δυσκολάκι 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 44 από alisida

Ναι ,είπαμε η λέξη απόλυτο δεν υφίσταται στην πράξη 

Για αυτό και την έβαλα σε εισαγωγικά 

 

Ίσως "απόλυτο" έλεγχο έχουν όσοι καταφέρουν (Ω,ναι υπάρχουν και ζουν ανάμεσα μας) να εκτοπίσουν εντελώς το συναίσθημα και να λειτουργούν υπολογιστικά και προκαθορισμένα .

 

Αλλά και πάλι τον έλεγχο θα έχει ο φόβος ...

 

Γμτ..

Περιμένω τους σοφούς όπως είπα και πριν 

 

 

 

Η απομόνωση του συναισθήματος δεν συνεπάγεται αυτόματα υπολογιστική συμπεριφορά. Κάποιες φορές την κρίνω απαραίτητη γιατί τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά, χρωματίζουν με αλλοιώσεις την πραγματικότητα. 

Αλλά μπορεί να φταίει και ο ορθολογισμός μου ή απλώς να είμαι κακός άνθρωπος 

Δεν απευθύνεσαι και σε κανένα τέρας λογικής ώστε να σου απαντήσω στο πρόβλημα σου κύριε Ενικέ. .

είπα αν συγκατοικουσα με έναν άντρα θα είχε λυθεί κατά 80% το πρόβλημα μου και θα ειχα και μια γυναίκα να βοηθάει στα βαριά, αλλά κι αυτός ο άντρας θα πρέπει να βοηθάει σε επίπεδο αυθυπαρξίας ή αυτονομίας έστω, οικονομικής και συντροφικής, κάτι που δεν έχω δει μέχρι τώρα να συμβαίνει, μέχρι τότε

 Το πρόβλημα παραμένει επιτακτικό, ζω σαν τουρίστρια στο ίδιο μου το σπίτι και δεν αντέχω να γίνομαι ρεζίλι στους φίλους μου όταν τρώω από τα πιάτα τους ή να συλλέγω τα μπισκοτάκια του καφέ και στη δουλειά να μασαμπουκώνω ότι βρω, σίγουρα υπάρχει μια θλίψη αλλά δεν μπορώ να την πω κατάθλιψη...

Ελεύθερος χρόνος υπάρχει κι είναι ικανοποιητικός ώστε να αφοσιωθώ σε μία ενδεχόμενη σχέση, αλλά και να φροντίσω την εμφάνιση μου, εκεί τίθεται το θέμα του οργανογράμματος

Πρέπει να βρω μια λύση, λύση, λύση

...

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από melitini_

 

Ελεύθερος χρόνος υπάρχει κι είναι ικανοποιητικός ώστε να αφοσιωθώ σε μία ενδεχόμενη σχέση, αλλά και να φροντίσω την εμφάνιση μου, εκεί τίθεται το θέμα του οργανογράμματος

 

 

Ε αμα εχεις χρονο για αυτα, που οπως και να το κανεις θελουν τον χρονο τους, ειδικα το πρωτο, τοτε νομιζω οτι η καταλληλοτερη λεξη εδω ειναι...βαριεμαι...

Η απομόνωση του συναισθήματος προκειμένου να διαφυλαχτει και να μην εκτεθεί ,έχει προφανώς κάποιο σκοπό 

Και έρχεται από συνειδητους ή ασυνείδητους "υπολογισμούς" του κόστους της απώλειας του 

Το συναίσθημα πράγματι χρωματίζει την πραγματικότητα .

Το "με αλλοιώσεις" δεν ισχύει πάντα και παντού .

Παράθεση:
Σχόλιο # 45 από eva-1982

 

 

Η απομόνωση του συναισθήματος δεν συνεπάγεται αυτόματα υπολογιστική συμπεριφορά. Κάποιες φορές την κρίνω απαραίτητη γιατί τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά, χρωματίζουν με αλλοιώσεις την πραγματικότητα. 

 

Αλλά μπορεί να φταίει και ο ορθολογισμός μου ή απλώς να είμαι κακός άνθρωπος 

 

Υπαρχει

ομως και μια λυση για τις αδυνατες γυναικες .Περνας απο το εστιατοριο της γειτονιας και περνεις μια ολιγη απο γιουβετσι και αποφευγεις την κλειστη συσκευασια του ντελιβερα που μολις την παραδωσει και την ανοιξεις πρεπει τα παραθυρα και οι πορτες να ειναι ολα ανοιχτα.

αγαπητή μελιτίνη έβγαλα τη διάγνωση...

Το μόνο δυσεύρετο κ σπάνιο είναι ο άνδρας που βοηθάει. 4% (δε ξέρω, δεν είναι η δική μου λύση οπότε... βάζω λίγο; μπορεί )

 αυτή είναι κ η λύση σου.
Οκ σε καλό μέρος είσαι.


εμένα τα μπισκοτάκια του καφέ μου αρέσουν...

Δεν απαιτει αι κιου εξακοσα, Κυρια μου...

Το να βαλει καποιος σε ταξη, την καθημερινοτητα και την σιτιση του...

Αρκει η ανεξαρτησια, ως μεσον αυτοσχεδιασμου, για να οργανωσουμε το φαγητο μας...

Δε λεω κατι περιπλοκο...

Απλα εσεις δηλωσατε ανεξαρτητη και ηταν μονο για την εισαγωγη του θεματος σας, απ' οσο βλεπω...

Διοτι στην πραξη, δεν το αποδεικνυετε οσο παει...

Ολα εγω θα ντα λεω?...

Παράθεση:
Σχόλιο # 46 από melitini_

Δεν απευθύνεσαι και σε κανένα τέρας λογικής ώστε να σου απαντήσω στο πρόβλημα σου κύριε Ενικέ. .

είπα αν συγκατοικουσα με έναν άντρα θα είχε λυθεί κατά 80% το πρόβλημα μου και θα ειχα και μια γυναίκα να βοηθάει στα βαριά, αλλά κι αυτός ο άντρας θα πρέπει να βοηθάει σε επίπεδο αυθυπαρξίας ή αυτονομίας έστω, οικονομικής και συντροφικής, κάτι που δεν έχω δει μέχρι τώρα να συμβαίνει, μέχρι τότε

 Το πρόβλημα παραμένει επιτακτικό, ζω σαν τουρίστρια στο ίδιο μου το σπίτι και δεν αντέχω να γίνομαι ρεζίλι στους φίλους μου όταν τρώω από τα πιάτα τους ή να συλλέγω τα μπισκοτάκια του καφέ και στη δουλειά να μασαμπουκώνω ότι βρω, σίγουρα υπάρχει μια θλίψη αλλά δεν μπορώ να την πω κατάθλιψη...

Ελεύθερος χρόνος υπάρχει κι είναι ικανοποιητικός ώστε να αφοσιωθώ σε μία ενδεχόμενη σχέση, αλλά και να φροντίσω την εμφάνιση μου, εκεί τίθεται το θέμα του οργανογράμματος

Πρέπει να βρω μια λύση, λύση, λύση

...

 

πες στη μανα σου καλε να σου ετοιμαζει κανα ταπερακι κι αστο οργανογραμμα και τις αυτονομιες, αν δεν εχεις μανα νοικιασε γνωστη, αφου θα την πληρωνεις απο τον μισθο ΣΟΥ  για την εξτρα μεριδα του σπιτιου/κατσαρολας ΤΗς, μπορεις να μιλησεις κ για αυτονομια ςΟΥ,  ααανετα  μετασυγχωρησεως βεβαια τεμπελικο εισαι  συμφωνω με Μαιντ 

Παράθεση:
Σχόλιο # 36 από agrotis53
Εφοσον εχεις απορριψη ολες της ιδεες εδω που σου δοθηκαν... μια λυση θα ηταν η συγκατοικηση. Ωστε να μειωθουν τα εξοδα ενοικιου και παγια. Οποτε θα περισευουν για οικιακη βοηθο...διαφορετικα μαζευε χρηματα για να μπορεσης να παρης ρομποτ για ολες της δουλειες...

δεν υπάρχουν έξυπνες ιδέες-λύσεις για ανόητα προβλήματα!

Και αυτό επίσης :

Παράθεση:
Σχόλιο # 53 από anassa_

πες στη μανα σου καλε να σου ετοιμαζει κανα ταπερακι κι αστο οργανογραμμα και τις αυτονομιες, αν δεν εχεις μανα νοικιασε γνωστη, αφου θα την πληρωνεις απο τον μισθο ΣΟΥ  για την εξτρα μεριδα του σπιτιου/κατσαρολας ΤΗς, μπορεις να μιλησεις κ για αυτονομια ςΟΥ,  ααανετα  μετασυγχωρησεως βεβαια τεμπελικο εισαι  συμφωνω με Μαιντ 

 

Κακώς έθιξες σοβαρό θέμα - το οποίο στη συνέχεια υποβάθμισες 

βρήκα μια πιο σιγουρη λυση...

Τι θα λεγες να επαιρνες τη μαμα σου να μεινει μαζι σου?! 

Ξενοιαζεις μια και καλη απο καθαρισμα και φαγητο!