Οι πιο μεγάλες ασχημιες και το γήρας

Οι πιο μεγάλες ασχημιες και το γήρας

Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο άσχημος αισθάνομαι..

Πέρα από την χαλάρωση των μυών η μιζέρια φωλιάζει πιο βαθειά μέσα μου όταν με επισκέπτεται..

Το χαμόγελο η ανάσα η σπιρτάδα στο βλέμμα την  μαρτυρούν και την δηλώνουν με απέχθεια στους γύρω..

Στις ασχήμιες πού θαβονται, και πλέον δεν γιατρευονται κρύβονται και οι ελπίδες μας για το μέλλον..

Οι γυναίκες με τον ρόλο της παλιάς αγαπημένης , ξορκιζουν το "κακό" στις άκρες των δακτύλων τους και οι άντρες δείχνουν πάντοτε το κάτι παραπάνω από την  χαμένη παληκαρια τους, μην πάρουν σηκωτους τ αλάνια τους κακομαζαλους σκελετούς τους και τους πετάξουν σε κάνα χαντάκι..

 

*.Οι πραγματικές ασχημιες δεν είναι αυτές πού φέρνει το γήρας, είναι διαχρονικές και φωλιάζουν στα σπλάχνα μας απο αδυναμία.. Το γήρας τις απογυμνωνει..

*.Είναι καλό να εκφράζονται οι ασχημιες ως εκεί πού δεν γίνονται γενεσιουργος αιτία για περαιτέρω στενοχώρια και τόσο όσο να απελευθερωνονται οι καταπιεσμενες ελπίδες μας.. Όσο αισθάνεται άσχημος ο άνθρωπος δεν ελπίζει πραγματικά..

*.Έχω βολευτεί με τον εαυτό μου, δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με αυτές, είμαστε όπως είμαστε, δεν τις βλέπω καν.

*Το σώμα και η όμορφη φυσική παρουσία δεν επηρεάζει την ψυχολογία μας..η ψυχή δεν γερνάει..

** Τίποτα πιο εκλεκτό? Ήμουν πάντοτε άσχημος στην ψυχή και στην μάπα και τα γηρατειά καλώς να έρθουν κι αυτά σε αυτήν την ρημάδα την κοινωνια πού ζούμε καλά να πάθουμε..

* Δεν υπάρχει ασχήμια στην αδυναμία.. Ο άνθρωπος για να προχωρά πρέπει να βιώνει μικρούς θανάτους και ξεκαθάρισμα από τις αυταπάτες του ώστε να ζει μια μεγάλη ζωή.. 

 

για παρε το βιβλιο ιστορια της ασχημιας του εκο, ειναι πολυ καλο. υπαρχει κ της ομορφιας, ειδικα οι εικονες ειναι φοβερες.

Οι α-σχημοι ανθρωποι, παντα ηταν τετοιοι...

 

Παντα εκαναν α-σχημιες...

Με το ελαφρυντικο, το αλλοθι, των ηλικιων και σε νεαρη ηλικια στο ονομα της απειριας, μια χαρα δικαιο-λογηθηκαν στην κοινωνια τους, η οποια ειχε την διαθεση για αφεση αμαρτιων λογω προσωπικων βλεψεων απο τα ατομα αυτα...

Οι γυναικες συγχωρουσαν τον εν δυναμει εραστη, συζυγο, συντροφο κλπ...

Οι αντρες συγχωρουσαν, προκειμενου να ειναι ευχαριστοι για τους δικους τους λογους...

Σπανιως, ταρακουνησε καποιος τον α-σχημο ανθρωπο και αν εγινε κατι τετοιο, αμεσως καταταχθηκε στους "αβολους" ανθρωπους του ευχαριστου περιγυρου, που εκθειαζε λογω "ανθρωπισμου" η λογω συμφεροντος τον α-σχημο...

Στις πολυ μεγαλες ηλικιες και τη ελλειψει ολων αυτων που προανεφερα, απλα ξεμεινε απο κανακεματα και μεγαλοψυχιες  ο α-σχημος και η α-σχημη, οποτε εντονοποιηθηκε η α-σχημια μιας ζωης, σε σημειο που οι αυλικοι κολακες-ευχαριστοι, απεκτησαν...οραση...

Τιποτε δεν υφισταται, επειδη αποφασισαμε εμεις να το δουμε, με καθυστερηση και με προσωπικο κοστος...Ολα υπαρχουν και ακολουθουν εναν ανθρωπο στην πορεια του, απο την στιγμη που γεννιεται, απλα κανει καποιες διορθωσεις λογω παιδειας και αυτες, αν την εχει...

Ψηφισα το ενα...διοτι οι αλλες επιλογες μου θυμιζουν αυτο που ηδη ειπα...δικαιο-λογηση και ανοχη της α-σχημιας...


Ενδιαφερον θεμα παραυτα και θα συμμετεχω...

 

θα πάρω την κουρτίνα ένα...

αλλά και ορισμένα από τα υπόλοιπα που γράφεις κρύβουν αλήθειες...είναι αργά και θα στα παραθέσω αυτούσια ως συμπληρωματικά όμως του πρώτου.

"Είναι καλό να εκφράζονται οι ασχημιες ως εκεί πού δεν γίνονται γενεσιουργος αιτία για περαιτέρω στενοχώρια και τόσο όσο να απελευθερωνονται οι καταπιεσμενες ελπίδες μας"
"Ο άνθρωπος για να προχωρά πρέπει να βιώνει μικρούς θανάτους και ξεκαθάρισμα από τις αυταπάτες του ώστε να ζει μια μεγάλη ζωή"

Και κάπου εδώ, μου ήρθε στο μυαλό κάτι που έχει πει ένας συμπατριώτης μου και το αγαπώ πολύ.
(σύμφωνα με τη μέθοδο Στανισλάβσκι, τα βασικότερα ερωτήματα που πρέπει ο κάθε χαρακτήρας να μπορεί να απαντήσει ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένος και αληθινός, είναι τα εξής: ποιος είμαι, πού είμαι, τι κάνω, τι θέλω και το μαγικό εάν, που ορίζει μια φανταστική συνθήκη)

Στο πού είμαι απάντησε:
"Όπου δεν έχει μιζέρια και γκρίζο. Βαριέμαι την κλάψα πολύ γρήγορα. Είμαι όπου έχει ηλιόλουστα χρώματα. Σαν μπαγιάτικος χίπης"

Στο Εάν:
 "Εάν ξαναζούσα την ζωή μου απ’ την αρχή, δεν θα έλεγα το κλισέ "δεν θα άλλαζα τίποτα". Κανείς δεν είναι τόσο γαμάτος."

Και εγώ λοιπόν δηλώνω μπαγιάτικη χίπισσα... όπως επίσης, ότι ποτέ δεν υπήρξα τόσο γαμάτη...

αλλά προσπαθώ, μέσα από τους μικρούς θανάτους μου, να διώχνω την ασχήμια μου, μακρυά...

όσο γίνεται...για όσο ζω...για όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μου και κυρίως για εμένα.

Οι ασχημιες θέλουν κι αυτές τον χρόνο τους ν αφιερώσεις, να σε ενοχλούν, να μην μπορείς εύκολα να τις βάλεις συνειδητά κάτω από το χαλί..

Όσο είσαι νέος και επάνω στην παραζαλη των ορμων, με το φως της ζωής να σε φωτίζει πολλά σκεπάζεις ως αχρείαστα..
Μία αγάπη ίσως στα δείχνει αν κι αυτή είναι αληθινή και αδολη φυσικά.. 
Αλλιώς μεγαλώνουν οι ασχημιες, δίχως να παίρνεις χαμπάρι και υπάρχουν εκεί.. 
Κάτι πού δεν θέλεις αλλά και που πλέον τελειώνουν και τα καύσιμα αναπλήρωσης.. 
Και καταλήγεις "υβριδικός".. 

Το άλλο,  η Ιστορία της Ομορφιάς, είναι εξαντλημένο  & στον Εκδότη..

Εαν το σφυρίξεις  πχ. στη  Samsung,  θα στο υλοποιήσει με χαρά.,,  σε χρόνο dt, 

& θ' ακολουθήσουν κι άλλοι,, κατά τα γνωστά...,

Διότι πρέπει να είμαστε ικανοί,  να περιγράφουμε τις ανάγκες μας ...,,

 

Τα καύσιμα αναπλήρωσης τελειώνουν με την τελευταία ανάσα...μαζί τους και ο χρόνος με την απλοϊκή έννοια που του δίνουμε καθώς και η ικανότητα κατανόησης του τι μας συμβαίνει.

Και την ασχήμια την καταλαβαίνουμε...δίνει κλωτσιές, "φωνάζει" μέσα μας, δεν της αρέσει να περνά απαρατήρητη.

Όταν είμαστε νέοι, και τα πάντα θολώνουν και χάνουν το πραγματικό τους σχήμα από το άπλετο φως της νιότης, ναι, προσπερνούμε διάφορα κοιτάζοντάς τα υπό το πρίσμα του ψευδώς αλώβητου της νεαρής ηλικίας.

Όσο όμως πιάνει και σουρουπώνει, όσο καθόμαστε και τα λέμε με τον εαυτό μας,  όσο μας χτυπάνε τα κύματα της ενήλικης ζωής, η αλήθεια της ασχήμιας μας είναι εκεί δίπλα μας, πιο δυνατή και από τα χαστούκια που μας δίνει.

Και τότε δεν μπορούμε να την κρύψουμε κάτω από το χαλί, γιατί πατάμε πάνω του και σκοντάφτουμε.

Την ξεσκεπάζουμε, την κοιτάμε κατάματα, την αγκαλιάζουμε, την "αγαπάμε" και τη φροντίζουμε...

και όσο την "κανακεύουμε", μεταμορφώνεται σε αυτό που εμείς θέλουμε.

Γίνεται πάλι φως, που βγαίνει όμως από μέσα μας και παύει να αλλοιώνει τα σχήματα.

Και τότε μπορούμε, όσο μπορούμε, να τα σμιλεύουμε...και να ζούμε πιο όμορφα, γνωρίζοντας πια...

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από Megalodondas

Οι ασχημιες θέλουν κι αυτές τον χρόνο τους ν αφιερώσεις, να σε ενοχλούν, να μην μπορείς εύκολα να τις βάλεις συνειδητά κάτω από το χαλί..

Όσο είσαι νέος και επάνω στην παραζαλη των ορμων, με το φως της ζωής να σε φωτίζει πολλά σκεπάζεις ως αχρείαστα..
Μία αγάπη ίσως στα δείχνει αν κι αυτή είναι αληθινή και αδολη φυσικά.. 
Αλλιώς μεγαλώνουν οι ασχημιες, δίχως να παίρνεις χαμπάρι και υπάρχουν εκεί.. 
Κάτι πού δεν θέλεις αλλά και που πλέον τελειώνουν και τα καύσιμα αναπλήρωσης.. 
Και καταλήγεις "υβριδικός".. 

 

 

Τα αποτελέσματα δείχνουν πως τις βλέπουμε δεν τις βλέπουμε τις ασχημιες είμαστε πρόθυμοι να τις συγχωρέσουμε με μεγαλοθυμια απ ότι φαίνεται.. 

Επειδή δεν κατέχω ,ας ξεκινήσουμε εξηγώντας στο κοινό τι είναι ασχήμια

μόνο αν αποδεχτούμε κάτι, μπορούμε να το αναγνωρίσουμε, να το επεξεργαστούμε και να το μεταλλάξουμε. Αν το αγνοήσουμε, ίδιο θα μείνει...θα μεγαλώσει κιόλας.

 (η συγχώρεση του εαυτού μας μπορεί να γίνει μόνο μετά την προηγούμενη διαδικασία, η οποία αυτή καθεαυτή είναι για μένα το κύριο ζητούμενο ...η συγχώρεση είναι κάτι διαφορετικό, επαφίεται σε άλλες ανάγκες και δεν είναι και απαραίτητη για όλους)

Μίλησες πριν για μια αγάπη, αγνή και άδολη που δύναται να μας αποκαλύψει πολλά. 

Αυτή η Αγάπη, μας ωθεί στην Ομορφιά και στον εξωραϊσμό της Ασχήμιας  και όχι στη συγχώρεση/συγκάλυψή της.

Και ο δρόμος της Αγάπης είναι μακρύς και δύσβατος...της συγκάλυψης έχει κοντά πόδια.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 8 από Megalodondas

Τα αποτελέσματα δείχνουν πως τις βλέπουμε δεν τις βλέπουμε τις ασχημιες είμαστε πρόθυμοι να τις συγχωρέσουμε με μεγαλοθυμια απ ότι φαίνεται.. 

 

 

Αυτό είπα.. 

Φαίνεται πώς δίνουμε γρήγορα συγχωροχαρτι για όλα..πριν καν τα δούμε και μας χαλάσει η μέρα..! 

 

. Να διευκρινήσω μόνο πως το κάτι άσχημο πού νοιώθουμε και πιθανολογουμε πως Αν ασχολούμαστε Θα το εξαλείφαμε από τον χαρακτήρα μας και που ενισχύει την άποψη "ζηστο και μην το πολύ ψάχνεις" σε μερικούς είναι το δεδομένο πως δύναται αυτό το κουσούρι να μην μπορεί να αλλάξει.. 

Οπως είναι φυσικό το γήρας εν προκειμένω.. 

Φυσικό ελλατωμα του εαυτού θα το λέγαμε εμείς και ασχήμια όμως δεν παύει να μην μπορεί να φύγει..

 

Τι θα κάνεις? Δεν θα ζήσεις αναγκαστικά την όποια ασχήμια σου? 

Και Ο καλύτερος τρόπος είναι να μην την "βλέπεις" τότε? 

Γιατί ξαναγυρναμε στην αυταπάτη.. 

 

Ε ρε σοφία που μας επιφυλάσσουν τα γηρατειά.. 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από la-mer

μόνο αν αποδεχτούμε κάτι, μπορούμε να το αναγνωρίσουμε, να το επεξεργαστούμε και να το μεταλλάξουμε. Αν το αγνοήσουμε, ίδιο θα μείνει...θα μεγαλώσει κιόλας.

 (η συγχώρεση του εαυτού μας μπορεί να γίνει μόνο μετά την προηγούμενη διαδικασία, η οποία αυτή καθεαυτή είναι για μένα το κύριο ζητούμενο ...η συγχώρεση είναι κάτι διαφορετικό, επαφίεται σε άλλες ανάγκες και δεν είναι και απαραίτητη για όλους)

Μίλησες πριν για μια αγάπη, αγνή και άδολη που δύναται να μας αποκαλύψει πολλά. 

Αυτή η Αγάπη, μας ωθεί στην Ομορφιά και στον εξωραϊσμό της Ασχήμιας  και όχι στη συγχώρεση/συγκάλυψή της.

Και ο δρόμος της Αγάπης είναι μακρύς και δύσβατος...της συγκάλυψης έχει κοντά πόδια.

 

 

 

 

 "Πόσο όμορφη είναι η ασχήμια! ", είπε κάποιος.

Σκέψου γιατί! 

Παράθεση:
Σχόλιο # 11 από Megalodondas

Αυτό είπα.. 

Φαίνεται πώς δίνουμε γρήγορα συγχωροχαρτι για όλα..πριν καν τα δούμε και μας χαλάσει η μέρα..! 

 

. Να διευκρινήσω μόνο πως το κάτι άσχημο πού νοιώθουμε και πιθανολογουμε πως Αν ασχολούμαστε Θα το εξαλείφαμε από τον χαρακτήρα μας και που ενισχύει την άποψη "ζηστο και μην το πολύ ψάχνεις" σε μερικούς είναι το δεδομένο πως δύναται αυτό το κουσούρι να μην μπορεί να αλλάξει.. 

Οπως είναι φυσικό το γήρας εν προκειμένω.. 

Φυσικό ελλατωμα του εαυτού θα το λέγαμε εμείς και ασχήμια όμως δεν παύει να μην μπορεί να φύγει..

 

Τι θα κάνεις? Δεν θα ζήσεις αναγκαστικά την όποια ασχήμια σου? 

Και Ο καλύτερος τρόπος είναι να μην την "βλέπεις" τότε? 

Γιατί ξαναγυρναμε στην αυταπάτη.. 

 

Ε ρε σοφία που μας επιφυλάσσουν τα γηρατειά.. 

 

 

 

 

 

Γιατί.. ήταν δημοσιογράφος? 

Μόνο γι αυτό είναι τα άσχημα, να σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία εσένα πού είσαι καλύτερα.. 

Θα μπορούσε μια ατέλεια ενός ανθρώπινου σώματος να μας προκαλέσει δέος για την δύναμη αυτού του ανθρώπου  μα όχι για την ίδια την αναπηρία..

Πλάκα πλάκα καθόμαστε και λέμε για ασχημιες κι εκεί έξω υπάρχουν αρκετοί ήρωες σακατεμενοι, στον δικό τους πόλεμο ο καθένας.. 

Κάτσε μην έρθει κανείς τους να μου τριψει στην μούρη τι σημαίνει να ζεις με τις ασχημιες σου.. 

 I am only human Θα τους πω και θα καθαρίσω.. Τρόμος με έπιασε.. 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 12 από la-mer

 "Πόσο όμορφη είναι η ασχήμια! ", είπε κάποιος.

Σκέψου γιατί! 

 

 

 

Φθαρτοτητα.

 Είναι από την φύση μας να είμαστε φθαρτοί και αναλώσιμοι αθάνατος και αιώνιος είναι μόνο ο Θεός. Σημασία έχει να μεγαλώνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι εσωτερικά γιατί τα έξω με όλα τα μέσα που υπάρχουν σήμερα αλλάζουν και μπορεί όποιος θέλει να κρύβει δεκαετίες άλλα και πάλι με τα χρόνια όλα μειώνονται γιατί έρχεται το γήρας αν το αποκτήσουμε κιόλας κανένας δεν μας εγγυάται ότι θα προλάβουμε να γεράσουμε. Οτι και να κάνουμε τον χρόνο και την φθορά δεν πρόκειται να τα σταματήσουμε είμαστε άνθρωποι κι όχι θεοί.

γιατί τρόμος;

όχι, τα άσχημα δεν είναι μόνο γι'αυτό...νόμιζα ότι δεν εστιάζουμε στο γήρας ή στο αισθητικό του πράγματος.

Παράθεση:
Σχόλιο # 13 από Megalodondas

Γιατί.. ήταν δημοσιογράφος? 

Μόνο γι αυτό είναι τα άσχημα, να σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία εσένα πού είσαι καλύτερα.. 

Θα μπορούσε μια ατέλεια ενός ανθρώπινου σώματος να μας προκαλέσει δέος για την δύναμη αυτού του ανθρώπου  μα όχι για την ίδια την αναπηρία..

Πλάκα πλάκα καθόμαστε και λέμε για ασχημιες κι εκεί έξω υπάρχουν αρκετοί ήρωες σακατεμενοι, στον δικό τους πόλεμο ο καθένας.. 

Κάτσε μην έρθει κανείς τους να μου τριψει στην μούρη τι σημαίνει να ζεις με τις ασχημιες σου.. 

 I am only human Θα τους πω και θα καθαρίσω.. Τρόμος με έπιασε.. 

 

 

 

 

Προσωπικά εστιάζω σε αυτά πού μπορώ να επέμβω..η έτσι νομίζω τελικά, στα άυλα.. Όμως ωχριουν τούτες οι ασχημιες με τα άλλα πού σκέφτηκα.. 

Ο καθένας με τον πόνο του..και πως θα ευτυχησει με τα αγκάθια του 

Για το "φυσικό" της ασχήμιας μιλούσε αυτός που έβλεπε ομορφιά τελικά η κάτι άλλο εννοούσε? 

Παράθεση:
Σχόλιο # 15 από la-mer

γιατί τρόμος;

όχι, τα άσχημα δεν είναι μόνο γι'αυτό...νόμιζα ότι δεν εστιάζουμε στο γήρας ή στο αισθητικό του πράγματος.

 

 

 

. Δεν γνωρίζεις από ασχημιες εσύ.. Προσπάθησε στο λυμμα "αμαρτία".."ενοχές" κτλπ. 

 

 

 

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 9 από alisida
Επειδή δεν κατέχω ,ας ξεκινήσουμε εξηγώντας στο κοινό τι είναι ασχήμια

 

Αυτά εννοείς ασχημιες ?

Τι άλλο ??

Παράθεση:
Σχόλιο # 17 από Megalodondas

. Δεν γνωρίζεις από ασχημιες εσύ.. Προσπάθησε στο λυμμα "αμαρτία".."ενοχές" κτλπ. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δες στον καθρέπτη τα δικά σου.. Εγώ θα ψάχνω να στα βρω? 

Λέει και γήρας στην πινακίδα, μέσα είσαι.. 

Παράθεση:
Σχόλιο # 18 από alisida

Αυτά εννοείς ασχημιες ?

Τι άλλο ??

 

 

 

Φυσικά και εσύ θα εξηγήσεις,εφόσον εσύ έβαλες το θέμα στο οποίο ζητώ διευκρινήσεις .

Είναι πολύ αόριστα όσα ρωτάει το θέμα και μια συζήτηση (αυτό ζητάνε εξάλλου τα θέματα ,συζήτηση έτσι δεν είναι ?)

προϋποθέτει διάθεση (και ) επεξηγηματική 

Εκτός αν θέλεις μόνο να εντυπωσιάσεις αερολογοντας , οπότε πάω πάσο 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 19 από Megalodondas

Δες στον καθρέπτη τα δικά σου.. Εγώ θα ψάχνω να στα βρω? 

Λέει και γήρας στην πινακίδα, μέσα είσαι..