Δεν αφορά μόνο ερωτικές σχέσεις

Δεν αφορά μόνο ερωτικές σχέσεις

Τι σημαίνει για εσάς ελευθερία ?

Είναι εφικτή ? Συνήθως μιλάμε για και με γενικότητες για την έννοια ελευθερία.Κατά βάθος όλοι τη χάνουμε στην πορεία της ζωής μας.Είτε λόγω υποχρεώσεων ,είτε λόγω οικονομικής ανεπάρκειας είτε -ακομα χειροτερα- λόγω δειλιας.Παρουσιαστε μας αν θέλετε κάποια σκηνή της ζωής σας που νοιώσατε ελεύθεροι.Ήταν προμελετημένο από εσάς δηλ το σχεδιασατε,προσπαθήσατε ή σας προσφέρθηκε απλόχερα.Η περιγραφή της σκηνής ελευθερίας προϋποθέτει και την ύπαρξη της ευτυχίας στη σκηνή άραγε ή μπορεί να υπάρξει μόνη η ελευθερία.

Χμμμ..Μια κάποια "ανακούφιση" ένιωσαόταν τελείωσα το σχολείο.Κάτι σαν "είμαι ελεύθερη τώρα" Πιάνεται αυτό ??

Καποιο καλοκαιρι..ημουν σ ενα βουνο..απατητα μερη..υπηρχε ενα καλυβι χωρις ιχνος τεχνολογιας..διπλα έτρεχε ενα ρυακι γαργαρο νερο..οταν δεν εξερευνουσα το χωρο ,ακουγα τη συνθεση των ηχων ειτε διαβαζα..οι πιο ελευθερες στιγμες μου εως σημερα.

Ειμαι ελευθερη και μου αρεσει μετα απο μισο περιπου αιωνα. Δεν το επεδιωξα, ετυχε.Και εχω σκοπο να παραμεινω

Το μέλος Sourya έχει επισυνάψει το αρχείο: 279898c726ab5fd93a46b75286b2350a.jpg (60.6KB)
Αυτό το αρχείο έχει γίνει download 162 φορές

Η ελευθερία πηγάζει και έρχεται από μέσα μας αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πόσο ανεκτικός είναι ο καθένας στην κάθε περίπτωση. Όταν πέφτει κανείς οφείλει να σηκώνεται γιατί ο κόσμος σήμερα βλέπει να πατήσει επί. πτωμάτων για να επικρατήσει και να επωφεληθεί επομένως οφείλουμε στον εαυτό μας να τον προστατέψουμε. Η ελευθερία μας έρχεται σιγά σιγά με το να δουλεύουμε την ευθύτητα και την ειλικρίνεια κάθε μέρα. Σίγουρα δεν θα είμαστε αρεστοί στους πολλούς θα πληγώσουμε κάποιους αλλά τουλάχιστον όσοι είναι κοντά μας θα ξέρουν τι να περιμένουν από εμάς. Είναι δύσκολο όμως όχι ακατόρθωτο έτσι θα έρθει μέσα μας η πραγματική ελευθερία με το να θεσπίζουμε και να βάζουμε τα όρια μας σε όλες μας τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από jimcapone19

Η ελευθερία πηγάζει και έρχεται από μέσα μας αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πόσο ανεκτικός είναι ο καθένας στην κάθε περίπτωση. Όταν πέφτει κανείς οφείλει να σηκώνεται γιατί ο κόσμος σήμερα βλέπει να πατήσει επί πτωμάτων για να επικρατήσει και να επωφεληθεί επομένως οφείλουμε στον εαυτό μας να τον προστατέψουμε. Η ελευθερία μας έρχεται σιγά σιγά με το να δουλεύουμε την ευθύτητα και την ειλικρίνεια κάθε μέρα. Σίγουρα δεν θα είμαστε αρεστοί στους πολλούς θα πληγώσουμε κάποιους αλλά τουλάχιστον όσοι είναι κοντά μας θα ξέρουν τι να περιμένουν από εμάς. Είναι δύσκολο όμως όχι ακατόρθωτο έτσι θα έρθει μέσα μας η πραγματική ελευθερία με το να θεσπίζουμε και να βάζουμε τα όρια μας σε όλες μας τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 5 από jimcapone19

Η ελευθερία πηγάζει και έρχεται από μέσα μας αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πόσο ανεκτικός είναι ο καθένας στην κάθε περίπτωση. Όταν πέφτει κανείς οφείλει να σηκώνεται γιατί ο κόσμος σήμερα βλέπει να πατήσει επί. πτωμάτων για να επικρατήσει και να επωφεληθεί επομένως οφείλουμε στον εαυτό μας να τον προστατέψουμε. Η ελευθερία μας έρχεται σιγά σιγά με το να δουλεύουμε την ευθύτητα και την ειλικρίνεια κάθε μέρα. Σίγουρα δεν θα είμαστε αρεστοί στους πολλούς θα πληγώσουμε κάποιους αλλά τουλάχιστον όσοι είναι κοντά μας θα ξέρουν τι να περιμένουν από εμάς. Είναι δύσκολο όμως όχι ακατόρθωτο έτσι θα έρθει μέσα μας η πραγματική ελευθερία με το να θεσπίζουμε και να βάζουμε τα όρια μας σε όλες μας τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.

 

 

#3 μόλις...

μίλησες για τη δική μου ελευθερία ή έστω δικό μου ορισμό ελευθερίας 

Παράθεση:
Σχόλιο # 3 από konstandinos73
Καποιο καλοκαιρι..ημουν σ ενα βουνο..απατητα μερη..υπηρχε ενα καλυβι χωρις ιχνος τεχνολογιας..διπλα έτρεχε ενα ρυακι γαργαρο νερο..οταν δεν εξερευνουσα το χωρο ,ακουγα τη συνθεση των ηχων ειτε διαβαζα..οι πιο ελευθερες στιγμες μου εως σημερα.

 

Για μένα ελευθερία είναι να κάθομαι στην πλώρη του καραβιού και να με φυσά ο αέρας της θάλασσας,
ή να κολυμπώ στα πολύ πολύ βαθιά  μακρυά από όλους

Νομιζω οτι η ελευθερια ειναι μεσα μας. Οταν ειμαστε ελευθεροι (κατα το ηθος και το φρονημα που λενε) οπου και να μας βαλουν ελευθεροι θα ειμαστε κι ετσι θα δρουμε.

Οταν κουβαλαει κανεις μεσα του ολα τα πρεπει και τα μη του κοσμου, θα ειναι σκλαβος τους κι ας νομιζει το αντιθετο.Εγω ετσι καταλαβα.

O Καζαντζακης ελεγε κατι που ειναι γραμμενο και στην ταφοπλακα του.."Δεν ελπιζω τιποτα, δεν φοβαμαι τιποτα, εμαι λευτερος" Καλα, ισως ακουστει λιγο υπερβολικο, αλλα πραγματι, οταν τα χασεις ολα και δεν ελπιζεις σε κατι, τοτε νιωθεις οτι εχεις την δυναμη να κανεις οτι θες και οτι σε ευχαριστει και να μην δινεις δεκαρα ουτε για την γνωμη των αλλων, ουτε για την τιμωρια που θα σου επιβληθει, γιατι οτι και να γινει δεν εχεις να χασεις τιποτα... Σε αλλη περιπτωση δεν υπαρχει νομιζω η δυνατοτητα καποιος να νιωσει πραγματικα ελευθερος (οσο συναναστρεφεται με ανθρωπους φυσικα και δεν εχει γινει αγριμι, χαχα). Παντα θα υπαρχει κατι που θα σε δεσμευει λιγο η περισσοτερο...

Η ελευθερια, δεν ειναι μια μεταφρααση κατα το δοκουν, του καθεμιανου...

Ελευθερια ειναι, το να σκεφτεσαι και να πραττεις διχως αυτοπεριορισμους (εστω επιβεβλημενους) και προσωπικες μεταφρασεις...

Και το μονο σιγουρο ειναι, οτι αυτο...

Δεν μπορει να μας το υποβαλλει κανεις αλλος, εαν δεν ειμαστε ετοιμοι να το κανουμε εμεις απο μονοι μας...

Για τους "δικαιο-λογητικους λογους" που μια χαρα εχουμε, προκειμενου να καταλυσουμε την καθε εννοια...

Και να την προβαρουμε-ραψουμε, κατα τα ...συμφεροντα μας...

Η δε απωλεια της ελευθεριας, κατα πως την εννοουν οι μαζες, ειναι αναλογη της αξιας του ανταλλαγματος που μας προσφερθηκε-δεχθηκαμε ευχαριστως, για να την ...αποχωριστουμε...και να...

Ψαχνουμε κακομοιρα μετα να βρουμε τι συνεβη και ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ δουλοι...

Λιγη ενδοσκοπηση, με προθεση ανιχνευσης του ψευτη-αυτοσυνηγορου που κρυβουμε μεσα μας, ειναι αρκετη για να δουμε τι ειναι η ελευθερια και γιατι δεν την εχουμε...

Μεσα μας ψαχνουμε, μεσα μας...

Οχι γυρω μας και στους αλλους...

Σορι, ε?...

Ω ναι!!!

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από DonHuanDelSalsa

O Καζαντζακης ελεγε κατι που ειναι γραμμενο και στην ταφοπλακα του.."Δεν ελπιζω τιποτα, δεν φοβαμαι τιποτα, εμαι λευτερος" Καλα, ισως ακουστει λιγο υπερβολικο, αλλα πραγματι, οταν τα χασεις ολα και δεν ελπιζεις σε κατι, τοτε νιωθεις οτι εχεις την δυναμη να κανεις οτι θες και οτι σε ευχαριστει και να μην δινεις δεκαρα ουτε για την γνωμη των αλλων, ουτε για την τιμωρια που θα σου επιβληθει, γιατι οτι και να γινει δεν εχεις να χασεις τιποτα... Σε αλλη περιπτωση δεν υπαρχει νομιζω η δυνατοτητα καποιος να νιωσει πραγματικα ελευθερος (οσο συναναστρεφεται με ανθρωπους φυσικα και δεν εχει γινει αγριμι, χαχα). Παντα θα υπαρχει κατι που θα σε δεσμευει λιγο η περισσοτερο...

 

 

Ελευθερία.. Παρανόηση αγαπητή.. 

Αρώματα με κοπριά ανακατεμένα.. 
Αίμα και λάσπη πασχίζουν να μιμηθούν το όνειρο.. 
 Κούφιο παρελθόν, κούφιο μέλλον σε διχοτομημενους εγκεφάλους.. ρόλοι για την πρεμιέρα και χαχανα..
 Και για κάθε πρεμιέρα εκεί.. ένας τάφος εδώ..δεν έχουμε χρόνο ν'αποφευγουμε τον απανθρωπισμο μας βλέπεις..  το μαύρο πουλί πάντα επάνω στο μαρμάρινο μνημείο μας..
 Αγάπες, σχέσεις... Ήλιος και σύννεφα μαζί.. Δροσιά και λαβα..απέναντι στην γυμνή αλήθεια μας πού ντυνουμε με στολίδια.. 
Και την ελευθερία μας απέναντι στην ηθική..
 Και οι καρδιές πού προδίδουν μέρα με την μέρα τον χτυπο τους.. και όλα αυτά που αποφασιστηκαν τυχαία καί υποχρεώσεις και φυλακές για όλα τα άσπρα ελεύθερα πουλιά του κόσμου.. Κι όλοι δούλοι πού χαίρονται  και τα παιδιά τους πού ονειρεύονται.. και θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, να πετάξουν εκεί πού δεν υπάρχει γης καί δεν φυτρώνουν τάφοι θέλουν, μα δούλοι γίνονται κι αυτά..
 Να είναι αύρα η ζωή ελαφριές οι ψυχές φωνάζουν οι θεοί και αγάπη και νιρβάνα και πνοή καθαρια από στόμα σε στόμα..
 Και ο λύκος πού διψά για αίμα και βία να έρχεται ξανά κι ξανά, να μην αφήνει την καρδιά να πετάξει..Να σου θυμίζει.. Την λάσπη και το αιμα σου.. Πείνα και φόβος..
 Εκεί στο τίποτα θα πάω μια μέρα .. Να μην βλέπω ήλιο να με κοροϊδεύει πως όλα θα γίνουν κάποτε .. Γιατί δεν θα γίνουν .. Γιατί είμασταν πάντοτε έρμαια στο ρυάκι της λήθης,  ευτυχισμένα κούτσουρα πού τα παρέσυρε τουτο το ποτάμι της ζωής..αυτό πού δεν μας έβγαλε ποτέ στην θάλασσα πού ποθουσαμε..ούτε σε ελεύθερα λιβάδια ,και τροπικά δάση.. μα στην μεγάλη και έρημη αμμουδιά κάτω από τον μεγάλο κι αιώνιο βράχο του Σισσυφου..

 

Η εννοια της ελευθεριας αποκτα νοημα και  ειναι αρρηκτα συνδεδεμενη με τις εξουσιαστικες δομες. 

 

Δε μπορει να νοηθει η οποιαδηποτε  ελευθερια  εξω απο / που δε βασιζεται πανω σε καποιο πλεγμα εξουσιας και κανονων / περιορισμων.

 

Επομενως γνησια ελευθερια δε μπορει να υπαρξει,  αφου οι ανθρωποι υποκεινται παντα σε καποια εξουσια που αυτοματα τους την περιοριζει. 

 

Πραγματικα ελευθερος ειναι αυτος που δεν τον αγγιζει κανενα εξουσιαστικο κατασκευασμα:  δηλ αυτος που ζει εκτος κοινωνιας,  κανονων  και αρα ελεγχου. 

 

Δεδομενου οτι τετοιες "νεκρες" ζωνες δεν υπαρχουν, αφου καθε ανθρωπος στον πλανητη γεννιεται και ζει αναγκαστικα μεσα σε καποια κοινωνικη δομη εξουσιαστικα δομημενη,  κανενας δεν ειναι   ουσισστικα πληρως ελευθερος,  αφου ως κοινωνικο ον ειναι υποχρεωμενος να συμβιωνει με αλλους και αρα να αποδεχεται περιορισμους.

 

Ακομη κι αν τα χασεις ολα, ακομα κι αν δεν ελπιζεις σε τιποτα, γνησια ελευθερος παλι δεν εισαι με την κυριολεκτικη εννοια, ασχετως τι δηλωνεις ή (θεωρεις πως) αισθανεσαι.

 

Κανεις δεν ειναι πραγματικα /απολυτα ελευθερος. Ειναι παντα σχετικα ελευθερος και μονο.

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 10 από DonHuanDelSalsa

O Καζαντζακης ελεγε κατι που ειναι γραμμενο και στην ταφοπλακα του.."Δεν ελπιζω τιποτα, δεν φοβαμαι τιποτα, εμαι λευτερος" Καλα, ισως ακουστει λιγο υπερβολικο, αλλα πραγματι, οταν τα χασεις ολα και δεν ελπιζεις σε κατι, τοτε νιωθεις οτι εχεις την δυναμη να κανεις οτι θες και οτι σε ευχαριστει και να μην δινεις δεκαρα ουτε για την γνωμη των αλλων, ουτε για την τιμωρια που θα σου επιβληθει, γιατι οτι και να γινει δεν εχεις να χασεις τιποτα... Σε αλλη περιπτωση δεν υπαρχει νομιζω η δυνατοτητα καποιος να νιωσει πραγματικα ελευθερος (οσο συναναστρεφεται με ανθρωπους φυσικα και δεν εχει γινει αγριμι, χαχα). Παντα θα υπαρχει κατι που θα σε δεσμευει λιγο η περισσοτερο...

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 14 από Heptamer

 

Η εννοια της ελευθεριας αποκτα νοημα και  ειναι αρρηκτα συνδεδεμενη με τις εξουσιαστικες δομες. 

 

Δε μπορει να νοηθει η οποιαδηποτε  ελευθερια  εξω απο / που δε βασιζεται πανω σε καποιο πλεγμα εξουσιας και κανονων / περιορισμων.

 

Επομενως γνησια ελευθερια δε μπορει να υπαρξει,  αφου οι ανθρωποι υποκεινται παντα σε καποια εξουσια που αυτοματα τους την περιοριζει. 

 

Πραγματικα ελευθερος ειναι αυτος που δεν τον αγγιζει κανενα εξουσιαστικο κατασκευασμα:  δηλ αυτος που ζει εκτος κοινωνιας,  κανονων  και αρα ελεγχου. 

 

Δεδομενου οτι τετοιες "νεκρες" ζωνες δεν υπαρχουν, αφου καθε ανθρωπος στον πλανητη γεννιεται και ζει αναγκαστικα μεσα σε καποια κοινωνικη δομη εξουσιαστικα δομημενη,  κανενας δεν ειναι   ουσισστικα πληρως ελευθερος,  αφου ως κοινωνικο ον ειναι υποχρεωμενος να συμβιωνει με αλλους και αρα να αποδεχεται περιορισμους.

 

Ακομη κι αν τα χασεις ολα, ακομα κι αν δεν ελπιζεις σε τιποτα, γνησια ελευθερος παλι δεν εισαι με την κυριολεκτικη εννοια, ασχετως τι δηλωνεις ή (θεωρεις πως) αισθανεσαι.

 

Κανεις δεν ειναι πραγματικα /απολυτα ελευθερος. Ειναι παντα σχετικα ελευθερος και μονο.

 

 

 

 

 

 

Κρίμα η ζωή/στάση υπόδειγμα του Διογένη, για τον οποίο ο Αλέξανδρος είχε πει ότι αν δεν ήταν, αυτό που ήταν, θα ήθελε να είναι "Διογένης" ...

(Πήγε χαμένη τελικά - όπως το έργο του Κυνικού).

Η συνειδητοποίηση (και κατά επέκταση η αποδοχή) της θνητότητας ως αδιαμφισβήτητου "αξιώματος" θα μπορούσε να λειτουργήσει "απελευθερωτικά" για το νου των ανθρώπων περισσότερο από την πλάνη -ψευδαισθηση της αθανασίας?

 

Οι κανόνες τηρούνται εξ-αναγκαστικα από τον φόβο της "τιμωρίας" που συμβάλλει στην αναστάτωση ή και την "καταστροφη" της (ούτως ή άλλως) εφήμερης ζωής μας.

 

Η συμβολή της θρησκείας ως υπόσχεση αθανασίας της ψυχής είναι παρεξηγημένη και επεξηγημενη ως αθανασίας της ζωής γενικά και του σώματος ?

 

Η τήρηση των κανόνων επιτυγχάνεται σε κάποιο μικρο ή μεγάλο ποσοστό μέσω αυτής της πλάνης ?

Ή όχι 

 

 

Η συνείδηση ασχολειτε με τα πεπραγμένα δεσποινίς..αλλά κατανοώ την σημασία που δίνεις στην λέξη ως είθισται.. 

Η αποδοχή της θνητότητας είναι άλλο μα δεν έχει σχέση με την ελευθερία..

 Έχει σχέση με το μάταιο και μας προφυλάσσει από περιττές και ψυχοφθορες ίσως ενέργειες ενισχύοντας το αίσθημα δικαιοσύνης έναντι των άλλων, μα όχι πάντοτε..
Αφού όλοι θα πεθάνουν γιατί να μην τους σκοτώσουμε από τώρα δηλαδή, ποιο το κακό να πάρουμε αυτό πού νομίζουμε πως" δικαιουμαστε" τώρα.. μπορεί να σκεφτεί κάποιος που πιστεύει στην δύναμη του..(κι αυτό απελευθέρωση είναι..) 
Αυτός πού πιστεύει πώς θα περάσει στην αθανασία με αυτόν πού πιστεύει πώς θα περάσει στο απόλυτο μηδέν, έχουν τον ίδιο τρόμο για το άγνωστο πού έρχεται.. όταν έρθει.. 
Δεν γνωρίζω ο καθένας από εμάς σε τι Θεό πιστεύει, με την έννοια του πώς αντιλαμβανεται εκείνος την όλη θεωρία αυτή της θρησκείας μέσα του, όμως κατ εμέ η θρησκεία, όπως μπορεί ν απελευθερωσει τον άνθρωπο, τουλάχιστον από τον εγωισμό του,(υποδουλωνοντας τον βέβαια στους κανόνες της) το ίδιο εύκολα μπορεί και να τον ενισχύσει αυτόν τον εγωισμό κάνοντας τον αλαζόνα και εχθρικό απέναντι σε κάποιον "ξένο" η "άπιστο" η "κατώτερο". Περαιτέρω παραλλαγές νομίζω αντιληπτές .. 
 Τα υλικά κατασκευής μας είναι προεπιλεγμενα από την φύση και τους ανθρώπους πού μας γεννούν και οι δυνατότητες περιορισμένες μα και πολλές επίσης..οχι όμως γι αυτές της ελευθερίας..  Δεν κάνω κακό μα νοιώθω τον περιορισμό των κανόνων στην ελευθερία μου δεν κάνω το καλό μα νοιώθω την υποδούλωση στην αμαρτωλή μου φύση.. 
Δεν εμποδίζει κάποιον  η θρησκεία στην  ουσία να απελευθέρωσει κι εκείνος με την σειρά του, όλη την κακία του ακόμα και εις το όνομα Αυτού .. παραδείγματα ένα σωρό..!
Οι κανόνες τέλος φτιάχνουν κοινωνίες όχι ελεύθερους ανθρώπους..

 

 

 

Αυτες ειναι μερικες απο τις αιτιες...

 

Συνηθως και τα προσχηματα οσων θελουν να γινουν  "κοινωνικα αποδεκτοι" η να αποστασιοποιηθουν, απο την διαγεγραμμενη αποτυχια επιλογων ...

 

Ειναι αρκετο το να αμφισβητησει καποιος αυτα τα σαθρα επιχειρηματα, για να ειναι ελευθερος?...

 

Να ειναι ελευθερος...οχι να αιθανεται τετοιος...

 

Ειναι?...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 16 από forget_it

Η συνειδητοποίηση (και κατά επέκταση η αποδοχή) της θνητότητας ως αδιαμφισβήτητου "αξιώματος" θα μπορούσε να λειτουργήσει "απελευθερωτικά" για το νου των ανθρώπων περισσότερο από την πλάνη -ψευδαισθηση της αθανασίας?

 

Οι κανόνες τηρούνται εξ-αναγκαστικα από τον φόβο της "τιμωρίας" που συμβάλλει στην αναστάτωση ή και την "καταστροφη" της (ούτως ή άλλως) εφήμερης ζωής μας.

 

Η συμβολή της θρησκείας ως υπόσχεση αθανασίας της ψυχής είναι παρεξηγημένη και επεξηγημενη ως αθανασίας της ζωής γενικά και του σώματος ?

 

Η τήρηση των κανόνων επιτυγχάνεται σε κάποιο μικρο ή μεγάλο ποσοστό μέσω αυτής της πλάνης ?

Ή όχι 

 

 

 

 

Ελευθερία είναι να μη νιώθεις φόβο.

Λένε (οι ειδικοί) πώς όταν ένα παιδί μεγαλώνει με κανόνες ,τότε αισθάνεται ασφάλεια (ποτέ μου δεν το πίστεψα και δεν κατάλαβα πώς και γτι)Πόσο θα γίνουν ικανά αυτά τα παιδιά -ολα δηλ- μεγαλώνοντας να μάθουν να διεκδικούν την ελευθερία τους ?Στην καλύτερη περίπτωση να μάθουν να βάζουν στον εαυτό τους τους δικούς τους κανόνες -ορια.Ακόμα και οι σκέψεις περιορίζονται .Δεν υπάρχει ελευθερία παρά μόνο στη φαντασία Είναι απεριόριστη !! (για τη βλακεία όχι δε συμφωνώ)