Αντιθέσεις και συναινέσεις

Αντιθέσεις και συναινέσεις

Αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις όπως και τελικώς συναινέσεις γεμίζουν καμιά φορά είτε αφόρητα είτε εκπληκτικά όμορφα την ζωή μας.

Αντιθέσεις με το άλλο φύλλο παλεύοντας να εξισοροπήσουμε την σωστή σχέση.
Ποιος θα φανεί ποιο δυνατός σ' αυτήν την διαφορά απόψεων εκδηλώσεων???.

Μία υπερπροσπάθεια να ξεπεράσεις τον εαυτό σου αλλα και του άλλου χωρίς να καταπιέσεις συναισθήματα αλλά απλώς τιθασεύοντας την διαφορετικότητα των δύο.

Και τελικώς η συναίνεση. Αφενός συναίνεση αν τελικώς δεν μπορέσεις να διορθώσεις τα διεστώντα είτε συναίνεση όταν πια έρθει η απίστευτη συμμόρφωση και επομένως βρεθεί η χρυσή τομή του Θέλω.
Λίγο αόριστο το άρθρο αυτό.. αλλά θέλω να πιστεύω ότι "προκαλεί" σκέψη.
Ευχαριστώ.

HELESIMON

Μπορεί να συναινέσεις.
Μπορεί όμως να χρειαστεί αποδεχτείς αυτό που δεν αλλάζει, ώστε να πάψεις να δυσφορείς.
Είναι δύσκολο, όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος για ορισμένες πτυχές του χαρακτήρα του άλλου ανθρώπου, για τον απλό λόγο ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε τέλειοι.
Τέλος, δεν σε υποχρεώνει κανείς να αποδεχτείς τα πάντα. Κι αν ο άλλος αυτά που δεν μπορείς να αποδεχτείς, δεν τα διαπραγματεύεται, τότε αποχωρείς. Χωρίς κακία γιατί είχες καλή διάθεση και έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες.

Οι διαφορές και οι αντιθέσεις συνήθως μας στεναχωρούν. Όταν όμως υπάρχει αγάπη, τότε αμοιβαίοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις που κρίνονται αναγκαίοι, γίνονται με ευκολία. Σε μια ώριμη σχέση δεν υπάρχει η ανάγκη να φανεί κάποιος πιό δυνατός. Ο καθένας μπορεί να κρατήσει τις απόψεις του και την αυτονομία του, και βλέπει την διαφορετικότητα του άλλου σαν κάτι φυσιολογικό. Με κατανόηση και επικοινωνία όλα διορθώνονται.

Είναι πιο ευγενές να προσβλέπεις στην τιθάσευση της διαφορετικότητας από το ν' αποφεύγεις την συναισθηματική καταπίεση?
Και πως γίνεται το ένα χωρίς να προκαλεί το άλλο?
Κι' αν δεν είναι διαδραστικό αλλά ατομικό, ποιος ο λόγος της ύπαρξης της σχέσης?
Η εξισορρόπηση?
Και ποιος την επέφερε με τεχνικές?
Κι' αν την επέφερες, τότε γιατί ποτέ δεν ικανοποιείσαι που επετεύχθη?

Λυσσαλέα η μάχη για την δημιουργία εξάρτησης...

Αποδέχομαι την διαφορά του άλλου όταν αυτή του η διαφορά δεν μου κλωνίζει συγκεκριμένες αξίες, το ίδιο συμβαίνει και απο την άλλη πλευρά, όταν όμως η διαφορετικότητα του άλλου, πολεμάει συγκεκριμένες μου αρχές, προσπαθώ να του δώσω να καταλαβει ποσο σημαντικο για μένα είναι να αλλάξει ή μετριαση κάποιες συμπεριφορές, αν αυτό δεν τον προβληματίζει η καταπιέζει τότε προχωράω όταν βλέπω όμως οτι τον προβληματίζει, νομίζω ότι δεν υπάρχει μέλλον και φεύγω.