Χωρισμός

Χωρισμός

Καλησπέρα σε όλο το όμορφο φόρουμ! Γράφω για πρώτη φορά και θα ήθελα μια αντικειμενική άποψη για την κατάσταση που αντιμετωπίζω αυτή την περίοδο. Ήμουν με την κοπέλα μου σχεδόν 1,5 χρόνο και η σχέση ήταν κυρίως από απόσταση. Μην θέλοντας να μπω σε πολλές λεπτομέρεις, εκείνη λόγω φόρτου εργασίας από την σχολή της, ήταν αρκετά πιεσμένη το τελευταίο 3μηνο. Από την μεριά μου, το σεβόμουν απόλυτα αυτό το πράγμα και προσπαθούσα να την στηρίζω όσο περισσότερο μπορώ. Υπήρχε έντονο το αίσθημα της αδιαφορίας, δηλαδή ακόμα και όταν μιλάγαμε φαινόταν αρκετές φορές ότι το έκανε απλά για να μιλήσουμε και όχι επειδή το είχε ανάγκη. Πολλές φορές, το της εξέφραζα αυτό το παράπονο γιατί ιδίως σε μια σχέση από απόσταση θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει πολύ καλή συνεννόηση. Η απάντηση της ήταν ότι δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της, πώς γίνεται να έχει χρόνο για εμένα (που εγώ πιστεύω ότι αν ο άλλος θέλει βρίσκει χρόνο και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σημαντικό μέρος στην καθημερινότητας του). Δεν ζήτησα να αφιερώνει λιγότερο χρόνο στην δουλειά της απλά ήθελα να έχουμε μια πιο ουσιαστική επαφή γιατί ο καιρός πέρναγε, η καραντίνα δεν μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε και κάπως έπρεπε να ανανεωθεί η σχέση. Έκανα υπομονή σχεδόν 3 μήνες αλλά αυτό το πράγμα με ταλαιπωρούσε και κάθε φορά που πήγαινα να της πω κάτι, ότι ξέρεις τι νιώθει έτσι ή αισθανόμουν ώρες ώρες ότι με είχε τελείως γραμμένο και της το έλεγα. Μου απαντούσε ότι γκρινιάζω συνέχεια και ότι την πιέζω και δεν μπορεί να κάνει κάτι, δεν είναι στο χέρι της. Με αυτά και με τα άλλα, μια μέρα δεν άντεξα και της είπα να το αφήσουμε επειδή ήξερα ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε όσο δεν βρισκόμασταν και οι εντάσεις θα κλιμακώνονταν. Εγώ έκανα πολύ υπομονή αυτό τον καιρό, ακόμα και αν αυτή δεν μου το αναγνωρίζει και λέει πως με ένοιαζε μόνο ο εαυτός μου και αυτή την ΄ έβαζα σε δεύτερη μοίρα. Έπεσαν τίτλοι τέλους, αλλά δεν νιώθω καθόλου καλά επειδή οι καταστάσεις με ανάγκασαν να φτάσω σε αυτό το σημείο και δεν θέλω να την χάσω σαν άνθρωπο από την ζωή μου. Επίσης, κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι πως εγώ πέρασα μια φάση αρρωστοφοβίας και εκείνη δεν την ένιωθα να με στηρίζει πλήρως και από κάποιο σημείο και μετά δεν με ρώταγε καν πως είμαι, και πάλι την ρώταγα αν συμβαίνει κάτι και έχει αυτή την στάση. Θέλω να της στείλω, αλλά ξέρω ότι δεν πρέπει γιατί περισσότερο πίεση θα νιώσει και δεν θα είναι για καλό. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Πιστεύετε ότι εγώ ήμουν υπερβολικός και πίεσα με την συμπεριφορά μου; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε τις σκέψεις μου.

Περίληψη:

Ο Ανώνυμος ήθελε να κάνει σύντροφό του μια κοπέλα αλλά εκείνη δεν ανταποκρίθηκε με την ίδια ένταση στην ανάγκη του για συντροφικότητα.Επιπλέον,υπάρχει χιλιομετρική απόσταση και φορτωμένο πρόγραμμα που δυσχαιρενει αρκετά την επικοινωνία τους.Αναρωτιέται αν έφταιξε εκείνος κάπου.

Ανώνυμε κατά τη γνώμη μου εσύ καλώς συμπεριφέρθηκες,ζητούσες το αυτονόητο ,την επικοινωνία.

Πιστεύω ότι και στην ίδια πόλη να μένατε δεν θα υπήρχε καμία διαφορά,μιας που η κοπέλα για τους λόγους της,δεν επιθυμούσε να δεθείτε περισσότερο.

Δεν επιμένουμε με το ζόρι,το ενδιαφέρον ή υπάρχει ή όχι.

Κι εκείνη δεν το έχει για εσένα.

Αν θέλεις κάτι παραπάνω από μια σχέση, κοίτα αλλού

man ,

σου εχω νεα ...δεν της καιγεται καρφακι εαν ζεις ενα πεθαινεις ..εαν υπαρχεις εαν της στειλεις εαν δεν της στειλεις ...Τιποτα απολυτως . Τιποτα ομως .

Δεν εχω χρονο = Δεν εχω χρονο για εσενα ρε καραγκιοζη ...και ποτε θα το καταλαβεις τελικα να με παρατησεις ησυχη διοτι σε λυπαμε ρε κακομηρη και δεν θελω να σε στειλω εγω ...αλλα να το κανεις απο μονο σου ...και αυτος ειναι ο λογος που σε φτυνω ...αλλα εσυ νομιζεις οτι βρεχει ...

Καταλαβες την μεταφραση ? ή να στην κανω πολυ λιανα ?

Να μη στειλεις τιποτα ...να δαγκωσεις το χερι σου ...το κινητο , την καρεκλα , το γραφειο , τον καναπε ...να χτυπας το κεφαλι σου στον τοιχο ...αλλα οχι μυνημα και να κλαιγεσαι ...

Τελος ολο αυτο man ...παρτο αποφαση ...ειναι δυσκολο στη ναρχη αλλα μερα με την ημερα θα αρχισει να περναει ...

Keep Walking 

 

Δεν θελω να σε πληγώσω παραπάνω αλλά σε είχε γραμμενο εδω και καιρο. Καλά έκανες και το τερμάτισες. Κράτα τις ωραίες στιγμές και προχώρα μπροστά. Μη γυρίσεις πισω ακόμη και να σε παρακαλάει. Δεν σου αξίζει. δείχνεις ευαίσθητος και καλό παιδί.

Από τα λεγόμενα του δεν φταίει πουθενά. Ισως φταίει από όσα δεν μας λέει.

Παράθεση:
Σχόλιο # 2 από alisida

Περίληψη:Ο Ανώνυμος ήθελε να κάνει σύντροφό του μια κοπέλα αλλά εκείνη δεν ανταποκρίθηκε με την ίδια ένταση στην ανάγκη του για συντροφικότητα.Επιπλέον,υπάρχει χιλιομετρική απόσταση και φορτωμένο πρόγραμμα που δυσχαιρενει αρκετά την επικοινωνία τους.Αναρωτιέται αν έφταιξε εκείνος κάπου.

 

 

 

σωστό κι αυτό 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 6 από Cathrin82

Από τα λεγόμενα του δεν φταίει πουθενά. Ισως φταίει από όσα δεν μας λέει.

 

 

 

δεν λέω πως ήμουν ο τέλειος και δεν έκανα λάθη, προφανώς και εγώ αναγνωρίζω πως μερικές φορές ίσως ήμουν υπερβολικός στις αντιδράσεις μου αλλά όταν δεν λαμβάνεις από τον άλλον αυτό το αίσθημα της σιγουριάς και δεν ξέρεις πού πατάς αντιδράς επιπόλαιο. Παρ' όλα αυτά είτε είχα εγώ άδικο είτε εκείνη σχεδόν πάντα προσπαθούσα να επικοινωνήσω εγώ και να φτιάξω την κατάσταση. Επιπλέον, είχε συμβεί και ένα περιστατικό παλαιότερα που ενώ είμασταν από απόσταση έβγαινε με άλλον και το ανακάλυψα τυχαία. Χωρίσαμε βέβαια τότε, αλλά μετά από πραγματική υπομονή και προσπάθεια που έκανε θεώρησα πως έπρεπε να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία για τους δικούς μου λόγους. Μου έλεγε επίσης, πως εκείνη την περίοδο είχε δεχτεί τόση πίεση που δεν μπορεί να πιέζεται άλλο τώρα και θέλει πρώτα από όλα να είναι καλά εκείνη (από τότε έχουν περάσει πάνω από 7-8 μήνες). Γενικότερα, έχοντας συμβεί κάτι τέτοιο στην σχέση μας που είχε δοκιμαστεί τόσο έντονα, δεν πιστεύω πως αν δεν ήθελε να ήταν μαζί μου τόσο καιρό δεν θα μου το έλεγε. Όταν την ρώτησα τι την κρατάει στην σχέση μου είπε όλες οι ωραίες μας στιγμές, δηλαδή δεν ξέρω κατά πόσο είχε όρεξη να δημιουργήσουμε καινούριες. Εν τέλη κατέληξε στο ότι δεν θέλει να με χάσει εντελώς από την ζωή της, ότι θέλει να μου στέλνει να δω τι κάνω και πως είμαι αλλά της είπα πως δεν θα βοηθήσει κάτι τέτοιο. Γενικά μου είπε ότι δεν ξέρει αν θα ξανά είμαστε μαζί και ότι ο καιρός θα το δείξει αυτό, αν και με την στάση της κατάλαβα ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Όλο αυτό έληξε μέσω μηνυμάτων οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω και τι ακριβώς νιώθει. Πιστεύετε μια προσπάθεια να το λήξουμε έστω από κοντά θα βοηθούσε;

Το να υπηρχε καχυποψια..και να εφαγες ακυρο..παιζει σαν σεναριο η μπα;;

Οταν δεν λετε τα "πραγματα" με το ονομα τους..αλλα ανωνυμα..ολα παιζουν

 

Πουθενά δεν φταις . Μην της στείλεις μήνυμα. Λένε ότι οι γυναίκες αν θέλουν να χωρίσουν το έχουν σκεφτεί πολύ καιρό πριν και δεν ξαναγυρίζουν.

 

Παράθεση: Κσλησπέρσ  η κυρία με τό τρελό σκουφακι βγαζει την κεντρικη ιδεα τού θέματος και οφείλουμε να τήν ευχαριστησουμε γιαυτό  γιατί ο ανωνυμος καί όχι μονο αυτός μας τα γράφει/γραφουν  πολύ αναλυτικα (αυτοί οι 20αρηδες και 20αρες θα μας τρελάνουν τελείως εδω μέσα 

). Απ'ότι κατάλαβα αν κατάλαβα, ο νεαρός θελει επικοινωνία με τό έτσι θέλω.

Λοιπόν Ανωνυμε μαζεψέτα και φυγε καί άσε την κοπέλα ησυχη  δεν βλέπεις ότι σε εχει γραμμένο στα παλιά της τα παπούτσια!!  τί δεν καταλαβαίνεις ?  ε μα πιά  ελεος.!!! 

Σχόλιο # 2 από alisida

Περίληψη:Ο Ανώνυμος ήθελε να κάνει σύντροφό του μια κοπέλα αλλά εκείνη δεν ανταποκρίθηκε με την ίδια ένταση στην ανάγκη του για συντροφικότητα.Επιπλέον,υπάρχει χιλιομετρική απόσταση και φορτωμένο πρόγραμμα που δυσχαιρενει αρκετά την επικοινωνία τους.Αναρωτιέται αν έφταιξε εκείνος κάπου.

 

 

Καλώς έπραξες ...

... όταν είσαι η πίεση και όχι η χαρά του άλλου ... έχει ήδη τελειώσει !

Το να μας ρωτάς αν θα βοηθούσε να προσπαθήσεις να λήξεις το ... ληγμένο, από κοντα, είναι ανέκδοτο...

Θες να μιλήσετε από κοντά για να την ξανακερδίσεις! Αλλά η κοπέλα στην είχε κάνει ήδη μία φορά και τώρα μία δεύτερη (με ή χωρίς άλλο πρόσωπο). 

Φίλε μου, αν διαθέτεις αξιοπρέπεια και δεν θες μπερδέματα στην ζωή σου, κλείσε οριστικά την πόρτα και προχώρα πιο κάτω !!!

φιλος

στα 20 μου ενα χρονο πιο μικρος απο σενα, σε ενα σχολειο να το πω ετσι που περνουσα ειχα αργησει να κατεβασω την φρουρα στην αναφορα... με εβγαλαν στην σεντρα και εκει παραταγμενοι που ειμασταν μετα την αναφορα μου στον Διοικητη , και μετα την κατσαδα με ειπε το εξης... εσυ ρε γκαστρωνεις γαιδουρα στον ανηφορο και αργησες να ξυπνησεις???... ενταξει την εβγαλα καθαρη γιατι ημουν και πολυ καλος μαθητης τελος παντων δεν μας αφορουν αυτα... το σεκφτομουν μετα και λεω τι με ειπε ο θειος... σηκω πανω ρε 21 χρονων εισαι οχι γαιδουρα γκαστρωνεις στον ανηφορο αλλα οτι θες.. ενταξει αγαπησαμε και εμεις δεν καναμε ετσι... μια στο χωμα χιλιαδς στον αγωνα μικρε... βγες και κανε τα παιχνιδια σου , διοτι οταν ερθεις στην ηλικια μου και γκριζαρουν τα μαλλια σου να εχεις να θυμασαι...

 

υγ... θα ερθουν τωρα ολες οι καλες κυριες οι φεμουνιστριες και θα δεις τι εχω να ακουσω με τις συμβουλες που σου δινω,... χαχαχααχχαχαχαχαχα

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Anonymos1234

Χωρισμός

Καλησπέρα σε όλο το όμορφο φόρουμ! Γράφω για πρώτη φορά και θα ήθελα μια αντικειμενική άποψη για την κατάσταση που αντιμετωπίζω αυτή την περίοδο. Ήμουν με την κοπέλα μου σχεδόν 1,5 χρόνο και η σχέση ήταν κυρίως από απόσταση. Μην θέλοντας να μπω σε πολλές λεπτομέρεις, εκείνη λόγω φόρτου εργασίας από την σχολή της, ήταν αρκετά πιεσμένη το τελευταίο 3μηνο. Από την μεριά μου, το σεβόμουν απόλυτα αυτό το πράγμα και προσπαθούσα να την στηρίζω όσο περισσότερο μπορώ. Υπήρχε έντονο το αίσθημα της αδιαφορίας, δηλαδή ακόμα και όταν μιλάγαμε φαινόταν αρκετές φορές ότι το έκανε απλά για να μιλήσουμε και όχι επειδή το είχε ανάγκη. Πολλές φορές, το της εξέφραζα αυτό το παράπονο γιατί ιδίως σε μια σχέση από απόσταση θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει πολύ καλή συνεννόηση. Η απάντηση της ήταν ότι δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της, πώς γίνεται να έχει χρόνο για εμένα (που εγώ πιστεύω ότι αν ο άλλος θέλει βρίσκει χρόνο και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σημαντικό μέρος στην καθημερινότητας του). Δεν ζήτησα να αφιερώνει λιγότερο χρόνο στην δουλειά της απλά ήθελα να έχουμε μια πιο ουσιαστική επαφή γιατί ο καιρός πέρναγε, η καραντίνα δεν μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε και κάπως έπρεπε να ανανεωθεί η σχέση. Έκανα υπομονή σχεδόν 3 μήνες αλλά αυτό το πράγμα με ταλαιπωρούσε και κάθε φορά που πήγαινα να της πω κάτι, ότι ξέρεις τι νιώθει έτσι ή αισθανόμουν ώρες ώρες ότι με είχε τελείως γραμμένο και της το έλεγα. Μου απαντούσε ότι γκρινιάζω συνέχεια και ότι την πιέζω και δεν μπορεί να κάνει κάτι, δεν είναι στο χέρι της. Με αυτά και με τα άλλα, μια μέρα δεν άντεξα και της είπα να το αφήσουμε επειδή ήξερα ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε όσο δεν βρισκόμασταν και οι εντάσεις θα κλιμακώνονταν. Εγώ έκανα πολύ υπομονή αυτό τον καιρό, ακόμα και αν αυτή δεν μου το αναγνωρίζει και λέει πως με ένοιαζε μόνο ο εαυτός μου και αυτή την ΄ έβαζα σε δεύτερη μοίρα. Έπεσαν τίτλοι τέλους, αλλά δεν νιώθω καθόλου καλά επειδή οι καταστάσεις με ανάγκασαν να φτάσω σε αυτό το σημείο και δεν θέλω να την χάσω σαν άνθρωπο από την ζωή μου. Επίσης, κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι πως εγώ πέρασα μια φάση αρρωστοφοβίας και εκείνη δεν την ένιωθα να με στηρίζει πλήρως και από κάποιο σημείο και μετά δεν με ρώταγε καν πως είμαι, και πάλι την ρώταγα αν συμβαίνει κάτι και έχει αυτή την στάση. Θέλω να της στείλω, αλλά ξέρω ότι δεν πρέπει γιατί περισσότερο πίεση θα νιώσει και δεν θα είναι για καλό. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Πιστεύετε ότι εγώ ήμουν υπερβολικός και πίεσα με την συμπεριφορά μου; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε τις σκέψεις μου.

 

 

οταν της ειπες να το αφησετε, τι σου ειπε εκεινη? πως αντεδρασε?

"Πιστεύετε ότι εγώ ήμουν υπερβολικός και πίεσα με την συμπεριφορά μου"

 

Δεν είμαι γιατρός αλλά όταν κάποιος έχει αρρωστοφοβια και τον ρωτάς συνεχώς αν είναι καλά,δεν βοηθάς να το ξεπεράσει.

Εκτός και αν παρουσιάζουν άρρωστος για να της προκαλέσεις το ενδιαφέρον.

Αν ναι,ήσουν όχι μόνο πιεστικός αλλά και ψεύτης.

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Anonymos1234

Χωρισμός

Καλησπέρα σε όλο το όμορφο φόρουμ! Γράφω για πρώτη φορά και θα ήθελα μια αντικειμενική άποψη για την κατάσταση που αντιμετωπίζω αυτή την περίοδο. Ήμουν με την κοπέλα μου σχεδόν 1,5 χρόνο και η σχέση ήταν κυρίως από απόσταση. Μην θέλοντας να μπω σε πολλές λεπτομέρεις, εκείνη λόγω φόρτου εργασίας από την σχολή της, ήταν αρκετά πιεσμένη το τελευταίο 3μηνο. Από την μεριά μου, το σεβόμουν απόλυτα αυτό το πράγμα και προσπαθούσα να την στηρίζω όσο περισσότερο μπορώ. Υπήρχε έντονο το αίσθημα της αδιαφορίας, δηλαδή ακόμα και όταν μιλάγαμε φαινόταν αρκετές φορές ότι το έκανε απλά για να μιλήσουμε και όχι επειδή το είχε ανάγκη. Πολλές φορές, το της εξέφραζα αυτό το παράπονο γιατί ιδίως σε μια σχέση από απόσταση θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει πολύ καλή συνεννόηση. Η απάντηση της ήταν ότι δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της, πώς γίνεται να έχει χρόνο για εμένα (που εγώ πιστεύω ότι αν ο άλλος θέλει βρίσκει χρόνο και σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σημαντικό μέρος στην καθημερινότητας του). Δεν ζήτησα να αφιερώνει λιγότερο χρόνο στην δουλειά της απλά ήθελα να έχουμε μια πιο ουσιαστική επαφή γιατί ο καιρός πέρναγε, η καραντίνα δεν μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε και κάπως έπρεπε να ανανεωθεί η σχέση. Έκανα υπομονή σχεδόν 3 μήνες αλλά αυτό το πράγμα με ταλαιπωρούσε και κάθε φορά που πήγαινα να της πω κάτι, ότι ξέρεις τι νιώθει έτσι ή αισθανόμουν ώρες ώρες ότι με είχε τελείως γραμμένο και της το έλεγα. Μου απαντούσε ότι γκρινιάζω συνέχεια και ότι την πιέζω και δεν μπορεί να κάνει κάτι, δεν είναι στο χέρι της. Με αυτά και με τα άλλα, μια μέρα δεν άντεξα και της είπα να το αφήσουμε επειδή ήξερα ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε όσο δεν βρισκόμασταν και οι εντάσεις θα κλιμακώνονταν. Εγώ έκανα πολύ υπομονή αυτό τον καιρό, ακόμα και αν αυτή δεν μου το αναγνωρίζει και λέει πως με ένοιαζε μόνο ο εαυτός μου και αυτή την ΄ έβαζα σε δεύτερη μοίρα. Έπεσαν τίτλοι τέλους, αλλά δεν νιώθω καθόλου καλά επειδή οι καταστάσεις με ανάγκασαν να φτάσω σε αυτό το σημείο και δεν θέλω να την χάσω σαν άνθρωπο από την ζωή μου. Επίσης, κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι πως εγώ πέρασα μια φάση αρρωστοφοβίας και εκείνη δεν την ένιωθα να με στηρίζει πλήρως και από κάποιο σημείο και μετά δεν με ρώταγε καν πως είμαι, και πάλι την ρώταγα αν συμβαίνει κάτι και έχει αυτή την στάση. Θέλω να της στείλω, αλλά ξέρω ότι δεν πρέπει γιατί περισσότερο πίεση θα νιώσει και δεν θα είναι για καλό. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Πιστεύετε ότι εγώ ήμουν υπερβολικός και πίεσα με την συμπεριφορά μου; Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε τις σκέψεις μου.

 

 

... όταν   είσαι   η   πίεση   και   όχι   η   χαρά   του   άλλου ... έχει   ήδη   τελειώσει !

Κυρια, Κυρια!!!...

Πειτε στην Σουλιτσα να με αγαπαειειειει!!!...


ααα α α α α α α . . . . . . .

Ας αρχίσουμε με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικές απόψεις...

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Anonymos1234

 θα ήθελα μια αντικειμενική άποψη

#16

Η συγκίνηση πολλές φορές ανεβάζει την πίεση χαχα!

όταν της είπα να το αφήσουμε δεν το περίμενε από ότι κατάλαβα και προσπάθησε κάπως να δικαιολογήσει την στάση της και να ρίξει το βάρος κυρίως σε εμένα ότι δεν κάνω καθόλου υπομονή και δεν την καταλαβαίνω. Όσο για την αρρωστοφοβία, δεν θα έλεγα ποτέ ψέματα για να κάνω τον άλλον να ενδιαφερθεί για μένα.