Τοξική σχέση?

Το πεπρωμένο δεν βρίσκεται εκεί όπου ακουμπάτε τις εμπειρίες σας αλλά εκεί όπου ποτίζετε τα όνειρα σας.

Η σχέση που σας μεγάλωσε δεν είναι τοξική όταν αποφασίζετε να την τοποθετήσετε στο παρελθόν,κόβοντας τον ιμάντα που τη σέρνει πίσω σας.

Καταλάβατε?

Παράθεση:
Σχόλιο # 1 από Nikoleta101

Τοξική σχέση?

Θα ήθελα να πω προκαταβολικά  συγνωμη για το μακροσκελές κείμενο.Οποιος θελει να το διαβασει και να με βοηθησει..Με το αγόρι μου είμαστε μαζί σχεδόν 7 χρόνια. Γνωριστήκαμε στο Λύκειο,ερωτεύτηκαμε, μια πραγματικα ονειρική σχέση θα έλεγα για τα τοτε δεδομένα,για τις ανάγκες και τις προσδοκίες που είχαμε σαν έφηβοι(3 χρονια μεγαλύτερος αυτος είχε μείνει στην ίδια τάξη λόγω απουσιών στο Γυμνάσιο)Μια σχέση που πολλοί ζήλευαν και δεν καταλάβαιναν πως ημασταν τόσο καλά μαζί και πως αντέχει η σχέση μας.Αφού δεν είχαμε χωρίσει ούτε μια φορα(καυγάδες υπήρχαν αλλα πάντα καθόμασταν να λύσουμε τα προβλήματα με ωριμότητα)Ημασταν θα πω σχεδόν κάθε μέρα μαζί από τότε που γνωριστήκαμε,είχαμε κολλήσει ο ένας με τον άλλον.. Τότε μου φαινόταν φυσιολογικό να θέλει να είμαστε μαζί συνεχεια τωρα ομως λογω της εμπειρίας μου καταλαβαίνω ότι από την αρχή δεν είχαμε μια υγιής σχεση. Εχασα πολλες εμπειρίες και διάφορα σκηνικά της τοτε ηλικίας επειδη ημουν μαζι του.Δεν το κατηγορω ηθελα και εδινα βαρυτητα τοτε περισσοτερο σε αυτον.Αυτος απο την αλλη  προσπαθουσε απο παντα να με ελεγχει ερχόταν μαζί με την παρέα μου, αν έβγαινα μου εκανε σκηνικα,οταν κανονιζα να βγω χωρις αυτον  μου ελεγε οτι προτιμώ τις φίλες μου και ότι τον γραφω οποτε 1,2,3,4 φορές με κατάφερε και άρχισα να απομακρύνομαι,πάντα οι φίλες μου οι λατρεμένες δεν μου κράτησαν ποτε κακιά ήξεραν πόσο κολλημένοι ήμασταν.. Τέλος πάντων οταν ηρθε η ώρα για να δώσω πανελληνιες δεν ειχα κατι συγκεκριμένο στο μυαλό μου οποτε πηγα χωρίς να διαβάσω ετσι για την εμπειρία..Το καλοκαίρι μετα βρήκα μια δουλειά σε καφετέρια και καθώς και οι κολλητές δεν είχαν  περάσει εκει που ήθελαν είμασταν όλες μαζί καλοκαίρι-χειμώνα.. Εκεί που λέτε άρχισα να σκέφτομαι το μέλλον και συνειδητοποίησα πόσο μου άρεσε η συναναστροφή με τον κόσμο,η εξυπηρέτηση,η παραγωγή καφε και αργότερα ποτών και φυσικά κοκτέιλ(λατρεία μεγαλη) οποτε σκεφτόμουν να ασχοληθώ με τα τουριστικά..Με το αγόρι μου εκείνο τα 2 χρόνια δεν τα πηγαίναμε και πολύ καλά.. Εγώ ζοριζομουν γτ με πίεζε σε διάφορα θέματα,με ενοχλούσε η συμπεριφορά του,πως με χειριζόταν, πως φώναζε με το παραμικρό..τον ενοχλούσαν τα πάντα πάνω μου..χαζη και ανώριμη δύο λέξεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ.. Και εκεί που λεω πόσο χειρότερα να πάει η ζωή μου μαθαίνω τυχαία από έναν πελάτη,φίλο που σύχναζε στο μαγαζι το τελευταίο διάστημα,ότι ο δικός μου με έχει απατήσει.. Εγώ φυσικά δεν το πίστευα με τίποτα γιατί ήμουν σίγουρη ότι μπορεί να έχει 100 ελαττώματα αλλα αυτο δεν θα μου το έκανε ποτε..Μου είπε στη συνέχεια λεπτομερείες με ποια ποτε  κτλπ..Όπως  μπορείτε να φανταστείτε κάτι εσπασε μεσα μου..Δεν θύμωσα δεν νευρίασα,ένιωσα μια μεγάλη, μια τεράστια απογοήτευση.. Απογοήτευση για τα τόσα που του έδωσα για όλα αυτά που περάσαμε για το πόσο υποτίθεται με αγαπούσε για τα πάντα.. Δεν φτάνει που με απατούσε για λιγους μηνες το έκανε και μπροστά στα μάτια μου με την τότε κολλητή του(αχώριστοι από το Γυμνάσιο αυτοι).Εγώ η αθώα πραγματικα ακομα και τώρα δεν μπορώ να το καταλάβω πως δεν πήρα τίποτα χαμπάρι.Οταν σκέφτομαι δεν βρίσκω ουτε μια φορα να κάνουν κάτι περίεργο μπροστά μου, κατι,το οτιδήποτε η ενα μήνυμα η ενα τηλέφωνο περιεργο τιποτα..Εμείς για χρόνια με αυτή την κοπέλα καναμε παρέα και οι 3 πηγαίναμε σπιτι της,τρώγαμε,βγαίναμε για ποτό,πηγαίναμε βόλτες,για καφέ,πηγαίναμε της καναμε παρέα στη δουλειά..την συμπαθούσα πολυ μου φαινόταν τοσο πολυ κουλ και κοινωνική κατι που δεν ήμουν εγώ πολύ οποτε δεν ξέρω μου άρεσε.. Φυσικά τον πιανω την επόμενη μέρα και του το φέρνω έμμεσα..Στην αρχή δεν το παραδέχθηκε αλλα οταν ειδε οτι το ξέρω μου το ειπε..Μου είπε ότι δεν σήμαινε τιποτα ήταν απλά μονο σεξ και τίποτα παραπάνω και ότι το είχε τελειώσει ο ίδιος γιατι ένιωθε άσχημα και με αγαπούσε και δεν ήθελε να με χάσει.. Εγώ του είπα ότι χωρίζουμε με παρα μα παρα πολύ δυσκολία το δεχθηκε,χωρισαμε βεβαια με έπαιρνε συνεχεια τηλ, ερχόταν στην δουλειά μου  και μου έφερνε δωρα,αφιερώσεις κτλπ..Δεν σταματησα να τον αγαπαω αυτον τον ανθρωπο στιγμη,αλλα καταλαβα οτι χωρις αυτον ήμουν ευτυχισμένη.Οι φίλοι δεν με αναγνώριζαν είχαν να δουν αυτή την πλευρά μου χρόνια.Πως γινεται αυτο αναρωτιόμουν να αγαπάς κάποιον τοσο πολυ αλλα μακρια του να εισαι καλυτερα ..Μετά από 9 μήνες περίπου έμαθε ότι εγω είχα γνωρίσει ένα άλλο παιδί(Όντως είχα γνωρίσει αλλα δεν έγινε κάτι μεταξύ μας βγαίναμε για ένα διάστημα,περιπου ενα μηνα ως εκει αλλα το τελειωσαμε γτ δεν πηγαινε)οταν ηρθε και με ρώτησε αν τον ξέχασα και αν έχω κάποιον άλλο λύγισα  τοσο πολυ,τα μάτια του αυτα τα πρασινομελι μάτια που λάτρευα με κοιτούσαν και δεν άντεχα να του πω ναι.. με τα πολλά και μετά λίγα του έδωσα μια 2η ευκαιρία γτ ειχα τυψεις και εξακολουθούσα φυσικα να τον αγαπάω (σχεδόν 5 χρόνια τοτε δεν ξεχνιούνται εύκολα)οποτε σκεφτηκα να του δωσω μια δευτερη ευκαιρια .Δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή να τον εμπιστευτώ και να είμαστε καλά μαζί αλλα στην πορεία τα βρήκαμε.. το θέμα μου είναι ότι είμαστε μαζί τωρα(σχεδον 2 χρονια μετα)εγω δίνω πανελληνιες(επιτελους)δεν είμαστε καλά μαλώνουμε πάλι συνεχεια αυτος θέλει να αρραβωνιαστουμε να μείνουμε μαζί γτ οπως λέει έχει φτάσει 25 χρόνων έχει την επιχειρήση του μπαμπά του τα έχει όλα τακτοποιημένα και με αγαπάει είμαστε και πολλά χρόνια μαζι.Εγώ όμως δεν έχω κάνει τίποτα ακομα με την ζωή μου.Θα μου πείτε ποιος σου φτάιει?εσυ αποφάσισες στα 22 να δώσεις πανελληνιες. τι έκανες μέχρι τότε?Δεν ζούσες? Όχι θα πω δεν ζούσα απλα περνούσαν οι μέρες περνούσαν τα χρόνια.Δεν καταλαβαίνει ότι με πνίγει,δεν μου συμπεριφέρεται καλά, με έχει χτυπήσει στο παρλθον,με βρίζει που και που οταν νευριάζει(συχνά δηλαδη)Με ελέγχει ειναι αυτο που λέμε χεριστηκος άνθρωπος.. Αυτό ακριβώς είναι. μπορει να άργησα το καταλαβω αλλα το κατάλαβα.Πιστέψτε με δεν είναι εύκολο να φύγω  από κοντα του,έχει ένα περίεργο τρόπο να τα γυρνάει ολα υπέρ του,δεν κάνει ποτε λαθος αυτος όλο οι άλλοι φταίνε και έτσι όπως σου το παρουσιάζει όντως μπορεί να σε πείσει.ειναι καταπληκτικος σε αυτο.Εκτος από την συμπεριφορά του δεν μπορώ να ξεπεράσω την απιστια του,νόμιζα ότι το είχα αφήσει πίσω μου αλλα δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ,αμφιβάλω συνεχεια..Προσπαθώ αλλα δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου αυτο που έκανε και πιο πολύ το πώς με δουλευε μπροστά στα μάτια μου ενώ υποτίθεται με αγαπούσε..δεν ξέρω τι να κανω. ειμαι πιεσμένη..λίγο η καραντίνα λιγο η πίεση για τις πανελλήνιες,η πίεση η δική του..Δεν μπορώ να βρω διέξοδο.. χρειάζομαι μια αντικειμενική γνώμη..χρειάζομαι βοήθεια