Πολιτισμος . . . . . . . . . .

καταλαβα και συμπληρωνω,μπορει εσυ να μην εισαι σαν αυτους που λεω αλλα σιγουρα υπαρχουν πολλοι αλλοι που το σκεφτονται.

Παράθεση:
Σχόλιο # 58 από Enikos

Οσοι ειναι απαραιτητοι...δεν χρειαζονται τοσοι πολλοι στους οποιους εξαργυρωνεται η ψηφος, με θεσουλες...στον σβερκο μου...

 

Οσο για εμενα, απο 26 χρονων αρνηθηκα μια πολυ καλη θεση στο δημοσιο, με ανταλλαγμα το...εκλογικο μου βιβλιαριο...

 

Αυτοι οι οποιοι λειτουργουν και σκεφτονται οπως λες, ειναι αυτοι που περιμενουν στην "ανακυκλωση", να παρουν την αμοιβη τους για τις "υπηρεσιες" τους στις εκλογες...

 

Καταλαβατε?...

 

 

 

 

 

Οι ορθα ενημεροι πολιτες θα την κανουν...

 

Πριν ψηφισουν και κατα την διαρκεια που ψηφιζουν, εκ του αποτελεσματος που παρηγαγε η καθε κυβερνηση...

 

Αλλα ηδη μιλαμε για συνενοχους, ετσι?...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 57 από Mathusalas

απαραιτητη η αξιολογηση παντου σε δημοσιο και ιδιωτικο χωρο. το θεμα ειναι ποιος θα τη κανει και αυτος ο 'ποιος' απο ποιον θα αξιολογηθει και παμε λεγοντας. οταν εχουμε μαθει οτι τα παιρνουν καποιοι για να κανουν την αξιολογηση, τουλαχιστον ετσι ακουγεται σε κανει να σκεφτεσαι αν αξιζει να γινει.

 

 

Ηδη εγραψα οτι...

"Δεν μιλαω σε καμια περιπτωση για το συνολο των δημοσιων, το συνολο των πολιτων, το συνολικο συστημα..."

Τωρα...

 

Το οτι ειναι ανεφικτο κατι τετοιο, το βλεπουμε στην πραξη και επιβεβαιωνει το γιατι ακομα η ορθη αξιολογηση, η αξιακη τετοια, μας ειναι κατι αγνωστο...

 

Ποιος πολιτισμος λοιπον και ποιου ειδους...

 

Παρε ενα ταουερ να γραφεις ανετα και επαρκως, οσο θα ταραζεις τον μπουφε με το ελευθερο χερι...

 

 

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 59 από gogo6960

Κάνετε λάθος αν πιστεύετε ότι άρση της μονιμότητας ζητούν όσοι δεν κατάφεραν να μπουν στο δημόσιο και όσοι δεν έχουν δουλειά διότι προσωπικά δεν ανήκω ούτε στη μία κατηγορία ούτε στην άλλη...

Ξαναλέω λοιπόν αντί μίας άδικης καθαρά με αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης από προϊστάμενους που ανήκουν στο εκάστοτε κομματικό κράτος του εκάστοτε κυβερνωντος κόμματος είναι προτιμότερη η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο ...θα φεύγει οποίος δεν δουλεύει... και θα έρχεται ο επόμενος να μαζεύει τις γόπες... αλλά θα ξέρει κι αυτός ότι αν δεν κάνει σωστά την δουλειά του θα φύγει...Έχουμε περιπτώσεις προϊσταμένων που αποσπάστηκαν σε γραφεία βουλευτών και γύρισαν στο δημόσιο και έγιναν προϊστάμενοι αυτοί καλούνται να αξιολογήσουν τους υφιστάμενους τους... χωρίς να γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς ... χωρίς ουσιαστικά προσόντα...Η λύση που προτείνεις Ενικε της απόλυσης του 60% των δημοσίων...που είναι κατά επάγγελμα ψηφοφόροι του ενός ή του άλλου ... είναι κατά την άποψη μου ανέφικτη... διότι ποια θα είναι τα κριτήρια...όλοι μας έχουμε τα πολιτικά μας πιστεύω...και δεν μπορούμε να ισοπεδωσουμε όλους τούς δημόσιους υπαλλήλους... υπάρχουν άνθρωποι που υπερβάλλουν εαυτόν στη εκτέλεση του καθήκοντος ... αυτοί δουλεύουν και για τους άλλους που κάθονται και πληρώνονται από τον ιδρώτα του Ελληνα πολίτη...Δύσκολα βάζεις Ενικε...δεν μπορώ να γράφω και πολλα...δεν με βοηθάει ούτε το πληκτρολόγιο του τάμπλετ...

 

 

Συμφωνω, εχουμε το αξιακο συστημα που επιλεξαμε...

 

Ποσο μαλλον οταν αυτο επηρεαζει αυτο που λεμε...συλλογικος πολιτισμος...

 

Πισσα και πουπουλα...

 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 60 από Kristina_

Αντε θα τοποθετηθω και εγω επι της αξιολογησης που εχω περασει πολλα χρονια εντος συστηματος και σε θεσεις αξιολογητη των παντων  (και αξιολογουμενη βεβαιως βεβαιως)

Δεν μπορει να βελτιωθει το συστημα οσες στρατηγικες, πολιτικες και διαδικασιες και να φτιαχτουν! Πρεπει να αλλαξει η κουλτουρα των ανθρωπων ...ολων οσων συμμετεχουν στο συστημα..πραγμα πολυυυ δυσκολοπου απαιτει συνεχη προσπαθεια και χρονο πολυ για να αποδώσει ...Διαφορετικα συμβαινει αυτο που συμβαινει και στην κοινωνια μας ... 

Με λιγα λογια εφαρμοζεται ενα συστημα αξιολογησης ...ας υποθεσουμε οτι ειναι τελειο και κοινα αποδεκτο απο ολους τους συμμετεχοντες. Ακομη και αν υπαρχουν ποσοτικα κριτηρια το μεγαλυτερο μερος της αξιολογησης θα ειναι ποιοτικο (εκτος αν μιλαμε για γραμμη παραγωγης σε εργοστασιο) αλλα οι αξιολογητες ειναι ανθρωποι αρα δεν μπορουμε να αποφυγουμε το υποκειμενικο στοιχειο (οσες δικλειδες και να εχουμε...σε 2-3 χρονια το συστημα θα εχει καταρευσει) ακομη και αν βαλουμε αξιολογητες ολους τους «αριστους» ...

Αφου το μεγαλυτερο προβλημα ειναι αλλο...οι αδυναμοι, οι τεμπεληδες, οι«αχρηστοι», αυτοι που λετε πχ να απολυθουν να αρθει η μονιμοτητα τους κλπκλπ  λοιπον αυτοι ειναι πανισχυροι!! Βρισκονται σε ολα τα κλιμακια της ιεραρχιας, ακομη και σε καιριες θεσεις!!! οποτε συνασπιζονται μεταξυ τους και δεν τους νικα κανεις!!! Αυτη η συνοχη/συνενοχη των αχρηστων ειναι που κρατα το συστημα ολο (κανονας που ισχυει και στο δημοσιο και στον ιδιωτικο τομεα και στις σχεσεις μας και παντου...δυστυχως κατ εμε...αν και δεν ειμαι απολυτη για το «δυστυχως»). Οι ικανοι δεν εχουν αναγκη συμμετοχης σε κλικες, στεκονται μονοι τους και ευκολα τους παρασυρει το ρευμα... και φυσικα δεν μπορουν να τα βαλουν με το συνασπισμος των «ανοητων» 

ΥΓ συμπτωση??? το πρωι σε ενα γκρουπακι στο φμπ ειδα να πωλειται ενα  σχετικο βιβλιακι αρχαιο- αρχικη εκδοση το 1941...εψαξα και το βρηκα σε pdf...θα το διαβασω καποια στιγμη (Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο-Ευαγγελος Λεμπεσης).

 

 

Ετσι. πολυ σωστα το ειπες. αυτο ηθελα να πω και εγω. αρα την βλεπω αδυνατη την αξιολογηση. οι πρωτοι που την κοβουν ειναι οι πολιτικαντηδες και τα σωματεια εργαζομενων. κυριακος πινει αλεξης κερνα

Παράθεση:
Σχόλιο # 62 από Enikos

Οι ορθα ενημεροι πολιτες θα την κανουν...

 

Πριν ψηφισουν και κατα την διαρκεια που ψηφιζουν, εκ του αποτελεσματος που παρηγαγε η καθε κυβερνηση...

 

Αλλα ηδη μιλαμε για συνενοχους, ετσι?...

 

 

 

 

 

σε αλλα κρατη, πολιτισμενα, πώς να ειναι, αραγε? 

ισως μονιμοι, δεν ειμαι σιγουρη, αλλα αξιολογοι υπαλληλοι ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, οχι των κομματων, οποιο και κομμα να ερχεται στην εξουσια..χωρις να ειναι μελη σε κανενα κομμα.. και αν κανουν κατι που βλαπτει το κρατος, δεν εχουν δικαιωμα στη συνταξη, περα απο τη ποινη που θα φανε... 
εδω, παλι για το ''κεφαλι'' θα πω.. για οσο υπαρχει αυτος ο νομος περι μη ευθυνη των υπουργων, για οσο ο χρονος που μπορεις να εισαι βουλευτης δεν περιοριζεται, παραγονται διεφθαρμενα πολιτικα συστηματα, που ειναι οικογενιακες πλεον.. παπανδρεοι, καραμανλιδες πριν, μιτσοτακιδες τωρα.. 
που, εχουν ριζωθει τοσο βαθια στην κοινωνια, που δυσκολα θα βγει απο παλιες αντιλυψεις και σορουμπατζανακιδες.. 
πολιτισμος με τετοια ''πολιτικα συστηματα'', δεν γινεται..
 

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 63 από Enikos

 

Παρε ενα ταουερ να γραφεις ανετα και επαρκως, οσο θα ταραζεις τον μπουφε με το ελευθερο χερι...

 

 

 

 

 

 

 

Ε, γι αυτους λεμε οτι δεν χρειαζονται...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 61 από Mathusalas

καταλαβα και συμπληρωνω,μπορει εσυ να μην εισαι σαν αυτους που λεω αλλα σιγουρα υπαρχουν πολλοι αλλοι που το σκεφτονται.

 

 

 

Σε αυτα τα κρατη, ο εργασιακος σου βιος σε ολη την διαρκεια του, ειναι υπο συνεχη αξιολογηση...και...

Μετα απο την καθε ετησια αξιολογηση, αλλαζεις και τομεα...αν αλλαξει η αποδοση σου η αν λογω αυτης προαχθεις...

Ιδιως οι πιο ηλικιωμενοι, οι οποιοι κρινονται ιατρικως για την φυσικη τους κατασταση...

Μετα τον εργασιακο σου βιο και ως προληψη ψυχικων παθησεων λογω της ανεργιας σου...

Σου προσφερουν θεσεις μινιμουμ ευθυνης, με περιορισμενο ωραριο, (αν τις δεχθεις εννοειται), ωστε οι παραγωγικοι πολιτες να ασχοληθουν με οσα απαιτουν ενταση, κινηση, γρηγορους ρυθμους κλπ κλπ κλπ...

Σε αλλα...κρατη Κυρια μου...μακρια απο μας...

Καταλαβατε?...

 

Παράθεση:
Σχόλιο # 66 από Francesca_

σε αλλα κρατη, πολιτισμενα, πώς να ειναι, αραγε? 

Ας προσθέσω και κάτι που έγραψε ο μεγάλος Δάσκαλος Φρόυντ για την επίδραση του πολιτισμού ...

. . . Είναι και φόρουμ από σάιτ γνωριμιών και (ερωτικών) σχέσεων αυτό

Ο Φρόυντ επέμενε ότι ο πολιτισμός είναι καταπιεστικός. Υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στις απαιτήσεις για συμμόρφωση και στις απαιτήσεις της ενστικτικής, καθαρά σεξουαλικής, ενέργειας μας. Ο Φρόυντ δεν έβλεπε εύκολη λύση αυτής της διαμάχης και έφτασε στο συμπέρασμα ότι στην εποχή μας η δυνατότητα για απλή, φυσική αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους έχει ήδη εξαλειφθεί.

Ο πολιτισμός μας καταπιέζει όχι μόνο «τα ένστικτα» και τη σεξουαλικότητα, αλλά οποιαδήποτε μορφή υπερβατικότητας. Δεν είναι καθόλου παράξενο ότι μέσα σ’ ένα κόσμο μονοδιάστατων ανθρώπων (Χ.Μαρκούζε, «Μονοδιάστατος Άνθρωπος» 1964), το άτομο που έχει μια εξημμένη εμπειρία κι άλλων διαστάσεων - τις οποίες δεν μπορεί ούτε ν’ αρνηθεί, ούτε να λησμονήσει - κινδυνεύει είτε να καταστραφεί από τους άλλους, είτε να προδώσει τα όσα γνωρίζει.

Στα πλαίσια της σημερινής μας διεισδυτικής τρέλας που ονομάζουμε φυσιολογικότητα, διανοητική υγεία, ελευθερία, όλα τα πλαίσια αναφοράς μας είναι ακαθόριστα και διφορούμενα.

Ένας άνθρωπος που προτιμά να είναι νεκρός παρά «Κόκκινος» είναι φυσιολογικός. Ένας άνθρωπος που λέει πως έχασε την ψυχή του είναι τρελός.